Górska ścieżka

First topic message reminder :


Kyouma i Abri wędrowali, próbując znaleźć gryfa. A przynajmniej Romerum. Na razie wiedzieli, że trafili w jakieś góry. Było cicho, ciepło. Jak to w lato. Ptaszki sobie śpiewały, słońce przyjemnie grzało, a od czasu do czasu zrywał się lekki wiaterek, który przyjemnie schładzał ciała dwójki podróżników. Zmęczonych długą drogą. Nawet bowiem najwytrzymalsi kiedyś muszą odczuć zmęczenie. Grunt, że czas im leciał przyjemnie. Bowiem od towarzystwa tez naprawdę wiele zależy. A tutaj, duet ten mógł cieszyć się sobą nawzajem...

-x1008... x1007... - odliczał spokojnie głos, gdy Abri wtuliła się w ramię Kyoumy, który na moment ją uspokoił nim ruszył w dalszą drogę. -x1006... x1005... x1004... - ogłuszający ból. Nawet zwiększona wytrzymałość Kyoumy na nic się zdała, gdy jego ciało zrównało się z pojawiającymi się znakami magicznymi. Ogromna dawka energii elektrycznej przeszła przez jego ciało. Co gorsza, przeszła również na Abri, choć jej zwierzęce zmysły ją ostrzegły, tak została wręcz odrzucona od Byakutona, a jej ręce zwisały teraz bezwładnie pod wpływem dużej dawki elektryczności. -x1003... x1002... x1001... x1000... - w końcu pojawiła się niewielka, niebiesko-biała kulka światła, która lewitowała nad głową jakiegoś mężczyzny, który najwidoczniej coś odliczał, zbliżając się do pułapki. I jak przestała ona razić już Kyoumę, tak kręgi wciąż egzystowały. Tajemniczy osobnik podszedł bliżej, zatrzymując się jednak tuż przed "barierą". Duet mógł się jemu przyjrzeć. Był to mężczyzna w średnim wieku. Z twarzy zdawać by się mogło, że przez jakiś czas zaniedbał higieny - długie, splątane i tłuste włosy opadały mu na twarz, która nie była golona od chyba kilku tygodni. Wzrok również miał jakiś pusty. Wpatrywał się w przestrzeń miedzy duetem, jakby zupełnie go nie dostrzegając. -x999... x998... x997... x996... x995... - wciąż mówił, niczym jakąś tajemniczą mantrę. Odziany był w długi płaszcz. Ciemny, choć w tym mroku wszystko zdawało się ciemne. Jednak był tam jakiś symbol, jednak w tak beznadziejnym oświetleniu trudno było powiedzieć o nim jakiekolwiek dodatkowe szczegóły.

Obudzili się. Był to sen? Mgliste wspomnienia? Czy może... coś zgoła innego? Trudno powiedzieć. Grunt, że gdy się obudzili, na pierwszy rzut oka nikogo ani niczego nie dostrzegli. Ot - byli w tunelu, co pamiętali. Ale nie widzieli - żadnej bariery, ani tym bardziej typka.

Kyouma i Abri z/t + 3pd, gdybyście chcieli kontynuować kiedyś w parze lub solo - dajcie znać, to poprowadzę z przyjemnością dalej.