Festiwal Cieni - Trzy Beznogie Niziołki

Wata cukrowa! Loterie! Diabelskie koło! Pokazy ognia i inne sztuczki! Wszystko w jednym miejscu a wokół roześmiani ludzie, zapach ognia i słodkości, pomieszany nieco z alkoholem. Stoisko Trzech Beznogich Niziołków było szczególnie rozchwytywane przez dzieci z ich opiekunami, ponieważ niezwykłą atrakcja było wspólne występowanie z trzema niziutkimi mężczyznami, którzy jednak mieli wszystkie nogi, ale poruszali się niemalże w powietrzu, zapewniając, że robią to całkowicie bez użycia magii. Trapez i lina unosiły się dziesięć metrów nad ziemią bez siatki, na scenie robili ze swoim ciałem takie rzeczy, że aż ciężko było w nie uwierzyć, a jedną dziewczynkę nawet zmienili w kupeczek waty cukrowej, ku uciesze innych dzieci.
- Czy jest ktoś chętny do naszego następnego pokazu? - zapytał Stiven, ten z niemalże siwymi włosami, uśmiechając się przyjaźnie do dzieci i innych zgromadzonych.


Czas odpisu: 9 czerwca, 14.00

Ostatnie wydarzenia kolorowe nie były, a wiadomo, czołg też jakiejś wytrzymałości nie ma, więc czego można się spodziewać od Takasi. Musiała odpocząć. Chwila przerwy należała jej się, jak psu kość, to i słysząc o festiwalu, bez większego namysłu, postanowiła ruszyć na owe wydarzenie. Na upartego można uznać owy dzień za jeszcze bardziej wyjątkowy, niż się wydaje. Tak, Takasia nigdy na żadnym festiwalu jeszcze nie była, to też miała zaciesz jak małe dziecko, kierując się do wejścia. Z uśmiechem na twarzy maszerowała sobie między namiotami, szukając jakiegoś stoiska dla siebie. Początkowo myślała, by ruszyć na karnawał, ale coś bardziej przyciągnęło jej uwagę, niż śmigający napis. Otóż... GNOMY! Takasia nigdy wcześniej nie widziała gnomów, to i czym prędzej popędziła w stronę stoiska. Co więcej, to były magiczne gnomy~! Czego jeszcze można wymagać? A, tak tak... W swym zaskoczeniu, zdumieniu oraz ogólnie pojętym zachwycie, widząc zamienione dziecko w watę cukrową, oczka natychmiast jej się szerzej otworzyły, jakby chciałby bardziej przypatrzeć się owemu niecodziennemu zjawisku. - Ale potem zamienicie ją z powrotem w człowieka, prawda? - zapytała pierwszego lepszego skrzata na tyle głośno, by usłyszał no i, oczywiście, chciała odpowiedzi~! Gorzej, jak ją wyciągną na scenę... Takasia tam popatrzy, zostanie watą cukrową jej nie pasi. Innym żarciem też nie.

Zielone dziewczątko z zachwytem rozglądało się dookoła, wędrując między stoiskami. Wędrując?! Nie! "Szalejąc z wdziękiem" jest zdecydowanie bardziej pasującym określeniem. Biegała od jednego kramu do drugiego, od jednej sceny do drugiej, nie inaczej było też z karuzelami, śmiejąc się i tańcząc też momentami z zadowolenia. Głównie cieszyli radujący się ludzie ale i sama też korzystała z atrakcji. Gdy usłyszała o niziołkach radośnie klasnęła w rączki i pobiegła w stronę sceny. Znalazła sobie miejsce na ławce zaraz pod sceną, po czym na nie wskoczyła. Jako, że nóżkami nie dotykała ziemi, radośnie nimi machała, podziwiając sceniczne dziwy. Na zamianę dziewczęcia w watę cukrową zareagowała jak reszta dzieci: z zachwytem i radością. Była zbyt rozentuzjazmowana, by zwrócić uwagę na słowa (nieznanej jej jeszcze) Takary. Oh, gdyby tak wybierali ochotników z publiczności! Uwielbiam jak wybierają ochotników! Zawsze jest wtedy tak zabawnie! Oh jej, proszę proszę proszę! i jak na życzenie za chwilę padło zaproszenie na scenę kogoś z publiki...
- Ja! Ja! Ja chcę! Ja! Ja! Mnie! Ja! - szybko podniosła rączkę do góry, wyrywając się i niemal podskakując na ławce z emocji...

