Podziemna aula

First topic message reminder :

MG

Duże miejsce, o białych ścianach, drewnianej podłodze i sporej scenie na jednym z końców. Tutaj organizowane są różnego rodzaju firmowe uroczystości, jak dzień kobiet, kiedy np. organizowana jest tutaj dyskoteka dla radnych. Tym razem sala nie była wypełniona krzesłami, ani niczym innym. Tak więc policjanci i radni którzy przybyli na miejsce, zmuszeni byli stać. Większość osób była zaskoczona tym nagłym wydarzeniem. O wszelkich tego typu atrakcjach zawsze wiedziano z drobnym wyprzedzeniem, tym razem jednak dowiedzieli się ledwie dwa dni przed samą atrakcją a przewodnicząca rady, siedziała cicho, mówiąc że będzie to niespodzianka i naprawdę fantastyczne wydarzenie. Rzecz jasna obowiązkowe, byłoby przykro gdyby kogoś to ominęło. Tak więc teraz większość radnych była już obecna. Stali na scenie i obserwowali młodszych stopniem kolegów, oraz członków policji magicznej, zbierających się pod nią. Radni natomiast wiedzieli jedynie że na pewno dyskutowali o tym zebraniu i wszyscy się na nie zgodzili. Tylko czego miało dotyczyć? Ten fakt jakoś tak im umykał...

MG

Do głosu znów doszła szefowa rady, Cecile. Ponieważ stety-niestety, nie był to koniec zebrania. Rada w końcu musiała się wziąć do pracy, a teraz kiedy współpracowali z policją magiczną, było więcej do tego możliwości. W międzyczasie Quillin warknął raz jeszcze, patrząc na Goldena z jakąś taką niechęcią. I w sumie Kiirobara czuł od swojego zwierzaczka coś, coś można nazwać strachem. Zwierzęcym instynktem. I tak samo Kiirobara zaczął czuć się nie swojej. Patrząc na Goldena odnosił wrażenie, jakby ten miał mu w każdej chwili poderżnąć gardło. Ale było to tylko delikatne wrażenie...-Z dniem dzisiejszym rozpoczynamy również operację ZERO.-W tle pojawiło się zdjęcie mężczyzny o szarych włosach, odzianego w zielony płaszcz.-Hegen Tumorow, pseudonim Zero.-Zaczęła Cecile, przedstawiając mężczyznę na zdjęciu.-Według informacji zdobytych przez Bena i jego duchy.-Tu wskazała na jednego z kapitanów.-Jest on najprawdopodobniej osobą odpowiedzialną za tzw. grupę "Greeders". Z naszych danych wynika również że jest on powiązany w jakiś sposób z rodziną Bergucci.-Zdjęcie zostało wyłączone.-Od teraz jest to priorytet. Każdy wolny policjant oraz radni z odpowiednich departamentów skupią się na tym jednym, najważniejszym zadaniu. Odnaleźć i złapać Zero. Wasi kapitanowie, oraz ministrowie waszych oddziałów, dadzą wam dokładniejsze wytyczne i instrukcje. -I choć pseudonim nikomu nic nie mówił, tak Bjornowi zapaliła się lampka w głowie. Jako minister zabytków, oraz archeolog, dawno, dawno temu natknął się na nazwisko Tumorow. Nie pamiętał teraz dobrze gdzie, ani co ono dokładnie oznaczało, ale na pewno je kojarzył.

Zero? Dlaczego nie jeden!? Dlaczego to zawsze musiało być zero?

