Walka w sześcianie

MG

Arena, na której miało dojść do walki była wyjątkowo prosta w budowie. Był to pokój o wyglądzie wnętrza sześciany i wymiarach 10x10x10 metrów. Wewnątrz nie było żadnych przedmiotów wydawało się, że pokój był sterylnie czysty. Żadnych przeszkód, utrudnień, ani pomocy walki. Wszystkie płaszczyzny was ograniczające były wykonane z żelbetu, otynkowane i pomalowane, poza podłogą, która byłą wykonana ze sprężystego materiały jak materace gimnastyczne. Posadzka była pomalowana na biało i pisało na niej "bez zmian", ściana północna była pomalowana na czerwono i miała napis "zadawane obrażenia x2; szybkość ataku x0,5", Na ścianie wschodniej pomalowanej na niebiesko był napis "Szybkość ataku x2; wytrzymałość x0,5" Na ścianie południowej pomalowanej na brązowo był napis "Wytrzymałość x2; Zręczność x0,5" Na ścianie zachodniej pomalowanej na żółto był napis " Zręczność x2; zadawane obrażenia x0,5", natomiast sufit pomalowany na czarno skrywał napis "Utrzymaj się chwilę [cały post] na suficie, a otrzymasz losowe zaklęcie do wykorzystania raz na walkę bez kosztu MM za to zaklęcie". Zapewne zapytacie, dlaczego sala była tak dziwnie pomalowana? Jeżeli stanęliście na określonej płaszczyźnie zyskiwaliście bonus napisany na owej ścianie. Mogliście oczywiście chodzić po ścianach i suficie jakbyście mieli magnesy w butach. W zasadzie bez różnicy było dla was czy chodziliście po suficie czy podłodze. Jeżeli jednak oberwaliście stojąc na ścianie lub suficie spadaliście na podłogę. Na szczęście była z miękkiego materiału więc nie musieliście się brać o obrażenia. Tyle, że traciliście wcześniejszy bonus. Mimo, że w pomieszczeniu nie było żadnego źródła światła to w magiczny sposób było jasno. Keiko stała teraz w rogu między ścianą północną i wschodnią, natomiast Aki okupywał róg południowo-zachodni. Pierwszy atakuje ten, kto wcześniej odpisze.

To jak wspaniałą istotą była Keiko nie ulegało żadnej wątpliwości. Każdy człowiek, który tylko na nią spojrzał powinien był od razu instynktownie to rozumieć, koniec końców wynikało to z pewnego rodzaju informacji genetycznej zawartej w ludzkim DNA - słabsi podporządkowywali się silniejszym, głupsi słuchali i uczyli się od mądrzejszych, nie do pomyślenia było, żeby sytuacja ta mogła się odwrócić. Blondynka doskonale świadoma była tej zależności i dokładnie dlatego postanowiła wziąć udział w tej walce - aby edukować słabszych, aby pomóc im zrozumieć swoje własne słabości, aby sprawić, że chociaż jedna osoba byłaby na tym świecie o tyle mniej głupia (niekoniecznie od razu mądrzejsza, ale na pewno jej poziomu głupoty by opadł). Sam wynik walki nie był szczerze mówiąc dla niej tak ważny - chociaż oczywiście powinna wygrać, wedle wszystkich wskazań, to właśnie ona była przecież tą wyżej - ważniejsze było jednak, by pokazać drugiej osobie, że stać ją na wiele. I mówiąc ją wcale nie miała na myśli siebie, koniec końców ją stać było na wszystko, ale właśnie jej przeciwnika. Keiko na ogół nie bawiła się w jakieś akcje pokroju "hej, pomóżmy mu bo tak", ale tutaj zgodziła się na stoczenie tego zabawnego pojedynku, który kompletnie nie miał znaczenia. Jej czasem też przyda się nieco ruchu, a że przy okazji dzięki temu komuś sprawi przyjemność.

