Nieco Zapuszczony Domek

Matt w końcu znalazł się na górze i dziwne rzeczy się działy. Mianowicie jakieś pudło strzelało, a Twój Stary chciał rzucać kolejnym? Mógł tylko domyślać się, co poszło nie tak, ale jego jedynym odruchem było tylko:
-Co się tu stało!? - wykrzyczane wraz ze zdziwieniem. Nie będzie tajemnicą, że tego zwyczajnie się nie spodziewał i chciałby wiedzieć co się tu odwaliło, że teraz pudła w nich strzelają. Trzeba coś z tym zrobić! -Open! Gate of the Perseus, Perseus! - zakrzyknął wyciągając na szybko odpowiedni klucz, by przy jego pomocy przywołać swojego najbardziej defensywnego ducha, którego zadanie było proste - chronić maga Lamia Scale. Oczywiście sam Matty, gdyby nie zdołał go przywołać to próbowałby uniknąć ataku, zwyczajnie odskakując w bok przed pociskiem czy czymkolwiek by to pudło nie strzelało.

Wyjątkowo zacznijmy od spokojniejszej sytuacji. Blondyn z najemniczej gildii zdawał się zajęty własnymi sprawami. Jedzonko układało się w żołądku, a on mógł podziwiać... gabinet. Amatorski pan detektyw rozpoczął swoje poszukiwania kluczyka, jednak niczego takiego nie nalazł. Dwie szufladki biurka były zamknięte. Półki miały jedynie różne książki, fiolki, notatniki w obcym dla niego języku, czy posążki, które niewiele mu mówiły, chociaż przypominały nieco wszelkie te rzeczy, o których mówiło się w religii Sukue, czy o samym Aglaście. Co więcej, sam nastolatek jakby wyjrzał przez okno mógłby zobaczyć staruszkę na tyłach w ogrodzie. Czy też precyzując, jak kierowała swoje kroki w stronę domku nosząc jakiś koszyczek z roślinami w nim, a samo pomieszczenie, czy cały domek znów się zatrząsł.

Bywały sytuacje, w których trójka ludzi wydawała się tłumem. Z pewnością jedną z nich była właśnie ta sytuacja. Matt, któremu to odbiło się po niedawnym posiłku przyzwał ducha, przez co sam musiał nieco się cofnąć. Mimo wszystko, Twój zdążył rzucić kolejnym pudłem, powodując postanie nie jednej, a w sumie kolejnych trzech energetycznych kul. Co więcej, ta która już się uformowała wystrzeliła i zatrzymała się na ścianie, kiedy to Stary odskoczył, wylądował na ziemi i chyba otarł sobie kolano, bo to zapiekło. Przy okazji podrzucił nieco kurzu do góry, przez co dostał też ataku kaszlu, a kolejne wiązki miały zaraz strzelić i to w niego. Dodatkowo inna wiązka zatrzymała się na jednej z szaf robiącej tutaj za ścianę i najwyraźniej miała się odbić, tworząc zaraz za sobą kolejną. Tak też mieli aktualnie lekki problem, bo z prawej strony Perseusa 3 kule celowały w Starego, który leżał w czymś na kształt korytarzu ni to kaszląc, ni kichając, a z drugiej strony o bliżej nieokreślonym celu były dwie kolejne, których zignorowanie mogło się źle skończyć. Do tego wcześniejsze pudła nadal lewitowały sobie niedaleko sufitu, ale już zdawały się wyzbyte energii, która raczej szalała dookoła.


Stan:
In - 2/6;
Matt 2/6, 170 MM, Perseus;
TS - 80 MM? //użył podwójnie jajka mocy?