Pomijając jednak kompletnie irracjonalną sekundę frustracji, którą z jakiegoś bliżej nieogarniętego powodu odczuła, Keiko była zadowolona z faktu jak przejrzysta wydawała się obecnie sytuacja. Widać było od razu, że policja dobrze i sprawnie działała wytyczając konkretne zadania, wskazując konkretnych ludzi i będąc w ogólnym sensie dobrze zorganizowanymi. Zadanie które zostało im przydzielone w swej naturze było proste, ale jako że w świecie mało co faktycznie było proste Hikari mogła spodziewać się, że z tym całym Tumorowem (którego Keiko w myślach ochrzciła sobie już tomorrow) nie pójdzie tak łatwo. Ostatecznie wysyłanie CAŁEJ Policji wspartej radnymi nigdy nie zwiastowało braku problemów. Być może ktoś uznałby, że w ten sposób po prostu dba się o zakończenie całej misji powodzeniem, ale Hikari wiedziała, że tyle personelu + jedna osoba na celowniku = problemom. Albo ten cały Tumorow był bardzo silny... albo chodziło o coś więcej.

Ręka Hikari wystrzeliła w górę zanim ktokolwiek zdążył się rozejść. Jasne, konkretne detale zostaną przekazane później, ale proste pytanie zadać przecież można było i nikt kompetentny nie powinien mieć o to pretensji.
- Hikari Keiko, Policja Magiczna. - bo przedstawić się zawsze trzeba było. - Cała policja ma szukać jednego człowieka? Czym on jest, półbogiem? - zapytała wyraźnie i głośno wprost, a choć zdanie to brzmiało jak lekka prowokacja lub wyśmianie sytuacji to ton jej głosu wcale nie wydawał się bynajmniej lekceważący, samo jej wejrzenie pozostawało zaś całkowicie skoncentrowane.

Ostatecznie jeśli CAŁA Policja zacznie szukać jednego człowieka, to inni ludzie, źli ludzie, będą mieli łatwiej by robić złe rzeczy. Jasne każdy "wolny" policjant... Większość policjantów była w ten czy inny sposób wolna, bo jeśli za bycie zajętymi uznawało się patrole i sporządzanie raportów to z kolei wszyscy byliby zajęci...

Saki nie podobało się to co usłyszała. Westchnięcie pojawiło się zaraz po słowach i ogłoszeniu nowej operacji, wiedziała bowiem, że aż taka mobilizacja sił policyjnych (i radnych, czy to oznaczało, że ona też ma ruszyć na poszukiwanie Zero?) świadczyła raczej o wybitnej skali problemów. Cel musiał być niesamowicie kluczowy i dlatego tak spora ekipa miała się tym zająć. Ktoś z sali zadał pytanie o to, ale Saki zasadniczo nie musiała konkretnie wiedzieć kim był Tumorow i czy faktycznie był tym "półbogiem". W tym momencie bardziej obchodziło ją to jak to wszystko zostanie zorganizowane i czy nie wyniknie z tego jeden wielki chaos. Odruchowo przyłożyła rękę do twarzy, jak gdyby bolała ją głowa, lecz ku jej zadowoleniu szybko zorientowała się, że nic takiego się nie działo. Siła nawyków i nowych leków, najwyraźniej. Zaraz potem rozejrzała się po sali starając się przyjrzeć magom i ich reakcjom na to w jakiej akcji spora z nich część będzie uczestniczyć. Dostrzegając jednego z nich, stojącego na uboczu, pozbawionego większej reakcji na zastałą sytuację zdecydowała się podejść w jego kierunku.

- Dzień... ciekawy. - rozpoczęła zwracając się do Evana. - Nie wyglądasz na specjalnie zainteresowanego tym rabanem. Zakładam, że w policji często dochodzi do tego rodzaju nagłych akcji? - zapytała ze względną ciekawością, zakładając ręce na piersi, odwrócona wciąż przodem do mówców, a bokiem do chłopaka. Może i dobrze było skonfrontować pewne myśli z kimś z samej policji? Z policji, bo większość czlonków rady kojarzyła, ostatecznie zajmowała się magami, więc znajomość ludzi, przynajmniej z twarzy poniekąd była od niej wymaga, a Evana nie kojarzyła. Stąd... policja.

