Plaża na Południowo-Zachodnim wybrzeżu

MG:
Tym razem i Eris odpuściła pogawędkę z drzewem, a to nic więcej nie miało do powiedzenia. Dziewczyna pochodziła jeszcze po okolicy, ale tam były same drzewa... Ruszające gałęziami, pulsujące drzewa. Kiedy się do jakiegoś zbliżyła, to skręcało się niezbyt przyjaźnie. Lecz nie widziała żadnej drogi pośród tych drzew. Ta, którą przybyli, zniknęła wśród nich. W końcu i ona postanowiła pójść w ślady Mikazukiego i poszła spać.
Ciężko stwierdzić ile czasu minęło nim się obudzili, gdyż w lesie wciąż panował mrok. Prawie nic się nie zmieniło poza tym, że Mikazuki i Eris zgłodnieli od tego czasu. Ale przynajmniej byli wyspani. W lesie było cicho i spokojnie, a trawka była miękka i wygodna.

Stan postaci:
Eris: 100 MM. Śmierdzi, cała brudna. Głodna.
Mikazuki: 100 MM Śmierdzi, cały brudny. Ręka przyklejona do twarzy. Głodny.

Burczenie w brzuchu było czymś co spowodowało pierwsze po przebudzeniu westchnięcie Mikazukiego. Znajdowali się w lesie, na dziwnej wyspie, na której nikogo nie było i na której szukali odpowiedzi. Ale odpowiedzi nie było. Nic prócz dziwności wyspy nie wskazywało na to by miała ona wpływ na sytuację wybrzeża. A przyznać trzeba było że w zasadzie przestało tu już Mikazukiego w najmniejszym stopniu obchodzić. Zresztą jak to wina wyspy to i tak jej nie ruszą. Jakaś znudzona grupa magów-studentów po pijaku zgubiła wyspe. Zdarza się.-No dobra. Chodźmy dalej, a jak nie znajdziemy nic ciekawego, to z powrotem na łódź.-Mruknął, czekając aż kłopot też wstanie, a następnie ruszył w dalszą drogę. Ręka zaczęła mu drętwieć, ale co zrobisz, nic nie zrobisz. Musiał by się zranić, co by zmieniona w ciemność ręka po prostu się odkleiła, ale w sumie jak zwykle, szkoda było mu many.

Wyspa nie była pomocna. Mikazuki też nie był specjalnie pomocny. Liczyła na jakiś bardziej ambitny plan niż "idźmy dalej". Drzewo też średnio było pomocne, ale przynajmniej jest szansa, że faktycznie może być tutaj coś fajnego, godnego uwagi. A ze sama lepszych pomysłów nie miała (czyli w sumie była tak samo pomocna, jak cała reszta) ruszyła dalej za towarzyszem. - A może od razu wróćmy na łódź...? - zaproponowała zmęczona całą tą wyspą. Kurczę, czy na pewno cała ta wyprawa była warta zachodu? Już chyba lepiej by wyszła, jakby na jakaś misję sobie poszła czy coś, a nie siedziała cholera wie gdzie na wyspie, która twierdzi, że wcale nie jest wyspą. Żeby jeszcze jakaś dróżka była, ale nie, bo po co, niech se radzą sami.

MG
No nie fajnie jest z pewnością tak utknąć na wyspie. I to w dodatku będąc brudnymi i to jeszcze w jakimiś ciemnym lesie, gdzie nawet ciężko było określić porę dnia, pogodę, porę roku... Mogło to wydawać się nieco kłopotliwe, więc zarówno Mikazuki jak i Eris postanowili ruszyć dalej, lecz ścieżki nie było żadnej, ale mogli się przeciskać między drzewami, wywołując u nich pojękiwania, skurcze i nieprzyjemne trzaskania. I szli tak przez dłuższą chwilę, aż dotarli... W dokładnie to samo miejsce... Znowu stanęli naprzeciwko drzewa z twarzą, śpiącego i cicho burczącego.

Stan postaci:
Eris: 100 MM. Śmierdzi, cała brudna. Głodna.
Mikazuki: 100 MM Śmierdzi, cały brudny. Ręka przyklejona do twarzy. Głodny.

