Festiwal cieni - Dom figur woskowych

MG

Nawoływania, zewsząd nawoływania, i jak tu wybrać atrakcje? Na szczęście ciebie uczestniku zainteresował niski jedno piętrowy dom, przycupnięty nieco na uboczu. Pod nim już ustawiło się około dziesięciu osób a zbierały się kolejne.
-Witajcie w Domu woskowych figur! Tylko tutaj uraczycie swoje oczy sztuką przez duże S!-Wrzeszczał staruszek w garniturze, poruszający się nieco jak marionetka. Stawy zginały mu się dość powoli i każdy po kolei, zupełnie jak by był kukiełką sterowaną przez kogoś innego.-Po drodze napotkacie wiele sław Fiore z tych jak i przeszłych czasów! Ale nie myślcie ze to wszystko, gdzieś w środku schowany został skarb! Skarb, który jeśli odnajdziecie, będzie wasz.-Zachęcał dalej.-Klejnoty, dyplom i nasza wspaniała nagroda, to wszystko czeka cię gdy będziesz zwiedzał ten dom. Wyrusz już dziś, po kartę z Atlasu-Mrugnął do ciebie... a może kogoś obok? Zachęcając do wejścia. Powoli otworzył drzwi domu, zapraszając ciebie i innych do środka

Czas na odpis: 09.06 godzina 14:00

Gdzie sztuka tam też może być szansa na dostrzeżenie jakiś nowych, ciekawych, intrygujących dzieł, które będą zawierały różnorodne barwy, więc... Czemu kolorkowy Szczurek miał nie skorzystać z wolnej chwili i tym samym możliwe, że niepowtarzalnej okazji na to, by zwiedzić takie miejsce?! Może nie pasjonował się rzeźbą, a tym bardziej figurami z wosku, ale... To też sztuka, więc może go zachęci do tego, prawda? Tylko... Czy był tu z tego powodu, a może... Potencjalna nagroda?
- Sztuka... - rzucił tylko pod nosem cicho nastolatek, co mogło nawet zbiec się ze słowami o wielkim S tego... Kuśtykającego ludka, a bynajmniej niemrawego... Nawet nie zdziwi się, jeśli reszta go zignoruje, bo kto wie czy w ogóle usłyszą. - Skarb? Karta z Atlasu jest skarbem? A co to? A jeśli nie... To może zdradzi nam pan sekret owego skarbu? - zadał te pytania, licząc na odpowiedzi, a jeśli nie... Mówi się trudno i tyle~! Co ma rozpaczać z tego powodu? Do środka i tak wejdzie, da?! A jak! Tyle, że przed... - Może połączymy siły na czas poszukiwań? Znaleziska można później rozdzielić, nie? - sugeruje chłopaczek, kierując się do drzwi. Kto będzie chciał, zgodzi się, a nagrodą... Podzielą się potem~! W końcu w grupce raźniej, a i zawsze może się trafić ktoś, kto będzie uzupełniał się zdolnościami.

Festiwal~! Czyli mnóstwo światła, słodyczy i ludzi oraz różnego rodzaju zabaw. Nawet w tak dziwnym i na swój sposób niezwykłym miejscu urządzali poszukiwanie skarbów. No na cóż to ludzie nie wpadną, byle tylko zwiększyć popularność. Początkowo zamierzała obejrzeć jedynie postać Tsukiko, by zobaczyć, jak bardzo odbiega od oryginału i móc pośmiać się z ludzi, który ją robili, a z drugiej strony było to miejsce na tyle spokojne, jak mogłoby się zdawać, że mogła w ciszy odpocząć i trochę "rozerwać". Kto wie, może nawet był tu posąg Arena? Ciekawe było, jak wyglądał, zanim stał się no... tym, czym się stał. Przekrzywiła lekko głowę, słuchając zapowiedzi tego, co kryło się w środku. Strona z atlasu główna nagrodą? Wydawało się to absurdalne, ale co na tym Festiwalu było logiczne? Chyba tylko rozstawienie namiotów. Uśmiechnęła się pod nosem. Czym była ta kartka? Chciała się dowiedzieć~
- Może jakieś wskazówki? - rzuciła zadziornie w stronę komentatora, uśmiechając się ciepło, z zaciekawionymi błyskami w oczach. Z odpowiedzią czy nie wchodzi do domu, za pierwszy cel swojej wędrówki obierając, oczywiście, Tsukiko-sama~! No, chyba, że jej nie będzie w zbiorach...