Cała policja na jednego człowieka...? I tak mieliśmy co robić z powodu tych całych Greedersów... Zamieszanie w całym kraju. Ludzie rzucają się sobie do gardeł, bo ktoś był warty kilka punktów. Sam znajdowałem się na tej liście, jednak na szczęście byłem na samej jej dole. Cieszył mnie ten fakt, ponieważ mało kto chciałby ryzykować życie dla 500 czegoś tam. Ale z drugiej strony czułem lekki zawód, że uważali mnie za takiego słabego. Ale może taki byłem? Nagle ktoś mnie zagadał. Spojrzałem w stronę kobiety. Pamiętałem ją skądś... Ah tak, z obrad Rady, kiedy byłem reprezentantem Policji magicznej.
-... Akcja jak akcja. Duchy i tak przez większość czasu zbierały o nim informację. Więc nasze zadania nie wiele się zmienią... Bardziej ciekawi mnie ten Golden.-odpowiedziałem, patrząc jej w oczy.-Ale nie... to pierwszy raz od bardzo dawna. I jest to naprawdę zaskakujący obrót spraw.-mruknąłem jeszcze i odwróciłem wzrok, aby lepiej przyjrzeć się temu całemu Goldenowi.

Wysłuchał na spokojnie tego, co miał do powiedzenia członek rudego oddziału. W głębi siebie odetchnął też z ulgą, że nie został bardziej poruszony temat egzaminu. Nie potrzebował aktualnie ani większego posłuchu, czy sławy. Zwłaszcza wśród osób, z którymi nie tak dawno miał równy stopień.
- Nie do końca o tym myślałem... - powiedział początkowo w odpowiedzi na słowa rudzielca, aby następnie wysłuchać tego, co radna miała do dodania. Możliwe, że właśnie ta część wypowiedzi, która ukierunkowywała wszystkich na jedną osobę, zdawała się zapalać jedną z lampek w łepetynie białowłosego. Westchnął dość ciężko, spoglądając raz jeszcze na Kiirobarę. - Dlaczego wybrano kogoś, o kim nawet nie słyszeliśmy? Myślisz, że komendant o tym wie? - dopytał się zaniżając głos zwłaszcza przy drugim pytaniu. Może rzeczywiście były to zwyczajne spekulacje i niepotrzebnie przejmował się postawą mężczyzny, jego aurą, czy podejściem radnych do zaistniałej sytuacji. Może naprawdę nie musiał nic z tym robić. - Od czasu odbudowy znajduje się w Erze, prawda? - dopytał nieco wyraźniej, jednak nie wychodząc tonem poza ten towarzyszący zwyczajnej rozmowie. Najwyraźniej wypadało odwiedzić kogoś, kogo niekoniecznie będzie mógł zobaczyć, ale chociaż... zapyta go?

Spoiler:

MG

Swoje wątpliwości, w formie pytania skierowała do przełożonych Keiko. Odpowiedział jej jednak sam Golden, znów zastępując Cecile. Jako nowy zarządca Policji, najlepiej wiedział co i jak.-Rzecz jasna nie będziemy za nim wszyscy biegać.-Zaśmiał się, rozwiewając wątpliwości jakie mogły pojawić się po pytaniu Keiko.-W celu rozbicia tak dużej szajki jaką niewątpliwie są Greeders, musimy jednak mieć pewność że i ich wódz upadnie. Jest to kluczowe dla tego zadania. Na tym skupi się cała policja gdzie konkretne jednostki będą miały przydzielone pewne zadania prowadzącego do rozbicia tej grupy. Rzecz jasna mimo że wszyscy musimy mieć rękę na pulsie, to nie wpłynie to jednak za bardzo na wasze normalne obowiązki.-Rozejrzał się po twarzach zebranych i ciągnął dalej.-Będzie to seria mniejszych i większych akcji mających na celu rozbicie Greeders oraz złapanie Zero. I każde z was może zostać wyznaczone do akcji w tym zakresie. Jednak do czasu konkretnej misji, możecie zajmować się dotychczasowymi zadaniami.-Czy odpowiadało to na pytanie Keiko? Ciężko powiedzieć. Do Finna natomiast dotarła ważna rzecz. Golden kłamał. Nie był pewien w której kwestii i kiedy dokładnie, ale kłamał. Już od samego początku, kiedy tylko się pojawił. Co ciekawe, Cecile mówiła prawdę.

