Dróżka na zachód od Berdaki

First topic message reminder :

Minęło sporo czasu, nim Tora wreszcie dotarł na terytorium Pergrande, choć sama podróż też nie była przyjemna. Toczona wojna z wielką wprawą utrudniała spokojne przemieszczanie się, a i sam Byakuton zmuszony był wielokrotnie nadkładać drogi, by ominąć obszary, w których jego obecność tylko i wyłącznie by utrudniała mu przedostanie się dalej. A jego celem było Pergrande. Kraj wojenny, rozrastający się niczym rak, konsumujący powoli kolejne kraje, jak nowotwór narządy. Niestety, z politycznego punktu widzenia, powstrzymanie tego kraju nie interesowało nikogo, kto nie byłby w bezpośrednim sąsiedztwie Pergrande. Zresztą wojna to idealna okazja dla wielu, by się wzbogacić. Kraje wycieńczone wojną często muszą polegać na wszelkiego typu okazjach, a takowe chcą wykorzystać kupcy... najczęściej z krajów, nie toczących obecnie wojny. Dlatego Pergrande stanowiło swoiste zagrożenie. Może i niektórzy zdawali sobie z tego sprawę, ale opinia niewielu, nie zmieni leniwego nastawienia mas. Ludzie nie pójdą walczyć za cudzą sprawę. Nie pójdą walczyć o coś, co im się nie opłaca. Dlatego to zagrożenie było realne...

A Tora sam by o nim w sumie nie wiedział, gdyby nie zaginięcie Takary. Od razu po wizycie w siedzibie Rady Magii udał się na zakupy. Tak naprawdę potrzebował tylko i wyłącznie słownika, podręcznika i książki o kulturze Pergrande. I to je czytał przez wielotygodniową podróż do, a potem przez ten daleki i rozległy kraj. Jak już było wspominane, nie dostał się tutaj łatwo, a i potem często unikał większych miast. Uczył się języka cały czas, chcąc móc chociaż porozumieć się z miejscowymi. W tym celu nawet zakupił sobie specjalną kredę, za pomocą której zmazał sobie znak gildii. Szkoda, że pojawiał się on jednak za każdym razem po umyciu, przetarciu bądź nadmiernym spoceniu się, gdy pomagał w jakiejś sprawie okolicznym mieszkańcom, by móc zarobić na nocleg i wyżywienie. Wolał bowiem nie szaleć z pieniędzmi, a i nie wydawać się takim wyjątkowym przyjezdnym. W tym też czasie zakupił sobie ciemno-brązowy płaszcz z kapturem. Nawet zdążył się już lekko zetrzeć u dołu z powodu długich wędrówek. Ale za to przynajmniej dobrze chronił przed deszczem, a w zimne noce dobrze grzał. Również znalazł sobie kij. W sumie taki prawie kostur. Tylko bez magicznych właściwości. Około dwumetowy, w miarę prosty i twardy kij, służył mu jako podpora w podróży, a także i ramię dźwigni przy różnych siłowych pracach. Na nogach miał porządne, wysokie buty, dobrze usztywniające mu kostkę. A na plecach miał... plecak. W nim schował tak naprawdę ubrania na przebranie, trochę żarcia oraz Witkę Wieczności. Do tego kamień, którym mógłby się "skontaktować" z gildią. Chociaż... teraz był praktycznie na końcu kontynentu. Nawet on może poprawnie nie działać. Nie licząc więc gałązki i kamienia, wszystko wydawało się w miarę normalne. No i jeszcze książka z notatkami jego mistrza i pierścień, będący jego Sacred Relictem. Tak wyglądało jego wyposażenie.

