Studio nagraniowe

Liczba postów : 5599 Dołączył/a : 10/05/2013

Studio, w którym się nagrywa, jak sama zresztą nazwa wskazuje, różne materiały. Czy to reklamy, seriale, filmy, czy też po prostu czasami robi się sesję fotograficzną w odpowiednio do tego przygotowanych pomieszczeniach. Całość jest stosunkowo duża, jednak podzielona na mniejsze studia, przez co rzadko, aktorzy z różnych produkcji się spotykają.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

MG:

Dwójka magów przy wejściu została skierowana do studia nr 6C, przez co przez 15 minut najpierw szukali drogi, a w sumie przez 5 minut powinni dotrzeć tam bez problemu jak się okazało. Przy wejściu widzieli dwie osoby, mężczyznę i kobietę. Kobieta była wysoka, szczupła, z długimi, falowanymi blond włosami, które łagodnie opadały jej na plecy i barki, na jej twarzy malował się delikatny uśmiech. Ubrana była w długą, czarną suknię, wyraźnie podkreślającą jej ponadprzeciętne, kobiece walory, choć zdecydowanie, nie przodowała w tej konkurencji. Mężczyzna zaś był wyższy od niej, szczupły, o krótkich brązowo-czarnych włosach i idealnie przystrzyżonym zarostem dookoła was. Zdawał się być podirytowany, ale jeszcze się trzymał. Nie odzywał się, gdy Rin rzuciła do magów:
-Wakamano-kun? Byakuton-kun? - zapytała z tym delikatnym uśmiechem, a po potwierdzeniu, czule każdego z nich przytuliła mówiąc -Jestem Rin i to ja zarządzam całym biznesem Magi-Coli. Mój towarzysz to Ieyasu. Oczekiwaliśmy was, chodźcie. - po czym ruszyła spokojnym krokiem, razem z towarzyszącym jej mężczyzną. Po jakichś trzech minutach znaleźli się przy garderobach, gdzie Ieyasu się odezwał -Idąc dalej tym korytarzem, traficie, na miejsce, gdzie będziemy nagrywać. Obecnie możecie w tym pokoju trochę odpocząć. My musimy jeszcze kilka szczegółów ustalić. Ah, jakbyście wymyślili jakieś hasło reklamowe, możecie je nam podać. Jeśli zostanie wykorzystane dostaniecie dodatkowe wynagrodzenie. - poinformował z westchnięciem, po czym powoli ruszył dalej, tam gdzie wcześniej wskazał im, gdzie mają się udać, jak będą gotowi.

Dołączył/a : 03/04/2015

Kyouma stawiał ciężkie kroki po budynku studia, co jakiś czas powodując, że gdzieś o mały włos nie spadła doniczka z parapetu, lub filiżanka kawy z biurka. Z tego powodu nie mógł on uniknąć dziwnych spojrzeń kierowanych w jego stronę. Zawsze tak było, bez względu jak bardzo się starał, zawsze zwracał na siebie kontrowersyjną uwagę. Taka karma, takie życie.
Kiedy w końcu dotarli do miejsca docelowego, olbrzym postanowił dopiero teraz postanowił zwrócić uwagę na swojego towarzysza. Nie znał go, co automatycznie powodowało u niego niezręczność. Wyglądał na pewnego siebie, a przynajmniej zdawał się być pewny siebie. W sumie on był magiem, a Kyouma nie do końca. Musiał sie z powrotem wiele nauczyć. To go irytowało. Nie lubił się uczyć. Ale lubił mieć cel. A jego celem była nauka. Co oznaczało, że musiał zdobywać doświadczenie i dlatego tu był. No i bo potrzebował pieniedzy, ale to sprawa drugorzędna!
- Oczywiście, mam parę pomysłów. - Odpowiedział tylko dziewczynie, po czym udałby się do pokoju, który dostał. Gdy wszedł już do środka, rozglądnął się, a następnie spojrzał na towarzysza.
- Kyouma Byakuton, Fairy Tail. A ty? - Odezwał się do maga, chcąc rozpocząć jakąś interakcje i być może zyskać nowego znajomego. Dobrych znajomych nie za wiele.

