Sklep z zabawkami

First topic message reminder :

Niewielki sklep położony w biedniejszej dzielnicy. Z zewnątrz wygląda na zaniedbany, jednak wnętrze jest dość przyozdobione w różnego rodzaju pluszaki i marionetki. Zwłaszcza te drugie. Zdają się one prześwietlać wzrokiem odwiedzających. Zwykle są niemalże idealną miniaturką ludzi. Z przodu sklepu znajdują się dwie większe szyby, robiące za witryny pokazowe oraz za źródło światła, no i oczywiście są też drzwi. Na przeciw wejścia znajduje się lada, za którą zazwyczaj przebywa sprzedawca. W rogu pomieszczenia znajdują się także kolejne, tyle że wykonane z metalu drzwi, najprawdopodobniej prowadzące na zaplecze. W sklepiku panuje dość przytłaczająca atmosfera wywoływana małymi świdrującymi oczkami, porozstawianych dookoła zabawek, a także dość ponurym wystrojem i specyficznym sprzedawcą.


Jako nieliczni zainteresowani sprawą postanowiliście udać się pod adres, widniejący na zgłoszeniu. Waszym oczom ukazała się sporych rozmiarów domek na przedmieściach. Można by nazwać go małą rezydencją. Wygląd potwierdzał tylko możliwą opinię o majętności mieszkańców. Nic dziwnego, że gdy tylko zapukaliście do drzwi, zostały otworzone wam przez młodą kobietę w stroju służącej. Zaprowadziła was do sporego, bogato urządzonego pomieszczenia, najpewniej salonu. W pomieszczeniu znajdowały się już dwie osoby, kobieta i mężczyzna. Zapewne rodzice zaginionej, bo niby kto inny. Kobieta była ubrana w długą wyjściową suknię, natomiast mężczyzna miał na sobie białą koszulę oraz eleganckie czarne spodnie wraz z kamizelką do kompletu. Siedział on na kanapie obok swojej żony, która usilnie wpatrywała się w coś, co trzymała w swoich dłoniach.
- Proszę usiądźcie. - powiedział po chwili mężczyzna, któremu na głowie pojawiały się już pierwsze siwe włosy. - Zapewne jesteście tu w sprawie naszego zlecenia... - przerwał, uważnie się wam przypatrując. - Tak więc... Zależy mi głównie na tym, byście znaleźli moją córkę...- zaprzestał dalszej wypowiedzi, przyglądając się kobiecie, od której wydobył się szloch. - Wracając do tematu. Mam nadzieję, że sprowadzicie naszą Lizzy całą i zdrową. Pieniądze nie grają roli. Jej na pewno nic się nie stało... - ostatnie zdanie skierował raczej do swojej małżonki, próbując ją uspokoić, jednak kobieta tylko zaniosła się głośniejszym szlochem. Na moment zapadła trochę niezręczna cisza, przerywana jedynie odgłosem płaczącej kobiety.
- Z tego co mi wiadomo, ostatnim miejscem, do którego zajrzała był sklepik z lalkami, znajdujący się w biedniejszej części miasta. - zwrócił się do was, biorąc od żony kawałek papieru, który bez przerwy trzymała w dłoniach, a następnie podsuwając go wam. Okazało się to być zdjęciem, na oko 13-letniej, blondyneczki.
- Proszę... Proszę... Znajdźcie ją... - powiedziała, do tej pory milcząca kobieta, po czym zaniosła się kolejną falom płaczu.
- Tak więc jeśli macie jakieś pytania, postaram się udzielić na nie odpowiedzi. Jednak może to być dla mnie niemożliwe. - odparł nakazując skinieniem głowy pokojówce wyprowadzenie jego małżonki z pomieszczenia, a następnie skupił swoją uwagę wyłącznie na was.

