Targ

MG

I tak o to po kilku minutach Dax wraz z rannym mężczyzną zostali przetransportowani do szpitala i opatrzeni. Mężczyznę aresztowano, Daxowi pogratulowano, a w kieszeni nawet znalazł majtki ze swoją podobizną i adresem napisanym na tylnej ich części. No cóż, nie tylko zyskał majtki ale i adres napalonej nastolatki, nie ma co, trochę wygryw. W każdym razie Daxa szybko wypisano i mógł ruszać... no gdzieś.

Dax: 3 PD, z/t piszesz gdzieś, ale nie tutaj.

Nie każda osoba lubiła zaczynać dzień od zakupowego szaleństwa. Niebieskowłosy nie miał z tym większego problemu i już po skromnym śniadaniu wybył z terenów gildii, rozglądając się za czymś, co mogłoby robić za prezent. Nie wiedział, co dokładnie powinien kupić z takiej okazji, jednak miał wrażenie, że jakiś krawat lub dobre perfumy nie będą złym pomysłem. To wszystko wydawało się jednak dość płytkie i mało pomysłowe, a przede wszystkim - stereotypowe? Dlatego też karzełek skończył, włócząc się pomiędzy stoiskami, jakby liczył, że coś nader intrygującego zostanie przez niego dostrzeżone. Najchętniej kupiłby jakiś niebagatelny przedmiot, bądź wykonał coś własnoręcznie, jednak problem jawił się w jego zdolnościach... właśnie praktyka mogła stać mu na przeszkodzie, bo wiedzę jakąś posiadał. Szkoda tylko, że niezbyt mu teraz była potrzebna.

MG

Targi były z pewnością miejscem, gdzie można było zaopatrzyć się w wiele przedmiotów. A nawet nie tylko! Owoce, warzywa, narzędzia, jakieś gadżety... Nic tylko kupować. Sora jednak szukał czegoś innego. Innego. Krawat? Było wiele stoisk z takowymi. Perfumy? Do wyboru, ale kto wie, skąd kto je sprowadzał... Scyzoryki? Kule wróżebne? Radia? Pomarańcze? Było niemal wszystko. Ale to wszystko zdawało się być jakieś monotonne. Wszystkie stragany zdawały się być takie same, chociaż zapewne kolorowe i gwarne. W każdym razie jeden stanowczo przyciągał uwagę. To nawet nie był stragan. Bardziej stół gdzieś na boku przed niewielkim, pasiastym namiotem. Sam stół był przykryty długim obrusem przypominający wzorem gobelin. Zakrywał jednocześnie nogi stołu, zaś frędzle zbierały kurz z drogi. Sam jegomość był dość wysoki, młody i z drobnym zarostem, ubrany w szary golf. Na to zaś miał zarzucony czarny, długi płaszcz z wysokim kołnierzem, szpiczasty czarny kapelusz niczym jakaś wiedźma... Spodnie i buty pod kolor. Co więcej, w okół jego stoiska było najmniej ludzi, jednak gwar zagłuszał każde jedno słowo wypowiadane przez mężczyznę.

Wiedza niosła za sobą jedną, bardzo poważną wadę. Życie z każdą kolejną chwilą wydawało się dość monotonne. Mimo radości z wrzawy, czy barwności miejsca, nic nie przypadło do gustu niebieskowłosego. Ten jedynie podziwiał wszelkie przedmioty, jednak wszystko wyglądało zwyczajnie. Na swój sposób było to coś dobrego, jednak – nijak pasowało do dwójki rudzielcy, o których aktualnie myślał. Westchnął zrezygnowany. Wszystko po to, aby swoje kroki udać w kierunku nietypowego stolika, przy którym nie było zbyt wielu ludzi. Chciał się przyjrzeć przedmiotom, które tam się znajdowały, a i z bliska o wiele łatwiej przyszłoby mu dosłyszenie tego, co mówił stojący nieopodal jegomość. Przynajmniej na taki obrót spraw liczył w tym momencie.