Mikazuki się trochę zirytował. Trochę. Był głodny, zmęczony, ręka mu drętwiała a na dodatek przebywał tu z kłopotem. A zirytowany Mikazuki dłużej nie udaje niegroźnego Mikazukiego.-Daj ty mnie to na chwile...-Powiedział do Eris zabierając od niej miecz. Następnie zamierzał ostrą stroną miecza naciskać na swoją rękę, aż ta zamieni się w ciemność, dzięki czemu będzie mógł odkleić ją od twarzy. Rzecz jasna jak będzie widział że coś jest nie tak i jego ciało z cienia nie działczy to da sobie spokój. Kolejnym krokiem jest pogradliwe spojrzenie na drzwo z twarzą, odkaszlnięcie i oddanie miecza Eris.-Sugerowałbym wypuszczenie nas z waszego lasu.-Powiedział spokojnie do drzewa.-Poproszę.-Dodał nawet żeby nie było że jest niekulturny. W każdym razie jak drzewa nie będą wykazywały chęci współpracy, to Mikazuki miał jeszcze jeden, całkiem ryzykowny plan.-Widzisz tamto drzewo?-Wskazał na sąsiedni pień-Powiedział że śmierdzą ci korzenie a twoja matka była kamieniem. I że gdyby tylko chciał to cię poskłada samymi liśćmi.-To była ryzykowna gra, ale chciał zdenerwować drzewo. I jeśli drzewo zaczęło by się źlić, użył by na nim Kiełkowania.

Eris nie bardzo wiedziała, po co może być mu jej miecz, ale dała mu go chociaż nieco niechętnie. A właściwie to pożyczyła. Nie stać ją, by dawać ludziom takie drogie prezenty. - Utknięcie na wyspie to nie powód, żeby się ciąć... - rzuciła do towarzysza nieco zdenerwowana. Żadne drzewo nie będzie jej podskakiwać. Ni jedno. Słysząc jednak próby zdenerwowania drzewa sprawiły tylko, że w pewnym momencie słychać było plaśnięcie dłonią w twarz. - Na prawdę...? Samymi liśćmi...? Ehh... - stwierdziła zażenowana po czym chwyciła miecz, zaś klingą miecza zaczęła powoli zdzierać niewielkie fragmenty kory z wielkiego drzewa. - Słyszałeś jego prośbę, prawda? To co, może nas wypuścisz...? - zapytała, siląc się na bycie uroczą, nie przerywając znęcania się nad roślinką. Zawsze można jeszcze inaczej. Na przykład ogniem.

MG:
W końcu Mikazuki uwolnił rączkę od swojej twarzy. Potem zaczął prowokować drzewo, które obudziło się spojrzało na niego i choć nie bardzo zirytowały je słowa maga, to jednak złość w drzewie pojawiła się kiedy Eris zaczęła zeskrobywać z niego korę. Stąd też drzewo nagle zrobiło się nieco gwałtowne i nawet zaczęło mówić normalnym tempem, a Mikazuki mógł na nim użyć swego zaklęcia, ale te chyba nie zadziało tak jakby to przewidywał.
- Chcecie odejść?! Tylko Pani Jeziora może na to zezwolić... Ale tak długo jak żyję, nie dostaniecie się do niej! - po tych słowach zaczęły się dziać rzeczy. Z drzewa wystrzeliły dwie gałęzie, które odrzuciły dziewczynę i chłopaka, ale ten drugi mniej odczuł tego skutki, przez wzgląd na swe ciało. Wtedy też z ziemi wyrosły dwa, grube korzenie, a z wyższej partii drzewa uchyliły się kolejne dwie, grube i mocne. Razem było ich sześć. Ruszały się w prawo i w lewo, niczym węże szykujące się do ataku. Samo drzewo również zdawało się być mocno zirytowane i chętne do walki.

Stan postaci:
Eris: 100 MM. Śmierdzi, cała brudna. Głodna. Leży. Obolały tors. Uderzenie trochę zaparło dech w piersiach.
Mikazuki: 84 MM Śmierdzi, cały brudny. Głodny. Leży

Cholera, cholera, cholera, cholera, cholera. To się zawsze tak kończyło. Kobiety to same kłopoty. A co w tym było najgorsze? To dziewczynę musiał ratować, nie siebie. No, siebie po części też bo inaczej użyje magii i wtedy Mikazuki też ma przewalone. Szybko więc spojrzał na dziewczynę.-Żadnego ognia.-Wysyczał. A następnie spróbował wstać. Musiał wymyślić coś genialnego. Coś co pozwoli im z tego wyjść bez konieczności spalania lasu, a jednocześnie nie zużyje zbyt wiele z jego rezerw mocy. Gdyby tylko był sam, nie byłoby problemu, ale kłopot był... kłopotem. Spróbował przeturlać się do dziewczyny, jakoś do niej dostać.-Złap się mnie i trzymaj mocno, bardzo mocno.-Wysyczał. I następnie jeśli udało im się jakoś pochwycić, użył Smogu.-Zamknij oczy. Daj mi broń a potem ignoruj wszystko co usłyszysz. Jeśli jakimś cudem się puścimy, nic nie rób. Chwycę cię i poprowadzę dalej.-Wyszeptał a następnie gdy kłopot oddała mu miecz, zaczął obserwować, co będzie się działo. Jak zareaguje drzewo? W każdym razie zamierzał wyśledzić jakąś ścieżkę, może drzewa jakąś stworzą nie wiedząc o ich obecności. Jeśli będzie w nich leciał jakiś korzeń, Mikazuki tnie mieczem. Priorytetyzuje obronę Eris. Ona nie miała ciała z ciemności. Poza tym wkurzona mogłaby niechcący podpalić las. I niech na Boga zignoruje omamy, bo jak nie, to mogą być z tego kłopoty.