//Yup, dwa jajka mocy

Gdyby nie kurz w dużych ilościach i kaszel jaki dopadł Twojego Starego, to na strychu dałoby się usłyszeć symfonię wulgaryzmów, którymi zarzuciłby Twój Stary, by odpowiednio skomentować swój stan psychiczny i sytuację w jakiej się znalazł. Może więc nawet lepiej, że ten kurz się tam znajdował, ponieważ zamiast skupiać się na wyrażeniu swych nieokiełznanych myśli, Twój Stary mógł się skupić na działaniu.
Otóż cały czas był pod wpływem paniki, zwiększonej dodatkowo tym, że na strychu zrobiło się tłoczno, coś chciało go usmażyć, popsuł sobie kolana i co się działo z jego jajkiem przeznaczenia?! To było w tej chwili prawie najważniejsze. Ważniejsze było tylko to, aby przeżyć. Twój Stary miał zamiar skryć się w jajku, skorupce Obronnej C i tam przeczekać całą agresję ze strony pudeł zagłady. Wiele więcej nie mógł zrobić. A przecież chciał naprawdę dobrze! Chciał być przydatny! Czym sobie więc na to wszystko zasłużył?

Chłopak podrapał się po głowie nie znajdując niczego co by zrozumiał w gabineciku. Widocznie, jego umiejętności śledczego są na tak wysokim poziomie, że taki gabinet jak dla niego po prostu zbyt prosty i już nie wychodzi. To musiało być to. Ale wtedy... Wtedy dojrzał staruszkę za oknem, niosącą jakieś ziółka. In uświadomił sobie, że taka szansa może się nie powtórzyć. Sprawdził dla pewności, czy ma przy sobie zdjęcie na którym widniał człowiek bardzo podobny do niego. Może jego ojciec? Lub jakiś przodek? Nie mógł być tego pewien. Miał jednak wrażenie, że starsza pani mogła mieć jakieś informacje na temat jego pochodzenia. A to był krok na przód w kwestii poszukiwania prawdy o sobie. Szybko ruszył z nadal zamkniętym chyba pamiętnikiem w dłoniach w stronę, staruszki. Najlepiej, pierw znajdując drzwi wyjściowe i potem do niej podbiegając. Zauważył też jakiś hałas z góry. Ufał jednak swoim towarzyszom co do wykonania swojego zlecenia. W końcu to tylko sprzątanie. Na pewno tacy świetni współpracownicy sobie poradzą z paroma meblami. In był w stanie porzucić misję dla wiedzy o swoim pochodzeniu. Trzeba było mieć priorytety.
-Proszę pani, proszę pani, proszę pani! Wie pani kim on jest? - gdyby była staruszka w jego zasięgu szybko by się zapytał i pokazał na mężczyznę na zdjęciu. Na jego starszego sobowtóra. Uważałby jednak, by zbyt bardzo jej nie przestraszyć. Raz, jego energiczność wywołała u kogoś zawał. Oberwało mu się wtedy od jego Lei'i.

Działo się, działo. Twój Stary raczej prowadził nieprzyjazną dywersję, aniżeli faktycznie próbował pomóc. Przez myśl nawet mu przeszło, by ogłuszyć swojego towarzysza. Naturalnie - w celu zakończenia tak prostej misji sukcesem. Ten jednak skulił się i najwidoczniej nie miał zamiaru bardziej działać.
-Osłaniaj mnie. - powiedział tylko do swojego ducha wycofując się lekko. Z tego co widział, te kule po zużyciu energii przestawały być groźne, wiec teoretycznie wystarczyło przeczekać. -Gdyby chciał rzucić czymkolwiek innym - ogłusz go. - dodałby jeszcze cicho do swojego ducha, licząc że obronny gwardzista zajmie się wszystkim tak jak należy i nie da skrzywdzić Matta.

Czy proste zadanie mogło okazać się zbyt trudne dla ów grupki magów? Skorupka ochronna wydawała się czymś logicznym, rozsądnym - jednak... też dość ciasnym. Pomijając ograniczenie mobilności Starego, ten zdołał uniknąć jednego z pocisków, który rozbił się z impetem uszkadzając skorupkę. Drugi zniszczył ją do końca zaś trzeci przebił się przez powietrze i jeśli Stary miał włosy na plecach to właśnie je stracił. Tak samo jak kawałek ubrania. Miał aktualnie dość mocno oparzone plecy na samym środku. Niemalże idealne kółko o promieniu 10 centymetrów. Co jednak z Perseusem? Ten osłaniał i na osłanianiu się skończyło, bo jednak z kulek rozbiła się o jego tarczę, a druga trafiła w inny mebel ponownie się podwajając. Zostali więc oni i... dwie porcje, złych parzących ludzi kulek energii.