W 50%. W tylu procentach odpowiedziano na jej pytanie. Przynajmniej to 50%, o którym dziewczynka słyszała było sensowne, bowiem wyjaśniało w jaki sposób będą działać. Nie było więc głupiego huzia na Józia, tylko w miarę sensowne działanie, które jednak jeszcze ciężko było określić bez usłyszenia konkretnych rozkazów, a na te musiała poczekać, gdyż rozdać je mieli bezpośredni przełożeni. Mogła przynajmniej mieć nadzieję, że cokolwiek głupiego co przyjdzie do głowy radnym zostanie przefiltrowane przez przełożonych najwyższego stopnia, tak by nie uganiali w sposób bezsensowny za nieistniejącym wrogiem. Dobrze, to z głowy.

Mniej dowiedziała się na temat samego przywódcy Greedersów, ale postanowiła tymczasowo zwalić to na karb odpowiedzialności poruczników i komendantów poszczególnych oddziałów Policji, gdyż to pewnie oni mieli więcej na ten temat powiedzieć. Było to co prawda trochę dziwne, bo chyba lepiej było omówić zdolności Zero przy wszystkich, tak by każdy mógł poczynić swe własne spostrzeżenia, ale najwyraźniej Golden tego nie chciał. Dziwiło to Keiko, jednak zdecydowała się tego nie kwestionować w tym momencie. W najgorszym razie przekaże wątpliwości swojemu dowódcy.

Także warto było zauważyć, iż Keiko odpowiadał bez żadnego zdziwienia sam Golden. Sensownie, sensownie, w końcu tak istotnej istocie jaką była Keiko powinien odpowiadać ten na szczycie. Widać było, że gość ma odpowiednie klepki na swoim miejscu, przynajmniej w tej gestii. Póki co Keiko jednak przycichła czekając na dalszy bieg wydarzeń.

Saki jednym uchem słuchała odpowiedzi udzielonej na pytanie, które padło z sali, podczas gdy drugie poświęcała wypowiedzi Evana. Teraz gdy miała okazję chwilę z nim postać zdążyła przypomnieć sobie nieco lepiej tę twarz i okazało się, że nie była ona tak całkiem nieznana jak wcześniej myślała. Gdzieś się spotkali wcześniej, a to ci dopiero. Miała całkiem niezłe szczęście, że ze wszystkich ludzi w tym miejscu akurat on przykuł jej uwagę. A może to właśnie dlatego ją przykuł?
- Jeśli mogę zapytać... jak długo zbieraliście informacje na jego temat? Zakładam, że nie stało się to wszystko jednego poranka. Tak czy siak wierzę, że zrobiliście dobrą robotę i złapanie Greedersowego mistrza pójdzie nam w miarę bezboleśnie. - nie wierzyła w to, by poszło jak po maśle. Nigdy nic nie szło jak po maśle. Niestety. Jednocześnie Saki dość bezczelnie przyglądała się Evanowi, patrząc wprost na jego twarz, która wyrażała dziwną emocję. Sposób w jaki studiował Goldena coś sugerował. - Jako duch... masz jakieś informacje na temat nowego człowieka na szczycie? - spodziewała się zaprzeczenia, lecz chciała się upewnić. Ostatecznie Golden był kimś kompletnie nowym, ale czy taki ktoś umknąłby czujnemu oku duchów? Jeśli tak to albo było to dziwne... albo mężczyzna idealnie nadawał się do Policji. Kogoś cichego i skrytego może im było trzeba by robić mniej rabanu.

