Południowy stok

First topic message reminder :

MG

To tutaj swoją podróż miała rozpocząć gildia Grimoire Heart. Mistrzyni gildii zebrała się już razem ze swoimi podopiecznymi. Magiczna moc, która pojawiła się nad górą zaskoczyła nawet ją. Jakoś nie dodało wam to otuchy. Moc, która otoczyła górę była naprawdę przerażająca. Wiedzieliście teraz, że słowa, odnośnie kryjącej się tutaj magii nie były głupim gadaniem. Potem zobaczyliście latającą wyspę, która skrywała w sobie ukrytą tajemnicę. Teraz powinniście się przygotować do wymarszu. Wasza mistrzyni mogła podzielić was na drużyny i przedstawić całą sprawę oraz oznajmić jaki jest plan działania.
--

CzłonkowieGH są zobowiązani napisać tutaj post będący zapisem do eventu. Mają czas do 13-stego. Poza postem zapisującym możecie sobie pisać swobodnie do tego czasu. Możecie się poznać, zaprzyjaźnić i w ogóle. Nie ma kolejności i możecie pisać po kilka postów.

Black nałożył kaptur na głowę, by ochronić się przed zacinającym śniegiem. Po przygodzie z małpami miał lekko dosyć kolejnych bestii chcących ich zeżreć na obiad. Niefart okazał się być głębszy, niż sądził. Na drodze grupy stanęła biała jak śnieg Wyverna.
-Bez jaj...-Black ocenił wzrokiem jej wielkość. Musieli wejść na jej terytorium. Te zwierzęta słyną z ogromnego przywiązania do swojej ziemi. Co gorsza, to ona zauważyła ich pierwsza. Szczęście w nieszczęściu, gdyż bestia nie rzuciła się w stronę czerwonego płaszcza Blacka, jednak utrata kogokolwiek z drużyny byłaby poważną przeszkodą. Pierwsze, co przyszło mu na myśl, to znaleźć jakieś schronienie, skałę, za którą mógłby się ukryć zarówno przed Wyverną, jak i śniegiem oraz obserwować poczynania reszty.
Zanim jednak to uczynił, zwrócił się w stronę Loffelya:
-Szefie, spróbuję jakoś jej przeszkodzić. Kiedy mi się uda, zabierzcie dziewczynę z pola rażenia i uciekajcie. Niech ci dwaj z pistoletami ja dobiją. Ja będę starał się ją dekoncentrować.
Reeves wypalił w stronę bestii, co spowodowało chwilę oddechu. Potem Wild zaczęła swój pokaz przemian i ataków. Jednak i jej pokaz zakończył się niepowodzeniem, jeszcze gorszym, niż atak Reevesa. Dopiero chowając się za skałą, Rō przystępuje do wykonani swojej akcji. Przywołuje tylko jednego owada, korzysta z PWM "Owadzie widzenie" oraz "Oddani żołnierze". Następnie już jako owad leci w stronę bestii, bezpośrednio atakując żądłem jedno z jej oczu. Black właśnie tam widział jedyny słaby punkt bestii, która właśnie szykowała się do zmiecenia Wild z powierzchni ziemi. Jeden mały owad nie powinien zwrócić uwagi bestii, jednak kilkukrotne użądlenie w oczy i powieki powinno skutecznie uniemożliwić jej widzenie. Oby tylko Sirin zdążył zabrać Wild, zanim Wyverna wypali swój dziwny promień.