Liczba postów : 510 Dołączył/a : 12/08/2012

To miała być lekka robota. Więc Wakamano lekko się ubrał. Znaczy nie założył całego sprzętu oraz spandexu, no bo po co? Przecież w studio powinni ich ubrać. Dlatego ubrał się wygodnie i odpowiednio do pogody. Jego strój był prosty i składał się z wąskich jak rajstopy spodni w kolorze czarnym. Jasnej, luźnej, szarej koszulki. Czarnej czapki oraz czarnego bomber jacket’u. No i oczywiście na nogach miał buty. Zwykłe szare tramposzczały. Oczywiście robota to robota, więc zawsze warto mieś coś ze sobą. Białowłosy to wiedział, więc schował w kieszeni kurtki trzy shurikeny, a poziomo na odcinku lędźwiowym pleców, tym razem po kurtką i koszulką miał swoje tanto.
No ale, ale to nie pokaz mody a robota do zrobienia i gdy Wakamano znalazł się w holu zobaczył typka, w sumie to kolosa. Bo jednak te dwa metry i sto kilo robią swoje. Chociaż nie był tak wielki jakby mógłby być, ale to co miał na plecach było wielkie. Serio, kto normalny nosi ze sobą kotwicę kiedy się jest na lądzie!? Dobra ale mniejsza, bo w sumie co kto lubi…

Wakamano odwrócił się gdy po jakimś czasie błądzenia ktoś wypowiedział jego nazwisko. Ogólnie jakoś tak wyszło, że szedł cały czas koło dziwaka-rybaka, to też gdy ten się odwrócił podniósł wyżej prawą brew. Oznajmiając, że w sumie się zdziwił.
- Bane Wakamano, miło mi. -wymówił wyuczoną formułkę, jakby bez emocji. Bo to tylko formalność. Ale gdy bab podleciała i się zaczęła do niego miziać, facet chciał krzyknąć, że za takie przyjemności to się płaci i to nie mało. Ale nie zdążył, w sumie to chyba dobrze…
Gdy dotarli pod garderoby Wakamano nawet nic nie powiedział. Bo przecież nie jego sprawa, żeby coś wymyślać. On miał przyjść i ładnie się uśmiechnąć po czym miał wyjść. A nie będzie jeszcze jakieś slogany wymyślał.
- Bane Wakamno. -powtórzył, jakby tamten wcześniej nie słyszał, ale pewnie słyszał. Tylko, że białowłosy nie należał do żadnej gilid, to też nie mógł dodać takiego fajnego czegoś do przedstawiania się, więc wzruszył tylko ramionami i rozejrzał się po sali. Chciał wiedzieć jakie mają ciuszki, bo być może coś mu wpadnie w oko, a później wpadnie do jego domu. No i oczywiście obejrzał się w lustrze, przy okazji ściągając kurtkę oraz czapkę. Cały czas patrząc w lustro poprawił fryzurę, no bo mieli robić zdjęcia czy tam inne cuda to trzeba wyglądać jak najlepiej!

Liczba postów : 5599 Dołączył/a : 10/05/2013

MG:

Magowie weszli do garderoby, gdzie było kilka różnych strojów, jednak w sumie... żaden jakoś nie przykuwał strasznie uwagi Bejna. Mimo wszystko, ten był w stanie się poprawić i nawet przedstawić Kyoumie. Tak, był przygotowany. A Byakuton? Cóż, z tą kotwicą miał lekki problem z przedostaniem się przez drzwi, ale wreszcie mu się udało. Tak po piętnastu minutach przyszedł młody mężczyzna, informując tylko magów, że Rin i Ieyasu czekają na planie.

Info od MG:

Termin: 20.08.2015 godz. 14.30

Dołączył/a : 03/04/2015

Bane był Samotnikiem. Skąd wiedział, że był samotnikiem? Bo nie przedstawił Gildii. Jeżeli byłby z gildii, to z honorem i dumą by ją przedstawił. A nie zrobił tego. Czy to oznaczało, że jest sam? Czyli, że... nie ma nikogo bliskiego?! Na Burins, toż to straszne! Jak tak można żyć, bez perspektywy posiadana kogoś na tym świecie. Musiał mu jakoś pomóc, musiał sprawić, że poczuje się on lepiej! Teraz!