Haku wystrzelił swoim łańcuchem i wszystko poszło zgodnie z jego planem, a sklepikarz nawet nie spostrzegł braku walizki. Szedł dalej przed siebie, co było trochę dziwne. W końcu zabraliście jego własność. Przemieszczał się stałym nie za szybkim, ale też nie za wolnym krokiem przed siebie, nucąc melodyjkę. Postanowiliście otworzyć walizkę... Jednak czy zobaczyliście to co chcieliście zobaczyć? Otworzenie walizki nie sprawiło wam jakiś większych problemów i po kilku próbach byliście w stanie ujrzeć... No właśnie! W sumie nic takiego... Jakąś niewielkich rozmiarów marionetkę, różne rodzaje materiałów i różową wstążkę, a także przybory do szycia takie jak igły, czy nici. Czy mogło to służyć do zła? Raczej nie, mimo że wstążka mogła wam przypominać element ubioru dziewczynki na zdjęciu... Co to mogło znaczyć? W końcu ten element garderoby nawet nie musiał należeć do niej. Nie? W każdym bądź razie byliście teraz w posiadaniu niegroźnych rzeczy należących do sklepikarza, który powoli przestawał być widoczny oddalając się poza granice z miasta. Tworzyło się pytanie. Co powinniście zrobić? Pójść za nieznajomym i oddać mu "pożyczone" rzeczy? A może zostać i zrobić coś innego? Każda sekunda zbliżała was do nocy, tak samo jak sprawiała, że mogliście zgubić marionetkarza...

Zobaczywszy materiał wyciągnięty z walizki, lekko zdziwiony chłopak, schował go do kieszeni, po czym spojrzął w stronę w którą oddalał się rzekomy Lalkarz.
-Nie wiem jak cie zwą, ale lalkarza złapiesz sam. Ja idę poszperać w sklepie, jak coś to przybiegnij tu.-Powiedział lekko zdenerwowany faktem, że tak naprawdę nic nie znaleźli. Przynajmniej nic co mogłoby im pomóc. Gdy tylko zapadnie noc, rozejrzy się za otwartym oknem, i w każdy możliwy sposób będzie próbował wejść do środka. W ostateczności pójdzie po ten głupi nakaz, który pokaże po fakcie, ale to szczegół. Jeżeli w środku coś go zaatakuje, użyje szybko Chain Minions i Shoot

Ray spojrzał na partnera i przytaknął.Po raz pierwszy nie kłócił się z nikim ani nie podważał jego autorytetu.Widać że młody mag Fairy Tail w końcu spoważniał i wziął się za tą misję na poważnie.Nie czekając już ani chwili dłużej zaczął biec za lalkarzem jednak jak to przystało na niego robił to w taki sposób aby nikt go nie zauważył.Miał nadzieję że w końcu odnajdą tą małą dziewczynkę odprowadzą do domu i zgarną nagrodę chociaż tak mówił tylko rozum chłopaka jego serce chciało zobaczyć uśmiech jej rodziców i spełnić dobry uczynek ponieważ on sam nigdy nie widział swoich bliskich.

Wiec ostatecznie postanowiliscie sie rozdzielić~

Haku
Zostałeś na miejscu, czekając, aż ściemnieje. Gdy było już dostatecznie ciemno zacząłeś rozglądać sie za sposobem dostania sie do budynku. Okna pozamykane na pierwszy rzut oka, jednak gdy już miałeś zamiar udać się po nakaz, dojrzałeś niewielkie okienko, ktore ostatecznie wystarczylo by ciebie przepuścić. W pomieszczeniu panował już niemalże w pełni mrok. Co tu teraz zrobić? Nic raczej nie wyglądało jakby zostało przemieszczone, czy przygotowane do obrony. Caly czas tylko bezduszne kukielki.

Ray
Podążałeś za sklepikarzem, starając się pozostac niezauwazonym. Albo ci sie to wyjatkowo udawalo, albo po prostu lalkarz nie interesowal sie toba. Moze jednak udawal tylko ze cie nie widzi? Kto wie? Aledziles go tak, gdy nagle dotarliście do niewielkiej posiadłości. Wygladała na raczej opuszczoną i zapomnianą. Sklepikarz wszedł do budynku. Czyżby tu mieszkał? Mroczny, zwiędły ogród podkreślał tylko zniszczone ściany budynku. Dookoła panowała nienaturalna cisza. Co teraz zrobisz?

