Festiwal Cieni - Trzy Beznogie Niziołki

First topic message reminder :

Wata cukrowa! Loterie! Diabelskie koło! Pokazy ognia i inne sztuczki! Wszystko w jednym miejscu a wokół roześmiani ludzie, zapach ognia i słodkości, pomieszany nieco z alkoholem. Stoisko Trzech Beznogich Niziołków było szczególnie rozchwytywane przez dzieci z ich opiekunami, ponieważ niezwykłą atrakcja było wspólne występowanie z trzema niziutkimi mężczyznami, którzy jednak mieli wszystkie nogi, ale poruszali się niemalże w powietrzu, zapewniając, że robią to całkowicie bez użycia magii. Trapez i lina unosiły się dziesięć metrów nad ziemią bez siatki, na scenie robili ze swoim ciałem takie rzeczy, że aż ciężko było w nie uwierzyć, a jedną dziewczynkę nawet zmienili w kupeczek waty cukrowej, ku uciesze innych dzieci.
- Czy jest ktoś chętny do naszego następnego pokazu? - zapytał Stiven, ten z niemalże siwymi włosami, uśmiechając się przyjaźnie do dzieci i innych zgromadzonych.


Czas odpisu: 9 czerwca, 14.00

MG

Stiven pokiwał głową, doskonale rozumiejąc słowa Eriu i wypuścił ją ze sceny z oklaskami i szerokim uśmiechem. Widać niziołki doskonale wiedziały, jak to jest być w dobrej grupie.
- Wielkie brawa raz jeszcze! - wykrzyknął, po czym zaczął spraszać kolejnych ochotników na scenę. Lilay, siedząca na barkach mężczyzny zaczęła od razu wyciągać swoja rączkę ku górze. I oto znalazła się na scenie, razem z innym, blondwłosym chłopcem. Którego chyba znała, bo od razu rzuciła się na jego szyję w mocnym uścisku. Co dziwne, pod światło obie ich postacie wydawały się nieco... przeźroczyste? Niziołki chyba nic podejrzanego nie zauważyły i tylko tłumaczyły występ. Chłopiec i dziewczynka mieli trzymać cztery tyczki, po których miał skakać Archie razem z króliczkami. I przez większą część występu nic się nie działo. Wtem oboje upadli, tyczki wypały im z dłoni na parkiet, a niski mężczyzna, zupełnie nieprzygotowany na to stracił równowagę z króliczkami w rękach. Wszystko skończyło się na tyle dobrze, że nie upadł na dwójkę nieprzytomnych dzieci, w porę wyczarowując kolorowy parasol, dzięki któremu łagodnie opadł na scenę. 
Mężczyzna, który zajmował się dziewczynką wpadł na scenę, próbując ocucić dwójkę maluchów, a tymczasem niedaleko słuchać było, jak ktoś przepycha się przez tłum, z niezbyt pochlebnymi słowami na ustach. Niektóre matki wręcz nie kryły oburzenia, ale rudowłosa kobieta, ubrana w ładną, błękitną sukienkę, nic sobie z tego nie robiła. Naprędce podbiegła do dzieci, a wkrótce jej płomienny wzrok padł na czwórkę wróżek.
- WY! COŚCIE IM ZROBIŁY?! - wykrzyczała, a jej pierś zafalowała, gdy energicznie stąpała do wróżek, niewątpliwie zadając wyjaśnień.