Dobra. Trochę nie wyszło. Nawet trochę bardzo. Lub raczej nastąpił losowy czynnik, do którego nie przygotowała się za bardzo. Jednak wraz z Reevesem udało się obalić wiwernę.
Ale to nie było złe. Prawdziwym niefartem był fakt, że monstrum obróciło głowę w stronę biednej Wild. Nie przejęła by się tym tak bardzo, gdyby nie to, że dostrzegła światło w rozwartej paszczy kreatury. Coś jakby... Laser? Strach zajrzał dziewczynie w oczy. Miała ochotę spierniczać jak najdalej. Instynkt zareagował pierwszy, nim zdążyła ułożyć plan przeżycia.
Natychmiast zmieniła się w wiązkę elektryczną i przemieściła się w lewo. To powinno dać jej kilka potrzebnych sekund. A na zmianę w wiązkę elektryczną jej obolałe ciało nie powinno mieć wpływu. Z resztą, poza tym, elektryczna agama była najszybszym i najbardziej zwinnym stworzeniem, jakie miała w swoim arsenale policjantka. Miała nadzieję, że któryś z magów zareaguje zanim wiwerna sfajczy ją na proch.
Po przeniesieniu się w postaci wiązki, Inu zaczyna w postaci agamy pędzić po łuku w stronę monstrum, aby jak najszybciej znaleźć się w martwym punkcie jego ataku, czyli jak najbliżej ciała, by potem znów wspiąć się na jej grzbiet, unikając przy tym wszelakich ciosów łapami i skrzydłami, a takze zważając na ataki przeciwników. Nawet obolałe ciało nie przeszkodzi adrenalinie i instynktowi przetrwania, który dziewczyna miała wpisany za równo w swoją, jak i swojej magii, naturę. W razie jakby wiwerna znów wierzgnęła, zrzucając Wild, ta używa figurki orła (d) i ponownie zamienia się w orła przedniego, by złapać pęd w skrzydła i zawisnąć w powietrzu.

MG

Pierwsza swoją akcję obroną wykonała Wild. Na widok lasera nie czekając długo zamieniła się w wiązkę światła, aby uniknąć ataku. Udało się dosłownie cudem, jeszcze włos, a nasza łowczyni przeszłaby do wspaniałej historii. I faktycznie dobrze, że miałaś taka małą teleportację, bo laser był naprawdę diabelnie szybki i zwykły odskok nie miałby szans na pozytywny skutek. Przy okazji wyrządził spore zniszczenia w samej strukturze góry. Potem rozpoczęliście we dwójkę kontratak na bestię. Ro wysłał jedną ze swych pszczół na przeciwnika celując w jego gałkę oczną. Faktycznie została niezauważona do czasu, aż nie znalazła się w pobliżu oka gada. W sumie głupio byłoby nie zauważyć coś co próbuje wbić Ci się do oczu. W wyniku tego wierzgnęła, a pszczoła trafiła gdzieś w okolice oka, ale nie w samą gałkę. Dużych efektów na tak potężną bestię to nie mogło przynieść. Kotka natomiast ponownie rzuciła się na bestię, ponownie doszło do próby zrzucenia, skutecznej, ale tym razem powstrzymanej przez zamianę w Orła. Bestia nieco  bardziej została sparaliżowana, ale widocznie było potworem wysokiej rangi, pewnie blisko swoim podobnym kuzynom, smokom więc efekt nie był jakiś spory. No poza tym, że na razie musiała pozostać na ziemi. Nie kończyła jednak atakować. Kolejny laser miał pójść w stronę Reevesa.

Lilka: niestrawność, nie możesz dziś walczyć, nie masz plecaka
Thet - 84% poobijany po upadku.
Ro - złamany nos, 66%MM, głodny
Reeves - 64% MM, colt
Wild - 56%MM, Orzeł, poobijane wszystkie żebra, ogólnie nieco bolą Cię wszystkie kości po tak silnym ciosie. lekko ogłuszona.

Thetmayer przyglądał się bitwie towarzyszy z wiwerną. Dotychczas zapewniał bezpieczeństwo Lilce, która cierpiała na niestrawność i nie wyglądała na zdolną do walki. Był więc z deka bezużyteczny. Przynajmniej w ofensywie. Teraz jednak, miał ze strony Casimirro nadejść czas wielkich zmian. A to wszystko spowodował atak wiwerny na dziewczynę, zmienioną w orła. Szybko odłożył plecak przy Lilianne.
-Nic Ci nie jest?- krzyknął w jej kierunku, skupiając wzrok na wiwernie. Została ona raniona i chwilowo pozostawała na ziemi, co stanowiło dobrą szansę na zaatakowanie jej. Gdyby jeszcze Kaziu wiedział, gdzie celować... Nie miał jednak czasu na rozmyślanie w nieskończoność. Zauważył, że następny atak laserowy zostanie zapewne wykonany w stronę Reevesa, co jeszcze bardziej ułatwiało Kaziowi przeprowadzenie własnego ataku. Częścią wspólną dwóch rozwiązań, było aktywowanie Jet Boots [D]. Następnie, Kaziu miał na celu wskoczyć na wiwernę jak najwyżej. Tu zależnie od jej wysokości i skoczności Kazia następuje rozwidlenie. Jeśli będzie w stanie doskoczyć do wysokości czaszki wiwerny, Kaziu zaatakuje Laser Sword'em [C] wzmocnionym Empower i Coating: Aerodynamic w oko gada. Jeśli nie da rady, chwyci się gadziny jak najwyżej się da i aktywuje Lucky Shot [C] również wzmacniając obydwoma PWmkami pocisk z tego zaklęcia, celując również w oko gada. Oczywiście, by użyć zaklęcia, prostuje rękę w stawie łokciowym.