Ray jako że nie był już pod nadzorem tego policjanta postanowił się włamać do posiadłości sklepikarza a może kogoś innego kto tylko pociągał za sznurki.Na początek zaczął kombinować jak znaleźć się po drugiej stronie ogrodzenia jednak w tym momencie do głowy mu przyszło aby znaleźć jakieś drzewo i po nim wspiąć się i zeskoczyć już na posiadłości.Jednak nie wiedział czy ten plan wypali dlatego postanowił że wykombinuje także plan "b" w razie czego.Jak przystało na dosyć ograniczonego maga Fairy Tail wszystko spowadzało się do rozwiązania sprawy siłą jednak mag wymyślił coś lepszego.Miał zamiar po prostu nagrzać bramę a potem rozgiąć jej "szczebelki".

Haku zaczął rozglądać się dookoła szukając czegoś co mogłoby mu pomóc. Jakiejś poszlaki, która mogłaby zauważyś nad powodzeniem misji. Przecież tu musiało coś być. Może to mag, jak oni i zamienia dzieci w Lalki? A może to psychol, który zabija małe dziewczynki i zmienia je w lalki przez jakiś inny, ohydny sposób? Haku chciałby wiedzieć jak to jest i co najważniejsze jak to będzie. Nie miał czasu zastanawiać się nad czymkolwiek, więc zaczął przeszukiwać cały sklep, z nadzieją że jednak coś znajdzie.

Ray: Skoro lubisz kombinować~
Więc... Znalezienie sporego drzewa wcale nie było takie trudne. Wspiąłeś się na jedno trochę jakby nie uwzględniając jednego... Swojej wagi. No ale drzewo wyglądało na solidne. Przynajmniej z dołu. Cóż... Może nie utrudniała ci wspinaczki, jednak koniec końców musiałeś się znaleźć na gałęzi. Nieprawdaż? Miałeś o tyle szczęścia, że zdołałeś "dosięgnąć" zadaszenia, znajdującego się nad wejściem. Może kosztowało cię to lekkim wysiłkiem i drobnym bólem kolana przy upadku, ale droga do posiadłości stała przed tobą otworem. No... Tak jakby... Pozostawała wizja zeskoku z wysokości jakiś 6-8 metrów w dół lub też znalezienie sposobu jak wyminąć okna, za którymi znajdowało się najwyraźniej jakieś pomieszczenie.

Haku:
Przeszukiwania trwały i trwały i nie przynosiły żadnych efektów... Nudne nie? Może jednak to był zwykły sklep? Przyglądałeś się wszystkiemu dookoła, a gdy spróbowałeś otworzyć drzwi na zaplecze, te nawet nie drgnęły. Rozglądając się dalej, dostrzegłeś jakąś półkę. Ba! Żeby tylko jedną! W sumie były 3 zamknięte półki koło siebie, a tuż obok nich kasa, do której zbytniego dostępu też nie miałeś. Poza tym lalki zdawały się podążać za tobą wzrokiem, o ile to w ogóle możliwe...

Atmosfera coraz ciekawsza. Uczucie bycia obserwowanym nasilało się z każdą chwilą. Głupie lalki. Haku poszedł i szybko obczaił wszystkie półki i zaczął próbować otwierać każdą z nich. Przeszukał też kasę, oraz każde możliwe miejsce. Na końcu, jeżeli nie znajdzie klucza użyje Chain Minions by te pomogły mu rozwalić drzwi, a on szczęśliwie mógł tam wkroczyć i zobaczyć tajemniczą tajemnicę skrywaną przez pokręconego sklepikarza.

Ray znajdując się już na dachu posiadłości uśmiechnął się i zjechał na dół po rynnie(nie spodziewałeś się tego Finn xD). Będąc już na dole przeczołgał się pod oknem aby dojść do drzwi wejściowych.Nie był pewny czy zapukać czy może się włamać jednak postanowił że najnormalniej w świecie się wkradnie.W tym czasie gdy był w trakcie włamania zastanawiał się co robi jego partner policjant.Z jednej strony cieszył się że nie ma go tutaj ponieważ mógłby mieć przekichane przez to co teraz czyni ale z drugiej strony czuł by się pewniej mając wsparcie.