Niezaprzeczalnie skomplikowana cała ta sprawa jest i trudna do ogarnięcia. Ciężko mi zrozumieć takie działania i... Coś chyba rzeczywiście jest nie tak. Chyba... Pewności nie mam... A towarzysz Qilin...
- Rawr! - warczy ostrzegawczo, przechodząc z jednego ramienia na drugie, jeżąc futerko.
- Spokojnie towarzyszu - głaszczę go po uszach. Ci Greedersi to jednak gnidy są... Że też osobno punktują biednego Qilina... No ale prawdziwym absurdem jest to, iż punktują go gorzej niż nawet zwykłego przeciętniaka! Toż to skandal!
- To ty też o nim nie słyszałeś? - dopytuję nieco zdziwiony. - Myślałem, że tutaj to tylko ja jestem niedoinformowany... No nieważne. A komendant? Eee... Tak... Chyba w Erze... - chwila... Czyż mój posterunek się tam znajdował? Czyżby coś było mi sugerowane? Nie to, żeby mi się nie chciało, co po prostu... No ten... Z pewnością ktoś się znajdzie, żeby się tym zająć! I interwencja Rudo-Rudego oddziału nie będzie konieczna... Bo czemuż elitarny Rudo-Rudy oddział miał się zajmować taką błahostką? Bo to w końcu tylko zwykła błahostka, czyż nie?

Bjorn stał wyprostowany i słuchał tego wszystkiego. Tumorow. To nazwisko było mu znajome. Zaskakująco znajome. Skoncentrował się. Czy poza samym łudzącym wrażeniem mógł sobie coś przypomnieć? Cokolwiek? Tak to po prostu przysłuchiwał się i uważał. Nie mógł stracić wątku, dlatego podążał mentalnie za tematem, ale jego mózg działał na pełnych obratach próbując przypomnieć sobie jakieś, jakiekolwiek fakty o tym nazwisku. Tumorow. Dlaczego było tak kojarzone z czymś? I z czym? To go nurtowało i jednocześnie irytowało.

MG

Wraz z pytaniem Keiko, zakończyły się pytania kierowane do przełożonych, oni też specjalnie wiele nie mieli do powiedzenia, można więc powiedzieć, że spotkanie dobiegało końca i ludzie mogli się powoli zacząć rozchodzić. Golden wraz z częścią radnych i kapitanami skierowali się do wyjścia. Część ludzi także zaczęła wychodzić. Tylko kilka osób wciąż została na sali i tak nie mając nic lepszego do roboty, teraz mogli przynajmniej o tym podyskutować. Jedną z osób które pozostały był świetnie znany Evanowi oficer Krypierko, który jak na ducha przystało "Zrespił się" tuż przy Saki i Evanie. Chociaż znajdował się również w zasięgu słuchu innych osób.-Nie podoba mi się to. Ktoś się wybiera do biura komendanta?-Zapytał spokojnie mężczyzna, patrząc raczej na Evana kiedy zadawał to pytanie. Bjorn który jeszcze pozostawał na scenie, dalej zawzięcie myślał nad tym kim może być Tumorow, którego nazwisko gnieździło mu się gdzieś w głowie. Jednak wiele nie wymyślił. Jednak był niemal pewien, że to nazwisko miało jakiś związek z historią Fiore. Tak więc w odpowiedniej książce, na pewno znajdzie interesujące go informacje.

