Opuszczona wieża

Wysoka na 50 metrów, kamienna wieża wznosi się gdzieś w lesie na zachodzie. Chociaż mocno nadgryziona zębem czasu dalej dumnie stoi i nie zapowiada się, by miała runąć. Niegdyś miała być domem czarodzieja. Obecnie stoi pusta, chociaż zabezpieczenia zdają się ciągle działać

____________
MG
Zadanie zdawało się być proste. Wejść, rozejrzeć się i wyjść z jakimś krótkim raportem. Mag zostawiony zaś został sam z niewielką liczbą informacji. Ot, okoliczny baron został zamordowany, a większość tropów prowadzi właśnie tutaj. Im więcej informacji zdobędzie tym lepiej. Tylko pojawil się pierwszy problem - chociaź widział pomiędzy drzewami nieco sypiącą się wieżę, to była dodatkowo za jakimś magicznym, fioletowym polem siłowym. Gdzieś na prawo zaś na drzewie zdawało się, że wisi... coś. Jakaś kartka może, która nieśmiało powiewała przy nieco mocniejszym podmuchu.

//Jeszcze troche przymieram i pisanie z telefonu jest upośledzone ale zrobie co moge <@---@

Nie zbyt widziała mu się współpraca z policją, ale cóż miał poradzić? Trzeba było zarabiać na życie... No i inaczej nie znajdzie reszty mieczy Darksworthów. Na misje wybrał się oczywiście z Red, chociaż ta jak zwykle psioczyła. Nie miała jednak innego wyboru, ponieważ Fem się na to uparł. Teraz jednak powoli zaczynał żałować... Nie dali mu zbyt wiele informacji, po prostu powiedzieli idź tam i się czegoś dowiedź. Dosłownie. Dlaczego w ogóle potrzebowali do tego, aż wynajmowanego maga? Przecież istniało coś takiego jak policja magiczna, która jak sama nazwa wskazuje rekrutuje magów... I to wyspecjalizowanych do tego typu działań. Ale za późno było na narzekanie. Ruszył w wskazanym kierunku. Przed wyruszeniem na misje znowu bardzo długo nie mógł zdecydować się nad tym, jakie miecze ze sobą zabrać, w końcu jednak wybrał Kumokiri oraz Raikiri. Nie chciał ciągnąć ze sobą bastardowego Onikiri, oraz długiej katany, ponieważ w wąskich miejscach jak wieża nie na wiele się przydadzą.
Kiedy powoli zbliżał się do wieży, zdał sobie sprawę, że faktycznie znajduje się tam bariera. No i fajnie, ale co z tego? Jak miał się przez nią przebić? Zaklęciami? Przecież nie dysponował ani jednym zaklęciem o takiej sile destrukcyjnej... Kątem oka coś zobaczył. Spojrzał w tamtym kierunku i zobaczył, że znajduje się tam jakaś... kartka? Ruszył tam, aby to sprawdzić. Red nieśmiało kroczyła za nim.

//Ja mam odgrywać Red czy ty się nią zajmiesz?

MG

A jednak woleli maga od służb porządkowych. Ale może i lepiej, bo pojawiła się okazja na trochę kasy, a kto nie lubi kasy? W każdym razie Fem już wiedział, że nie zamierza bić na oślep w barierę więc ruszył w kierunku kartki. Kartka zaś okazała się być kawałkiem materiału z symbolem przypominającym chyba rozłupanego orzecha. Sam lniany materiał przyozdobiony był jeszcze jakimiś symbolami i przybity drogo wyglądającym sztyletem do drzewa. Srebrny, z lekko wykrzywioną klingą a'la sejmitar i rubinem w rękojeści. Co więcej jak się rozejrzeć takich kartek było jeszcze trzy. Różniły je tylko wyglądem broni. Prócz więc sztyletu z rubinem znalazł się też jeden z szafirem, ze szmaragdem i jeden wyglądający kompletnie jak szklany, wykonany jakby z jakiegoś białego, pół-przezroczystego kamienia, ale po podejściu i przyjrzeniu się definitwnie był po prostu w pełni z kryształu. No i co ten Fem, ma nimi wyskrobać drogę przez barierę...?