//22% many za PWM? Nie za dużo?//

Black, obserwując poczynania wzrokiem szerszenia był pod wrażeniem samozaparcia zwierzęcej poskramiaczki. Pomimo wydawałoby się potężnych obrażeń, Wild kontynuowała walkę. Black postanowił nie wychylać ciała zza skały. Wiedział, że bestia zajęta walką z policjantką nie skupi się na nikim innym. Dwójka rywalizujących ze sobą strzelców była oddalona od Wyverny, a chora na niestrawność dziewczyna nie robiła kompletnie nic.
-Dobra taktyka.-pomyślał mag, obserwując Lilianę przez tą krótką chwilę. Nie ruszając się zza skały, mężczyzna rozkazuje wrócić owadowi z powrotem, obserwując całą akcję z ukrycia.

Zamroczyło mnie lekko, kiedy pocisk wybuchł w paszczy potwora. Po kilku akcjach towarzyszy ujrzałem, że tym razem Wiwerna chcę strzelić we mnie... Niech to szlag, jak jak teraz ucieknę?
Nie ma rady, pozostaje tylko unik, skok w bok, cokolwiek, nie mam nic, co może mnie wspomóc... Koniec miał nastąpić tak szybko? Wyśmienity Łowca miał zostać zabity przez ofiarę? Trudno było pogodzić się z tą sytuacją. Kochałem ziemię, po której twardo stąpałem, kochałem wodę, w której mogłem zanurzyć i opłukać zmęczone ciało po długich godzinach polować. Kochałem wiatr, który rozwiewał moje włosy na wszystkie strony. Kochałem blask słońca, który dzień w dzień oświetlał moją twarz i moją drogę. To wszystko miałem teraz stracić, rozpieprzony na cząsteczki przez jakąś tam wiwernę? O nie, na to pozwolić nie mogę.,
Z nową determinacją postanowiłem zrobić coś, co być może mogłoby mnie uratować. Może zmienić trajektorię lasera, cokolwiek... Jeśli zginę, jeśli istnieje coś po śmierci, będę siebie obwiniał za bierność. Za to, że nic nie zrobiłem by przeżyć. Pogodzić się ze śmiercią, to tak jak umrzeć od razu... Ale o życie trzeba walczyć...
Rzuciłem się do przodu, padając płasko, jak najdalej od miejsca w który miał trafić pocisk, i celuję w paszczę wiwerny pociskiem typu glue, być może spowoduję do zaklejenie paszczy, albo maź przynajmniej sprawi, że bestia będzie miała problem z wystrzeleniem kolejnych pocisków. Innym zaś planem było użyć ponownie pocisku Wybuchu, by ruszyć łbem potwora, by laser zmienił trajektorię... Coś zrobić muszę... bo inaczej umrę bez sensu...

MG

Oręże Grzechów Głównych - Część pierwsza - Pycha

/Okej mój błąd, bo policzyłem za rój, nie biorąc pod uwagę PWM. Ofc będzie poprawione.

