Eagle Pass

First topic message reminder :


____________________________________
MG

Tymczasem Matt z Marcelkiem wylądowali pierw w pobliskiej wiosce Kończyce Kolonia. Krawca znaleźli coś prędko. Starszy pan z rzucającym się w oczy warsztatem blisko wjazdu. Pod warsztatem z kolei stała już dorożka, również całkiem bogato wyglądająca. Kiedy się zjawili, krawiec, pan Eddison właśnie z dwoma mężczyznami ładowali dębowy kufer. Do magów podszedł jeden z mężczyzn ubranych w te same szaty, co dwójka pomagająca przy kufrze - zielone, z wyhaftowanym na przodzie i plecach herbem rodu. - Czy mam przyjemność rozmawiać z magami zatrudnionymi przez naszego barona? - zapytał, przyjaźnie się przy tym uśmiechając.

MG

Kobieta uśmiechnęła się na widok Fema, po czym powtórzyła mu idealnie słowo w słowo to, co Nimue. Niemal odtworzyła całą rozmowę wraz z całą tą pasją, z jaką mówiła o gwieździe. Nimue zaś podeszła w międzyczasie do gwiazdy, przy czym zauważyła coś ciekawego. Im bliżej znajdowała się Gwiazdy, tym wolniej Garadliera mówiła, jakby ktoś puścił jej głos w co raz wolniejszym tempie. Wszystko wracało do normy, kiedy się odsunęła nieco. Z drugiej strony wyglądało to, jakby Nimue bardzo długo stała w bezruchu, bardzo szybko mrugając i oddychając, jakby było z nią co najmniej coś nie tak. A czuła się bardzo dobrze.

Darksworth wysłuchał w spokoju tego, co miała mu do powiedzenia kobieta. A więc trzeba było jakoś ustabilizować tą gwiazdę, bo inaczej zatrzyma czas i będzie... nie ciekawie. Super. Poczuł się bardzo dziwnie, kiedy zdał sobie sprawę z tego, jakie brzemię spoczywało teraz na jego barkach. Czuł się nieodpowiednia osobą do tego zadania. Przecież on specjalizował się w spuszczaniu wpie*dolu, a nie magicznych mechanizmach i naprawach artefaktów. Przez chwile przeszło mu przez głowę, aby zrezygnować z misji, póki jeszcze miał czas. Może teraz było źle, ale jak zacznie przy niej grzebać, to może być tylko jeszcze gorzej. Zmarszczył brwi i przetarł dłonią czoło. Co robić? To wszystko było bardzo niejasne. Jak mieliby dostać się do środka gwiazdy?
-Od jak dawna gwiazda jest niestabilna? Towarzyszyło temu jakieś szczególne wydarzenie?-zapytał kobietę. Może ktoś próbuje rozwalić gwiazdę, oddziaływając na nią z zewnątrz? Może ktoś rzucił na nią jakieś specyficzne zaklęcie? Musiał pomyśleć. Spojrzał na Nimue i aż zdębiał. Z dziewczyną działo się coś dziwnego... Ale wydawało się, że nie jest w niebezpieczeństwie. Czyżby gwiazda spowalniała czas w koło siebie? W takim razie bezpośredni kontakt z nią był raczej nie możliwy. Wstał i sam udał się na półpiętro, aby spojrzeć na gwiazdę z bliższej odległości. Był też ciekawy pewnej rzeczy... Kiedy już tam był, zapalił papierosa i z powstałego dymu uformował rękę, po czym posłał ją w stronę kuli. Był ciekaw, czy "magia" również zostanie spowolniona.

MG

Pracodawczyni kiwnęła energicznie głową na drugie pytanie Fema uśmiechając się nieznacznie. - Tak tak! Badania dowodzą, że na zachowanie gwiazd wpływa bezpośrednio ułożenie planet. Każda z nich ma swój własny, niepowtarzalny "schemat", na który reaguje. Gwiazda jest niestabilna od około tygodnia. Istnieje możliwość, że jeżeli gwiazda zatrzyma czas, zatrzyma też ruch planet i pozostaną w takim układzie już przez całą wieczność... - wytłumaczyła pokrótce. To chyba jednak nie była kwestia magii wroga. Tymczasem szermierz podszedł bliżej siostry. Z każdym krokiem jej zachowanie wracało do normy, jakby sam Darksworth "dostrajał się" do biegu czasu wokół obiektu. Sam zaś nie czuł się jakkolwiek inaczej niż wcześniej. Dym zaś w rzeczy samej też zwalniał im bliżej znajdował się gwiazdy, jednak Fem mógł stwierdzić, że chociaż owe rośnie wykładniczo, to jest możliwe dotknięcie jej, przynajmniej dymowym tworem.

