Rynek Handlowy

Lindow nie miał do końca pojęcia, gdzie dokładnie mógłby otrzymać wymianę pieniężną. W Kornie rzadko kiedy potrzebował pieniędzy, kiedy zachodziła taka potrzeba to wypełniał pewne przysługi w ramach zapłaty. I tak w spokoju funkcjonował przez około rok, więc teraz ze starą walutą w kieszeni, nie wiedział co z tym począć. Jednak nie mógł zbyt bardzo po sobie tego okazać. Ejji patrzył, nie mógł przenieść na niego swojej niepewności. Rozglądając się po stoiskach postanowił ostatecznie podejść do jednego z lepiej wyglądających sklepów, sprzedającym sporą ilość biżuterii nie wykluczone, że magicznej.
Rozglądając się chwilę po wnętrzu starał się wypatrzyć czy na produktach wywieszone są jakieś cenówki lub czy cokolwiek innego co mogłoby sugerować cenę tych przedmiotów. Jakoś musiał je sprzedawać prawda?
- Witam, nie dawno obudziliśmy się z tych całych... kokonów. Zauważyłem, że teraz używane są Orble jako środek pieniężny, więc chciałbym się spytać czy dałoby się wymienić Klejnoty na obecną walutę? - Odezwał się do kupca za ladą starając się udawać żółtodzioba, który dopiero się tu pojawił. No może nie musiał zbytnio udawać ponieważ tak się przez większość czasu czuł, nadal nie rozumiejąc większość rzeczy na temat obecnego społeczeństwa. No nic, zobaczymy co kupiec odpowie.

Mimo, iż Ejji posiadał dość dużo pieniążków, to kiedy tylko przychodziła okazja, by je na coś wydać, zostawał niemalże całkowicie ich pozbawiony. Zabranie go na teren handlowy mogło się okazać bardzo niepewnym przedsięwzięciem. Choć Ejji starał się nie dać po sobie poznać, to nieustannie rozglądał się po straganach w poszukiwaniu przydatnych dla siebie przedmiotów. Wypatrzył wśród nich między innymi rękawiczki na stopy, pas siły +10, miksturę przywrócenia dziewictwa, czy też chociażby zwykłe białe, papierowe kartki z jakichś powodów sprzedawanych za okrągły 1.000.000 orbli. Starał się to wszystko ignorować, podążając za Lindowem w konkretnym celu, aby dokonać wymiany pieniędzy. Kiedy jednak Lindow odnalazł ku temu odpowiednie miejsce, Ejji wymknął mu się ukradkiem, by podejść do znajdującego się nieopodal stanowiska z bronią.
- Dzień dobry - rzekł, skłaniając się grzecznie przed sprzedawcą. - Czy wie pan może, czy istnieje jakaś możliwość magicznego zmodyfikowania broni? Jakimiś runkami, zaklęciami, czy miksturką? I ewentualnie, jaki byłby koszt takiej modyfikacji? - zapytał, sprawdzając co jakiś czas, czy Lindow nigdzie nie zniknął.

MG

Pieniądze były jedną z sił rządzących światem bez względu na to, ile stuleci minęło. Były potrzebne - nawet, jeśli nie teraz, to może w przyszłości. W każdym razie nie było wątpliwości, że lepiej je mieć ja nie, chociażby na "czarną godzinę". Lindow z Ejjim przemierzał więc rynek wypatrując miejsca, gdzie można by takiej wymiany dokonać; ostatecznie w końcu chodził ze starą, nic już nie wartą walutą i potrzebował jakiegoś kantorka. Padło na sklep z biżuterią - czy była magiczna czy nie to ciężko było stwierdzić, ale wydawała się być droga. Średnio kilka tysięcy orbli za błyskotkę, a bywały i droższe. Pulchna kobieta znajdująca się za ladą, koło czterdziestki i w eleganckim stroju, spojrzała na Lindowa pogodnie. W końcu potencjalny klient, prawda? Może jakiś pierścionek chce dla lubej. Jej mina trochę spoważniała słysząc cel wizyty. Czyli jednak nie klient... Znaczy nie w tym sensie.
- Obawiam się, że to nie u mnie. Nie przeprowadzam takiej wymiany. Ale jeśli pójdzie pan dalej ulicą znajdzie pan budynek gildii kupieckiej. Słyszałam, że oni teraz skupują starą walutę. - odpowiedziała grzecznie i spokojnie. Klient bez wartościowej waluty to nie klient niestety...