- Och, więc to z tobą mam walczyć? - rzuciła dziewczynka w kierunku swojego przeciwnika, który, po boksersku, znajdował się w drugim narożniku tego dziwnego pomieszczenia o specjalnych właściwościach. Oczywiście, że nie znała tego kogoś z kim przyszło się jej teraz bić, ale co z tego? Znajomość go w niczym jej nie była potrzebna. W końcu to nie ich osobowości czy imiona miały się tu bić, ale ich ciała, prawda? - Keiko Hikari, miło mi! - powiedziała z pogardliwym uśmiechem, dygając z gracją przed swoim przeciwnikiem i podnosząc delikatnie rąbki spódnicy swojego munduru, z którym niemal nigdy się nie rozstawała. - Sądzę, że nie ma sensu na cokolwiek czekać, prawda? Pozwól, że wykonam pierwszy ruch... i miłej zabawy... - rzuciła jeszcze, akcentując specjalnie słowo zabawa. No tak, koniec końców to była tylko głupia zabawa, więc niech się ten drugi pocieszy.

Zaraz po tej krótkiej wymianie uprzejmości dziewczynka ruszyła w kierunku znajdującej się bardzo blisko niej ściany wschodniej, momentalnie przemieszczając się na nią by skorzystać z bonusów, która ta miała jej zapełnić. Koniec końców pierwszy atak powinien być szybki, prawda? Och, oczywiście miała świadomość, że ściana ta ma też pewien minus w postaci odjęcia jej wytrzymałości, dlatego dziewczynka stała teraz blisko krawędzi z ścianą północną, ale o tym za chwilę. Gdy już była na ścianie wschodniej wygenerowała w swoich rękach Pocket Lightning, czar który teraz o tyle mógł się jej przydać, że poza tym iż sam z siebie był szybki, to teraz jeszcze otrzymał podwojenie swojej prędkości. Prawdopodobnie Aki nie byłby w stanie w tym momencie uciec, ale kto wie, może chłopak posiada jakąś nieprawdopodobną zręczność i dzięki temu da radę odskoczyć. Tak czy siak, Keiko zamachnąwszy się swoim piorunem na przeciwnika, następnie odskakuje do tyłu kierując się w stronę sufitu, cały czas jednak będąc blisko krawędzi z drugą ścianą.

To teraz pora na bajeczkę i to bardzo zabawną~! Otóż... Dawno dawno temu, za siedmioma górami, czy tam innymi elementami krajobrazu... Otóż właśnie tam w sześciennej kostce miało dojść do batalii jakich mało, bo pomiędzy... Loli i supportem! Ta! Support jakim był Aki miał walczyć i to w imieniu honoru gildii, a dziewczyna... Dziewczyna była chyba jego wzrostu może trochę niższa! Co jednak teraz? N-no ten... Zielonooki jakoś tak spiął się wewnątrz siebie, bo przecież obca osoba i takie tam, a na dodatek to ten... On i walka, walczyć, potyczka. Nie umiał, ale musiał spróbować! Musiał dać z siebie wszystko!
- K-keiko... J-ja... Aki... - wydusił z siebie ciemnowłosy, cofając się w kierunku ściany południowej, ażeby to... Przesłonić się zaporą tak, iż pocisk zostałby przekierowany w róg pomieszczenia, ot co~! A nawet można by rzec, iż nastolatek dodatkowo ustawia Dispel - powietrzną zaporę, której raczej zbytnio nie widać - tak, iż jest nieco pochylona do przodu i w kierunku rogu pomieszczenia, ot co~! Sam na dodatek nie mając pewności defensywnej wskakuje na ściankę do góry, aby to dostać się na sufit i... Utrzymać się tam jak trzeba~! Leci kolejny pocisk, czy coś? Ponowna zapora, a on przemieści się na drugą stronę sali. Był w zachodnim rogu, uda się do wschodniego, ot co~! Dodatkowo, jak tylko zauważy, iż dziewczyna idzie w jego ślady, czeka na odpowiedni moment i jak jest może z metr, a może dwa od celu, stawia na jej drodze poziomą zaporę wiatru. Tak, tak~! Dispel, iż ta nie zdąży go ominąć, a więc wpadnie na niego i... Odbije się? Spadnie? Zapewne~! Sam Aki jest gotów postawić kolejną zaporę przed sobą, jakby leciał kolejny pocisk, aczkolwiek robi to w ostateczności, samemu odskakując w stronę wschodnią~!

MG

//Okej, trochę zastanawiałem się nad oceną muszę przyznać i miałem problem, ale w końcu podjąłem decyzję. W razie wątpliwości gg - wytłumaczę.

//Post edytowany o 22:45 machnąłem faila i zapomniałem Akiemu policzyć bonus ze ściany, który oofc mu się należy.... Pewnie za późna godzina dla mnie i na to zwalę winę.