Kyouma zrobiwszy dwa duże kroki w stronę faceta, objął go swoimi potężnymi ramionami i przycisnął do siebie.
- Wszystko będzie dobrze! Jesteś pełnym dobroci, fajnym facetem, zobaczysz, że znajdziesz wielu przyjaciół! UWIERZ W SIEBIE! - Wręcz wykrzyczał olbrzym, powstrzymując z trudem łzy. Tak bardzo było mu go szkoda, że przez chwilę zapomniał co tu robi. Po dwóch momentach jednak jego pamięć wróciła na właściwe miejsce, więc puścił chłopaka i poklepał go po ramieniu.
- Razem zrobimy im świetną reklamę! Chodźmy! - Oznajmił z uśmiechem, wycierając łzy z kącików oczu. Następnie odwrócił się w stronę drzwi, w których pojawił się chłopaczek z informacją. Poznał informacje. Trzeba było ją przetworzyć i wykorzystać. Hmm........................................................... trzeba iść, ha HA!
Kolos kiwnął głową, a następnie z trudem postanowił przejść przez drzwi bokiem i uginając kolana. Niech szlag trafi tego, kto tworzy takie malutkie drzwiczki dla liliputów. Co on szprotka, by przechodzić przez te dziurki?! Dziurki. Dziuuuurki. Ha, a to dobre, zapisze to w pamiętniku.
Śmiejąc się nieco pod nosem ruszył na plan.

Liczba postów : 510 Dołączył/a : 12/08/2012

Wakamano pracował nad wyglądem. W sumie nie interesował go kolos, bo to była tylko robota a nie wieczorek zapoznawczy czy inne cudo. Dlatego gdy Kyouma, nagle niebezpiecznie blisko zbliżył się do białowłosego, ten dosłownie był bezbronny. Wakamano nie wiedział o się dzieje, w sumie miał parę obaw, ale był wystarczająco oszołomionym by stać jak słup soli i wielkimi oczami gapić się na wielkoluda.

Po nadejściu ataku usta Bane’a zacisnęły się mocno i teraz przypominały jedną cienką kreskę. Wakamano aktualnie czuł się bardzo, ale to bardzo nie komfortowo. Wynikało to z faktu, że dotykał go ktoś obcy. A białowłosy tego nie znosił, chyba jak większość ludzi? Po prostu nie powinno się dotykać obcych, bez ich pisemnej zgody oraz dodatkowego listownego potwierdzenia. Jednak Kyouma widocznie lubił gwałcic prawo i miejmy nadzieję, że tylko prawo…
- Sorry mordo, ja nie z tych. -powiedział krótko i dość ładnie, bo w sumie najpierw chciał powiedzieć dobrze zrozumiałe “odpierdol się”. Ale może gigant i tak by nie zrozumiał, więc łatwiej było chyba tak…
Gdy nagle pojawił się chłopaczek, a kolos odpuścił sobie wiszenie na białowłosym, ten szybko wysłuchał dostarczonej im wiadomości i już po chwili gnał do korytarza. Wakamano nie miał problemów z przyjmowaniem i przetwarzaniem informacji, więc gdy tylko usłyszał, że może wyjść z tej klatki od razu pognał jak głupi.
Bane szedł cały czas korytarzem prosto, w sumie szedł to złe stwierdzenie on prawie biegł do wyznaczonego celu. Gdy wpadł na plan, ludzi mogli pomyśleć, że jest zwarty i gotowy do działania, że wręcz tryska energią. Jednak on tak naprawdę był zdesperowany. Mężczyzna chciał już kończyć tą robotę i uwolnić się od dziwaka, który wydawał się mieć dużo lat, był duży a zachowywał się jak pięciolatek! A to już było ponad wytrzymałość Wakamano, dlatego tuż po wkroczeniu na plan powiedział do wszystkich, chociaż w sumie chciał to powiedzieć tylko do siebie, ale wyszło jak wyszło.
- Bierzmy się do pracy.

