Przełęcz Górska

Wąska ścieżka pędząca pod górą pomiędzy stokami. Jest tak ośnieżona że nie sposób się przez nią przedrzeć. Do tego zimno, wieje, zimno.... tak, niefajne warunki. Do tego po kilku kilometrach trzeba włazić na jakąś górę co by dostać się dalej. No, sankami lepiej tutaj nie jechać bo można zginąć pod śniegiem. Nic, tylko zacząć sprzedawać ten biały puch na wagę, można na tym zarobić krocie. Co więcej, lepiej zachować ciszę, wszak o lawinę tutaj wyjątkowo łatwo, a uciec może być ciężko.

_____________________
No więc nasza dzielna grupka ruszyła na północ gdzie śniegu jest więcej niż lodu. Albo tyle samo... ciężko stwierdzić, ale nie ważne. Ośmioosobowa ekipa miała teraz jeden cel - dostać się na drugi koniec przełęczy gdzie stoi chatka zarządcy owego terenu. Przed wami wąska ścieżka po której raczej nie pójdziecie, chyba że ją odśnieżycie ładne. No w sumie musicie, innej drogi w pobliżu nie ma. Co do warunków pogodowych, pada. Śnieg pada i jest niemała wichura. Uwaga na lawiny.



Każdy ma 24h na odpis. Jak nie odpisze, jest pomijany. No więc... powodzenia.

-Apsik- Mira podciągnęła nosem i rozejrzała się po okolicy co ją kurde podkusiło żeby przyjść tutaj na boso i w cienkiej czarnej szacie? Oj teraz ma nauczkę na przyszłość, ubieraj się cieplej dziewczyno! Niestety jak zawsze robiła wszystko po swojemu no i tak potem kończyła. Śnieg nie miło szczypał w stopy a zimny wiatr wdzierał się w każdą szczelinę jej ciała, wyciągając z niej powoli ciepło. W tym stanie nie pożyje tu za długo, musiała albo szybko dostać się do celu albo uzyskać pomoc od reszty w postaci ich magii/ciuchów. Niestety nasza dziewuszka była uparta i nie zamierzała o nic prosić dlatego też spojrzała na resztę magów jaka się tu pojawiła i nic nie mówiąc, czekała. Niech ktoś przejmie dowodzenie i szybko to załatwi, ona tu będzie robić za support i ofensywe. Bo w sumie jak by nie patrzeć porusza się najszybciej w tym gronie. Żeby było jej nieco cieplej postanowiła schować się między ludźmi, ich ciała jakoś chwilowo ochronią ją przed zimnem.

'Co ja tutaj w ogóle robię..?' pomyślałam rozglądając się po twarzach zebranych tutaj magów. Z tego co wyliczyłam było nas ośmioro, a ja jedyna z mojej gildii. Akurat 4 dziewczyny i 4 chłopaków. Cóż za zbieg okoliczności. Czułam się trochę nieswojo, nie znałam tutaj nikogo, a naszym głównym zadaniem będzie współpraca. Ciekawa jestem jak nam to wyjdzie, skoro zapewne większość osób nie ufa nikomu z tutaj zebranych.
Złapałam się za ramiona, a nogi złączyłam razem. Poczułam jak włoski na moich rękach stają do góry. Było tutaj niemiłosiernie zimno, a ja stałam jak ten słup ubrana w spódniczkę i marynarkę. Mogłam chociaż wziąć jakiś szalik, ale niee.. Po co myśleć o takich rzeczach.
Stanęłam jak najbliżej całej gromadki by było mi cieplej. Przynajmniej ciepło wolniej ucieka. Rozmasowałam sobie delikatnie ramiona co dało chwilowo cieplejszy efekt, który po chwili przestał działać. Zrezygnowana postanowiłam myśleć o czymś innym. Może warto by było się przedstawić? W końcu nie chcę by wołali do mnie 'Ty z Death's Head Cacus!'
- Em.. Nazywam się Veronica, ale możecie do mnie mówić w skrócie Vee.. - mruknęłam z nadzieją, że nakłonię również pozostałych do powiedzenia chociażby słowa. Ciekawiło mnie też to, czy ktokolwiek ośmieli się wyjawić jaką magią się posługuje. Wiem jednak jedno.. Ja na razie takiego zamiaru nie mam, choćby nie wiem co, wciąż Ci ludzie są dla mnie jedną wielką zagadką..

