Południe Fiore, Scater

First topic message reminder :

Na południe od Ery, niedaleko Południowej rzeki umiejscowione jest Scater - miasto typowo Handlowe, dostarczające wszelkie niezbędne dobra do Oak, Ery, Altair oraz większości południowych i zachodnich miast z prostej przyczyny - znacznie taniej to wychodzi aniżeli sprowadzanie dóbr koleją z Hargeonu i Akane Resort. Dookoła Scaret wybudowały się mniejsze lub większe mieściny, wioseczki i wsie zamieszkiwane przez mniej bogatych magów i zwykłych ludzi. Ich bogactwo w głównej mierze zależało od dorocznych zbiorów lub rzemiosła, nie spotykanego nigdzie indziej, kolorowego kowalstwa - wspomaganego magią kucia metali, by uzyskać niezwykłe kolory i właściwości.
Wielu wioskom ostatnio słabo się powodziło. Doszło do powodzi na terenach położonych bliżej rzeki, natomiast w innych wioskach doszło do susz i chorób plonów, umniejszając dorobek. W ogólnych nastrojach anty-magicznych, które pojawiły się w całym Fiore, winę za te klęski zrzuca się na obcych magów, zwłaszcza tych potężnych, oraz Radę Magii, która nie jest w stanie ich upilnować. Szukając rozwiązania postanowili poprosić o pomoc magów ze wschodu. Mieli się kierować ze Scater do wioseczki Crawn, położonej niedaleko niewielkiego lasu i tam dopytać o szczegóły misji. A ich pociąg właśnie wjeżdżał na stację Scater Main, peron 2 tor 3.

Czas na odpis: 13 października

Ah, nie spotkał... No tak, zdarza się. Nic więcej nie umie... No cóż. Sprawa wydawała się być podejrzana. Sprawa z magią miała się tak, że często była czymś dziedzicznym. W takim bądź razie... - Tylko ty z ojcem mieszkacie w tym lesie...? Myślę że jego poszukiwania mogą nam zająć wystarczająco długo, by potrzebny był nam nocleg. O ile oczywiście twój ojciec się zgodzi... - ah, jaka Hanzuś mądra~ jak się zgodzi to może szybciej sprawdzą, czy jego ojciec (A MOŻE ON SAM?) nie jest poszukiwaną personą. A jak nie to co raz bardziej nabierze podejrzeń wobec owej wesołej (lub i nie) rodzinki. A jak się okaże, że to nie oni, to przynajmniej dwie osoby można będzie odhaczyć. Tak czy siak, powinno pójść na plus. -.... i może Ayano zrobi wszystkim budyń... - zasugerowała, nie bardzo sie interesując czy umie, ma chęci zrobić takowy i z czego. Obecnie miała co innego na głowie.

MG

Już nieco mniej energicznie chłopiec sięgnął po ciastko i zaczął je żuć. Widać było, po oczach, że strasznie mu zasmakowało, ale sam w sobie wydawał się być smętny. Dziewczyny zadawały kolejne pytania, drążąc temat mieszkania w lesie, a chłopiec wiercił się bardziej, wyraźnie szukając drogi ucieczki. Do tego bladość na jego twarzy się pogłębiła i lekko dygotał. Kiwał głową, to kręcił, nie patrząc na żadną z czarodziejek. I po chwili ciszy, gdy już dziewczęta przestały wypytywać, wstał, ściskając w dłoni resztkę ciastka.
- Chodźcie - mruknął niemrawo, wciąż patrząc w ziemię i ruszając wgłąb lasu, nie idąc jednak na tyle szybko, by Hanzo i Ayano mogły go zgubić.

