Port

Lindow wyszedłszy z rynku wkroczył na deski portu wściekle bluzgając pod kapturem, naburmuszony spotkaniem z krasnoludem. Nie tak miało to wyglądać! Czuł jak jego kieszeń kurtki lekko dzwoni i brzęczy od monet, co nie było też ani wygodne, ani uspokajające. Przypominało mu i zapewne wciąż będzie przypominać mu o feralnej transakcji. Zacisnął dłonie w zewnętrznych kieszeniach zaczynając coraz głośniej wyrzucać z siebie swoje poirytowanie.
- ... śmiał tak poniżyć mojego towarzysza? Za kogo ten malec się wyobraża? Że niby byłem grzeczny i uprzejmy? Od kiedy są to ważne cechy?! Liczy się uznanie, siła i więzi, a nie kuźwa jakieś maniery! Niech to piekło pochłonie! Jak spotkam jeszcze jednego kransala to... - Wyrzucał z siebie trzymając dość szybkie tempo kroków. Nie przestawał się tak zachowywać dopóki jego stopa nie napotkała krawędzi górnej części portu, o mały włos nie spadając na dolne piętra albo nawet w przepaść jeśli by niefortunnie spadł. Wychylił się zza krawędzi spoglądając w dół, potem obracając się dookoła by przyjrzeć się Portowi i westchnął głęboko. Odwrócił się za siebie mając nadzieję, że za nim znajdował się Ejji i jeśli tak było to zwrócił się do niego. Przy okazji też chciał znaleźć wzrokiem Lazurka, który poleciał gdzieś na własną rękę parę minut temu.
- No to jesteśmy w porcie. Trzeba się rozglądnąć za jakimiś ofertami okrętów lub czegoś tego typu. Ponieważ tylko mi się udało wymienić walutę(szlag by to) musimy zobaczyć rozglądać się za czymś w moim budżecie. Proponuje się rozdzielić, ja przeszukam lewą część portu, a ty byś rozglądnął się czy są jakieś "okazje" tutaj. Co ty na to?

Przez chwilę Ejji miał nadzieję, że zdoła wzbudzić w krasnoludku jakieś odczucia, dzięki którym uda się go przekonać, że oferta Ejjiego była korzystna, co prawda głównie dla chłopaczka, a nie dla karła, ale o to właśnie w tym interesie chodziło. Niestety, krasnal okazał się równie nieugięty, co nie czuły, więc Ejjiemu nie pozostało nic innego, jak odpuścić. Co prawda przejmował się tym dużo mniej, niż to początkowo okazywał. Jak tylko zszedł z widoku krasnala, wyprostował się i roześmiał krótko. Cała ta transakcja była dla Ejjiego niczym więcej, jak zwykłą zabawą, której niestety nie udało mu się zyskać przewagi. Lindow najwidoczniej przeżywał to dużo gorzej.
- Ehh... Nie przejmuj się tym. Wolę już nie mieć pieniędzy, niż mieć metr trzydzieści wzrostu. Podobno nawet takim jak on, coś się od życia należy - rzucił na rozluźnienie atmosfery.
Kiedy już stanęli w porcie, Ejji bez większego zaangażowania zaczął się rozglądać za jakimś okrętem, który mogliby sobie przywłaszczyć. Krótko też kiwnął Lindowowi, zgadzając się na jego plan, po czym ruszył w przeciwnym niż on kierunku, idąc lekkim krokiem po samej krawędzi wyspy z nadzieją na to, że znajdzie jakiś ładny stateczek, którym będą mogli wyruszyć w wielką podróż.

MG

Ilość orbli, jaką obecnie dwójka magów posiadała nie powalała. Nie było to jakoś mało, wiadomo, jednak oboje mieli dość wysoko postawione cele. Statek nie brzmiał jak zabawka, na którą może sobie pozwolić każdy i jeśli były jakieś w porcie, to najczęściej należały do kupców, biznesmanów czy gildii - innymi słowy do osób, które tymi 1200 orblami mogliby napalić w kominku i nie odczuliby większej różnicy. Był też inny problem: statki w porcie miały już swoich właścicieli. To, czego Ejji i Lindow potrzebowali to stocznie, tak też po przedstawieniu swojej one-in-a-lifetime oferty kilku osobom, których łajby nadałyby się do odbycia dłuższej podróży, zaraz po zostaniu wyśmianym faktycznie zostali skierowani do bardziej odpowiedniego miejsca. Ejjemu po drodze wpadła jednak w rękę ulotka. Może nie była to oferta statku za 1200 orbli, ale coś całkiem interesującego i mogącego do owego własnego statku przybliżyć:


Może nie był to statek na własność, ale liczba szekli za przeżycie na jakimś dziwnym okręcie i tak przewyższała znacznie ich obecny budżet.

