Sklep z bronią

First topic message reminder :

Sklep znajduje się na rynku, bardzo łatwo dostępny. Można kupić tutaj wszystkie rodzaje broni, niektóre są robione na zamówienie, ale dzięki świetnym specjalistom wyroby są najlepsze we Fiore.

by Yo Senshi

///
Ajajaj... trzeba to napisać, by każdy zrozumiał... Bardzo bym prosił o to, by użytkownicy bez akcepta nie pojawiali się tutaj. Swoje bronie wpisujcie na starcie, oszczędzicie tym sobie i mi czasu, więc to tyle...




Nim tu wejdziesz i złożysz zamówienie sprawdź cennik.

Trzeba przyznać... Sprzedawca miał... Ciekawy strój, jak i akcent. Nieco specyficzny, zresztą jak też jego manewry. Co się dziwić, jak ten do wysokich nie należał. Ciut niebezpiecznie się zrobiło, gdy naglę koło twarzy zielonookiego przeleciały nożyczki. W tym momencie, aż lekko odskoczył nieco przerażony, że właściwie mały włos i mógłby potrzebować intensywnej terapii, jeśli ta w ogóle by pomogła w takiej sytuacji. Z ukłuciem w sercu miał pożegnać się z swoimi oszczędnościami, gdy przypomniał sobie, iż nie ma tu wszystkiego. o co prosił.
- Ymm... Nie znalazłyby się jednak jeszcze jakieś nici do szwów i igła w zestawie z nimi? To może być potrzebne... - powiedział stojąc już przy kasie i rezygnując z dalszych oględzin. W sumie... Jak tak się zastanowić, to trochę mało tego... Ale starczyć powinno. W każdym bądź razie czekał teraz na odpowiedź odnośnie przyrządów "chirurgicznych". Tym razem jednak miał zamiar na w razie co zachować ostrożność. Kto wie? Może ten Deng Ming potknie się znów, a wizja igły w jakiejkolwiek części ciała Akiego nie była raczej pozytywna.

~~MG~~

Sprzedawca spojrzał na ciebie swoimi skośnymi oczami, dosłownie przeszywał cię wzrokiem, nagle się odwrócił i poszedł na zaplecze, przeniósł 3 nicie różnego kolor, każdą z nich postawił na stoliku, od prawej Niebieską, Czarną i Białą. Wskazawszy palcem pokazał na niebieską i rzekł:
-Ta nitka być zrobiona z włosia łonowego niebieskiego bawoła, jest ona najdłuższa, mierzy ona 6m, plotły ją dzieci z moja rodzinna wieś, zbierającym tym samym na kromki chleba, 3 dni i 3 noce- Po czym następnie wskazał na czarną
-Ta być zrobiona z włosia cygańskiego, średnia, mierzy ok. 3, nigdzie indziej takiej nie kupisz, plotły ją ku*wa z moja rodzinny burdel, każdemu klientowi wyrywały po 3 podczas obsługiwania ich, twoja sobie wyobrazi ile tego musiało być, plecione 6dni bez przerwy- A następnie pokazał białą i zarazem ostatnią z nich.
-To być 100% jedwab, być najdroższa z wszystkich tu, ale też i najkrótsza, mierzy ledwo 2m, a jej cena to 80 klejnotów- Niestety nic ci o niej nie opowiedział, może to jednak lepiej…
Po chwili wyciągnął spod lady starą poduszkę, w której były wbite 4 igły mała, średnia, duża i ogromna.
-Najmniejsza być zrobiona z kości małych kotków z knajpa brata 4cm, często mi je przywozić. Średnia być nasączona w spirytusie 5cm. Duża z rogów dzika 7, a największa być z kości moja brat, który sobie skoczyć na główkę i umrzeć, u mnie być zwyczaj nie marnowania niczego 9cm-Powiedział na sam koniec zostawiając ci wybór.