Samo zachowanie chłopaka zdawało się mówić, że są na dobrym tropie. Nie mniej pomimo tego, że zdawało się, że niedługo spotkają tego maga, to miała wrażenie, że coś jest nie tak. Tylko nie wiedziała co. Jedna jej cześć jasno dawała jej do zrozumienia, że to właśnie o tą personę chodzi, zaś druga - to będzie bardzo skomplikowane. Ciężko jej było stwierdzić, która miała rację i ile. Nie mniej ruszyła za chłopakiem, cały czas starając się dotrzymać mu kroku, a w razie potrzeby zatrzymać w przypadku próby ucieczki. Chociaż miała szczerą nadzieję, że takiej się nie podejmie. - Ładna okolica... - rzuciła po drodze, obserwując otoczenie, wzrokiem starając się wyłapać lokum chłopaka. Nie mniej jeżeli nie byłoby tak wesoło i próbował czmychnać, biegnie za nim, próbuje złapać i powalić na ziemię kopem w tył kolana.

No i Ayanoś podreptała za chłopczykiem i Hanzo. Starała się wyszukiwać w miarę możliwości jakiś dziwnych cech lasu, nienormalnych rzeczy... A nóż coś znajdzie? Ot, nie miała nic robić, więc tak będzie najlepiej. W gruncie rzeczy miała nadzieję, że ten chłopak nie jest właśnie tym magiem, którego miały zlikwidować. Nie wyglądał na złego. Trochę to zastanawiało podczas podroży młodą mag.

MG

Spacer trwał. Ścieżka też nie była najgorsza, jakby wychodzona wiele razy. Jasne było, że dziewczyny oddalały się od polanki. Lasek robił się coraz gęstszy. I po pewnym czasie Arson stanął, pokazując na coś ręką, czego nie byłyście w stanie dostrzec zanim nie podeszłyście bliżej. Tym czymś okazał się nieduży szałas, odpowiedni dla jednej osoby niewielkiego wzrostu. Mniej więcej postury chłopca.
- To jest dom - odpowiedział mrukliwie, tak samo niemrawo jak wcześniej, pokazując na szałas. Drugiego człowieka ani widu, ani słychu.

Ou... Doszli. Fajnie. Pytanie tylko - gdzie? Spojrzała na szałas unosząc przy tym brew. Serio...? Zapytała samą siebie w duchu. Nie wyglądał na miejsce, gdzie może zamieszkać rodzina. No właśnie... nie wyglądało od zewnątrz. - No cóż, każdy mieszka gdzie może. Na pewno nie będziemy zawadzać...? - zapytała, starając się podejść bliżej "domku". Wiedziała jedno. Chłopak umiał czarować. Ojciec też mógł umieć. A magia ma to do siebie, że urzeczywistnia cuda. Cudem byłoby, by zamieszkały w nim więcej niż jedna osoba. Postanowiła zaryzykować i podejść bliżej domku. - Można? - zapytała, mając oczywiście na myśli wejście do środka. Nie chciała się tam wpychać. Byłaby to bardzo niekulturalne i nieodpowiednie dla persony jej pokroju. A wiadomo, trza wrażenie wywrzeć na miejscowych jak najlepsze, jeżeli chce się szybko załatwić sprawę. pytanie tylko - czy to nie pułapka? Dlatego też, zanim podejdzie, patrzy pod nogi i na gałęzie, starając się zachować maksimum ostrożności.

- Jejku - myślała, że ten jego dom będzie troszkę.. Inny? Taki z dachem, kuchnią, salonem oraz łazienką. Szczerze, nie spodziewała się tego szałasu. Troszkę, ją to zamurowało. Nie rozumiała jak ktoś mógłby tutaj mieszkać, ale dobra nie powinna w to się wtrącać.
Wszystko, co chciała powiedzieć Hanzo już powiedziała. Teraz po prostu czekała, aż odpowie i jeżeli się zgodzi to wejdzie do szałasu za blondynką.  Właściwie, chciała porozmawiać z chłopakiem na kilka tematów. Jednak to poczeka.. Dopiero w środku może się odezwie, a jak już wejdzie to~
- Nawet ładnie tu - oznajmiła tylko i wyłącznie z grzeczności. Normalnie, pewnie by to olała, ale skoro chłopak jest ich jedynym zaczepieniem w tej sprawie to od czegoś trzeba zacząć.

