Festiwal Cieni - Trzy Beznogie Niziołki

First topic message reminder :

Wata cukrowa! Loterie! Diabelskie koło! Pokazy ognia i inne sztuczki! Wszystko w jednym miejscu a wokół roześmiani ludzie, zapach ognia i słodkości, pomieszany nieco z alkoholem. Stoisko Trzech Beznogich Niziołków było szczególnie rozchwytywane przez dzieci z ich opiekunami, ponieważ niezwykłą atrakcja było wspólne występowanie z trzema niziutkimi mężczyznami, którzy jednak mieli wszystkie nogi, ale poruszali się niemalże w powietrzu, zapewniając, że robią to całkowicie bez użycia magii. Trapez i lina unosiły się dziesięć metrów nad ziemią bez siatki, na scenie robili ze swoim ciałem takie rzeczy, że aż ciężko było w nie uwierzyć, a jedną dziewczynkę nawet zmienili w kupeczek waty cukrowej, ku uciesze innych dzieci.
- Czy jest ktoś chętny do naszego następnego pokazu? - zapytał Stiven, ten z niemalże siwymi włosami, uśmiechając się przyjaźnie do dzieci i innych zgromadzonych.


Czas odpisu: 9 czerwca, 14.00

- Akaś, mogłabyś pójść za Takarą? - zagadnęła do Akasi Hotarcia - Bo wiesz jest dosyć porywcza i może zrobić głupstwo..
Hocia dobrze wiedziała na co stać jej towarzyszkę i wiedziała, co ta mogła sobie zrobić. W końcu sama kilka akcji zobaczyła w wiosce Krug. Sama Hoś nigdy by nie weszła do tego baru. Ale cóż życie trwa, ale wolała żeby nic się w razie czego nie stało jej koleżance.
- Co wiecie o tej kobiecie? Powiedźcie wszystko dzieciaki, a jak się powiecie to sie pobawimy!~ Znam dużo, fajnych gier i zabaw! Pląsy też znam.. Tylko powiedźcie..
- Hotka miała trochę zły humorek.. Miała się dobrze bawić na festiwalu, a tu takie coś jej serwują.. No nie ładnie.. Chociaż dziećmi się zajmie, jednak wolałaby wiedzieć z kim ma do czynienia. Zawsze można pomóc swoim towarzyszom w końcu samemu się trzeba pomagać!~ Jak na wróżkę przystało!~

Eriu z przerażeniem patrzyła jak narastał gniew Cernunnosa skierowany w kobietę. Wiedziała, że władca Krainy Baśni nienawidzi tak bezczelnego sprzeciwu, a w związku z tym, jego akuma pała do tego rodzaju ofensywy tą samą miłością. Nie chciał jednak zabijać nikogo, ani kaleczyć, jeśli Eriu nie wydała takiego polecenia. I domyślał się, że nie wyda, a przynajmniej nie w tym przypadku. Warknął tylko z niezadowoleniem. Eriu natomiast, wciąż pląsającą to tu, to tam, przykuły słowa kobiety...
- Oi! Skoro wiedziała pani, że nie jest jedną z nas, to czemu nas pani oskarżyła o skrzywdzenie tych dzieci?! - no cóż, Elfikowi też zdarzało się być złą na kogoś. A ta kobieta niesłusznie oskarżyła najlepszą gildię na świecie. - I nawet jeśli jest pani ich nianią nie mamą - też nie powinna ich pani zostawiać!
Po chwili tę "rozmowę przy herbatce" zakłócił wybuch a Relia-galeon ruszyła w jego stronę. Oberon spojrzał na Eriu ze słowami:
- Zostajesz tu. - to nie było warknięcie i Eriu nie poczuła się dotknięta tym tonem. Zaraz po tych słowach bóg lasu przeniósł wzrok na Takarę - Mag ziemi? Idziesz ze mną.
Skąd wiedział? Cóż, ten typ tak czasem ma. Po czym chwycił Takarę pod pachę niczym kuśnierz barana (głową do przodu, więc wszystko widziała) i zaczął biec w stronę eksplozji. Oczywiście Takara mogła mu się wyrwać jeśli jednak chciała też zmierzać w stronę wybuchu - szybszego środka lokomocji nie było...
Eriu rzeczywiście została, jednak nie myślcie, że przez wzgląd na kompletne posłuszeństwo. No, to może też. Po prostu nie mogła przerwać tańca, by nie odesłać akumy Cernunnosa. Delikatne kroki slip jiga i radosny taniec bardzo kontrastowały ze scenerią popłochu i paniki. Ona jednak nie przejmowała się tym, tańcząc do muzyki wielbiącej Króla Wróżek...