- Na... Naprawdę... Ciekawy wybór... - powiedział nieco wstrząśnięty wieściami na temat pochodzenia nici. W sumie... Chyba jednak lepiej postawić na jakość, niż na ilość. Zwłaszcza, że przynajmniej nie wiedział skąd Chińczyk wziął jedwabną nitkę. Równie ciekawą historię miały oczywiście igły... Tia... Biedne zwierzaczki... - pomyślał ciemnowłosy. - Ach tak... biedny też brat sprzedawcy... - dodał w myślach po jakimś czasie, wracając do rozważań na temat wyboru przedmiotów. Igieł z kości dzika nie weźmie, a z kotów tym bardziej! Trzeba będzie nasłać jakiś sanepid na tych chińskich morderców pupili. Została ta spirytusowa i z brata... Ugh... Ta z ludzika może się okazać za duża niestety... Czyli wybór zapadł!
- Poprosiłbym tę białą nić i jeszcze do tego tą średnią igłę... - powiedział cicho, patrząc się na Deng Minga. - To by było wszystko... - dodał po chwili niepewnie i czekał na jego reakcje, po czym wyłożył przed nim odpowiednią kwotę... *nie wiem dokładnie jaką, bo nie znam ceny za igłę*

z/t

Gumiś w drodze do gdzieś postanowił zahaczyć o "Bombowe" miasto jakim jest Magnolia. A właściwie o osławiony już w tym rejonie sklep z bronią. Niby można zapytać po co mu broń ale broń przydaje się każdemu. A broń której chce Gumiś była... dość nietypowa. Nawet bardzo. Przydatna w niemal każdej sytuacji prócz zwarcia bo na zwarcie to był Gumiś. Wszedł więc do sklepu i od razu podszedł do sklepu nawet nie patrząc na sprzedawcę rzucił litanię swoich zakupów.
-3 woreczki Tetsu-bishi, jeden woreczek z ilością zdolną pokryć 2m^2- Może niezbyt wygórowane żądanie ale jakże potrzebne i przydatne!

Wkroczyłeś do sklepu by w sumie zastać tutaj kompletną ciszę... Zupełnie jakby ktoś wziął sobie od tak nogi za pas i zwiał z miasta! Czyżby sprzedawca poszedł za przykładem reszty mieszkańców i tak jak niektórzy już ostrzeżeni, wyniósł się z miasta by uchronić się przed wybuchem? Ale czemu zostawił broń? No nic... Chyba trzeba było się samemu obsłużyć... Jednak nawet nie patrząc podszedłeś do lady, a tam... Z twoim wzrostem mogłeś zauważyć jakieś nogi wystające zza niej... A po chwili dobiegł do ciebie nawet odgłos uderzenia... Najpewniej głowy o półkę...
- Auuuć... - wyłapałeś dość krótkie jęknięcie bólu po zderzeniu z przedmiotem, a chwilę potem zza lady wyłoniła się... Dziewczynka, pocierająca obolałą głowę? Może i była kobietą, ale na oko miała z metr sześćdziesiąt i wyglądała raczej na płaską blond loli z podpiętymi po bokach włosami... A to pech, chociaż kto wie... Może pod jej luźną bluzką, na którą miała narzucony ciemnozielony płaszcz, coś się kryło? A w tych króciótkich spodenkach znikły gdzieś kobiece kształty..? Jednak chyba tego nie zbadasz... Chyba... - Tsu... Tetsu... A tak! - powiedziała lekko roztargniona, po czym jej blond czupryna zniknęła znów na chwilę, po której dziewczyna pojawiła się z kalkulatorem w ręku dokonując chyba obliczeń, albo chcąc wypaść na mądrowszą niż naprawdę. - Taki woreczek na 2 m^2 to by było gdzieś po 20 sztuk... 3 woreczki dałyby nam 60 sztuk, a jako że mamy wybuchową promocję to policzę to panu po 95 za sztukę i woreczki gratis! Ale to nie znaczy, że się rozwalą, czy coś! A te kolce są dość wytrzymał! - zakrzyknęła na koniec, by zliczyć wszystko i pokazać ci kalkulator z wynikiem 5700, a następnie wyjmując trzy takie woreczki, tyle że jeszcze puste, i jedną jeden taki elemencik, którego ramiona miały jakieś 4 centymetry każde, a wysokość wynosiła koło 6 centymetrów. - Oczywiście jeśli pan by chciał... Możemy jakoś chyba negocjować? - powiedziała, co wiedziała, a później uśmiechnęła się jak to zazwyczaj uśmiechają się dzieci. Co robiła? Pochylając się tak, by opierać się o blat, spoglądała w twoim kierunku swoimi zielonymi ślepkami...