Czas odpisu: 23 czerwca, godzina 13

-Em.. jaka blondynka? - przez chwilę jakoś nie załapała o co chodziło Hotaru. Blondynka? Jedyną blondwłosą panią jaką spotkała od rozmowy z Hotaru to... aaa czyli to o nią chodziło? Tak się składa, że Akane nic się nie działo, ale postanowiła zostać przy wersji "Że co? Kto taki?" 
-To co kochacie? Sporo mnie ominęło jak widzę - mówiła zdziwiona patrząc to na Hotaru to na Takarę. Zaraz potem dołączyła do nich wróżka, która nawet wcześniej je wyróżniła będąc jeszcze na scenie. 
-Hanabusa Akane - przedstawiła się krótko, a za to jaki popis na scenie dała skomentowała Takara. Dlatego też czarnowłosa sobie podarowała kolejne pochwały, jeszcze Eriu by się w nich zatopiła i postanowiła zostać z niziołkami co by otrzymywać więcej braw. Tylko.. że Akane było i tak wszystko jedno. Przez chwilę dziewczyna nie patrzyła co się działo na scenie, chociaż była tam fioletowo włosa, której wcześniej dała kwiatka. Zorientowała się co się dzieje dopiero gdy nagle jej tatuś pobiegł na scenę. Akane powędrowała za nim wzrokiem i wtedy ogarnęła o co chodzi.
-Nawet palcem jej nie tknęłam, zresztą moje koleżanki również. Dlatego radze dać spokój z oskarżeniami - wyraz twarzy Akane stał się nagle chłodny i nie wzruszony. Co jak co, ale bez dowodów nic nie może zrobić. Dlatego wola też poczekać jak zareagują pozostałe dziewczyny, bo jednak Akane do dyplomacji się nie nadaje i wolała by zostawić to w ich rękach.

- Długa historia.. - skomentowała tylko krótko wzmiankę o zajściu w Krug, po czym wróciła do obserwowania występu. Dziewczę, które jeszcze przed chwilką było zaraz koło nich, znalazło się na scenie razem z pewnym chłopczykiem. tylko że.. byli przezroczyści? Nie, coś musiało jej się przywidzieć. Na pewno. Jest zmęczona, trochę głodna, pewnie wzrok płata figle. Może nie była przypadkiem krytycznym, ale chodzenie po festiwalu i szum swoje robiły. Zerkała na scenę drugim uchem nasłuchując dziewcząt, po czym... Coś się stało! Dzieci momentalnie upadły, co raczej nie było częścią występu. Takie wrażenie można było odnieść po reakcji tłumu. Tylko akurat Takasia ma takie szczęście, że ktoś chciał cała winę zwalić na bogu winne wróżki. Pytanie rudowłosej po prostu olała. Nie odpowie bo raz, że nic nie zrobiła a dwa, teraz ważniejsze są dzieci.
 - Hotaru, idź do nich i zobacz co się dzieje! - sama kucnęła na ziemi i po przyłożeniu ręki do ziemi, zaczęła przywoływać pod sobą Shielda - kopułę starając się z niego nie zlecieć, a jednocześnie móc obserwować teren z wyżej położonego punktu. Szuka wzrokiem podejrzanie zachowujących się osób, uciekających, chowających się. O dziwo póki co najbardziej podejrzana wydawała się ruda. Chce zgonić całą winę na nie? Oh... Nawet jeśli, to się może ździebko przejechać. Ale domysły domysłami. - Akane, możesz zapytać faceta co pilnuje tą dziewczynkę czy jest z nią spokrewniony? - szybko dodała obserwując okolicę. Jak znajdzie - złazi i goni typa, choćby miała stratować widzów. Jak nie znajdzie idzie w stronę dzieciaków. A może jej się nie przywidziało? Chociaż przezroczystość to domena duchów, a one chyba duchami nie są... chyba...