-Evviva l'arte!- zakrzyknął wesoło Antoś, po dotarciu przed dom figur woskowych. Uśmiechnął się i rozglądnął dookoła. Sztuka była sensem życia i najpiękneijszym elementem duszy Antoine'a, więc młodzianin zachwycił się, zapewne zwykłą, przebarwioną reklamą tegoż domu. W środku czekał skarb, czekała karta z Atlasu...
-Właśnie, czymże jest ten Atlas, jeśli wolno spytać?- spytał staruszka Antek, powtarzając pytanie kogoś innego. W sumie odpowiedź nie była wymagana do podjęcia dalszych kroków. I bez niego, Antek po prostu wybierze się do wnętrza domku. Chwila jednak... Jakiś chłopaczyna- ten od pytań (w liczbie mnogiej, od razu serią jak z karabiu maszynowego)- chciał zaproponować współpracę.
-Oczywiście, chętnie, jednak patrząc na liczbę gości, ja mogę współpracować z jedną osobą. Dwie to w sam raz- więcej już tłok- skwitował Antoś, rozglądając się dookoła za potencjalnym współpracownikiem. W sumie, miał Stephanie, już było ich dwóch. Jednak druga osoba cielesna, najlepiej inteligentna, bardzo pomogłaby Antkowi w poszukiwaniach skarbu.

Jak się tu znalazła? Z pewnością zaniosły ją tu jej zgrabne, długie nogi, ale pewnie nie o to chodzi w tym pytaniu. Na sam festiwal przyszła w prostym celu: znajomości, najlepiej płci męskiej... Bo takich chyba nigdy za dużo, prawda? Przynajmniej nie dla naszej lazurowookiej, która teraz z średnim zainteresowaniem słuchała staruszka, myślami błądząc gdzieś indziej. W sumie, warto sprecyzować dlaczego wybrała akurat dom figur woskowych. Nie pociągał ją żaden Atlas, prędzej dokładne - lub też mniej - repliki znanych osobistości. Spotka Ragne? Albo innych słynnych członków Lamii~! W sumie nie zaszkodzi sie przypatrzeć też innym osobistościom, których nie miała nigdy okazji poznać osobiście... Poza tym, ów atrakcja nie wymagała od jej osoby jakiegoś specjalnego wysiłku czy zaangażowania, więc jeszcze lepiej. Zmrużyła oczęta po słowach białowłosego chłopaczka. Naiwne.
- ..a co jeśli ktoś wykorzysta informacje, które zdobyłeś tylko ty ciężką pracą, samemu zdobywając skarb i zatrzymując go? - rzuciła chłodno podchodząc do dzieciaka, krzyżując ręce na piersiach. - Uznasz to za sprawiedliwe, malcu? - Nachyliła się nad Calem, uśmiechając się w sposób nie koniecznie należący do tych milszych. Następnie tym samym, wolnym krokiem odsunęła się na przyzwoitą odległość, tym razem skupiając się na rudowłosej kobiecie. Także wydawała się zachwycona ideą poszukiwaniu skarbów, co Lamia skwitowała subtelnym westchnięciem, które spokojnie mogło pozostać niezauważonym. Następnie jej uwagę zyskał kolejny z mówców, tym razem wysoki młodzieniec o melodyjnym głosie, złocistych włosach i... cóż, sama panna de la Ciel musiała przyznać, że mężczyzna był z rodzaju tych "niezłych". Czyżby znalazła sobie cel dzisiejszych łowów, a Afrotydyto-Artemida znalazła swego Apolla? Chociaż to porównanie nie było aż tak bardzo trafne, bowiem podanych bogów nie łączyła taka relacja, jaka konkretnie Rose interesowała... Ale cóż, gdy skończył mówić, natychmiast przeszła do realizacji planu.
- Po dłuższym zastanowieniu... Owszem, ma pan rację. - Skomplementowała go uprzejmym i kokieteryjnym tonem, delikatnie kładąc rękę na jego ramieniu. W końcu blondyn mógł sobie nie życzyć jej dotyku, a i nie chciała nachalnie rzucać się na młodzieńca. Jeśli jednak mu to nie przeszkadzało, brnęła dalej: - Z przyjemnością panu potowarzyszę, oczywiście, jeśli nie ma pan nic przeciwko~... - Teraz już odważniej obejmując jego ramię, absolutnie się nie przejmując tym, że jego ramie styka się dość mocno z miejscem dla kobiet uważanym raczej za to nietykalne. A może miała takie zamierzenie, kto wie, kto wie~? Posłała mu także uroczy uśmiech. - Oh, gdzie moje maniery. Rosalie Dorothé Marie de la Ciel, lecz wystarczy, jak będziesz mówił mi 'Rose'~. - przedstawiła się swojej ofierz.. znaczy, rozmówcy. Ciekawe, co z tego wyjdzie~...

