Morze między Fiore, a Ministrelem

First topic message reminder :


MG:
Zatem Tora, żądny wiedzy i nauki, zapytał Tserila o naukę. Ten uśmiechnął się, wyraźnie zadowolony, aczkolwiek uśmiech do jego postaci mało co pasował. Sięgnął pod biurko po czysty papier i pióro, a następnie wręczył je Torze.
- Dobrze, mogę cię nauczać, skoro tego chcesz. W trzy dni ciężko będzie się wiele nauczyć, ale podstawy może zrozumiesz. Więc, odmień "być". - powiedział, chcąc sprawdzić wtajemniczenie Tory w danym języku.


Natomiast Arisu grzebała w rzeczach Tory i szukała. Przetrząsając jego torby nagle poczuła się obserwowana. I to uczucie wzrosło, kiedy odrzuciwszy jedną z bluzek Tory ujrzała wpatrujące się w nią złote oko. Po chwili pod oczkiem zaczęło się formować czerwone, nieprzyjemnie pachnące coś, aż w końcu stanął przed nią półmetrowy czerwony ludek, uśmiechający się na szerokość całej swej główki.
- Hej ślicznotko. W końcu chyba mogę wyjść - oznajmił ludek i wyskoczył z torby, po czym ruszył w kierunku łóżka i zaczął konsumować prześcieradło.

MG:
Potwory umarły, prawdopodobnie po raz drugi. Jak umarły za pierwszym razem, to mogą wiedzieć już tylko one same. W każdym razie zagrożenie zostało zażegnane, a Torę rozbolała noga. Tak po prostu. Może jakiś uraz z przeszłości, albo coś. Jednakże lepiej w danej chwili, niż kilka minut wcześniej, kiedy to jego życie było zagrożone.
- Teraz to już nie jest istotne. A czasy są jakie są. Morza zawsze były nieprzewidywalne. Miejmy nadzieję, że więcej złych przygód nas nie czeka - odrzekł Lijon.
Jeszcze tego samego dnia magowie mieli okazję zjeść śledziową kolację, a potem czas jakoś zleciał. Przez resztę podróży szczęśliwie nie doszło już do jakichkolwiek incydentów, aczkolwiek nastroje nie były najlepsze. W końcu jednak ukazał się ląd. Lecz żadnemu Ministrelczykowi jego widok nie sprawił radości.

Piszecie dalej Tuttaj. Nie musicie dawać z/t. Jeżeli jednak chcecie sobie jeszcze na stateczku porozmawiać, to owszem możecie, ale odpisywać będę już tam dalej.