//Nie wiem jaki charakter ma Red wiec mozesz ją sobie prowadzic @@

Fem przyjrzał się znaleziskom i podrapał się po głowie. Czyżby były to filary bariery? Jeśli tak, powinien je zniszczyć i w ten sposób się jej pozbyć. Ale to mogło być niebezpieczne. Mogą posiadać jakieś zabezpieczenia. Dlatego Fem wyjął Kumokiri, po czym użył Acero di Fumare, aby przywołać swojego klona, po czym odsunął się od nich, ciągnąc za sobą Red i kazał klonowi spróbować wyciągnąć jeden ze sztyletów z drzewa. Jeśli uda się z pierwszym, wtedy robi to z każdym po kolei. Jeśli zaś broń nie będzie chciała drgnąć, wtedy klon uderza w nie przy pomocy Kumokiri. Tnie od góry, celując w rękojeść z drogocennymi kamieniami. Prawdopodobnie to one zasilały barierę. Red stała i z zaciekawieniem przyglądała się całej tej sytuacji.

/// Też średnio znam jej charakter, no ale spróbuje

MG

Jak kamymi to pewnie jakieś mistyczne źródło zasilania. No na pewno, zawsze tak jest. Najbardziej obvious opcja, no bo jak to inaczej? No ale Fem to zaprawiony w takich misjach mag, to i podszedł do sztyletu trochę jak pies do jeża. Niby by zniszczył, ale tak samemu to nie. Tego stworzył swojego klona, a ten pociągnął za sztylet z rubinem. I chyba coś poszło nie do końca tak jak zakładał. Nawet, jeśli za sztylet chwycił klon to właśnie oryginał zaczął mieć wrażenie, że zostaje wciągnięty do środka drogocennego kamienia. Red chwyciła Fema, jednak zamiast go zatrzymać tam, gdzie stał, poleciała wraz z magiem lądując... No, nie w lesie. Czy to był środek wieży to w sumie też nie wiedział. W każdym razie znalazł się w jakiejś przestronnej piwnicy z wysokim, łukowatym sklepieniem. Chyba piwnicy, bo to w sumie mogły być też podziemia jakiegoś zamku w sumie. Pomieszczenie było dość przestronne. Wysokie na 6m, szerokie na 12m i długie na 16m. po bokach przy ścianach płynęły dwa kanały szerokie na metr, zarówno na prawo jak i na lewo. Woda w nich była czerwona, chociaż w sumie całe to oświetlenie u sklepienia dawało wrażenie, że pomieszczenie jest raczej utrzymane w szkarłatnych barwach. Zaraz przy kanalikach były jakieś szafki i półki oraz gdzie niegdzie jakaś beczka. Na końcu pomieszczenia zaś znajdowały się stopnie, tak z 5, solidne i kamienne, a zaraz za nimi spore drzwi, które obecnie były otwarte na oścież. Tyle, że w drzwiach dodatkowo siedziała ropucha wielkości owczarka niemieckiego z peleryną i wiedźmową czapką przyozdobioną symbolem księżyca. Zarechotała.

//Jakoś damy radę @@

No i masz. Chciał być ostrożny, ale wyszło jak zawszę. Znalazł się w jakimś dziwnym miejscu, na szczęście Red wciągnęło razem z nim. Co prawda, to narażało ją na niebezpieczeństwo, ale lepiej że jest przy nim w tym.... czymś, niż tam na zewnątrz sama. Swoją drogą, był ciekaw gdzie go prze teleportowało. Do środka bariery? Do wieży? Znalazł się w jakiejś piwnicy.... Rozglądał się przez chwile z uwagą i nasłuchiwał, ale nic takiego nie przykuło jego uwagi. Oprócz siedzącej na schodach ropusze. Zamrugał dwa razy ze zdziwienia i spojrzał na Red, w poszukiwaniu pomocy, ale raczej nie miał na co liczyć. Westchnął i trzymając Kumokiri w ręku ruszył powoli w kierunku płaza.
-Ummm... Witaj. Nie chcieliśmy tu tak wpadać bez zapowiedzi.-powiedział do niej, podnosząc wolną od miecza rękę do góry w geście pozdrowienia. Co ja do cholery robię? Gadam z ropuchą?... Może powinienem zagadać po ropuszemu?-zastanawiał się, chociaż nawet nie znał tego języka, więc nic by mu z tego nie przyszło. Ruchem miecza pokazał Red, aby trzymała się za nim. Nigdy nic nie wiadomo...

