Słoneczna Uliczka, numer 13.

First topic message reminder :

Słoneczna Uliczka była jedną z tych szczęśliwych uliczek, którym udało się przetrwać wybuch w Erze. Tak samo, jak przed katastrofą, zamieszkiwały ją głownie spokojne rodziny, teraz tylko bardzo często poza rodzinami mieszkali w nich ci, który swojego domu nie mieli. Jak to się stało, że pośród tego chaosu znalazł się jeden, wolny budyneczek? Nie wiadomo dokładnie. Jedni mówią, że to przez pechową liczbę, drudzy że przez duchy, trzeci, głownie fani teorii spiskowych, że był to spisek przeciwko zwykłym mieszkańcom. Prawdę znali tylko założyciele organizacji.
Budyneczek jak każdy inni w tym miejscu. Wysoki i wąski, z jednym piętrem i niewielkim ogródkiem przed wejściem oraz za budynkiem. Na solidnych drzwiach widniała piękna, dumna trzynastka, a zaraz pod nią tabliczka z napisem Kwiaty Fiore. Na parterze znajdowały się dwa pokoje, kuchnia oraz schody prowadzące na piętro. W największym pokoju znajdowała się schludna recepcja, w której każdy chętny otrzyma informacje na temat działalności Kwiatów oraz niewielki formularz, jeśli chce dołączyć. Na ścianie za recepcją, doskonale widocznej od razu na wejściu, znajdował się wypisany pięknym pismem napis:
Tuż obok recepcji znajduje się składzik z książkami i innymi papierami informacyjnymi. Kuchnia oraz Piętro są wyłączone z dostępu dla zwykłego Kowalskiego. Na pietrze znajdują się toalety oraz trzy pokoje - jeden noclegowy i dwa biura oficjalne, w którym można spotkać zarządzających cała hałastrą. Na drzwiach jednego z biur znajduje się pełna lista członków, na drzwiach drugiego - ich symbole. Sypialnia z kolei przeznaczona jest dla Kwiatów, jeśli nie mieliby gdzie się zatrzymać. Ogród oraz kuchnia są ogólnie dostępne dla członków Kwiatów Fiore.

MG

Budynek poczty magicznej... wielu powiedziałoby, że to wielka i ogromna placówka, taka instytucja musiała posiadać wielką siedzibę. Cóż, może posiadała, ale nie w Erze. Tutaj była to obskurna buda w której ledwo mieściła się jedna całkiem brzydka Grażyna w niebieskiej sukience w żółte kwiatki. Co najmniej 100 kilo wagi, siwe ale nierówno pofarbowane na rudo włosy miała lokowane, a na grubej brzydko umalowanej twarzy, jawiło się kilka obrzydliwych pieprzyków. A fe.
-Czego?-Zapytała nie miło patrząc na Daxa i na Pyzę w jego włosach, z niemałym oburzeniem, że ktoś śmie przeszkadzać jej w pracy.

Dax jedynie się lekko zaśmiał głaszcząc Pyze na swojej głowie - Wiem, wiem, tylko żartuje - rzucił krótko po czym dalej szedł w stronę poczty. W sumie było mu nawet lepiej teraz w towarzystwie Pyzy niż kogokolwiek z gildii. To było całkiem... inne, dość nowe uczucie, którego dość dawno nie czuł. Czyżby rodzicielski zmysł? Chyba tak to można nazwać. Gdy tylko weszli do budynku poczty Dax jedynie odchrząknął rzucając w tym.
- O kur... - przerwał chrząkając dalej. Uderzył się lekko w klatę pukając. Wyciągnął z kieszeni list po czym położył go na ladzie - Dostałem dzisiaj ten list, ale nie wiem skąd ani od kogo został wysłany. Sąsiadka powiedziała, że widziała jak unosi go magia. Czy mogłaby mi pani pomóc? Przy okazji ładne włosy - w sumie to były paskudne, ale temu Predatorowi w kiecce trzeba było jakiś komplement walnąć. Do tego bardzo ładnie się uśmiechnął.

Bliskość mamusi była kojąca. Tak bardzo tęsknił, że tak prosty gest jak głaskanie Pyzy było... Miłe. I kochane. I dawało radość temu drożdżu. I byłoby spoko. Gdyby nie... Potwór! Toż to coś było zue i niebezpieczne! A Pyza musiała chronić mamę! Toż to jej synowski obowiązek! I się bała, ale nie mogła sobie pozwolić na strach. Mamusia liczyła na synka!
-Pooootwóóóóór~! - krzyknął ostrzegając mamę przed zagrożeniem, choć pewnie była tego świadoma. Była zdolna. I była jego mamą. Ale Pyzuś nie byłby sobą, gdyby nieświadomie nie użył zaklęcia. A w tym wypadku było o Machine Gun Meat (C), gdy krzyczała. Bo to coś ja przerażało. I wyglądało źle. Więc musiało być złe, prawda?

