Cmentarz Alpha

Pyzuś był bezpieczny! I znalazł dynię! Wygryw, nie drożdż. Co tu dużo mówić, ale... licho nie śpi. Licho się czai na Pyzunię! A Pyzunia ma słabe serduszko. Bardzo. I jest strachliwa. Jak to dziecko. Więc gdy tylko coś zaszeleściło, to spanikował!
-PUCIUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU!~ - wydarł się przerażony, ze łzami w oczach i nieświadomie wykorzystując Machine Gun Meat (C) zaczął ostrzeliwać 6 pocisków tamto miejsce. A później w tym samym krzyku jeszcze raz tylko 3! No i łzy w oczach zaczęły już cieć po tych drożdżowych puci puci policzkach. Bo kto normalny straszy dziecko goddamit!

I teraz tak. Jeśli coś tam było i spadło, a tam dalej jest dynia to spoko. Podskoczy sobie tam i zgarnie dynie. Gdyby nikogo i niczego tam nie było poza dynią/dyniami to też tak robi. A potem zacznie głośno płakać:
-CHCĘ DO MAMUSIIIIII!~ krzyczałaby, a gdyby przypadkiem Arisu lub Abri-wilk był pod nim, to by na nią/niego spadł głośno płacząc i rozpaczając. Bo tu było strasznie!

Jeśli natomiast coś tam było i nie spadło, to Pyza spieprza na Bamboo Dragonfly (C) do cioci Ari! Bo się boi. Bo to Pyzunia.

Kurde no. Ciumkała sobie te dwa cukierki z nadzieją, że będzie puf, bom i trach. W sensie no, że przed nią się coś pojawi. Najpierw nje było nic, lecz po chwili  pojawił się napis i to nie byle jaki, bo o loterii. Loteria fajna sprawa można wygrać coś ciekawego. Grunt żeby to nie była czaszka albo kość czy inne brzydactwo. Spojrzała na bawiącą się Abri z zombie i zaśmiała się pod nosem sama do siebie. Przed sobą miała małą grupkę. One będą jej!
-Niech szybkość doda Ci skrzydeł! [C] - rzuciła na siebie buffa śmiejąc się pod nosem. Pobiegła w ich stronę i tańcząc wesoło z sztyletem w dłoni podrzynała szyję zombie, a do tego odrywała im głowy.
-Kici kici małe skurwysyny   - rzekła będąc już blisko swoich brzydkich i nie umytych przeciwników. Jednemu czy dwóm podłożyła haka i nogą kopnęła jego głowę. Unikała wszelakich ataków z wesołym uśmieszekiem. Kiedy wykończyła wszystkie schowała sztylet.
-Pyzia? To Pyzy nie strzelają pyzami? Ale z mięsem!  Mięso dobra rzecz - powiedziała wesoło podchodząc do drzewa gdzie była Pyzia mizia. Ona tam nic nie widziała. A może było tylko ona o tym nie widziała.

MM: 120

Cytat :

- Co za dziwy, co za czary, czy to jest nasz ojciec stary?
- Nie, głupie, to czarodziej! I to nie byle jaki, bo Pyza!
- To pyzy mogą być czarodziejami?
- Jasne, że mogą!

MG:

Zdecydowanie Pyzuś byle jakim czarodziejem nie był. Z zimną krwią (no, prawie zimną; a poza tym nie krwią, bo pyzy krwi nie mają, raczej... no, tym czymś co z pyz wycieka czasem) ostrzelał liście. I to nie 3 kulkami, nie sześcioma. Aż dziewięcioma! W odpowiedzi na to, coś z "krzaczka" wypadło. I uderzyło w ziemię. A cóż to takiego było? Hmm... na to pytanie odpowiedzieć było trudno.




Owe "coś" wyglądało jak mała dziewczynka. Ale taka bardzo mała, miała bowiem gdzieś z piętnaście centymetrów wysokości. A całym sobą trzymała dużą dynię, co sugerowało, że była Halloweenowym minibossem. Albo jakąś zbłąkaną dziewuszką. W każdym razie zwykłym dzieckiem nie była raczej na pewno, gdyż po upadku z takiej wysokości nic jej się praktycznie nie stało. Wstała i otrzepała swoją  sukienkę.

