YIP

Imię: Yip
Pseudonim: -
Nazwisko: -
Płeć: Samiec
Waga: 2,5 kg
Wzrost: 37 cm
Wiek: 4 lata
Gildia: Violet Pegasus
Miejsce umieszczenia znaku gildii: Szary Pegaz na plecach.
Klasa Maga: 0

Wygląd:
Jaki jest kot każdy widzi, ma głowę, tułów, cztery łapy a w każdej z nich ostre pazurki jak i ogon. No chyba, że jest się fioletowym kotem, który potrafi chodzić na dwóch nogach tak samo jak człowiek. Yip jest posiadaczem oczu o kolorze zielonym oraz różowych powiek, co tworzy bardzo ciekawą kombinację z jego niejedno barwną sierścią.  Tuż obok nich, wysoko nad nosem ma dwie dla niektórych śmieszne żółte plamki.  W wielu miejscach jego ciało jest barwy kremowej, a te miejsca to: końcówka tylnich łap, górna część przednich kończyn, szyja oraz plamka na jego grzbiecie. Ma dosyć długi ogon w kolorze takim jak jego większa część ciała, który jest zakończony ostrym kształtem.
Charakter:
Co można powiedzieć o tym kocie ?
Na pewno jest on miły dla przedstawicieli jednej z trzech grup: członków gildii do której on sam należy, jak każdy przedstawiciel płci niemeńskiej w VP dla kobiet, oraz dla przedstawicieli rasy, którą sam reprezentuje.  Im dana istota jest przedstawicielem więcej niż jednej z tym grup, tym Yip jest dla tej osoby milszy. Jeśli jednak to stworzenie jest dla niego niemiłe, to przedstawiciel rodziny kotowanych odwdzięcza się tym samym, nawet jeśli jest reprezentantem któreś z powyższych grup. Zawsze mówi to co myśli, często używając niezbyt miłych dla ucha słów. W jego gildii wielokrotnie podejmowano próby zmiany używanych przez niego wyrazów, co nie przyniosło żadnych efektów. Większość Pegazów przyzwyczaiła się do jego sposobu wypowiadania się, tylko czasami któryś z nich zwróci uwagę. Lubi sobie pospać, nieważne czy to jest tylko krótka drzemka, czy wielogodzinny sen w nietypowych miejscach, np. w zlewie, w rynnie, na stole, na czyjejś głowie, czy w gabinecie mistrza gildii na jego biurku, na którym często znajduje się spora ilość różnych dokumentów. Jak chyba każdy kot lub jak ich większość Yip jest fanem ryb, które często sam łowi, trochę mniej lubi owoce jak również nie odmawia mleka jak i alkoholu, ten zwierzak jest dosyć dobrym znawcą trunków.
Historia:
Swoją pierwszą część życia ten zwierzak może łatwo podzielić na dwie, mniejsze części: jedną miłą i fajną, drugą w niemiłą i nie fajną. Ta lepsza dla niego wiązała się z dobrą dla niego starszą kobietą, która odnalazła go kiedy był on bardzo mały. Mieszkała ona samotnie w swoim domu na uboczu jednego z większych miast Fiore. Był z nią ponad rok, a nigdy nie dowiedział się jak ta kobieta miała na imię. Ludzie, którzy rozmawiali z nią, gdy Yip był w pobliżu, mówili do niej „pani”, „babciu”, „staruszko”, „stara jędzo” jak i na inne sposoby. Nikt nigdy nie zwrócił się do niej po imieniu, najwyraźniej go nie znali, możliwe nawet, że sama staruszka tego nie wiedziała, gadający kot nigdy się jej o to nie spytał. Pamiętał dobrze jak po raz pierwszy odezwał się do nie, początkowy szok jaki był widoczny na jej twarzy, jak również późniejsza radość. Od tamtego momentu mogła wreszcie porozmawiać z kimś w swoim własnym domu w którym Yip jak tylko sięgał pamięcią, nigdy nie było nikogo oprócz jego jak i starszej pani. To co ta dwójka nazywała swoim domem, inni ludzi określi to ruiną, legowiskiem chorób i szczurów lub w jeszcze inne sposoby. Co do tego drugiego określenia, to musiał wymyślić jakiś zazdrośnik czy kretyn, kot nigdy nie chorował jak również przez cały okres mieszkania tam szczura widział raz czy tam dwa razy. Budynek ten był tylko i wyłącznie zbudowany z desek, w których co prawda czasami zdarzało się po kilka dziur, jednak nie przeszkadzało to żadnemu z mieszkających tutaj istot. Oprócz jednego poszarzałego materacu, spróchniałego krzesła bez jednej nogi i starej szafie, która mogła w każdej chwili rozlecieć się, resztę rzeczy stanowiły śmieci oraz złom, który tutaj przynieśli. To już tutaj nauczył spać się gdzie popadnie jak i swojego specyficznego sposobu mówienia, który dla wielu nie jest miły dla uszu. Babci najwyraźniej nigdy nie przeszkadzała jego mowa, nie mówiła, że takich słów się nie