No proszę. Kabum w tle, tutaj akuma, Relia, która wbrew wyobrażeń Tasi wcale nie broniła sie przed pomocą... I dobrze, bo guzik by jej to dało. Bo, to nie koniec atrakcji. Kiedy tylko oznajmiła, że ta wróżka wcale nie jest wróżką, dziewczę tylko kiwnęło głową na znak, że rozumie. Tak, a było dużo do rozumienia bo wcale nikt nie narażał reputacji jej gildii. I w sumie już miała lecieć w stronę wybuchu, który ni z tego ni z owego... wybuchł przyciągając uwagę zapewne 99,9% społeczeństwa. No i Takasia stey niestety też wybuch zauważyła. I by tam pobiegła. Tak, pobiegłaby. Inna sprawa, że coś biegło za nią. O tyle sytuacja była ciekawa, że początkowo zdezorientowana Takasia była niesiona... i to przez akumę~! Ha! Kolejny achievement odblokowany. W sumie jakby spisała swoje przygody to by mogła niezła książka przygodowa wyjść. Spostrzegając jednak, że jest to prawdopodobnie akuma Eriu, nie opierała się. W sumie ciekawy środek lokomocji... no i szybszy niż jakby Takasia śmigała. No i w sumie liczy na to że jak dojdą na miejsce to ją jednak odstawi... Oby.

-Takara? Nie ma sprawy - odpowiedziała szybko Hotaru. W sumie skoro Takara jest taka chętna do walki jak mówiła to może się nawet dogadają. Nawet i lepiej by było. Bez zastanowienia się chciała się trzymać bliżej dziewczyny dlatego pobiegła za nią bez zastanowienia. Jedyne co mogło odwrócić uwagę Akane to nagły wybuch. Kurde. Co się tutaj wyprawia do jasnej cholery? Im gorzej tym lepiej! Milej będzie się walczyło, nie ma to jak myślenie Akane. Dlatego jeszcze bardziej przyśpieszyła tępa by dogonić brunetkę.

MG

Hotaru
Różowowłosa próbowała przekonać do siebie dzieci, które choć zszokowane, szybko dochodził do siebie. Słysząc propozycję uśmiechnęły się porozumiewawczo i pokręciły głowami. Lilay wyciągnęła swoją rączkę i pogłaskała Hotaru po jasnych włosach.
- Zamknięto ją przed wiekami dzięki władcom. Zanim jednak to się stało, sprowadziła nieszczęście. Zginęliśmy w jej rytuale przyzwania... - wybuch zakłócił dalsze słowa dziewczynki, która nie podniosła głosu,niczym spokojny i cierpliwy nauczyciel. Wybuchła panika, ale Hotaru dalej nic nie słyszała, a ona dalej mówiła. Ostatecznie oboje wyszczerzyli się w uśmiechu po czym... zaczęli znikać. Powoli rozpływać się w powietrzu.
- Zajmij się nimi, proszę - Zdążyła jeszcze usłyszeć Hotaru prośbę Feliksa, po czym dzieci zniknęły, jakby nigdy nie istniały.

Reszta pań
Bieg, bieg, bieg. Gnałyście (poza Eriu, która wciąż sobie tańczyła pośród całego harmidru) jak szalone za Relią, która z każdą chwilą zdawała się przyspieszać. Na szczęście nogi akumy były długie a Akane wprawiona w pościgach różnego typu i nie straciliście jej z oczu. A tymczasem na horyzoncie pojawił się Leo a przed nim około 10 mężczyzn wyglądających na zaprawionych wojowników. Walczyli i to poważnie. Wokół aż czuć było magię.
- Nosz szlag by to - zaklęła Relia, która przystanęła, oddychając ciężko, i opierając się dłońmi o kolana. - Blokują przejście...!

Stan postaci:
Takara: 84% MM
Eriu: 84% MM


Czas odpisu: 6 lipca, godzina 14

Gdy Cernunnos z "bagażem" dobiegł na miejsce i gdyby ktoś mu się teraz przypatrywał, mógłby przysiąc, że mimo niedźwiedziej miny demon uśmiecha się. W końcu jaki wojownik nie cieszy się na myśl o starciu z wrogiem? Już miał zmienić atrybuty w oręż, gdy spostrzegł, że coś mu nie pasuje. Coś poniżej pachy. Spojrzał groźnie w tamtą stronę i...
- Oj, przepraszam. - z wyraźnie zakłopotaną miną postawił Takarę na ziemi...
Jak tylko to zrobił, zmienił znów trzymany w ręce naszyjnik - w miecz, natomiast wąż transformował się w tarczę. Po czym Oberon zaszarżował na najbliższego przeciwnika tnąc mieczem w korpus i głowę. Tarczą osłania się zarówno przed czarami jak i ciosami fizycznymi...
Tymczasem Eriu - wciąż tańcząc - zaczęła zbliżać się do miejsca wybuchu, jednak trzymała się w granicznie bezpiecznej odległości...

