Tehana

First topic message reminder :

Niewielka wioska znajdująca się na południe od wielkiego miasta Ohary. W Tehanie znajduje się zaledwie kilka domów mieszkalnych zwykłych rolników, niewielki zajazd oraz posiadłość Kikuta. Sama wioska otoczona jest niewielkimi górami i laskami, co czyni ją trudno dostępną i raczej omijaną. Panuje to spokój i cisza.
~~

MG

Podróż na północ zajęła Frederice wraz z mężem i służbą 3 dni. W końcu na wieczór trzeciego dnia zajechali do posiadłości. Otoczona murem, miała co najmniej kilka hektarów powierzchni. Własny zagajnik, oczko wodne, stajnie, dwa domy dla słóżby i posiadłość Hienshina, w której teraz mieszkać będzie Frederica. Zdawało się to całkiem miłym miejscem na wychowanie dzieci, czy feniksa. Hanzo ani Wydra nie pokazali się ani razu od czasu ślubu i Frederica nie musiała się denerwować oglądając nielubianego członka swojej nowej rodziny. Za to Shizuka zawsze wiernie towarzyszyła swojej nowej pani, razem z nią haftując i rozmawiając, gdy Hienshin zajęty był wydawaniem poleceń. Czas mijał też Frederice rzeczy jasna na oswajaniu Cezara, który wydawał się wielce niepocieszony faktem że musi siedzieć w klatce i na dodatek gdzieś się poruszają. Jego nikt o zdanie na temat przeprowadzki nie pytał, toteż dąsał się i nie gdakał zbyt wiele. Teraz zaś gdy służba ich rozpakowywała, ona została sama z klatką w której siedział Cezar, w swoim nowym domu. Dom posiadał parter i dwa piętra. Na ostatnim znajdowała się zbrojownia, sala treningowa i strych, na parterze kuchnia, jadalnia, salon i łazienka oraz sauna. Na pierwszym piętrze pokoje dla gości i ich sypialnia. Całość wykonana była z sosnowego drewna, zdobiona ładnymi malunkami. Ogólnie cały dom zdawał się cieply i piękny. Cezar spojrzał na dom, potem na Frederice, a następnie zbliżając kuper do krat klatki, zesrał się na podłogę.

MG

Plan Frederici był średni, posiadał w sobie wiele ruchów prostych w skontrowaniu, ale Ogen miał inny pomysł. Zdecydowanie zabawniejszy. Dlatego dał Frederice zrobić to, co sobie zaplanowała, czyli złapać go za ubranie, przewrócić na plecy i usiąść na sobie. Zanim jednak Frederica uderzyła Ogena w nos, zdarzyło się coś, czego nieprzewidywała w nawet najdziwniejszych scenariuszach. Ogen nie podrzucił butelki. Zamiast tego trzasnął nią w podłogę, rozbijając ją.-Ups?-Zapytał, patrząc na Fredericę, czekając na to co teraz zrobi.

...
Co?
Cały jej misterny plan, chociaż prosty, stracił w jednej chwili jakikolwiek sens. Patrzyła zaskoczona na rozbite naczynie, po czym przeniosła wzrok na Sokoła i westchnęła. Miała mu odebrać butelkę, butelki zaś już nie było. Więc co dalej? Koniec? Tyle? Ehh... Nie dość, że samo zadanie było irytujące, to jeszcze je Ogen utrudniał. Chociaż... Spojrzała znowu na rozbitą butelkę, po czym dłonią sięgnęła po kilka jej kawałków. Sama zaś wstała ze swojego mistrza stając kilka kroków dalej zerkając znowu na kawałki naczynia, po czym spojrzała znowu na Sokoła unosząc kawałki nieco w górę, co by ten je dobrze widział. - Miałam ci zabrać butelkę, ale nie powiedziałeś, że ma być cała. - stwierdziła nie bardzo wiedząc, czego winna się po nim obecnie spodziewać. Ogen był dość nieprzewidywalny, dlatego też na wszelki wypadek gdyby chciał jej owe kawałki zabrać, postarałaby się odskoczyć w tył na tyle, na ile może i ewentualnie jeżeli to będzie mało, szybko usunąć się w bok. Chociaż zawsze może też uznać, że nie, jednak miała być cała... Ale takowej obecnie już nie było, więc co poradzi? Ma mu ją skleić? - W sumie nie szkoda ci jej? - zapytała jeszcze, nie specjalnie czekając na jakąś odpowiedź na jej pierwsze słowa.