używa, nawet śmiała się, gdy słyszała czasami wiązankę z ust tego małego zwierzaka. Dzień w którym jego życie z tego lepszego zmieniło się w to gorsze, było dniem w którym stracił swoją pani z oczu. Szli wtedy starym drewnianym, ale nadal solidnym mostem z lasu, gdzie często chodzili po leśne owoce. Tym razem było tak samo, udało im się zebrać ich dosyć sporą ilość, a kiedy byli tak mniej więcej w połowie mostu, babcia nagle zatrzymała się. Postawiła wiklinowy koszyk ze zdobyczą, by po chwili podejść do krawędzi mostu w miejscu gdzie nie było oparcia. Patrzyła na przepływającą pod nimi rzekę, która w tym miejscu było bardzo głęboka, nawet dla człowieka. Yip zaciekawiony tym na co się patrzy jego ludzka towarzyszka, podszedł sam do krawędzi mostu i szukał w rzece tego, co zaciekawiło człowieka.  Kobieta coś tam mówiła, jednak do kota nic nie docierało, gdyż w wodzie zauważył dużą ilość ryb, które wyglądały na smakowite. Gdy już wybrał sobie największą wśród tych wszystkich pływających tutaj, nagle usłyszał potężny plusk, staruszka nie wiadomo dlaczego skoczyła do wody. Mały zwierzak, gdy tylko stracił ją z oczu, odruchowo sam skoczył do niej,  próbując ją tym samym uratować. Jak jednak wiadomo, koty nie potrafią pływać po chwili sam Yip zaczął się topić, nie trwało to jednak długo, nie wiadomo skąd pojawiła się fala, która przeniosła go bezpiecznie na brzeg. Uratowany wypatrywał za kobietą, jednak nigdzie jej nie zauważył, dlatego wszedł na jeden z okolicznych przybrzeżnych kamieni i znowu skoczył do tej wody. I było tak samo jak poprzednio, Pojawiła się nagle znikąd fala, która przeniosła go na brzeg po krótkiej chwili topienia się. Zwierzak nie dawał za wygraną, dalej skakał, dalej tonął i dalej nagła fala bezpiecznie transportowała go na brzeg. Robił to codziennie, kilkadziesiąt razy każdego dnia, jak nie więcej i tak ciągle przez ponad pół roku. W tym czasie sypiał na lub pod mostem, na brzegu, na kamieniach, na drzewach, dosłownie wszędzie w okolicy, gdzie tylko to się dało. Jego początkowe topienie zmieniło się w unoszenie się na wodzie, a to z kolei w umiejętność pływania, które z kolejnymi jego próbami stawało się coraz lepsze. Im jego zdolności do poruszania się w wodzie stawały się lepsze, tym fale słabły, aż w końcu były ledwo co zauważalne. To wyglądało tak, jakby sama woda chciała, aby Yip zdobył zdolność, tą przed którą inni przedstawiciele jego rasy wystrzegają się. Początkowo jadł to co znalazł lesie i tylko co jakiś czas złowioną rybę,  jednak im lepiej pływał, tym więcej udawało mu się ich złapać, po trzech lub czterech miesiącach był na diecie składającej się tylko i wyłącznie z ryb. Dużo później, gdy wychodził z wody po złowieniu jednej ryby i  zaprzestaniu na chwilę poszukiwania, poczuł na sobie czyjś wzrok. Spojrzał na ten drewniany most i ujrzał osobę, która nazywała się Vivien Theophile, sam mistrz gildii Violet Pegasus we własnej osobie. Mało kto korzystał z tego przejścia nad wodą, a jeszcze mniej osób zwracało uwagę na małego kota przy rzece. Zaciekawiony tą osobą, zwierzał ze swoją zdobyczą ruszył bliżej mostu, Mistrz VP ciągle stał w jednym miejscu, tylko jego oczy cały czas były skierowane na kota. Yip zatrzymał się przed tym magiem, odległość między nimi wynosiła jakieś 3-4 metry, stali tak przez parę minut, nikt z nich w tym czasie nie powiedział, tylko patrzeli na siebie. Po tym czasie zaczęła się rozmowa, kto ją zaczął to kot nie mógł sobie tego przypomnieć, o dziwo Mistrz również miał z tymi problemy, gdy zwierzak się o to pytał. W czasie tej rozmowy kota z człowiekiem, Vivien wysłuchał spokojnie wszystkiego i jakoś mu się udało przekonać go do dołączenia do swojej gildii, jak i zaprzestania dalszych poszukiwań staruszki, po której pozostał tylko obraz w jego pamięci. Może Yip uznał głos mężczyzny za miły, może dlatego że zaproponował mu schronienie lub może dlatego, że w jakiś sposób przypominał mu dawną towarzyszkę, dlatego ruszył za nim. W ten sposób ten mały przedstawiciel kotowatych stał się członkiem Violet Pegasus, w pewnym sensie ich maskotą jak i kocim magiem, po pojawieniu się zdolności do kontrolowania wody.


