Ta inna część lasu

First topic message reminder :


Znalezienie lasu? Wykonane. Znalezienie ziół? Jeszcze nie, ale było to coś, co miejmy nadzieję, w niedalekiej przyszłości się zmieni. Soo weszła do lasu uzbrojona w bułeczki, wodę i torbę na to wszystko, jak i na same zioła. Po czym zaczęła coś, co można było nazwać spokojną przechadzką po lesie, a w rzeczywistości było ważnym zadaniem, by uratować... Kogo w sumie? Pewnie jakiś kolega braciszka. A skoro kolega braciszka, to chyba winna mu pomóc. No. I tak sobie szła szukając ziół z czerwoną nazwą na podstawie obrazków i informacji. Niebieskie pudełeczko miała przy sobie. Nie miała pojęcia, jak się tym posługiwać, ale go miała.

MG

Cokolwiek bizon myślał o Soo, ta uznała to za oznakę bycia niechcianą. Może po prostu przeszkodziła potężnemu stworzeniu w drzemce, a może była tak marnym pyłkiem w jego oczach, że nie było potrzeby, by robić cokolwiek więcej? Wszak dziewczyna była jedyną, która odczuwała strach do stworzenia. Ostrożnie zerwała lilię, która odrobinkę się opierała, po czym łodyżka ułamała się niczym kawałek metalu. Spojrzała na kwiatek, po czym okazało się, że nie ma gdzie go włożyć. Klops. Mimo to miała jeszcze kilka rzeczy do załatwienia, dlatego spojrzała na sówkę. Ta przekręciła główkę o 180 stopni, po czym wzbiła się w powietrze, a w głowie Sooyoung pojawiły się słowa:
Sówka przysiadła na jednej z gałęzi, czekając, aż czarnowłosa za nią ruszy. Gdzieś tu musiały znajdować się tereny podmokłe lub co gorsza, bagno.

Bizon jej tu nie chciał. Mimo wszystko bardzo to Soo smuciło i chociaż bardzo się bała, wierzyła w przyjaźń międzygatunkową. W każdym razie szybko przeanalizowała słowa w swojej głowie. Bagna. Nie dobrze. W bagnie można utonąc, wpaść gdzieś i nigdy nie wrócić! A wrócić musiała, do tego z roślinkami. Uśmiechnęła się słabo w stronę sówki gotowa ruszyć zaraz za nią.

MG

Niemalże na znak sóweczka poderwała się w górę i szybko zniknęła pomiędzy drzewami, zostawiając Sooyoung z jako takim wrażeniem kierunku, w którym powinna się udać by dotrzeć do kolejnej roślinki. Oznaczało to opuszczenie polanki z bizonim stworem i pokonanie kolejnych nieprzyjemnych ścieżek. Gdy czarnowłosa wygramoliła się na leśny trakt z niedużego załamania terenu, znów poczuła tą dziwną niechęć otoczenia względem swojej osoby i powróciło poczucie bycia obserwowanym. Sówka zahukała tuż nad jej głową, jakby próbując dodać jej otuchy i ruszyła dalej, wskazując jej drogę w tym nieprzyjaznym miejscu.
Krok za krokiem, młoda Chun-woo brnęła do przodu, zbaczając z łatwego gościńca na rzecz przełaju. Tak kierowała ją sówka, a sówka jak na razie się nie myliła. Problemem było jednak to, że siły opuszczały dziewczynę, a robiło się też coraz chłodniej i ciemniej. Musiała się pospieszyć, jeżeli chciała znaleźć grzywczyka i... Chlup. Z pięknym chluśnięciem stopa Soo zanurzyła się w półpłynnej ziemi aż po pół łydki, całkowicie wytracając ją z równowagi i niechybnie przybliżając ja do zderzenia z poszyciem leśnym.

