Główny plac Magnolii

First topic message reminder :

Wielki plac Magnolii. Jest to duża niemalże pusta przestrzeń między budynkami, tuż przed ratuszem. Na placu znajdują się 4 fontanny rozstawione po kątach placu, oraz jedna największa w samym centrum. Znajdują się tu też ławeczki coby można było sobie spocząć. Co jakiś czas odbywają się tutaj różnego rodzaju wydarzenia, typu pokazy, wystawy i tym podobne.
~~~~~~~~
~

MG
Wszedłeś na plac główny, zazwyczaj wolna przestrzeń wypełniona była strażnikami. Wszystko ze względu na niedawną wizytę artysty. Po jego zabójstwie ta część miasta została "odcięta" do czasu zakończenia sprawy. Mniej więcej na środku widziałeś duże podwyższenie, na którym najwidoczniej występował artysta. Stało tam kilku strażników wraz z kapitanem. To właśnie do niego miałeś udać się po dalsze informacje. Jeśli ukazałeś strażnikom zlecenie, przepuszczając Cie dalej. Pozwalają dość do podwyższenia. Kapitan gdy tylko Cie zobaczył skinął lekko głową i podszedł do Ciebie.
- Jak sądzę jesteście tu by pomóc nam w rozwiązaniu tej sprawy? Doskonale! - mężczyzna w średnim wieku gestem wskazałbyś poszedł za nim. Podprowadził Cie do niedokończonej rzeźby, pod którą leżało zakrwawione ciało mężczyzny. Nie miałeś żadnych wątpliwości, że to był ten artysta. Jeśli chodzi o stan, to jego oczy były wytrzeszczone, usta zastygłe w panicznym strachu i bólu. Gdy tylko spojrzałeś na ten widok, mogłeś wręcz usłyszeć jego krzyk. Idąc niżej, zauważyłeś potwornie rozszarpane gardło, jakby pazurami. Czy to wszystko? Możliwe... a może coś jeszcze trzeba sprawdzić?
- Oczywiście to jest jedynie cielesna iluzja na potrzeby śledztwa. Jednak ona jest odwzorowana w 100%. Prawdziwe ciało znajduje się w rękach naszego lekarza który, prosił by zabrać Cie do niego gdy skończysz oglądać miejsce zbrodni... - Powiedział spokojnie kapitan - oczywiście jeśli masz jakieś pytania... pytaj.

Chłopak nie miał wyboru, nie mógł się ruszyć. Musiał spróbować przemówić duchowi do rozsądku... o ile taki duch miał choć odrobinę tego rozsądku? Nie zaszkodziło spróbować...
- Dlaczego tak Cie bawi uśmiercanie innych? - zapytał pierw, przewracając oczami na lewo i prawo, aby spostrzec choć cień postaci ducha. - Dlaczego nie możesz iść dalej? Co takiego Cie tu trzyma? - zadawał kolejne pytania, nie czekając na odpowiedź.
To powinno poluzować nieco działanie jego zaklęć. - pomyślał, co chwila próbując ruszyć którąkolwiek częścią ciała.
- Jest sposób, aby skończyć twoją tułaczkę na tym padole... - kontynuował swoje tłumaczenia czerwonowłosy. - I mogę Ci w tym pomóc. Zostałem obdarzony taką mocą nie bez powodu. Każda dusza zasługuje na ciąg dalszy, a ja mam pomagać tym, które nie mogą ruszyć dalej. - musiał przekonać tę zbłąkaną, zagubioną duszyczkę.
- Mogę to udowodnić nawet... że nie jestem wrogiem ani twoim, ani innych duchów.

- Dlaczego? - głos wydał się nieco zdziwiony, a zaraz po tym usłyszałeś radony śmiech dziewczynki - Bo to jest fajne! Nawet nie wiesz jak przyjemnie się patrzy na osoby błagające o litość! Błagające o szybką śmierć! - Kolejny śmiech, co do twojej próby zagadania ducha przez co osłabiłoby to jej zaklęcie spełzło na niczym. Może i dziewczynka rozmawiała z tobą, śmiała się to i tak nie mogłeś się poruszyć nawet o milimetr.
- Wiesz! Podobasz mi się! Zagrajmy w grę! Znajdź mnie do wschodu słońca! Wtedy może odnajdziesz to, czego szukasz!... ale najpierw powiedz mi... czego się lękasz~ - Teraz jej ton przesiąknięty był dziecięcą ciekawością. Odpowiesz jej? Skłamiesz? Kto wie... kto wie...

Na twarzy Logen'a można było dostrzec niewielki uśmiech... na tyle, na ile pozwoliło mu unieruchamiające działanie ducha. Nie za bardzo wiedział, co powinien odpowiedzieć, ale coś musiał.