// Na Setha, Anubisa i Maat, co ja odwalam XDDD

MG

-Nie wolno pytać, nie wolno wiedzieć, wszystko odkryć musicie sami~!-Rzucił głos, a cała czwórka wraz z resztą hołoty udała się do środka. Było was w sumie około 15 więc szanse znalezienia skarbu nie były zbyt równe. Pokój w którym znaleźli się magowie był typowym pokojem domowym, zwykłym salonem, w którym przy kominku siedział nikt inny tylko znana dobrze całemu społeczeństwu Sever. Obok niej siedziała inna pani Radna, Colette Carter. Obie woskowe figury były niesamowicie dokładne, oddawały najdrobniejszy szczegół aparycji tych kobiety. Drzwi z przedsionka było dwoje, te na lewo prowadziły do sekcji "Grimoire Heart" a te na prawo "Fairy Tail". W samym pomieszczeniu prócz figur na krzesłach przy kominku, była tu także sofa, stoliczek z tulipanami i komoda pełna zdjęć jakiegoś konia.

Czas na odpis: 11.06 godzina 20:00

Piętnaście osób... Chyba dom figur nie cieszył się zbytnią popularnością, a może chodziło jedynie o zabawę w poszukiwanie skarbów? Kto to wiedział. W każdym razie weszli a tam... Rada. Hmm, dość ciekawe powitanie, trzeba było przyznać. Czyli zaczynali od "najważniejszych" osób w Fiore? Kto to wie, ponownie. Nanaya przyjrzała się uważnie Sever i Colette. Jak tej pierwszej specjalnie nie kojarzyła (bo kto by się interesował Radą w jej profesji), tak pannę Carter kojarzyła dość dobrze. I oto nastała pora, by oceniać odwzorowanie figur, które... było niezwykle wierne. Ani niczego za mało, ani niczego za dużo. Wiec może i Tsukiko będzie idealnie odwzorowana? Stawiało to Gildie w dość niefortunnym położeniu, no ale sława jest sławą, nawet w tak czarnym wydaniu! Gorzej, jak jakimś dziwnym trafem znajdzie się tu i jej postać... Uśmiechnęła się pod nosem, zupełnie ignorując otoczenie i spojrzała na książkę z koniem, ale nie przywiązywała więcej uwagi, tylko ruszyła w stronę Grimoire Heart!