Festiwal, zabawa, jedzenie... głównie jedzenie. Najlepiej takie, które się zdobywa bez płacenia przy okazji. Niestety uważać też trzeba. W sumie w tym miejscu Akane mogłaby otworzyć swoje własne stoisko z kryształowymi figurkami! Wtedy te woskowe mogłyby się schować, gdyż przechodziła obok stoiska, gdzie o takich słyszała, ale nie zaglądała tam nawet. Za to walała się pogapić trochę na bardzo niskich panów, którzy wyprawiali różne dziwne rzeczy na linie. Ło.... tego jeszcze nie widziała, ale ciekawe dość. Dlatego, ze Akane czasem bawią rzeczy, które są na poziomie dzieci, jakie tutaj były postanowiła się wepchnąć do przodu i trochę poobserwować. Od razu zwróciła uwagę na pewna dziewczynę, która dzieckiem nie była i zgłasza się do czegoś tam. Nie słyszała o co chodzi, ale popatrzeć można. Może wywali się na tej linie? W końcu publiczność pragnie krwi! Przynajmniej ta starsza, albo to tylko Akane ma jakieś odchyły.

Ach te festiwale.. Naprawdę interesujące rzeczy, ale tak właściwie same dzieci na nie chodzą, a Hotarcia się tu wybrała ot tak dla odstresowania. Pomiędzy inkwizycją, przygodami z panem Derflem na pewno festiwal nie zaszkodzi, a wręcz pomoże się dziewczynie odstresować. Sama Hotarcia szukała wzrokiem znajomych i zauważyła - Akane, Takarcie i jeszcze jedną wróżkę, którą kojarzyła jedynie z wyglądu, a słowa z nią nie zamieniła. Ale cóż mówi się trudno.. Widocznie ów wróżka musiała być naprawdę energiczna, bo od razu rzuciła się do pomocy przy pokazie. Hoci za to za bardzo na tym nie zależało. Jeśli ma być szczera z chęcią by to olała, ale jak przyszła na pokaz to, chociaż popatrzy, co tutaj się właściwie dzieje. Bo trzech tak malutkich ludzi nie widziała, a właściwie takich małych stworzeń człowiekopodobnych.. Dziewczyna specjalnie przeciśnie się by stanąć koło jej starej znajomej z ciekawych rynkowych wydarzeń, a może w końcu zamieszka u niej? I będą robiły serniczek codziennie.

MG

Alfred, ten, który zamienił dziewczynkę w watę cukrową, spojrzał na Takarę, uśmiechając się przyjaźnie i kręcąc lekko głową.
- Oczywiście, że się odmieni! O, patrz~! - Pstryknął palcami i dziewczynka wróciła do swojego kształtu a w dłoni trzymała watę cukrową. Roześmiana, powróciła do mamy. A tymczasem Stiven wyciągnął dłoń w stronę Eriu, zapraszając ją do siebie. - A oto i nasza przeurocza ochotniczka~! - przedstawił ją wszystkim, gdy piętnastolatka weszła na scenę. Jak to wszystko inaczej wyglądało z tej perspektywy~! Zachwycone miny dzieci, zatroskane, ale cieple matek i ojców~ I ci wszyscy ludzie przechodzący obok, śmiejący się i zajadający łakocie~ Łaaa~ Niziołek tuż obok tłumaczył następny pokaz.
- Ta oto młoda dama przejdzie po linie, którą widzicie na górze! - wykrzyknął entuzjastycznie. - Nie ma tam ani siatki, ani zabezpieczeń~! Do tego w trakcie pokazu, Archie wrzuci na tyczkę, którą będzie miała w dłoniach, dwa króliczki, znane ze swojej gracji w fachu akrobaty~! Masz jakieś pytania, urocza damo? - zapytał Eriu niziołek, natomiast w stronę Akane poleciał bukiet kwiatów, wyczarowany przez Alfreda, który do niej mrugnął.
- Jaaa~! - odezwał się zafascynowany głosik koło jej nogi. Była tam ośmioletnia dziewczynka z długimi, fioletowymi włosami, opiętymi z przodu przy szyi w dwa kuce i przyglądała się bukiecikowi, który wylądował w rękach byłej wróżki. - Pani to ma szczęście! - powiedziała z nieskrywanym podziwem.