MG

Lokum chłopaka widocznie zaszokowało dziewczyny, które przywykły do zupełnie innego pojęcia słowa "dom". Tymczasem szałas w środku lasu nie wyglądał zachęcająco. Mimo to obie postanowiły wejść do środka, czy to z grzeczności, czy z innych pobudek, a Arson nie protestował. Wbrew przypuszczeniom Hanzo o zaklętym domu, gdy weszła do środka nic się nie zmieniło. Zrobiło się nawet ciaśniej z powodu Ayano, która też do niej dołączyła. Teoria wydawała się obalona. Po chwili chłopaczek odezwał się cicho.
- Dlaczego chcecie się pozbyć tego maga...? Przecie nic złego się nie dzieje... - wymamrotał siedząc obok szałasu pod drzewem.

Czyli jednak szałas. Informacja została potwierdzona, nie ma żadnych nieścisłości. Co więcej napłynęły nowe. Mianowicie, był dość mały. Pomieszczenie dwóch osób odbyło się z lekkim trudem i nie było mowy, by więcej jak jedna persona mogła w takim czymś mieszkać. Wniosek był jeden. - Czyli mówisz, że w tym szałasie, gdzie ledwie mieści się jednak osoba, mieszka jeden dorosły z dzieckiem większym niż przedszkolak? - zapytała nieco nie będąc przekonana w słowa chłopaka, wystawiając przy tym głowę z szałasu. - Pozbyć...? Oh nie, skądże. Mamy się pozbyć problemu. Jeżeli mag nie sprawia problemu, to jest jak najbardziej bezpieczny. - powiedziała, uśmiechając się do chłopaka. Znaczy się. Formalnie mają się pozbyć maga, ale kto zabroni nieco zmanipulować faktami? Z resztą.... Jeżeli mag jest niewinny to jaki sens miałaby jego kasacja? Nie opłacalne. Szkoda czasu i sił. - Nie mniej mieszkańcy uważają, że mag jest zły i wyrządza szkody... Tylko czy mieszkańcy mają racje? Sami jesteśmy magami, nie zabijemy niewinnego człowieka... - stwierdziła absolutnie szczerze. Zabije jeżeli będzie się o to prosił, w innym wypadku raczej nie byłoby to konieczne. A po co tracić czas, skoro i tak ma już go wystarczająco mało? Szczególnie Hania...

- Nie chcemy się go pozbyć, chcemy sprawdzić, co złego zrobić - w sumie nie miała dużo do powiedzenia. Wręcz, przeciwnie. Wyszła z szałasu i usiadła obok chłopaka. Nie wiedziała, co ze sobą zrobić, czy na czymś konkretnym się skupić. Wpatrywała się, więc w przestrzeń. Może coś ciekawe tam będzie. Jakiś jeleń, a może zając?

MG

Sytuacja była albo poplątana, albo dziewczyny nadmiernie ją sobie poplątały. W każdym razie wciąż padały niewygodne pytania w stronę chłopaka, który też coraz bardziej się denerwował. Dziewczyny swoje kontynuowały, powoli wychodząc z szałasu, a Arson się bujał, siedząc na wystającym korzeniu drzewa.
- Nie ma tu nikogo... Nie ma tu nikogo... Nie ma... - szeptał, ale słyszalnie, niewątpliwie w dziwny sposób. Kto mówi takie rzeczy w środku dnia? Chciał je przestraszyć? Cóż, nieco zadziałało, bo obie odczuły lekkie ciarki na plecach. Zrobiło się ciemniej? Nieco chłodniej? Nie, nie, to z pewnością tylko wyobraźnia... Chyba.

/Ayano, poprzedni post jest nieregulaminowy. Wiem, że czasami ciężko jest cokolwiek twórczego napisać, ale nie wymagam ścian. Tylko 5 linijek.