W międzyczasie Abri i Arisu bez trudu pokonały dwie nacierające grupki zombie. Przy okazji, dzięki nosowi Abri poznajdywały całkiem sporo dyń - ta pierwsza znalazła 3, podczas gdy druga tylko 2. Ale zawsze to lepiej niż nic. Dziewczyny nie miały jednak zbyt dużo czasu na cieszenie się zwycięstwem, oto bowiem spod ziemi koło nich wystrzeliły na powierzchnię zielone, długie pnącza. Nie zachowywały się one jak typowe pnącza, zamiast bowiem rosnąć powoli przez kilka lat, wpadły w jakąś dziką furię. I ogólnie ruchami przypominały raczej ruchy macek jakiejś wkurzonej ośmiornicy. Zamachnęły się i uderzyły, unik nie stanowił jednak problemu dla magiń z Fairy Tail. Problemem za to było to, że do pierwszych dwóch dołączyło po chwili sześć kolejnych "macek".

Wstająca po upadku mała dziewczynka cicho zachichotała. A potem przemówiła głosem dobrze słyszalnym, choć wcale nie donośnym i niecichym.

- Trick or Treat? ¿Me da mi calaverita? Bob nó Bia? Süßes oder Saures? Cukierek albo psikus! Nie... wszystkie cukierek! Każde cukierek! Co do jeden cukierek!

---

Abri: 1*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Ananasowy, 3*Cukierek Gruszkowy, 1*Cukierek Jabłkowy, 1*los na loterię
Arisu: 3*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Ananasowy, 1*los na loterię
Pyza: 1*Cukierek Truskawkowy, 2*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Gruszkowy, 1*los na loterię

Pyzuś się wystraszył. Ale co gorsza. Toto małe coś groziło jego ciociom! CO TO TO NIE! PYZUNIA NIE DAJE SKRZYWDZIĆ SWOJEJ RODZINY! A oburzono-zła Pyza to duża Pyza (Primary Fermentation (B))! I to całkowicie nieświadomie. Jakby tego było mało, ta zła coś miała baka macki! A Pyza nie lubi Bakamacek! Więc się Utwardziła (C). I następnie z furią do zuola oraz miłością do cioć ruszyła! Dog-Beating Attack (D)! O to ruszyła z drzewa. Pół wielkości człowieka żywego, utwardzonego drożdża wystrzelone po to by zmiażdżyć kilkunastocentymetrową dziewczynkę! Oj tak. Pyzuś był zuy. Także na to, że jest większa od niego w jego pierwotnej formie. Więc tak. To była szarża! Atak!
-Puciuuuu~! - zakrzyknęła bojowo chcąc wbić dziewczynkę w ziemię. Olać jej dynię, lel, ciocie w zagrożeniu! Jeśli by się udało i by wylądowała na niej, to jeszcze by skakała, będąc wciąż złym produktem żywieniowym -GU! PIA! ZO! STAW! CIO! CIE! - krzyczała skacząc na biednym minibossie. Nie znała litości. Nie dla wrogów rodziny! Jak Mamusia przykazała!

Pokręciła głową na boki trochę rozbawiona, trochę zdziwiona na widok nowej osoby, a raczej... lalki? Była bardzo niska i trzymała w dłoni dynie i to nie byle jaką. I w dodatku te macki z ziemi. Unikała ich bez przeszkód. Wyjęła sztylet i cięła ów dziwną mackę tyle razy ile będzie trzeba iw wszystkie dookoła, które ją otaczają. Nim skończyła spojrzała na Pyzę, DUŻĄ Pyze. Zrobiła takie wielkie oczy, że z wrażenia nie wiedziała co powinna powiedzieć. Stała tak dobrą chwilę nim się ocknęła z szoku.
-Pyza, wystarczy! - krzyknęła podchodząc w jego kierunku i cięła te macki, unikała ich ataku przy okazji. No takiej Pyzy to ona jeszcze nie widziała i się nie spodziewała. Oczywiście była też czujna i gotowa do walk. To nie tak, że Pyza odwalił całą robotę, a z lalki zostanie mokra plama, no wcale, a wcale.