Czas odpisu: 12 czerwca, godzina 14:00

Przedstawienie! Yaay! Teraz to dopiero się zacznie!~ Do tego Akaś dostała kwiatki naprawdę bardzo emocjonujące! A Eriu ma przejść po linie razem z króliczkami. Hocia też by tak chciała, czemu nikt jej wcześniej nie powiedział, że będzie pracowała z króliczkami? A zresztą, nieważne!
- Heej Akaś! Jesteś szczęściarą.. Piękne kwiaty, nie uważasz? - powiedziała z uśmiechem Hotaru i w końcu powitała Akane. Stare znajomości z rynku trzeba trochę odświeżyć. Wzrokiem wypatrywała Takarci, którą zdawało się, że słyszała niedawno. Ale co tam.. Przedstawienie się niedługo zacznie to trzeba obejrzeć, ba! Jeśli będzie potrzeba kolejnego ochotnika to ona pójdzie, bo może jeszcze będzie coś ze zwierzaczkami, jak teraz? Ale na razie przypatruje się uważnie przedstawieniu.

Przejście po linie? O.. to będzie bardzo interesujące, już nie może się tego doczekać. Najbardziej upadku, może niziołki chociaż by ją złapały co by się nie potłukła, ale mimo wszystko życzy jej powodzenia. Chwilę potem w jej stronę został rzucony bukiet kwiatów... he? W ostatniej chwili się zorientowała i go złapała by nie dostała w głowę.
-Eto... - mruknęła pod nosem i spojrzała na niziołka, który nawet do niej mrugnął. Em.. kto by chciał Akane rzucać kwiaty? Ona i kwiaty? Wolałaby coś do jedzenia czy coś... no ale co teraz powinna z nimi zrobić.. bo poczuła się dość dziwnie i widać było, ze jest trochę zdezorientowana. Jednak szybko różowo włosa ją sprowadziła na ziemie, Akane spojrzała na nią
-Eto... - pokręciła głową i zwróciła uwagę na dziewczynkę o fioletowych włosach, której najwidoczniej spodobał się ten bukiet - Witaj Hotaru - odpowiedziała krótko i dała bukiet dziewczynce przy czym wyjęła 2 kwiatuszki i dała jeden Hotaru, natomiast z drugiego postanowiła zrobic czysty kryształ. Taka forma bardziej jej się podobała.
-Nie przepadam za kwiatami - odpowiedziała i zaczęła kręcić kryształowym kwiatkiem w palcach, równocześnie patrząc na scenę.

Ja chyba jakaś przewrażliwiona jestem... stwierdziła Takarcia widząc, jak dziewczynka zostaje odczarowana z waty cukrowej. Magic... Co więcej, będzie teraz chodzenie po linie~! Dobrze, że nikt jej nie wziął, spadłaby pewnie... Chociaż co tam dla niej upadki. Bardziej jej uwagę przykuł znajomy głos gdzieś w tłumie, za którym od razu ruszyła. Uszła niewiele kroków, by zaraz zobaczyć nie kogo inneho, jak Hoś~! Ucieszona owym faktem, od razu ruszyła w stronę różowowłosej. - Hej! - krzyknęła do niej na tyle głośno, by było ją słychać po mimo hałasu. Wszak festyn, to i atrakcje robią nieco szumu, widownia również. Zaraz obok niej zobaczyła też inną osobę, również dziewczę, aczkolwiek nie koniecznie jej znane, mimo wszystko twarz jakaś znajoma, widziała ją kiedyś? Cholera wie... Jakoś nie specjalnie ją to teraz interesowało. - O, koleżanka? Miło poznać! Jestem Takara. - przedstawiła się ciemnowłosej, obserwując obie.

