Muzeum Miasta Magnolia

Chłopak był niezwykle podirytowany tym, że naukowiec z góry go przekreślił ze względu na wiek. Niby wykształcona osoba a tak ograniczona umysłowo, kto by pomyślał? W dodatku po chwili pojawiła się kolejna osoba, która również zlekceważyła Keia ze względu na wiek. Najwidoczniej mag wybrał zbyt łatwą misję przez co został tak potraktowany. W końcu gdyby była to misja zlecona przez Raven Wings sprawa wyglądałaby zupełnie inaczej. No ale co poradzić, trzeba się odezwać. Byle jaki "UCZONY" i ktoś tam ten drugi, nie będzie pomiatał naszym młodym czarodziejem. Ivashkov wyczekał jednak na dogodny moment aby cokolwiek zrobić. W najgorszym przypadku spali cały budynek. Przypadkiem. W sumie nie byłby to pierwszy raz...
- Nie tylko on tu jest.
Powiedział w końcu słysząc jak pajac w białym szlafroku go ignoruje. W tym samym momencie aktywował Pirokinezę junior aby podpalić kartkę, która była przekazywana z rąk kogoś tam do rąk naukowca. Strasznie nie miło, że ludzie są tacy.
- Jestem Kei Ivashkov i też jestem magiem. Nie pierwszy raz podejmuje się zadania i nie zamierzam zawieść. A to, że jestem młody nie świadczy, że jestem gorszy.
Dodał, po chwili wspominając o czymś.
- Ale skoro pan o mnie nie słyszał to najwidoczniej z pana słabej jakości naukowiec. Zna pan kogoś po fachu? Zresztą, głupie pytanie. Oczywiście, że nikogo pan nie zna.
Skoro nie kojarzył Keia to cóż. No chyba, że MG zapomniał o Królik doświadczalny. Przecież Kei jest znany wśród takich ludzi o ile mają oni faktycznie coś wspólnego z środowiskiem naukowców.

Uścisnął dłoń naukowca i delikatnie się uśmiechnął. Było to nadzwyczaj sztuczne i nieprawdziwe bowiem tacy ludzie od zawsze wywoływali dreszcze u Sarcia. Ich chore pomysły, doświadczenia oraz dziwne podejście do świata. W tym przypadku jednak był on zleceniodawcą toteż mag musiał zachować pewną dozę ogłady i dowiedzieć się czego tak naprawdę ma dotyczyć zlecenie. Wtedy jednak przypomniał o sobie Mały. Kiedy kartka w dłoni blondyna stanęła w ogniu, ten szybko ją odrzucił. Spojrzał na młodziaka jakby chciał mu zawalić w czoło z kopa.
- Dobra Młody... Możesz iść ze mną ale nie wchodź pod nogi. - powiedział widząc jak Maluch stara się za wszelką cenę zwrócić na siebie uwagę. Lepiej mu dać to czego chce bo inaczej jeszcze się rozpłacze albo niechcący puści z dymem całe muzeum. Za to jego gildia już nie zapłaci.
- Więc słucham... Czego ma dotyczyć owe zlecenie? - skierował się ponownie do naukowca po więcej szczegółów. W końcu przyszli tutaj po zlecenie więc lepiej przejść od razu do rzeczy.

Niespodziewane zachowanie Kei'a przeraziło Hakai'a. Aż się cofnął i zasłonił rękoma z przerażenia. A skoro zrobił tak przy takim małym "psikusie" to już raczej wiadomo, że podczas walki nie ma co na niego liczyć. Albo innych ekstremalnych, mniej lub bardziej, sytuacjach.
- C-co ty robisz?! - zareagował podwyższonym szepnięciem, bo jakby krzyknął pewnie ochrona muzeum zainterweniowałaby. Ale kto tam wiem co by ona zrobiła w tej sytuacji. Pewnie pouczyłaby go przy takim jednorazowym wybryku.
- D-dobrze... Jak coś odwali to ty będziesz za niego odpowiedzialny. I tak - nie znam nikogo po fachu, bo dopiero od kilku miesięcy jestem pełnoprawnym naukowcem. - odpowiedział już uspokojonym głosem do obydwóm, po czym zaczął grzebać w kieszeni fartucha, ewidentnie czegoś szukając. W końcu wygrzebał coś ale nim to wyjął, odwrócił się i sprawdził czy aby na pewno wyjął odpowiedni papierek. Następnie odwrócił się bacznie obserwując Keijego i szybko wręczył go Sarielowi. A na świstku papieru był prowizoryczny rysunek globus cruciger - królewskiego jabłka. Tyle, że bardziej przypominało jabłko ze względu na brak krzyża.
- Jest to odtworzony wygląd Jabłka Sidriana na podstawie zapisków ze starych zwojów do jakich mogłem dotrzeć. Oczywiście zakładam, że jakbym miał większe uprawnienia lub znajomości mógłbym również dotrzeć do dokładniejszych informacji na temat lokalizacji grobowca Sidriana. Sądzę, że tam powinniśmy zacząć poszukiwanie tego artefaktu. Czy coś jeszcze powinienem był dodać? - wypowiedział się a pod koniec poprawił okulary dociskając je.