Abri nie zamierzała stać w miejscu, kiedy pojawił się nowy przeciwnik. Była stuprocentowym wilkiem i nie mogła na to nic poradzić. Rzuciła się od razu w stronę dziewczynki, chcąc zgrabnie ominąć macki, kiedy to musiała się zatrzymać. Wielka Pyza ruszyła do walki. Abri zamrugała kilka razy i potrząsnęła głową aby wyrwać się z tego osłupienia. Nie wiedziała, ze Pyza może urosnąć aż tak bardzo!
Ale nieważne.
Postanowiła mimo wszystko poszukać okazji do ataku, pomiędzy działaniami dużej teraz Pyzy. Zamierzała szarpać cokolwiek jej wpadło w zęby (oprócz Pyzy oczywiście! Jak jej w zęby wpadnie Pyza, to ją zostawi!). I cokolwiek się nie dzieje - pozostaje czujna na wszelkich innych przeciwników. Jeśli nie znajduje okazji do rozprawienia się z dziewczynką, zabiera się za macki, jeśli jednak i z tymi już za późno to... to... Wtedy Abri po prostu stanie gdzieś z boku i popatrzy jak Pyza dokańcza swojego dzieła...

Pyza skakał po resztkach tejże cukrzyczki, bo chciała zranić ciocie!
-GU-PIA! GU-PIA! - krzyczała Pyza skacząc jeszcze troszkę po zwłoczkach tego małego czegoś, co zranić chciało ciocie. I tak skacząc, zobaczył, czy też poczuł, że coś tam się działo. A dokładniej jakieś szczątki dyni. I gdyby był tam cukierek lub jakiś los, to Pyzuś by zgarnął. Bo w sumie jako pamiątka po wrogu. Mamusia pewnie trzyma bejsy zabrane zaoranym innym dresom, więc Pyzuś też może mieć jakieś pamiątki po tych zuych. By później się pochwalić mamusi! Że on też potrafi! Może nie z bejsa, ale z drożdża! No. I była ogólna radość. Więc sobie by Pyzuś skakał dookoła potem szukając dalej dyń. I nadal będąc dużą Pyzą. A gdyby coś się znalazło, to nasze dziecko byłoby bardzo zadowolonym dzieckiem. A gdyby zombie zaatakowały, to Pyzuś miałby panikę. W formie Dog Beating Attack (D), a następnie Double Kill (D), Triple Kill (D), Quadra Kill (D) i Penta Kill (D)! A gdyby się zdarzyło, że jakiś zuy zombie boss by atakował ciocie, to tak zbuffowana jak wcześniej Pyza (wszak fermentacja i utwardzenie trochę trwają) skoczyłaby tak mocno w bossa. By nie atakował cioć! Bo ciocie są ważne dla Pyzuni! I w ten atak zawarłby się nawet Kapelusz Kapitana Pyzy Drożdżowej, Postrachu Siedmiu Mórz i Oceanów! No i dynie. Bo dynie są spoko dla Pyz. A zwłaszcza cukierki w nich schowane.

W uproszczeniu - jeśli Pyza znajdzie coś w szczątkach dyni tamtej malutkiej tamtej, to to bierze. Tylko opisałem to po Pyzowemu. Tak jakby co.

Dobra, Pyza wykonał kawał dobrej roboty robiąc z małej lalki naleśnik, przy okazji zniszczył też dynie. Poniosło go nie ma go. Aczkolwiek tyn czyn spowodował na ustach Ari uśmiech. Wyprostowała się kiedy macki przestały się ruszać. Rozejrzała się za kolejnym przeciwnikiem, który był nie daleko nich. Topór w ręce? Huh. Wygląda groźnie. Ale może się nie będzie przy nim czuć. Odczekała aż się zbliży tak do 10 metrów.
-Całkowite wzmocnienie (A) - rzekła rzucając buffa na siebie. Odległość dziesięciu metrów przemierzyła w mgnieniu oka. W trakcie biegu wyjęła drugi sztylet i pewnie trzymała je w ręku. Kiedy była w jego zasięgu wzroku pierwsze co zrobiła to zraniła mu rękę w której trzymał broń, a po drugie jeżeli by atakował zrobiła unik i zrobił fikołka na ziemi by po chwili zranić głęboko jego łydki. Wstała i odskoczyła na krótką odległość. Doskoczyła po chwili i wbiła sztylet w jego brzuch i miała zamiar ponownie głęboko go zranić. Jeżeli wszystko przebiegło pomyślenie odskoczyła jakieś dwa trzy metry od niego. Czekając na to co uczyni.

