Apteka "Z Kutergirą przez życie"

First topic message reminder :

Nieco na południowy wschód od portu znajdowała się jedna z najgorszych dzielnic tego podupadającego i pełnego przestępców miasta. Nawet najgorsze mendy trzymały się z dala od dzielnicy śledziowych łbów, w której znajdowała się ta "Apteka". Cała dzielnica znajdowała się przy morzu, gęsto zabudowana, tak że słońca uświadczyć można było tylko i wyłącznie przy samym brzegu. Budynki rosły tak gęsto, że uliczki tworzyły istny labirynt przejść. Nowy mógł bez problemu się tu zgubić i zarobić kosę. Oczywiście owe uliczki śmierdziały gorzej niż rynsztok, a osoby po nich chodzące prezentowały się gorzej niż większa część żuli z Fiore. Okna sąsiadujących ze sobą budynków były na tyle blisko siebie, by nieco się wychylając móc sobie coś podać z rąk do rąk. Także samymi uliczkami iść trzeba było gęsiego. Sama apteka znajdowała się gdzieś pośród tego całego bałaganu. Mały budynek między dwiema bramami. Brudne szkło nie pozwalało dostrzec co znajduje się wewnątrz, popękane zielone drzwi z wytartym srebrnym napisem głosiły "A   ka "     r   ą przez ż     . Jedynie szyld nad samą apteką wciąż był cały, bo namalowany czerwoną farbą i głosił po prostu 'Apteka". A że Apteka Kutergiry była jedyną w tej pełnej chorób dziurze, nie sposób było nie trafić. Tym bardziej że samego Kutergirę znało pół Gallows. W środku, prócz lady znajdowało się kilka półek pełnych różnych środków, tabletek i innych rzeczy których lepiej nie dotykać. Samą ladę otaczała krata, za nią zaś były drzwi, prowadzące na piętro, w którym Kutergira miał swoje mieszkanie. Salon, pracownię chemiczną, sypialnię, kuchnię, 2 łazienki i sypialnię dla praktykantów, która jako jedyna była nie umeblowana a potencjalni praktykanci spali na tym, co sami zdobyli, w pokoju też mieli tylko to, co zdobyli. Proste prawda?
~~

MG

Smród. Kiedy Finn wysiadł w porcie, myślał że padnie od smrodu, ale szczerze mówiąc dopiero po dotarciu do dzielnicy śledziowych łbów, poczuł co naprawdę oznacza słowo smród. Aż łzy nabiegły mu do oczu a twarz wykrzywiła się w cierpieniu. Albo się przyzwyczai, albo straci zmysł powonienia, to było pewne. Drogę do samej dzielnicy mu wskazano, ale do apteki nie bardzo... pozostało się gubić, albo spytać o drogę. Nie ważne, ważne było, że trzeba było trafić, pytanie brzmiało jak.

MG

Już po chwili woda wesoło bulgotała na palenisku. Jak widać Finnowi wszystko jakoś wyszło. Powoli bo powoli ale podołał wyzwaniu. Co zaś do samego Kutergiry, zajął się roztrzaskiwaniem czegoś żółtego za pomocą moździerza.-Zasady jak zasady. Prawa Dżungli. Nauczysz się obserwując. Na razie bądź dobrym ścierwem. Jak cień. Nie ma cię, nie istniejesz, jesteś nikim.-Powiedział patrząc na Finna z pogardą i wracając do kociołka.-Aktualnie jednak wszędzie widzę twoją paskudną twarz skrzywdzonego dziecka. Za dużo mówisz i wyglądasz jak ofiara losu... ba, jesteś ofiarą. Zwykłą cipą, pozbawioną jaj.-Wysyczał wprost do niego i wlał wodę z morza do kociołka.-Mój przyjaciel kiedy był mały, zachorował. Rodzina miała prosty wybór, albo kupować bachorowi leki albo wykarmić siebie i jego rodzeństwo. Wiesz co postanowili? Wrzucili go w worku do morza, by umarł. Ale dzieciak przeżył, ha. A potem zabił swoich rodziców. I wiesz co? Kiedy to wszystko się stało, dalej wyglądał bardziej męsko od ciebie, gówniarzu.-Do kociołka wpadł teraz żółty proszek i z kociołka uniósł się dławiący zapach.-Woda w morzu jest silnie toksyczna. To ze względu nie tylko na to że to miasto to speluna. Pod powierzchnią wody znajdowało się kiedyś leże morskiego węża. Do miasta przyjechał jednak pewien mag i zabił stwora.-Splunął na słowo mag. Chyba ich nie lubił-Jednak w czasie tej walki pękła skała na dnie i do morza wydostała się jakaś substancja, jeszcze nie jestem pewien jaka. Substancja ta sprawiła że ryby umierają. Ludzie się boją...-Zamieszał.-Na dodatek owa substancja nie reaguje. Ani z Eternano ani z Miedzą, Siarką, Węgle, żelazem... jedynie H2O i różnego rodzaju białka wywołuję reakcję z tą substancją. Niestety poszczególne pierwiastki nic... ani C, H, O... nie wiem co to jest.-Po chwili woda z kociołka wyparowała.-Spójrz chłopcze.-Kiedy Finn się nachylił w kociołku dostrzegł tylko czarny szlam na dnie.-Powinno jakoś zareagować, ale nic... Cokolwiek to jest Kutergira się tego dowie.-Widocznie lubił to co robił, bo kiedy robił to co lubił, był mniej agresywny, Usiadł na krześle i wskazał buteleczkę na półce.-Podaj mi to chłopcze.-Powiedział widocznie skupiony na problemie jaki się przed nim znajdował.