- Co jeśli to ktoś inny byłby wykorzystany? - odparł cicho, tak, by tylko ta jakaś kobieta, która nachyliła się w jego kierunku, usłyszała jego słowa, a potem... Jeszcze przed wejściem akceptować inną propozycje. Hipokrytka... - przemknęło przez myśli nastolatka, a ten ledwo, co powstrzymał się od wypowiedzenia tego słowa na głos, ale... Ostatecznie znalazł się w domku z grupką ludzi, których była...
Piętnastka... Jeśli dobrze policzył, to razem wkroczyło do tego miejsca piętnaście osób. Całkiem sporo jak na taki domek, ale... To tylko wzmaga chęć odkrycia nagrody~! W końcu być lepszym niż 3 osoby, a okazać się lepszym od 14 ludzi~! Jest różnica, prawda? Dlatego też nic dziwnego, iż białowłosy przyglądał się dokładnie pomieszczeniu, które Calcio postanowił obaczyć. Co dokładniej? Elementy wystroju... Sofa, krzesła, zdjęcia~! Może chce sobie przygotować kiedyś mieszkanko w takim stylu? Bo kominek z pewnością urzekał, nie?! No może te tulipany niezbyt... Ale jakoś się je zastąpi~! Zapewne farbkami i ich pochodnymi, ale zastąpione będą, prawda?!
- Eh... - westchnął tylko krótko, postanawiając przemieścić się w kierunku... Prawym... Drzwi prowadzące do Fairy Tail... Jakoś nie kojarzył ówczesnych wróżek, więc to świetna okazja, by poznać trochę osobniki bytujące w owej gildii. Najchętniej pewnie udałby się tam sam, ale no cóż... Pozostałych raczej nic nie skusi by udać się w jedno miejsce, dlatego też... Zignorujmy to i niech się dzieje, co ma się dziać~!

Zapowiadał się bardzo ciekawy dzień wewnątrz domu figur woskowych... A zawsze Antoś myślał, że z karnawałów i festynów człowiek wyrasta, raz na zawsze, i w zmrokliwej dorosłości się zanurza po sam czubek głowy. Błędne przekonanie!
-Moje uszanowanie, Rozo, jam jest Antoine Hohenzollern- tu chłopak podchwycił dłoń nowopoznanej dziewczyny i cmoknął ją w wierzch dłoni, obserwując jej twarz i piękne lokowane włosy o egzotycznym wręcz...
-Jestem wędrownym bardem, pozwól, że zagram coś...- Antoś ściszył głos do półszeptu- specjalnego...- po czym chwycił ręką dalszą od dziewczyny po swoją lutnią i rozpoczął wolny, melodyjny utwór, wsparty następującymi słowami.
-Czy to szczęścia łut?
Czy to przeznaczenie?
Me serce chwyta mocno głód,
czuję ekscytujące ciała mrowienie,
czuję wewnątrz duszy pieczenie,
a my... dopiero się poznać poznamy~- była to raczej poezja mówiona, wypowiadana z użyciem PWMki chryzostom, w minimalnym stopniu spazmatycznym, przerywanym i dość namiętnym półszeptem. Nie wiedział, czy możliwa jest prawdziwa miłość od pierwszego wejrzenia, nigdy jego uczucia nie utrzymywały się dłużej niż na kilka chwil, do czasu omotania wokół swego palca kobiety... Tu jednak wyczuwał kogoś godnego siebie. Czuł bowiem na swym ramieniu znajomo przyjemne kształty- po dotknięciu i wcześniejszym rzucie okiem Antoś mógł stwierdzić, że były optymalnego rozmiaru. Odwaga kobiety troszkę speszyła i zdziwiła Barda, jednak to on miał przewagę w postaci swych złotych ust, to jego mowa potrafiła czarować... Antek uśmiechnął się, rozwichrzając swą czuprynę i przysunął się jak najbliżej uszka Rozy.
-Masz piękny uśmiech, panno Rosalie, jednak wiedz, że ze mną tak łatwo Ci nie pójdzie-szepnął namiętnie (PWM chryzostom), po czym cmoknął ją w ucho i odsunął swą twarz, spoglądając na pomieszczenie, w którym byli.
-Tak więc, dokąd się udamy?
Dróg mamy niejedną,
niech decydują damy,
niech rządzą... płcią szpetną- powiedział na zakończenie, po czym spojrzał na kobietę obok siebie. Niech zadecyduje, Antek potrafi się dostosować w takich sytuacjach.