Soo była dzielna. Soo była odważna. Nóżki bolały, była zmęczona ALE BRACISZEK NA NIĄ LICZYŁ. To jej dawało wyjątkowo dużą motywację, by kroczyć dalej ciemnym lasem za sówką pozostawiając Pana Bizona za sobą ALE Z PEWNOŚCIĄ DO NIEGO WRÓCI chociażby po to, by bardzo kulturalnie i grzecznie raz jeszcze podziękować za kwiatek. Tymczasem zmierzała w stronę złowrogo czających się za zaroślami bagien. Nogi bolały co raz bardziej, aż nagle jedna z nich do połowy łydki znalazła się w błocie. Sama zaś nagle rozpoczęła drogę ku ziemi, co jednocześnie sprawiło, ze jej serduszko mocniej zaczęło bić, jakby na wspomnienie ostatniego, bolesnego upadku. Ręka sięgnęła gdzieś w przestrzeń szukając jakiegokolwiek obiektu, za który mogłaby chwycić - gałąź, mityczna bestia - nie było to ważne. Jej mały soowy instynkt chciał tylko zachować się w miarę na nogach, albo przynajmniej nie utopić w gęstej mazi.

MG

Na nieszczęście Soo, las nie był po jej stronie. Drzewa, oczywiście były, ale żadnego akurat pod ręką, by przytrzymać się jakiejś gałęzi czy pnia i uratować przed nieprzyjemna błotnistą kąpielą. Mistyczne bestie też nie nie miały w zwyczaju wyskakiwać nagle znikąd i ratować damy w opałach, więc Sooyoung była zdana tylko na własne siły, próbując uniknąć twarzowego zderzenia z ziemią. Instynktownie więc, gdy nie znalazła oparcia po bokach, wyciągnęła ręce do przodu, chcąc zamortyzować upadek i przynajmniej nie umaziać buzi w błocie.
Ręce zanurzyły jej się aż po łokcie w bagnie, nie oszczędzając torsu i drugiej nogi, które wpadły tuż za nimi, ale twarz oraz włosy pozostały nienaruszone. Tylko teraz musiała się wydostać z mokrego, lepkiego otoczenia, zanim się wyziębi i zmęczy do końca. Sówka widząc jej poczynania zleciała i majestatycznie zasiadła na głowie dziewczyny.

Niewiele musiała czekać, by reszta jej osoby znalazła się w błocie. Chociaż jednak jej twarz i włosy pozostały nienaruszone, żal jej było ubranka, które zapewne teraz będzie cięższe i przemoczone. A Soo nie lubiła zimnych i przemoczonych ubrań. Mogła więc tylko posmutnieć. Ale co, jeśli jej nastrój odbije się na Sówce?! Dlatego też postarała się uśmiechnąć do zwierzęcia udając, ze kompletnie nic się nie stało, a następnie wstać na nogi pomagając sobie przy tym dłońmi. Po tym zaś miała zamiar iść ostrożnie, co by wyjść z bagna na bardziej suchy i stabilny teren. I znowu w drogę. Nieco jednak wolniej przez swoje kurczące się siły, a jednak na tyle, by dalej było jej ciepło. Nie chciała stanąć i zamarznąć tylko po to, by odpocząć, nie! Ją gonił czas, a to oznaczało, że musiała być dzielną Soo! Dzielną siostrzyczką Gumisia! I powinna znaleźć kwiatki, nim będzie za późno.

MG

Soo wygramoliła się z błota bardzo powoli i niezgrabnie, otrzepując się z błotka i strzepując siebie breję. Przeszyło ją dotkliwe zimno. Zdecydowanie musiała się szybko rozgrzać, by nie wychłodzić się do końca. Po chwili mocowania się z bagnem uwolniła obie nogi i stanęła na twardej, solidnej ziemi, zmęczona i nieco obolała z wysiłku. Była zdecydowanie wyczerpana a w brzuszku niemiłosiernie jej burczało. Sówka dziwnym sposobem wciąż trwała na jej głowie, wczepiając się pazurkami w jej głowę, delikatnie drapiąc.
Czarnowłosa odetchnęła głębiej, ruszając dalej, jednak z każdym krokiem czuła, jak opuszczają ją siły i ciepło. Uważała jednak bardziej i po godzinnym brnięciu przez podmokły teren trafiła na nieprzyjemnie pachnące bajorko. Skończył się suchy teren, zostawiając Soo niewiele opcji. Dookoła bajorka znajdowały się gęste trawy i krzaki, mogące być idealnym miejscem dla grzywczyka, ale samej rośliny dziewczyna nie widziała. Za to była pewna, że przeczesanie traw wymagało od niej kolejnego zanurzenia się.