Młody pan Vernax miał z deka inny problem. Nie musiał martwić się laserowym cyrkiem, ani innymi efektami ubocznymi towarzyszącymi temu wszystkiemu. Nie. Spokojna pogawędka ze staruszką, która na radosną i nader aktywną reakcję ze strony blondyna aż przystanęła. Czyżby zawał? Niekoniecznie. - Ach, dawne dzieje... Mój nauczyciel z akademii magii. Chociaż był młodszy od nas to już wtedy był nauczycielem, heh... - powiedziała kobieta, aby zaśmiać się przy tym lekko, a na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech jakby przypomniała sobie coś dobrego. Mimo wszystko, spojrzała też na nastolatka. - Jak idą porządki? - dodała jeszcze dość istotne pytanie w kontekście ich misji. Ciekawe jak w sumie to szło...

Stan:
In - 3/6;
Matt 3/6, 170 MM, Perseus;
TS - 70 MM, oparzone dotkliwie plecy. Może być trudniej się poruszać, a na pewno będzie przy tym bolało.

Brawura... Odwaga... Poświęcenie... Przyjaźń... Takie rzeczy istniały. Twojego Starego jednak niezbyt one obchodziły. Jego morale spadły do tego stopnia, że już zrezygnował z rzucania w panice kolejnymi rzeczami, jednak do popadnięcia w kompletną rozpacz i beznadzieję dzieliła go jeszcze możliwość ucieczki, z której Twój Stary w danej chwili by skorzystał. Nie widział sposobu na pokonanie zielonych kulek, ale widział zejście ze strychu. Przycisnął do piersi jajko przeznaczenia i zaczął zdesperowany uciekać.
Zwykła ucieczka byłaby jednak zbyt prosta i przewidywalna, dlatego Twój Stary zanim zbiegł na dół, zostawił po sobie na strychu jajko bombę B. Potem liczyło się tylko to, aby znaleźć się jak najdalej, w jakimś bezpiecznym miejscu, gdzie Twojemu Staremu nie zagrażałyby już żadne kulki, pudła, czy książki. Twój Stary zrozumiał, że literatura to nie było wcale nic dobrego.

In dalej z uśmiechem kiwnął parę razy, słysząc kim był mężczyzna podobny do niego. Zawsze była to jakaś poszlaka. Może to jakiś członek rodziny, albo nawet ojciec. W tą drugą opcję jednak wątpił. Prawdopodobnie był trochę zbyt stary aktualnie, by być jego tatą. A może dziadek? Chłopakowi w głowie pojawiło się dużo opcji, ale znał kolejny cel jego podróży. No... prawie.
- Wie pani gdzie on może się znajdować? Jak się nazywa? I gdzie jest ta akademia położona? - zapytał podekscytowany na myśl o szansie na poznanie swojej przeszłości. W myślał jednak przypomniał sobie swój sen, który tak często go prześladuje. Zapomniał trochę o tym fakcie. Może ten facet będzie miał odpowiedzi na jego pytania. Podświadomie jednak Inilth wiedział, że nie będzie to nic szczęśliwego. W końcu z jakiegoś powodu go oddano do rodziny zastępczej. I z jakiegoś powodu ktoś woła go o pomoc. Odłożył jednak to zmieszanie teraz na bok i oczekiwał odpowiedzi staruszki. A słysząc jej pytanie, przystanął na chwilę, po czym dalej z uśmiechem odpowiedział.
- Jestem pewien, że pan Stary i Mattie dają sobie radę. W końcu to tylko sprzątanie. A ja przybiegłem dowiedzieć się o tego pana, bo może jest jakąś moją rodziną o której nie wiem. - wyjaśnił z szerokim uśmiechem. Z pewnością, wszystko było w jak najlepszym porządku podczas sprzątania. Wcześniej coś się tam zatrzęsło, ale to pewnie mebel upadł. Z pewnością już go naprawili.