Haku:
Próbowałeś otworzyć wszystkie półki, jednak tylko otworzyła się półka znajdująca się z lewej strony. Pozostałe dwie nawet nie drgnęły. Otwierając kasę, początkowo miałeś drobny problem, gdyż model jakim posługiwał się sprzedawca należał raczej do przestarzałych. Jednak po pewnym czasie dostałeś się do jej wnętrza, gdzie mogłeś znaleźć jakieś niewielkie fundusze i kluczyk. Dość niewielki kluczyk... Przeszukałeś nawet dokładnie resztę sklepu, ale to za wiele już nie dało. Spróbowałeś użyć klucza na drzwiach, jednak ten okazał się być sporo za mały. Ostatecznie skorzystałeś ze swojego zaklęcia B (-16%MM) aby... No właśnie... Drzwi mimo wszystko opornie ciągle się trzymały. Co prawda góra praktycznie wyleciała, ale dolna ich cześć nawet nie drgnęła. Zupełnie jakby coś ją blokowało. Przez zniszczoną górną połowę mogłeś dostrzec ciemność... pustkę...Cóż... W każdym bądź razie drzwi były na tyle zniszczone, że mogłeś spokojnie wysokim krokiem przez nie przejść...
Pro drzwi w pro paintowym skillu

Stan: 84%MM i raczej bez jakiś obrażeń + masz te swoje Chainowe Miniony

Ray... Ray... Ray..: MG spodziewa się wszystkiego... nawet tego że gracz sam sobie utrudni życie xD

Chciałeś zabłysnąć sprytem i pomysłowością i dlatego postanowiłeś zjechać po znajdującej się niedaleko rynnie. Jednak to ty nie przewidziałeś, że była ona tak zniszczona, że gdy tylko chwyciłeś się jej to może osunąłeś się z niej z jeden metr, po czym ta puściła się zabudowań i wraz z tobą poleciała w dół. Ouch... Uderzenie plecami w ziemie może nie było by takie złe, gdybyś też jakoś lepiej zabezpieczył sobie głowę, ale... Ostatecznie znalazłeś się przed wejściem, leżąc na ziemi po upadku z jakiś 6 metrów na plecy i uderzeniu głową w ziemie. Czołgałeś się i to może nawet lepiej, bo mogło być ci ciężko od tak wstać z tym bólem potylicy. Czołganie się po schodkach mogło być niewygodne, ale zrobiłeś to. Nie wiem też czy wkradnięciem nazwiesz wejście przez drzwi, które same się uchyliły... Ciesz się, że obrażenia wywołane upadkiem nie były jakieś wielkie i powoli przechodziły. Po przekroczeniu drzwi twoim oczom mógł się rzucić sporych rozmiarów hol. Na przeciw drzwi wejściowych znajdywały się schody prowadzące zarówno na lewo jak i na prawo. Nad nimi wisiały różnorodne portrety. Mogłeś też zauważyć, po zagłębieniu się w opuszczoną posiadłość, dwoje drzwi. Jedne po lewej i drugie po prawej.

Stan: Boli cię lekko głowa po upadku, masz niewielkie zawroty. Plecy dają o sobie znać jednak jeśli ich nie będziesz nadwyrężać to nic poważnego im nie będzie.

Ray wszedł do środka cały obolały.Trzymając się za głowę wszedł głębiej w opuszczoną rezydencję i zauważył dwoje drzwi.Zastanawiając się które by tu otworzyć i wejść do środka postanowił że najpierw zajrzy do tych z prawej strony a potem do tych z jego lewej.Nie czekając ani chwili dłużej uchylił je leciutko zaglądając do środka.Miał ochotę już skończyć tą misję ponieważ nie był nawet pewny czy cokolwiek znajdzie w tej opuszczonej rezydencji jednak musiał obadać wszystko dookoła aby przypadkiem czegoś nie przeoczyć.