Hm... Cała ta sprawa była dość dziwna. Zleceniodawczyni nie dała mu zbyt wiele informacji, to też narazie nie przyszło mu do głowy żadne rozwiązanie tej sytuacji. Mógł więc równie dobrze, spróbować dotknąć gwiazdy i mieć nadzieję, że nie spowoduje to jej zniszczenia i tym samym zatrzymania czasu w całym wszechświecie. No trudno. Najwyżej... nie umrze, tylko zawiesi się w czasie i będzie tak sobie trwał. I będzie miał bardzo dużo czasu, aby sobie to wszystko przemyśleć. Dlatego postanowił, że dalej będzie przeć do przodu, aby dostać się do gwiazdy i jej dotknąć. Ciekawe, co się stanie.

MG

Zdecydowanie wiedza teoretyczna z gwiazdologii nie specjalnie dawała jakikolwiek obraz tego, co winni zrobić z całą sytuacją. Fem więc zrobił najbardziej oczywistą rzecz, jaką zrobić można nie mając kompletnie wskazówek na dalsze poczynania. Gwiazda została dotknięta, co zdawało się Femowi odbyć w normalnym zakresie czasu, chociaż dla samej pracodawczyni trwało to znacznie dłużej i trochę mniej dłużej dla samej Nimue, która co by nie było stała w pobliżu. Początkowo nic się nie stało. Gwiazda znajdowała się pod dłonią Fema delikatnie wibrując. Dopiero po chwili w głowie dwójki magów rozległ się głos:

Głos zdecydowanie kobiecy, niewiele wyjaśniający cokolwiek. Zaraz po tym dla całej dwójki świat zawirował rozpływając się i zastępując go nieprzeniknioną ciemnością. Możnaby mieć wrażenie, że stracili przytomność czy stało się cokolwiek innego, jednak nie czas było na wyjaśnienia.
- Czy mógłbyś zabrać swą rękę z mojej głowy? - zapytał ten sam głos, co wcześniej, zaś przed Femem stała dziewczyna. Bądź dziecko, patrząc na rozmiary, wszak sięgała mu niewiele powyżej pasa. Miała krótkie, niebieskie włosy oraz bladą cerę, jednak największą uwagę przyciągały oczy... których nie było. Prócz tego posiadała dwa, puste oczodoły, które zdawały się i tak wszystko widzieć. Na sobie miała białą, zwiewną sukienkę oraz zegarek na szyi. Co więcej, oboje stali na łączce rosnącej w środku niczego. Ciemność, trawa i trzy postacie - ot, taki widoczek się zrobił.

Darksworth przyzwyczajony był do walki na śmierć i życie. Do samobójczych misji w bazie wroga. Do ratowania świata przed Inkwizycją. To wszystko wydawało się dość łatwe, bo jedyne co wystarczyło umieć, to walczyć lepiej niż przeciwnik. No i dobrze ciąć mieczem. A Pheam to potrafił. Czasami natrafiał na kogoś, o wiele silniejsze ale i tak się nie poddawał. Zasada była prosta - jeśli sprawę da się rozwiązać, zabijając kogoś, lub pokonując i obezwładniając to misja szła szybko i sprawnie. Ale stabilizacja gwiazdy? Nie znał się na tym. To była zaawansowana magia, a szermierz jedyne co potrafił, to dmuchnąć komuś dymem w twarz. Takie rzeczy nie należały do jego umiejętności. Skoro jednak zapisał się na tą misje i była tutaj Marie, to musiał chociaż spróbować. Najwyżej wszystko wybuchnie i będzie śmiesznie. Tak bardzo, że wszyscy będą śmiać się nieustannie przez najbliższą... wieczność. Dotknięcie jej nie przyniosło jednak oczekiwanych efektów. Darksworth oczekiwał czegoś spektakularnego, świateł, wybuchów i tego typu rzeczy, tym czasem jednak jedyne co czuł, to wibracje, którego źródłem była gwiazda. Westchnął i już miał się odwracać, aby wrócić do zleceniodawczyni, kiedy usłyszał ten głos. No i potem nastała ciemność. Czyli jednak wybuchła. No trudno. Nie pykło.-pomyślał Darksworth, próbując ogarnąć co się w koło niego dzieje. I nagle znowu rozległ się głos, a on poczuł pod swoją dłonią... włosy.
-Oh... Wybacz.-mruknął Pheam i powoli oderwał dłoń od głowy dziewczynki, która zapewne była personifikacją gwiazdy. Przyjrzał się jej dokładnie i wzdrygnął się mimo woli, kiedy zobaczył wpatrujące się w niego oczodoły. Właściwie to bardziej zdziwił go zegarek na szyi.
-Kim jesteś? Zgaduje się, że Gwiazdą.-powiedział Darksworth, rozglądając się po łące.-Powiedź, jak mogę Ci pomóc?

