Cmentarz Alpha

Ło panie ile się człowiek musi namęczyć by głupiego zombiaka zabić, trudu wiele, ale i wynik satysfakcjonujący. Kiedy go pokonała schowała sztylety za pas spodni i w ostatniej chwili złapała dużą dynie.
-Wooow, ale bajer, duża dynia - powiedziała wesoło. Nie ma co duże dynie są spoko, tylko te zombiaki do pokonania są fe. Miała nadzieję, że nie spotkają takiego drugiego gumowatego, bo tego nie zniesie. No, ale nie ma co płakać, dynia jest trzeba dalej szukać tych mniejszych. Tak więc z zadowoleniem zaczęła szukać mniejszych dyń, bo w nich są cukierasy! A cukierasy fajna rzecz, bo każda z nich miała inne działanie i to było najfajniejsze, dlatego też trzeba ich zebrać wincyj! Bo wincyj cukierków to wincyj zabawy.

Abri zmieniła się z powrotem w w człowieka, jednak zostawiła sobie wilcze uszy i ogon. I w ogóle jeszcze kilka fajnych rzeczy, ale już niewidocznych. Może będzie zdolna użyć swojego nosa?
Jakoś nie była pewna tego, czy chce iść dalej szukać dyń. A może powinna zjeść cukierki? A może najlepiej usiąść i czekać, aż cmentarz ich hmm...wyrzuci?
W sumie to nic nie wiedziała. Schowała więc swoje cukierki i poprawiła kapelusz, żeby jej nie spadł. W końcu miała pod nim wilcze uszy.
Następnie rozejrzała się wokół i...ziewnęła. Jakoś takoś zmęczona się czuła.
- To co teraz? Gdzie idziemy? - zapytała towarzystwo i usiadła na jednym z nagrobków? Położyła sobie ogon na kolanach i zaczęła go głaskać. Musiała chwilkę odpocząć, żeby móc dalej funkcjonować. Na wszelki wypadek jednak rozejrzała się wokół siebie czy aby przypadkiem nie ma tu gdzieś jakieś dyni.

O! Nagroda! A Pyzunia lubi nagrody wszelakie. Wszak jest grzecznym dzieckiem. Więc zasłużył na pewno. Więc sobie radośnie skakał po okolicy szukając kolejnych dyń, ale gdy ciocia Abriś przysiadła... skoczył jej na kolanka. Choć chyba nadal był dużą dynią jak pół człowieka, więc mogło się to źle skończyć, ale to dziecko. Ono nie rozumiało, że może zrobić komuś krzywdę. Ponadto było drożdżem. Więc no. Na pewno źle nie chciało.
-TAM GDZIE CIOCIA! - radośnie krzyknął "lądując" na kolankach wilczko-cioci.

MG:

Abri usiadła sobie na nagrobku. Okazało się jednak, że nagrobek nie był wcale nagrobkiem. Była to bowiem wielka dynia. Jest wielka dynia, musi zatem być też przeciwnik. Oto bowiem, spod ziemi, kilka metrów od dziewczyny, wyłonił się... demoniczny kret. Nie był to zwykły przedstawiciel tej rasy ssaków, oj nie. Uśmiechał się. I miał wielkie oczy. Do tego podrygiwał, jakby miał permanentne, agoniczne drgawki. Zwykłe krety tak się nie zachowują. Fakt, że miał 2 metry wysokości, też wyróżniał go spośród innych.




Wściekły, demoniczny kret, ruszył na Abri, najwyraźniej z zamiarem zjedzenia jej. W końcu usiadła na jego dyni, tak nie można! Nie dane mu było jednak zemścić się na bezczelnej, bowiem oto zarówno ona, jak i Arisu, a także Pyza... znikli. I to nie tak po prostu, nie... oni rozpłynęli się w powietrzu, otoczeni kłębami dymu. Nadszedł koniec cmentarzowej sielanki, a rozpoczął się (być może) najważniejszy etap Halloween - Halloweenowa Loteria!

---

Wszyscy z/t do Koła Fortuny.
Abri + 1 los i + 1 Cukierek Gruszkowy
Arisu: + 1 los i +1 Cukierek Malinowy