Eagle Pass

First topic message reminder :


____________________________________
MG

Tymczasem Matt z Marcelkiem wylądowali pierw w pobliskiej wiosce Kończyce Kolonia. Krawca znaleźli coś prędko. Starszy pan z rzucającym się w oczy warsztatem blisko wjazdu. Pod warsztatem z kolei stała już dorożka, również całkiem bogato wyglądająca. Kiedy się zjawili, krawiec, pan Eddison właśnie z dwoma mężczyznami ładowali dębowy kufer. Do magów podszedł jeden z mężczyzn ubranych w te same szaty, co dwójka pomagająca przy kufrze - zielone, z wyhaftowanym na przodzie i plecach herbem rodu. - Czy mam przyjemność rozmawiać z magami zatrudnionymi przez naszego barona? - zapytał, przyjaźnie się przy tym uśmiechając.

MG

Związani bandyci patrzyli ze zgrozą w oczach na magów. A było trzeba uciekać jak reszta. A teraz to? A teraz lipa. - Panie, my prości bandyci jesteśmy. Żyjemy w tych lasach i żyjemy z tego, co żeśmy pokradli, bo życie nas okradło i my już nijak cokolwiek mamy! Panie dobrodzieju, pan oszczędzi biednych łotrów, których sam los wystarczająco zgnębił! - o biedni, oni tu tylko na życie próbują zarobić, a oni tak brutalnie do nich, z pięściami i jakimiś cudami z kluczy. - Powinniśmy się pośpieszyć. Kufer winien być dostarczony przed zachodem słońca, a jeszcze kawałek drogi nam zostało. - rzucił jeden ze służby lorda. No, czas uciekał, a po zmroku może być jeszcze gorzej z dostawą.

Matty przyglądał się bandytom, którzy posłusznie wyśpiewali wszystko. Spojrzał spokojnie na mówiącego przedstawiciela tego gatunku, a następnie nakazał Cepheusowi by ten go podniósł.
-Weźmy go z nami. Będzie spętany, nic nie zrobi. I może powie coś ciekawego. Później ewentualnie go wykorzystamy. - następnie zrobił demoniczną minę (a przynajmniej próbował) -Ewentualnie wykorzystamy go jako żywą tarczę huehuehueeuhueheue. - nie ma to jak udawanie tego złego. Ale tak na serio, to chciał go wziąć z nimi do powozu czy też na dach powozu, coby go przesłuchać. I to przekazałby mężczyźnie, z którym jechali. Bo w sumie, czemu by nie wziąć jednego z nich? Jako takie zabezpieczenie. No i źródło informacji. Bo Matthew Jones jeszcze nie skończył z tymi zuymi rzezimieszkami. Co to to nie. Definitywnie!

A Marcelek sobie westchnął, z politowaniem dla biednych bandytów, których żywot był jednak ciężki. Jednakże no wiadomo było, że tak jak oni żyli, tak nie można było. To było wręcz karygodne tak napadać. Ciekawe jacy by byli,gdyby to oni znaleźli się na miejscu napadanych kupców i to ich by tak okradziono. Jednakże Marcelino nie miał zbytnio ochoty kogokolwiek moralizować. Wystarczyło, że zajął się tym Matty, a sam Marcuś po prostu czekał, drapiąc się w kolano, by duszki chłopca zrobiły swoje i żeby mogli ruszyć w dalszą drogę. Ziewnął jeszcze, lekko znudzony.
- Jedźmy już, bo zimno - rzuciłby tylko, wskakując w dorożkę i pozostało tylko jechać dalej, do celu. tak jak to należało zrobić. Chyba...

MG

Strażnik wzruszył ramionami nie widząc większych powodów, by nie zabrać zbira. Jeżeli to przyśpieszy podróż to w porządku, dlatego też wprowadzono do powozu związanego mężczyznę, który definitywnie był zdezorientowany i trochę przerażony. W sumie to go chyba właśnie porywają magowie z Lamii. Ale to tylko trochę, o ile można kogoś porwać tylko trochę. Tak też usiedli sobie w powozie, bandyta na pastwę Matta, Marcelek już w powozie, a powóz ruszył znowu w stronę rezydencji barona. Czy tam lorda. Mniejsza.