MG

Najpoważniejszy problem z przedmiotami na stoliku był taki, że ich nie było. Tak się przynajmniej zdawało...
-Proszę państwa, oto jedyne i niepowtarzalne niewidzialne żaby! Prosto z Seven! Takich dziwów jeszcze nikt nie widział! O, widzę klienta! - Stwierdził, kiedy Sora podszedł bliżej. Wtedy też stało się coś dziwnego, powiem poczuł, jakby właśnie dostał w policzek czymś mokrym, co automatycznie się cofnęło. Po za tym faktycznie słychać było rechot. - Czy zechciałby pan bliżej przyjrzeć się najwspanialszym żabom? A jeśli nie, to namiocie mam więcej magicznych przedmiotów i bestii! Szuka może pan coś konkretnego? Fernando ma wszystko! - powiedział z obcym akcentem. Zdawałoby się, jakby jednocześnie jadł kluski i mówił. Niesamowity skill. Poprawił kapelusz. Tak, każdy klient był dla Fernando na wagę złota. Zwłaszcza, ze mało kto interesował się jego magicznymi żabami.

Nie robiło to większej różnicy, a przynajmniej nie niebieskowłosemu. Ten jedynie aktywował swoje zaklęcie Out-of-sight(D), coby polepszyć swój wzrok i dostrzec niewidzialne przedmioty. Gdyby to jednak nic nie dało, spróbowałby dopomóc się jeszcze Scan(C), który wraz z innym, obserwacyjnym zaklęciem powinien dać sporo. Oczywiście nie omieszkał w międzyczasie wzdrygnąć się na wyobrażenie zielonkawych, obślizgłych żab, które były... no były obślizgłe i niezbyt miłe w dotyku. Z pewnością nie czymś, co zainteresowałoby dawną 'idolkę' dziecięcych reklam i innych takich. Uczucie spotęgował tylko lepki, niewidzialny dotyk, na który Sorze nawet wymsknęło się coś na kształt nieco obrzydzonego piśnięcia. Może gdyby nie było to tak nagłe, niespodziewane i nie miało miejsca podczas skupiania uwagi chłopaczka, wszystko potoczyłoby się inaczej! - ...szukam prezentu dla starszego brata - powiedział jednie dość lekko, przecierając w międzyczasie twarzyczkę chusteczką, którą gdzieś przy sobie miał. Zgłoski oczywiście brzmiały tak, jak to zgłoski padające ze strony karzełka - ni to chłopiec, ni dziewczynka, a raczej po prostu dziecko o bliżej nieokreślonej płci. Wszystko po to, aby chwilę później nieco zadumać się i uważając na lepkie żabska, dodać cicho: - J-Jeśli to możliwe, to wolę najpierw obejrzeć to, co pan posiada.

MG

Żaby faktycznie był i w sumie gdy im się tak przyjrzeć za pomocą zaklęcia, w zasadzie zdawały się być nawet urocze. I dziwne. Po pierwsze, zdawało się, że posiadały futro. Błękitne, poznaczone zielonym, żółtymi i różowymi kropkami. Oczy miał czarne i duże, błyszczące jak dwa wyszlifowane kamyki. I uśmiechały się przyjaźnie do Sory. Kurczę, nic tylko brać. Jedna z nich zarechotała wesoło. - Prezent dla brata? Myślę, że coś się może znaleźć. Nie myślał pan może o czymś konkretnym? - zapytał, wpuszczając Sorę do dość przestronnego namiotu. W środku panował półmrok. W oczy rzucała się duża ilość skrzyni i szaf, a na nich poustawiane klatki. Gdzieś w rogu stał nawet jakiś kolorowy tygrys. Na wierzchu zaś było wiele medalionów, różnorakich kamyków, luster, pierścieni i wszelakie drobne przedmioty. I z pewnością w kufrach było jeszcze więcej rzeczy.