- Ta która zaatakowała nas na rynku.. - odpowiedziała od razu Hotarcia. Cóż, blondynka je zaatakowała, a Akane miała może sklerozę. W końcu jak można nie pamiętać takich rzeczy, gdzie się później wraca z pięknymi siniaczkami. A bynajmniej spędziło się później troszkę czasu w szpitalu. Takie rzeczy powinno się pamiętać. Tak przynajmniej twierdziła Hotarcia nigdy nie zapomni twarzy inkwizytorów, którzy zrobili jej towarzyszom tyle złego, a w tym ta blondyneczka też jest!~ 
- Takara straciła kota- odpowiedziała szybciutko swojej koleżance. Dużo przeszła Hotaru odkąd ostatni raz widziała Akane. Cała sytuacja w Krug była jakoś tak nie do zniesienia przez serduszko młodej mag. 
No i nagle bum!~ Dzieci spadły, ale dlaczego? I czemu wcześniej wydawały się jakby przezroczyste. I do tego zarzuty padły na nasze niewinne wróżki! Nie tak zdecydowanie nie może być. Głównie dlatego, że Fairy Tail im  nic nie zrobiło. Zresztą kto sobie wyobraża FT, które działa na niekorzyść cywili, dobrych ludzi i dzieci? Przecież to jakiś absurd. Do Takary, tylko kiwnęła główką i od razu poszła w stronę sceny przy okazji, poszukując wzrokiem jakiś poszlak. W końcu to nie mogło stać się od tak.. Chociaż wypadki chodzą po ludziach, ale jednak coś tu śmierdziało.. I nie było to za mocno upieczone ciasto Hotaru. W każdym razie po drodze przygląda się dziwnym rzeczom. Różowowłosa stara się dojść jak najszybciej do dzieci, jak jej nie wpuszczą to mówi się trudno. Jak dojdzie szybko podchodzi do  dziewczynki i daje jej kwiatka, którego wcześniej dostała od Akane.
- Powiesz mi jak się czujesz? I co czułaś, wchodząc na scene, o i czy nie widziałaś może czegoś dziwnego..

- Hannon Le!*... em... znaczy... Dziękuję, pani Takaro! - dygnęła grzecznie ucieszona komplementem Koniczynka, po czym żywo zainteresowała się informacją o skokach. - Jej! Naprawdę? A jaki jest pani rekord wysokości?
Ledwo skończyła pytać, przedstawiła się Akane.
- Miło mi panią poznać, pani Akane! - dygnęła z sympatycznym uśmiechem Akane. Nim jednak przyszła kolej na Hotaru, na scenie zaczęło dziać się źle. Co prawda chwilkę wcześniej Eriu też miała wrażenie, że dzieci trochę przypominały w strukturze jej fantomy ale pomyślała, że pewnie jej się wydaje, albo światło tak dziwnie pada, albo jeszcze coś i wszystko na raz. A tu nie dość, że po chwili oboje dzieci upadło bez przytomności, to jeszcze były przezroczyste. Pierwszą reakcją było zakrycie rączką ust z przerażenia, ale szybko pozbierała się i ruszyła biegiem w stronę sceny. Traf chciał, że na drodze stanęła jej niebieska galera z rudym bocianim gniazdem. Elfikowi nie spodobały się zarzuty monstra. Stanęła przed nią z zaciśniętymi piąstkami i determinacją, jak Dawid przed Goliatem, nie zamierzając zejść jej z drogi, choćby miała zostać elementem krajobrazu polodowcowego...
- Oi! Dlaczego to nas pani oskarża?! Nie zrobiłyśmy nic złego! A może to PANI im coś zrobiła a teraz zrzuca winę na nas?! - do tego miała ochotę rzucić jej coś wrednego - I proszę nie tarasować przejścia do sceny!


* "Dziękuję Ci" w sindarinie...