No i fajno. Scorpio i Cepheus pewnie się też jakoś zabrali. Chociażby na powóz. Biedny Cepheus, Scorpio pewnie właśnie go zagaduje. Albo opowiada o ostatniej randce z Aquarius. Tak czy inaczej Cepheus musi go znosić. A Matty za to dostał nową zabawkę. Znaczy nie zabawkę. Ale zbira. Do przesłuchań. Uśmiechnął się do niego chytrze i rozpoczął swoje przesłuchanie. Wszak warto się dowiedzieć, czy oni tak naprawdę, czy może jednak ktoś za tym stał i niedługo będą tu kolejni. Bo to mogłoby być trochę problematyczne.
-Więc po kolei. Po prostu tak napadacie? To przestępstwo. A ponieważ teraz jesteś z nami, możesz trafić za kratki. Chyba, że powiesz coś... interesującego. - przedstawił swoją ofertę nie do odrzucenia ich nowemu towarzyszowi podróży.

No więc ruszyli dalej, no to fajnie dosyć. Marcelek mógł powrócić do bycia spokojnie siedzenia i robienia za złodupca, który zwalczał bandytów, którzy ośmieliliby się zaatakować wóz. Choć właściwie jedna taka walka wystarczyła mu na ten dzień. Raczej wolałby coś zjeść, albo żeby przestało go swędzieć kolano. Oczywiście przy okazji przysłuchiwał się rozmowie Matta z bandytami, ale sam nie miał w tej sprawie nic do powiedzenia. Marceluś był dość porządnym osobnikiem. On z takimi ordynarnymi, prostackimi rzezimieszkami się nie zadawał. Ale też nikomu nie zabraniał z nimi rozmawiać. W końcu Matt rzeczywiście mógłby wyciągnąć od nich coś interesującego...

MG

A bandyta siedział i nie wiedział, co robić. Jeno patrzył na Matta zdezorientowany. - Panie, ja zwykły zbir jestem. Sami sobie zadania zlecamy, a tak się złożyło, że kilku naszych zobaczyło powóz godzinę czy dwie temu. Wsio panie, wsio. - odpowiedział Mattowi na pytanie. No co on może mu więcej powiedzieć? - Eee... Ciekawego... Hmm...Ciekawym może być fakt, ze mech wcale nie porasta drzew tylko od strony północnej, tylko od każdej. - stwierdził po czym uśmiechnął się do Matta pokazując niekompletne uzębienie. No, powiedział coś ciekawego. To teraz mają go wypuścić, tak?

Dalej swędziało go kolano... Dalej był głodny... Dalej jechali... Dalej słuchał rozmowy Matta z bandytą... Gdy nagle usłyszał niezwykle interesującą rzecz. Mech obrastał drzewa z każdej strony? Nie... To nie mogło być prawdą! Marcelek natychmiast się zerwał na równe nogi i włączył się do konwersacji.
- Zmyśliłeś to, prawda?! - zapytał, nieco grożącym tonem - Może więc zechcesz pokazać mi takie drzewo? - dopytał, a potem zrobiło mu się tak trochę głupio. Cóż... Całe życie był przekonany, że mech rośnie tylko na północnej części. Tak też mógł nie zgubić się w lasach. A tu mu teraz zmieniają cały światopogląd.
- Nieważne... Tak czy inaczej, nie możemy chyba cię wypuścić. Takie napaści nie mogą pozostać bezkarne. Lecz odsiadka w więzieniu też nie na wiele ci się zda... - Marcelek westchnął i otarł czoło. Miał swego rodzaju rozwiązanie do tej sprawy, lecz wolał ją omówić jeszcze z Mattym, żeby nie było, że dyktatura, dziwne pomysły i tak dalej. - Może by go tak wziąć, żeby sprzątał u nas w gildii? - spytał, oczekując reakcji. Chyba lepsze to, niż żeby mieli go zabić. A z czego Marcelek pamiętał to w siedzibie był niezły burdel... A kto i kiedy miałby to wszystko ogarnąć? No właśnie... Sprzątacz by się przydał...