MG

Nanaya przyjrzała się figurom, konikom, ha, po prostu oglądała, podziwiając dom woskowych figur. Antoine z Rozą flirtowali, w rytm przygrywanej przez chłopaka muzyki, zaś wredny szczur Cal, ruszył ku drzwiom do FT, przez które przeszedł. Co ciekawe tylko on dał radę, cztery inne osoby które próbowały pójść w tym samym kierunku, utknęły w plamie smoły. Z której wyrwanie chwilę im zajęło, zaraz jednak dwójka kontynuowała, a para zrozpaczona stanem swojego obuwia, wyszła z domu. W tym czasie Nanaya skierowała swe kroki ku GH, razem z Antkiem, Rozą i 7 randomami. 

[FT route] 
Sala była dość spora, przedstawiała bar, za którym stała słynna niegdyś Mirajane, oraz ławkę przy której nad kuflem piwa siedziała Cana, obok której na rękę siłowali się Gray i Natsu a temu wszystkiemu przyglądali się Erza, Lucy i Happy. Prócz tego uczepiona spódnicy Lucy stała mała Takano. Figury były niemal jak żywe, idealnie odwzorowane. Nieco za ławką były zaś kolejne drzwi prowadzę do sekcji "Nowe gwiazdy" oraz para schodów, jedne prowadzące do piwnicy i drugie na strych. Do Cala zaś szybko podeszła dwójka ludzi, jakiś nerd w okularach i zupełnie do niego nie pasujący kumpel "Koks" z siłowni. 
-Te gówniarz, zniszczyłeś mi adasie, wybieraj, chcesz w ryło, czy w ryło?- Zadał pytanie bez sensu, zapewne nie posiadając mózgu pod łysą czaszką. Ale mózg mu chyba niepotrzebny kiedy stał nad Calem, wyższy od niego niemal dwa razy z pięścią gotową do ciosu. 

[GH route] 
Tandeta, być może była to pierwsza rzecz jaka rzuciła się Nanayi w oczy. Tak jak figury odwzorowano idealnie, tak zupełnie inaczej było z tłem. Tym razem było to kamienne pomieszczenie przypominające lochy, zaś na środku tego pomieszczenia stał stół, do którego przykuta łańcuchami był mała Tsukiko. Nad nią zaś stał Były mistrz Hades, obok niego zaś Zancrow i Ultear. Starzy wyjadacze. I tutaj prócz figur były kolejne drzwi, prowadzące do sekcji "Mistrzowie gildii" oraz schody, jednego do piwnicy i drugie wiodące na strych. Tak duży wybór, no i gdzie tu iść? 

Stan postaci:
Cal: 90%MM 

Czas na odpis: 16.06 godzina 15:00

Grimoire Heart... Patrzyła na przedstawiana scenę z wyrazem chłodnej obojętności. Figury mogły być figurami, ale czy dobre przedstawienie nie wymaga nie tylko wspaniałych aktorów, ale i porządnej oprawy? A to wyglądała tak, jakby ktoś robił to na szybko... Machnęła tylko ręką, nawet nie zawracając sobie tym głowy bardziej, niż była potrzeba i wyruszyła dalej. Gdzie? Ano na strych. Ostatnimi czasy ma nawet za dużo z nimi wspólnego, wiec może los przestanie być ironiczny i w końcu w czymś pomoże. Choć, gdyby miała być szczera ze sobą, jakoś na to nie liczyła. Uśmiechnęła się pod nosem z jakąś nostalgią w spojrzeniu. Los niespecjalnie lubił pomagać upadłym. Delikatnie chwyciła poręcz i zaczęła wchodzić po schodkach do góry. Nigdzie nie było napisane "zakaz wstępu", ani nic takiego, więc - czemu nie? Skoro dano im możliwość przeszukania każdego, nawet najmniejszego zakątka...