Niewielkie płazy z pewnością wyglądały bardziej urokliwie, aniżeli wyobrażenia karzełka. Mimo wszystko, ten ostrożnie przedostał się do wnętrza, unikając styczności z lepkimi żyjątkami, coby więcej nie narażać się na uszczerbek na zdrowiu, czy zwyczajny dyskomfort. Dlatego nie trzeba się dziwić, że początkowo wzrok padł na wyjątkowym i być może rudym stworzonku, jakim był tygrys. Nie za duży, nie za mały... tego jeszcze nie wiedział, jednak właśnie temu ssakowi przyjrzał się na starcie. Która księżniczka nie chciała własnego, drapieżnego kota? Sora może nie był księżniczką, jednak zarówno ruda barwa, co jednoczesna przytulność i drapieżność ów zwierzęcia wydawały się ciekawe i nurtowały jego umysł. Taka istotka z pewnością byłaby praktycznym obrońcą, jednak nie miał szukać podarku dla siebie. - Najlepiej coś... przydatnego? Coś od serca... Nigdy nie było okazji kupować mu prezent - powiedział tylko chłopaczek, chwytając nerwowo skrawek swojego rękawa, jakby był zażenowany swoją niewiedzą w tej kwestii. Przedmioty z pewnością wyglądały wyjątkowo, jednak nie do końca wiedział, który powinien wybrać i co takiego robią. Tu mógł pojawić się problem...

MG

Oj, Fernando miał ciężki orzech do zgryzienia. To nie tak, ze nie lubił klientów, którzy nie bardzo wiedzieli, co chcą kupić. Po prostu byli dość absorbujący. Podrapał się po głowie, uśmiechając się przyjaźnie do Sory. Tak, nie wolno zrażać klientów. Zauważył co prawda początkowe zainteresowanie tygrysem ale coś mu mówiło, że to nie jest stwór na kieszeń chło...dzie... Emm... Klienta. - Przydatny? W jakim sensie? Przyzywanie demonów z głębi piekieł? Wierzchowiec? Komunikacja? Aury ochronne? Mały towarzysz? Zwoje z kulami ognia? Nie jestem pewien, co mój klient przez to rozumie. - Odpowiedział, dalej cierpliwie czekając na dalsze wskazówki co by wiedzieć, do którego kufra w zasadzie miał zajrzeć. Fernando nie miał rzeczy nieprzydatnych.

- Myślę, że jakiś sposób komunikacji byłby przydatny. Ewentualnie jakieś aury ochronne... - zadumał się karzełek, zastanawiając się, co zaproponuje sprzedawca. Sklep z pewnością nie należał do najzwyklejszych, jednak niebieskowłosy nie musiał stwierdzać tego faktu. Przyglądał się uważnie wszystkiemu, jakby chciał ocenić przydatność rzeczy. Zaintrygowała go jeszcze jedna część wypowiedzi, ponieważ jego oczy nie wyłapały nic takiego w pobliżu. - Naprawdę ma pan jeszcze wierzchowce i jakiś... małych towarzyszów? - dopytał się nastolatek, przenosząc spojrzenie na Fernando, aby potem skupić się na prostym zabiegu, którym były rozważania finansowe. Nie wiedział jeszcze, ile wyniosą tak ekstrawaganckie zakupy, dlatego musiał postarać się jakoś zmieścić w limicie cenowym. Do tego dosłyszał gdzieś, że najlepszym podarunkiem jest coś, co można dać od serca. Nie do końca pojmował logikę tych słów, jednak wiedział też jedno - magiczne rzeczy to raczej drogie rzeczy. - Byłaby możliwość zrobienia jakiegoś przedmiotu własnoręcznie? - dopytał się jeszcze spokojnie, wpadając na oszczędnościowy pomysł numer jeden, a na pewno nie ostatni.

MG

Sora może o tym nie wiedział, ale jego odopiedzi i poźniejsze pytania wcale nie ulatwiały Fernando doradzenie prezentu. Kiedy usłyszał o przedmiotach do komunikacji ruszyl w stronę jednej ze skrzynek by zaraz zawrócić i skierować się w stronę jakiejś szafki a ostatecznie zdezorientowany Fernando nie wiedzial co w końcu podać. - Tak, mam! Fernando ma wszystko. Tylko nie koniecznie w tym momencie... - czyżby Fernando sugerował, że ma magazyn z wierzchowcami...? Na kolejne pytanie zamyślił się moment. - To zależy... Niektóre przedmioty wymagają bycia zaklętym przez kogoś, kto się na tym zna. Ale proste, magiczne przedmioty może dałoby radę... O ile jest się magiem. Ale i to nie jest proste. Inaczej sklepy magiczne nie byłyby potrzebne, skoro każdy mógłby w garażu zbudować Etherion... Taki przedmiot do komunikacji powinno jednak dać radę stworzyć. Byłyby tylko potrzebne materiały... - oznajmił jeszcze chwilę się zastanawiając po czym czekał na odpowiedź Sory. Najlepiej jakąś konkretną.