A jak wyglądał Tora? Był zmęczony, ale jednocześnie widać było, że trudy podróży odcisnęły na nim swoiste piętno. Troszkę przybrał na mięśniach, choć nie była to znacząca różnica. Twarz nabrała bardziej dojrzałych rysów, a na brodzie widniał kilkudniowy, krótki zarost. Niestety, niezbyt często miał okazję się golić. Miał bystry, choć zmęczony wzrok, ale hej! Przynajmniej widział już cel swojej drogi! Berdakę... miasto, gdzie mieszka informator Lorda E. To on był jego celem, ale nawet taka bliskość celu, nie pozwoliła mu stracić równowagi. Uważał wciąż na wszystko. Na patrole, podejrzane odgłosy itp. itd. Nie mógł dać się złapać na jakiejś bzdurze. Nawet zbytnio magii nie ćwiczył. Nie miał ku temu zbytnio okazji, a i tak nie chciał się jakoś wyróżniać. Jeśli już to robił, to w nocy i po cichu, tak, by na pewno nikt go nie dojrzał. Musiał dostać się do miasta i znaleźć swój cel. A przede wszystkim... coś zjeść. I się umyć. Tak... to były dla niego teraz priorytety.

P.S. Proszę o ewentualne wyceny wspomnianych w poście przedmiotów, chciałem lekko przyśpieszyć akcję, a niczego aż tak wyjątkowego chyba nie kupowałem. W razie, gdybym nie mógł, to trudno, yolo, bez danego itemu. Również ewentualny stopień nauki itp. itd. Pergrandzkiego, gdyby się dało. Nawet jeżeli oznaczałoby to np. rozpisanie dłuższe nauki lub kilka postów "dalszej" nauki.

Tora lekko się uśmiechnął na zachowanie Kate. Lubiła prowokować. A Byakuton nie uważał tego za wadę lub coś, co by go onieśmielało. Wręcz przeciwnie, na swój sposób lubił takie zachowanie. No, a potem reszta dnia mu jakoś minęła. Tak zwyczajnie. Gdy znalazł się na miejscu, Moss i Kate byli już ubrani. Bosman wyglądał cóż... na pewno sprawiał inne wrażenie, niż wczoraj. Lepsze. A Kate? Naprawdę przyjemnie się na nią patrzyło. Była elegancka, a ten strój też miał w sobie coś pięknego. Dostał ubranie, kiwnął głową, po czym cóż. Rozejrzał się na szybko, czy ma miejsce, gdzie może się przebrać, a jak nie to cóż, najwyżej zacznie przebierać się tutaj, ewentualnie rzucając tylko najpierw, gdzie może swoje rzeczy zostawić na czas zadania. Po wskazaniu miejsca udałby się tam i się przebrał. A jak nie to cóż, trudno. Przebierze się tutaj, dla niego to nie problem. Pozostało więc chyba czekać na Abigail...

MG

Oczywiście inne pomieszczenie się znalazło. To był bar a nie jakiś garaż. W każdym razie Tora wrócił do pomieszczenia i Moss zagwizdał.-2 piwa że Kate jest już mokra.-Rzucił.-Wchodzę.-Odpowiedział Inieta, a Kate zmroziła ich obu wkurzonym spojrzeniem. Tymczasem do Tory podeszła postać której wcześniej nie widział. Dziewczyna, może szesnaście lat. Czerwone oczy, blond włosy spięte w dwa kucyki i zielono-czerwone kimono w kwiatki. Zdecydowanie Abigail.-No, no, więc to jest kufel? Apetyczny...-Powiedziała przytykajac palec do wargi, po chwili jednak wzruszyła ramionami i chwyciła Mossa za dłoń.-Ale Kufel jest naszej Kitty, więc jak ruszamy?-Zapytała patrząc wyczekująco czy reszta też jest gotowa. Tylko Inieta nie wzruszenie przeliczał pieniądze.

Tora z uśmiechem przywitał się z Abigail, po czym, gdy padło pytanie pokiwał tylko dłonią i wystawił rękę, by Kate mogła spleść z wróżkiem swoją rękę. Ot, prowadziłby ją pod rękę. Koniec końców, zaoferował jej swoje lewe ramię. Powód był prosty, dzięki temu miał wolną prawą rękę, by otwierać jej drzwi, witać się itp. Chyba, że gdzieś wyczytał, że jednak w Pergrande to tak nie działa. To wtedy zgodnie z ichniejszym savoir-vivre podałby jej rękę, oznajmiając przy okazji, że można ruszać. Gdyby oczywiście wcześniej tego nie zrobił, a następnie jak prawdziwy gentlemen prowadziłby Kate, przepuszczał ją w drzwiach itp. itd.