- Strachu... - odezwał się w końcu spokojnym głosem. Jego spojrzenie też się zmieniło, było teraz jeszcze bardziej pewne, aż mogło się wydawać, że pała żądzą mordu.
W jednej chwili stał się ponownie taki jak był przed chwilą. Ponownie próbował się poruszyć, zgodził się już nawet na tą zabawę, którą zaproponowała. Choć niespecjalnie mu się to podobało...
- Jak duże będzie pole tej gry? - zapytał po chwili.
W sumie miał więcej różnych pytań, jak na przykład - "jak się nazywa ta dziewczyna"... Ale nie chciał ich teraz zadawać, nie w momencie, gdy mógł się czegoś dowiedzieć tylko przez zwykła zabawę. Choć wiedział, że duch może się przed nim ukryć... a wtedy nie będzie w stanie jej ani znaleźć, ani ponownie z nią porozmawiać...
- Zgodzę się na tą grę...

MG

- Strachu? To ciekawe! - zachichotała - Boisz się mnie?
Może tego nie mogłeś zauważyć, ale dziewczynka uśmiechnęła się, radośnie machając nogami.
- Cała Magnolia~ Jednak nie martw się! Dam Ci małą podpowiedź gdzie możesz mnie znaleźć. Chociaż zapewne i tak pewnie Ci się to nie uda ... hihi ... ale tak będzie zabawniej prawda? - Po tym zamilkła na chwilę, a Ty usłyszałeś ponownie dźwięk bicia dzwonów, jednak było tam coś jeszcze. Szum wody? Spadające krople, które uderzając o jakąś powierzchnie odbijały się echem po każdym korytarzu. Dodatkowo dzwony te były bardziej przytłumione niż te, które słyszałeś kiedy wybiła północ.
- Pamiętaj! Do wschodu słońca! - końcówka zdania była już niczym więcej jak przycichającym głosem rozchodzącym się po pustym pomieszczeniu.
Zegar już odmierzał sekundy, od rozpoczęcia gry. Mogłeś się ruszać, ciało delikatnie zdrętwiało jednak uczucie te szybko mija, gdzie zamierzasz iść? Gdzie zamierzasz zacząć szukać? Może udasz się do kogoś po radę? Kto wie... decyzja należy do Ciebie.

Dzwony... i szum wody? - pomyślał w pierwszej chwili, zrywając się na równe nogi i ruszając ku wyjściu. Pierwsze co przyszło mu do głowy to katedra, w sumie największy budynek w Magnolii... a gdyby jeszcze padało, to i szum wody by do tego pasował. Jednak nie wyglądało na to, żeby padał deszcz.
- O co chodzi z wodą? Jeśli jest tu ktoś, kto może mi pomóc, to proszę, niech się odezwie... - mruczał pod nosem mag, myśląc nad każdą inną możliwością.
Postanowił jednak pierw sprawdzić katedrę. Może będzie to dobry traf? Oby...
Ruszył biegiem w jej kierunku, zaciskając saya miecza mocno w rękach. Był nawet gotów momentalnie obnażyć ostrze i użyć go, jeśli zaszłaby taka potrzeba. Zostało mu niecała połowa nocy, gdyż dzwony obwieściły nie tak dawno północ. Więc musiał się spieszyć... nie zwracał teraz uwagi na nic, co nie miało związku z tym duchem, który tak lubuje się w zabijaniu.
- Czy nikt z was jej nie zna? Nie wie nic o niej? - mówił pod nosem, jakby sam do siebie, ale w rzeczywistości było to skierowane do duchów, które o tej porze dnia, a właściwie nocy, powinny być obecne w okolicy...
Logen potrzebował pomocy, ale nie koniecznie ludzi, bo oni nie wiedzą wszystkiego, poza tym w nocy najczęściej śpią... tylko dusze zmarłych, jego "znajomi" byli w stanie mu jakoś pomóc.

MG

Udałeś się w stronę katedry, dobry wybór, czy też nie? Kto wie. Grunt, że postanowiłeś od razu ruszyć na poszukiwania, poniekąd pytając też o ową dziewczynkę. Jednak nie uzyskałeś żadnych, ale to żadnych przydatnych informacji. Dlaczego? Bo duchów prawie, że nie było, a jak były to nie potrafiły odpowiedzieć na twoje pytanie. Lub po prostu znikały nim udało Ci się z nimi zamienić słowo. Stanąłeś pod katedrą. Nic nie wydało się podejrzane, wszystko było tak jak powinno być, a nawet oświetlona katedra nocą robiła niezłe wrażenie. Jednak nie zauważyłeś tu żadnego źródła wody. Rozejrzałeś się dookoła. Wszystko również wydawało się na zwykłe i tradycyjne. Szereg latarni oświetlające drogi i ogólnie całe miasto. Studzienki kanalizacyjne porozstawiane to tu, to tam. By odprowadzać wodę z ulic. Ławki, gdzieniegdzie drzewka, coby "zieloni" nie skarżyli się na brak zieleni w mieście. Gdzieś w oddali zauważyłeś kontury postaci, widocznie nie wszyscy spali o tej porze. Rozglądałeś się tak, poszukując punktu zaczepienia, a czas mijał i mijał z sekundy na sekundę....