W sklepie w biżuterią znalazł się jednak tylko Lindow. Ejji zniknął drzwi wcześniej przed którym znajdował się dość spory stragan z bronią. Z budynku słychać było dźwięk kucia metalu, zaś straga obsługiwał młody mężczyzna, w podobnym do Ejjego wieku. Miał brązowe włosy sięgające do ramion i przeciętną, nie zapadającą w pamięć twarz, na których błąkał się uśmiech. Widząc Widmo zostawił ustawianie mieczy na stojaku i podszedł bliżej drewnianej lady. - Witam szanownego klienta. Możliwości jak najbardziej istnieją. Zaklinanie runami jest najbardziej trwałe, ich mocy nigdy nie wygaśnie jednak aplikacja zajmuje około miesiąc czasu. Jest też opcją najdroższą i waha się od 10 tysięcy orbli wzwyż w zależności od chcianych efektów. Zaklinanie broni eliksirami jest najtańsze i trwa określoną ilość czasu, mianowicie aż skutki eliksiru nie wygasną. Tutaj cena to od 400 orbli w górę również zależna od rodzaju eliksiru, jaki należałoby użyć na pańską broń. Efekty eliksiru utrzymują się od miesiąca do trzech, co również zależy od użytej mikstury. Najbardziej elastyczną metodą jest zaklinanie zaklęciami. Można zakląć broń na zawsze lub określony czas i każda z tych opcji kosztuje inaczej. Tak samo cena uzależniona jest od efektów jakie chce pan otrzymać. Ceny są równie elastyczne co sama metoda i ciężko mi określić kwotę nie wiedząc, co pan od takiego zmodyfikowania oczekuje. - wyjaśnił młody wszystko szybko i sprawnie w międzyczasie wycierając dłonie w szarą szmatkę leżącą wcześniej na półeczce pod ladą.

No tak! Gildia! Dlaczego nie pomyślał o tym od razu, a nie na skróty idzie. Jubiler przecież nie zajmuje się takimi usługami, choć miło było zobaczyć różne ceny i oferty jakie się tu znajdowały. Osobiście chętnie bym wziął w posiadanie jakiś sprzęt magiczny, który nie byłby spinką. Bo nie może ich nosić. Znaczy może, ale to bolesne.
- W takim razie przepraszam za kłopot i dziękuje za pomoc. - Powiedział uprzejmie kiwając głową na pożegnanie i wyszedł ze sklepu. Gdy tylko to zrobił i wylądował na ulicy zdał sobie sprawę, że nie ma z nim Ejjiego. Wyparował? Uciekł? Może nadal tu był lecz niewidzialny? Pomachał ręką dookoła sprawdzając ostatnią teorie jednak szybko została ona obalona. Rozglądnął się jeszcze raz i tym razem wypatrzył chłopaka przy stoisku z bronią. Mieliśmy oszczędzić pieniądze, a nie je wydawać... chyba, że to było coś ważnego. Miejmy jedynie nadzieję, że dla niego coś ważnego to nie jest większa ilość magicznych fantów za pieniądze, które usiłował zebrać razem.
Podszedł bliżej, tak by móc lepiej usłyszeć co mówią i co znajdowało się na straganie.
- Hej, dowiedziałem się że na końcu ulicy można wymienić Klejnoty. Jak już to zrobimy to możemy znowu tu podejść jak chcesz.
Jeśli się zgodził z nim pójść od razu to nie marnując czasu kieruje się wprost do gildii, jeśli jednak zdecyduje by tu zostać jeszcze przez chwilę to... poczeka. Lepsze to niż przypadkiem go zgubić. Święci Magowie to niezwykle cenne pokemony towarzysze broni, poza tym polubił szermierza. Mimo, że znali się dość niedługo.

