Chatka z piernika

First topic message reminder :

No dobra. Nie z piernika. Minerve nie było stać na taki luksus tego chatka jest drewniana. Tez nie na kurzej stopce bo budżet. Ale z dalleka nawet wygląda jak z piernika więc wszystko się zgadza. A w środku klasycznie - salon z kuchnią, dwie sypialnie, jedna dla niej a druga dla Bela, łazienka i poddasze. Umeblowane, schludne miejsce. W kuchni można znaleźć duży, nieco starodawny piec i kociołek.

Tak to już jest, że każdy musi mieć takie miejsce, do którego wraca. Kursowanie z Fiore do Bosco byłoby zaś kłopotliwe, więc nie zostało nic innego jak klasycznie urządzić się gdzieś w lesie. Vilaca radośnie przekroczyła próg domu, zaraz za nią Minerva a na końcu Bel, który pierwsze co to usiadł na starym piecu. Wiedźma rzuciła zakupy na stół, chociaż siatke z flakonikami odłożyła z większą starannością. Oj, zapowiadał się niezły crafting. Ale jeszcze nie teraz. Teraz po prostu rzuciła się na sofę. Odpoczynek się należy.

Niby wyrok odroczony, ale jednak... Kurczę. A co jak odzyska swoją śmieszną liste? Pewnie będzie próbować ją zabuć. A ona wolała jednak nie... - A może... no, jakoś mnie nie wiem... oszczędzisz? Jestem bardziej przydatna żywa niż martwa... I ten... Nie chce mi sie przechodzić przez to wszystko po raz kolejny. - no bo to był genialny pomysł. - Jak mnie nie zabijesz, to nie umrę, tak? Znaczy... Mniej więcej. - tak. To mogło się udać. Min gotuje, Staruch jej nie zabija. Dobry deal. A skoro nie umrze ona to też i Bel więc podwójny wygryw bo dwie pieczenue na jednym ogniu. A z resztą Vilacy byłoby smutno, gdyby im się umarło.

Staruch smutno pokręcił głową. Wszyscy źle odbierali jego zawód i potem tak to było. Głupie pomysły pokroju "Zamknę śmierć to będę nieśmiertelny".-Daj spokój. Jak nie Ja, to kto inny. Raz widziałem tutaj takiego, akurat szkielet. Lubił grać w gry o życie... w każdym razie wiesz, my zazwyczaj nie zabijamy, nasza praca to raczej zbieranie dusz. Zabijanie to takie bardziej... hobby.-Nietypowe co prawda i deczko niebezpieczne, ale za to jakie fajne! Zresztą, nie Minervie osądzać. Była kanibalem a to chyba gorsze. No a na pewno mniej higieniczne.

O nie, to to nie tak działa? Do tej pory sądziła, że po prostu jak ktoś ma umrzeć, to mu rozbijają jakąś klepsydre albo nici życia przecinają, a to nie ich robota? W każdym razie uśmiechnęła się. Wyglądało na to że i tak była w niezłej pozycji. - Całkiem śmieszna sprawa... Nie mam duszy. - odparła całkiem zadowolona z tego faktu. Jest rudą (!) wiedźmą (!!!), skąd u niej niby takie rzeczy? - ...tylko to raczej nie czyni mnie nieśmiertelną. - a Alfred jednak miał niebezpieczne hobby. Kurczę, czyli że co? - Ej ale to może nie namawiaj akurat mnie, co? Masz tyle innych ludzi, a ja raczej się na drugą stronę w najbliższym czasienie mam po co wybierać. - no bo kto za nią jej robote odwali? A no nikt. Raczej nie będzie mogła pomóc swą osobą przy hobby Starucha.

Nie ma duszy? Ile razy już to słyszał? Pewnie sporo, tacy też byli upierdliwi.-Sprzedałaś demonom? Nie no, każdy ma dusze. Możesz akurat nie mieć przy sobie, ale gdzieś tam na pewno fruwa. Jak taki delikwent ginie to potem jest koszmar szukać dusze i ogarniać jej status prawny. Pamiętam jak raz spaliło się miasto i wszyscy mieszkańcy mieli dusze demonom zaprzedane. No i nie zbierzesz takiej no, bo już sprzedana a bies niecierpliwy, sam duszę zabrał. I tylko latasz, nadgodziny robisz, zgubionych dusz szukasz... eh.-Machnął dłonią.-Słuchaj, ale śmierć to naprawdę fajna sprawa. Może po prostu złej metody próbowałaś. Takie uduszenie, o. Całe życie ci przelatuje przed oczami. A tak się składa, że kupiłem linę!-Zaproponował dobrodusznie, użyczenie własnej.