Nie czekał na zaproszenie, ruszył od razu w kierunku tej postaci w mroku. Nie miał pewności, że nie stanie się coś złego, dlatego trzymał w pogotowiu dłoń na rękojeści miecza.
- Proszę wybaczyć... - zaczepił nieznajomego, starając się unormować oddech. - Mam kłopot. Może mi pan/i (nie narzucam, zostawiam wybór ^^) powiedzieć, czy gdzieś w okolicy jest jakieś źródło wody? Tak, żeby dało się słyszeć dość wyraźnie dzwony? - mówił szybko, bo nie miał za wiele czasu.
Znalezienie tej dziewczynki było teraz najważniejszą rzeczą, jaką musiał zrobić. Przeczuwał, że to w jakimś stopniu chociaż rozwiąże to sprawę morderstwa. Czekał na jakąś reakcję ze strony nieznajomego, będąc cały czas w gotowości do ucieczki, czy też walki.
Muszę się spieszyć... wschód coraz bliżej...

Cholera... - pomyślał chłopak rozglądając się po zaułku. W ciemnościach ważniejszym zmysłem był słuch i dotyk. Dlatego też zaczął sprawdzać całe otoczenie w nadziei, że znajdzie jakieś ukryte przejścia.
Co się stanie, jeśli do wschodu słońca nie znajdzie tej dziewczynki? Ile czasu mu zostało do końca? Nie miał czasu teraz o tym myśleć, trzeba było działać. Sprawdzał dokładnie każdy zakamarek tego ślepego zaułka - ściany budynków, ziemię... wszystko.
- Przydałaby się też pomoc cholerka... - mruczał pod nosem z lekką nadzieją, że ktoś się pojawi, ktokolwiek.
Jednak to była złudna iskierka... ale jak to mówią, nadzieję mieć można. Przesuwał się w miarę szybko, a jednak starannie badał każdy skrawek terenu.
Musi coś tu być... chyba, że ten mężczyzna był duchem... - wpadła nagle do głowy młodzieńca myśl, która mogła być przełomem w tym śledztwie...
- Jeśli byłeś duchem, pokaż się, jestem przyjacielem i potrzebuję pomocy...

MG

Jednak pobiegłeś za nim i natrafiłeś na ścianę... badałeś każdy skrawek terenu i jedyne na co wpadłeś to brud, śmieci i tak dalej... Ściana gdzieniegdzie miała delikatne wyrwy, jednak to spowodowane było wiekiem budynku, a nie ukrytym przejściem. Nawoływałeś też ducha... no cóż, to mógłby być duch... albo jakiś złodziej nie sądzisz? Tacy to mają swoje sposoby, na ucieczki. Stałeś tu i nic... a czas leciał, każda minuta, każda sekunda przybliżała Cie do wschodu słońca. Do końca twojego czasu i przegranej w grze.Co było stawką? Twoje życie? Czyjeś życie? Czy też może, jedno i drugie? Kto wie... kto wie...

Zawrócił, wyszedł ze ślepej uliczki, rozglądając się wokoło. Czuł się trochę zagubiony, nie wiedział gdzie powinien szukać. Jedyną wskazówką jaką miał były szmer wody i bijące dzwony... o ile te drugie też były wskazówką.
Nagle przypomniało mu się coś, co może mieć związek... fontanna na głównym placu. Natychmiast ruszył w tamtą stronę, nie czekając na nic. A krok miał bardzo żywy, musiał się spieszyć.
Czemu wcześniej na to nie wpadłem? Przecież morderca zwykle wraca na miejsce zbrodni... a skoro to było tam, to powinienem się domyśleć, że woda oznaczać będzie fontannę. - myślał gorączkowo Logen, co chwilę przyspieszając, aż w końcu biegł na plac.
Po dłuższej chwili biegu dotarł do celu - plac, na którym dokonano aktu zbrodni. Teraz musiał szybko znaleźć ducha dziewczynki.
- Gdzie jesteś?! - zawołał w przestrzeń, oglądając uważnie każdą wolną przestrzeń na placu. - Pokaż się...