Pokusa była ogromna, lecz przed wyrzuceniem majątku na wzmacniające eliksiry powstrzymywał Ejjiego brak obecnej waluty. Wobec tego z żalem Ejji musiał zrezygnować z kupowania rzeczy. Kusiło go jednak ogromnie, by zainwestować w takie runki. I eliksiry też.
- Dziękuję. Jak zdobędę orble, to zapewne tu wrócę - oznajmił, po czym powrócił do Lindowa. Kiwnął mu głową, zadowolony z jego raportu, po czym ruszył za nim do przybytku wymiany pieniędzy, znanym również jako Gildia Kupiecka. Po drodze jednak do głowy Ejjiego wtargnęło kilka przemyśleń, którymi uznał, iż warto byłoby się podzielić.
- Tak sobie myślę... Jeśli klejnoty ze starego świata nie są powszechnie używaną walutą, to raczej nie ma co oczekiwać, iż będą wiele warte. Przez wzgląd na ich bezużyteczność ich wartość zapewne już się nie zwiększy. Z drugiej strony, jako waluta nieistniejącego już świata, mogą jeszcze mieć jakąś wartość kolekcjonerską. Dlatego na wszelki wypadek warto byłoby ich sobie zostawić. Kolejną sprawą może być zbyt wygórowana wartość tych orbli, jeżeli są one obecnie powszechnie używaną walutą, jednakże będziemy ich potrzebować. Oprócz tego pomyślałem, aby zainwestować jeszcze w trzecią walutę, która obecnie nie miałaby zbyt wielkiej wartości, ale dzięki temu będzie można jej więcej nabyć. Dzięki takiej inwestycji może uda nam się coś zyskać, no i nie ryzykujemy zbyt dużej straty... O ile taka waluta nagle nie wypadłaby całkowicie z obiegu, jak obecnie nasze klejnoty...
Takim to dość śmiałym planem Ejji miał zamiar zabezpieczyć swoje fundusze, a może również udałoby mu się je jakoś w przyszłości rozmnożyć, chociaż był to jedynie pomysł, który dopiero co mu przyszedł do głowy. Nigdy wcześniej chłopaczek nie myślał o żadnych inwestycjach, ale być może to był dobry moment, by poświęcić im trochę uwagi, zanim wszystkie jego pieniądze bezpowrotnie gdzieś nie przepadną.

MG

Zarówno pani za ladą jak i chłopak na straganie pożegnali się ze swoimi niedoszłymi klientami. Zarówno Ejji czegoś się dowiedział jak i Lindow i jedyne, co zostało, to wymienić się myślami i ruszyć w stronę gildii. Ulica była całkiem długa i nieco zatłoczona, jednak droga była w miarę przyjemna. Pokonując kolejne metry bruku w końcu doszli pod budynek z szyldem gildii kupieckiej. Idealnie! Czy to oznaczało, że są tuż-tuż przed wymianą niepotrzebnej waluty? Dawny łowca demonów podszedł do drzwi, pociągnął za klamkę... A te nawet nie drgnęły. Zamknięte. Dopiero po chwili w oczy rzuciła się obu panom kartka.
Jesteśmy w Kornie, zapraszamy w innym terminie.
Chyba nikt, absolutnie nikt nie został w środku. A to oznaczało, że nie było nikogo, kto mógłby wymienić walutę. To zdecydowanie komplikowało nieco całą sprawę.

Pomysł Ejjiego nie był nawet taki zły. Lindow również nigdy nie poświęcał uwagi sprawą natury ekonomicznej nie był też zbyt wielkim ekspertem w tej dziedzinie, przez co tworzenie zabezpieczeń w formie posiadaniu różnych walut wydawał mu się nawet sensowny. Jednak te pomysły szybko przestały być dostępne, gdy tylko doszli do budynku gildii. Mag zmrużył oczy intensywnie wpatrując się w napis na drzwiach, jakby chciał samą koncentracją wzroku zmienić co było tam napisane, po czym uderzył dość mocno głową w drzwi czując nagły przypływ frustracji.
- Szlag by to! Akurat musieli sobie zrobić wycieczkę tam, gdy już mnie tam nie ma. No nic, Lamdba jest duża na pewno jest tu ktoś jeszcze kto mógłby nam wymienić pieniądze. Może zaciągnijmy rady od miejscowych. - Powiedział mocno niezadowolony z powodu utrudnień. Gdzie ta Gildiia była gdy przez rok nie wiedział co począć w Kornie?!
Wymusił na sobie spokój i zaczął zaczepiać przechodniów starając się dowiedzieć gdzie jeszcze prócz Gildii można by wymienić Klejnoty. Zaczął też się rozglądać za sklepami, które mogłyby wyglądać jak "kantor" lub coś tego typu. Spojrzałby się też znacząco na swojego Posłańca, który już raz pomógł mu odnaleźć transport tutejszą wyspę. Może i tym razem dałby radę coś znaleźć?