MG

Chłopak nie zdążył specjalnie podać celu wizyty, kiedy to Pyza znajdujący się na głowie Daxa, zaczął w biedną panią strzelać mięsem. Ta rzecz jasna już po pierwszym uderzeniu spadła z krzesła, wyjąc w niebogłosy.-AAAAAAAAAAA, RATUNKU. MORDUJĄ. RATUNKU, POMOCY-Krzyczała, a coraz więcej przechodniów oglądało się, patrząc z niepokojem, jak to w biały dzień, mag napastuje jakąś biedną kobietę. I zaraz, czy to nie był ten Dax z Fairy Tail?

Dax jedynie osłupiał jak zobaczył strzelającą mięsem Pyze. I w tym momencie się zdenerwował nieco na swój kochaniutki wypiek. Od razu łapał go i ściągnął z głowy przytykając mu usta dłonią. Jedynie spojrzał kamiennym spojrzeniem postaci z animu. Wziął głęboki oddech.
- Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego co właśnie zrobiłeś mój drogi wypieku? - powiedziałby człowieku, ale tak trochę to nie pasuje do sytuacji. Jedynie postawił Pyzę na ziemię.
- Niech się pani już uspokoi, przepraszam za syna, trochę go ponosi - próbował Dax uspokoić ekspedientkę. Spojrzał na Pyzę wzrokiem "nie tak cię wychowywałem".
- A teraz marsz przeprosić panią i ją uspokoić - spojrzał na Pyzę zdenerwowany - Bo inaczej będziemy rozmawiać -

J-jak to zrobił źle? T-to był potwór! Pyza się bała. Nawet miała łzy w oczkach, jak mamuś ją powstrzymywał. I... jeszcze miał to coś przeprosić! Pyza zaczął płakać. Głośno. Bo się bała. I mamusia była zła! I mamusia krzyczała! A to młode coś to dopiero jeszcze dziecko! Wrażliwe! Drożdzowe! I co gorsza... płaczliwe.
-MAMUUUUUUUUUUUUUUŚ~! - ryczał głośno -NIE KRZYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYCZ! - beczał z bólu i cierpienia. Bo nie chciał zdenerwować mamy! A tym bardziej dostawać ochrzanu. Ochrzany były niefajne. I źle wpływały na Pyzy z Mięsem. Zwłaszcza te wrażliwe. Te chcące tylko miłości.

MG

Drama rodzinna trwała w najlepsze. Dax się złościł, Pyza płakał, Grażyna wrzeszczała. Nic dziwnego że dość szybko pojawiła się na miejscu zdarzenia, Policja magiczna, oddział czarno-fioletowy. Mężczyzna z pączkiem sztuk jeden.-No, no, spokojnie, policja już tu jest-Uspokoił funkcjonariusz grażynkę. Posiadał blond wonsa i ciemne okulary, przez które patrzył na Daxa, jedząc pączka.-Dax. Dax. Dax. Nie ładnie tak, nie ładnie. W strefie miejskiej magiczne zwierzęta, muszą mieć kaganiec. Kaganiec, Dax. To będzie mandacik.-Powiedział mężczyzna kończąc pączka i wyciągajac notesik z kieszonki.-Wyprowadzanie agresywnych magicznych zwierząt bez kagańca. 1.000 klejnotów. Dowód maga poproszę...-Powiedział funkcjonariusz nawet nie podnosząc wzroku znad notesu.

No i zajebiście, jeszcze bagieta przyszła, jakby mało miał teraz problemów z Pyza. Dax jedynie wziął Pyzę do reki i pogłaskał - Już, już, a teraz przeproś panią póki będę rozmawiał z Panem S... Policjantem - powiedział Dax - No, do roboty synek - rzucił do Pyzy. Dax spojrzał jedynie na tego sku*wysyna z wąsem.
- Panie, jakie zwierze magiczne, to mój syn. Mam dziecko w kaganiec zamknąć? - powiedział starając się to jakoś załatwić - Pan swoje dzieci w kaganiec zamyka? - po czym założył ręce na wysokości klaty po tym jak podał dowód maga - To, że jest na nim klątwa i wygląda jak Pyza to nic nie zmienia, że to dalej dziecko - Trzeba było w sumie to jakoś po ściemniać biorąc pod uwage, że Dax ma praktycznie samo nic w portfelu.

Mamusia już nie krzyczała. Pyzuni ulżyło. W sumie to się nawet ucieszyła. Spojrzała smutno na potwora i powiedziała piskliwym głosem:
-P-psieplasam. Chlip. - przeprosił ciągając noskiem, a następnie spojrzał na mamusię i skoczył bliżej niej, trochę już uspokojony. Bo w sumie, to może być dobry potwór. Taki miły. A Pyzuś go zranił. O tym tak nie myślał. Ale no. Przeprosił. Więc już było spoko. -Mamuś? - rzucił do mamusi z blatu, najbliższego do Daxa. Bo w sumie tak. I czyżby mama kupowała pączki? I ten Pan spisywał zamówienie mamusi. -Chcę 3! - radośnie obwieścił, chcąc trzy pączki. Bo w sumie pączki były spoko. A Pyzuś lubił pączki. Znaczy, wolał pyzy z mięsem, ale dobre słodycze nie są złe. A pączki były spoko. I cukierki. I czekolada. I pyzy z mięsem. Same dobro i miłość w najpiękniejszej z pięknych postaci. Czy coś mogło pójść nie tak?