MG

No i ruszyli na bal. Na zewnątrz było całkiem ciepło, chociaż bryza wiejąca znad morza zdecydowanie potrafiła przyprawić o gęsią skórkę, więc wykorzystując ten fakt Kate szybko przycisnęła cycki do ramienia Tory.-Więc, Kufel, tak? Słyszałam że szukasz jakiejś dziewczyny. Twoja narzeczona?-Zapytała Abigail idąca za rękę z Mossem, nieco dalej. Ten na to pytanie również zareagował.-Właśnie, w sumie wczoraj nie pytałem. Posuwasz tą koleżankę czy wy tak zawsze, pół świata pokonujecie dla kolegów?-Zapytał Moss bezpośrednio nie pierdoląc się z etykietą. Tylko Kate nie drążyła tego tematu, zresztą tamta dwójka poruszyła go dostatecznie.

No tak... subtelność Tora chyba mógł zostawić w Fiore. Słysząc pytania (i czując cycki na ramieniu) lekko się uśmiechnął. Chwilę się zastanawiał, co by tu powiedzieć, aż w końcu zdecydował się na pewien dziwny spontan połączony z częściową szczerością.
-Jesteśmy sobie coś dłużni. Chyba tak najlepiej to nazwać. - stwierdził po krótkiej ciszy, wspominając trochę wydarzenia z Igrzysk i Kyoumę. No bo co miał im powiedzieć? Że w sumie są małżeństwem w przyszłości? Że mają syna? Chociaż w sumie ani razu się nie zbliżyli? Lepiej oszczędzić im tłumaczeń. -Dodatkowo wróżki mają to do siebie, że nie zostawiają towarzyszy. Inni pewnie też ruszyli. - dodał po chwili, jakby sama kwestia "długu" im nie wystarczyła.

MG

Hoho, cenna informacja warta odnotowania, koledzy Kufla pewnie byli w Pergrande. Nie żeby ktokolwiek z załogi Iniety źle życzył Kuflowi. Fakt, faktem było że taka ifnormacja była cenna i już. W każdym razie Moss zmarszczył brwi analizujac wypowiedź Tory.-Ale to nie rozwiązuje problemu podstawowego... dymasz ją czy nie?-No właśnie. Bo na tą kwestię Tora nie odpowiedział, a Moss bynajmniej nie był typem człowieka który popuszczał historiom o dymaniu. Dlatego teraz uważnie czekał na odpowiedź Tory. Wczoraj mówił że chędożył to i może właśnie tą laseczkę. A jak nie, to jeśli jest ładna a Moss pomoże ją uratować, to kto wie, może on zaliczy? Trzeba myśleć o własnych interesach(Zwłaszcza o jednym interesie)

No i masz ci los. Trzeba teraz wymyślić jak by tu na to odpowiedzieć. Ale tu odpowiedź przyszła dość szybko i nawet nie była jakimś zbytnim odchodzeniem od prawdy. Z perspektywy czasoprzestrzeni.
-Z nią akurat to jeszcze nie. - odparł, mając w głowie informacje od Kyoumy. Tak, taka odpowiedź była bardzo odpowiednia i w teorii nie odchodziła daleko od prawdy. No i tak, dlaczego Tora musiał akurat mieć aż tak ciekawskiego cudzym pożyciem seksualnym bosmana? Niby ok, rozmowa jak rozmowa, wróżek mógł gadać acz osobiście uważał, że są też inne tematy, nad którymi można się rozwodzić. Ale cóż, nie dał tego po sobie poznać.