Stając przed drzwiami gildii kupieckiej Ejji udawał, że nie widział tego, co widział, licząc na to, że dzięki temu Lindow również może tego nie zauważy, a wobec tego okaże się, iż tego wcale nie ma. Niestety, napis był prawdziwy i cały plan inwestycyjny trafił szlag. Trochę przykra sprawa, lecz Ejji nie miał najmniejszego zamiaru w zderzeniu z nią panikować. Wątpił jednak, by udało im się znaleźć kogoś, kto uczciwie wymieniłby ich pieniądze. Były im one potrzebne. Albowiem bez pieniędzy nie ma okrętu, bez okrętu nie ma przygody, a bez przygody... Nie ma przygody.
- Ehh... - chłopaczek westchnął cicho pod nosem. Przez chwilę porozglądał się za jakimś kantorem, lecz ostatecznie uznał, iż lepsze od poszukiwań będzie inne rozwiązanie. Podszedł więc do Lindowa, opierając dłonie na rękojeściach swych mieczyków. - Skoro nie możemy wymienić pieniędzy, to chyba lepiej będzie na nie po prostu zapracować. Lub też zdobyć je w nieco inny sposób - mówiąc to, na twarzy Ejjiego pojawił się drobny uśmieszek. Wprawdzie nie miał zamiaru nikogo okradać, ani nigdzie się włamywać, aż tak bardzo chyba nie potrzebowali tych pieniędzy. Chociaż... Jakoś przydałoby się je zdobyć.

MG

Przeszkody są po to, by je pokonywać: czasem sprytem, czasem umiejętnościami, a czasami bijąc głową w drzwi budynku. Może był to czysty fart, może zrządzenie losu, ale nim dwójka odeszła od budynku chcąc zasięgnąć języka, zza budowli, z podwórka wyszedł dość bogato ubrany mężczyzna, 1,20 wzrostu, utyty i z brązowym wąsem. Krasnolud... O ile byłyby w tym świecie stricte krasnoludy. Ale tak, można by go wziąć, w innych warunkach, za inną rasę.
- To wy trzepiecie w drzwi i robicie taki raban!? - zapytał rozglądając się po okolicy. Z jakiegoś powodu na jego twarzy malowała się ulga. - Już myślałem, ze ta banda patałachów uderzyła czymś drogim w drzwi, ale widzę, że chyba ruszyli do portu... - zaczął wyjaśniać po czym szybko zdał sobie sprawę z tego, że nie ma co wyjaśniać i to nie on jest winny wyjaśniania czegokolwiek. - Zaraz zaraz... Mniejsza z tym. Co panowie w głowach mają, żeby bić porządnej gildii w drzwi?! Panowie rozumu i godności człowieka nie mają? I to jeszcze, kiedy mi śpieszno... - naburmuszył się patrząc na was i czekając na jakieś chyba przeprosiny. W każdym razie można by się zastanawiać, jak bardzo głośno Lindow uderzył głową lub jak bardzo mężczyzna przed nimi ma czuły słuch, żeby dźwięk z dość ruchliwej ulicy dobiegł do niego będąc gdzieś za budynkiem. I to z taką mocą. Nieznane są dziwy tego świata.

Odwrócił się i ze skonfundowaną miną spoglądał teraz na krasnoludo-podobnego człeka. Nie spodziewał się, by ktokolwiek odpowiedział na pukanie(głową) w drzwi, po tym jak tabliczka ewidentnie sugerowała, że nikogo w środku nie ma. Czyżby to było kłamstwo? Chociaż facio powiedział, że mu śpieszno... może on jako jedyny został? Jakikolwiek był jego powód, był wdzięczny za to, że tam był bo teraz istniała szansa na to, że nie będą musieli jak głupi szukać nowego miejsca na wymianę lub pracy zarobkowej. Musiał tylko dobrze to rozegrać... a w tym zbyt dobry to nie był.
- Uderzyłem tak mocno w drzwi bo przeczytałem tabliczkę na drzwiach i się zdenerwowałem, ponieważ nikt na tej wyspie nie chce nam pomóc. Jednak skoro jest tu Pan to istnieje szansa, że da radę nam pan pomóc? Otóż jesteśmy... "przebudzeni" i chcielibyśmy wymienić Klejnoty na te Orble, które są obecną walutą. Słyszałem, że można to uczynić w gildii. Czy dałoby radę to zrobić? Taką wymianę walut?