Eriu grzecznie podała rączkę Stivenowi i pozwoliła zaprowadzić siebie na środek sceny. Z uroczym uśmiechem dygnęła publiczności i pomachała dzieciom, po czym trochę bardziej skupiła się na słowach niziołka. Dla niej samej niziołki nie są niczym egzotycznym. Wszak na jej rodzinnej wyspie ich nie brak!...
Hmm... Wysoka lina ale raczej mocna. W dole brak zabezpieczeń. Ale będzie zabawa! wyraźnie się ucieszyła a uśmiech na jej buzi jeszcze bardziej się zwiększył...
- Mam pytanie: czy mogę już tam wejść? - i nie czekając na odpowiedź rozpromieniona zaczęła się skrabać do góry wraz z tyczką (chyba, że tyczka już tam była). A gdy już była do góry rozbrzmiała [Only admins are allowed to see this link] natomiast w dole pojawiły się 3 fantomy: 2 niziołkowe bose dziewczynki i chłopiec tej samej nacji ([Only admins are allowed to see this link], [Only admins are allowed to see this link] po lewej na dole i [Only admins are allowed to see this link] z pierwszego planu) natomiast z ghillies Elfika zaczęły się sypać iluzje małych srebrnych podkówek i koniczynek, rozpływające się po chwili w zielonej mgiełce (Naomh Pádraig [PWM]). Dziewczynki były wesołe a każda miała dość obszerny koszyczek wysłany po brzegi miękką koniczyną. Chłopiec był trochę niższy od Eriu. Wraz z pierwszymi nutami Koniczynka - bardzo żałując, że nie widzi min Trzech Beznogich Niziołków (szczególnie, że piosenka jest o stopach) - zaczęła na palcach, dostojnym krokiem akrobatki wędrówkę po linie a gdy była na środku zrobiła "jaskółkę" i zaczekała na króliczki. Gdy już pojawiły się na tyczce Eriu zaczęła... tańczyć highland flinga!* Z drobną jednak zmianą: tylko jedną rękę trzymała zawsze w górze (zmieniając je w zależności od kroku) a drugą trzymała tyczkę z króliczkami tak, by była zawsze na tej samej wysokości. W razie jednak, gdyby króliczki miały rozczarować publikę i się zemsknąć, zostają z gracją złapane przez fantomy dziewczynek w ich koszyczki i zaraz potem wyjęte, by oddać je szybko Stivenowi (tylko chwilę udało się naciągnąć "taniec z króliczkami [w koszyczku]" a nie "niesienie czegoś w koszyczku", bo wtedy króliczki mogłyby przelecieć przez dno na ziemię). Natomiast gdyby to Eriu miała spaść, zostaje złapana w ramiona tańczącego fantoma-chłopca, tańcząc z nim jeszcze chwilę, przez co wszystko wygląda, jakby tak miało właśnie być. Oczywiście najlepiej, gdyby nikt nie spadł: ani puchate stworki ani Eriu. Wtedy dziewczątko dociera na drugą stronę i trzymając oba króliczki w prawej ręce, schodzi ostrożnie (gdyby nie króliczki to może by zjechała po strażacku!), oddaje zwierzątka Stivenowi, posyłając tym samym wszystkim 3 "beznogim" niziołkom przeuroczy i niewinny uśmiech, po czym do końca piosenki tańczy z fantomami, by na końcu ukłonić się (a fantomy wraz z nią; po czym rozpływają się w zielonej mgle)...



*Wygląda to mniej więcej [Only admins are allowed to see this link]...

//Perdon za jakość :/ ...