MM: 97

Biała wilczyca nie za bardzo wiedziała co robić, wszak zwykłe zombiaki nawet nie podchodziły, wiec nie widziała sensu się na nie rzucać, a wydawało jej się, że zarówno Pyza jak i Arisu panują nad sytuacją, dlatego postanowiła użyć swojego nosa, złapać trop i szukać dyń. Wierzyła w swój team, wiec mogła im zostawić walkę - przynajmniej na razie. Wiedziała też, że będzie im jedynie przeszkadzać. Głupio byłoby zostać nagle przygniecionym przez wielką Pyzę, tak samo jak nie chciała się pchać pod sztylety Arisu. Dlatego przykleiła nos do ziemi i zamierzała zwęszyć tyle cukierków w okolicy ile tylko się dało z nadzieją że może nic podejrzanego i zbyt mocnego nagle jej spod ziemi nie wyrośnie

MG:

Wszyscy mówią o tej Sile Nakama Fairy Tail, jak to oni wszyscy się kochają. A tu proszę, jednak zdarza im się źle zsynchronizować. I tak Arisu ruszyła w stronę grubego zombie, z zamiarem zasztyletowania go, coby nie był już takim koksem, na jakiego wyglądał. Niestety jednak musiała szybko przerwać swoją ofensywę, ponieważ tuż koło niej przeleciała nagle ogromna Pyza, pędząca w grubasa. Wbiła się z całą siłą w przeciwnika, wgniatając mocno jego brzuch. Obserwując to wydarzenie w sporym spowolnieniu można było zaobserwować, jak skóra wroga zapada się coraz bardziej pod masą Pyzy. I bardziej. I bardziej. Aż tu nagle bam, brzuch z wielką siłą powrócił do oryginalnej formy, zaś Pyzuś został odbity tak mocno, że po raz kolejny przeleciał koło Arisu i wylądował jakieś 2 metry za nią. Żadne z nich nie odniosło jakichś poważnych szkód, jednak gruby zombie najwyraźniej też nie. Zachwiał się jedynie, przewrócił na plecy, po czym zaczął natychmiast wstawać, wyraźnie poirytowany.

Abri natomiast postawiła na mniej inwazyjną strategię. Po prostu szukała więcej dyń, co zaowocowało znalezieniem przez nią trzech kolejnych małych dyń.

---

Abri: 2*Cukierek Truskawkowy, 1*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Ananasowy, 3*Cukierek Gruszkowy, 2*Cukierek Jabłkowy, 1*los na loterię
Arisu: 3*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Ananasowy, 1*los na loterię
Pyza: 1*Cukierek Truskawkowy, 2*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Gruszkowy, 2*los na loterię

Takiego stanu rzeczy to się nie spodziewała. Zwłaszcza takiej strzelającej Pyzy. A latająca pyza to niebezpieczna pyza. A jak ta się wbiła w brzuch zombiaka odbiła się jak piłka pinpongowa. Wzium! I po chwili wylądowała za nią jakieś dwa, trzy metry. Miała jeszcze chwilę czasu więc musiała ją wykorzystać całkowicie. Zaczęła od rzucenia debuffów na niego.
- Osłabiaj! [D] Podetnij skrzydła! [D] - powiedziała głośno, rzuciła oba zaklęcia na niego i w ten sposób wykorzystać sytuacje na swoją korzyść. Podbiegła do niego i spróbowała odciąć mu nadgarstek z bronią (buff +80% siła i szybkość), nie wiedziała czy jej się uda dlatego też jeżeli by chciał zaatakować zrobi unik, następnie piruet i stojąc za nim spróbuję odciąć mu głowę swoją bronią.  Nawet jeżeli i to by się nie powiodło zamierzała przeciąć jego ramię  (wtktórej nie trzymał broni), a nawet odciąć (bo mogę xd <= dopisek autora).