Różowowłosa patrzyła po wszystkich z zaciekawieniem. Nikogo nie znała, ale co jej tam?! Pozna i będzie miała nowych przyjaciół? Hmm... Za pewnie z częścią się zaprzyjaźni, ale druga część lepiej nie gadać. Chyba nikt się z tej całej ósemki się nie znał. Mała ściskała mocno swój bialutki sweterek. Mimo, że była cieplutko ubrana sweterek, spodnie i trampki, było jej zimno. Założyła na siebie jeszcze wełnianą czapkę, rękawiczki i pod szyją szalik. Była ze zebranych chyba najmłodsza i najmniejsza. Chociaż jedna z dziewczyn mogła być niższa od niej. W sumie zapomnieliśmy o najważniejszym , a mianowicie słuchawkach, w których już leciała jakaś muzyka.
- Emm.. Nazywam się Hotaru, dla przyjaciół Ho-chan, lub Hotu i jestem magiem powietrza ... Eto... Będziemy razem współpracować przez najbliższy czas, więc chyba trzeba się poznać i zaufać sobie, bo bez tego nie będzie za miło . Mam nadzieję, że nasze współpraca będzie owocna i że będziemy to miło wspominać - powiedziała Pachirisu najbardziej słodkim i miłym głosem jakim potrafiła zrobić.
Zawsze mówiła tym samym głosem, le tym razem chciała na wszystkich wyrzec pierwsze dobre wrażenie. Może będzie ona mylne..

Czy tylko mała kicia była ubrana przyzwoicie? To znaczy, nie wiedziała dokładnie co ją czeka, ale jako, że jest to jej pierwsza z większych tego typu misji, to też przygotowała się jak należy - wzięła to, co akurat było pod łapą. Białe spodenki, skarpetki, ciepłe buty, dziwna koszula w "szachownicę" oraz skórzana kurtka z czarnym puszkiem. No i obroża, bo jak tu o niej nie wspomnieć? Nieodłączny element garderoby.
Była tak zafascynowana białym puchem, że w ogóle nie zwracała uwagi na to, co mówią inni. Z rozdziawioną buźką stała i wpatrywała się w góry. Nigdy nie była w górach. Tam w dole było cieplutko i dupcię przypieka, a tu dupcię mrozi. Jednak kocie dziewczątko marudzić nie zamierzało. Od razu polubiła śnieg! I tak, widziała go już wcześniej, aż taka nienormalna nie jest!
Zaczęła trochę skakać w miejscu, słuchając jak śnieżek chrzęści pod jej buciorami. No, jeśli o buty chodzi, to śmiało można ją nazwać Kotem w Butach, bo były jakby za wielkie na kicię, acz pasowały. Przeskakiwała z jednej nogi na drugą, robiąc coraz to większe kroki. W końcu tuż przed nią pojawił się czyściutki śnieg, który prawdopodobnie mieli własnoręcznie (własnomagicznie?) unicestwić. Chen jak gdyby nigdy nic skoczyła w niego i... zniknęła! Magia, ludzie, magia! Po chwili pojawiła się główka dziewczątka, a włoski miała całe w puchu. Wyczołgała się, albo raczej przekopała do płytszego miejsca, by stanąć zaraz na równe nogi. Mały, koci bałwanek.

(Damn to to się już zaczęło?XDD)

Mały Belf zmierzał na spotkanie ze swoją drużyną, no nie do końca należała do niego,a z resztą wiecie o co chodzi.
Kotek był niemalże niewidoczny z powodu swoich małych rozmiarów i koloru futra. Ono go grzało, wliczając w to jeszcze jego czarny płaszcz dzięki któremu można było zobaczyć go z dalsza.
Jednak z śniegu cieszył się jak dziecko, wszędzie biało i można ulepić bałwana, jednak jeśli Belf szybko nie dojdzie do swoich sam stanie się małym ślicznym bałwankiem, tylko bez marchwiowego nosa i uśmiechu z węgla.
O wilkach mowa, Kociak był już blisko nich. Zaczął truchtać swoimi krótkimi nóżkami w ich stronę.
-Heyoooooo, tutaj jestem!!!- krzyknął do nich pędząc co raz szybciej próbując zwrócić na siebie uwagę grupy. W pewnym momencie jego mała postura zniknęła w warstwie grubszego śniegu, próbując się przekopać przez tony śniegu macał wszystko co popadło mu w łapki. Oszem mógł wylecieć przy pomocy swoich skrzydeł, jednak mógł zostać porwany przez wiatry. W końcu gdy znalazł się po środku grupy wyskoczył ze śniegu jak mała niespodzianka. Jego płaszcz był pokryty śniegiem, jednak dzięki futru to mu nie przeszkadzało.
-Bu!-krzyknął wyskakując -Jestem Belf Titinan, będę wam towarzyszył- powiedział Kotek rozglądając się i obserwując grupkę osób.
-Wiem to jest dziwne, jestem gadającym kotem- powiedział do wszystkich. Spojrzał na mężczyznę i powiedział -Magia duchów, tym się posługuje-odpowiedział mu. Raczej taki maluch jak on nie miał szans by zostać przywódcą grupy.
Więc nawet nie próbował nim się stać.
-A teraz mam nietypową prośbę, czy ktoś by mnie mógł wziąć na barana? Przysięgam ,że dużo nie ważę- powiedział do wszystkich kot