Pierwszy krok poczyniła Keiko, która walkę rozpoczęła od wskoczenia na ścianę, która dawała jej dodatkową szybkość. Bardzo mądre i uzasadnione posunięcia dla maga błyskawic. Chwilę potem postanowiła nieco zająć przeciwnika i wysłała w jego stronę pioruny. Najpierw zamachnęła się próbując rzucić. Sam piorun zwiększony umiejętnością ze ściany byłby strasznie szybki więc Aki użył swojego dispela w momencie kiedy ta już się zamachiwała. Najzwyczajniej w świecie potem nie miałby szans zdążyć. Dlatego postawił przed sobą tarczę z wiatru mimo, że okazało się to zwykłą zmyłką i Keiko tak naprawdę nie zaatakowała. Prawdziwy piorun poszedł w momencie jak Aki wchodził po ścianie i miał czas, aby zareagować. Dokładnie widział ten atak i miał szansę na ustawienie kolejnej zapory, w którą tym razem piorun wleciał w dispela, ale nie zahamował jego lotu. Przeleciał przez tarczę tylko trochę go spowalniając co przy tej szybkości... Raczej dużo nie zmieniło. Również trajektoria zaklęcia nie została specjalnie zmieniona [dane potwierdzone przez sprawdzającego zaklęcie]. Keiko posiadała umiejętność ninja co pozwalało jej na dokładniejsze rzucanie m.in takimi przedmiotami jak pioruny więc i do celności ataku ciężko było się przyczepić. Mimo to Aki był w ruchu co przy 1lv umiejętności uratowało Akiego. No w drobnym stopniu uratowało maga powietrza bo oberwał w klatkę piersiową, ale nie w serce, w które diabelnie ciężko trafić, bo cel jest mały. Potem jeszcze piorun wybuchł powodując, że Aki spadł na ziemię, ale sama eksplozja na szczęście nie zadała mu żadnych dodatkowych obrażeń. Mimo to przekłuta klatka piersiowa. Nie muszę mówić, że krwawiło i bolało jak cholera? Od takich ran można umrzeć i stracić przytomność. Jednak w chwili uderzenie był na ścianie wytrzymałości co odrobinę zmniejszyło obrażenia zadane w ten sposób. Był w końcu twardy. Ale dobrze nie było. Poza tym Aki chcąc utrudnić życie wrogowi postawił przed nim zaporę z kolejnego dispela. Jednak Keiko to zauważyła i trochę wyhamowała. Nie na tyle, aby w niego nie wpaść, ale na tyle by wpaść w niego barkiem co zmniejszyło obrażenia. No i przede wszystkim spowodowało, że Keiko również spadła na ziemię.

Stan:
Aki: Krwawiąca rana na klatce piersiowej, spowodowana głównie tym, że przeceniłeś dispela, który jak upewniłem się w rozmowie z Melem nie odbiłby pioruna Keiko. Przeleciał więc i trafił na ciebie. Rana znacząca, ale nie krytyczna. MM=82%. W tej chwili leżysz na ziemi koło swojego rogu. ATAK
Keiko - 90%MM. Leżysz koło swojego początkowego rogu. OBRONA.