Odstawiona na ziemię Takara spojrzała na walczących zastanawiając się, czy ich nie skopać na taranowanie przejścia. Zajęłoby to jednak zbyt wiele czasu i sił, a przecież szkoda czasu na płotki, kiedy kilkadziesiąt kilometrów dalej jest główny boss. Stwierdzając, że nic tu po niej, postanowiła odpalić Divera i po prostu przejść podziemnym korytarzem pod walczącymi. Grunt to sobie ułatwiać, a nie utrudniać. - Tędy. - Rzuciła do Relii licząc na to, że akuma Eriu da radę przecisnąć się górą. Korytarz był zbyt mały dla takiego wielkoluda, zaś z Relią i drugim mężczyzną powinna się zmieścić. Może nie idąc koło siebie, ale gęsiego - why not? Kopie tak głęboko, by nacisk na podłoże walczących nie zakopało ich żywcem, zaś jak tylko wyjdzie, pędzi dalej w miejsce gdzie powinien być główny przeciwnik, ewentualnie biegnie za Relią ufając, że wie, gdzie biec. Tak, biec. Biec i dobiec, skopać kretynkę i wrócić się bawić. Zaskakujące, ze jest tyle chętnych osób do psucia jej zabawy. Grr... Cały czas ze skupieniem na twarzy. Obiecała, że pomoże dzieciakom, to pomoże, nie ma, że nie da rady! - Kim jest Pyxis? - Tak, jedno z ważniejszych chyba pytań. Wszak jest to cos, co mają chronić, tak? Pyta, czy to w tunelu, czy to już po wyjściu. Doesn't matter. Grunt, to się dowiedzieć by ewentualnie ukryć owego cosia lub ktosia. Takara tam nie wie, co to za bóg z tej wróżki. oczywistą oczywistością jest, że jej spuści łomot. Mniej oczywiste jest, czy przy okazji nie zniszczą czegoś, co w żadnym wypadku nie powinno być niszczone. Pomijając miasto, to już ofiara konieczna, jak wyjdzie to wszystko po za festiwal.

Hocia mrugnęła kilka razy swoimi niebieskimi oczkami, gdy mała dziewczynka pogłaskała ją po jej różowych włosach. Starała się wysłuchać dziewczynki, jednak wybuch, zamieszanie, panika.. Coś już wiedziała, ale nadal to było niestety niewiele. Dziewczyna nie wiedziała jak ma zareagować. Po chwili dzieci zaczęły znikać. Hotarci zaczęło się robić smutno. Sama nie wiedziała, jak ma zareagować. Hoś kiwnęła tylko głową na prośbę chłopaka. Dobrze wiedziała, co musi zrobić. Od razu pobiegła w stronę wybuchu~

Biegla, biegła, biegła i co? Kilku typków postanowiło sobie urządzić bójkę! No jak na złość tutaj są.
-No pięknie, sobie miejsce idealne wzięli - westchnęła. No, nie było chyba innej drogi nawet zaczęła się rozglądać, chociaż mogłaby by ich jakoś okrążyć, ale większa sznasa na to, że zgubi z oczu resztę. Przynajmniej Takara miała jakiś sposób za to Akane? Mogła obiec ich dokoła lub po prostu na hama wbić się wśrodek tego zamieszania i jeśli sama przypadkiem oberwie to ktoś dostanie dwa razy tyle i w bolesne dla mężczyzn miejsca. Trudno się mówi, bez ryzyka nie ma życia i ląduje się w szpitalu, ale co tam! To nie ona blokuje komuś drogę.

MG

Hotaru zaczęła biec w stronę poprzedniego wybuchu, tak samo jak wciąż pląsająca Eriu. Tymczasem na miejscu walki doszło do kolejnego, magicznego wybuchu, który pewnie powaliłby wszystkich gdyby nie potężny Oberon. Na placu boju zostało tylko dwóch wojowników i Leo, który słaniał się na nogach i szybko pad na ziemię. Pewnie gdyby nie reakcja Oberona to z mężczyzny zostałoby tylko ciało, gdyż przeciwnicy chcieli wykorzystać ten moment słabości. A tak... Wszystko skończyło się szybciej, niż mogłoby się wydawać. Takara i Akane wybiegły do przodu, bo może gdzieś znajdował się ktoś jeszcze, jednak nie było nikogo. Zamiast tego zobaczyły coś na kształt... ośnieżonego szczytu? W środku nocy? Widok ten jednak szybko zniknął. Relia natomiast telepała na wszystkie strony Leo, który uśmiechał się do niej, zupełnie oszołomiony i gadający bzdury o jej urodzie. zarzuciła nim o ziemię.
- A idź ty palancie, nie musiałeś z tego korzystać! - ofukała go, podchodząc do dwóch wróżek, wściekła na blondyna zostawionego samemu sobie. - Przejście już się zamknęło... - mruknęła z niezadowoleniem. Wykonała delikatny ruch dłonią. Raz. Drugi... Trzeci. Zaklęła pod nosem. - Nie wrócimy... - westchnęła z rezygnacją, patrząc na dziewczyny. Ściągnęła brwi, przez co jej twarz nabrała groźnego wyrazu. - Pyxis... Dziewięć wysp unoszących się ponad światem... Nasz mały azyl... - odpowiedziała, podnosząc Leo z ziemi i próbując doprowadzić go do porządku. Po czym niosąc go wspartego na ramieniu, odeszła.


Nagrody:
Eriu: 3 PD, 2.500 klejnotów
Akane: 2 PD, 2.500 klejnotów
Takara: 3 PD, 2.500 klejnotów
Hotaru: 2 PD, 2.500 klejnotów

(z/t wszyscy, chyba, że bardzo chcecie coś jeszcze tu pisać)