Plan Matta i Perseusa niezbyt się zmienił. Perseus go ochraniał, a gdyby dostrzegł, że Twój Stary coś kombinował, wtedy by go ogłuszył. Proste, łatwe i przyjemne. Gorzej, jeśli by się okazało, że ten zgubił po sobie jakieś jajko. Może i Jones zbytnio mu nie ufał, ale teraz cóż... nie mógłby pozwolić, by uciekający w panice mężczyzna zostawił po sobie jajko. A warto zauważyć, że Matt był szybki i w ogóle, więc wtedy podbiegłby po jajko i rzuciłby je w stronę Twojego:
-Zapomniałeś czegoś! Nie możesz zostawiać takiego bałaganu! - krzyknąłby jeszcze, nie myśląc, że jajko może się zbić. Ta misja z każdą kolejną minutą była coraz dziwiniejsza, że sam Matt niezbyt wiedział co tu dalej zrobić. Trzeba było jakoś te kulki powstrzymać, więc może Perseusowa tarcza by je powstrzymała, a wtedy móglby przywołać Eriego i Cepa, by razem dokończyli porządki? Tak, to byłby naprawdę piękny plan.

Wiele wydarzyło się w krótkim czasie. Panika Starego, czy próby opanowania sytuacji ze strony mistrza Lamii. Co mógł jednak poradzić jeden człowiek i jego przyzwany kompan, który osłaniał go na schodach, blokując tym samym drogę staremu. Co mogli zrobić z podniesionym kurzem i jajkiem destrukcji? Bo to właśnie ono zdziałało właśnie najwięcej. Nie kulki w powietrzu. Nie żadne promienie śmierci, a zwyczajne jajko-niespodzianka. Nawet przeznaczenie nie miało z nim szans. Spory wybuch zatrząsł strychem i całym domkiem. Huk dzwonił w uszach zgromadzonych, a część z szafek przewróciło się, wywalając swoją zawartość. Niektóre szklane elementy pękły, oko zdawało się być w kawałkach, a kurz latał wszędzie dookoła, acz część skutecznie się ulatniała. Problemem jednak był fakt, że ów szafki mimo, że przewrócone to całe mieniły się teraz zielonkawą energią. Twój Stary leżał na ziemi z metr od przyzwanego Perseusza, a Matt został osłonięty tarczą. Sam Stary ledwo kontaktował z otoczeniem i wszystko go bolało, ale jakoś żył. Tylko... co mógł teraz Matt? Otoczony oświetlonymi, powalonymi meblami z każdej strony. Nie wyglądało to tak, jakby on, Stary, czy Perseusz mogli dać sobie z tym radę.

Inaczej miała się sprawa na zewnątrz. Przyjemna pogawędka w drodze do domku? Najwyraźniej. Chociaż coś przewróciło się w żołądku Ina, ten musiał jednak przyznać, iż jego część misji zdawała się znacznie spokojniejsza. Przynajmniej do czasu, aż tym nie zatrzęsło.
- Profesor Ivo... został naszym nauczycielem w tak młodym wieku, heh... Niejedna te- - zaczęła tylko kobieta, jednak potem doszło do ów nieszczęsnego zdarzenia, a ta przyspieszyła kroku. Szło jej to z niemałym trudem, ale w niedługim czasie znaleźli się w budynku, skąd mogli dostrzec kurz opadający ze strychu, czy plecy mistrza Lamii. Co jednak to miało znaczyć?

Stan:
In - 4/6;
Matt 4/6, dzwoni w uszach, 170 MM, Perseus - ciut obolały, lekko oszołomiony, może mieć problemy z zorientowaniem w otoczeniu;
TS - 50 MM, oparzone dotkliwie plecy. Może być trudniej się poruszać, a na pewno będzie przy tym bolało. Ogólnie to cały obolały po odrzucie z wybuchu. Huczy mu w głowie i ciężko mu się zorientować w sytuacji. Jajko przeznaczenia zniszczone.