Woda w kociołku wesoło bulgotała i nawet mógłby to być jakiś sukces, gdyby nie wcześniejsze wydarzenia, czy późniejsze słowa, które Finn chcąc, a raczej nie chcąc musiał wysłuchać. Co na nie powiedział? Jak zareagował? Właściwie nijak, co mogło wydawać się dość dziwne, ale mimo wszystko jakoś nie miał zamiaru w tej chwili się wtrącać, czy zaprzeczać. Jeszcze by tylko wszystko pogorszył, a wtedy... Wtedy nie byłoby już pewnie nawet czarno-biało. Przez chwile nawet chyba chciał skomentować historię przyjaciela Kutergiry, acz wyrażanie smutku z powodu cudzych przeżyć... nie byłoby zbyt mile widziane? Najpewniej, a przynajmniej po paru godzinach, które równie dobrze mogły być jakąś mniejszą wiecznością blondasek mógł stwierdzić mniej więcej właśnie taki fakt. - Czyli to przez maga? Niedawno? - dopytałby się tylko pomiędzy zdaniami Kutergiry, aby nie wchodzić mu jakoś w słowo, a i w międzyczasie przyglądając się kolejnym czynnością siwowłosego. Nawet jeśli słowa za wiele mu nie mówiły, a wszystko mogło wydawać sie jedną, istną - czarną magią i to niekoniecznie taką Zerefa, to ostatecznie próbował słuchać, czy zapamiętać te wszystkie nazwy, czy tam skróty do nich później. - Na pewno - przytaknąłby tylko mężczyźnie Finnek, udając się po wskazaną buteleczkę, aby podać ją mu, a i aby przy okazji przeczytać potencjalną etykietkę, która na niej widniała, bądź w przypadku braku dopytać się o potencjalną zawartość.

MG

Kutergira spojrzał na Finna zastanawiając się, czy chce mu się go bić czy nie.-Czy ty musisz tyle pieprzyć? Wszystko zawsze jest winą tych pieprzonych magów.-Kiedy Finn sięgnął dłonią po butelkę i spojrzał na etykietę, dostrzegł prosty napis "Rum". Dlatego więc nie dziwnym było że Kutergira otworzył butelkę i sobie z niej pociągnął. Zaraz potem kiwnął Finnowi by za nim ruszył i poszedł do kuchni, gdzie zaraz przyszli Finnowi współlokatorzy. Kuchnia jak kuchnia. Szafki, stół, 4 krzesła, kuchenka na lacrymę. Sam Kutergira postawił przed całą trójką po bułce i zaraz nalał mętnej zupy z ziemniaków.-Żreć i spać-I sam też zajął się jedzeniem, popijając to wszystko rumem.