Gumiś obrzucił uważnym spojrzeniem "dziewczynkę". No i poczekał aż ta skończy liczyć na tym swoim kalkulatorku. Kiedy zaproponowała mu zaś targowanie to uniósł jedynie brwi. Wyglądała przez chwilę jak jakaś kurewka szukająca klienta. pewnie chciała przespać się z ogierem za upust w cenie. Ale nie z Gumisiem te numery. On nie sypiał z podstawówką. Z gimbazą w sumie też nie. Zabrał więc dwa woreczki z lady i rzucił na stół 3.800. Po czym ruszył do wyjścia, stojąc jednak w drzwiach rzucił jeszcze do dzieciaka
-Taka mała rada... jak chcesz uwieść klienta, to wpierw miej czym.- Po czym po prostu wyszedł.

[z/t]

Do sklepu zajrzała nieśmiało długowłosa dziewczynka. Już raz tu była ale to wciąż by jej "obcy" sklep z bronią. Nie-dogewski. Ostrożnie weszła do środka, rozglądając się, jakby na każdym kroku miała czekać na nią pułapka...
- Dzień dobry? - padło po cichu, po czym Eriu, dalej rozglądając się niepewnie, podeszła do lady. Z początku nie zauważyła sprzedawcy ale zakładała, że jest w pobliżu. Niby w eter powiedziała:
- Byłam tu jakiś czas temu... Złożyłam zamówienie na sprowadzenie broni z zagranicy... Gword na nazwisko Eriu Iceni Arr'akkturwen T'aur ardTuatha Sh'aeonell... Chciałabym odebrać swoje zamówienie... Powinno być w pudełku na pierścionek... - uważała na każdy krok i była wyczulona na każdy ruch, a każdy dźwięk mógł ją wystraszyć. Wystarczyłoby teraz zwykłe "bu"...

Po opuszczeniu sklepu przez jakiegoś dziwnego typka, znudzona sprzedawczyni postanowiła coś porobić... Co dokładniej? Rozwiązywała sobie krzyżówki, by utknąć znów na cholernym pytaniu w stylu: "Imię osoby urodzona 14 maja...". I jak tu takie draństwo ruszyć, wiedząc jedynie, że ma 6 liter i ostatnia to A. Eh... I jeszcze długopis musiał jej upaść... Trzeba podnieść... A gdy już wstała, to co? Na dzień dobry widzi kogoś w sklepiku. No to trzeba poczekać z dalszym główkowaniem!
- Yhym... Eriu Iceni Ar... Em... E? - wydobył się tylko z jej ust blondynki, gdy ta uświadomiła sobie skomplikowane dane personalne klientki. - Kiedy mniej więcej pani to zamówiła? - spytała się przeglądając notesik, by nagle zaprzestać przewracania kartek. - Miał być Gword, tak? - spytała się, niknąc na chwilę w pomieszczeniu, będącym najpewniej zapleczem. Po jakiś kilku chwilach pełnych brzdęków, stuknięć i innych odgłosów wiążących się z uderzeniami, zielonooka wróciła do lady z pakunkiem w ręku. - O to chodziło, prawda? Jeśli tak to byłoby to... 12.000! Zgodnie z tym co tutaj mam napisane... - dodała, pozwalając ci przyjrzeć się, czy to właśnie ten przedmiot sobie zamówiłaś i czekając na to, co zrobisz.