Dzielna Soo jest dzielna i dalej walczyła z bagnami ani myśląc o zawróceniu i poddaniu się. Jednak ten dzielny wojownik zbliżał się powoli do swojego kresu! Widząc miejsce, gdzie prawdopodobnie była poszukiwana przez nią roślinkę ucieszyła się w duchu, jednak głód i zimno nie pozwoliło jej na zbyt długie świętowanie. Musiała jakoś uporać się z własnymi słabościami, a to wymagało wrócenie na suchszy teren i znalezienie wcale nie wilgotnych patyków i liści. Te zniosłaby sobie w jedno miejsce, gdzie bezpiecznie byłoby rozpalić ognisko. Przed wykorzystaniem jednak zapalniczki otoczyłaby je kamyczkami, by czasem ogień nie rozniósł się po lesie. Miała ze sobą jednak wodę, więc o to się bała nieco mniej. W każdym razie kiedy już to bedzie gotowe, wyciągnie zapalniczkę i postara się zapalić zniesione gałązki. Zdjęłaby również część przemoczonych ubrań dając im sobie wyschnąć na boku. W te bardziej suche i nie ubłocone wytarłaby również rączki. Tymi rączkami bowiem miała zamiar wyciągnąć jedną z bułeczek zabranych ze sobą, a wrzuconych do torby, a następnie zjadłaby ze smakiem. Niestety nie czystymi rączkami jak ja uczono, ale obecnie czuła, że nie może narzekać. W międzyczasie również sówce dałaby znak, że nadszedł czas odpoczynku. Poczęstowałaby ją również bułeczką, bo pewnie też jest głodna. Jeśli jednak nie chce to więcej dla Soo.

//Co do tej wody i bułeczek - wspominane w pierwszym poscie ;w;

MG

Wygrzebanie się było tylko początkiem bardziej skomplikowanego planu jakim było przeżycie w dziczy. Soo niespecjalnie miała pojęcie o surwiwalu, ale tyle się nasłuchała, naoglądała i miała na tyle zdrowego rozsądku w głowie, że wiedziała, co zrobić. Szybko znalazła opał w postaci suchych gałązek i liści a odpowiednie miejsce znalazło się niemalże samo. Ułożyła zgrabne ognisko, otoczyła je kamykami i przystąpiła do podpalania. Wydawałoby się, że ktoś z taką ekspertyzą w wybuchach poradzi sobie raz dwa, jednak rozpalanie ogniska za pomocą zapalniczki było nieco trudniejsze i zajęło jej dużo dłużej. Mimo to miała ogień, prowiant i mogła nieco odpocząć, a może nawet znaleźć grzywczyka przed zapadnięciem nocy. Ściągnęła mokre ubranie, grzejąc się przy ognisku, a sówka uciekła na pobliskie drzewo, niezbyt skuszona bułeczką.
Dookoła było słychać tylko cicho szumiący las i trzask gałązek. Mogła odpocząć, odetchnąć, zregenerować siły...

Poszło nawet sprawniej niż Soo się wydawało, chociaż zdecydowanie rozpalanie ogniska zapalniczką było wymagające. Ale dała radę! Taka Soo była dzielna i zaradna, o! Z tego wszystkiego zjadła sobie jeszcze jedną bułeczkę dalej grzejąc się przy ognisku. Musiała mieć dużo sił, a to oznaczało, że musi porządnie wypocząć. Nie było innej rady. Znalazła jedną roślinkę, a zostawało ich jeszcze tyyyyle! O nie, to zadanie wymagało dokładnego przygotowania się i odpoczynku. Bagno już pokazało, że jest zaprawdę potężnym przeciwnikiem, a Soo nie miała zamiaru go zignorować czy nie docenić. W każdym razie kiedy tylko Soo będzie juz w pełni sił - przyodzieje na siebie wysuszone ubranko i ruszy z sówką na poszukiwania. Pierw jednak postara się zbliżyć do traw z jak najsuchszej strony, a później by spróbowała wypatrzeć roślinkę. Jeśli jej nie będzie widziała - wtedy ruszy za nią na ślepo, licząc w międzyczasie na sówkę. Bo może ona wypatrzy!