Informacje zdawały się równie przydatne, co zbyteczne. Chłopak z pewnością mógłby pytać godzinami, a liczba niewiadomych tylko by narastała zamiast maleć. Dlatego też nastolatek postanowił chwycić się głównego, a przynajmniej tymczasowo jedynego tropu, jaki aktualnie posiadał. - C-Co jeśli... jeżeli moja magia dotyczy informacji? Byłaby taka możliwość? - dopytał z początku niepewnie, jednak nie wiedział, czy powinien dzielić się swoimi zdolnościami z pierwszą, napotkaną osobą. Aktualnie jednak miał stworzyć samodzielnie jakiś prezent, a przynajmniej z pomocą jakiejś osoby. To jednak nie stanowiło tutaj żadnego problemu, a przynajmniej nie takiego, co inna kwestia. - Jakie przedmioty? - dorzucił kolejne pytanie w morzu niejasności, jednak powoli zbliżał się do jakiegoś rozwiązania. Do jednej z wielu odpowiedzi. Mimo wszystko pozostała mu jeszcze jedna kwestia, która nie dawała mu żadnego spokoju. Kwestia dość mądrych, a przynajmniej ładnych istotek. - Ile kosztowałby taki chowaniec? - powiedziawszy to, spojrzałby raz jeszcze w kierunku tygrysa. Takiego raczej zrobić nie miałby jak, a przynajmniej nie wiedział jakby to miało wyglądać.

MG

Fernando słuchał uważnie i zdawać by się mogło, że w końcu dochodzą do jakiegoś rozwiązania.  Słysząc o magii Sory zastanowił się chwilę. - Tak, powinna się nadać. W zasadzie skoro to ty tworzysz obiekt, możesz zadecydować, jaką będzie miał formę. Co do przedmiotów... Wszystko mam na miejscu. Ale to w zasadzie nic, za co chciałbym pieniędzy. - widocznie nic, co do zdobycia trzeba przemierzać podejrzane rejony, walczyć z bestiami i nadstawiać karku. Teraz w sumie chyba tylko czekał na to, jak Sora widzi ten przedmiot bo w zasadzie tylko tyle było potrzebne, by zacząć tworzyć.  No, musieli wiedzieć, co tworzą. To na pewno. Co do tygrysa odpowiedział niemal automatycznie. - Jakieś 650 000 klejnotów. Sprowadzany z sąsiedniego kontynentu. Sam jeszcze nie wiem, co dokładnie potrafi, ale bestia mocna. Łapałem ją pół roku. - odpowiedział z nieskrywaną dumą, jakby pół roku to było na prawdę mało. Albo, ze w ogóle złapał bestię.

Jedna sprawa wyjaśniła się niemal kompletnie. Problem pojawił się jedynie przy formie i zastosowaniach. Chłopaczek oczywiście chciałby wykonać wszystko jak najlepiej, jednak nie był specjalistą w obróbce przedmiotów magicznych. Dlatego też ostrożnie zaczął od nakreślenia tego, jak według niego powinien wyglądać ów przedmiot. Cóż... Miały to być co prawda dwa przedmioty, jednak połączone ze sobą w magiczny sposób. Tutaj zaczynały się schody. Chociaż z wyglądu miało to przypominać srebrne spinki, czy to do włosów, czy też raczej bardziej wystawne, do krawata, to niemałym kłopotem mogło być dostosowanie ich możliwości do własnych potrzeb. Początkowo chłopaczek chciał osiągnąć coś, co pozwoliłoby mu na dostrzeżenie tego, co 'widziałby' ozdobny, błękitny kamień osadzony w spince. Wszystko po to, aby zorientować się, czy osoba po drugiej stronie nie znajduje się w żadnych tarapatach. Drugim aspektem jaki najpewniej spróbowałby jeszcze dołączyć to jakaś forma namierzenia tego, gdzie znajduje się druga osoba. Bardziej lub mniej precyzyjnie, jednak przy nakładzie odpowiedniej ilości magicznej. Oczywistym też było, że wspaniałym zastosowaniem mogłaby się okazać komunikacja, jednak z niej najszybciej by pewnie zrezygnował, mając na uwadze cenę, czy fakt, iż nadmiar rzeczy także może okazać się niezdrowy. W wykonanie wszystkiego włożyłby też caluśkie serduszko, jednak tylko te niematerialne. Raczej nie chciał rozcinać się, aby dostać się do własnych bebechów. Wykonawszy już wszystko została jedna kwestia, która go niepokoiła. - A... jakieś mniejsze zwierzątko? Mały, niewyszkolony tygrys? Albo... coś? - dopytał się jeszcze, pamiętając wycenę dorosłego osobnika. Zostało zaczekać na rezultaty i efekty współpracy oraz wycenę.