I w ten właśnie sposób Finnek mógł upewnić się w jednym przekonaniu. Kutergira nie lubił magów, a jakby nie spojrzeć... blondyn ostatecznie był magiem. Więc dlatego... - pomyślał tylko w międzyczasie, a i zaczekał na kolejne polecenia siwowłosego. Spokojnie, krok za krokiem i doszedł do celu, jakim okazała się - kuchnia? Wydawała się dość skromna, ale ostatecznie nie on tutaj urządzał, a i nie on decydował, co i jak, a mebli... Mebli najwyraźniej starczyło, to też skinąłby tylko cicho współlokatorom, jakby na powitanie, a potem... Potem sam się przysiadł i zabrał za jedzenie, bo co innego miał do roboty. Ot jedzenie w... ciszy? Zwykle przy posiłku mógł pogadać z Suri, a teraz... Musiało wystarczyć, jak i dość mętna, a i początkowo niezbyt chętnie pochłaniana zupa, jeśli zupą można było to nazwać. Po posiłku pewnie spróbowałby jakoś zgrabnie posprzątać po sobie i udać się do pokoju. Po jednych z ostatnich słów wątpił, żeby mówienie czegoś pokroju "Dobranoc" nie zostało odebrane za zwykłe "pieprzenie", toteż po cichu, skinając tylko głową, jakby w zrozumieniu wcześniejszego polecenia, udałby się do nowego lokum, a tam... Najpewniej wyciągnął koc, czy coś i owinął się nim, próbując jakoś zasnąć, acz jak to bywa... Pierwsza noc w innym miejscu... zupełnie innym. Pewnie nie obyłoby się bez niejednokrotnego obrócenia z boku na bok, aż w końcu... by zasnął? Czując się raczej nieswojo, ale w końcu trzeba było odpocząć i... zacząć się przyzwyczajać?

MG

Finn wrócił i udał się spać. Spanie w nowym miejscu jak wiadomo bywa dość nieprzyjemne i niespokojne. Mimo wszystko sen był dość twardy. Przynajmniej na tyle twardy, by budząc się rano spostrzegł ze zgrozom że zniknęła jego szabelka, scyzoryk oraz lina z plecaka. Ot tak przez sen zniknęły. Widocznie w tym miejscu żyły żłośliwe chochliki~ W każdym razie młodszy spał, a starszy towarzysz czytał komiks w swoim kącie.

- Dzień dobry... - padło ciche powitanie, kiedy to blondasek obudził się, przetarł oczy, a i na dodatek rozejrzał po pomieszczeniu. Nie powinien mówić za głośno, by nie obudzić śpiącej - przynajmniej jeszcze - osoby, a potem... Potem najprawdopodobniej spróbowałby się jakoś ogarnąć i przygotować na dzisiejszy dzień. Dzień, który pewnie będzie nawet gorszy, jak poprzedni, a może... Może będzie łatwiej? - Ktoś tu był? - podobnym, cichym tonem, a i z ciut zaskoczonym dźwiękiem pośród tych literek, spytałby się Finnek, spoglądając ostatecznie na Rufusa i to w jego okolicy ogniskując wzrok. W końcu, jeśli nikogo nie było, to tylko ten nie spał, a rzeczy raczej same nóg nie dostają. Poza tym raczej starałby się uniknąć jakiś walk, czy coś, a tym bardziej uniknąć obrażeń, acz... Raczej dzielił ich pewien dystans, nie? Poza tym złożyłby też w międzyczasie koc, by ten nie walał się wszędzie i wsunął do torby, a potem... Potem się okaże zapewne od odpowiedzi...

MG

Rufus podniósł spojrzenie i zmierzył Finna bardzo niechętnym wzrokiem.-Nie wiem, spałem.-I właściwie tyle. Po co miał Finnowi poświęcać więcej czasu? Zamiast tego wrócił do czytania. Co do swoich rzeczy, tych Finn nigdzie w okolicy Rufusa nie dostrzegł. Co znaczyło że albo to nie on je podwędził no... albo po prosu był już na tyle wprawnym złodziejaszkiem że tak łatwo nie wpadnie. Jakkolwiek było, aktualnie sytuacja nie wyglądała na rozwiązaną.