Przed rozejściem się wspomniał jeszcze Ejjiemu by się potem spotkali pod wodospadem, gdzie znajdowało się przejście pomiędzy stronami portu. Następnie zaczął niczym domokrążca krążyć z miejsca na miejsce dopytując się ludzi o zakup statku. Niestety większość osób odebrało jego ofertę zakupu jako żart lub obrazę, gdyż posiadał znacznie za mało tych przeklętych monet. Do tego ceny różniły się diametralnie zupełnie jakby koszta były rzeczą bardzo subiektywną. Po wielu nieudanych próbach postanowił zrezygnować z dalszych poszukiwań. Może stocznia po drugiej stronie była lepszym miejscem do znalezienia wyjątkowo taniego statku? Lub też czegokolwiek co mogłoby pomóc im w zdobyciu takiego? Miał póki co dość kpin na dziś. Zrezygnowany stanął pod umówionym miejscem przyglądając się spadającej rzece wody, czekając w ten sposób na towarzysza. Miał nadzieję, że jego poszukiwania były bardziej owocne. W między czasie Lazurek go odnalazł i teraz siedział wyjątkowo spokojnie na jego ramieniu. Przynajmniej tyle dobrego.

To raczej nie był najszczęśliwszy dzień Ejjiego. Chłopaczek nie radził sobie zbyt dobrze ze znalezieniem okrętu, mając do zaoferowania naprawdę niewiele. Być może rzeczywiście byłoby mu łatwiej wyskrobać samemu jakąś łódkę... I kiedy już przepełniony rezygnacją Ejji miał wracać, dostał w twarz jakimś papierkiem, którego treść odruchowo przeczytał. 2000 orbli, to było chyba całkiem sporo, jak na tydzień spędzony na jakimś okręcie. Pewnie był nawiedzony, pomyślał Ejji, albo pełno na nim było szczurów, albo nawiedzały go szczurze duchy. Tak, czy inaczej, nie było to nic, czego Ejji bałby się na tyle, by przepuścić taką okazję. Ścisnął więc ulotkę i pobiegł z nią do Lindowa.
- Nie znalazłem okrętu, ale znalazłem to! - powiedział, wciskając mu ulotkę. - Wydaje mi się, że to może być całkiem dobra okazja - stwierdził, wyczekując od Lindowa jakiejś odpowiedzi.

No i dupa, wyglądało na to, że ich podróż będzie musiała zostać odłożona na jeszcze później. Gdyby tylko ten karłowaty kupczyk wymienił im normalnie pieniądze... ech. No nic. Trzeba by przejść do planu B i nie wykluczone, że taki właśnie plan został mu wręczony do ręki. Przeczytał dokładnie ulotkę, podrapał się w zastanowieniu po policzku, po czym kiwnął głową chowając ulotkę do kieszeni.
- Brzmi ciekawie i można do tego zarobić całkiem sporą sumkę pieniędzy. Wygląda na to, że będziemy musieli odłożyć nasz rejs w nieznane. W zamian będziemy szukać skarbów na Królowej Marii. Chodźmy do tej karczmy i odkryjmy szczegóły tej "oferty". - To powiedziawszy Lindow przeciągnął się wyciągając dłonie do góry, popatał po główce Lazurka na ramieniu i zaczął iść w kierunku Dziurawego Kufla. Nie był jakoś podekscytowany z powodu tej zmiany planów, ale to mogło się zmienić. W końcu zawsze to jakieś wyzwanie, którego warto się podjąć.

I tak oto dwójka bohaterów ruszyła do gospody, w celu wypełnienia jednej z pobocznych misji, koniecznej do wykonania, aby móc pociągnąć dalej główny wątek. Ejjiemu niezbyt to przeszkadzało, wprawdzie nie czuł jakiejś presji, ani pośpiechu, by wyruszać w nieznane, w poszukiwaniu wszechwiedzących bóstw. Wiedział, że jeśli będzie chciał je znaleźć, to je znajdzie prędzej, albo później. Wolał być jednak dobrze przygotowany na to spotkanie. Chłopak zauważył jednak, że Lindow nie czuł zbyt wielkiego entuzjazmu, więc postanowił go nieco zmotywować.
- Potraktuj to jako wakacje. Tydzień przygód, podczas których nie trzeba się niczym, ani nikim przejmować. Poza tym, że trzeba będzie jakoś tam przeżyć... To dziwne, że na co dzień za to nikomu nie płacą... - rzekł, zatrzymując się przed ową karczmą.

MG

Dwójka magów była ze sobą dość zgodna jeśli chodzi o dalszy kierunek ich podróży. Królowa Maria wyglądała na coś, co może zapewnić im fundusze na dalszą wprawę, a tych w szczególności potrzebowali. No i kto wie, co jeszcze znajdą na tym ponoć sławnym statku? W każdym razie musieli znaleźć karczmę. Całe szczęście Dziurawy Kufel był dość znanym miejscem i znalezienie go nie było wcale problemem - starczyło zapytać jedną czy dwie osoby, które bez problemu wskazały drogę do poszukiwanego miejsca, chociaż zarówno Lindow jak i Ejji mogli stwierdzić, że ci zdawali się być nieco strapieni słysząc nazwę ów przybytku. Może ta sława Kufla wcale nie była aż taka dobra, jak można by przypuszczać?

//2x z/t, Here we go