Liczba postów : 5599 Dołączył/a : 10/05/2013

MG:

Tak więc po chwili magowie znaleźli się na planie, który wciąż był jednak nie przygotowany. Widać jednak było przeróżne tła, akcesoria oraz makiety, żeby dość szybko zbudować potrzebną scenerię. Ieyasu spojrzał na magów i westchnął, zaś Rin z uśmiechem rzuciła:
-Więc... jakiś jeszcze pomysł, czy idziemy z naszymi? - mówiła sympatycznym tonem, z delikatną nutką tajemniczej melodii. Może po prostu lubiła mówić w tak "śpiewającym" stylu? Kto wie.

Info od MG:

Termin: 21.08.2015 godz. 21.00

Liczba postów : 510 Dołączył/a : 12/08/2012

Energia z białowłosego uszła niczym powietrze, z przebitego koła. Wakamano wpadł pełen motywacji na skończenie, był gotowy do pracy i miał siły, ale oni musieli zapytać o jakiś pomysł. W sumie pytali o to wcześniej. Ale Wakamano zapomniał i wiedział, że był jedyny. Wielkolud na pewno nie zapomni i za chwilę da jakiś irytujący pomysł, dlatego postanowił, że do tego nie dopuści.
- Po Magi Coli...

Wakamano wypowiedział te trzy słowa wstępu i następnie się zamknął. Umilkł dosłownie na sekundę, no może trzy i zaczął szybko przeszukiwać jakieś rymy w głowie. Niestety Wakamano nie był mówcą, a że wywodził się z dorodnego osiedla to w sumie nawet bardziej przeszkadzało niż pomagało. Jednak ten krótki czas oraz lekkie drapanie się po policzku pomogły mu w znalezieniu odpowiednich słów, więc końcówkę sloganu dokończył już pewniejszym głosem. - ...nic się nie spierdoli.
Wyrzucił z siebie podsumowanie oraz mrugnął lewym okiem oraz ułożył lewą rękę w znak “ok”.

Dołączył/a : 03/04/2015

Ostatnimi czasy świat obrócił się do góry nogami z perspektywy Kyoumy. Cofnięty w czasie kiedy jeszcze się nie narodził, spotkanie swoich rodziców kiedy jeszcze byli pełni zdrów i sił, ujrzenie z powrotem swojej pełnej rodziny. Nie wierzył, że taka sytuacja może zaistnieć, nawet w świecie w którym człowiek codziennie może zachwycać się możliwościami jakie oferowała magia. Jednak tak się stało. Co mocno odcisnęło swoje piętno na nim. Miał wrażenie, że jego osobowość także cofnęła się w czasie o dobre 10 lat, albo nawet więcej. Ponad dwu-metrowy dwudziestoletni facet o charakterze dzieciaka. Niepokojące. Nawet bardzo. Jednakże, to nie czas, magia czy nawet bogowie decydowali o tym jaki był Wysłannik, którym się sam nazywał. On miał władzę nad sobą i nikt nie mógł mu tego zabronić. Nie miał zamiaru poddawać się złudzeniom twierdzącym inaczej.
Na twarzy mężczyzny pojawiła się powaga. Jakkolwiek to wyglądało, był na misji. Swojej pierwszej misji w przeszłości. Zamierzał ją wykonać w jak największym stopniu najlepiej, by Fairy Tail było z niego dumne! Mimo, że jego magia zanikła... wciąż jednak pozostawała nadzieja! A nadzieją tą była kotwica, oraz nieskazitelnie duża siła Kyoumy. Mógł je wykorzystać w spocie reklamowym mimo tego, że kotwica rzadko okazywała swoje niezwykłe umiejętności. Jednak nie potrzebował jej teraz, wystarczyła jego kreatywność, oraz siła mięśni!
Olbrzym zmarszczył brwi słysząc od pracodawców, chęć usłyszenia własnych pomysłów na reklamę. Mówiono już o tym wcześniej. Miał parę pomysłów. Zamierzał je zademonstrować. Jednak nim to zrobił, zerknął na Bane'a który dał swój pomysł.
Pomysł dobry, choć dość wulgarny. Nie przejdzie. Ale trzeba było przyznać przypodobania rymów, które zawsze wpadają w ucho. On w rymach nie był najlepszy, wolał jak już pisać przemyślenia, bądź w ostateczności wykwintne pismo, ale w rymach był kiepski. Co nie oznaczało, że miał poczucia rytmu albo muzyki! Po prostu przyswajał te rzeczy dłużej niż inni. I tyle.
Przysłuchawszy się całej sprawie i czując, że przyszła jego kolej, Kyouma zdjął z siebie płaszcz i kotwicę, którą ostrożnie położył pod ścianą z płaszczem. Następnie napiął swoje wszystkie mięśnie tak mocno, że aż słychać było zaciskające się ścięgna pod skórą.
- Pij Magicole, a przepełni Cię siiiiiłaaaa! - Wypowiedział dumnie olbrzym w formie porównywalnej do okrzyku, a następnie podnosi najbliższy, najcięższy lub największy obiekt w pobliżu, tak by niczego nie uszkodzić of course. Oczywiście podnosi obiekt w sposób wystarczająco imponujący, by stwierdzić, że zwykły człowiek nie może posiadać tak niebywałej siły, ale dzięki magii coli, wszystko jest możliwe!