MG

Kobieta najwidoczniej nic sobie nie robiła z tego, by nie rzucać oskarżeń na niewinnych ludzi, tak samo jak wy miałyście to w głębokim poważaniu. Eriu zaczęła oskarżać rudowłosą, która chyba też zamierzała rzucić czymś ciętym, gdyby nie blondwłosy mężczyzna przy dzieciach.
- Relia, uspokój się! Przecież dobrze wiesz, że nie są w stanie nic im zrobić! - krzyknął ostro na kobietę, która, choć wyglądała na skorą do dalszej kłótni, odpuściła i wróciła do dzieci, nie odpowiadając Eriu na jej oskarżenia. Tymczasem Takara wspomogła się Shieldem, i z góry zaczęła obserwować otoczenie. Podejrzani, podejrzani... Nie, wszędzie dookoła tylko magowie, matki i dzieci*. Tak więc zeszła na scenę i dotarła do dzieci, nad którymi opiekowała się dziwna dwójka ludzi. Z bliska nie wyglądały już tak przezroczyście, ale mimo to było w nich coś dziwnego. Ciężko było opisać to uczucie. Coś na kształt smutku i złości?
Hotaru, która dobiegła wcześniej do nieprzytomnych dzieci też spróbowała się nimi zająć, jednak te jeszcze przez dłuższy czas nie otwierały oczu. Pierwszy otworzył oczy chłopczyk.
- Feliks? Hej, Feliks, słyszysz mnie? Nic ci nie jest? - zapytała Relia, wyglądając jak na zrozpaczoną, przytulając go do siebie. Chłopiec pokręcił głową, ale pozostał w mocnym uścisku kobiety, lekko się trzęsąc.Zaraz po nim obudziła się Lilay, która od razu przytuliła się do mężczyzny w płaszczu. Ten pogłaskał ja po głowie i miękko spytał:
- Hej, Lilay, co się stało?
Dziewczynka tylko mocno pokręciła głową, wtulając się mocniej. I dopiero po dłuższej chwili Feliks ja wyręczył z nieszczęsną odpowiedzią.
- Ona wraca... - wyszeptał. Oboje dorośli pobledli, natomiast Wróżki na scenie zupełnie nie wiedziały, o co chodzi. Mimo to Takara i Hotaru zostały wyznaczone do pilnowania dwójki dzieci, a ich opiekunowie zaczęli biec w tylko sobie znanym kierunku. O co w tym wszystkim chodziło? Dzieci przytuliły się do nóg dwóch wróżek i chyba nie zamierzały puszczać.


Stan postaci:
Takara: 84% MM

Czas odpisu: 25 czerwca, godzina 12
*to nieco szowinistyczne moim zdaniem rozgraniczać społeczeństwo na magów (r.męski), matki i dzieci... xD

I nic nie znalazła. Sokole oko Takasi, które wcale sokole nie było, nic nie wyłapało. Masz ci los... Rozczarowana faktem, ze nie ma kogo obić, zlazła z kopuły, a następnie ruszyła w stronę dzieci. Relia...tak? Kto by pomyślał... Tak, wiedziała kto to. Nie jakoś szczegółowo, ale jej imię przewinęło się raz przed oczami czytając gazetę. Czyżby miało to coś wspólnego z domniemanymi smoczymi łuskami? Who knows~! Nie zastanawiając się nad tym dłużej, kucnęła przy dzieciach. Coś było stanowczo nie tak. Takasia to wyczuwała. Co to jednak było, ciężko sprecyzować, jednak definitywnie pojęcie "normalny spektakl" tutaj nie pasowało. Przyglądała się Lilay i chłopcu, zastanawiając się nad ostatnimi słowami tego ostatniego. Kątem oka zerknęła na oddalającego się mężczyznę z Relią, a następnie ponownie wróciła wzrokiem na Felixa. - Jaka ,,ona"? Co się stało? Zagraża wam coś? - zaczęła pytać oboje z nich chcąc wiedzieć, co się dzieje. Coś nie wydawało jej się, że to co się stało, to zwykła błahostka...