Och, miniony zrobiły swoje. No to nareszcie można było cokolwiek znaleźć. Mały kluczyk który leżał w kasie. Hmm. Czyżby do którejś z tych półek? Haku spróbuje otworzyć półki małym kluczykiem, i przeszuka te które mu się uda, razem z tą wcześniejszą, a potem radosnym krokiem przeskoczy do pomieszczenia znajdującego się za drzwiami, zobaczy co je blokuje, oraz przeszuka całe z nadzieją na znalezienie wyjaśnienia.

Ray:
Zacząłeś rozglądać się po posiadłości. Najpierw postanowiłeś udać się na prawo, gdzie natrafiłeś na drzwi z tabliczką zbyt przetartą, by dało się ją odczytać. Ostrożnie uchyliłeś drzwi, co zaowocowało cichym aczkolwiek przeciągłym skrzypieniem drzwi. Twoim oczom ukazał się malutki gabinecik, w którym znajdowały się zaledwie: biurko, fotel, krzesło, półka z książkami oraz jakiś niewielki regalik. Na biurku spoczywała paląca się świeczka, której płomień wkrótce miał zakończyć swój żywot.

Stan: Boli cię lekko głowa, jednak ból powoli przechodzi. Plecy nadal pobolewają. Radzę ich nie nadwyrężać.

Haku:
Tak. Miniony odwaliły kawał solidnej roboty... Kluczyk nie pasował niestety do żadnej z półek, więc postanowiłeś kontynuować swoje poszukiwania. W tej poprzedniej półce udało ci się znaleźć jedynie jakiś dziwny kawałek metalu. Czym on mógł być? Prawdopodobnie było zbyt ciemno by od tak móc to stwierdzić... Ruszyłeś w kierunku drzwi przeskakując je. Jednak czy potrzebny był taki rozpęd..? Skacząc nad pozostałościami po drzwiach wpadłeś na ścianę, która okazała się być bliżej niż sądziłeś. Znalazłeś się między resztkami drzwi i oddaloną od nich o niecałe 2 metry ścianą. Od zderzenia mogła lekko pobolewać cię twarz, ale to nic poważnego. Mogłeś też odczuć powiew chłodu jakby od spodu, ale było za ciemno by stwierdzić skąd to dochodziło. Spojrzałeś co blokowało drzwi i spostrzegłeś ok. 80 centymetrową marionetkę. Do tego zrobioną z czegoś chłodnego.., Metalu? Możliwe...

Stan: 84%MM i miniony za drzwiami. Lekkie pieczenie pouderzeniowe twarzy.

Ray odwrócił się na pięcie ciągnąc od razu sobą drzwi.Zrobił krok do przodu i trzymając dalej klamkę w dłoni dociągnął ją do końca zamykając "wrota". Stanął na przeciwko drugich drzwi i otworzył je delikatnie zaglądając co jest w środku.Jego wzrok przemierzał pokój a jego tętno było bardzo wyrównane i spokojne ponieważ można by rzec że aż zbytnio się wyluzował i znając scenariusz kilku horrorów wiedział że coś może się czaić tuż za nim lub nawet za drzwiami dlatego po jego policzku przeleciała kropla potu.

CHOLERA!! Czemu nic nigdy nie idzie tak jakby chciał?! Oczywiście bliskie spotkanie ze ścianą musiało być!! Kto by pomyślał że to będzie składzik z jakimś żelastwem?! I jeszcze ten kawałek metalu z półki. Dziwne to wszystko, no ale dobra... Haku postanowi sprawdzić czy lalka ma jakieś łańcuchy poprzez próbę podniesienia jej ruchem ręki (PWM), a jeżeli nie ma spróbuje podnieść ją z minionami. Jeżeli coś nagle go zaatakuje użyje tylko Shoot, a Miniony zajmą się przeciwnikiem, najwidoczniej nie wiedząc co robi.
Chwilowa 'postać': Grimmy