Liczba postów : 5599 Dołączył/a : 10/05/2013

MG:

No i były prezentacje dwóch haseł. Na hasło Wakamano Rin zareagowała lekkim i cichym śmiechem, zaś Ieyasu wyglądał na zawiedzionego tak prymitywnym sloganem. Na drugą propozycję mężczyzna wydawał się być trochę bardziej skłonny do zaakceptowania, choć coś mu w nim nie pasowało. Jednak zanim zdążył zareagować odezwała się kobieta:
-Oba brzmią lub przy odpowiedniej prezencji wyglądają ciekawie, jednak mają wady. Naszym obecnym sloganem jest "Magi-Cola, podaruj sobie odrobinę magii". Jeśli macie jeszcze jakieś propozycje haseł to słucham, jeśli nie, chciałabym wiedzieć, jakie zdolności magiczne posiadacie, by nagrać piękną reklamę do lacrymowizji. - powiedziała z uśmiechem pani Prezes.

Liczba postów : 510 Dołączył/a : 12/08/2012

No i jego pomysł nie przeszedł. W sumie Wakamano się nie zdziwił, reklama jaką podał była chwytliwa, ale trafiała tylko do ogarniętych ziomeczków i mordeczek, a nie andrzejka w okularkach. Jednak katastrofa miała dopiero nadejść w postaci przygłupiego giganta!

- Co jest ku... -urwał, znaczy mówił dalej ale wrzaski kolosa zagłuszyły jego słowa. W sumie to chyba nawet i lepiej, bo dzikus się rozebrał i zaczął krzyczeć i podnosić stół czy tam inny mebel. W sumie nie ważne co, ważne, że wyglądał jak Bink Bonk, czyli wiecie ten wielki i głupi leśny troll, który myślał, że ożeni się z normalną kobietą!
No ale przedstawienie Kyoumy się szybko skończyło i doszło do propozycji od sponsorów. Sam slogan brzmiał słabo i to bardzo. W sumie do takiej reklamy nadawała by się jakaś mała wróżka, która piszczącym głosikiem wypowiadała by slogan, a nie dwóch podejrzanych chłopów.
- Ja posiadam magię niewidzialności. -powiedział, po czym uaktywnił swoją magię. (Bane Wakamano, pierwszy raz fabularnie skorzystał ze swojej magii xdd) Wykorzystując cały pakiet wymaganej mocy magicznej czyli 7MM. Przeprowadził przez swoje ciało magię. Czar najpierw powoli i leniwie rozprzestrzeniał się po ciele Bane’a powodując jego znikanie, po czym nagle przyśpieszył rzucając się na jego ciało. Aby po chwili znów się zatrzymać, ukrywając Wakamano pod niewidzialnym całunem. Po chwili jednak białowłosy wyszedł z ukrycia dotykając stołu jaki stał przed komisją i przesłał tam całą swoją magię, sprawiając, że stół zniknął, a resztki magii, jeżeli jakieś zostały przeszły na osoby dotykające stołu, oczywiście przechodzi o połowę mniejszy ładunek, ale zawsze jakieś dłonie komuś mogły zniknąć.
- Potrafię samemu stać się niewidzialny, jak i potrafię tą niewidzialność przesłać do kogoś lub czegoś innego. Również mogą być częściowo niewidzialny oraz uniewidzialniać wybrane elementy w obiektach. Perfekcyjnie panuję nad swoją magią jak pokazałem przed chwilą. -zakończył swój pokaz, takim podsumowaniem, jakby jednak ktoś nie zrozumiał.