No i nasz mały uzdrowiciel oberwał, a na dodatek upadł! Oj oj, biedny ciemnowłosy, który niemalże natychmiast aktywuje skilla, który ma polegać na prostej sztuczce, a mianowicie na łagodzeniu obrażeń przy pomocy pwm - Natural Healing Abilities. Biedny zielonooki poraniony się nie podda, bo jaki byłby honor wróżek, nie?! Walczymy do końca dlatego też liczymy, iż wcześniej wspomniane pwm, jak i odpowiednie umiejętności przyspieszą odpowiednio terapie, która zostaje zapoczątkowana wraz z podnoszeniem się z ziemi i opieraniem o ścianę lewą dłonią nastolatka poprzez przyłożenie do boku z Western wind that alleviates the heaven, Zefir! - D. Czemu lewą? Otóż prawa w międzyczasie ma za zadanie wyrzucenie skalpela w kierunku Keiko, ażeby ta dostała. Po prostu dostała, aczkolwiek najlepiej jak w klatkę piersiową bądź jamę brzuszną, a już w ogóle lepiej jakby udało się zranić hym... wątrobę? nerki? śledzionę? Wie gdzie to się znajduje mniej więcej - Medical Knowledge, wiec łaj not tu traj~! Trafi? Nie? Co ma być to będzie, ważne by została na trochę zajęta, a Akiś... Leczy się dalej, próbując podpierając się prawą ręką, podejść do ściany z zręcznością, co dużo zająć nie powinno. Dotarł... Super, jednak Keiko pewnie się ogarnęła, więc... Jeśli szarżuje na niego, czeka na odpowiedni moment by szybko aktywować Eastern wind that sharps the heaven, Apelio! Oczywiście czeka aż ta się albo rozpędzi na tyle by nie uniknąć, albo jest dość blisko by zmaksymalizować obrażenia, o~! Jednak jest też opcja, iż wchodzi znów po ścianie~! Wtedy poleci Fetter na dolną kończynę, o na przykład prawą nóżkę kózki, znaczy Keiko. Niech znów spadnie poprzez nagłe ustanie kończyny w ruchu, o~! A bum~! Ale ostatecznie wracając... Spadła? Oberwała? Nie ruszyła się? Whatever? Wtedy w kierunku jej głowy/twarzy/klaty leci Night breath that dries the water, Ventulus Nocte! Supporzenie powinno pomóc i wzmorzyć debuff, który przydusi dziewczę do muru, o~!
Co jednak ostatecznie robi Aki? Jak prawa łapka się zwolni, wtedy sięga po bandaż coby przytamować krwawienie i inne takie na klacie i próbuje dostać się na szczyt, o~! Na sufit ścianą z zręcznością tym razem~! Bikos aj łonna tu bi nindża~!

A nasza blondyneczka nie była wcale wielce zdziwiona przebiegiem swoich działań. Ot, celowała w zadanie rany swojemu przeciwnikowi i tak też się stało, wszystko zgodnie z planem. Być ktoś inny zdziwiłby się lekko, że wszystko przebiegło tak łatwo i szybko, ona jednak w pełni świadoma była własnych umiejętności i podejmowanych przez siebie decyzji, to też widząc stan w jaki wpędziła swojego rywala dziewczyna tylko westchnęła cicho. - Mam nadzieję, że to nie koniec, tak szybko... - szepnęła tylko pod nosem, kompletnie nie do usłyszenia dla Akiego. Chłopak oberwał, ale z tego co widziała chyba będzie w stanie jakoś-takoś kontynuować tę walkę, nie ma więc co silić się na współczucie czy przejmować się jego sytuacją. Chciał walczyć? To oberwał. Jeśli ona by oberwała, to też nie miałaby wielkich pretensji o to, zważywszy na miejsce, w którym się znajdowali i cel dla jakiego tu byli. Dlatego też dziewczynka nie przywiązała większej wagi do rany chłopaczka, choć do ruchów jego już taką przykładała. No i nie należało stać w miejscu i podziwiać swojego działa a ruszać się. Niech ta walka potrwa choć jeszcze trochę.

Tak czy siak, Keiko doskonale wiedziała co powinna teraz zrobić. Będą w rogu ściany ponownie wskoczyła na ścianę, tym razem jednak nie zamierzała ryzykować obniżonej wytrzymałości, więc wybrała sobie ścianę północną. Bonusy i minusy z niej płynące w tym momencie nie miały dla niej żadnego znaczenia, bo zwyczajnie nie zamierzała w tej turze atakować. Jedyne co planowało to zyskać trochę przewagi szybkości nad swoim przeciwnikiem, a to przecież żadnym atakiem nie było. Dlatego gdy dziewczyna znalazła się na ścianie północnej pierwsze co zrobiła to dokonała Elektrostymulacji na własnym ciele, tak by przyśpieszyć swoje odruchy i wyczulić zmysły. Miało to jej pomóc w ewentualnych unikach przed atakami Akiego, bo nawet jeśli znajdował się teraz w ciężkim stanie, to na pewno nie zamierzała go lekceważyć. Następną rzeczą, którą zrobiła to puściła się biegiem w kierunku sufitu, korzystając z bonusów stymulacji do własnej szybkości i refleksu, w razie potrzeby unikając ataków przeciwnika, odskokami to w jedną, to w drugą stronę. Chciała dostać się na sufit i zyskać to dodatkowe zaklęcie, o którym była mowa w zasadach panującej na tej sali, dlatego temu przyporządkowała swoje ruchy - dlatego postanowiła użyć dodatkowej techniki, mianowicie użyć swojego Electric Dodge, po to by uniknąć wszystkich zaklęć, które przygotował specjalnie dla niej jej przeciwnik. Biegła więc zwracając uwagę na to, co Aki robi i w odpowiednim momencie unikając w ten sposób jego ataków - dodatkowo, jeśli jeden Dodge nie wystarczył na uniknięcie jego ataku, to ponawiała go po raz kolejny robiąc to zygzakiem (lekko w prawo-> lekko w lewo).