Kei już wiedział, że ta misja nie będzie tak miła jak te poprzednie. W końcu ten ktoś nie był panem Kirobarą ani Strzałą, który potrafił docenić innych mimo wieku i wzrostu.
- Możesz być tego pewny. Nie chcę w końcu Cię spalić.
Odpowiedział natychmiastowo na zaczepkę jednego z dwóch potencjalnych "wrogów" jednocześnie patrząc na niego z dołu z nutką niechęci. Może oni tego nie zauważyli, ale Ivashkov nie okazał mi tytułu grzecznościowego per "pan". Nie był to jednak brak wychowania a raczej brak szacunku do owych osób. Za każdym razem gdy Kei poznawał starszą osobę to mówił do niej z użyciem owego tytułu. Było tak w przypadku poprzednich zleceniodawców jak i towarzyszy misji. W tym wypadku było całkiem inaczej. Cóż, najwidoczniej nie zasługują i tyle.
- Czyli dużo się nie myliłem. Widać od razu.
Skomentował krótko fakt o tym iż ich zleceniodawca był kimś zupełnie nowym w fachu. Gdy Hakai dał jakąś kartkę jednemu z magów, nasz bohater również chciał spojrzeć co tam jest. W tym celu podszedł bliżej. Jeżeli po raz kolejny okazano niechęć w kierunku młodzieńca, to wykorzystał on Ciepłe powietrze aby unieść się i z góry zobaczyć co na niej było. Następnie gdy już to obejrzał, wylądował i wysłuchał pozostałych informacji. Oczywiście było ich dość mało i nie wiele mówiły toteż Kei chciał się dopytać.
- Czyli dokładnie nie wiesz gdzie go szukać? Masz w ogóle pewność, że to istnieje?
Spytał zastanawiając się nad sensem swojej obecności tutaj.

Chłopak przejął kartkę na której znajdował się prowizoryczny rysunek przedstawiający artefakt oraz kilka notek. Zniżył też nieco swoja pozycje aby Malec mógł tej przeczytać i obejrzeć. Wyglądało to niczym klasyczne insygnia królewskie ale skąd więc u naukowca zainteresowanie owym przedmiotem?
- Czy ten przedmiot ma jakieś magiczne właściwości? - spytał wprost mężczyznę bez owijania w bawełnę. W końcu nie tylko oni mogli mieć chrapkę na ten skarbik. W takim przypadku lepiej być przygotowanym na różne okoliczności.
- Gdzie się udajemy? Udało Ci się ustalić gdzie jest ten grobowiec? - zadał kolejne pytanie. Ponownie rzucił okiem na kartkę. Dzięki swojej magicznej umiejętności zapamiętał rusynek dzięki czemu nawet bez niego uda mu się rozpoznać artefakt.
- Mały jak chcesz to możesz się wycofać - szepnął jeszcze do Młodego bo przecież chodzenie po grobowcach to nie zadanie dla dzieci. Ale jak będzie się upierał to nie ma co mu zabraniać. Jeszcze zacznie rzucać kulami ognia dookoła. Lepiej zaoszczędzić sobie spotkań z policją.

I od razu pośpieszył z odpowiedzią:
- No, tak. Jesteś z innego środowiska. Na górze Hakobe odkryto grobowiec. Jednak sprawdzając przedmioty w nim pozostawione, a dokładniej wyniki badań mogłem tylko podziwiać na chwilę obecną, to nie jest miejsce którego szukam. Jest o wiele za młody. Mimo to będzie nas czekać eksploracja jaskiń, kopanie... i pewnie walka z fauną jaskiniową. - skierował swoją wypowiedź do Sariela, mimo to, że Kei zadał pierwszy takowe pytanie. A po wzięciu oddechu przeszedł dalej, do właściwości przedmiotu:
- Co jak co, ale legenda i jej streszczenie pewnie was nie interesuje, ale mam w domu książkę więc zabiorę ją w podróż jak ktoś zechce sobie poczytać do poduszki. - i tutaj ewidentnie spojrzał na dzieciaka, a co miał na myśli samo nasuwało się.
- A więc najłatwiej z tego wyciągnąć jest to to, że Jabłko Sidriana potrafi tworzyć złoto. Niby jest wzmianka o tym, że są to złote monety, ale patrząc na to z historycznego punktu widzenia, w tamtych czasach nie bito jeszcze monet. No i jeszcze na koniec dodam, że dobrze będzie jak wcześniej zaopatrzysz siebie i *spojrzenie na Keijego* drugiego maga w zapasy na kilka dni, jakiś śpiwór i pochodnie. - i tym samym zakończył swoją trochę przydłużoną, aczkolwiek z punktu naukowego niezwykle krótką, wypowiedź i pozwolił magom dojść do głosu.