MG

Ropucha zarechotała raz jeszcze po czym spojrzała krzywo na miecz dzierżony przez Fema. Zdawać by się mogło, że to on był teraz w centrum zainteresowań zwierzęcia, a nie goście. Niespodziewanie długi jęzor płaza wystrzelił właśnie w owy miecz dolepiając się do niego na moment, nieco szarpiąc w swoją stronę ale nie na tyle mocno, by dać radę wyrwać go z ręki Fema. Widząc to odpuściła i zarechotała jeszcze raz. - Niedobre. - stwierdziła zniesmaczona. Ej, moment, czy ta ropucha gada? No, najwidoczniej. Ale czy na prawdę było to coś, co winno Fema dziwić? - Kto was przysyła? Łucja? Florencja? Ta leniwa szczurzyca? Zarobiona trochę jestem. - znowu zarechotała, przenosząc wzrok z Fema na Red. Tylko o szo jej chodziło to...

Co tu się odjaniepawla?-pomyślał Fem, kiedy Ropucha wystrzeliła jęzorem i próbowała przy jego pomocy odebrać mu miecz. Nie zdążył zareagować i tego uniknąć, ale jakoś udało mu się utrzymać Kumokiri w dłoni do czasu, aż ta odpuściła. No i oczywiście, tak jak się spodziewał, Ropucha mówiła. Albo była magicznych stworzeniem, albo kimś zamienionym w płaza. Nie zdziwiło go to za bardzo, widział w swoim krótkim życiu dziwniejsze rzeczy, jednak Red otworzyła z wrażenia usta i patrzyła lekko oszołomiona na Ropuchę. Pheam był już trochę przyzwyczajony do tego, że czerwonowłosą wszystko dziwiło, więc nie zareagował na to.
-Nie znam nikogo z nich.-odpowiedział i zrobił krótką przerwę.-Właściwie to wciągnęło mu tu, jak próbowałem wyrwać sztylet z drzewa. Wiesz coś o tym? Magiczna bariera dookoła wieży, te sprawy.
Cały czas nie opuszczał miecza, ponieważ nie wiedział, czego się spodziewać po tej dziwnej Ropusze. Do tej pory nie próbowała ich atakować, ale nigdy nic nie wiadomo.

MG

No co tu się to juz nawet Ropucha nie. Wywaliła tylko zaskoczona język widocznie nie spodziewając się takiego plottwistu. No bo kto by się spodziewał? Ona tutaj sobie robi rzeczy, a tutaj jej ludzie wchodzą na chałupę i w sumie gorzej niż Jehowi, bo ci to w ogóle nie chcący i nie mają tych śmiesznych ulotek. - Olaboga! Obcy! To gorzej jak dżuma! No i co ja mam teraz z wami zrobić, co? Wy myślicie, że ja to mam czas zajmować się bezdomnymi? Ah... - zaczęła nieprzyjemnie skrzecząc, po czym jedną z odnóży wytarła wodę z ropuszego czoła. Usunęła się z progu dając zarówno Femowi i Red przejść dalej, a dalej jakby poszli to by się znaleźli w krótkim, kamiennym korytarzu, na którym końcu były kolejne schodki w górę, takie kręte, a za nimi taki całkiem przytulny salonik z kuchnią, tylko jakiś taki trochę duży w porównaniu z nimi. Zdawać by się mogło, że dla ropuchy też za duże, ale cóż... Kto co woli. Sofa, dwa fotele, stolik, czerwony dywanik, ciemna podłoga, piecyk, jakieś regały i biszkoptowe ściany. Tyle. Że ciemno w sumie było trochę i jedyne światło szło od piecyka i kilku świeczek na ścianach. - A no tak. Sztylet. Bariera. Tak tak, zgadza się. A mówiłam - nie rób bariery na podstawie kręgów sprzed 500 lat, to nie, zrobiła. A ja wiedziałam, że w końcu tak będzie. Duh... Ale dalej nie wiem, co tutaj robicie. - stwierdziła, zaparzając herbaty i serwując ją w filiżankach. Trzy stanęły na stoliku, jedna taka trochę większa, a od nich to chyba w sumie nie wiadomo co oczekiwała. Żeby się rozgościli? Tylko w sumie kto tutaj przyszedł na herbatkę...?