Biedne losy Szczurka... Człowiek wybiera drugą skrajność... Chce zostać sam, a tu co?! No musieli po prostu za nim pójść, bo jakżeby inaczej, nie?! Na dodatek zdawali się tak błyszczeć inteligencją, że człowiek mógłby pomyśleć, iż w ich, a przynajmniej tego gadatliwego, musku znajduje się pustka. Aż chłopaczek postąpił krok do tyłu, ale...
- To nie ja! Mi też popsuło buty! - zarzeka się, w międzyczasie zmieniając podeszwy butów za pomocą pwm na takie, by wydawały się oblepione smołą, bo przecież jest biedną ofiarą wypadku. - Pewnie organizatorzy winni, ale... Ponoć ukryli tutaj skarb, a ja słyszałem, że jest w głowie radnej. Wielki umysł... Włada resztą i w ogóle! - kontynuował Szczurek, postępując ciągle kroki w tył, a także non stop uważnie się przyglądając poczynaniom osobników, bo przecież nie chcemy niespodzianek. - Aj miałem nie mówić... Zabrałbym skarb wychodząc... Ponoć to klucz do skrzyni z bejsami! Zawsze chciałem mieć swojego, wie pan?! - dodał dalej... Jeśli pozwoliły mu na to warunki, bo jeśli jednak napastnik wyda się atakować mimo wszystko, wtedy w jego twarz, która powinna być odsłonięta w chwili ataku zostaje wystrzelony Floral Relief, Green! - robi to w momencie potencjalnego zagrożenia, które jest wypatrywane i nasłuchiwane. Wtedy też przerywa przemowę. Na dodatek sam Calcio odskakuje w tył, wyciągając asekuracyjnie w międzyczasie żółtą farbkę! Po co? Jeśli użyłby zaklęcia i skutecznie odskoczył, wtedy... Wtedy używa granatu dymnego, samemu udając się do galerii Nowych Sław, a uprzednio rzucając otworzoną farbkę w kierunku innego z wejść. Czego tam szuka? To się okaże kto tam jest... Póki co próbuje być cicho i nasłuchuje... Dodatkowo aktywując na potencjalnej żółtej plamie w miejscu zderzenia farbki PWM Colorful Dictate Yellow. Sam zaś w pomieszczeniu jeśli się do niego dostanie... Próbuje zmienić wygląd przy pomocy PWM Personal Color, aby wyglądać podobnie do jakiejś figury, stając tuż za nią i udając owy "posąg" asekuracyjnie. Młodszy braciszek kogoś? Najlepiej kogoś masywnego, za kim na dodatek się schowa! Przecież figury i tak wyglądały jak żywe! Najlepiej żeby tam znalazła się także jakaś lada lub coś, czym da radę się przesłonić na w razie co! Dodatkowo stojąc w bezruchu próbuje patrzeć się tylko przed siebie i łapać szczegóły otoczenia, chyba, że nikt nie nadszedł, to rozgląda się po "składzie". Jeśli zbliżaliby się w jego kierunku to próbuje wstrzymać oddech, a właściwie ograniczyć do minimum, by nie słyszeli go, a i by klatka piersiowa za bardzo się nie ruszała, a na dodatek liczy, iż rzeźba będzie przesłaniać.

MG

Nanaya stwierdziła że czas nieco bardziej się rozejrzeć, to ruszyła dupsko na strych. Ah te strychy ostatnio(właściwie to dawno temu) ją prześladują. Tak czy owak strych nie posiadał figur. Zamiast tego trzy, cicho szumiące prostopadłościany. Ale może wpierw o samym strychu. Był wieeelki. Jakieś 20x20m. Prowadziły do niego dwie pary schodów, te przez które weszła Nanaya, i drugie, naprzeciw niej, zapewne ze ścieżki FT. Dach był 5m wyżej. Prócz kurzu na strychu znajdowały się właśnie jeszcze trzy generatory, cicho szumiące. Jeden nad głową Nanayi, drugi nad następnymi schodami i jeden stojący na podłodze w centrum pomieszczenia. Te na suficie miały 2x2x2m ten na podłodze 4x4x4m. Na dodatek od tych nad głową odchodziła gruba rura, mająca 1m średnicy i długa na 15cm, zwisała sobie w sumie nad schodami. Przy każdym z generatorów świeciła się czerwona lampka, nie było widać żadnych mechanizmów.