MG

Gdy Frederica zrobiła co zrobiła, Ogen roześmiał się wstając z ziemi.-Właściwie, to już nie jest budelka.-Teraz były to tylko jej fragmenty.-Dlaczego miałoby mi być szkoda?-Zapytał kompletnie nie rozumiejąc, co było takiego w zwykłej butelce.-W każdym razie, nie ważne. Mówiłem że nie umiem uczyć? Działałaś nie tak jak tego chciałem, więc na bok te durne gierki.-I stanął sobie spokojnie ze 2 metry od Frederici.-Po prostu, pobij mnie.-O ile da radę. W każdym razie, Ogenowi chyba chodziło o sparing.

Nie jest? Cóż... W jej oczach dalej nią była. Popsutą, w częściach ale dalej butelka. Tyle, że wymagała kleju. Może była w kawałkach, ale czy to znaczyło, by od razu ją skreślać? Prawda. Nie było w niej nic nie zwykłego, ale... - Może mogłaby ci się do czegoś przydać? Taka butelka moźe służyć do wielu rzeczy, nie tylko do trzymania w niej alkoholu. - tylko czy cokolwiek innego było mu potrzebne? Nie wyglądał na takiego i raczej nie sądziła, by zmieniło to jego opinię o zniszczonym naczyniu. Z resztą czy było to ważne? Cierpliwie wysłuchała słów Ogena po czym spojrzała na niego smutno. - Więc to o to cały czas chodziło...? - no nie, walka. A ona nie umie w walke więc prawdopodobnie zostanie pobita. Niby nic, co by jej nie spotkało do tej pory... Znów westchnęła. W sumie jak miała się nauczyć walczyć nie walcząc? To było oczywiste, że w końcu do tego dojdzie. Nie sądziła tylko, że tak szybko. Ale co zrobisz? Ano nic. I jeszcze miała zaczynać? O zgrozo... Ale jak kazał, to kazał, więc Frederica wybiła się w jego stronę z lewej nogi jednocze miotając w kierunku jego oczu odłamki szkła, zaś pięść drugiej ręki zamierzała wpakować mu w brzuch.

Mogła teraz spodziewać się dwóch rzeczy - uniku bądź kontry.

Nie kucnie, bo wtedy napatoczy się głową pod pięść. Jeśli zacznie się cofać, zrobi krok - dwa więcej by zmniejszyć dystans i trafić. Jeśli usunie się w bok - wykorzysta pęd by odwrócić się na dalszej Sokołowi nodze (będąc jednak gotową by w kazdej chwili przerzucic cięzar ciała na drugą by się nie wywrócić) i wykonuje uderzenie.

Gorzej z kontrą bo nie wie, do czego dokładnie jest zdolny. Rękę, którą początkowo rzucała ma więc w pogotowiu. Nawet, jeśli chwyci lecącą nisko pięść będzie w stanie drugą ręką zasłonić się przed jego uderzeniem przyjmując je na przedramię lub chwycić Ogena za ubranie, jakby chciał nią rzucić/przerzucić. Inna sprawa, gdyby silił się na jakieś wykopy, wszak wtedy stara się szybko usunąc przenosząc ciężar na odpowiednią nogę i obracając się o kąt prosty (i w najgorszym wypadku przyjmując uderzenie na udo), a następnie starałaby się złapać go za nogawkę i pociągnąć oburącz do przodu by stracil równowagę i upadł na brzuch. Jeśli będzie szło opornie, a będzie miała moźliwość, to stopą kopnęłaby go z góry w kolano nogi, na której stoi.

MG

No Frederica żółtodziobem nie była i tak prosta sztuczka jak rzut przedmiotem w twarz były jej znane, tak samo jak znane były Ogenowi. Niestety odległość 2m była dość niewielka i w zasadzie nawet porcelaną oberwał, jednak spodziewał się tego, jaki rodzaj ataku może nadejść po tym. Dlatego też szybko przesunął lewą nogę do tyłu, tak by ustawić się przodem do lewego boku Takary i gdy jej pięść go mijała, po prostu złapał ją oburącz i przerzucił, sprawiając że dziewczyna upadła na plecy. Wciąż jednak trzymał jej lewą rękę.