MG

Zanim siły czarodziejki wróciły do zadowalającego poziomu, zrobiło sie całkowicie ciemno a chłód nocy zdawał ją przeszywac pomimo tego, że siedziała przy ognisku. Szybciutko ubrała nie do końcaca suche ubrania i opatuliła się szczelnie bluzą, szukając choć trochę ciepła. Oczy sówki błyszczący w ciemności, a Soo nasłuchiwała odglosów nocy - szelestu liści, trzasku ogniska, rechotu żab... Zmęczenie brało nad nią górę. Wyciągnęła z plecaczka koc, opatulając się nim szczelnie i przysunęła się bliżej ognia. Szybko zrobiło jej się cieplej i nawet niewygodna pozycja jej nie przeszkodziła w zaśnięciu.

Było ciemno i jakoś tak lepko. Dookoła rozbrzmiewał dźwięk powoli spadającej wody, ale co jakiś czas mogła dosłyszeć ciężkie mlaśnięcia i warknięcia. Nie mogła się ruszyć, ale z naprzeciwka biegło do niej jasne, złote światło, które szybko zmieniło się w sowę.
Poczuła, jakby wynurzya się spod ciężkiej tafli wody, ale stała na granicy wzgórza, obserwując, jak dwie armie ścierają się ze sobą. Jedna z nich była zdecydowanie potężniejsza. Dziwna irytacja wypełniła Soo, gdy odwróciła się i spojrzała na dwójkę generałów, którzy również obserwowali przebieg bitwy. Czemu posłali ich na wojnę, gdy jasne było, że przegrają?
Po chwili sceneria się zmieniła i choć wciąż stała na wzgórzu, tym razem przed nią stały cztery potężne valaye. Chwilę później mityczne bestie rozpłynęły się w gwiezdnym pyle, a dziewczynę przeszyło dziwne wrażenie, że ktoś ją obserwuje. Odwrociła się i spojrzala na wysoką kobietę dzierżącą bialy kostur. Wyglądała jak stworzona ze szkła.
- Żyjesz...

Przebudzenie było ciężkie. Soo niemalże czuła każdą kość swojego ciała od spania na ziemi, a chłód poranka przenikał ją dogłębnie. Była głodna, a sówka chyba spała na pobliskiej gałęzi.

Poszukiwania w dniu pierwszym dobiegły końca, a Soo jako Soo wiedziała, że kąpiele w bagnie nocą mogą tylko przyprawić ją o katar. No i kto wie, co się z takich wynurza po zmroku? Nie nie, Soo nie była z tych głupich, Soo słuchała uważnie bajek w dzieciństwie, a w nich na pewno sama prawda. Tak też zasnęła opatulona kocykiem. Snu jednak nie rozumiała. Wszystko działo się... Za szybko. Gdzieś się wynurzyła, ktoś z kimś walczył, jacyś generałowie, jakieś dziwne zwierzęta. I ta postać na końcu, która pojawiła się i Soo nie była w stanie powiedzieć, po co, dlaczego, w jakim celu, kim była...Zastanawiała się jeszcze nad tym wszystkim po przebudzeniu. Ale to na pewno był po prostu sen. Taki jak każdy inny i jeszcze wiele jej się ich przyśni. Nie przejmując się więc nim wyciągnęła termos z cieplusią herbatą i usiadła obok ogniska grzejąc się. Zrzuciła nawet troszeczkę kocyk by się nie zgrzać. Rączką wyciągnęła kolejną kanapeczkę, jej śniadanie. Bo śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia. Posili się, odpocznie po spaniu, troszkę się ociepli i po godzinie z pewnością ruszy dalej na poszukiwania wraz z sówką babrając się ponownie w bagnie

MG

Poranki nigdy nie były przyjemne. Było zimno, światło kuło w oczy, a świeże powietrze sprawiało, że chrypka była nieunikniona. Obolała jakby stado bizonów po niej przebiegło, dziewczyna podniosła się do siadu i niemrawo zaczęła ogarniać swój stan i sięgnęła po termosik z herbatką, który przezornie ze sobą zabrała. Jednakże po takim czasie herbatka nie była już gorąca a jedynie ciepła, ale zdecydowanie lepsze to było niż poszukiwanie zdatnej do picia wody teraz, o poranku, kiedy to nad bagnem zalegała gęsta mgła. Brrr. Na samą myśl się odechciewało... Ostatnie kanapeczka wylądowała w brzuszku Soo, gdy spostrzegła się, że sówka wciąż śpi.