Tym czasem Ros i Antek zostali sam na sam, bo reszta randomów ruszyła ku sali z mistrzami. Na dodatek w tej sali był stół... nie żeby coś, ale tyle tu było rekwizytów, miejsca i jeszcze na dodatek ta prywatność~! 

A co u szczurka? Ano szczurek wyjaśnił w czym problem i dres jedynie pogardliwie prychnął, po czym wraz z kolegą skierowali się ku nowym gwiazdom, zostawiając szczurka samemu sobie.

Czas na odpis: 22.06 godzina 16:00

Nie spodziewała się ujrzeć czegoś takiego w domu woskowych figur. Myślała bardziej o starym, zagraconym pomieszczeniu, w którym przechowywano rekwizyty czy stare figury, w jakiś sposób uszkodzone lub zbyteczne. A tymczasem tuż nad jej głową był wielki generator, który szumiał cichutko, a od niego odchodziła gruba rura. Spojrzała w górę, przyglądając się prostopadłościanowi. Czerwona lampka... Niepokojące było to wszystko, ale skoro strych miał taką powierzchnię to czy i sam dom taką miał? Ostrożnie szła dalej, patrząc pod nogi i uważnie nasłuchując. Może ktoś jeszcze postanowił iść na strych? Nie było się nigdzie ukryć, poza samym generatorem na środku pomieszczenia, stąd też Nanaya ruszyła do największego generatora, chcąc przyjrzeć mu się bliżej. Zobaczyć, co to za czerwone światełko, a może też z czystej ciekawości coś nacisnąć. Po zbadaniu olbrzymiego generatora postanowiła rozejrzeć się po wielkim strychu, bo może były tu inne wejścia. Gdy po zbadaniu całego pomieszczenia nie znajdzie nic, co przykułoby jej uwagę, wychodzi tymi samymi schodami, co weszła i kieruje się do piwnic.

Został sam dla siebie w pomieszczeniu. Ciekawe, zwłaszcza, iż nie jeden przypadek dresus pospolitus zapewne nie słuchałby wyjaśnień, a ten jakoś to zrobił. Ale no nic... Przynajmniej nie musiał się męczyć za długo, prawda?! Plus jakiś jest... Dlatego też, mając na uwadze cel wędrówki tamtego duetu, ruszył w kierunku zejścia na dół. Bo co będzie się przemęczać tym tutaj, nie?! Mijając przejście do Nowych Gwiazd, rzuca tam tylko przelotne spojrzenie, by zorientować się za w czasu, jak wygląda pomieszczenie. - Eh... - Westchnął tylko, nim ostatecznie postanowił udać się na dół. Jednak Szczurek z podziemia chyba poczuje się najlepiej w podziemiu prawda?! Co z kolei tam? Rozgląda się uważnie, szukając oznak... Oznak potencjalnej nieprawidłowości podziemnej krainy, a w przypadku braku warunków... Wyciągnie jakiś mniejszy przedmiot... Na przykład farbkę żółtą, zmieniając barwę jej opakowania na żółte i aktywując na nim PWM Colorful Dictate Yellow. Przydatna sprawa w potencjalnych mrokach piwnicy. Jedno daje jednak za mało światła?! Spróbujemy wtedy tak dwie farbki... Bo dwie żółciutkie powinien mieć, ale... Nie rozlewa ich, a po prostu z "latareczkami" rozgląda się po okolicy... A nuż jakieś znalezisko się natrafi! Coś godne poszukiwacza skarbów? A może raczej... archeologa?