MG

Torze nie podobało się zachowanie Bossmana, ale chyba musiał przywyknąć bo ten widocznie był typem człowieka który lubił pchać nos, w łóżkowe sprawy innych.-A dobra sztuka?-Nie mógł nie zadać tego pytania. Za bardzo kusiło. W końcu szansa na przygodny seksik rosła. Tymczasem ich oczom zaczęła ukazywać się rezydencja w której miał odbyć się bal. Ogólnie była to trzy kondygnacyjna budowla zrobiona z drewna tu i ówdzie wzmocnionego żelazem. Papierowe przejścia i ściany, liczne mostki, oczka wodne, zwierzęta i roślinki w okolicznych ogrodach a całość otoczona 1,5m murem. Głównego wejścia do samej posiadłości pilnowało dwóch żołnierzy Pergrande. Wejścia do budynku dwóch kolejnych, w okół muru nie trudno było nie dostrzec dwuosobowych patroli, zapewne w liczbie sztuk czyterech.W samym ogrodzie który miał spokojnie jakieś 250x250metrów Tora dostrzegł co najmniej jeszcze jednego żołnierza. Posiadłość miała jakieś 50x50m. Imprezka trwała na dwóch piętrach no i w ogrodzie w którym poruszali się ludzie z porcelanowymi kieliszkami. Tora szybko stracił z oczu Mossa i Abigail i został sam z Kate.-Mamy jakieś 3h-Szepnęła wieszając mu się na szyi i szepcząc do ucha, by następnie pocałować w szyje i odsunąć się. Ale była to gra, bo jak świetnie Tora dostrzegł, kątem oka obserwowała otoczenie.

Tora na pytanie Mossa odpowiedział jedynie chytrym uśmieszkiem. Niech się domyśla skubany. Tak czy inaczej... posiadłość. Wreszcie się w niej znaleźli. A mała to ona nie była, Tora sam z chęcią by w takiej zamieszkał. No i cóż, zaczęła się zabawa... no i przy okazji praca, co Kate bardzo... ciekawie przedstawiła wróżkowi. Mimo wszystko, mieli 3 godziny. A w tym czasie da się coś porobić. Tora cały czas delikatnie się uśmiechnął i mruknął do niej:
-To może pójdziemy zatańczyć? - zaproponował. W sumie to dzięki temu mogliby się przemieszczać w tłumie i w razie czego się rozglądać lub podsłuchiwać inne tańczące pary. A na pewno trochę czasu im zejdzie wówczas. A to zawsze coś.

MG

Jak powiedział, tak zrobił. Parter rezydencji nie posiadał na czas imprezy ścian. 50x50 metrów wyszlifowanej podłogi z pięknego drewna. Stoły pod ścianami zastawione jedzeniem, skoczna muzyczka grana przez kilku minstreli, a do tego kelnerzy z alkoholem kręcący się między tańczącymi i rozmawiajacymi grupkami ludzi. Tora z Kate poruszali się między nimi próbując wychwycić coś ciekawego, kiedy to Kate ugryzła Torę w ucho-Tam przy sałatce, to jest nasz cel-Wskazała może 15 letniego młodzika w zielonym kimonie w szare tuńczyki. Miał krótkie czarne włosy i masę pryszczy. No proszę taki młody a już posiadał taką władzę, by zaleźć za skórę jego "Szefowi".

Cóż, widzieli ich cel. Tylko czy to nie Moss miał im go wskazać? Mimo wszystko, skoro teraz go widzieli, to najwyraźniej było to dobre miejsce.
-Chcesz działać teraz, czy poczekać jeszcze? - szepnął, po czym złożył jej delikatny pocałunek na ustach i dodał trochę głośniej -To zatańczymy? - po czym dodał znów szeptem -Mamy stąd dobrą pozycję. - cóż, niezależnie od decyzji Kate, Tora planował się do niej dostosować. Jeśli zgodziłaby się tańczyć, ten z chęcią objąłby ją w pasie lub złapał za ręce (zależnie od tego, jakiego rodzaju była to dokładniej melodia i jak się na ogół do niej tańczy. Ba, nawet objąć prawą ręką w pasie, a lewą złapać za dłoń, też nie byłoby dla Tory problemu), a następnie w rytm muzyki ruszyć do tańca, tak, by mogli obserwować Yamadę. Gdyby nie chciała tańczyć, to zaproponowałby po kieliszki trunku, którego to roznosili tutejsi ludzie i zaproponowałby podejść do stolika z jedzeniem. Zawsze coś.