Chłopak był w lepszym nastroju, biorąc pod uwagę że zyskiwał coraz to nowsze informacje na temat potencjalnego członka biologicznej rodziny. Wątpił, żeby był on jego ojcem. W końcu lata trochę się nie zgadzały. No, chyba że jego staruszek dość późno się obudził z planami założenia rodziny. Biorąc pod uwagę naturę In'a, chłopak uznał to za mało prawdopodobne.
-Ivo, hmmm? - wyszeptał sobie pod nosem, poznając imię faceta który nie dawał mu zbytnio spokoju tego dnia. Piorunek postanowił zapamiętać to imię. Nim jednak kobieta zdążyła więcej powiedzieć, coś musiało im przeszkodzić. I to coś powiązane z jego sojusznikami. Udał się za staruszką i uważał by ta czasem z pośpiechu sobie czegoś nie zrobiła. W końcu Inilth był dobrym chłopczykiem. Będąc już w budynku ruszył naprzód, żeby zobaczyć co jego towarzysze robili. Brzmiało bombowo. Widząc świecące się meble, stan Starego i Mattam oraz jakąś nieznajomą postać uniósł tylko brew.
- Co wy tu robiliście? Nie wygląda jak sprzątanie. - zapytał się niepewnie, nie wiedząc co o aktualnej sytuacji sądzić. Mieli sprzątać, a sprzątanie nie powinno boleć. Tak samo, jak meble nie powinny się świecić. Coś tu było bardzo nie tak. I miał podejrzenia, że zaraz będzie tylko bardziej nie tak. W końcu, świecące szafki to nic dobrego.
- Wie pani o co chodzi z tymi meblami? - zapytał się staruszki, bo to w końcu jej dom był. Albo to jego sojusznicy zaczarowali je. In był w kropce. Nie zbliżał się jednak do świecących cosi. Trzeba jednak pamiętać. Na jego twarzy, panował wieczny uśmiech! To i teraz był, chociaż niepewny.

Wybuch sprawił, że Twój Stary poczuł się. No źle... Jakby to inaczej można było ująć? Plan ucieczki się nie udał i Twój Stary padł. Leżał. Szumiało mu w głowie, świat się zakołysał i zniknął w odmętach kurzu. Umysł Twojego Starego jeszcze przez chwilę kontaktował ze światem, ale to był bardzo niestabilny kontakt.
Twój Stary złapał się za głowę, próbując ogarnąć co się działo. To było doprawdy okropne! Wokół było tyle nienawiści, agresji, które zniszczyło jego jajeczko. Trauma... To ona uderzyła w serce Twojego Starego, czyniąc mu najboleśniejszą ranę. Gdzieś tam niby był jakiś Matt... Trwała jakaś misja... Ale jakie to wszystko miało teraz znaczenie? Jakież mogło mieć, skoro wszystko, co je miało właśnie się stłukło, pękło i zostało zniszczone. W imię czego? Wolności? Pieniędzy? Zasad? Sprawiedliwości? To nic tylko puste słowa... Wartości umowne, całkowicie pozbawione sensu... Niby można było go nadawać, ale w obliczu bólu, śmierci, zagłady, wszystko było niczym... Twój Stary to zrozumiał... Był gotów przyjąć swój los... Zamknął oczy w oczekiwaniu na nieuniknione...