MG

Gwiazda stała obserwując Fema na tyle, na ile jej wzrost jej pozwalał. Szermierz sam sobie odpowiedział na pytanie, na co tak delikatnie skinęła głową, którą to zaraz po tym nieco przechyliła w bok dalej obserwując maga. - Myślałam, że w waszych stronach pytają raczej jakoś w stylu "Masz jakiś problem?"... Ale może pomyliłam uniwersa. - odpowiedziała nieco zaskoczona po czym zrobiła krok do tyłu. Jak na zdestabilizowaną gwiazdę była wyjątkowo spokojna. A może gwiazdy tak zwyczajnie mają? - Ale tak, jest problem. Ale pozwól, że wyjaśnię. Moje siostry, jeśli je spotkałeś, nie są w tym zbyt dobre. Obecnie nie jesteś w Earthlandzie. Earthland jednak wpływa na... To miejsce. Zaś to miejsce wpływa na Earthland. To, co jest jednak zdestabilizowane to nie my, tylko ten świat. O ile nam nic nie grozi w związku z tym, wy możecie być w niebezpieczeństwie. W każdym razie gdzieś tutaj ukryte jest jego serce. Możesz je zniszczyć, zabić, uspokoić w jakikolwiek sposób... Bez różnicy. Tak długo jak ja żyję, mogę stworzyć nowe, ale nie mogę go zniszczyć. Grunt, by nie było aktywne podczas konkretnego czasu. Z tym, że nie wiem, gdzie poszło... - wzruszyła ramionami. Cóż, chyba ostatecznie sprowadzało się do tego samego - machaniu mieczem. Zdecydowanie brzmiało dużo prościej niż uspokajanie magicznego przedmiotu. Tylko teraz gdzie go szukać? I jak serce mogło gdzieś pójść? Nóg dostało czy co?

Darksworth próbował ogarnąć wszystkie informacje, których udzieliła mu gwiazda. Czyli... Musiał zniszczyć jakieś serce i to wystarczy, aby uspokoić sytuację? Rozejrzał się i zauważył, że Red stoi obok niego, tak samo zdezorientowana jak on sam. Spróbował się do niej uśmiechnąć, po czym jeszcze raz spojrzał na Gwiazdę. O dziwo, gołe oczodoły nie sprawiały na nim aż tak makabrycznego wrażenia jakie powinny.
-Czyli, podsumowując.. Nie jesteśmy w Earthlandzie, ale aby uchronić świat od dewastacji, by uchronić ludy naszych nacji-----urwał, bo zdał sobie sprawę, że cytuje piosenkę, którą gdzieś kiedyś przez przypadek usłyszał.-Muszę zniszczyć Serce, które gdzieś sobie poszło, aby uratować Earthland. No i muszę ochronić Ciebie. Brzmi prosto... W takim razie możesz na mnie liczyć.
Uśmiechnął się do dziewczynki i jeszcze raz, rozejrzał się po okolicy, aby bardziej zorientować się w tym, gdzie obecnie się znajduje i czy zobaczy gdzie mogło udać się ów Serce.
-Masz jakieś imię? Ja jestem Pheam. A to jest Red.-[b]przedstawił siebie i rudowłosą dziewczynę, która kiwnęła głową na przywitanie, chociaż widać było, że jest trochę przerażona wyglądem Gwiazdy.
-[b]Jakieś pomysły, gdzie mogło udać się Serce? Swoją drogą - czym ono jest? Potworem? Ludzką postacią? Przedmiotem?-zapytał, zaciekawiony tą kwestią.

MG
//Przyznaję się bez bicia, że od czerwca ja kompletnie nie pamiętam, co miało się robić na tej misji... Ale też oświadczam, że nie robi mi to zbyt dużej różnicy