Umiejętności: Inteligencja[1] , W czepku urodzony[1] , Lotnik[1].
Ekwipunek: Mały plecak z kilkoma bandażami oraz suszonymi rybami.
Rodzaj Magii: Magia Wody – zdolność  wytwarzania wody, oraz manipulowania tą z naturalnych zbiorników. Taką wodę można wykorzystywać na wiele różnych sposobów, od tych prostych  po te bardziej złożone.
Pasywne Właściwości Magii
o Kocie Zmysły - Lepszy słuch jak i wzrok jednak słabszy niż w przypadku 1 poziomu umiejętności odpowiedzialnych za to.
o Pływanie – Prawdopodobnie pływa najlepiej ze wszystkich przedstawicieli swojej rasy jak i potrafi nieco więcej wytrzymać podczas nurkowania.
o Wytwarzanie Wody – Potrafi wytworzyć niewielkie ilości wody czy pobrać go z otoczenia tylko z "nieożywionych" zbiorników, np. jak kałuże  (250 ml).
o Kontrola Wody – Potrafi również kontrolować niewielkie ilości wody, prosta, niegroźna manipulacja kształtem, nie zadaje obrażeń nawet "ostre" kształty, kontrola w odległości 1 metra od kota. (250 ml).
Zaklęcia:
o Zaklęcia B:
Aera – podobnie jak inni przedstawiciele swojej rasy, potrafi wyczarował parę białych skrzydeł na swoich plecach, dzięki czemu może latać praktycznie gdzie chce i kiedy chce. Może wziąć ze sobą wtedy max. 1 osobę,  a latać może max. 5 postów, po tym czasie jego skrzydła znikają. Mogą oczywiście zniknąć wcześniej w przypadku nadmiernych obrażeń itp. Jak i możesz użyć od razu przy zakończeniu ażeby "przedłużyć" działanie.

Wodny Strzał – na jego obydwóch łapkach skrapla się woda, która po krótki czasie wystrzeliwuje bardzo szybko w kierunku w który ma skierowaną daną górną kończynę. Mają one w przybliżeniu kształt kuli, które są 1,5 razy większe niż kocie łapki. Jednokrotne użycie zaklęcia wytwarza 2 takie kulki, po jednej na każdą łapkę Dzięki temu może strzelać w dwa różne kierunki. Obrażenia z pogranicza rang C i B dla każdej pojedynczej kuli.