Coś nie do końca wyszło ale właściwie nie liczyła na jakiś większy efekt. Mogła jedynie starać się wykonać zadanie jednocześnie obserwując Sokoła i potraktować cały ten sparing jako lekcję. Przestało być jednak tak wesoło kiedy tylko zaczęła lecieć w dół, a chwyt Ogena dalej utrzymywał się na jej lewej ręce trzymając ją w górze. Na moment jej serce zamarło jakby spodziewając się przez moment, że ten ją za nią pociągnie pod niewłaściwym kątem i nadejdzie kolejna nieprzyjemna fala bólu i chociaż sam jej mistrz tego nie planował, jej ciało automatycznie uznało, co winno zrobić i w miarę możliwości złapać lewą ręką Ogena za rękę podciągając się do góry przy jednoczesnej pracy nóżek. Wstając zaś jednocześnie zamachnęła się prawą ręką. Niby jakiś taki naturalny ruch przy szybszym wstawaniu, a jednak w połowie zamierzała pociągnąć ją dalej, zwinąć w pięść i wymierzyć prawy cierpowy w szczękę dalej trzymając Sokoła. To zaś nie miał być koniec, bowiem samo uderzenie miało nadać jej ruch obrotowy by łatwiej i szybciej wykonać kopnięcie prawą nogą w bok Ogena wyprowadzając go po łuku, ciężar ciała przenosząc zaś na lewą nogę. Gdyby chciał ją za nią złapać obniży jej lot bijąc po kolanach i starając się go oburącz przechylić w odpowiedni bok, by pomóc mu stracić równowagę. W przypadku zaś pchnięcia do tyłu postara się szybko odzyskać równowagę przesuwając lewą nogę nieco bardziej za siebie. W miarę możliwości.

MG

Ogen cierpliwie patrzył, jak Frederica prztrzymując się jego nadgarstka, wstaje z ziemi. Nim jednak ta zaatakowała, kopnął ją w tułów, posyłająć na ziemię. I gdy dziewczyna puszczając Ogena klapnęła tyłkiem o ziemię, zauważyła kolejny atak, tym razem z półobrotu w twarz. Na tyle silnie że głowa z automatu pofrunęła w tył i uderzyła w deski podłogi. Na szczęście Frederica była całkiem wytrzymała i nic jej nie było. Ogen zaś się odsunął.-Może pociągnij na dół i do siebie, broniąc reszty ciała?-Zasugerował jakieś rozwiązanie, lepsze od tego, które zastosowała Frederica.

Ciężko bylo mówić o jakimś zadowoleniu ze strony dziewczyny. Cały jej plan znowu szlag trafił, a ona skończyła obita leżąc na ziemi. Głowa uderzyła dość mocno o posadzkę, zaś sam kark dał o sobie znać bardziej niż plecy czy tyłek po bliskim spotkaniu z panelami. I wszystko dzięki Ogenowi... Mruknęła coś niezrozumiałego pod nosem po czym wstała. Czy bolało czy nie - wstała na nogi odrobinę obolała i chociaż nic właściwie nic jej nie było z pewnością każdy odczułby jakoś zostanie tak brutalnie sprowadzenie do parteru. Na słowa mistrza kiwnęła tylko głową jedną ręką rozmasowując tył głowy. Nie trwało to jednak długo i po krótkiej chwili ruszyła znowu, podchodząc szybko i nasadą prawej dłoni chcąc uderzyć go od dołu w podbrudek, lewą ręką łapiąc go za ubranie i ciągnąc mocno do siebie.

MG

Oh ten atak był kompletnie zbyt prosty, zwłaszcza zastosowany w taki sposób i kiedy to Frederica machała kończynami w celu uskutecznienia swojego ataku, Ogen zbił jej ręce, odpychając je własnymi, a następnie uderzył palcami prawej stopy w brzuch Frederici, przewracając ją na plecy. Znowu. I czekając aż dziewczyna w stanie, zaczął się zastanawiać jak w zasadzie ma nauczyć ją walczyć, inaczej poza walką? A dostawaniem ciągłego lania, mogła się szybko zmęczyć. Tak więc Ogen miał problem i musiał go szybko rozwiązać.

Problem polegał na tym, że nie walczyła z nowicjuszem. Był też taki, że była za wolna. I taki, że zamiast wykonywwać skomplikowane ataki stawiała ja prostote. Bo wiadomo - im prostsze coś jest tym jest mniej rzeczy, które mogą się spsuć. I akurat teraz psuło się wszystko. Znowu wylądowała na ziemi. Nie wstawała jednak. Nie siedziała też czekając na cud. Zamiast tego leżąc miała zamiar wykonać z dołu kopnięcie z całej siły w rzepkę Ogena lewą nogą przechylając przy tym się tak, by sama leżała bardziej na prawym boku jak na plecach. Pewnie, że proste, no ale co mogła leżąc? A w prawdziwej walce w takim momencie nikt jej nie da wstać.