//Gomene, dopiero się dowiedziałem, że biorę udział w evencie.

Zimno, wieje wiatr, pada śnieg... Takie warunki nie są najlepsze do palenia papierosów. Więc, co do cholery, ja tu robię? Mi się chyba naprawdę nudzi w tej gildii. Mogłeś siedzieć na d*pie i miałbyś spokój. Rozejrzał się po okolicy i po swoich towarzyszach. Przełęcz nie napawała nadzieją - wszędzie było pełno śniegu, nie dawało się nawet zrobić kilku kroków. A najgorsze było to, że było mu cholernie zimno w stopy - miał przecież bardzo cienkie podeszwy, które raczej służyły do walki, a nie do łażenia po górach. Może chociaż tam gdzie idziemy będzie ciepło. Właściwie... gdzie my, kuźwa, idziemy?-zapytał sam siebie w myślach, trzęsąc się przy tym z zimna jak osika. Jego towarzysze byli bardzo rozmowni, toteż słuchał ich z uwagą, raz po raz kiwając głową, na znak, że zrozumiał co powiedzieli. Sam milczał przez dłuższy czas, analizując to, co usłyszał, oraz starając się zapamiętać imiona wszystkich. Jedną z osób, która mu towarzyszyła już znał - widział ją nie raz w gildii. Była to różowo-włosa dziewczyna, o imieniu - jak sama się przedstawiła- Hotaru. Fem trzymał się natomiast z tyłu, jednocześnie na tyle blisko, aby słyszeć wszelki rozmowy. W końcu zdecydował się, że i on zabierze głos.
-Jestem Pheam Darksworth..-mruknął obojętnym głosem, po czym po chwili przerwy dorzucił - Posługuje się magią dymu, walczę jednak w zwarciu - do tego przydaje się moja katana.
Po ostatnich słowach, odgarnął lekko swój płaszcz, tak aby wszyscy mogli zobaczyć wiszącą u pasa broń.
-Jest mi obojętne kto będzie kapitanem...-dorzucił jeszcze. Spojrzał na papierosa i westchnął, bo jego ulubiona używka zgasła już dawno i nie dała się znowu zapalić. Jeśli dalej tak pójdzie, to w walce nie na wiele się przyda.

No to tak. Jest przed wami ścieżka zasypana metrowym śniegiem. Nie jest ona jednak zasypana w tylko jednym miejscu, a na całej długości. To tak jakby ktoś nie zauważył. A przełęcz ma dobre kilka kilometrów. Ale luzik.

Mira
Postanowiła sobie porobić z człowieczków grzejniki. W sumie pomysł wcale nie głupi. Wlazła w większą grupkę. Tak też na razie jest ci trochę cieplej, co nie zmienia faktu że marzniesz. Się futro zakłada na taka pogodę.

Vee
Panienka z DHC postanowiła się przedstawić. Spoko... w sumie nie wiedziała co robi w taką pogodę w górach ubrana nie lepiej niż Mira, ale przedstawić się trzeba. Kultura wymaga...

Hotaru
W miarę ubrana, ale i tak marznie. Bywa... kolejna osoba która zamiast zając się zaspą woli postać i się przedstawić jak na cywilizowanego człowieka przystało. Spoko...

Chen
Koteczek sobie obserwował otoczenie. Nic niezwykłego nie wypatrzył przy zachwycaniem się widokami. No i jako jedyna nie stała bezczynnie... ale chyba powinna. Rzuciła się w śnieg i... no, gdzieś wam zniknęła. Uderzyła za to o ziemię kilka metrów niżej przebijając się przez warstewkę lodu i lądując gdzieś... nie wiadomo gdzie. Wyglądało na to że pod śniegiem jest jakieś przejście. Boli cię głowa, kości trochę też, do tego marzniesz mimo ciepłego ubioru. I jesteś mokra od śniegu. Po za tym, widziałaś ścieżkę biegnącą pod ścieżką. Choć czy leci dokładnie pod nią - tego nie wiesz.