Rufus, a raczej jego odpowiedź została skwitowana tylko cichym pomrukiem, który ostatecznie formuował swego rodzaju - "Yhm". Zdecydowanie wiele pomocy w tym wszystkim nie było, a i wskazówek zbytnio nie uzyskał. Co prawda, jakby na to nie spojrzeć, zdawało się, że policjant miał swoją pierwszą - małą, bo małą - ale sprawę. W końcu przedmioty same z siebie nie giną, a nóg nie dostają. Mimo wszystko, nawet jeśli wymagało to głębszego zbadania, a i jakiegoś rozeznania, musiało zaczekać. Teraz nie była na to odpowiednia chwila, bo znalazłaby się spokojnie setka istotniejszych spraw. - Proszę... Opowiedz mi, jak wyglądają poranki... Albo ogółem nauka u Kutergiry? - wiara w dobre intencje innych ludzi, czy to, że mimo wszystko mogą mieć jakąś lepszą, prawą stronę. Może właśnie to się odzywało w Finnku, ale jakby nie patrzeć, to blondasek nie miał raczej nic do stracenia... Nic poza swego rodzaju godnością, która i tak została już dość nadszarpnięta. - Nie chcę robić sobie z was wrogów. W końcu lepiej działać razem. Chyba... - dodałby tylko jednakowo cicho, prostując się, by być gotowym na potencjalne przyjście Kutergiry, a i na jakiekolwiek reakcje, które miałyby na celu... powiększenie nieco obszaru poszukiwań? Może niewiele na tę chwilę, ale musiało, póki co, wystarczyć.

MG

Rufus słuchał Finna aż w końcu nawet oderwał wzrok od komiksu i z zaangażowaniem Leniwca goniącego za kangurem przyglądał się i przysłuchiwał. Kiedy Finn skończył swój niezadługi acz jednak długi monolog, ten uśmiechnął się do niego przyjaźnie.-Jasne, przepraszam za wczoraj.-I zaraz na powrót wyglądał jak by Finnem to się co najmniej brzydził.-Liczyłeś że powiem coś takiego kretynie?-Prychnął i wrócił do czytania komiksu, zupełnie nie zainteresowany już czymkolwiek co miało związek z Finnem.

Może i początkowe słowa mogły jakoś ucieszyć Finna, ale coś w nich nie pasowało i to wcale nie dlatego, że padły, a raczej... Ludzie nie zmieniali się tak szybko, prawda? Dlatego też wielkim zaskoczeniem nie były kolejne słowa, które mogły pokazać, że właściwie rozmowa - nic nie dała? - Nie. Nie do końca... - dopowiedziałby tylko blondasek, najpewniej nie próbując już dalej ciągnąć dość jałowej rozmowy, która do niczego nie prowadziła. Zdecydowanie nie osiągnie w niej raczej za wiele, a tak.. Tak przynajmniej zajmie się czymś innym. Już nawet spojrzenie przez okno wydawało się być ciekawszym zabiegiem, niż ciągnięcie tej rozmowy, a potem... Potem zielonooki najpewniej wyjrzałby przez drzwi, jakby patrząc, czy tam nikogo nie ma, a i kierując się ostrożnie i - miejmy nadzieję, że po cichu - w kierunku miejsca pracy Kutergiry, bo z braku lepszych zajęć... Można wykonać to, co wczoraj, prawda? Pościerać kurze, czy pozamiatać... Może wtedy będzie miał chociaż mniej zadań później, czy też przyspieszy to jakoś odkrywanie - leku?

MG

I tak oto tym sposobem Finn postanowił zejść po schodach w kierunku apteki. Kutergira już siedział za ladą jak zwykle i nawet nie spojrzał na Finna który chwytając za miotełkę zaczął sprzątać. Po chwili dopiero Kutergira spojrzał na niego, zamrugał, a potem machnął dłonią. A niech robi co chce. I wszystko było by dobrze, gdyby nie to że głodny i wciaż zaspany Finn strącił jakąś fiolkę która rozbiła się pod jego stopami, a kąśliwy odór dostał się do jego nosa. Kutergira od razu poderwał się z miejsca ale tego Finn już nie widział. Poczuł jeszcze tylko drewno pod twarzą.

Otworzył oczy. Bolały. Wszystko bolało. Czuł że jest nagi i leży na czymś twardym. Stole... chyba stole.-Obudziłeś się.-Usłyszał głos Kutergiry z oddali.-Obudził, obudził.-Zawtórował mu mniejszy z praktykantów.-Wyjdź.-Polecił Kutergira i po chwili dało się słyszeć zamykane drzwi. Finn wciąż nie miał siły się podnieść. Mógł tylko patrzeć w sufit.-Powiedz mi... co ci się stało?-Zapytał Kutergira, ale raczej nie chodziło mu o teraz...