Klimatyczny sołndtrak I

- Co ty na pingwinie jaja wyprawiasz?! - zapiał głos w jego głowie.
Twój Stary się rozejrzał. Mentalnie znalazł się w zupełnie innej przestrzeni. Była to przestrzeń gdzieś między śmiercią, a życiem. Nie miał w niej znaczenia czas. Każdy kiedyś musi do niej trafić, żeby zostać osądzonym, zdać sobie sprawę z własnego życia, aby potem pójść o krok dalej, do innego świata. Tego, z którego już nie było powrotu. Ta przestrzeń dla Twojego Starego była progiem do siedemdziesięciu dwóch dziewic, które Twój Stary oczekiwał posiąść po śmierci. Na przeszkodzie do nich stał jeszcze tylko jeden strażnik.
Twój Stary ujrzał dumną sylwetkę przesiadującą na końskich rozmiarów kogucie. Twojemu Staremu właśnie objawił się wierny wierzchowiec, dzielny Bucefarlix oraz przesiadujący na nim dumny Gołomp, odziany w szary dres, dzierżący Królewskie Widły. Dumny, potężny, wspaniały Gołomp. Jego dziób zwrócony był w prawą stronę, a gołębie oko wpatrywało się z góry w Twojego Starego. Twój Stary poczuł się mały, drobny, nagi, bezsilny.
- Ja już dłużej nie mogę... - powiedział Twój Stary z żalem. - Zniszczyli jajko... Zawiedliśmy... A miało to być tylko sprzątanie... Nikt nie ostrzegał, że będą strzelać... Myślałem, że będzie łatwo, miło i przyjemnie... A oni... Oni próbowali mnie zabić! Tym powinny zająć się bagiety! Policja! Nie wiem kurwa! Straż miejska! Ale nie ja!
- Nie bądź konfident! - zapiał Gołomp, uciszając mentalność Twojego Starego, po czym wycelował w niego widłami. - Twoja sytuacja jest beznadziejna, doskonale o tym wiem. Zdaję sobie sprawę z tego, że znalazłeś się w ciemnej dupie, ale wiesz po co tu jestem?! Jestem tu po to, żeby cię ostrzec, zatrzymać! To jeszcze nie jest ten dzień, w którym odejdziesz z tego świata! Liczy na ciebie całe ptactwo! Losy jajek leżą w twoich rękach!
- Ale... Ono pękło... Stłukło się... Nie ma go...
- Wciąż jednak masz przyjaciół, którzy na ciebie liczą! Spójrz! - Gołomp rozdarł widłami niematerialną przestrzeń, ukazując Twojemu Staremu obrazy świata. Pokazał mu leżącego Matta, cierpiącego Perseusa, zdezorientowanego Inilitha oraz babcię, do której należał ten strych. Twój Stary wszystkich ich zawiódł. Zepsuł misję. Spieprzył sprawę. Nie mógł na to patrzeć...
- Patrz! Oglądaj! - zapiał Gołomp. - Niegdyś i ja znalazłem się w podobnej sytuacji. Myślałem, że wszystko już jest stracone, że nie ma nadziei. Byłem na pograniczu śmierci, a wraz ze mną moi towarzysze. Lecz wiesz co?! Nie zawahałem się wtedy! Nie zawróciłem i nie uciekłem! Mimo, iż mogłem! Stanąłem do walki! I wiesz co się stało?!
Twój Stary otarł spod oczu łzy wzruszenia. Gołomp przemawiał prosto do jego serca, poruszając swym śpiewem najdelikatniejsze struny wrażliwości Twojego Starego.
- Umarłem za swe przekonania! - zapiał Gołomp rozpaczliwie. Twój Stary już całkowicie się poryczał i padł na kolana. Nie mógł znieść ciężaru tylu uczuć. Musiał je uzewnętrznić.
- Teraz nie żyję - ciągnął dalej Gołomp. - Ale ty wciąż masz jeszcze szansę, aby wszystko naprawić! Wciąż możesz pokazać ptasią dumę! Wszystkie wróble, gołębie, drozdy, papugi, pingwiny, ciapaki, żółwie, dziobaki... Wszystkie stworzenia jajka znoszące liczą na ciebie! Wierzą w ciebie! Wierzę i ja! Ten, którego moc odziedziczyłeś! Wierzę, że wiesz co masz teraz zrobić! Wykrzycz to głośno! Wykrzycz to, że wiesz!
- Wiem to! - wykrzyczał przez łzy Twój Stary.
- Zapiejmy to razem!
- SPIEEEEEEEEEEEEERDAAAAAAAAAAAAAAAAAA...