Kurczę, i jak ona ma mu powiedzieć, ze to w sumie taki średni pomysł? No bo to w sumie ciężkie było. Ona swoje, on swoje. W końcu westchnęła. - Jeśli umrę, będziesz musiał robić nadgodziny i szukać mojej. Serio ci się to opłaca? - no bo skoro w jej wypadku to będzie upierdliwe, to po co ją namawiać? Chyba lepiej, jeżeli pożyje nieco dłużej, co by nie latał za jej zgubą, tak? Ale w sumie ona tylko biedna wiedźma, ona nie czai takich rzeczy i po prostu wyciągnęła z lodówki mrożone paluszki po czym zaczęła je chrupać. No zgłodniałą no, a w sumie mięso zawsze dobre. Taki schabowy na przykład. Chociaż jak tak teraz zaczęłą myśleć, to w sumie mogła je trochę podgrzać. Zawsze to wtedy inaczej smakuje. Korzystając więc z tego, ze w sumie nie wygasiła kociołka zaczęła podgrzewać sobie jedzonko od ognia pod nim. Mało wygodne, ale trudno, co będzie piec odpalać? Albo kuchenkę?

No dobra, komu w drogę, temu sanie. Tak też Staruch wstał od stołu i wchodząc do sypialni Minervy, szybciutko ubrał czarną szatę i wziął kosę do rąk.-Dobra, to ten. Komu w drogę temu sandały, zjedz szybko i ruszamy, moja wierna wiedźmo.-Poinformował Minervę o celu podróży który był celem ich podróży, a następnie wziął Kurwiszczura i wyszedł z domku, by poczekać na pobliskim kawałku trawy. Nawet jak by miał tydzień czekać. Co najwyżej się na obiad zakradnie.

[z/t]

Ej, ale ona właśnie wróciła! I chciała odpocząć! A tymczasem jej odpoczynek sprowadzał się do użerania z Alfredem i jego szczurem. Nie, to nie był odpoczynek. Spojrzała niezadowolona na Starucha powoli mając ochotę wrzucić go do kociołka. Ale z drugiej strony był Śmiercią, a Min nie bardzo chciała zadzierać z siłami wyższymi po raz kolejny. Westchnęła cicho pod nosem, ubrała płaszcz i wyciągnęła nowe buty, co by do sukienki pasowały po czym burknęła coś niezrozumiałego pod nosem po stelleńsku. Gestem ręki przywołała do siebie Vilacę i Bela, chwyciła za Puszystego Zajączka po czym po dokładnym poprawieniu kapelusza ruszyła na zewnątrz. - Ej, ale nie szukamy mojej duszy, prawda? Bo w sumie dobrze mi bez niej... - rzuciła Min, tak na zaś, co by czasem Alfred głupich pomysłów nie miał.

z/t...?

Do chatki przybył tylko na chwilę. Po tym jak uratował Vilacę i Minervę. A w zasadzie tylko Vilacę, bo Minerva ponoć już się sama uratowała. Tak więc zajrzał do swojego domu, ale Minervy nie było. No nie było.-Widzisz Kuriwszczurze jak to jest z tymi sługami? Widzisz jak to jest?-I rzucił Vilacę na sofę.-Leżeć.-Pogroził Vilace palcem, nawet nie uwolniwszy jej z łańcuchów. Następnie ogołocił lodówkę z wszelkich zapasów żywności.-Ruszajmy kurwiszczurze. Później znajdziemy naszą wiedźmę.-Powiedział do tęskniącego Kurwiszczura i wyszedł wraz z nim, w poszukiwaniu nowej przygody.

[z/t]

Minerva wcale nie szukała Starucha. Szukała Vilacy, ale tej nigdzie nie było. A goniąc za swoją miotłą zmuszona też była gonić za Staruchem, którego w sumie to nie chciała oglądać i nie do końca była świadoma, że goni za nim nie tylko w domyśle. Przysporzył jej sporo problemów. Koniec końców nie znalazła Villacy (i Starucha też nie, więc chyba dobrze?) to też wróciła do swojej chatki, już po tym jak jej "gość" ją opuścił zostawiając COŚ. Nie spodziewała znaleźć się miotły w swoim domu sądząc, że jest zaginiona. Co prawda w łańcuchach, ale to szczegół. Czyżby Staruch w ramach podziękowania oddał jej zgubę?* W każdym razie ucieszona uwolniła Vilacę, odpoczęła, ogarnęła się w domku jak przystało na wiedźmę, po czym ruszyła w swoją stronę. Z miotłą. I Belem.

*okej, wszyscy wiemy, że nie...

z/t