W takich momentach Eris, ponieważ jest dzielną niewiastą, miała w zwyczaju wstać, chwycić za broń i stamąc do walki. Tymczasem ledwo zdąrzyła odzyskać dech by stwierdzić, że Mikazuki chyba nie bardzo chce jej powierzać aż tak odpowiedzialnego zadania. - Jeżeli jest tak samo genialny jak poprzedni to... może lepiej nie? - zaproponowała, po czym po krótkiej kalkulacji stwierdziła, że walka z lasem może być upierdliwa i niebezpieczna. Znaczy sie nie no, pal licho niebezpieczeństwo. Sęk w tym, że jak podpali przez przypadek cały las to nie bardzo gdziekolwiek uciekną. Tego też bez większego namysłu wepchnęła mu katanę do ręki po czym po szybkim pozbieraniu się z ziemi złapała Mikazukiego mocno za rękę pozwalając mu prowadzić. I w razie czego ignorować wszystko inne.
Zanotować: nigdy więcej nie płynąć na podejrzane wyspy. Z tego nigdy nie będzie niczego dobrego.

MG:
I tak zaczęło się starcie z drzewem. Mikazuki wziął od dziewczyny miecz, chwycił ją za rękę i narobił sporo ciemności. Kiedy Eris zamknęła oczy, zdawało jej się, iż słyszała jakiś dziwny szum. A może to po prostu wiatr między drzewami? Tak czy inaczej, Mikazukiemu całkiem dobrze walczyło się w takich warunkach. Jedna z gałęzi uderzyła od góry i zderzyła się z mieczem Eris, dzierżonym przez Mikazukiego. Odbił atak, ale zaraz po nim nastąpił kolejny. Dwa korzenie się zacieśniły i pchnęły w chłopaka co go trochę cofnęło, ale ciało z ciemności zadziałało. Bez tego mogłoby z nim być o wiele gorzej. Pozostałe gałęzie trafiały w ziemię. I choć ataki wykonywane były silnie i szybko, to jednak podniesienie takiej gałęzi po takim zajmowało warczącemu drzewu kilka rozwlekłych sekund. Ścieżki żadnej w tym zgiełku nie dało rady odnaleźć. Drzewa, ani drzewo nie miały zamiaru ustępować dwójce magów.

Stan postaci:
Eris: 100 MM. Śmierdzi, cała brudna. Głodna. Obolały tors. Uderzenie trochę zaparło dech w piersiach.
Mikazuki: 45 MM Śmierdzi, cały brudny. Głodny. Smog 1/8

Jeżeli ktoś stwierdził, ze Eris ogarniała co się obecnie w okół niej działo, to by tę osobę wyśmiała. Tak bardzo. Bardzo bardzo. Prawda bowiem była taka, że biegła i chyba tak trochę właśnie swoje życie zawierzyła jakiemuś mężczyźnie, którego znała może dzień. Tak, definitywnie jak coś spapra, to oberwie się i Eris. Albo - przede wszystkim Eris. I to jej się BARDZO nie podobało. W każdym razie biegła prowadzona za rączkę i z zamkniętymi oczami i tylko mogła słuchać, co dzieje się w okół. A szum i latające gałęzie jednak zachęcały, by je otworzyć i zobaczyć na własne oczy, co się do licha ciężkiego wyprawia. Ale nie robiła tego. Zamiast tego zaś biegła, dalej, jak plan zakładał. - Długo jeszcze...? - zapytała niepewnie, mimo wszystko chcąc wiedzieć, czy w sumie długo będą tak biegać. Bo jak tak, to słabo i to chyba oznacza, ze nie bardzo jest tutaj jakiekolwiek inne wyjście z lasu. A wiedziała, ze może lepiej spalić drzewo jak przystało na maga ognia. To nie, ehh...

