Restauracja "Turne gusto"

Moim zdaniem moja rozmówczyni nie była zwyczajną osobą. To nie tak, że nie mogła usiedzieć w jednym miejscu przez chwilę, bo to nieprawda, ale mimo wszystko zmieniała swoją pozycję dając wyobrażenie, że siedzi w niej kilka różnych osób.
Nieważne, nie każdy jest z kamienia.
W końcu uśmiechnęła się w moją stronę. Jest to jakiś postęp.
No owszem, zająknąłem się. Tak to już jest jeśli ksywka przylega do kogoś bardziej niż imię.
Ech, teraz istnieje raczej mała szansa, że uwierzy mi, że to moje imię. W tym środowisku każdy jest podejrzliwy.
- Cóż, wbrew pozorom to jest moje prawdziwe imię. Po prostu jako jedna z pierwszych je poznałaś, zazwyczaj nie wyjawiam go byle komu. Mrugnąłem przez stół, próbując lodów z kawałkiem ananasa.
Tak, warto było tutaj przyjść, choćby dla jakości tego deseru.
Po minie Miyu widać było, że też tak uważa.

-Rozumiem - mruknęła kiedy ponownie miała łyżeczkę w ustach. Przecież nie powinno się mówić z jedzeniem w ustach, ale jednak Miyu nie jest tak do końca dobrze wychowana. Chociaż to nawet nie o wychowanie chodzi tylko nawet o to, że przypadkiem jedzenie może wybrać niewłaściwą drogę no i klops. Szybko skończyła ciasto, zawsze tak jest co dobra szybko się kończy. Niestety, drugiego już nie zamówi i tak zaszalała. Odłożyła talerzyk na stół wraz z łyżeczką. Obróciła się, żeby wziąć torbę i wyjąć pieniądze. Jednak portfelik był na samym dnie no i mały króliczek wypadł. Nie zwróciła najpierw na to uwagi, wyjęła portfel i wyciągnęła pieniądze. Położyła je na stoliku, mniej więcej pamiętała jakie są ceny dlatego wzięła chyba nawet więcej niż musiała. Schowała portfel i wtedy podniosła małego króliczka z podłogi i schowała
-Było by źle gdybym cię zgubiła - mówiła do siebie z niewielkim uśmiechem zamykając torebkę. Podniosła głowę i wstała - Wybacz, ale będę się już zbierać

Porcja lodów owocowych znikała w zastraszającym tempie. Niepotrzebnie wstrzymałem się z wzięciem porcji maxi. Jadłem w milczeniu, zerkając co jakiś czas na Miyu, która również nie przełamywała ciszy, która między nami zapadła.
W sumie nie bardzo mi to przeszkadzało.
Była jedną z takich osób, z którymi można posiedzieć i pomilczeć i od razu jest przyjemniej. I nie musieliśmy dużo mówić, to było mi strasznie na rękę. Czasem milczenie znaczy więcej niż gadanie.
Zauważyłem, że dziewczyna zbiera się do wyjścia. Gdy wyjęła portfel i zaczęła wyciągać pieniądze zatrzymałem jej rękę.
- Dzisiaj niech będzie na mnie. Powiedziałem z uśmiechem i uregulowałem oba rachunki. Przynajmniej nie musiałem jak zwykle siedzieć sam przy stoliku.
- Ja też muszę iść. Do następnego razu. Pożegnałem się z dziewczyną, całując ją w policzek, po czym odwróciłem się i wyszedłem.

[z/t]

Taiga postanowił zapłacić za ich oboje? Em.. skoro tak chciał to niech będzie, więcej zostanie w kieszeni Miyu. Która nie była zbytnio napełniona, ale zawsze. Przerzuciła torbę przez ramię i upewniła się, że jest zamknięta żeby nic z niej po drodze nie wypadło. Ni stąd ni zowąd dostała buziaka w policzek. Dość nie spodziewane to było. Na jej twarzy nie pojawił się żaden rumieniec ani nic.
-Etoo... - mruknęła, a chłopak już zdążył wyjść. Czasem ludzi zbyt wolno reagują. Zwykle przez zdziwienie i potem do nich dociera co się stało - Następny raz pewnie nie nastąpi - westchnęła pod nosem i również wyszła.

z/t