MG

Fernando wysłuchał cierpliwie Sory przytakując co chwilę głową, po czym zza jednej z szaf wyciągnął jakiś stoliczek. Był on ośmiokątem na kółkach z dodatkowymi białymi liniami na blacie stanowiące krawędzie i przekątne stolika. Na samym środku znajdowało się półkoliste wgłębienie. Jakby się bliżej przyjrzeć, wokół tegoż unosił się różowy dym. Białe linie zaś, gdyby przejechać po nich palcem, też stanowiły niewielkie wgłębienie w stoliku. Gdyby puścić przez nie wodę, ta wlałaby się do półkulistego zagłębienia. Sam stolik był z ciemnego drewna, w namiocie zdawał się być niemal czarny. Fernando znalazł w jednej z szuflad dwie srebrne spinki. Bardzo proste spinki do włosów, które następnie wrzucił do zagłębienia w stoliku, zaś Sorze kazał chwycić za krawędzie mebla i wpompować w niego moc magiczną jednocześnie skupiając się na właściwościach przedmiotu. Definitywnie zaklinanie przedmiotów, jeszcze żeby posiadały dwie właściwości było wyczerpujące i Sora doznał to na własnej skórze. Może gdyby miał większą wprawę wyszłoby to lepiej? W każdym razie ten wypompował niemal całą manę, która to błękitna poszybowała przez zagłębienia do zagłębienia ze spinkami. Te zaś zaczęły emanować błękitnym blaskiem podczas całego procesu, delikatnie lewitując nad stolikiem, jednak dalej znajdując się w różowym dymie. Ostatecznie jednak uderzyły o drewno, zaś sam chłopak osunął się na ziemię ledwie kontaktując ze światem. Fernando zaś podszedł do stolika, wziął obie spinki i dokładnie im się przyjrzał. Mruknął coś pod nosem, po czym podał je Sorze pomagając wdrapać się na krzesło, które chwilę wcześniej postanowił przytargać z końca namiotu. - Chyba będą działać. Jak? Nie wiem, musisz sprawdzić sam. Za samo użycie stolika pozwolę sobie zainkasować 7k. Drogi sprzęt, trzeba od czasu do czasu zrobić przegląd. Co do tygrysa... To zależy. Młody i niewyszkolony... Jeżeli szukasz normalnego tygrysa powinieneś zajrzeć do normalnego sklepu. Ja najtańszego pewnie mam gdzieś w magazynie w Bosco... Za 70k? Wielkości owczarka isenberskiego. Nie urośnie więcej, jest wszystkożerny... Na prawdę wszystkożerny. Nie ma znaczenia czy zje człowieka czy encyklopedię. A, no i raz na mniej więcej tydzień potrafi utwardzić swoje futro na moment na tyle, by zatrzymać cięcie mieczem. Urocze zwierzątko. - odpowiedział w oczekiwaniu na zapłatę.

//Srebrne spinki - są ze sobą magicznie połączone. W momencie, kiedy ktoś przeleje w nie 2mm, druga spinka zaczyna świecić na niebiesko/czerwono (jedna na taki druga na taki). Jednocześnie osoba posiadająca drugą spinkę jest w stanie wtedy stwierdzić, w którym kierunku znajduje się drugi właściciel spinki. Nie określi dokładnie miejsca ale będzie wiedział podświadomie, w którym kierunku należy się udać.