- Tak! Gword! Dokładnie! - rozpromieniło się dziewczę. Po chwili odebrała od ekspedientki pudełko na pierścionek. W środku rzeczywiście znajdował się pierścionek, ze szmaragdem. Eriu założyła go na czwarty palec prawej ręki a klejnot zalśnił, rozpoznając właściciela, dla którego go oszlifowano. Stanęła w miejscu sklepu, gdzie było wystarczająco daleko od wszelkich półek i szyb. Wyciągnęła przed siebie prawą rękę, jakby chciała nakazać komuś z naprzeciwka "stop" i skupiła się. W ułamku sekundy w prawej dłoni dziewczynki zmaterializowała się laska ze zwierzęcą głową na gałce. Dziewczynka aż podskoczyła. Wiele razy widziała, jak magiczny gword materializuje się w ręku któregoś z Sh'aeonelli ale nigdy nie miała swojego. Gdy jednak ujrzała w dłoni znajomą broń, uradowała się niezmiernie. Jej własny gword i jednocześnie namiastka Dogevy. Nie sprawdziła ostrzy ale nie chciała tedo robić tu i teraz. Wiedziała, że działają...
Intuicyjnie już, gword powrócił do formy biżuterii "odwołany" przez właścicielkę. Zachwycona Koniczynka odzyskała pewność siebie. Podeszła do lady, zapłaciła 12 000 , uprzejmie i ze słodkim uśmiechem podziękowała, zabrała pudełko i wyszła, żegnając się wcześniej ze sprzedawczynią...

Dziewczynka zagłady wkroczyła do swego królestwa. Czy też raczej, Elżbietka odwiedziła sklep z bronią. Plan był prosty: wejść, pooglądać dobrodziejstwa, zakupić, wyjść. Tego planu nie dało się sknocić.. No, teoretycznie, bowiem nasza Elizka poległa już na pierwszym zadaniu - wejściu. Zachwycony pomysłem kupna nowego żelastwa dzieciak był tak rozkojarzony, iż zamiast przejść normalnie przez drzwi, to ciele przypier*oliło w framugę. Brawo Elcia. Siwowłosa rozmasowała pospiesznie obolałe czoło i ramię i tym razem prawidłowo użyła skomplikowanego wynalazku, jakim były drzwi. Weszła z uśmiechem na ustach, od progu podziwiając wszelką broń białą, jaką dostrzegły jej oczęta. Inne rodzaje jej nie interesowały, to nie dla Elci. Dziewczyna podeszła do lady i jeśli sprzedawcy nie było, zadzwoniła w dzwoneczek czy też inne ustrojstwo i grzecznie zaczekała. Gdy tylko ujrzała handlarza, od razu przystąpiła do zamówienia.
- Dzień dobry. - skinęła grzecznie głową. - Chciałabym się dowiedzieć, ile będą kosztowały dwa paski na sztylety, przypinane do ud.. Ew. zapinane w pasie, choć wolałabym trzymać broń na udzie. I... to na razie tyle.. - zakończyła lekko speszona. Weź tu gadaj z obcym człowiekiem. Siwowłosa grzecznie czekała na odpowiedź. Gdy pozna cenę pasków, zastanowi się ile sztyletów zakupić..

Mały chiński sprzedawca siedział sobie za ladą przeglądając kolorowe magazyny z damską bielizną, przegryzając, co jakiś czas jakieś chińskie chrupki o smaku kurczaka. Gdy tylko usłyszał uderzenie od razu odwrócił swój wzrok w twoją stronę. Poprawił czapeczkę i przełknął to, co miał w ustach.
-Dobly…- Powiedział mierząc cię wzrokiem. Szybkim ruchem ręki zamknął gazetkę i włożył ją pod ladę. Słuchał dość wyrywkowo, ale w końcu postanowił ci odpowiedzieć.
-Hm… chodzi o materialisty futerał, czy też może gumowy pasek? Ten pierwszy mieści dwa 20cm i kosztuje 70 klejnotów od sztuki, na ten drugi można „zahaczyć” 3, ale jest duża szansa że się przerwie przy mocniejszym szarpnięciu, ale kosztuje tylko 40 klejnotów od sztuki- Odpowiedział ci biorąc kolejnego chrupka do ust.