Wiwerna przygotowywała swój laser, ale Reeves nie zamierzał dać się pokonać swojej zwierzynie. Chciał jeszcze trochę pożyć i pokazać, że to on jest górą. Bestia jednak nie podzielała tego zdania musiało więc dość do wymiany ciosów. Wiedząc co za chwilę nastąpi Reeves rzucił się do przodu jednocześnie wystrzeliwując pocisk typu Glue w paszczę potwora. Drugiej opcji nie zdążył już wykonać, a klej, no niestety nie okazał się przeszkodą dla wiwerny. Wystrzeliła, a laser poleciał w okolicę twoich nóg. Oberwałeś rykoszetem, ale jednak przeżyłeś. Jednocześnie ziemia pod tobą się rozkruszyła i zapadła. Ty ostatnimi siłami złapałeś się za jakąś krawędź ratując przed upadkiem. Teraz wisiałeś nad przepaścią trzymając się tylko prawą ręką występu skalnego. Powstałe po laserze obrażenia, na tyle zmęczyły twoje ciało, że sam nie dasz rady się podciągnąć. Musiałeś liczyć na czyjeś wsparcie inaczej spadniesz. Lilianne cierpiała w tej chwili, Ro się wycofał, a Wild zrobiła sobie przerwę. Ale to nie był koniec walki. Kaziu razem z pracodawcą postanowił wyprowadzić atak. Thetmayer wyskoczył z jet bootsem. Ciąłeś laser swordem wzdłuż oka zostawiłeś bestii bliznę w ciele, dość płytką, bo bestia raczej twarda była. Jednak przeciąłeś też jej oko, które po prostu przeszło do historii. Widać było, że atak zabolał bestię. Okazję wykorzystał wasz pracodawca. Mag teleportacji się w okolice czaszki wiwerny i mocno odchylił ją do tyłu, aby nie mogła dalej celować.
- Dalej teraz ją wykończ. Gardło powinno być mniej opancerzone
Faktycznie po odchyleniu czaszki gada waszym oczom ukazała się jego szyja. Pytanie ile w ten sposób wasz pracodawca będzie w stanie utrzymać bestię i czy zdążycie ją powstrzymać nim ta  go z rzuci. Dobrze, że wasz pracodawca był potężnym chłopem i miał siłę, by tak utrzymywać bestię.

Lilka: niestrawność, nie możesz dziś walczyć, nie masz plecaka
Thet - 68% poobijany po upadku.
Ro - złamany nos, 88%MM, głodny
Reeves - 58% MM, colt, cały w siniakach i poparzeniach. Ogólnie dość porządnie oberwałeś i wyglądasz jak Natsu po walce z Tartarosem.
Wild - 56%MM, Orzeł, poobijane wszystkie żebra, ogólnie nieco bolą Cię wszystkie kości po tak silnym ciosie. lekko ogłuszona.

Czas na odpis do 11.12.2013 godz 16:00 jak coś pisać.

Cholera, już po mnie, zaraz spadnę...
-Hej, dajcie no tu kogoś! Długo się już nie utrzymam!-
Spojrzałem na swoje zaopatrzenie. Jeśli nikt nie przyjdzie spróbuję innej drogi... Cholera, dlaczego nikt nie podchodzi...

Puszczając się jedną ręką, co jest ogromnym ryzykiem, poszukałem na plecach liny z hakiem... Może chociaż to mi pomoże... Szukam jakiegoś punktu zaczepienia i staram się dorzucić tam liną z hakiem. Powinno wystarczyć, żeby mnie utrzymać. Pierdolenie, całe życie działałem sam, bez pomocy innych, to i teraz sobię poradzę... chociaż wyjątkowo miło byłoby zobaczyć teraz pomocną dłoń...