Dołączył/a : 03/04/2015

No to klops. Klops z masłem i musztardą. Takie klopsy są dobre i uwielbia je jeść. Ale wiecie czemu musiał dodać masło i musztardę do klopsów, mimo że same w sobie są idealne? Bo ten jest nie dobry! Tak, ten klops jest ciężki do przełknięcia i trzeba było go jakoś podrasować by go zjeść. I w takiej sytuacji był teraz Kyouma. Nie, nie był ciężko strawnym klopsem, choć ten facet z białą czupryną wyglądał niezbyt apetycznie. Chodziło o to, że były marynarz nie posiadał obecnie magii. Bo cofnęła się w czasie, tak jak on. Dlatego też mieliśmy niesmacznego klopsa. Ale, ale! Nie porzucajmy nadziei, albowiem syn Tory posiadał co innego, a mianowicie cudowny dar od kotwicy. Nieskazitelną SIIIIIŁĘ! I to było jego masełko z czosnkiem i tym musiał się zasłonić! Teoretycznie jego kotwica może wywoływać magiczne efekty, ale nie wiedział jak to kontrolować, więc lepiej było to zostawić w spokoju.
Wysłuchał i zaobserwował co obecnie sie wokół niego działo. Pracodawcy dali swój pomysł na slogan i wymagali magii. Czuprynka, jak nazwał sobie swojego domniemanego towarzysza, zaprezentował swoją magie dzięki której uniewidzialniał siebie i wszystko co dotknął. Magia wydawała się ciekawa, ba! Olbrzym wpadł nawet na pomysł, jak można by było ją wykorzystać razem z jego SIIIIŁĄ! Dlatego gdy tylko zakończył prezentacje wysunął się krok do przodu i odchrząknął gotowy także coś zaprezentować.
- Moja magia to moja... - Ponownie naprężył mięśnie ciała - ... SIIIIŁAAAA!!! Oraz po stokroć męstwo! - Oznajmił głośno, ustawiając się w pozycje prezentacji kulturystycznej, wciąż naprężając potężne mięśnie ramion oraz klaty.
- Jestem w stanie unieść znaaacznie więcej niż człowiek, który by przez wiele lat ćwiczył kunszt siły swoich mięśni. To moja magia! Ale dzięki prezentacji mojego towarzysza wpadłem także na pomysł, jak można by było wykorzystać nasze umiejętności. Proszę sobie wyobrazić! Bierzemy kogoś o cienkiej bądź po prostu mizernej posturze, osobę która wyglądała by jakby nie potrafiła unieść nawet 50 kg. Bierze on butelkę Magi-Coli po której nic się nie spie... eee to znaczy, wszystko się powiedzie! Następnie bierze on łyk naszego produktu i w jego oczach widać rosnące podniecenie(magi-cola=Leviosaaaaaaa). Czuję, jak przez jego ciało przebiega niekontrolowany dreszcz, jak całe jego ciało roznosi niekontrolowana siiiiłaaaa! Podchodzi do lodówki, albo ustawionych skrzynek pełnych bogodajnego napoju i niespodziewanie podnosi je jedną ręką jakby nic nie warzyły! Wówczas z uśmiechem wypowiada on hasło reklamowe i... ściemnienie. Jak by tego dokonał? To proste! Pan czupryn... to znaczy Bane uczyni mnie niewidzialnym i w rzeczywistości ja podniosę skrzynki, albo niezwykle ciężką lodówkę. Co państwo na to? - Oznajmia on wspomagając się przy swojej prezentacji dość obszerną gestykulacją oraz mocną egzaltacją emocji, by wywołać pozytywne reakcje wśród Jury! Choć nie byli to Jury, tylko pracodawcy. Ale oceniali jak Jury więc nimi byli i kropka!