Matty westchnął, słysząc wypowiedź bandyty. Naprawdę nierozgarnięta istota. A takie... były najsmutniejsze. Bo zanim im się coś wytłumaczy trzeba się namęczyć, a przez to... takie osoby cierpią, że się je oszukało. Ale cóż, Jones nie miał litości dla bandytów. W tej samej chwili do dyskusji włączył się Marcelek, na którego słowa lekko się uśmiechnął. Po czym spojrzał na bandytę rozmyślając nad jego dalszym losem. Niby sprzątacz dobra rzecz, ale czy to już nie niewolnictwo. Spojrzał podejrzliwie na bandytę i stwierdził:
-Hmm... nie powiedziałeś nic interesującego. A propozycja zmuszenia ciebie do pracy jest naprawdę interesująca. Powiedz... czy ktoś jeszcze widział powóz? Czy będą dalsze ataki? Czy chcesz resztę życia spędzić na mroźnej północy, całe dnie sprzątając siedzibę gildii magów, oddzielony od swoich znajomych i rodziny? Choć, jak sam mówiłeś, pewnie ich nie masz, co? - rzucił, spoglądając na niego podejrzliwym wzrokiem, takim, starającym się udawać wzrok takiego zuola. Że niby właśnie wymyślili dla niego idealną karę. Sybir! Kamczatka! Łagr!

MG

Zbir nie miał szczęścia. On tutaj kulturalnie okrada ludzi, a ci co? Do łagrów go chcą! A przecież nikomu nie zrobił krzywdy! Przestraszył się Marcelka tak, że aż podskoczył i go cofnęło do tyłu. Ale on mu mógł pokazać takie drzewa. Widział ich mnóstwo, ale obecnie to chyba nawet nie byłby w stanie ruszyć się z powozu. Taki był zestresowany! - Ja na prawdę nic nie wiem! No na miły Bór, wypuśćcie mnie! Albo odstawcie już na tą komendę! - zaczął rozpaczać, łzy mu się do oczu zbierały. On Na prawdę nic nie wie. Tymczasem Gdyby wyjrzeli z okien powozu mogli dostrzec całkiem pokaźną posiadłość, a za nią rozpościerającą się wioskę. Sporą wioskę. Chyba powoli dojeżdżają na miejsce.

No niestety, zbir nie miał szczęścia. A łagry potrzebowały więźniów. A Matty nie przepadał za zbójami. Bo zwykle oszukiwali. Więc no.
-Czemu mamy wyświadczać przysługę komuś, kto na nas napadł? - spytał beznamiętnie spoglądając na płaczącego prawie zbira. Był przestępcą. A takich należy karać. A jeśli pokrzywdziło ich życie, to zaraz pokrzywdzi ich łagr. Czy coś. Niech wie, że za zbrodnie się karze. Ukarzą jednego, ale będzie on przykładem dla innych swoich pobratymców, że takich rzeczy się nie robi. Spojrzał na Marcelka pytająco, czy zabierają go do siedziby Lamii, czy może jednak okazać mu łaskę i komisariat? Bo to był w sumie lekki dylemat.

Widząc i słysząc to co się działo, Marcelek pokręcił głową z dezaprobatą. Po czym westchnął.
- Ach...
Postawa bandyty była dla niego bardzo niepoprawna i niewłaściwa. Dało się po nim zauważyć, że zdecydowanie miał mentalność pasożyta i wyzyskiwacza. Jak z napaści na drogach, to z krajowych podatków w więzieniu chciał się utrzymywać. A pożytku z niego nie byłoby żadnego. Matt miał rację. Nie byli nic winni owemu bandycie. To on zawinił, więc należało coś z tym zrobić. Zaś łagr... To znaczy, sprzątanie siedziby Lamii, na opuszczonej, mroźnej północy wydawało się być najrozsądniejszą karą.
- Zrozum... Tak będzie najlepiej. Nie tylko dla ciebie, ale również i dla społeczeństwa. Być może właśnie w tym odnajdziesz swoje życiowe powołanie? - rzekł całkiem łagodnie Marcelek, jakby wręcz troszczył się o los bandyty. - A to nie jest wcale nic złego, sam się o tym przekonasz. - powiedział, po czym uśmiechnął się do Matta, gdyż tylko on poza Marcelkiem mógł wiedzieć, co dokładnie czekało biednego bandytę.