Wodna Kula – Yip podnosił swoje dwie łapki do góry, jakby o coś prosił, po czym w miejscu nad nim zaczyna się zbierać się woda. Im bardziej wilgotne środowisko oraz im więcej jej znajduje się w stanie ciekłym, tym szybciej wytwarza się w powietrzu wodna kula sporej wielkości. Kula ta można powiedzieć, że "rośnie" do takiej o rozmiarach 2 metrów średnicy, a gdy osiągnie ona te rozmiary, to kot dosłownie trzyma ją, jego dłonie stykają się z tą wodą. Może nią rzucić w coś bądź kogoś, jej prędkość wtedy nie jest duża. Można również użyć jej jak czegoś w rodzaju tarczy przed ogniem lub wodą. Kula cały czas przylega do jego łapek, więc jeśli przesunie je znad głowy i skieruje je przed siebie, to ta woda zmieni swoje położenie i będzie przed Yipem. Może iść z nią, gdy ma ja nad głową razem z łapkami, ale nie może wtedy przemieszczać się szybko, gwałtowny ruch powoduje rozpad kuli. Jeśli również nie wyrzucimy jej po wytworzeniu w ciągu 2 tur po to ona również się rozpadnie, zalewając okolicę wodą. W przeciętnych warunkach (wilgotność) kula tworzy sie w czasie 1 tury, siła uderzenia porównywalna do silniejszego C, słabszego B.

Cytat :

. No chyba, że jest to fioletowym kot

Powinno być 'No chyba, że jest się fioletowym kotem' albo 'No chyba, że to fioletowy kot'.

Cytat :

Zawsze mówi to co myli

Myśli.

Cytat :

Zawsze mówi to co myli, często używając niezbyt miłych dla ucha słów,

Zważywszy na ciąg dalszy, tutaj powinna być kropka, a nie przecinek...po słów.

Cytat :

Lubi zrobić sobie pospać

Te 'zrobić' jest błędem. Zupełnie zbędne i zdanie psuje.

Cytat :

nie ważne

Razem - nieważne.

Cytat :

a kiedy byli tak mniej więcej w połowie postu

Chyba 'mostu'.

Cytat :

W czasie tej rozmowy kota z człowiek

Człowiekiem.


Znalazłam o wiele więcej błędów, ale nie wypisałam nawet połowy. Głównie stylistyczne itp.
Tak czy siak akcept części opisowej.
Magię sprawdzi ktoś inny.

Poprawione

Eq - 250 klejnotów

pwm
1. nieznacznie. Nawet nie sięga to wyostrzenia jak w przypadku 1 poziomu umiejętności odpowiedzialnych za to.
2. nieco dłużej wytrzymać, nieco lepiej pływać. Ot w stopniu nieznacznym.
3. Wytworzyć tylko i do 250 ml. Pobrać ewentualnie tylko z "nieożywionych" zbiorników, jak kałuże, etc.
4. Do 250 ml. Kontrola tylko co najwyżej kształtu, z czego w dalszym ciągu to woda, więc obrażeń nawet "ostrym" kształtem nie zada. Poza tym prędkość potencjalnego przemieszczania takiej wody jest niewielka i owa kontrola tylko w obrębie 1 metra od Yipa.

Zaklęcia:
1. Mogą oczywiście zniknąć wcześniej w przypadku nadmiernych obrażeń itp. Jak i możesz użyć od razu przy zakończeniu ażeby "przedłużyć" działanie.
2. Czyli to jeden pocisk = 1 zaklęcie, czy 1 zaklęcie = 2 pociski? Pierw sprecyzuj to, a i podaj jakiś kształt mniej więcej pocisków i wymiary około?
3. przemieszczać się razem z kulą? Czyli po prostu iść w momencie jak ma się ją "nad głową" nie? Oczywiście naruszenie postawy, czy jakieś inne rzeczy przerywające "kontakt" z kulą spowodują jej rozpad i tyle, że kula tylko pochlapie okolice, a tak... Zadaje obrażenia raczej z natury obuchowych nie przekraczających siłą B, acz pierw... Podaj też wymiary mniej więcej, etc.

Poprawione

To ogółem zaklęcia:
2. Obrażenia z pogranicza rang C i B dla każdej pojedynczej kuli i oczywiście nie należą one do największych skoro wielkością nieco większe od łapki.
3. niech będzie że w przeciętnych warunkach (wilgotność) wtedy zbiera się w ciągu 1 postu takie zaklęcie i potem ma te 2 tury na wyrzucenie. Średnica etc niech będzie. Siła uderzenia porównywalna do silniejszego C, słabszego B.

reszta łok

Poprawione

Akcept techniczny