Fem schował Kumokiri do pochwy. Najwidoczniej nie groziło im zagrożenie ze strony ropuchy. Westchnął z ulgą. Miał już powoli dość tego wypatrywania niebezpieczeństwa we wszystkim i wszystkich. Ale bał się o Red, głównie dlatego był tak przewrażliwiony. Powoli ruszył w kierunku schodów i samej Ropuchy. W sumie był ciekaw kim była. Mag? Wiedźma? Jakieś inne cholerstwo? Zaraz jednak odgonił od siebie te myśli. Nie po to tu był. Znaczy w sumie sam nie miał zielonego pojęcia dlaczego wciągnęło ich akurat tutaj, ale to już inna sprawa. Kiedy znaleźli się na górze, rozejrzał się powoli po domu. Spojrzał na Red, wzruszył ramionami i poszedł do salonu. Kiedy podała im herbatę, całkiem już zbaraniał. Tu narzekała na nich, że wpadli nieproszeni z wizytą, a teraz zaparzyła im herbatki?
-Misja.-powiedział i od razu poczuł ból w gardle.-Zabito barona.Miałem sprawdzi----zakaszlał się. Cały czas zapominał o tym, że nie może tak dużo mówić. Jednocześnie nie potrafił przekazać niektórych informacji tylko w kilka słów. Nie miał pojęcia, jak Alba to znosi. Z pomocą przyszła mu Red, która znała jego obecny stan i chciała mu trochę pomóc. Chociaż i tak trochę się wstydziła.
-Zabito barona i tropy prowadził do wieży, która została otoczona przez barierę. Próbowaliśmy wejść do środka, ale nas wciągnęło.-powiedziała, a Fem pokiwał tylko głową i napił się herbaty, aby złagodzić ból gardła.

MG

A no podała herbatę, bo co mogła innego zrobić? Później jeszcze będą mówić jaka to zła i nie dobra, a po co? Chociaż... Może nie miałaby wtedy nieproszonych gości? - Nic mi o tym nie wiadomo. - odparła, po czym sama łyknęła herbaty. Malinowa, ciepła, na bolące gardło w sam raz. - W każdym razie to jeszcze nie wieża. Wyżej robi się niebezpiecznie. Dziwne rzeczy. Jeżeli tam się wybieracie to uważajcie. Ah, i nie wspominajcie nikomu, że u mnie byliście. Nie lubię problemów. - jeźeli robila za jakiegoś strażnika, to chyba nikt by jej w firmie nie zatrudnił. Ale może lepiej, że miała wywalone na to, gdzie idą? Dopóki jej się w garnki nie mieszają, to wszystko jest okej. - Jeśli chcecie, możecie ruszać. Za łazienką pieresze drzwi w prawo. A dalej to już musicie sami. - ale zawsze mogą też dopić herbatę! Czy coś... Przy kominku się ogrzać. No.

Darksworth w odpowiedzi tylko kiwnął głową. Miał zamiar jak najszybciej się tym zająć i wrócić do domu, więc postał tam jeszcze chwile popijając herbatę, po czym powiedział:
-Dziękujemy.
I poszli w wyznaczone przez ropuchę miejsce. Spodziewał się, że wyżej będzie niebezpiecznie, więc w sumie nie musiała ich ostrzegać. Tylko co ona tu robiła? Skoro wieża zaczynała się za tymi schodami, to znaleźli się na samej jej dnie? A ta ropucha to....? Strażnik czy coś? Zdał sobie sprawę, że nawet nie spytał o imię, ale z drugiej strony nie było mu to do szczęścia potrzebne. Kiedy przeszli przez drzwi, wyjął Kumokiri i ostrożnie ruszył do przodu. Czy tam do góry.