Keiko co prawda nie miała tu już za wiele do roboty, ale postanowiła pokręcić się jeszcze chwilę po auli i przyjrzeć się ludziom wychodzącym z miejsca spotkania. Tyczyło się to zarówno osób przewodzących spotkaniu, jak i osób które były zwykłymi szeregowymi pracownikami rady lub funkcjonariuszy. Interesowały ją wszelkie kwaśne miny, grymasy i nietypowe zachowania. Dlaczego to robiła? Z dwóch powodów - była ciekawa tego jak ludzie zareagują teraz, gdy Goldena nie było już na miejscu i czy będą bardziej skorzy do wyrzucenia z siebie własnych poglądów na jego temat, a także wolała się przyjrzeć wszystkim pod kątem ewentualnych zdrajców. Nie była paranoiczką, ale według niej coś takiego było ważne i przydatne - mogło zminimalizować ryzyko wycieku poufnych informacji, a ludzie, którzy chcieli takowe sprzedać często najbardziej zrelaksowani byli właśnie w takich momentach. W związku z tym przyglądała się wszystkim uważnie, samej nie wchodząc w zbyteczne rozmowy i dialogi, chyba że ktoś by ją sam zaczepił.

Nie zdążyła jeszcze usłyszeć odpowiedzi na zadane przez siebie pytania, gdy obok niej i jej rozmówcy pojawił się ktoś nowy kogo raczej nie znała z wyraźnie niezadowolonym spojrzeniem. Ach, no tak, niezadowolenie. To pojawiało się nader często, gdy sporo ludzi zamieszanych było w tę samą sprawą. Świat mógłby być piękny gdyby wszyscy ze sobą współpracowali, ale Saki nie miała złudzeń w takich kwestiach i wiedziała, że chyba dopiero totalny kataklizm mógłby sprawić, by wszyscy ludzie jednomyślnie rzekli, że to złe i trzeba temu przeciwdziałać. A w zasadzie... i wtedy mogłoby być różnie.

Choć nieznany człowiek nie mówił raczej do niej, to Saki zainteresowana była tym wyjściem do komendanta. W najgorszym wypadku zmarnuje trochę czasu. W najlepszym dowie się czegoś nowego i być może nie wywoła u siebie bólu głowy. Kobieta przytaknęła więc głową, dając do zrozumienia mężczyźnie, że ruszy z nimi.
- Wciąż czekam na kilka odpowiedzi, więc pozwolę sobie przespacerować się z wami. -

No i dupa, nie mógł sobie niczego przypomnieć. Spojrzał jeszcze raz na zgromadzonych i rozchodzących się powoli ludzi i także ruszył. Musiał zdecydowanie sprawdzić to nazwisko. A tak to powoli kierował się do wyjścia, choć uważnie jeszcze nasłuchiwał. Może jeszcze ktoś coś rzuci? O coś się spyta. On sam natomiast nie czuł większego obowiązku by dłużej tu przebywać. Zresztą, sprawa ta nie dotyczyła bezpośrednio jego osoby. Więc powoli udał się do swojego biura. A nóż by coś znalazł. Cały czas się przysłuchiwał, a nóż ktoś powie coś ciekawego, zechce by został lub rozpocznie się jakaś inna zgoła interesująca kwestia. No i cały czas starał się sobie coś przypomnieć o tym nazwisku.

Niestety, spotkanie mógł wyłącznie określić mianem kłopotliwego. Nie dość, że wnioski, które wyciągnął za sprawą swoich zdolności wydawały się mylące, to sam jasnowłosy nie uważał, aby mógł coś zdziałać w tej kwestii. Westchnął, przysłuchując się słowom rudego znajomego.
- Trzeba go odwiedzić... - dorzucił jeszcze zrezygnowane zgłoski, aby to ruszyć się od ściany, podążając wzrokiem za głównym zainteresowanym, jakim zdawał się aktualnie nowy radny. Nie ruszył za nim, jednak nie oznaczało to, że nie przyjrzy mu się uważniej. - To chyba na tyle, bo raczej nic więcej nie powiedzą - dopowiedział jeszcze Finn, zanim to udałby się w kierunku wyjścia, rozważając, czy to właśnie on powinien się udać do pana komendanta-ducha, aby w międzyczasie opuścić to miejsce, chyba że coś tam jeszcze godnego uwagi miało się zadziać.