Mgła powoli się podnosiła, ukazując niebezpieczne bagno tuż przed Sooyeong. W porannym, jasnym świetle wciąż nie było widać grzywczyka. Mimo wszystko należało już ruszać, wiec czarnowłosa spakowała kocyk, dogasiła ognisko i ruszyła dalej, zaczynając od miejsca, które upatrzyła przed zmierzchem. Świeżo wypoczęta miała zdecydowanie większe szanse na znalezienie roślinki, prawda?

... Prawda? Soo przyglądała się wysokim trawom nieufnie, próbując ocenić, jak głęboko znajduje się jakiś "stały grunt" i czy może znowu będzie musiała zanurzyć się w nieprzyjemnej mazi w poszukiwaniu zioła. Między trawami go nie widziała, a przypominając sobie raz jeszcze informacje o grzywczyku mogła nawet uznać, że roślina mogła znajdować się pod powierzchnią bagnistej wody, niewidoczna dla jej oczu.

Zdecydowanie to nie był najprzyjemniejszy poranek, jaki dziewczyna mogła sobie wymarzyć. Ba, samo zadanie, jakie ją czekało nie należało do najprzyjemniejszych, jednak dziewczyna się nie zlękła! Dobrze wiedziała, że to pewnie nic w porównaniu do zadań magów takich jak jej braciszek. Nie nie, to dopiero pierwszy krok to bycia tak potężna jak on, a przynajmniej trochę tak potężna, bo Soo była tylko Soo i chociaż wierzyła w swoje możliwości, tak jeszcze bardziej wierzyła w swojego brata. Cała jednak pewność gdzieś się schowała, kiedy tylko podeszła bliżej bagna. Roślinki nigdzie nie było widać, a przecież mogła się chować! Tylko jak głęboko? No i gdzie? Ile jej zajmie przedzieranie się przez bagno? Nie miała pojęcia. Mogła tylko wziąć głęboki wdech, ściągnąć bluzę by jej nie zamoczyć i wejść w nieznane idąc powoli i ostrożnie, szukając nóżką gruntu. Zacienione miejsca... Gdzie było najbardziej zacienione miejsce? Tak zmierzała. Nie poprzestała jednak na samym wyglądaniu po roślinkę, to by było za proste - rączkami w bagnie próbowała wyczuć, czy coś nie czai się pod powierzchnią, jakaś roślinka (i tylko roślinka, bo jak zwierzątko to pewnie ucieknie), może nawet roślinka przez nią szukana. Jeśli oczywiście sówka się zbudziła i zacznie krążyć nad jakimś konkretnym miejscem, tam też podąży z nadzieją, że zauważyła grzywczyka.

MG

Bagno było okrutne. Nie pozwalało na łatwe odnalezienie potrzebnej roślinki i wręcz zmuszało Soo do ponownego zamoczenia się w głąb brei z nadzieją, że może natrafi na zielsko ręką lub nóżką. Tak nie można! Ale też nie wyglądało na to, by dziewczyna widziała jakąś alternatywę. Zdjęła bluzę i bardzo powoli weszła do szlamowatej wody, by tym razem nie zanurzyć się i nie wpaść jak śliwka w kompot. Brniecie przez bagno nie było przyjemne. Technicznie nie było głęboko, praktycznie każdy metr powodował nie mała zadyszkę, gdy opór stawiany przez błoto uniemożliwiał sprawne poruszanie. Z drugiej strony przy tych powolnych ruchach mogła być większa szansa na wychwycenie grzywczyka, prawda? ... Prawda?
Po dobrej godzinie przeczesywania terenu zmęczona rączka Soo natrafiła na coś ostrego i dość roślinkowego w dotyku. Ciężko było jej określić, co to właściwie jest, ale zawsze było to lepsze, niż cokolwiek.