Sytuacja dwójki magów po raz kolejny się zmieniła. Czy na lepsze, nie dało się jeszcze tego w pełni stwierdzić. Widok krasnoludka jednak ucieszył Ejjiego w nieco inny sposób. W sposób, który znają tylko niskie osoby, które spotykają inne, jeszcze niższe od nich. Na twarzy chłopaczka pojawił się okrutny uśmiech, kiedy spojrzał z góry na sfrustrowanego krasnoludka.
- Podobno godność zaczyna się od metra siedemdziesięciu - powiedział bezczelnie, zdając sobie co prawda sprawę z tego, iż krasnoludek był ich szansą na wymianę pieniędzy. Ejji jednak nie miał zamiaru go o nic prosić, przepraszać, czy też w inny sposób się przed nim płaszczyć. Choć z tego co powiedział mogłoby wynikać to, że za nic miał również własną godność, a raczej nie miał jej, podobnież jak i żadnych skrupułów.
Lindow zaś zdążył już powiedzieć, co było ważniejsze do powiedzenia, więc Ejji więcej już do tego nie wtrącał. Jedynie przyglądał się krasnoludkowi, cały czas się uśmiechając i od czasu do czasu stukając palcami w rękojeści swych mieczyków.

MG

Krasnolud spojrzał strapiony na Lindowa. Same problemy dzisiaj. I jeszcze ten no... Jak mu tam, ten z mieczem. - A rozum ponoć od metra dwadzieścia. Nie mniej widzę, że pan stanowi wyjątek. - stwierdził mierząc Ejjego wzrokiem po czym wrócił wzrokiem na Lindowa drapiąc się po czerepie.
- Panie, no jest tabliczka. My teraz na jakiś czas w Kornie będziemy, bo my tak z miejsca na miejsce trochę jeździmy. No ja sam pan widzi, że ostatni i też na Korn płynę. Syn mi się pochorował, to co, zostawić miałem? - westchnął ciężko. - Cholibka... Panowie zły czas wybrali, ale dobrze dobrze, zobaczmy co da się zrobić... - sięgnął za pazuchę wyciągając sakwę ciężką od pieniędzy. Coś zaczął liczyć, coś jeszcze sprawdził na kartce wyciągniętej w międzyczasie w kieszeni. - Dobra panowie - pięć tysięcy tych waszych klejnotów za siedemdziesiąt Orbli. Możecie się targować, ale wolałbym nie. Mnie czas nagli, panowie widocznie też nie mają szczęścia w poszukiwaniach, to co: dobijemy targu? - zapytał patrząc głównie na Lindowa, bo na Ejjego nie umiał spojrzeć nie marszcząc przy tym brwi.

Nareszcie los zaczął mu sprzyjać! Już był na skraju załamania widząc tą przeklętą tabliczkę, ale fakt że znalazł się ostatni członek gildii i do tego skłonny do wymiany? Oby tak szczęście później też miało mu sprzyjać z okrętem. Teraz jednak pieniądze. Sięgnął za pazuchę kurtki w której to kieszeni trzymał swoje pieniądze, wyjmując plik Klejnotów. Przesuwając je między palcami szybko podliczył ile tego miał i ile miałby za to dostać Orbli. Mimo, że minutę temu byłby zadowolony z jakiejkolwiek formy wymiany, to teraz patrzył się na to z krzywą miną. Mało. Patrząc przynajmniej przez pryzmat produktów spożywczych oraz tych cen u jubilera. Obawiał się, że może im nie wystarczyć na okręt, już prędzej na może jakąś dużą łódź. Oby się mylił, no ale wciąż nie miał tego za wiele. Nowy Świat zupełnie jak Stary zdawał się być równie drogi. Poza tym jeszcze była kwestia niepełnej liczby jaka wychodziła.
Obrócił głowę w stronę towarzysza zerkając do niego porozumiewawczo. Nie mieli między sobą, żadnych ustalonych znaków, a ich znajomość nie była na tyle długa by rozumieli się dość dobrze, jednak Ejji już wcześniej chciał kombinować w kwestii pieniędzy i zastanawiał się czy mimo wszystko nie pójść za jego pomysłem. Ostatecznie jednak westchnął spoglądając p oraz to kolejny na banknoty. To byłą jego krwawica z misji, ciężko i nie równomierne do stresu, którego się najadł, zarobione pieniądze. Powinien się cieszyć, że w ogóle mógł mieć z nich jeszcze jakąś wartość, ale czuł, że nie może tak po prostu zaakceptować takiej wymiany.
- Mam tu 75.500 klejnotów, zdaje sobie sprawę, że czas cię nagli, jednak bardzo bym chciał byś wymienił mi je na 1200 Orbli. To trochę więcej niż zaproponowałeś, jednak ciężko pracowałem na swoje pieniądze i chciałbym byś to uszanował. Nie powinna być to dla ciebie duża strata, a mi bardzo na tym zależy. - Powiedział dość poważnie próbując nawiązać z krasnoludem kontakt wzrokowy tak by za bardzo się nad nim nie pochylać. Nie zamierzał się targować i podnosić ceny krzycząc o tym, że to nie sprawiedliwe i tak dalej. Chciał być szczery, równocześnie z rozmówcą jak i ze samym sobą. To tyle, jeśli chodzi o niego. Jak jednak zachowa się Ejji?