MG

Eriiu chętnie weszła na scenę, prezentując się na niej lepiej niż niejedna zawodowa asystentka, gotowa do przejścia po linie zawieszonej nad ziemią. Wspięła się na górę, chwyciła tyczkę i oto jej debiut się rozpoczął~! Zafascynowane nią dzieci krzyczał z zachwytu nad jej występem, a kiedy dołączyły do niej dwa białe króliki (uprzednio wykonując trzy piękne salta w powietrzu), publiczność oszalała z zachwytu. Niziołki klaskały do rytmu, ugadując coś miedzy sobą, a występ trwał.
W tym samym momencie Takara, Hotaru i Akane zaczęły ze sobą rozmawiać, a temu wszystkiemu przysłuchiwała się fioletowowłosa dziewczynka, której oczy powiększyły się jeszcze bardziej, kiedy zobaczyła kwiatka z kryształu.
- Niesamowite... Jest pani naprawdę utalentowana! - wykrzyknęła radośnie do Akane.
- Lilay? - wykrzyknął ktoś z tłumu, a dziewczynka uniosła się na palcach tak mocno jak mogła i zamachała ręką. - O, tu jesteś! - Wołającym okazał się młody mężczyzna o słomianych włosach związanych w niewielką kitkę i zielonymi oczami ubrany w zwykłą koszulkę, luźne spodnie i wynoszony płaszcz podróżny. Uśmiechnął się ciepło do dziewczynki i wziął ją na ramiona. - Przepraszam, jeśli sprawiła wam kłopoty. To jedyna taka noc w roku, rozumiecie, drogie panie - rzucił nieco przepraszającym, ale życzliwym tonem.
Eriu skończyła swój cudowny występ, zbierając gromkie brawa i gwizdy. Ktoś nawet rzucił jej z widowni pluszowego miśka. Podszedł do niej Stiven, zanim jeszcze uciekła ze sceny.
- Chciałabyś do nas dołączyć, piękna panienko? - zapytał z przyjaznym uśmiechem.


Czas odpisu: 17 czerwca, godzina 20

Do Akane i jej koleżanki podeszła nagle kolejna dziewczyna. Znajoma, znajomej? Jakoś nie kojarzy twarzy, dawno w gildii nie była to co się dziwić.
-Akane, miło mi - odpowiedziała krótko i postanowiła bardziej przyglądać się występowi dziewczyny z tłumu. Nie powie, dziewczyna ma talent. Jeszcze ten taniec... dość ciekawy. W sumie nie wiedziała za bardzo jak powinna reagować na ten występ. Tak czy siak usłyszała jeszcze jakieś słowa od dziewczynki, twierdząc, że Akane jest utalentowana. Nawet uśmiechnęła się do niej, co ostatnio jest rzadko spotykane. Poza tym chyba dziewczynka była ciut zagubiona skoro nagle pojawił młody pan i wziął dziewczynkę na ręce. Jednak wróciła dalej wzrokiem na scenę
-Nie, żaden problem - mruknęła nie odwracając spojrzenia.

Nawet koleżanki się zjawiły to teraz była ich trójka! Hocia aż przytuliła Takarcie jak ją tylko zobaczyła, a i do Akane się szczerzyła.
- Ciesze się, że ta blondynka nic ci nie zrobiła - powiedziała szybciutko do Akaś, a na mniejsze dziewczynki, nawet za bardzo nie zwróciła swojej uwagi. Może nie chciała? skinięciem głowy podziękowała Akane za jednego z kwiatów. W końcu kwiatki, ale jakoś bardziej czekała na występ.. Czy Eriu przejdzie, a może nie? Właściwie to kto tam wie ważne, że Hotarcia jest razem ze starymi przyjaciółmi!
- Takaś.. A pamiętasz o ten.. Kuro? Znaczy o tym czymś o czym zapomniałyśmy? Odzyskamy to, no nie? Szybko, szybko i znów będziemy miały to, co kochamy - mówiła z promienistym uśmiechem.