No dobra. Szło bardzo nie ok, więc przyszła pora na plan B. Z małą powtóreczką co do planu A. Mikazuki zatrzymał i siebie i Eris, jeśli biegli i wycofał się z nią nieco z dala od głównego złego drzewa. Próbowali być cicho jak myszy, tak by drzewo ich nie słyszało. Mikazuki oceniał po prostu czy drzewo dobrze widzi w tych ciemnościach, czy może korzysta z jakiegoś innego zmysłu w lokalizowaniu ich. Rzecz jasna ataki na siebie dalej po prostu ścina. Jeżeli drzewo faktycznie lokalizuje ich za pomocą innego zmysłu, to to co zacznie się wkrótce dziać z jego zmysłami, nie będzie miało większego wpływu na ich sytuację. W takim wypadku nie ma innego wyjścia jak użyć Eris, tylko jak skoro kazał jej nie słuchać? A może by tak zostawić ją na pastwę losu? W końcu to ona w genialnym ruchu zaatakowała drzewo. Nie, nie... tak nie wolno, jeszcze raz. Musiało być coś, co dało się zrobić... W sumie Yolo. Jeśli drzewo i tak ich widziało, to ścinając atakujace gałęzie, Mikazuki zamierzał podejść wraz z Eris i wbić miecz prosto w twarz drzewa. Może zadziała, może nie, zawsze jakiś plan. W sumie to on, to by nawet przeprosił, ale na przeprosiny to było chyba trochę za późno. Eh, i całą manę szlag jasny trafi.

MG:
Plan Mikazukiego może i byłby całkiem dobry, ale z jego wykonaniem mogło być już nieco trudniej. Co prawda wycofał się z dziewczyną poza zasięg gałęzi, które można było spokojnie określić na sześć metrów. Eris zaczęła poza niepokojącym wiatrem zaczęła słyszeć niewyraźne szepty i mogła się zorientować, iż coś było trochę nie tak. Lecz dzielnie trzymała oczy zamknięte, pokładając ufność w Mikazukiego, który postanowił zaatakować drzewo. I całkowicie ryzykowna akcja polegająca na agresywnym ataku może i byłaby skuteczna, gdyby nie kilka problemów. Chociażby Eris trochę przeszkadzała, a gałęzi było aż sześć. Dwie nie trafiły, jedną Mikazuki wyminął, czwartą odbił mieczem, ale piąta gałąź uderzyła nie w niego, a w ciągniętą za nim Eris, na tyle mocno, że nie był w stanie jej już utrzymać i gałąź rozdarła jej ubranie na brzuchu i trochę skórę, no i ją znowu odrzuciło. Zaś szósta gałąź uderzyła od góry w Mikazukiego i trochę go przygniotła i miecz mu na bok wypadł. A on sam leżał dwa metry naprzeciwko twarzowego drzewa, unoszącego już gałęzie do kolejnego ataku. Zaś Eris leżała cztery metry za Mikazukim, narażona trochę na ataki gałęzi.

Stan postaci:
Eris: 100 MM. Śmierdzi, cała brudna. Głodna. Obolały tors i plecy.  Leży. Rana na brzuchu, taka szarpana. Krwawi trochę i piecze, o wiele bardziej boląca, aniżeli zagrażająca zdrowiu.
Mikazuki: 39 MM Śmierdzi, cały brudny. Głodny. Leży. Smog 2/8

No to był chyba jakiś kurna żart. A wiedziała, żeby spalić to to w cholerę ale nieee. Po co. Poleciała do tyłu odrzucona przez gałąź co automatycznie sprawiło, że otworzyła oczy. Tak niechcący. I fakt słyszenia szeptów czy to, że kompletnie nic nie widziała wcale jej nie pocieszał. Wręcz przeciwnie - Co to do licha ciężkiego za mgła!? Przed czym się bronić? Co atakować? Nie wiedziała. A to zaczęło ją stresować. Na tyle, by bez większego namysłu wypalić Configaración Ardente posyłając morderczą, ognistą fale na wszystkie strony. Koniec zabawy. Chwyciła dwa sztylety zapaljąc ich klingi za pomocą Alarma de Incendio gotowa na przecięcie czy odbicie każdej gałęzi czy rzeczy, która spróbuje ją zaatakować. Po za tym rzuca na siebie buffa - Fuego Armadura. Na ręce i nóżki. Stara się przemieścić w stronę Wielkiego Drzewa. Problem w tym, że nie wie, gdzie jest, więc po prostu pobiegnie prosto przed siebie skupiając się na obronie i amputacji gałęzi.

Te drzewa... zdecydowanie zbyt dobrze widziały w jego zaklęciu. Oj tak. Pewnie by bolało, gdyby nie to że nie bolało. Spojrzał na Aclarię i to co robiła dziewczyna bardzo mu się nie spodobało. Znaczy ok, to zawsze jakiś plan, ale kiepa że się rozdzielili. W każdym razie widząc jak Aclaria wybucha, Mikazuki zamierza jak najszybciej rzucić się gdzieś na bok, by nie oberwać zaklęciem. Na co jak na co, ale na spelle to on odporny nie był. Następnie oddala sie poza zasięg Aclarii i drzewa i jedyne co mu pozostaje to słowne instruowanie dziewczyny. Zamierza przekrzyczeć własne zaklęcie i powiedzieć Aclarii gdzie atakować, co palić i czego unikać. I obserwuje, obserwuje może dostrzeże jakieś wyjście.