Ciekawie. Było ciekawie. Chłopak zaczął gadać jakieś nawiedzone rzeczy, które początkowo wywołały dość spory niepokój. Sam chłopak był dziwny. Używa magii by się wyprzeć, że jej nie zna. Mówi, że mieszka z ojcem, a szałas jest góra na jedną osobę. A teraz to. On w ogóle był prawdziwy? To pytanie na chwilę pojawiło się w jej głowie, by ostatecznie dojść do wniosku, że owy chłopak jest niespełna rozumu i chyba chory psychicznie. Co to było? Schizofrenia? Chyba to, chociaż nie była do końca pewna. Badanie psychiki ludzkiej niezbyt ją interesowało, chociaż jakieś podstawy miała. Nie zostało nic innego, jak podejść do chłopaka, kucnąć przed nim po czym klepnąć go lekko w policzek. - Jesteśmy prawdziwe. - stwierdziła przy tym chłodno, cały czas uważając na wszelakie próby ucieczki i udaremniając je chwyceniem chłopaka za ubranie oraz podcięcie go sprowadzając do parteru. Wszelakie ataki zaś stara się przyjąć na lewy karwasz, mając go cały czas w pogotowiu. - Gdzie twój ojciec? - zapytała, tym samym tonem, mając powoli nieco dość zabawy w kotka i myszkę.

Kotek i myszka, a może myszka i kotek? Można było poczuć,  że coś w gruncie rzeczy jest nie tak. Dużo informacji zostało przeinaczonych. To w końcu mieszka sam, czy nie? A może jego rodzicami są jakieś wilki? Póki co Ayanosia nie wiedziała. Chłopak póki co ją przestraszył. Zaczął gadać jakby był opętany przez jakiegoś ducha, albo może nawet gorzej? Na przykład takiego Szatana. Może, nie tyle co się przestraszyła, ale bardziej zmartwiła się o chłopaka.
- Przepraszam - na chwilę przerwała - wszystko w porządku? - strasznie zmartwiła sie o chłopaka. Chciały wydobyć z niego informacje, ale w takim jego stanie się nie dało.

MG

Gdyby można było przyznać nagrodę za najdziwniejsze zachowanie w promieniu 5 kilometrów, niewątpliwie Arson dostałby statuetkę bez większej konkurencji. To, jak się zachowywał budziło niepokój. Dlatego też Hanzo postanowiła skończyć z tym szaleństwem, próbując go wybudzić ze stanu, w którym się znalazł. Klepnęła go w policzek, a chłopaczek spojrzał na nią przekrwionym wzorkiem. Jeszcze chwila a by się rozpłakał. Tymczasem w młoda kobietę uderzył smród niemytego ciała. Widać specjalnie o higienę nie dbał.
- Prawdziwe? - przerzucił spojrzenie na Ayano, która wyraziła swoja troskę. Pociągnął głośno nosem. Chyba nic nie było dobrze. - Nie ma go, ojca nie ma... U... umar... - wydukał słabo, powstrzymując łzy. Tym wodnistym spojrzeniem spojrzał na Syrenkę. - Z-zabijecie m-mnie? - Był w tym głosie strach i rozpacz, ale też jakaś naiwna, dziecięca nadzieja. Nie chciał umierać. Nikt nie chciał.

Interesujące. Im dłużej znajdował sie w owym stanie, tym bardziej zaczęła go postrzegać nie jako stukniętego dzieciaka, a ciekawy przypadek medyczny. Nie mniej to by pasowało. Przynajmniej jednoosobowy namiot. Nie mniej im dłużej to trwało tym większe miała wrażenie, że zadawała niewłaściwe pytania, zaś rozmowa poszła w nieodpowiednim kierunku. Odsunęła się nieco od chłopaka, przyglądając mu się zamyślonym wzrokiem, głowę podpierając prawą ręką. - Prędzej odstawie do psychiatryka... - stwierdziła, słysząc jego ostatnie słowa. On coś wie. Musi wiedziec. Póki co musiał sie uspokoić, a nic tak nie uspokaja jak cisza. Z tej tez przyczyny postanowiła poczekać, aż nieco sie uspokoi, chociażby miała tak przekucać przy nim caly dzień. Tak, grunt to cierpliwość. Jeżeli będzie chciał uciekać - patrzpost wyżej. Ze względów technicznych nie zostaną one przepisane.