Na wszelki wypadek, jeśli udało się jej już znaleźć na suficie a Aki dalej atakował, miała zamiar otoczyć się Magnetic Sphere, tak by obronić się przed kolejnymi atakami i utrzymać na suficie - choć szczerze, Electric Dodge powinny załatwić sprawę, choć jeśli tak się nie stało to na ziemi również ustawia swoją sferę, tak by Aki nie mógł jej w żaden sposób zagrozić.

MG

No więc Aki rozpoczął proces leczenia po niezbyt korzystnej pierwszej kolejki. Leczenie oczywiście przebiegało, a jego efekt podam w stanie pod koniec posta. Przejdźmy jednak z powrotem do walki. Keiko rozpoczęła bieg po ścianie po użyciu swego zaklęcia elektrosymulacji dzięki czemu była szybsza i silniejsza, co pozwoliło jej uniknąć rzuconej przez przeciwnika broni. Ot przeleciała obok, Aki nie był jakimś mistrzem w rzucaniu i bądxmy szczerzy nie dała rady trafić w tak szybko poruszający się cel z odległości ok.10 metrów. Chwilę potem poszedł jednak Fetter i tego zaklęcia Keiko nie była w stanie uniknąć. Dlaczego? Po prostu skondensowane powietrze pojawił się zaraz przy kończynie unieruchamiając ją. Nie dało się tego uniknąć nawet z twoją szybkością. Nie szarpała, bo nie ma tego w poście więc oczywiście się nie uwolniła. Z resztą nie miałeś sporo czasu, bo chwilę później oberwałeś pociskiem powietrznym. W sumie niegroźne, trochę utrudniało oddychanie, ale tylko trochę. Gorsze było to, że keiko została odepchnięta i w efekcie spadła na ziemię. A na ziemi aktywowało się kolejne zaklęcie, które stworzyło powietrzne tornado zadając Ci wiele, ale płytkich ran ciętych. No i znowu byłeś na dole. W tym czasie Aki przeszedł niewiele. Może jakieś 3m po swojej ścianie.

Stan:
Aki: Krwawienie na klatce piersiowej ustało, ale nadal boli. No i utrudnia wszelkie ruchy ofc. Nie umrzesz, dalej leczysz. OBRONA
Keiko - Lekkie problemy z oddychaniem. Możesz już ruszać nogą. Liczne rany cięte na całym ciele. Nie są może groźne, ale na pewno uporczywe. Można to porównać z ranami powstałymi przez wpadnięcie w żywopłot i poharatanie ciała. ATAK

Miała czego chciała, to faktycznie nie był jeszcze koniec jej zmagań z tym dzieciakiem. Ba, ten nawet ośmielił się ją zaatakować i zadać jakiejś konkretniejsze obrażenia, niespecjalnie zagrażające jej życiu, ale na pewno niezbyt też przyjemne. Och, teraz wręcz musiała się mu jakoś odwdzięczyć, inaczej nie byłaby sobą! Z resztą, każda jedna, mała ranka na jej boskim i idealnym ciele przypominała jej o tym, że tamten gość wręcz zapraszał ją do tego, by pokazać mu, że nie tylko on umie się bawić w ten sposób. Że niby to ona zaczęła? Ale zaraz, zaraz, ona zaczęła jednym ciosem i jedną raną, a chłopak chyba musiał poczuć jakieś kompleksy narastające wewnątrz jego ego, skoro odpowiedział ruchem, który spowodował, że u blondynki stwierdzić można był zdecydowanie więcej ranek niż u niego. To, że różniły się stopniem bólu i faktycznym zagrożeniem jakie niosły nie miało znaczenia. No ale skoro chłopak woli stawiać na ilość, a nie jakość to niech mu będzie, co jej tam. Ona była jedna i była fenomenalna, dlatego wiedziała, że na ogół (nie zawsze!) to jakość zwyciężała. Albo prościej - to ona zwyciężała.