Klimatyczny sołndtrak II

- ...AAAAAAAALAM STĄD!!! - zapiał Twój Stary głosem prawdziwego rycerza, wojownika Gołempich spraw i jajek, ładując w siebie napływ nowej mocy, którą obdarzył go mentalny Gołomp. Ból, misja, wybuchy, dezorientacja nie miały najmniejszego znaczenia! Twój Stary, jako czempion Gołompa musiał ratować swe jajka! Musiał ratować siebie! Musiał przeżyć, wyjść z tego cało i uciec! Dla jajek! Dla ptaków i innych stworzeń, które robiły jajka! Bo w jajkach jest moc! W jajkach jest życie! Jajka to miłość! Troska z jaką je darzono sprawiała, że wykluwały się z nich najpiękniejsze w świecie stworzonka. Małe ptaszki, które ćwierkały... Ich ćwierkot teraz słyszał w sobie Twój Stary... Twój Stary, który znalazł się w beznadziejnej sytuacji, ale w imię tych wszystkich ptaków musiał znaleźć z niej wyjście! Kto je obroni, jeśli nie on?! Rozpacz minęła... Twój Stary postanowił nie odpuszczać! Wyjdzie z tej chatki, choćby miał ją całą zniszczyć! Choćby miał zabić wszystkich, którzy staną na jego drodze! Nic jednak nie może zatrzymać mocy, którą w sobie mają jajka! Mocy, która była przekazywana od dinozaurów, aż po kurczęta! Przodkowie tych potężnych stworzeń miały doprowadzić Twojego Starego do wolności! Dlatego Twój Stary chwycił oburącz swój kij do krykieta i powstał, czując przepływającą przez niego jajeczną moc, wrzącą niczym woda w czajniku! Czuł też, że okno było wybite. To mogła być droga dla jego wyjścia! Do niej właśnie Twój Stary pełen gniewu i motywacji miał zamiar dążyć!
Ruszył z rozpędu, gotów w razie czego zdzielić z rozmachu kijem Perseusa, Matta, Inilitha, babcię, pudła, książki, szafy, regały, zdjęcia, wkurwione feministki, cokolwiek co stanęłoby mu na drodze! Twój Stary sam w sobie miał ogromną siłę, a kiedy wspomagała go jeszcze jajeczna determinacja... To wszystko razem tworzyło z niego wojownika zdolnego do nadludzkich czynów! Musiał kontynuować dzieło Gołompa! Okryłby hańbą cały ptasi ród, gdyby zawiódł... Gdyby umarł... Nie mógł sobie na to pozwolić... Ptaki całego świata nie mogły na to pozwolić! Ich duch i duch Gołompa wspierały Twojego Starego! Twój Stary czuł ich wsparcie! Czuł ich wiarę! Czuł ich moc! Słyszał ptasi śpiew, który prowadził go do okna!
Do okna, przez które Twój Stary miał zamiar wyskoczyć, rzucając za sobą jeszcze dwa Jajka Bomby B na pohybel wrogom ptactwa i meblom! Może i to było wysoko skąd Twój Stary miał spaść, ale Twój Stary liczył, że jeśli zamknie się w Skorupce Obronnej C, to zamortyzuje upadek na tyle, żeby potem rodem typowego murzyna kradnącego rower, z którymi Twój Stary niegdyś trzymał, móc uciec daleko w bezpieczną dal, ratując jajka.
A może... Może przyleciałyby mu na pomoc orły zawezwane przez potężnego Gołompiego ducha? To byłby cud, który mógł uratować Twojego Starego, gdyby zawiodła skorupka. Lecz Twój Stary pokładał w niej ogromne nadzieje. Pokładał je w sobie, a w nim swe nadzieje pokładały wszystkie stworzenia jajko znoszące. Teraz albo nigdy...