Ostatecznie blondasek ruszył na dół i spotkał tam... Kutergirę. Nie było właściwie w tym nic zaskakującego, że siwowłosy siedział już za ladą, a cały dzisiejszy poranek zdawał się płynąć w miarę spokojnie. Skąd miał wiedzieć o tym, że coś może się wydarzyć? Jak miał spodziewać się niespodziewanego? Właśnie... Dlatego blondasek po prostu wziął się do pracy, a dokładniej do zajęć, które najwyraźniej uznał za swój obowiązek, czy coś i... tu był błąd? Porządek, cisza, spokój, które być może uśpiły czujność Finnka, a może to i za sprawą jakiegoś nagłego uczucia roztargnienia, czy też - głodu? W każdym bądź razie - dezorientacja, czy też inne czynniki - doprowadziły do feralnego wypadku. Kto by pomyślał, że fiolki były tak delikatne, a ich zawartość potrafiła zwalić z nóg, jak i pozwolić na to, by zielonooki... odpłynął?

- C-Co... - wybełkotał tylko słabo Finnek, otwierając oczy i czując... chłód? W każdym bądź razie blondaska przeszedł dość nieprzyjemny dreszcz, a ten słyszał jakieś głosy w otoczeniu? Aż spróbował jakoś obrócić się w stronę owych dźwięków, by wiedzieć z kim ma do czynienia, ale ostatecznie ta grupa zgłosek, jak i ich treść powoli docierały do policjanta, a ten... początkowo nawet nie wiedział, gdzie się znajduje i co się stało. - Co mi... - wymamrotał tylko chłopaczek, nie wiedząc zbytnio o co chodziło, by dodać ostatecznie jedno, dość krótkie słówko. - ...fiolka, prawda? - dodał tylko cicho, a wszelkie bodźce powoli do niego docierały, a co gorsza... mógł się domyślać, że chodzi o coś więcej. O znacznie poważniejszą sprawę. - P-Plamy, tak? To taka et-to... trucizna. Śmiertelna, ponoć nie do wyleczenia, dlatego muszę znaleźć jakiś sposób. Muszę się nauczyć jak... - powiedziałby tyle, na ile pozwoliłby mu aktualny stan, jak i spróbowałby się jakoś podnieść, a przynajmniej ruszyć, czy też... usiąść? Chyba, że Kutergira by mu zakazał, czy coś.

MG

Kutergira siedział gdzieś poza zasięgiem wzroku Finna, po dźwiękach wnioskować można było że pił.-Pobrałem już próbki. W wolnej chwili może się tobą zajmiemy.-Powiedział widocznie zainteresowany trucizną jaka płynęła w krwi Finna a włściwie.-I to nie jest trucizna. To patogen. Dość upierdliwy z tego co zdążyłem zauważyć-Kutergira trochę się pokręcił.-Jutro wyruszasz wgłąb lądu. Zniszczyłeś moją ostatnią fiolkę In Victis. Dlatego osobiście udasz się na stepy, znajdziesz wielkie drzewa Merychrańskie i wykradniesz nieco Miodu Szerszeni Minstrelskich... tylko nie zgiń.-To by było dość niewygodne. Acz cóż, pierwsze trudniejsze zadanie Finna przed nim.

Siwowłosego nie było nawet w zasięgu wzroku Finnka, ale mógł zdecydowanie stwierdzić inne fakty, acz... To nie liczyło się aż tak. - Patogen? - powiedział tylko zdezorientowany, najwyraźniej nie rozumiejąc do końca, o co chodzi, bo jakby nie patrzeć... blondasek raczej specjalistą w medycynie nie był. - In Victis? - dopowiedział tylko, próbując jakoś zebrać się do kupy, by wstać, czy też może raczej ruszyć się z miejsca. Ostrożnie, powoli, a i znaleźć swoje ubrania, czy coś do przykrycia, a czy wyszło, czy nie, zielonooki dopytałby się jeszcze: - Ma pan jakieś rady? Czego nie robić? Gdzie to jest?

MG

Choć tego Finn nie widział Kutergira znów zaczął się denerwować. Gdyby nie fakt że Finn już i tak dostał dziś nauczkę, to oberwałby.-Czynnik chorobotwórczny. Nie wiem jeszcze jaki, ale jesteś chory, nie zatruty.-Taka tam, niewielka różnica. Zaklnął słysząc kolejne pytanie.-Dowiesz się kiedy indziej bezużyteczny gówniarzu. Rady? Chyba ci powiedziałem gdzie to jest, tak? NA STEPACH. A czego nie robić? NIE WKURWIAĆ.-I tak oto Finn został oświecony. Problem w tym że w nie wkurwianiu był słaby. Czy zdąży pojąć tajniki tej sztuki przed odnalezieniem szerszeni?