Przełęcz górska

Cała ta walka była niezwykle ekscytująca i musiał przyznać, że nawet cieszył się iż trafił na to wydarzenie. Bydle było cholernie mocne i mogli przypłacić to swoim życiem, ale najwidoczniej te dwie dziewczyny były o wiele groźniejsze niż na to wyglądały. Nigdy nie oceniaj książki po okładce, a kobiety po ładnej twarzyczce, bo zarówno w pierwszym jak i drugim przypadku możesz się zdrowo przejechać na swoich założeniach. Ojciec zawsze mu to powtarzał i Connor widział, że miało to pewien sens.
- Trochę? To jestem ciekaw co robi jak ją bardzo ponosi. – rzekł Connor i uśmiechnął się lekko. Jeśli to było delikatne zdenerwowanie to aż strach myśleć co robi na pełnej agresji.
- Może pecha, a może szczęście. Koleś też chyba nie wiedział zbytnio o tym stworze, a może zwyczajnie liczył na szczęście. W każdym razie skończyło się nieźle. Bestia ubita, a zlecenie wykonane.
- Miód na moje serce. – powiedział i przybił piątkę z dziewczyną. – W każdym razie jesteście jakimiś wolnymi strzelcami czy należycie do Gildii?
Interesowało go jaką grupę tworzyli, gdyż dobrze współpracowali i uzupełniali się. W pewnym momencie paladyn wrócił z kolejnym rannym, który wyglądał na mocno poturbowanego. A może to tylko jego twarz? No cóż. Nikt nie mówił, że to będzie łatwe.
- O widzę, że nasza łuczniczka samobójczyni się obudziła. Ładny strzał. – powiedział Connor i wyszczerzył się do Maar.

- Mamy własną drużynę, ale nie należymy do gildii. Możesz myśleć o nas jak o najemnikach, owszem. - odpowiedziała dziewczyna, zerkając na Maar.

Zielonowłosa skrzywiła się lekko.
- Po tym że tutaj jesteś i masz siłę na niepotrzebne komentarze wnoszę, że tamto bydlę zdechło. Pewnie Levi uratowała nam tyłki, jak zwykle. - mruknęła pod nosem, ostrożnie podnosząc się do pozycji siedzącej.
- Można tak powiedzieć. Ale Connor też nam sporo pomógł! - odpowiedziała wojowniczka. - Swoją drogą...
- Co takiego?
- Ta bestia... Nie chcę siać paniki, ale nie była jedyną.
- Włócznia?
- Włócznia. We wspomnieniach tego bydlaka widziałam jeszcze 3 inne. I jego matkę...

Dalszą rozmowę przerwał ich towarzysz, który skończył leczyć ich nieprzytomnego kompana. Podszedł do nich i skinął głową na bok, zwracając ich uwagę na wóz, który pojawił się w oddali. Wyglądało na to, że słyszano w niej wybuchy i postanowiono sprawdzić, czy najemnicy poradzili sobie z zagrożeniem.
- Całe szczęście, że będziemy mieli się czym zabrać. Nie zamierzałem nieść na plecach tego typka. - rzucił Kyle.

Kompania szybko zebrała się i ruszyła w drogę, gdy tylko dotarł do nich wóz.

Koniec?

z/t x 2

/ Dorobo: nieprzytomny.
Connor: 15 PD, 12.000 .