Słowa krasnoludka wydały się Ejjiemu całkiem zabawne i uśmiech na ustach chłopaczka poszerzył się, kiedy maluszek spróbował mu się odciąć. Ejji jednak nie tylko dbał o ostrość swoich mieczy, ale również o ostrość swego języka. Walki słowne sprawiały mu nie mniejszą radość, niż te na śmierć i życie.
- Och, czyli byłeś jednym z tych, co kiedy rozdawali wzrost, to stałeś w kolejce po rozum, co nie? Zgaduję, że dość długo musiałeś czekać i za wiele dla ciebie nie zostało - odparł, lekko się nachylając nad krasnoludkiem. Przy czym cały czas szyderczo się uśmiechał.
Szybko się wyprostował, spoglądając na Lindowa ze zdziwieniem. Oczywiście było to udawane zdziwienie, mające na celu spotęgowanie wrażenia, jakim to okropnym, pazernym i nieustępliwym człowiekiem był Ejji.
- Chyba sobie żartujesz?! Chcesz dać się tak po prostu ograbić jakiemuś wypierdkowi, bo niby w pobliżu nie ma nikogo lepszego niż on?! Przecież na pierwszy rzut oka widać, że to podły zdzierca i oszust! Za tyle, co zaoferowałeś powinieneś wziąć co najmniej dwa razy tyle, a ta kaczka powinna się cieszyć, że wciąż ma szansę zobaczyć swojego schorowanego bachora! O ile to nie jest tylko jakaś wymówka, żeby się nas pozbyć... Szczerze wątpię, by ktoś w ogóle zechciał dotknąć się takiej bulwy, a co dopiero zrobić z nią śmierdziela... Ale... Skoro masz zamiar dawać tak sobą pomiatać, komuś takiemu jak on, to już twoja sprawa... - warknął z niezadowoleniem do Lindowa, przez całą swą wypowiedź ignorując istnienie krasnala, po czym skrzyżował ramiona i odwrócił się obrażony, licząc na to, iż dzięki temu uda mu się wywołać odpowiednie wrażenie, zarówno na Lindowie, jak i na krasnoludku, dzięki któremu Lindow zdoła uzyskać bardziej korzystną cenę za swoje pieniążki.

MG

Ejji i Lindow mieli absolutnie inne podejście do targowania się, zaś krasnolud podrapał się po głowie słysząc propozycję byłego łowcy demonów. Zaczął przeliczać sobie wszystko w głowie, jednak kiedy Ejj zaczął swój wywód, kupiec przeniósł całe spojrzenie na postać szermierza obserwując go z dość kwaśną miną.
- Ma pan absolutnie rację. Powinienem wykazać się większą rozwagą. - rzucił beznamiętnie na podsumowanie słów Widma, a następnie przeniósł z powrotem wzrok na Lindowa. - 1200 Orbli za pańskie 75.500 klejnotów. Ale wymienię tylko pańską walutę. Pana towarzysz niech poszuka inną osobę, która wymieni jego pieniądze: o ile oczywiście również jest taką wymianą zainteresowany. - odpowiedział absolutnie ignorując Ejjego, a następnie wyciągnął dłoń w stronę Amamiyi celem formalnego dobicia targu. Chyba retoryka Whitemoona do niego nie szczególnie przemówiła. Chociaż może taki był plan?