Czekał, uważnie obserwując otoczenie. W pogotowiu trzymał także swój miecz...

MG

Wróciłeś więc na plac uznając, że właśnie tam spotkasz dziewczynę. W końcu była tam fontanna prawda? Zawołałeś.... i w pogotowiu trzymałeś miecz... niestety. Twoje słowa zostały zagłuszone przez dzwony. Wybiły godzinę pierwszą. Co było w tym nie tak jak powinno? Dźwięk dzwonów był za wyraźny. W podpowiedzi ewidentnie ten dźwięk był przytłumiony. Woda która tam się znajdowała, dodatkowo kapała rozchodząc się echem po korytarzach. Na pustym o tej porze placu. Nie doświadczyłeś ani jednego, ani drugiego. Więc pewno to nie tutaj... Czyżbyś chciał zrezygnować? Czasu miałeś jeszcze sporo, jednak ubywał on z każdą minutą. Czyżby zapewnienie dziewczynki były prawdziwe? Nie znajdziesz jej... nie znajdziesz odpowiedzi na pytania... czy tylko to było ceną? Kto wie....

Rozglądał się wokoło... echo niosące dźwięk spadającej kropli, w korytarzach... nasuwało się chłopakowi, że może chodzić o podziemia. Ale gdzie w Magnolii mogłyby być jakiekolwiek podziemia, albo też jaskinie?
Szybko prześledził w pamięci topografię miasta, usiłując skojarzyć jakiekolwiek wejście do kanału - to był jego najbliższy przystanek.
- Skoro polem tej gry miała być Magnolia, to raczej jest gdzieś w mieście... jaskiń się tu raczej nie uświadczy, więc zostaje kanalizacja. - powiedział pod nosem szukając po ziemi jakichkolwiek włazów, studzienek, etc.
Gdyby natknął się na jakąkolwiek, przez którą dałby radę wejść, zszedłby tam, lecz wcześniej postarałby się zorganizować sobie jakiekolwiek, choćby prowizoryczne, źródło światła. Tak przygotowany mógł ruszyć dalej w korytarzach, nasłuchując kapiącej wody.
Oby to było właściwe miejsce... - pomyślał w duchu, cichutko stawiając krok za krokiem.

MG

Postanowiłeś zmienić poziom swoich poszukiwań czy też raczej obniżyłeś ten poziom. Szukałeś zatem zejścia do kanałów. Oczywiście to nie byłoby zbyt trudne gdyby nie to, że gabarytowo byłeś ciut za duży by się tamtędy przecisnąć. Trzeba było poszukać innej studzienki. Na szczęście poszukiwania zajęły Ci tylko z dziesięć minut. Zauważyłeś jedną z tych większych studzienek i udało Ci się odsunąć właz. Pod nim zauważyłeś drabinkę, po której udałeś się wgłąb kanałów. Na szczęście nie panował tam za duży odór czy też fetor. Jedynym problemem natomiast jaki tam spotkałeś był.. kompletny brak światła. Niby przez uliczne studzienki wpadało tu trochę światła, jednak była to jedynie mgielna poświata, która w ogóle Cie nie ratowała. Co zamierzałeś? Miałeś jakiegoś asa w rękawie? Zamierzałeś iść na ślepo? Czy też może co innego? Teraz pojawiło się pytanie, czy warto na pewno tu się zapuszczać. Jeśli to jest jedynie pusta poszlaka... to stracisz jedynie czas. Jednak może się okazać, że to właśnie gdzieś tutaj znajdziesz to czego szukasz....

Szedł powoli... bez dobrego światła miał bardzo poważne kłopoty, aby cokolwiek dostrzec w takich ciemnościach. Jedyne źródło światła, wpadające przez studzienki, nie wystarczało. Co pozostawało? Iść naprzód, zbadać te tereny... jednak ostrożnie. Każdy kroczek stawiał bardzo ostrożnie i w miarę cicho, aby nie wywołać zbyt dużego pogłosu. Musiał przecież nasłuchiwać echa spadających kropel wody.
Tylko dlaczego kanały? - zastanawiał się w drodze.
Nie widział żadnych związków, przynajmniej na razie. Ale miał ogromną nadzieję zakończyć tutaj tą sprawę. Trzymał miecz w pogotowiu, wytężał każdy możliwy zmysł, zwłaszcza słuch. Chciał usłyszeć nawet najcichsze dźwięki, pogłosy, które mogłyby go zbliżyć do jakiegoś rozwiązania.
To gdzie jesteś? Gdzie się ukrywasz?
Otoczenie nie było zbyt przyjemne, mimo iż nie było trudno wytrzymać z panującymi zapachami, a właściwie ich słabym natężeniem. Bo ściek to i tak ściek.