Fem widział za dużo i przeżył zdecydowanie zbyt wiele, by takie mankamenty w wyglądzie robiły na nim większe wrażenie. Co innego Red, nie mniej przejdźmy do osoby, na której uwaga niby-upiornej dziewczynki była obecnie skupiona, bowiem kiedy tyko przerwał swoje pierwsze słowa, niewielka istota przed nim uniosła w górę rękę jakby chcąc tym zwrócić na siebie uwagę jeszcze bardziej: - ....by miłości i prawdzie nie przyznać racji, by gwiazd dosięgnąć, będziemy walczyć! Tak, właśnie tak.... - dokończyła za Fema pełna dumy, po czym opuściła rękę i chrząknęła. - Szczególnie lubię ostatnią linijkę. Wiesz, gwiazdy... - po czym zamilkła, dając mu dokończyć wypowiedź, na co kiwnęła głowa raz czy drugi. - Znaczy ochrona mnie nie jest priorytetowa. Wbrew pozorom dam sobie radę. - zapewniła, po czym zaczęła rozglądać się w ślad za szermierzem, tak samo przestając w tym samym momencie, co i on - Nazywajcie mnie jak chcecie. Siostry nazywają mnie Stella Eternita ale jeżeli wpadniecie na coś innego, to też w porządku. Nie mniej miło poznać - nawet, jeśli z punku widzenia mojego nie będzie to raczej długa znajomość. - uśmiechnęła się przyjaźnie. Fem zaś rozglądając się jeszcze raz mógł stwierdzić jedną rzecz - nie są w całkowitej ciemności, chociaż tak zdawało się na pierwszy rzut oka. Unosząc głowę wyżej mógł dostrzec, słabo bo słabo, korony drzew odcinające się na tle bardzo ciemnego, grafitowego nieba. - Serce jest... Sercem. Zmienia formę w zależności od tego, kto patrzy. Ale kiedy spotka się Serce wie się, że to Serce. Widziałam, jak biegnie tam - wskazała ręką kierunek pośród całej tej ciemnicy - ale jak za nim pobiegłam, to go nie znalazłam. Nie powinno biegać w takim stanie samopas. W ogóle nie powinno biegać. To niebezpieczne... jeśli wiecie, o czym mówię. - a była pewna, że wiedzą.

Stella pozytywnie zaskoczyła szermierza faktem, że znała resztę piosenki. Najwidoczniej gwiazdy również czasem słuchały piosenek, aby chodziły do baru. Chociaż nie wyobrażał sobie jej pijącego z kufla i śpiewającego razem z wieśniakami. Ale on tam mógł wiedzieć o życiu magicznych artefaktów? Chciał jakoś uspokoić Red, ale w sumie nic nie przyszło mu do głowy, więc tylko uśmiechnął się do niej.
Nie miał pojęcia o co mogło chodzić Stelli. Wzruszył ramionami.
-Nie wiem o czym mówisz. W sensie, że jeszcze zawału dostanie od tego biegania?-powiedział i puścił oko Stelli.-Dobra, ruszajmy na poszukiwania.-dodał po chwili i przy pomocy PWM przyzwał ze "zbrojowni" Onikiri. Tak na wszelki wypadek. W sumie nie miał pojęcia, czy spotkają ich tutaj jakieś niebezpieczeństwa czy nie, ale dla bezpieczeństwa wolał mieć przy sobie miecz. Szedł z przodu, tak aby w razie ataku mógł obronić zarówno Red jak i Stelle. Rozglądał się i nasłuchiwał uważnie.

MG

Stella kiwnęła głową. Stella pokręciła głową. I znowu kiwnęła. I pokręciła. I w tym wszystkim się trochę pogubiła, w całym tym kręceniu. - Tak. Nie. Tak... A może nie? Czy jednak tak...? Ojej... - zaczęła srogo rozmyślać nad słowami szermierza. No bo w sumie taki zawał nie przyszedł jej do głowy, a to brzmiało jak rozwiązanie sytuacji. W kocu jednak pokręciła głową. Raz. Drugi. Trzeci... To było bardzo zdecydowane kręcenie. - Nie nie! Nie w tym rzecz. Znaczy to byłoby wspaniałe, ale problem jest inny. Jak biega, to nie wiem, gdzie jest. A to generuje problemy i potrzebę szukania. Jeśli nie znajdziemy go na czas, to będzie problem. Taki kolejny. Nieco wstyd to przyznać, ale wszystko to wina tego, że wykonałam wadliwą sztukę. Ale tylko trochę. Nikt nie jest perfekcyjny i nieomylny! - zaczęła się tłumaczyć znowu wymachując rękoma, tak jakby miało to wzmocnić siłę jej wypowiedzi i niepodważalną argumentację. Kompletnie w tym wszystkim nawet zapomniała o Red nie zwracając na nią kompletnie uwagi. W końcu zaś jej ręce się uspokoiły i chrząknęła. - Dobrze dobrze, a teraz... Na koniec świata i jeszcze dalej! - zakrzyknęła bojowo na powrót wskazując kierunek, w którym ostatnim razem widziała Serce i tam też zaczęła maszerować.

Tymczasem Femowi i Red nie zostało nic innego, jak ruszyć dalej, a im dalej Fem szedł, tym więcej krzaków, kamieni i innych traw z drzewami dawał radę dostrzegać, tak jakby jego wzrok przywyknął chociaż trochę do tych całych dziwacznych warunków, jakie tam panowały. Pojawiło się jednak coś, co nie tylko Fem miał okazję dostrzec, ale nawet Red - jakiś fioletowy, bardzo dobrze widoczny szlam, który wykręcał z tego, co szermierz mógł nazwać dróżką i skręcało w drzewa. A Stella szła dalej. I jak tak się jej przyjrzał, to jej oczodoły były nakryte powiekami.