Havo
Spec od waleni też nie chciał być gorszy. Nie dość, że się przedstawił to jeszcze chce być kapitanem. No, powiedział co, stoi... i chyba tyle..

Belf
Próbujesz zwrócić na siebie uwagę innych... i tyle. Do tego śnieg na kurtce (i futerku) stopniał i marzniesz...Co jak co, ale mokra sierść kiedy wieje zimny wiatr spokojnie ci zafunduje jakieś przeziębienie.

Pheam
Też nie wie co tu robi, zaś doszedł to dość trafnych wniosków - po jaką cholerę przyszedł w góry? Mniej wiesz, dłużej żyjesz, więc zostawiamy cie bez odpowiedzi, sam do niej dojdź. Do tego mało go interesowały rozmowy randomów obok. Spoko, nie dziwie się...

Tak też stoicie, żyjecie, coś tam gadacie, a Chen wam zniknęła z oczu. O ile nie chcecie resztę życia spędzić jako lodowe rzeźby to radzę ruszyć 4 litery i jakoś przetransportować swe zacne osoby na drugi koniec przełęczy. Zleceniodawca się pewnie niepokoi...

Ostatecznie Nishi wypada ze względu na brak odpisu, a że Mashi nie odpisał to wskakuje w jego miejsce Femik, tyle.

Było jej nieco cieplej ale ciągle zimno, a to nie było dobre. Ludzie którzy ją otoczyli byli dość.. podobni? Jacie ile kobiet miał różowe włosy, kto by pomyślał. Bynajmniej ten największy chciał być dowódcą, świetnie jej to pasowało. Zażądał by każdy coś tam o sobie na bredził to też postanowiła podzielić się... drobnymi informacjami.
-Jestem Mira, specjalizuję się...-Tu zrobiła krótką pauzę by użyć swojego PWM i przenieść na barki "dowódcy" tutaj przynajmniej nóżki jej nie zmarzną.-...w poruszaniu, jak widzisz. A że nie mam bucików, to dopóty jest zimno ja zostanę tutaj.- Oznajmiła wielkoludowi, po czym przypatrzyła się z góry reszcie, niech lepiej zaczną kombinować i coś robić bo ona i jej magia się tutaj na wiele nie przydadzą. Belfa zignorowała cóż wygłupy kota bynajmniej jej nie interesowały, zaś zniknięcie laski z obrożą było co najmniej ciekawe, ale to wielkolud rządził i myślał, ona porobi za support i assasyna o.

Tyle tu osób, że aż głowa boli. Znalazł się duży osiłek, który postanowił nam przewodzić. Nie mając nic przeciwko temu, kiwnęłam mu głową na potwierdzenie mojej zgody. Mam tylko nadzieję, że będzie dobrym kapitanem i nie sprowadzi nas na łatwą i szybką śmierć. Jestem jeszcze młoda i mam całe życie przed sobą, ne?
Najbardziej zaintrygowała mnie dwójka osób, a dokładnie dziewczyna wyglądająca jak kot i.. sam kot. Do tego gadający. Nie mogąc oderwać od niego wzroku, bo był przesłodki i tak dalej, usłyszałam jak się nas pyta czy weźmie go ktoś na barana. Delikatny uśmiech pojawił się na mych ustach.
- Ja mogę.. Jeżeli chcesz. - odpowiedziałam i jeżeli Belf się zgodzi to biorę go na barana. Przynajmniej będzie ogrzewał mi szyję swoim futerkiem.
Havo, bo tak nazywał się nasz tymczasowy lider, nakłonił niektórych do wyjawienia swoich umiejętności. Gdy słysząc jak co poniektóre osoby zdradzają nam swoją magię, chwilę się zamyśliłam. W sumie to mają rację, musimy się jakoś poznać jeżeli mamy razem współpracować.
- Etto.. Ja posługuję się Magią Pyłu. Walczę w ofensywie, jednak i defensywy u mnie nie brakuje. - Mówiąc to wokół mnie pojawił się latający pył, który postanowiłam zatrzymać przez jakiś czas wokół siebie. Magią spróbowałam go troszkę podgrzać, żeby wydzielał lekkie i miłe ciepełko.
A tak poza tym, to patrząc po twarzach ludzi, zgubiłam gdzieś twarz dziewczyny wyglądającej jak kot. Trochę mnie to zaniepokoiło, więc postanowiłam zwrócić na to uwagę:
- Wie ktoś, gdzie podziała się ta dziewczyna z uszami?