Trzeba jednak było ruszyć dalej z akcją w tym śmiesznym sześcianie. Dziewczyna ponownie spadła na ziemię i ponownie szybko się z niej pozbierała, wciąż ciesząc się zwiększoną szybkością i reakcjami, które zapewniała jej elektrostymulacja. Dzięki temu mogła maksymalnie szybko wrócić na ścianę, na której zwiększona była szybkość ataku. Och tak, Keiko wyraźnie stawiała dzisiaj na szybkość, ale kto by się jej dziwił? Nie dość, że użyła już zaklęcia zwiększającego jej szybkość i siłę, to teraz jeszcze poprawiała to wszystko w dwójnasób dzięki tej cudownej ścianie. Co zamierzała zrobić? Otóż... Nic nowego! Ponownie tworzyła w swoich rękach Pocket Lightning i rzucała nim w przeciwnika, ot tak, bez większego kombinowania. Następnie momentalnie ruszała w kierunku sufitu, tym razem pamiętając o tym, by zwracać uwagę na zaklęcia stosowane przez chłopaka, uważała więc zarówno na możliwe niewidzialne ściany, które mogły zostać przez przeciwnika postawione na jej drodze (miała jedną rękę z przodu, specjalnie w tym celu wystawiona, by najpierw nią wyczuć ścianę i zdążyć się zatrzymać przed nią i ją wyminąć). Uważała także na kolejne zaklęcie mogące związać jej kończyny, gdyby tylko chłopak miał zamiar je użyć dziewczyna momentalnie zatrzymywała się w miejscu i próbowała uporać się z nim bez spadania ze ściany, a następnie ruszając dalej, w kierunku sufitu. W razie potrzeby, gdyby Aki użył zaklęcia ofensywnego, dziewczyna tym razem stosuje prosty unik poprzez użycie Electric Dodge. Celem jednak jest sufit i darmowe zaklęcie, które zaprzątało myśli dziewczyny od dłuższego czasu.

Więc niespodzianek ciąg... dalszy? Podobała się, czy też nie, a może nie nastąpiła wcale jeszcze... To właściwie w tej chwili pozostawało bez znaczenia dla leczącego się Akiego, który... Okazało się, że prezenty już rozdane? A może Mikołaj dopiero przyjdzie... To się teraz nie liczyło, a bardziej istotny był fakt, iż ciemnowłosy pierw co robi, to widząc poczynania dziewczyny aktywuje Fetter na jej nodze. Powiedzmy, że lewej. A jakżeby inaczej... Niech nam nigdzie nie ucieka, kiedy to Akiś skorzysta z... Heavy clouds that falls from the heaven, Magna Stratum! Za centrum sfery obiera sam środeczek pomieszenia w jakim się znaleźli, więc powinien świat zostać przesłoniony~! Ot co, a wtedy... Lecząc się non stop, udaje się w kierunku sufitu, licząc na buff zręcznościowy z obranej ściany, o! Przy okazji tak wędrując ku górze, zielonooki próbuje wyłapać potencjalne ataki, badając zmiany w powietrzu, a może raczej w jego chmurce. Co jak takie wyłapie? Wtedy próbuje odskoczyć tak, by nie przerwać kontaktu i uniknąć potencjalnych obrażeń. Najlepiej paść "na ziemie", którą teraz stanowiła ściana i doczołgać się resztę drogi, ot co~! Ale ataki może nie nastąpią... W końcu, czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal, nie?

MG

Kiedy Keiko zezłoszczona na przeciwnika próbowała wstać na jej nodze natychmiast pojawiła się warstwa powietrza, która uniemożliwiała jej ruch. Niezbyt przyjemne, ale dziewczyna znając już sztuczki wroga po prostu przemieniła się w wiązkę błyskawicy i bez większych problemów uwolniła spod działania zaklęcia przeciwnika. Jak tylko to zrobiła ruszyła ku ścianie, dość szybko, ponieważ zaklęcie elektrostymulacji działało nadal. Potem niemalże jednocześnie Aki i Keiko użyli kolejnych swoich zaklęć. Policjantka wyczarowała Pocket Lightning, a Aki mgłę. Tak więc rzut był lekko na oślep. Czy trafił? No nie Keiko nie wiedziała, bo nie potrafiła dostrzec wroga. Mgła nadal się unosiła i uniemożliwiała wam zobaczenie siebie nawzajem.