MG

A to całkiem śmieszna rzecz, bo człowiek otwiera drzwi, a tam woda. A w sumie to ocean, tylko tak jakoś woda się nie wylewała za próg. W każdym razie Red z Femem zostali wepchnięci za drzwi przez Ropuchę i ku ich zaskoczeniu odkryli, że w sumie woda jak woda, tylko tak jakoś mogą pod nią oddychać. Wina herbatki? A może, bo Fem jakoś dziwnie się poczuł jak ją skończył. Red w sumie też. Niby nic, a jednak coś. Problem zaś był inny - było w cholerę ciemno i tylko gdzieś w oddali widać było jakieś światełko, takie niby ruszające się delikatnie na boki, a jednak tkwiące w miejscu. Innym zaś mogło być to, że woda stawiała opór, a to w wypadku walki chyba było mało pocieszne. No, ale póki co zdawało się być bezpiecznie. Chyba, bo w sumie widzieli tyle, co nic.

Jak to się mówi, trafili z deszczu pod rynnę. Świat magii nigdy nie przestawał go zaskakiwać. Otwierasz drzwi, a tam co? Woda. Nie no, fajnie, fajnie... tylko że nie dla Fema. Bo on bardzo, ale to bardzo nie lubił wody. Od razu, jak tylko znaleźli się w ciemnej toni, poczuł, jak całe jego ciało paraliżuje strach. Przez pierwsze kilka chwil nie potrafił nad sobą zapanować. Nie miał zielonego pojęcia, dlaczego tak bał się podwodnego świata, ale musiało to mieć coś wspólnego z jego chorobą morską... Zamknął oczy i wziął kilka głębszych oddechów... Właściwie to nie wiedział, czy można to było nazwać oddechem. W sumie był pod wodą, to jak to w ogóle możliwe, że się nie udusili? Przecież skrzel nie mieli.... Bo nie mieli, prawda? Nie pewnie sięgnął w kierunku szyi, aby to sprawdzić... Red najwidoczniej to dostrzegła, bo zawstydzona do granic możliwości, wzięła go za rękę, aby dodać mu otuchy. Darksworth podskoczył z zaskoczenia. Był tak pogrążony w myślach o tej toni, że całkowicie zapomniał o jej obecności. Westchnął, kiwnął jej głową i powoli ruszył do przodu, w stronę światła. Czuł się jak za dzieciaka w domu strachów. Był spięty i niepewnie rozglądał się na boki. A co jeśli to światełko to wielki potwór morski i ich zje? Poczuł, jak po jego ciele przechodzi dreszcz. Nie no, przestań tak myśleć...-upomniał się w głowie, chociaż teraz naprawdę zaczął zastanawiać się, czy podążanie w stronę światła to dobry pomysł... Zatrzymał się, po czym przywołał klona, aby szedł kilka metrów przed nimi i sprawdzał drogę. Oby to nie był wielki potwór morski, bo zamorduje wszystkie osoby, które wysłały mnie w to miejsce...-pomyślał jeszcze.

MG

Obvious trap is obvious i przywołanie klona okazało się być ruchem, który chyba uratował właśnie Femowi życie, wszak im bliżej światła, tym bliżej tego, co je wywołuje i takim oto sposobem klon Fema został złapany przez wielką głębinową rybę. Taką z zębami jak szable, brzydka jak noc z jakimś dziwnym czymś wystającym z rybo-czoła, zakończone świecącą kulą. Paszcza zamknęła się jakiś metr od Fema, po czym otworzyła znowu, bo chyba ryba się zachłysnęła dymem przez to zaczęła kręcić się na boki gwałtowanie tworząc falę, która odepchnęła szermierza z Red na jeszcze jakieś 3 metry. W każdym razie ryba była szara, z czarnymi ślepiami, zaś jej jeden ząb był wielkości jednej Red, więc idąc tym tropem wielkość jej samej to były jakoś 3 Red, czyli pewnie niecałe 3 Femy, więc taka trochę wyższa matma. Ryba jednak szybko się ogarnęła i z jej paszczy wydostała się bańka wody. Taka trochę mniejsza jak sama ryba, bo miała tylko niecałe 2 Femy i w sumie leciała całkiem szybko, bo po chwili była już w połowie drogi.