MG

Pani rzecz jasna jeszcze trochę powrzeszczała, widząc jak Pyza wskakuje i zaczyna przepraszać. Nawet rzuciłaby czym w Pyze ale nie przy policji. Poza tym Pyza mogła oddać. Co do samego policjanta, słysząc odpowiedź Daxa spojrzał na niego jak na kretyna, a potem na Pyzę i znowu na Daxa, przestając na chwilę spisywac mandat.-No jak syn, to pewnie na 48. Przesłuchanie, podejrzenie o magach atakujących zwykłych cywili... a jak syn to może w FT i wtedy będzie trzeba i gildie do odpowiedzialności pociagnąć, nadzór kuratora, a kto wie, może nawet odebranie praw rodzicielskich... swoją drogą to jeszcze legitymacje maga syna albo jakiś inny akt urodzenia czy przynależności...-Recytował spokojnie policjant. Spojrzał raz jeszcze na Daxa i mlasnął.-No ale jeśli to zwierzę, a ty przyjmiesz mandacik...-Uśmiechnął się do Daxa. Przyjacielsko.

- Panie, jakie przesłuchanie - zaczął Dax marszcząc przy tym brwi - Zgłosi to pan jako, że ktoś próbował w pana mniemaniu zabić ekspedientkę Pyzą? To brzmi więc komicznie - popatrzył się na niego - No proszę pana, nie róbmy z tego wielkiej afery, tym bardziej, że chłopiec poszedł przeprosić. Po prostu doszło do nieporozumienia i tyle - jednak gry tylko zaczęły się pytania i mówienie o gildii Dax wyciągnął portfel - Mam tylko 500, więcej nie mam - powiedział krótko po czym spojrzał na Pyzę. Tym bardziej, że to w sumie z jego powodu dzieje się co się dzieje, chyba aż wyciągnie mu z skarpety za ten mandat.

Pyzuś niezbyt rozumiał. Ale ten pan coś dużo mówił. I mamusia się przejmowała! I Pyzuś to wiedział! Bo Więź mentalna (PWM) jej to mówiła. A nasz drożdż nie rozumiał wielu rzeczy! I się smucił. Czyżby mamusia miała problemy przez niego? A-ale... on nie chciał być takim niegrzecznym chłopcem. Łzy zaczęły się zbierać w jego dużych (jak na to małe ciałko) oczach. Niedługo miał wybuchnąć rzewnymi łzami! A wiadomo. Pyzuś płacze ostro. W sensie dużo. I efektywnie.
-Mamuś~ - pisknął jeno cicho i... zaczął płakać. Głośno. Łzy leciały strumieniami. Pewnie się nie uda zalać poczty, ale no. Nie chciał być problemem. -PSIEPLAAAAASAAAAAM~! - wybeczał jeszcze gdzieś po drodze, szczerze żałując za swoje błędy. Nawet jeśli chodziło o ratowanie mamusi przed Potworem zza Biurka.

MG

Policjant spojrzał to na Pyzę to na Daxa, pomarudził trochę, ale jak Pyza zaczął płakać to machnął ręką.-Dobra, 500 dawaj pan i ucisz tą Pyzę-Zabrał pieniądze które dał mu Dax i podszedł do Grażynki.-Pani Halinko, pani sprawdzi im szybko ten list i będzie po sprawie.-Kilka szlochów później.-Ishvan, Ne'rea-Wystękała Halinka, a policjant spojrzał na Daxa.-Słyszał pan? To teraz proszę sobie iść.-Powiedział policjant i wrócił do rozmowy z Halinką.

//Odejmij sobie 500 klejnotów

No i sytuacja zażegnana i dobrze się wszystko skończyło. Dax wziął Pyze na ręce i pogłaskał - No już, spokojnie, wybaczam - rzucił krótko uspokajając swojego pieroga. Gdy tylko pani Halinka mu powiedziała co i jak ten kiwnął głową - Dziękuje bardzo i przepraszam za kłopot - po czym od razu się odwrócił i poszedł z Pyzą do siedziby kwiatów. List zabrał oczywiście z powrotem i czmyknał do siedziby kwiatów, a po drodze jeszcze wstąpił szybko do biblioteki by wypożyczyć słownik, który mu się w sumie przyda. No więc tak... teraz pozostaje zabrać się tylko do Ishvanu.

[z/t x2] (Tak, zabieram Pyze bez żadnego Ale).