MG

No i co miał zrobić Ogen kiedy Frederica się tak bardzo starała? Odpowiedział atakiem na atak i w kopiącą go nogę, sam kopnął swoją stopą. Kiedy stopy się zderzyły, nie zdarzyło się zupełnie nic. Ani specjalnie Frederica nie odczuła uderzenia, ani chyba Ogen. Ten jedynie, odwrócony teraz twarząd do Frederici, acz na wysokości jej nóg, odsunął się dwa kroki do tyłu. Może mu kuku nie zrobiła, ale on jej też nie, więc był to jakiś wynik. No i zdawało się, że jednak daje jej wstać.

Dlatego właśnie lubiła magię. Jak coś nie szło po jej myśli to zawsze miała jeszcze pod ręką siły natury. Ktoś może powiedzieć, że to niesprawiedliwe. Prawda zas była taka, że każdy korzysta z tego, co ma aktualnie w arsenale. Każdy chce wygrać. Niektórzy przy pomocy magii, inny miotaczem płomieni.

Teraz zaś miała do dyspozycji tylko własne ciało i to musiało jej starczyć chociaż obecnie miała wrażenie jakby walczyła drewnianym mieczem z rycerzem w pełnym rynsztunku. Co zrobisz? Nic nie zrobisz. Spojrzała nieco nieufnie na Sokoła, po czym zaczęła wstawać. Ale tak, by w razie ataku rzucić się w tył, a Ogena złapać za atakującą kończynę i pociągnąć go za sobą.

W innym przypadku spróbuje zaś czegoś innego wszakże coś musi zadziałać - ruszy od frontu by w ostatniej chwili dać susa na prawo na skos, by znaleźć się za Sokołem a następnie bez tracenia czasu na odwrócenie się spróbuje lewy łokieć wymachnąć w tył i trafić go w plecy mniej więcej na wysokości nerki. Nawet już nie planowała wszelakich odskoków na zaś, gdyby się nie udało - jak się nie uda to i tak trzepnie tyłkiem o parkiet tego po prostu skupiła się na ataku.

MG

Żeby znaleźć się za plecami Ogena jednym susem, Frederica musiała skoczyć, będąc blisko mężczyzny i jednocześnie, samo przejście za niego musiało zdarzyć się blisko jego boku. W zasadzie ruch nie trudny w zablokowanie, ale jako tako Fredce wyszedł i nawet otarła się łokciem o Ogena, ten jednak okręcił się na lewej nodze w prawo, uderzajac prawą piętą w brzuch Frederici. O dziwo, Fredce, udało się zablokować atak.-Nie najgorzej. Ale na dzisiaj starczy. Przygotuj się, bo jutro będzie ciężej.-Powiedział mężćzyzna i poszedł na dół. A tu taki bonus, bo Frederica miała jeszcze z pół dnia i nawet zmęczona specjalnie nie była, więc mogła robić rzeczy.

Ciężej? Jeszcze ciężej niż dzisiaj? Właściwie nie bała się specjalnie. Bardziej ciekawiło ją, co Ogen dla niej wymyślił. Chyba, że nic nie wymyślił i cały jej trening będzie polegał na zbieraniu lania i nieudolnych próbach pokonania weterana jakim był jej obecny mistrz. Co by nie było musiała mu zaufać. W każdym razie wyglądało na to, że na dzisiaj koniec to też skłoniła się przed Sokołem po czym po szybmim prysznicu, przebraniu się i zajęciu się Cezarem oraz Ieyasu ruszyła szukać męża. W końcu tyle czasu wracała późno i zmęczona nie mając na nic sił... Jeśli dalej nie wrócił do domu, to dopyta służby, gdzie go szukać i tam też ruszy.

MG

Ieyasu jednak bawić się nie chciał, bo smacznie spał. Cezar natomiast jak to Cezar, dal się pogłaskać poczym wyniośle machnął kuprem i wrócił na swój posterunek, czyli pod łóżeczko Ieyasu. Natomiast Hienshin był w domu, więc dzisiaj w ogóle się Frederice sporo rzeczy układało, bo nie musiała przynajmniej męża szukać. Ten zaś pisał coś, tak że nawet nie spostrzegł wejścia żony. Po jego prawej leżały już dwa zapisane i zwinięte zwoje. Cokolwiek robił jej mąż, zdawał się zajęty.