// W tym poście stan wysyłam na PW. Również wasze położenia. W tej chwili w UR możecie napisać więcej czynności niż jedną, ponieważ wasze akcje są ukryte dla siebie nawzajem. W poście głównym piszecie tylko przemyślenia lub akcje widoczne dla przeciwnika. Jakby było to niezrozumiała machnę przykład:

POST: A to perfidny x. Nie lubię go podobnie jak soku marchewkowego. Ale ja się nie dam. Najpierw rzucam świecącym sztyletem, który będzie widoczny dla przeciwnika nawet w jego mgle. [atak będzie zauważony]. Używam podmuchu mych skrzydeł by zdmuchnąć mgłę, a następnie robię to i to.... [akcja rozdmuchnięcia mgły odsłania wszystkie akcje]

UR: Podczas gdy jestem w mgle biegnę w stronę punktu z. W międzyczasie wyjmuję łuk i strzelam strzałą za moim sztyletem, czego przeciwnik nie zobaczy.

- O takie coś mi właśnie chodzi. W razie wątpliwości pisać na gg.

Więc zmagania trwały, chmurka się pojawiła, a Aki... Dalej się leczył~! Ach ta monotonia życia supporta~! Nic nie robi tylko leczy i leczy. Po prostu nuda, nie?! No, ale cóż poradzić, iż taką magią człowiek dysponuje, a co za tym idzie? Wypada z niej korzystać, dlatego kontynuując zabiegi medyczne, ciemnowłosy przemieszcza się w kierunku wcześniej obranym~! W końcu nawet po zmianie położenia wypada zyskać parę hym... buffów, nie? Zwłaszcza, że te jego są skuteczniejsze, o! Ale, ale... Nie zapominajmy o oponencie, jakim była blond loli! Akisia chmurka to Akiś spróbuje jakoś hym... Wyczuć? Wyłapać? Wychwycić dzięki swojemu pwm położenie blondynki i rzuci tam skalpelem, albo dwoma, a może nawet... Hue hue hue~! Jakiś little surprise~! Oczywiście mając pewność owej bytności w danym miejscu, nie? A sam... Sam zaszyje się niczym nindża stajl~!

Och, oczywiście, że trafiła, musiała trafić, nie było innego wyjścia. Przy jej celności, dbałości o szczegóły i wrodzonym talencie żadna inna opcja nie trafiła, no chyba że chłopak chował jakiegoś asa w rękawie lub był nadludzko zwinny. Wtedy, może, ale tylko może, byłaby w stanie zaakceptować widmo porażki i spudłowania, normalnie jednak nie potrafiło jej to przez myśl przejść. Tak wprawne dłonie jak jej, tak umiejętne czarowanie, tak fantastyczne umiejętności... To wszystko było ponad zasoby potrzebne do pokonania chłopczyka. Dodatkowo wciąż utrzymywały się efekty elektrostymulacji, dlatego dodatkowo pobudzona dziewczyna nie potrzebowała zbyt długo myśleć nad efektywnością swoich czynów. Gorzej, że cały teren zasnuła mgła i to już mniej się jej podobało. Tak czy siak plan działania miała prosty - utrzymać się na terenie, w którym się znajdowała i nie pozwolić na to, by ktoś zepchnął ją do obrony. Wyczulone zmysły miały pomóc jej w utrzymaniu pozycji, jednocześnie dbając o to, by w razie potrzeby i wyczucia zagrożenia mogła spróbować odskoku lub natychmiastowego uniku. Gdyby jakikolwiek atak ją jednak dopadł i dziewczynka została zmuszona do zmiany pozycji w planie miała posiłkowanie się swoim Electric Dodge (które zapewne zdradzi jej pozycję), który nie posiadał ograniczeń dotyczących zakresu i przestrzeni działania - momentalnie więc używając go wracała do swojej pozycji lub stosowała unik utrzymując się na płaszczyźnie poruszania. Tyle przynajmniej wiadome było o jej zachowaniu na ten moment.

MG

Więc wszystko działo się w dymie, który stawał się coraz rzadszy na wasze szczęście. I w sumie nie widzieliście co się działo, to wyślę na PW. Akcje widoczne dla was nastąpiły w momencie, gdy Keiko wyskoczyła z mgły jakieś 3 metry od Akiego. Oboje byliście wtedy na suficie i twardo się go trzymaliście. Zauważyliście siebie nawzajem niemalże jednocześnie. No i mogliście śmiało po raz kolejny wymienić ciosy.

