Jak to Rin poznała Rina

First topic message reminder :

Crocus, lipiec X802

Rin szła przez ruchliwe miasto rozglądając się wokół w poszukiwaniu ofiary czegoś interesującego. Skręciła w główną ulicę i jej oczom ukazał się tłum ludzi. Stanęła sobie z boku rozglądając się wokoło, gdy jej oczom rzucił się w oczy znak gildii na łydce jakiegoś o wiele starszego człowieka. To było niczym znak niebios - od dawna szukała gildii i proszę, znajduje człowieka, który z pewnością do jakiejś gildii należy. Podbiegła do niego prawie na niego wpadając i spytała - Należysz do jakiejś gildii? - bo to przecież wcale nie jest dziwne, że podbiega do ciebie szesnastoletnia dziewczyna i pyta czy należysz do gildii. No w ogóle.

- Może faktycznie miałoby to też swoje gorsze strony. - Rin niby zgodził się z dziewczyną, ale jakoś tak niechętnie, jakby nie był do końca przekonany. Jednak faktycznie, wizja tego że samemu kłopot sprawiałoby pójście do łazienki najprzyjemniejsza nie była. Zastanawiał się przez chwilę nad tym co Gwiazdeczka mówiła i była to naprawdę ciężka kwestia do rozwiązania. W końcu jednak w swoim stylu stwierdził, że zarówno ślepota, jak i jej brak niosą ze sobą więcej problemów niż pozytywów. A podsumował to krótkim stwierdzeniem.
- Masz rację, jednak bycie ślepym mogłoby być przekichane. Chociaż widząc wcale dużo lepiej nie jest więc jeśli mi się takie życie naprawdę zbrzydnie mogę się oślepić w każdej chwili. - rzucił zadowolony, że udało mu się to tak sprytnie wykombinować, ale zaraz zmarszczył brwi. - Zaraz, coś takiego pewnie boli... - po tym stwierdzeniu znów westchnął zasępiony. Chyba chciał pogrążyć się w myślach, ale Rina go od tego powstrzymała.
- Huh? Przecież życie to pasmo następujących po sobie nieszczęść. Jest męczące, często bolesne i niesprawiedliwe. A im dłużej żyjesz tym więcej błędów popełniasz, więcej podejmujesz decyzji, których później żałujesz... - Pewnie brzmiał jak jakiś stary zgred, który tylko narzekał na wszystko wokół. Wcale mu takie postrzeganie jego osoby nie przeszkadzało. Jednak może się mylił? Może tylko jego życie było takie beznadziejne? Tak to bardzo możliwe, przecież był chodzącym nieszczęściem.

Wakamiya z aprobatą pokiwał głową na słowa dziewczyny. Nawet przez moment wydawało mu się, że nawrócił ją na swoją ścieżkę. Tylko przez chwilę, bo zaraz pojawiło się "ale" na dźwięk którego znów spochmurniał. W następnej sekundzie zaś uniósł brwi w zaskoczeniu kiedy to Rina złapała go za łepetynę i przybliżyła się. Jeśli chciała uzyskać jego uwagę to się jej udało, Lamijczyk wciąż z wyrazem niezrozumienia spoglądał w jej ślepka. I zaraz westchnął kiedy okazało się o co w tym wszystkim chodzi. Rina była bardzo naiwna myśląc, że swoimi słowami nawróci go na ścieżkę radości i szczęścia. Nawet ten niepoprawny optymista jakim był Matt nie był w stanie tego zrobić, więc ona nawet nie powinna była próbować.
- A skąd wiesz? - zapytał wciąż trzymany za głowę. - Skąd pomysł, że mam przyjaciół? Dlaczego myślisz, ze nic mnie nie boli? - zapytał patrząc jej w oczy. - No może faktycznie w tej chwili nic mnie nie boli, ale kto tam wie co będzie za pięć minut. - dodał. Może faktycznie optymizm był zaraźliwy, ale jak widać Wakamiya był na niego uodporniony.

- Za co nienawidzę świata? - Rin spojrzał w górę i podrapał się po podbródku. - Pewnie odpowiedź: Za całokształt cie nie usatysfakcjonuje? - zapytał zerkając kątem oka na dziewczynę. Coś mu się wydawało, że w istocie taka odpowiedź jej nie zadowoli. Ale to przecież nic, jeśli naprawdę tego chciała to Wakamiya mógł jej dać nawet kilkugodzinny wykład na temat tego co mu w tym świecie nie pasuje. Pytanie czy była w stanie znieść jego ponury monolog. Zapewne nie, i już po kilku minutach prosiłaby, żeby już skończył. Z drugiej strony jeśli okazałaby się bardziej wytrwała to możliwe, że od tego gadania rozboli go gardło. I co wtedy?

Heh, jednak wymiękła i nie zdecydowała się na wysłuchanie jego wykładu. Wakamiya uśmiechnął się pod nosem. Jednak na jej słowa tylko wzruszył ramionami nie bardzo wiedząc o co jej chodzi. Przecież on wcale nie emanował żadną negatywną energią. Coś takiego byłoby dla niego z pewnością zbyt męczące. Ot, po prostu sobie był, wcale nie starał się być jakoś negatywnie do wszystkiego nastawiony, to jakoś tak samo wychodziło. A próbować tego zmienić jakoś nie bardzo mu się widziało, bo niby jak? Wtedy nie byłby już sobą.
Tylko skinął głową do dziewczyny kiedy ta wspomniała o zakupach. Niby mógł się zaofiarować za tragarza jej paczek. Znaczy mógłby gdyby nie było tak gorąco. Nie, właściwie to i tak nie. W końcu on sam do żadnej pomocy się nie pchał jeśli nie musiał.
- Mhm, do zobaczenia. - odpowiedział unosząc łapkę. W myślach zaś dopowiedział, aby to nie było zbyt krótkie do zobaczenia. Jakoś czuł się zmęczony tym spotkaniem i nie spieszyło mu się na kolejne. Właściwie sam też powinien się powoli zbierać, ale z tym się wstrzymał aż słońce zaczynało chylić się ku zachodowi. Podróż w upale... na jego czole pojawiły się kropelki potu na samą myśl o tym. Nie, lepiej było poczekać.

// Koniec //