Eriu zobaczyła, jak dorośli (domyślnie założyła, że rodzice) zostawiają dzieci Wróżkom (mimo wszystko obcym osobom) i gdzieś biegną, przerażeni...
- Ale jak to... Uciekają?!... Jak tak można?!... - oburzyła się Koniczynka. NIE, ONA TEGO TAK NIE ZOSTAWI. Podbiegła w miejsce, gdzie nie było ludzi. Potrzebowała pomocy więc najlepsze co mogła zrobić, to tańczyć, by pojawił się [Only admins are allowed to see this link] [zakl. B]. I tak też się stało, pląsy elfikowego slip jiga do mimo że ciężkiej to jednak nie przeszkadzającej zgromadzonym ludziom muzyki, sprowadziły wielkiego, kudłatego, groźnie wyglądającego mężczyznę z rogami. Miał groźne, pradawne spojrzenie. Wokół jego lewej ręki wił się rogaty wąż a prawą zdobił naszyjnik. Co więcej, ów wielkolud pojawił się zaraz przed uciekającą parą. Kobietę złapał za "hahoł" lewą ręką (wąż pozostał spokojny ale syczał sobie po wężemu) natomiast prawą, uprzednio naszyjnik jednym ruchem zsuwając sobie na nadgarstek, mężczyznę. Bez wysiłku uniósł oboje do góry tak, że ich twarze były na wysokości jego oczu...
- Natychmiast wytłumaczcie, ludzie, co to ma znaczyć. Inaczej was nie puszczę. - bez kozery wyznał głosem najczarniejszej głębi puszczy, piorunując ich spojrzeniem... - Więc?...

Tak jak Takara chciała by spytała o pokrewieństwo faceta z dziewczynką, tak też zrobiła. W sumie to i tak nie wiedziałaby co dalej robić sama. Gdyby nie fakt, że dookoła są wróżki to pewnie by poczekała na wielkie bum i rzuciła by się wtedy na przeciwnika. Tym bardziej, że na początku to ona były oskarżane, że dzieci "straciły przytomność" Przecież żyją to w czym problem? W każdym razie Akane wskoczyła na scenę i podeszła do pana, który był z fioletowo włosą dziewczynką
-Jest pan z nią spokrewniony? - ha! Normalnie pytanie dnia. W sumie to chyba Akane i tak była najbardziej obijającą się tu osobą.

- Powiedź szybciutko kim jest ona - powiedziała do dziecka, które się do dziewczyny przyczepiło. Cała ta sprawa wydawała się jej bardzo dziwna. Nie wiedziała, czy to dobrze, że dziecko trzymało ją, ale wiedziała, że nic dobrego z tego nie wyniknie. Pogłaskała dziecko, które było przy niej. Było jej go żal. Nigdy sama się niczego jakoś specjalnie nie bała.
- Spokojnie obronimy cię - powiedziała cichutko do dziecka - Powiedź mi wszystko co wiesz o " niej" a my Fairy Tail z pewnością obronimy cię - uśmiechnęła się. Szczerze mówiąc nie wiedziała z czym będzie się mierzyć, ale małe dziecko z pewnością obroni. Taki miała zamiar, bo jest z Fairy Tail i musi pomagać biednym, nawet jeśli nic jej nikt nie płaci. Ma towarzyszy przy boku, a dzieci wypada obronić.

MG

Takara i Hotaru
Obie wróżki bardzo chciały się dowiedzieć, kim jest "ona" i skąd taka gwałtowna reakcją na tą informację, skoro pozostawiono dzieci pod opieką nieznajomych. Dzieci, przytulone do obu pań, początkowo nie były skłonne do tego, by cokolwiek mówić. Wymieniały tylko między sobą porozumiewawcze spojrzenia, aż w końcu Feliks odpowiedział:
- Wróżka. Wróżka wraca, by zniszczyć Pyxis... - wyszeptał cichutko w stronę Takary, przytulając się do niej jeszcze mocniej. Pomimo tego, że była nieznajomą, chyba ją polubił. Tymczasem Lilay patrzyła dużymi oczami na Hotaru: - Obroni pani? Ale przecież pani też jest wróżką - zapytała niepewnie. Widać nie wiedziała, co o tym myśleć. Wróżka ratująca ją od Wróżki.