Nie tylko widownię ucieszył widok akrobacji króliczków. Eriu również była nimi zachwycona. Nie myślała, że aż takie z nich asy przestworzy i kaskaderstwa. Ale najbardziej ucieszyły ją uśmiechnięte twarze publiczności i niziołków. Gdy utwór się skończył i Eriu znów znalazła się na deskach sceny, odesłała fantomy, które rozwiały się w zielonej mgiełce, a sama podeszła do głównych artystów. Nie oddała jednak od razu króliczków. Były tak kochane, że chciała się nimi nacieszyć jeszcze chwilę, do końca rozmowy. Podniosła też rzuconego na scenę misia. Już miała spojrzeć na widownię i zapytać, kto go zgubił, gdy podszedł do niej jeden z niziołków i usłyszała zaskakujące dla niej pytanie. Uśmiechnęła się ciepło, jednak odmówiła:
- Ja już mam grupę, dla której tańczę. - odpowiedziała tajemniczo. - Ale jeśli jeszcze kiedyś spotkamy się podczas jakiegoś festiwalu to chętnie się z wami pobawię na scenie. Bardzo mi się podobało. Dziękuję za wybranie mnie z publiczności! - przytuliła niziołka w podziękowaniu. Wtem spojrzała w tłum i ujrzała 3 dziewczyny, dziewczynkę i mężczyznę. Jedna z dziewczyn (ta, co się wystraszyła o możliwość nieodczarowania) miała na ramieniu znak ogoniastej wróżki. Eriu nie zastanawiając się wiele zawołała ze sceny:
- O tam są! Widzę tam przynajmniej jedną osobę z mojej grupy! - po czym odwróciła się twarzą do publiki. Jedną rączkę przyłożyła do ust, tak by było lepiej słychać, a drugą uniosła do góry i zaczęła radośnie machać:
- HEJ HEJ! FAIRY TAIIIIIIIL! - po czym uradowana, że widzi kogoś ze swojej gildii, odezwała się do Stivena - Jeszcze raz bardzo dziękuję za zabawę. Ah, i oddaję króliczki. Są takie kochane!
Jeśli Steven jej nie zatrzymuje, Eriu schodzi ze sceny i delikatnym - jak to u niej -krokiem idzie w stronę Takary, Akane, Hotaru i mężczyzny z dziewczynką, jednocześnie rozgląda się za osobą która "zgubiła" misia, tulonego właśnie przez Koniczynkę. Jeśli bez przygód dotarła do wspomnianej grupy, wita się ze wszystkimi:
- Jej! Inne Wróżki! Jestem Eriu Sh'aeonell, miło mi! - i dygnęła grzecznie. Cóż, może od dłuższego czasu są razem w gildii ale widocznie jakoś rozmijały się na misjach...

Oż, jakie rozgadane towarzystwo jej się trafiło! Lepiej być nie mogło... Nowo poznana tyle co sie przedstawiła, po czym Takasia została całkowicie olana, wszak więcej uwagi przyciągał występ. W sumie wiedziała, że latającym potworem spaghetti nie jest i raczej wątpliwe było, by nawiązała została rozmowa z kimś, kogo w sumie się nie zna... i może znać nie chciała? Kij z tym, rozkminy życiowe zostawi sobie na później, tak czy siak gdyby nie Hotaru, zapewne zapanowałaby teraz niezręczna cisza. Cisza jest zła... I to bardzo. 
- Odzyskamy i to pewnie już niedługo... - odpowiedziała różowowłosej, by zaraz potem usłyszeć nazwę jej gildii. Wołał je ktoś? Owszem, sława ze sceny. Dużo utalentowanych wróżek w gildii, bardzo dobrze. W sumie Takasia tez ma talent, głównie do robienia sobie długów i spartaczenia roboty. No cóż, jak stała w kolejce po skilla to trochę dla niej zabrakło, ale okay, sobie jakoś radzi. Zaraz potem podeszła brązowowłosa do ich grupki, w sumie zadowolona... Czyli niziołki to nie rządne krwi bestie, uff... - Takara. Śliczny występ, ja tam chodzić po linie nie bardzo umiem... Ale nie najgorzej idą mi skoki z wysokości~! - oj, to na pewno, szczególnie jak się skacze z 300m bez spadochronu i wychodzi z tego cało. Jednak jakieś umiejętności ma... albo to szczęście, chociaż pierwsza opcja bardziej prawdopodobna.