No i pieprzło. Cokolwiek Twój Stary odwalił, było to nieciekawe i bał się, że zaraz nie tylko strych będzie sprzątnięty, ale cały domek. Sam mistrz Lamia Scale zaczął się wycofywać, krzycząc do Perseusa:
-Uciekaj stamtąd, ale osłaniaj nas tarczą! - proste polecenie. Nie wiedział co się stało z Twoim Starym. Ale ten wybuch, te grożące wszystkiemu zielone oświetlenia. Nie mówiły zbyt dobrze. Gdyby dostrzegł jednak, że Twój Stary ma problem spojrzałby na Perseusa i krzyknął -Pomóż mu jakoś! - ot, niech go jakoś ochroni, gdyby ten nie mógł wybiec czy chociażby wstać. Perseus był Gwiezdnym Duchem. Nawet jeżeli obrażenia sprawią, że zostanie on odwołany, może ocalić on życie Twojego. No, chyba, że ten pobiegłby w kompletnie innym kierunku, wtedy zwyczajnie zaczęliby się wycofywać zgodnie z planem. Znaczy, Matt by biegł jak najdalej, chyba, że by mu drogę przybyły duet zagrodził, a Perseus podobnie, tylko zasłaniając się (i osoby za nim) tarczą. -Gdy przyszedłem sprzątać, on miał już kłopoty. Chyba zaczął rzucać pudłami. Próbowałem go powstrzymać i uspokoić sytuację, ale wtedy... wysadził strych. - ta relacja nie była zbyt radosna. I nie podobała się Mattowi. Ale taka była prawda. Okrutna, ale prawda. -Ja przepraszam... - powiedział smutno, choć w sumie, czemu Inilth tu nie był i nie pomagał? Czy to nie była też jego misja? Ehh...

Sytuacja nie wyglądała najlepiej. Stary wydawał się oszołomiony na tyle, że zlokalizowanie zepsutego okna graniczyło z cudem. W międzyczasie zdążył do niego dopaść Perseusz, który dopomógł mężczyznę osłaniając go tarczą. Wszystko trwało to dość szybko, podczas czego zielona energia rozbłysła silnym światłem i... znikła. Blondyn mógł w międzyczasie spostrzec, iż staruszka wydawała się stosunkowo mocno zmęczona. Jakby dostała niemałej zadyszki. Wyjaśnienia zostały powiedziany. Stary stracił przytomność, mistrz Lamii wyjaśniał sytuacje, a strych wyglądał jak po wojnie stuletniej. Niestety pani domu zdawała się dość zmęczona i po wezwaniu policji w celu wyjaśnienia sprawy i przesłuchaniu magów odesłała ich z kwitkiem i funduszami za fatygę, a Twój musiał odsiedzieć na posterunku nieco dłużej celem wyjaśnienia sprawy i doraźnej pomocy medycznej. Misja raczej im zbytnio nie wyszła...

Stan:
In +1.000 +100 (DHC - 10%), 8 PD, na początku następnej misji musi opisać jak spotkał go efekt uboczny jajek Starego, czyli atak ostrej biegunki, inaczej taka sytuacja może wydarzyć się na kolejnej misji.
Matt +1.000 +150 (mistrz gildii - 20%, pasywka Lamii - -5%), 10 PD, na początku następnej misji musi opisać jak spotkał go efekt uboczny jajek Starego, czyli atak ostrej biegunki, inaczej taka sytuacja może wydarzyć się na kolejnej misji.
TS - +1.000 12 PD, na kolejnej misji musi wspomnieć o przesłuchaniach na komendzie i wyjaśnieniach eksplozji strychu.

To co się tu odwaliło było... dziwne. Najpierw Twój Stary sabotuje, młody polazł robić sobie swoje rzeczy, a ten został sam ze strychem, który chyba wybuchł. Ech, trudno było powiedzieć o tym cokolwiek dobrego. Jedyny plus jest taki, żę reputacja Lamii nie może dalej upaść, jednak porażka na tak prostych zadaniach jest... smutna. Tym bardziej, gdy samemu naprawdę chciało się pomóc i pokazać z jak najlepszej strony. A wszystko popsute zostało przez jedną pomyłkę, której nawet do końca nie wiedział jak wyglądała. Po prostu przyszedł, strych strzelał do Twojego, a ten w niego rzucał rzeczami. Ech. No trudno. Wytłumaczył co miał wytłumaczyć, przeprosił pracodawczynię i jak już wszystko było załatwione mógł sobie pójść stąd. Ech, szkoda.

z/t