Zadanie nr 2 - zakup - też wcale nie było takie łatwe, jak dziewcze myślało na początku. Elcia nie szprechała po chińsku, żółtek nie godoł po elciowemu.. Albo tak jej się tylko na początku wydawało, gdyż za chwilę mniej więcej zrozumiała, o co chodzi. Mniej więcej. Bo chyba jednak się nie dogadali.
- Y..y.. a nie ma bardziej pojemnych..? Znaczy.. Pasków, do których mogłabym przypiąć pokaźną ilość sztyletów do rzucania.. Jak ni ma, to jakiś pojemnik też przypięty na pasku na bioder, z którego można łatwo i szybko wyjąć broń.. - mamrotała coraz bardziej zrezygnowana i zmieszana. Czyżby Elcia miała przegrać z.. zakupami?

// *wymiętolony post*

Drzwi sklepu otworzyły się po raz kolejny tego dnia, wpuszczając do środka jeszcze jednego klienta. Ten podrapał się po głowie i powoli podszedł do sprzedawcy wyciągając z kieszeni listę zakupów.
-Dzień dobry ja poproszę kilo sera koziego, dwa pomidory, trzy czerwone cebule, 20 dag mięsa mielonego, pieprz, sól, pora, ciasto Magnolskie mrożone i oliwę.- Wyrecytował listę zakupów do sprzedawcy po czym odwrócił się w kierunku drugiej klientki...
-Niech pani pakuje podwójnie, ostatnio zerwała mi się siatka-Powiedział z uśmiechem do Elci, myląc ją z dziewczyną od pakowania zakupów. Cóż, co poradzić że po misji i wizycie w szpitalu był nieco roztrzepany i pomylił sklepy? Każdemu może się przecież zdarzyć.

Sprzedawca złapał się za głowę, drugą ręką dołożył po chwili przejeżdżając sobie po wąsach.
-Duża ilość powiada…- Namyślał się dalej… i dalej…
-Jest coś takiego na zapleczu, na biodra pasek z pojemnikiem, przypominającym futerał, mieści 12 sztyletów do rzucania, więcej nie wejdzie- odpowiedział ci sprzedawca.
-koszt 150 klejnotów za sztukę…- Powiedział sprzedawca zjadając ostatniego chrupka. Nagle do sklepu wszedł idiota, tzn. Don. Sprzedawca zjechał cię od góry do dołu, to było ewidentnie widać po ruchu jego głową.
-Nie jesteś zbytnio inteligentny… mam rację?- Zapytał otwarcie sprzedawca siedząc za ladą.
-Spożywczak być po drugiej stronie… Chociaż ty może kupi sobie broń?- Powiedział, po czym zapytał Dona z podniesioną brwią.

No! I to jej pasuje. Na twarzy siwowłosej zawitał promienisty uśmiech, skierowany wprost do sprzedawcy.
- W takim razie poproszę dwa takie paski, razem 300 klejnotów. Plus 24 sztylety do rzucania, według cennika po 100 za sztukę. 2400 klejnotów i 300, razem 2700 klejnotów, zgadza się? - upewniła się uprzejmie, od razu sięgając rączką po sakiewkę, gotowa do zapłaty handlarzowi za towar.
Wtedy też do sklepu postanowił wejść nieznany jej chłopak. Pierwsze, co rzuciło się jej w oczy, to znak Lamia Scale na krtani (w opisie wyglądu, ubioru nie jest zakryty, więc sobie popaczę :3), dość dobrze jej znany. Proszę, mag, z gildii i to dość znanej. Drugie, to oczywiście jego zachowanie. Biedak, pomylił sobie sklep z bronią z spożywczakiem. Co więcej, chciał aby Elcia coś pakowała!
- Yyy.. co.. p-proszę? - wydukała, nie wiedząc, co odpowiedzieć ekscentrycznej personie. - Ja tu.. broń kupuję, proszę pana. - uprzejmie sprostowała, z szacunkiem. Cóż, każdemu mogło się zdarzyć. A szczególnie Elci, więc większej urazy nie żywiła do czarnowłosego, bo nie było za co. Co więcej, postanowiła mu zaoferować pomoc!
- Jeśli chcesz, mogę Ci wskazać drogę do spożywczaka, jest niedaleko.. - potwierdziła słowa chińczyka.