MG

Klamka zapadła. Zbir nie widział dla siebie już jakiekolwiek nadziei, dlatego też zamilkł i już nic więcej nie mówił. Tymczasem słońce powoli chyliło się ku horyzontowi, a magowie zostali zmuszeni do wyjścia z powozu. Zbira związano porządnie wyprowadzając go razem z magami. Chyba reszta załogi nie miało nic przeciwko temu, żeby Lamia przygarnęła zbłąkanego na drogach życia mężczyznę. Weszli do ogromnej posiadłości, za nimi wtoczony kufer, zaś w holu już stał nieco starszy mężczyzna z długimi do ramion brązowo-siwymi włosami. Chudy jak patyk, koło 50, nosił na sobie niebieskie szaty z aksamitu. Tak jak się spojrzało na niego to wydawał się być całkiem miły. Przywitał magów uśmiechem. - Niezmiernie dziękuję za pomoc. Gdyby nie wy, kto wie, co by się stało z kufrem. Wilhelmie, proszę, nagrodź tych młodzieńców. - w tym momencie chłopak we fraku, majacy około 14 lat podszedł, wręczył każdemu po worku pieniążków, a następnie stanął z powrotem gdzieś za panem tych włości. - Zbliża się noc. Czy w ramach podziękowania nie zechcielibyście spędzić nocy w posiadłości? Za pół godziny zostanie podana kolacja. - zaproponował uprzejmie dobrze wiedząc, ze wracanie nocą może być nieprzyjemne, a ci mogą być zmęczeni drogą. No chyba, że wolą się zbierać. Na to już nic nie poradzi. W workach zaś było sporo pieniążków.

+ 40 000k każdy

W końcu dotarli na miejsce, a Marcelek z tego powodu niezaprzeczalnie się ucieszył. Bandytę zaś należało jak najszybciej załadować do pociągu i odesłać do łagru, o ile Matty nie miałby nic przeciwko temu. Zaś główna część zadania została wykonana i Marcusia wręcz zaskoczyła taka ilość pieniądza i to dość pozytywnie. Na tyle, że nawet przestało mu przeszkadzać swędzenie kolana. I na miejscu zostali naprawdę miło powitani, jak na magów z Lamii. Nawet jedzeniem chcieli ich częstować! Oczywiście Marcelek nie miał nic przeciwko, ale ważna była grzeczność i odpowiednia retoryka.
- To bardzo miło z pańskiej strony. Byłoby nam bardzo miło, ale nie chcielibyśmy się narzucać. Aczkolwiek, jeżeli nie stanowi to żadnego problemu, to zostaniemy z ogromną przyjemnością. Prawda Matt? - spytał swojego towarzysza z gildii, żeby nie było, iż sam o wszystkim decydował. A Marcelek to był taki miły człowiek. I do tego trochę głodny...

Matty nie miał nic przeciwko, by łotr odpracował na mroźnym Sybi... Północnych Pustkowiach swoje zbrodnie. Cóż, czasami jest się magiem Lamii Scale, a czasami zarządcą łagru. Takie życie, nic nie można było na to poradzić. Będąc już na miejscu Matt odwołał swoje duchy, by nie musieć ich już męczyć pobytem w tym świecie. Skinął lekko głową, zarówno na powitanie oraz ponownie, jako podziękowanie za nagrodę. Spodziewał się pieniędzy, ale nie aż worka. Do tego ich pracodawca okazał się być bardzo miłym człowiekiem.
-Z chęcią. - potwierdził słowa Marcelka Matty, a gdyby się do czegoś zbierało już na kolację, poszedł tylko upewnić się, że ich więzień jest uwięziony i spętany, i raczej już nie ucieknie za daleko. Bo z łagru na bank nie ucieknie. A tutaj jeszcze może próbować. Dlatego Matty chciał się tego upewnić.