Eriu
O nie, nie można pozwolić, by rodzice pozostawiali dzieci bez opieki! Tak więc zbulwersowana Eriu, gotowa czynić powinności obrońcy dzieci, przyzwała Oberona, który natychmiast zajął się dwójką uciekinierów. Nie wydawali się przerażeni tym, że patrzyła na nich wściekłość puszczy. Wyglądali bardziej na złych, że ktoś im przeszkadza.
- Leo, leć! Ja się nim zajmę - krzyknęła do mężczyzny Relia, który tylko pokiwał głową i... zniknął z objęć Oberona, pojawiając się jakieś dwadzieścia metrów za nim i biegnąc dalej. Tymczasem w głowę Oberona uderzyła potężna kula ognia, ogłuszając go i powodując, ze lekko się zachwiał. - No co jest bydlaku? Miło tak walczyć z niższymi od siebie? - prychnęła, uwalniając się z jego objęć w ten sam tajemniczy sposób, co Leo, jednak zagabnie wylądowała przed akumą. Uśmiechnęła się krzywo. W tym czasie tłum rozpierzchł, przerażony olbrzymem. Relia spojrzała na Eriu.
- Daj nam po prostu przejść a nikomu nic się nie stanie. Uwierz mi, nie chcesz się z nią mierzyć - warknęła na piętnastolatkę.


Akane
Jeszcze zanim całe piekło się rozpoczęło, Akane niespiesznie zapytała o pokrewieństwo. Zaskoczony mężczyzna tylko pokręcił głową.
- Nie, nie jesteśmy rodziną. Można powiedzieć, że jestem jej dłużnikiem... - Przelotny uśmiech pojawił się na jego ustach, zaraz po tym jednak zaczął biec. Nie było ani chwili do stracenia.

Stan postaci:
Takara: 84% MM
Eriu: 84% MM


Czas odpisu: 29 czerwca, godzina 12

Dłużny? To brzmiało ciekawie, tylko jak facet może mieć dług u malej dziewczynki? Tego za cholerę nie rozumiała. Zrozumiałaby, że to brat, kuzyn czy jakiś taki typek. Nie była przekonana czy biec za nim, przez chwilę się zamyśliła i już sobie pobiegł. Jednak mogła podejść do Hotaru oraz Takary
-To zabrzmiało trochę dziwnie, ale ten koleś jest coś winny tej małej - skierowała słowa do koleżanek i założyła ręce za głową.
-W ogóle to co robimy? - spytała i zaczęła się rozglądać. Gdyby nie fakt, że są tutaj inne wróżki pewnie dawno by stąd poszła, ale jednak musi zachować się jak na maga Fairy Tail przystało. Znak jeszcze ma i musi to wykorzystywać ile może.

Oberon mruknął z niezadowolenia, gdy mężczyzna zniknął mu z ręki. Nie był jednak zdziwiony czy z szokowany. Wszak została jego druga połówka. Zawsze coś do uzyskania wyjaśnień. Ta jednak przyłożyła Królowi Wróżek kulą ognia niczym wałkiem do ciasta. Zachwiał się, niechcący doprowadzając do uwolnienia babsztyla. Gdy ta zaczęła się rzucać, błyskawicznie chwycił ją za obie ręce do góry i ponownie uniósł...
- CO Z CIEBIE ZA MATKA, KTÓRA W NIEBEZPIECZEŃSTWIE ZOSTAWIA WŁASNĄ DZIATWĘ OBCYM A SAMA PIERZCHA NICZYM TROPIONY ZAJĄC?! - ryknął wprost na nią, głosem niepokojąco kojarzącym się z rozwścieczonym lwem lub niedźwiedziem, lub nawet oboma na raz. - Natychmiast odpowiadaj mi, ludzka kobieto co się tu wyrabia, albo oddam cię tutejszej straży.
Na słowa skierowane do Eriu rozwścieczył się...
- SPRÓBUJ JEJ GROZIĆ JESZCZE RAZ, A SKOŃCZYSZ W WIKLINOWEJ BABIE!!! - ryk wygiął głowę kobiety do tyłu, jakby za chwilę miała się urwać. Trochę to przestraszyło Eriu, że Cernunnos naprawdę skrzywdzi tego babiszona...
- W-wujku, spokojnie. N-nie trzeba jej palić, ani topić. - powiedziała znacząco do Oberona, pląsając chwilę w miejscu tuż obok niego, po czym spojrzała na wiszącą w rękach wujka istotę. - Skoro to ktoś niebezpieczny, to naszym obowiązkiem jest unieszkodliwić tę osobę. A skoro pani opuszcza swoje dzieci to proszę chociaż powiedzieć, przed kim mamy ich bronić. - jak na kogoś tak drobnej postury jak Eriu, była bardzo stanowcza...