Stan:
Keiko - Zmniejszony komfort oddychania. Liczne rany cięte na całym ciele. Nie są może groźne, ale na pewno uporczywe. Można to porównać z ranami powstałymi przez wpadnięcie w żywopłot i poharatanie ciała. ATAKUJE

Aki: Krwawienie na klatce piersiowej ustało, teraz w sumie rana tylko lekko szczypie.Dalej leczysz. Oberwałeś w prawy nadgarstek. Mało groźna rana, ale nie zdążyła się jeszcze wyleczyć twoim zaklęciem. Krwawi i jak na razie nie możesz nią za bardzo atakować. OBRONA.

Och, a któż się tutaj znalazł jak nie jej dobry kolega (pomijając, że w ogóle się nie znali) Aki? Niemal wyglądało to jak wzruszający reunion po wielu latach rozłąki (pomijając, że starali się co najmniej mocno nawzajem poobijać) i można było oczekiwać, że wręcz rzucą się sobie w ramiona, w takiej sytuacji. Na całe szczęście aż tak słodkiej sytuacji uda nam się raczej w tej turze uniknąć, bowiem Keiko plany wobec Akiego miała nieco inne, raczej nie wiążące się bezpośrednio z tuleniem, a przynajmniej nie w wersji soft.

Dziewczynka znalazła się bardzo blisko swojego przeciwnika, tak blisko, że aż chciało się do niego podejść i strzelić mu zwyczajnie prosto w łeb, ale przecież rozmawiamy o damie, panience najwyższej próby, która nie chciała sobie o tak brudzić rączek. Dlatego zamiast uderzać go swoimi pięściami, dziewczynka zwyczajnie od razu, bez zastanowienia i zbędnych ceregieli, wyszarpnęła swój kunai zza pazuchy i rzuciła nim w swojego przeciwnika, wiedząc, że będąc tak blisko, jej szanse na trafienie wroga zdecydowania wzrastają. Zaraz po rzucie kunaiem, odskakuje na bok i przygotowuje się do kolejnego ataku, dobrze już pewnie wszystkim znanego Pocket Lightning [C], którym momentalnie rzuca w przeciwnika, ponownie celując mniej więcej w obszar klatki piersiowej, blisko serca. Po tym wszystkim prawdopodobnie powinno być już po zabawie, na wszelki wypadej jednak gdy jej zadanie zostanie wykonanie szybko cofa się wgłąb mgły, tak by nie nadziać się na ewentualną kontrę. To wszystko.

Człowiek chowa się, by zająć się swoimi prywatnymi sprawami i odciąć się od świata, a tu ci jeszcze gości w trakcie kuracji dają. Jakby nie wiedzieli, że choroby zwykle są zaraźliwe, to i może rany także. Jednak... Nie przerywając leczenia, Aki spróbuje oddalić się w mgłę~! Teoretycznie kieruje się tak, aby dotknąć ściany za swoimi plecami, a następnie... Korzysta z Fetter, aby unieruchomić kończynę, w którą Keiko pochwyci kunai. Po co dawać jej szanse na wyrzucenie tego?
W każdym bądź razie powinien dzięki temu kupić sobie trochę czasu, a i przynajmniej uniknąć takich nieprzyjemności, jak oberwanie z przedmiotu. Nie zapominajmy o wzmożonej zręczności chłopaczka, a także fakcie, iż ciągle próbuje się oddalić zostając na suficie i... Zniknąć w mgle~! To powinno też względnie uniemożliwić dziewczynie trafienie Pocket Lightningiem, ale jakby nie starczyło i Akiś wiedział, że ma oberwać... Wtedy paraliżowana zostaje także druga kończyna, ot co~! Przy okazji zielonooki wycisza za sobą powietrze, by potencjalne ruchy nie dały o sobie poznać, gdzie skrywa się nastolatek, o~! A on... Liczy na skuteczną kryjówkę~!
Oberwał? Wtedy leczenie powinno dalej działać, a nastolatek liczy, iż nie będzie to aż tak poważne, ba! Iż wyliże się jakoś z tego, ot co! Wtedy też po prostu spróbuje załagodzić ból przy pomocy pwm, ot co~!