Przewodnik był obecnie zajęty, wiec Black zaczął się zastanawiać nad zejściem z terenu bestii i udanie się w dalsza drogę. Po chwili mag rozglądać za jakimś wyjściem z tego obszaru, jakaś jaskinia, lub wąwóz, który pozwoli wyprowadzić całą grupę dalej. Śnieg nieco utrudniał, ale w razie czego ma swoich przyjaciół, którzy byliby pomocni. Postanowił olać Wyvernę całkowicie. Teraz to nie jest przeciwnik dla niego i widząc poprzednią nieudana próbę byłaby to tylko niepotrzebna strata energii. Tamci mają pukawki, elektryczność, teleportację. Czego chcieć więcej?
-...ale trzeba pomyśleć nad zaklęciem specjalnie na większe, opancerzone stworzenia, jak to...-Rō jeszcze raz na krótką chwilę wyjrzał zza skały. Nie było Reevesa. Gdzie się podział? Zniknął w zamieci. Black poczuł się w obowiązku, żeby znaleźć towarzysza. Ciekawe tylko, czy reszta też mu pomoże? Lilianna wciąż była "przybita" po zjedzeniu swojego plecaka, a reszta była zajęta walką z Wyverną. Zaczął więc ponownie szukać maga wzrokiem, ale nie dawało to większych efektów i choć nie miał zamiaru się włączać w walkę, nie chciał jeszcze poświęcać życia innej osoby na darmo, przyjdzie jeszcze na to czas. Na szczęście mag w czerwonym płaszczu usłyszał wołanie o pomoc. Wyszedł zza kamienia tak, by bestia go nie zauważyła, kierując się w stronę wiszącego kamrata. Kiedy do niego dotarł, ostrożnie, by samemu nie zająć miejsca maga myśliwego, podciągnął Reevesa do góry, zabierając go ze sobą za skałę. W drodze powrotnej ponownie skorzystał z PWM użytych kilka sekund wcześniej, by oczami szerszenia ujrzeć nadchodzącą trasę. Może na ich drodze stanie kolejna Wyverna? Lepiej wiedzieć zawczasu.

Mag, potrafiący się teleportować, o sile niejednego dorosłego mężczyzny, czyli zleceniodawca, okazał się być nieocenioną pomocą i całą główną siłą ofensywną ich drużyny. Jednak Kaziu nie zamierzał zostać w tyle. Usłyszał kątem ucha, że ktoś, a mianowicie brakujący do kompletu Reeves, krzyczy o pomoc gdzieś, lecz nie wiadomo gdzie. Pewnie Thetmayer pobiegłby mu na pomoc, jednak na szczęście ruszył po niego rosły mężczyzna, który był z nimi w drużynie.
-No, czyli myślenie nie zanika jeszcze- pomyślał z niekłamaną dumą, przygotowując swój ostateczny atak na wiwernę. Skoro zauważył zleceniodawcę, nadstawiającego szyję stwora, Thetmayer aktywował w jednej ręce Laser Sword [C], a także Jet Boots [D]. Wtedy właśnie w wolną rękę chwycił swój kochany topór i po jak najwyższym wyskoku, wykonał potężne cięcie mieczem, a także, atak toporem, mając na celu zniszczenie gardzieli bestii. Nic innego w tym momencie nie mógł zrobić, jedynie zaatakować tym, co miał i liczyć na własne umiejętności walki bronią białą, czy tam laserową. Po wykonaniu ataku ląduje i gdy tylko zobaczy jakikolwiek przejaw agresji, lub po prostu bezwiedny upadek bestii, odskakuje w bok, starając się minimalizować obrażenia własne poprzez aktywację Armored [C]i kontrolując pozycję ciała adekwatnie do nadchodzącego ataku. Jeśli natomiast nic mu dużego nie grozi, a wiwerna leży trupem to po prostu podchodzi do swego plecaka i czeka na rozwój wypadków.

MG

Zacznę od opisu walki z wiwerna, która właśnie dobiegła do pomyślnego zakończenia. Wasz pracodawca, chłop jakich mało, trzymając głowę bestii obnażył jej słaby punkt, który Thetmayer mógł wykorzystać. Widząc nadarzającą się okazję i zdając sobie sprawę, że nawet mag teleportacji długo nie wytrzyma trzymając tak olbrzymią bestię od razu przystąpił do ataku. Wyskoczył na swoich Jet Bootsach, a następnie ciął, aby zadać bestii na tyle duże obrażenia, aby położyć ją trupem. Krew rozlała się wokół wiwerny, a pisk, który wydała był ostatnim znakiem jej zakończonego życia. Wasz pracodawca miał rację układając tak złożony plan. Ciekawe jak policzycie bestię w waszym konkursie z Reevesem, czy tak samo jak vulcany?