Sytuacja zdawała się być co raz bardziej poważna, zaś Takasia uważnie słuchała słów dwójki dzieci z nie małą powagą. Co za wróżka śmiała się dopuścić tego, by dzieci się bały?! Oj nie, Takasia nie da, by ktoś zszargał dobre (ha, good joke) imię Fairy Tail! Pogładziła Feliksa po głowie rozważając, czy zostać z dziećmi, czy może niczym rycerz, do którego jej wyjątkowo daleko (bliżej już do wiertła...), ruszyć skopać komuś tyły jak to na Takasię przystało!
- Hotaru, zajmij się nimi. Ja zobaczę, o co chodzi i dorwę tą niby-wróżkę... - powiedziała do różowowłosej, odkładając delikatnie chłopca na ziemię, sama zaś wstała po czym ruszyła z galopu w stronę Relii, Eriu i owego mężczyzny pamiętając słowa Akane. Te dzieci... nie były normalne. Sama sytuacja też nie. Ktoś chce zniszczyć coś, jednocześnie to coś ma jakiś związek z maluchami. Rawr... Nie czas na myślenie.
- Eriu, zostaw ich, czas ucieka. Wy! - wskazała na Relię i mężczyznę. - Wiecie, gdzie jest ta pseudo wróżka, prawda? Prowadźcie do niej. - W sumie mogą się im przydać. Nie wiedziała, na co stać Eriu ani Akane. Z reszta zrobią co zechcą, mogą nawet pomóc w pilnowaniu dzieci. Takasia jednak nie miała zamiaru zostawiać  całej roboty owej dwójce dorosłych. Wszak gdzie fajt, tam i dziewczę gna, a nóż widelec okaże się potrzebna. No i zastanawiało ją, co to za wróżka. Kolejny powód, by ruszyć. Hotaru zaś ufała na tyle, ze wiedziała, że nie pozwoli skrzywdzić ani Lilay, ani Feliksa.

MG

Akane
Nikt nie raczył odpowiedzieć dziewczynie, co robić dalej, wiec chyba pozostawało w jej gestii, co chciała zrobić. Hotaru opiekowała się dziećmi, Takara gnała na niewiadome pole walki, Eriu stopowała Relię... Cóż, mogła też sobie pójść. Dość wygodne wyjście.

Eriu i Takara
Relia nie dała się pochwycić po raz drugi przez olbrzyma, przy okazji pokazując mu niezwykle dosadny gest dłoni. Widać, nic nie robiła sobie z tego, że jest duży, silny i niebezpieczny.
- Nie jest moim dzieckiem, wyjaśnijmy to sobie - wykrzyknęła, wyraźnie zła, gotowa rzucić się do gardła przywołanemu stworowi za marnowanie jej czasu. Już szykowała kolejny atak, kiedy na drogę weszła Eriu, a do tego przyplątała się Takara. Zaklęła szpetnie, wyprostowała się i zmierzyła obie czarodziejki wzrokiem, jakby coś kalkulując.
- To nie jest członkini Fairy Tail, dla jasności - powiedziała do obu dziewcząt. - W każdym razie musimy spieszyć się do przejścia zanim...
Wtem doszło do olbrzymiego wybuchu tuż za placem festiwalu. Ludzie spojrzeli w tamtą stronę i zaczęli w panice uciekać. - Szlag by go! - Nie tłumacząc nic dalej ruszyła w stronę wybuchu.

Stan postaci:
Takara: 84% MM
Eriu: 84% MM



Czas odpisu: 3 lipca, godzina 14