MG

Niby miał Moss, a wskazała Kate. Widać nie tylko Moss znał cel, a Mossa akurat tu nie było. W każdym razie, Kate uśmiechnęła się na słowa Tory i zaraz po pocałunku uderzyla go w twarz, tak że na jego lewym poliku zakwitł czerwony ślad po dłoni a plask dało się słyszeć na całkiem sporą odległość.-Świnia!-Wyłkała Kate ze łzami w oczach, pchnęła Torę który zaskoczony siłą dziewczyny upadł na tyłek. Dziewczyna odwróciła się i uciekła, ocierający łzy dłonią, z powodu nieuwagi wpadła na ich cel, przytrzymując się jego kimona, spojrzała mu w oczy, łknęła i wybiegła do ogrodu. Sam cel spoglądał to za dziewczyną to na Torę. Nie wiedząc czy pójść za nią, przyjebać Torze czy może po prostu zignorować całe wydarzenie. Widać Kate chyba chciała zgarnąć wszystkie zasługi. A może była w tym i jakaś rola dla Tory?

Tora się nie spodziewał i był szczerze zaskoczony. Więc gdyby miał takiego odegrać to na pewno byłby to Oskar dla najlepiej odegranego zdziwienia x802 roku. Ale cóż, widząc dalsze zachowanie i szybko kojarząc fakty zgadywał, że była to gra. Zdobyli uwagę ich celu. Teraz tylko to wykorzystać. Tora wstał dość pośpiesznie, a następnie udał się za Kate, licząc, że ich cel ruszy za nimi lub przynajmniej jakoś będzie próbował powstrzymać Torę. Sam Byakuton krzyknął do oddalającej się Kate:
-Poczekaj, to nie tak! - a no cóż, gra aktorska na najwyższym poziomie. A przynajmniej próba. No cóż, improwizacja nie była ulubioną zabawą Tory. Tak czy inaczej ruszył za Kate takim tempem, by wydawał się on być normalnym tempem. W sensie no, nie sprintował, ale też nie szedł marszem. Taki delikatny, udawany trucht. Czy coś.

MG

Tora uznając że to wszystko gra ruszył za dziewczynom. Większość ludzi starała się nie zwracać uwagi na tę dramę, aczkolwiek ich cel, był jednak zaintrygowany. Ruszył zaraz za Torą, wolniej, zatrzymując się kilka kroków za parą, w cieniu palmy, gdzie oberwował rozgrywającą się scenę.-Ty podły bydlaku. Nie chce cię więcej znać. Nie chcę cię widzieć na oczy.-Krzyczała Kate, idąc w kierunku muru, acz dość wolniej, odsuwając się od Tory i nie odwracajac za siebie.

Dobra drama nie jest zła.Tora dobiegając do Kate był świadomy, że ich cel udał się za nimi. Acz zachowywał się tak, jakby go to nie obchodziło. Gdy więc dziewczyna się od niego odsuwała, ten powoli się do niej zbliżał, kontynuując ową "scenę". Miał przynajmniej nadzieję, że to była scena, a nie prawdziwy foch od dziewczyny.
-To nie było tak. Nie rozumiesz. Pozwól mi wyjaśnić. - mówił przejętym głosem, powoli zbliżając się do Kate. Jednocześnie rozkładając ręce, chociaż delikatnie nimi drżał i zaciskał pięści. Udawał przejętego. Ale mógł przy okazji udawać także i sadystę, który nie ma oporów z uderzeniem kobiety. Chciał, by jego cel, dostrzegając ten delikatny ruch, mógł sądzić, że zaraz wydarzy się scena rodem z dramatu rodzinnego. I że może spróbuje jakoś zareagować. Bo nawet jak nie planował uderzyć Kate, to mógł przez ten prosty gest pokazać, że może... nadużyć siły.