Liczba postów : 5599 Dołączył/a : 10/05/2013

MG:

No i były prezentacje. Takie prezentacje są spoko. Przynajmniej zazwyczaj. Na pewno prezentacja samotnika wzbudziła dość spore zainteresowanie i na pewno sprawiła, że pojawiło się kilka świetnych pomysłów. Nawet Ieyasu wyglądał na usatysfakcjonowanego. Jak natomiast prezentacja Kyoumy? Cóż... tutaj mężczyzna wyglądał na załamanego i podirytowanego i tylko dotyk Rin na jego barku sprawił, że nie skomentował tego w jakikolwiek sposób. Mimo wszystko, wiadomo już było, na czym stoją.
-Pański plan jest interesujący, pomyślimy nad nim. Na razie jednak bardziej ciekawi mnie sam pan... - tu pani prezes na moment przerwała swoją wypowiedź, by zobaczyć coś w papierach -Wakamano. Proponuję nagrać scenę, gdzie najpierw pada slogan, a następnie pan, pijąc Magi-Colę powoli zanika, od głowy w dół. Tak, jakby wraz z rozchodzeniem się napoju po ciele, same ciało stawało się niewidzialne. Pomysł pana... - tu ponownie przerwała swoją wypowiedź, by przeczytać nazwisko -Byakutona również jest godny rozpatrzenia i najpewniej nagramy go jako drugi. Jeśli zechce pan więcej odpoczynku, przed użyciem pańskiej magii - drugie zdanie już mówiła do Bane'a -Proszę się nie krępować i nas poinformować. Mamy czas. To jak? Przystępujemy do planu? - zaproponowała na koniec z uśmiechem na jej delikatnej, kobiecej twarzy.

Info od MG:

Bane: 120
Więc tak, jeśli nie ma żadnych ale, Bane może od razu napisać, jak to się ustawia nagrywa itp. itd. A Kyouma... ma moment na przygotowanie się czy coś takiego.

Termin: 21.09.2015 godz. 00.45

Liczba postów : 510 Dołączył/a : 12/08/2012

Gigant dowalił tak bardzo, że Wakamano o mało co się nie przewrócił. A przez chwilę nawet przeszła mu przez głowę myśl, kto mógł urodzić takiego tłuka. Ale w sumie głos babeczki wyrwał go z tych jakże niesamowitych rozmyślań.

- Eee. -zaczął i spojrzał na babeczkę, bo nie rozumiał po co mu ten odpoczynek. Przecież to nie było nic niezwykłego, zwykłe wykorzystanie jego magii, jednak chyba ci ludzie nie wiedzieli jak to jest… - Nagrywajmy. -dodał i wzruszył ramionami.
Wakamano pójdzie tam gdzie będę mu kazali, po czym zrobi to co będą mu kazali. Znaczy co już mu kazali, czyli ustawi się twarzą do kamery i spojrzy najpierw na nią, a następnie na butelkę z napojem. Po czym chrząknie i tym razem ze spokojem na twarzy i lekkim znudzeniem wymówi slogan ”Magi-Cola, podaruj sobie odrobinę magii”. Po czym zacznie pić napój z butelki, a gdy zacznie przełykać aktywuje swoją magię, aby ta tak jak opisała pani menadżer powoli rozprzestrzeniała się od głowy w dół ciała, chowając jego osobę przed całym światem.

Dołączył/a : 03/04/2015

Zwycięstwo! Hahahahahahah! Przyjęli jego pomysł i to było najważniejsze! Mógł sobie teraz spokojnie odpocząć. A jak miał zamiar to zrobić? Hoho... cóż, najpierw ukłonił by się serdecznie w geście wdzięczności. Wziąłby następnie swoją kotwicę i ciężkimi krokami(innymi się nie da) postanawia zwiedzić sobie studio. Ogląda sobie co jest ciekawego do zobaczenia, wita się z ludźmi, uśmiechając się lekko. Miał dobry humor i jego nieśmiałość mimo, że miała ostatnio mocne zawahania, zaczęła się równoważyć.
Jeżeli zobaczyłby coś interesującego, zwraca na to większą uwagę. Jeżeli spotka kogoś wyjątkowo interesującego, to może postarać się o rozmowę, mówiąc: Witaj! Co u ciebie?
Stara się spędzić jakoś kreatywnie czas. Jeżeli nie ma co robić i tylko sobie zwiedza studio, to po pewnym czasie zacznie się rozgrzewać przed wysiłkiem fizycznym, oraz czyści kotwicę. W końcu jego kotwica jest częścią jego, więc musi o nią dbać.