- Ymm... Jestem magiem powietrza i specjalizuję się głównie w ofensywie i moje ataki są długodystansowe. Zostań przywódcą mi tam pasuję, a tak poza tym Pheam , co tu robisz? I czemu nie zauważyłam cię wcześniej, chociaż jedna znajoma twarz.
Nareszcie coś w tej misji ucieszyło dziewczynę będzie miała kolegę z gildii, ale czemu go dopiero teraz zauważyła? A nie ważne. Teraz przynajmniej jedna znajoma mordka w tym całym towarzystwie. Mamy przywódcę to nawet lepiej. Nie zwróciła na niego zbytnio uwagę według niej był chuderlakiem, ale każdy był według niej chuderlakiem, więc to nic nowego. Zmierzyła go całego nawet mógł być tym kapitanem i tak pewnie nie będzie go słuchać. Był z innej gildii to wystarczyło, żeby mu nie ufała. Nie zwróciła uwagi ani na gadającego kota, ani na dziewczynę z obrożą. Starała się unikać spojrzeń reszty ludzi, więc po prostu założyła kaptur. Cała gromadka wydawała się jej przypadkowymi ludźmi, więc powietrzna stwierdziła, że im nie zaufa.

Wybryk ten świadczył o jakże niewielkiej inteligencji małego kociaczka, choć podobno doświadczenie, jak i wiedzę zdobywa się z wiekiem, a mała Chen taka stara nie jest, by wszystko wiedzieć, nawet to, że nie powinno się wskakiwać w śnieg tuż nad przełęczą nie mając zielonego pojęcia jak daleko pod powierzchnią jest twarda ziemia. A w tej chwili, ów matka ziemia była bardzo brutalna wobec kici. Obolała i zmarznięta rozejrzała się dookoła nieco zdezorientowana. Ale chyba coś odkryła... Ale coś fajnego? Bo jak nie ma tam czekolady, to po cholerę skakać jej było?
- Nya, znalazłam coś! - wydarła się jak kogut o świcie, tak by ją na pewno słychać było. Możliwe, że popełniła drugi błąd - lawina spadnie, czy nie spadnie? O to jest, diabli, pytanie.
Kucnęła, by nieco odpocząć. Co jak co, ale bólu nie znosiła. Na szczęście nie był on jakiś wielki i okrutny, dało się przeżyć.

Fem przyjrzał się swojej znajomej. Najwidoczniej ona była przygotowana na wyjście w góry, bo ubrała się.. trochę cieplej? Może chociaż ona wiedziała co tu się dzieje? Wątpię... Gdyby tak było, nie zadawała by Ci tych pytań, co nie?-powiedział sam do siebie w myślach. Mimo wszystko najgorszym zmartwieniem w tej chwili było zimno.
-Żebym ja to jeszcze wiedział. Myślałem, że ty mi powiesz. A czego nie widziałaś mnie wcześniej, może przez tą moją bladą twarz, wtapiam się za bardzo w śnieg?-odpowiedział, podchodząc do niej bliżej. Fakt, dobrze mieć znajomych w tak dużym teamie, przynajmniej będzie mu raźniej. Tym czasem, okazało się, że jedna osoba zniknęła. Jego to... oczywiście, że obchodzi! Inaczej nie mógłby nazywać się dżentelmenem. Bo z tego co usłyszał, zaginiona osoba to była kobieta. Z kocimi uszkami. Na samą myśl zrobiło mu się cieplej.
-Hotaru, przytul mnie, bo zaraz zamarznę...-mruknął pod nosem Fem, szczękają zębami i tuląc się do dziewczyny. Najwyżej dostanie w twarz, a co. Zresztą i tak nie miał co robić - wiatr uniemożliwiał mu zapalenie papierosa, a mieczem śniegu przecież nie przerzuci, tak? A ich lider nie zadał mu żadnego pytania, ani nie wydał ani jednego rozkazu. Mruknął coś cicho pod nosem, tak że tylko Hotaru mogła to usłyszeć.
-Nie ufaj im... jedyną osobą, której możesz zaufać jestem ja. Pamiętaj, i trzymaj się blisko mnie o ile to możliwe.
Po tych słowach przestał się przytulać, odwrócił się i ruszył kilka kroków w stronę przejścia. Istotnie, było zablokowane. Ale czy na pewno nie dało się przez nie całkowicie przejść? Zaczął się rozglądać, uważając jednak, co by nie wejść w jakąś głęboką zaspę.