//Sorki, zjadłem przypadkiem miejsce gdzie się udamy i mimo ponownego czytania nie zauważyłem aż do teraz. Ale naprawiłem w tym poście ;)

- Nie jestem mały, tylko niski i młody. To różnica. Stary. I poradzę sobie.
Powiedział do nieznajomego, który wkrótce miał zostać jego towarzyszem. Do tej pory Kei nie odczuwał takiej niechęci wobec nikogo tak mocno jak do niego. No może wyjątkiem był AISD, który to "zaatakował" go w centrum Magnolii. Ale czy było warto? W końcu przez to owy napastnik wylądował w szpitalu cały w poparzeniach. Cóż, ciekawe czy ten tu też tak skończy... Może nie będzie jednak taki zły?

Słowa Hakaia sięgały tak często jak tylko mogły młodego maga ognia. W co drugim zdaniu był jakiś podtekst mający na celu skrytykować młodego czarodzieja a szczególnie jego wiek i wzrost. Mimo próby zachowania postawy twardego, Ivashkov czuł się koniec końców źle z tym. Nie lubił być krytykowany i obrażany tylko z powodu tego, że urodził się kilka lat później niż inni i w stosunku do nich, liczba przedstawiająca jego wiek była niska. Nie znaczyło to jednak, że był groszy. Co do tego jednak inni nie byli pewni.
- Załatw śpiwory. Pochodni nie trzeba, jestem magiem ognia i o ile się nie będziemy rozdzielać to mogę tworzyć źródło światła. Jedzenie i wodę też mam. W nieograniczonej ilości.
Powiedział do drugiego maga.

- Sorry ale nie mam przy sobie grosza. Jako że ten artefakt ma być dla Ciebie to Ty zapewniasz wyżywienie i spanko. - powiedział wprost do naukowca, który przecież musiał liczyć się z dodatkowymi kosztami owej misji prawda? Zdobycie potężnego artefaktu nie należało do prostych zadań. Magowie mieli zdobyć owy przedmiot ale dlaczego niby Sar miałby ponosić koszty z tego tytułu? Nie ma szans na to! Młody naiwny oczywiście jako ochotnik zaoferował prowiant. W sumie miło z jego strony.
- Gdzie zatem wyruszamy? - zadał konkretne pytanie i oczekując równie jasnej odpowiedzi. Bo jeśli okaże się zaraz że nie wiadomo gdzie tego szukać to ta misja jest od razu skazana na niepowodzenie. Z drugiej strony jednak opcja posiadania przedmiotu tworzącego złoto jest dość kusząca. Może doktorek okaże szczodrośc i obsypie ich owym złotem? Kto wie...

- Tak, omal tego nie doświadczyłem na swojej skórze przed chwilą. Wątpię jednak aby ktoś w TAKIM wieku byłby zdolnym do stworzenia ognia którego nie musiałby podtrzymywać przez wiele godzin. Nie licząc podpalenia jakiegoś tworzywa, na przykład drewna. - przemówił do młodzieńca argumentując potrzebę zabrania pochodni. Natomiast słysząc drugie pytanie Sariela, spojrzał na niego trochę niepoważnie. Przecież przed chwilą powiedział. Wziął lekko pochylił głowę i chwycił za okular lekko odsłaniając oczy:
- Na górę Hakobe. - po czym wrócił do normalnej pozycji stojącej. - No to za zapasy dla ciebie odliczę ci pod koniec od wypłaty. Będziesz miał takie same ja jak. To jednak trochę komplikuje moje plany... Hmm.. - podpadł w krótkie zamyślenie, jednak po chwili dopowiedział: - spotkamy się na miejscu za jakiś tydzień. Możliwe, że pojawię się tam wcześniej lub później. Będę jednak przesiadywał cały dzień w którejś z karczm w wiosce pod górą. Przy okazji znajdę przewodnika abyśmy nie zgubili się na szlakach. - no i poprawił swój fartuch oraz ruszył ku wyjściu z muzeum jeżeli magowie nie mieli więcej pytań bądź wątpliwości które mogłyby go zatrzymać w tym miejscu.

//Kei, musisz się kopsnąć i zrobić sobie te zapasy z jakimś innym gm, bo aktualnie jakoś tako nie za bardzo mam czas aby to poprowadzić -> rozdrabniać się. Nie tak planował ale wyszło jak wyszło >.<
Możecie sobie napisać [z/t] jeżeli uważacie, że zakończyliście tutaj. Temat ludzkiego osiedla pod górą Hakobe pewnie pojawi się w weekend.

- Jesteś strasznie ograniczony. Nie będę współpracować z kimś takim. Powodzenia.
Powiedział w końcu do naukowca z niechęcią spoglądając na niego.
- W każdym razie radźcie sobie sami.
Dodał po chwili po czym ruszył w kierunku wyjścia. Najwidoczniej Kei był już na tyle podbuzowany, że nie zamierzał dłużej znosić "białego fartuszka" tymbardziej, że miał razem z nim wyruszyć na misję. O nie. Niech teraz żałuje.

z/t