MM: 83
Czaromiot lv1, support lv2

Znalazła kolejne dynie. Abri była najlepsza!
Sprawdziła okolicę jeszcze raz, może jeszcze coś znajdzie. Kiedy jednak nic nie znajdzie, spojrzy w stronę swojego teamu, który walczył. Nie chciała za bardzo się od nich oddalać. Była przekonana, że nie poradziłaby sobie sama, gdyby przeciwników pojawiło się więcej. A więcej ich było - to wiedziała. Gdyby odłączyła się od grupy, mogłaby się wydać smacznym kąskiem dla tych zombiaków, którzy nie zwracali na razie na nich uwagi. Wszak byli silną grupą. I to z elitarnej gildii Fairy Tail!
Upewniła się, że wciąż jest wilkiem postanowiła znaleźć okazję do ataku. Zamierzała skakać do zombiaka i kąsać go i szarpać jak tylko mogła, ale robiła to pomiędzy atakami Arisu i Pyzy. Tak, aby nikt nie zrobił sobie przypadkiem krzywdy. Każdy członek Fairy Tail miał to do siebie, że nawet kiedy bardzo się starał nie zrobić nic złego - coś złego mogło się wydarzyć. Dlatego ze szczególną ostrożnością Abri podchodziła do swoich ataków. Stara się działać szybko i zwinnie. Stara się wskakiwać na jego plecy i ugryźć gdzie tylko się da, innym razem szuka okazji od frontu, aby zranić ten jego brzuchowy balon.

No i nie. No nie! Pyza była... zszokowana. T-to co... zrobiło jej krzywdę!
-PUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU~! - zaczęła głośno płakać, po czym... foch. Ona się tak z tym nie bawi. Poszła skakać gdzie indziej. Do wilko-ciocio-Abri. Bo ona była miła. I pewnie na płaczącego drożdża nie nakrzyczy. I nie zrobi krzywdy. Więc ciocio-wilczko-Abri była spoko. Tylko Pyza płakała. Do momentu, gdy na jakąś dynię by nie naskoczyła. Wówczas byłoby to coś w stylu: "ŁEEEEE O! Dynia. Tralala!". No, ale w wykonaniu Pyzy. I bez słów. No bo Pyza płakała. I była smutna. I olała tamtego zuego zombie. Bo był zuy. I ogólnie Pyza się źle przez niego czuł. A przez to nie miał już zbytnio ochoty by działczyć przeciwko niemu. Bo był zuy.

MG:

Zombie dzielnie wytrzymywał kolejne ataki. Jego ręka zapewne odpadłaby mu kilka razy. W końcu leżał, nie miał jak uniknąć ataku, do tego przeciwniczki nacierały ze sporą siłą. Jednakże, na Wesołym Grubym Panu nie wywarło to żadnego większego wrażenia. Gdy obrywał sztyletem, ten po prostu odbijał się od skóry ożywieńca, jak wcześniej Pyza. Ba, to samo działo się z kłami wilka! Zupełnie jakby przeciwnik był stworzony z niezniszczalnej gumy. Ale wiadomo, jeśli coś jest niezniszczalne, to magowie z Fairy Tail i tak zdołają to zniszczyć.
Tak też było w tym wypadku. Pyza próbowała, ale zawiodła już chwilę temu. Abri postanowiła również spróbować, ale nawet jej ząbki nie były w stanie przebić się przez skórę zombie. Jednak oba te ataki najwyraźniej zdołały osłabić defensywę przeciwnika. Dzięki temu n-ty atak Arisu zakończył się sukcesem. Gdy tylko jej sztylet rozciął ciało, wróg rozpłynął się w zielonkawą mgiełkę i zniknął. A z jego środka wyleciała rozpędzona, duża dynia, którą jednak wspierająca magini zdołała złapać na czas. A w środku niespodzianka, po 1 losie dla każdego.

Abri: 2*Cukierek Truskawkowy, 1*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Ananasowy, 3*Cukierek Gruszkowy, 2*Cukierek Jabłkowy, 2*los na loterię
Arisu: 3*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Ananasowy, 2*los na loterię
Pyza: 1*Cukierek Truskawkowy, 2*Cukierek Poziomkowy, 1*Cukierek Gruszkowy, 3*los na loterię