W tym samym czasie Ro Black podszedł do trzymającego się jedną ręką krawędzi łowcy, aby pomóc mu dostać się z powrotem na ziemię. Akcja oczywiście się powiodła, a Reeves chociaż poobijany mógł jakoś tam kontynuować wędrówkę. Choć musieliście nieco zwolnić ze względu na łowcę. Pszczoła Ro ujrzała wcześniej to, co po chwili dojrzeli również dzielni poszukiwacze przygód. Tuż przed miejscem odpoczynku droga była zerwana. Jakieś 10 metrów długości przepaści, a głębokości... Tak wiele, że nawet nie jesteście w stanie policzyć. O przeskoczeniu przez dziurę bez użycia magii i sprzętu nie mogło być mowy. Jednak czy warto teraz zawrócić? Chyba lepiej jakoś się przenieść. Tak czy inaczej trafiliście na kolejną przeszkodę, która tym razem nie wymagała od was konieczności walki. W śnieżnej zawierusze musieliście się w jakiś sposób przeprawić przez 10 metrową przepaść. Możecie też jak chcecie zawrócić, ale głupio wracać tuż przed osiągnięciem celu.

Lilka: niestrawność, nie możesz dziś walczyć, nie masz plecaka
Thet - 58% poobijany po upadku.
Ro - złamany nos, 88%MM, głodny
Reeves - 58% MM, cały w siniakach i poparzeniach. Ogólnie dość porządnie oberwałeś i wyglądasz jak Natsu po walce z Tartarosem.
Wild - 56%MM, Orzeł, poobijane wszystkie żebra, ogólnie nieco bolą Cię wszystkie kości po tak silnym ciosie. lekko ogłuszona.

Czas na odpis do 15.12.2013 godz 17:00, kto nie odpisze w terminie zostanie w tyle i niestety zostanie wykluczony z misji.

Zanim zdążyłem sięgnąć po linę, pokazał się jeden z nas, człek w czarnych długich włosach. Przyszedł z pomocą to i z pomocy skorzystałem. Podciągnąłem się na skały z jego pomocą.
-Dzięki. Bez twojej pomocnej ręki pewnie bym zginął-
Wstałem, otrzepałem ciuszki i rozejrzałem się wokoło...
Thetmayer ze zleceniodawcą właśnie dobijali Wiwernę
-Thet! Ta Potwora liczy się jako jeden!-
Żarcik rzucony na "do widzenia", bo właśnie wypadałoby ruszyć w dalszą drogę.
Pomogłem wstać leżącym i ruszyliśmy...

Daleko jednak nie doszliśmy, gdyż przed nami ziała ogromna dziura! Przepaść wręcz...
Zdjąłem plecak i poszukałem liny oraz haku... haka... łotewa
Dokładnie sprawdziłem oba, w poszukiwaniu defektów, przetarć itp. Nie chciałbym, żeby zaskoczyło mnie coś, gdy będę pośrodku...
Ogólnie ktoś musiałby przejść pierwszy i można by zbudować most linowy... Chyba że pani ZjadłamPlecak przejdzie tak jak reszta. Bo zakładam, że Wild przefrunie jako orzeł, pan Zleceniodawca walnie teleporta, a Thetmayer i Czarnowłosy są całkowicie sprawni, więc nie powinni mieć problemów... Ja za to nie jestem w doskonałym stanie... Przydałaby się jeszcze drzemka... Czy podróż nie miała trwać 3 dni? To jest chyba drugi dopiero więc jeszcze kawałek, chyba dam radę odpocząć...
Mniejsza, teraz trzeba się przeprawić przez przepaść. Przynajmniej będziemy mieli pewność, że nikt nie zaatakuje nas od tyłu, jeśli po drugiej stronie zdecydujemy się rozbić obóz...

Zjadam jeszcze tabliczkę czekolady, by odzyskać siły po walce, przynajmniej troszeczkę.

No więc sprawdzam połączenie haka z liną a później rzucam tak by się zaczepiło. Jeśli Wild przefrunie, albo zleceniodawca teleportnie, to proszę ich, by przywiązali gdzieś linę... Jeśli nie, to rzucam do skutku tak, by zaczep był jak najpewniejszy i nie dało się go wyrwać...

Na tej stronie znajduję miejsce, gdzie mógłbym przywiązać linę. Stosuje specjalne wiązanie, które umożliwi mi rozplątanie liny, gdy będę już na drugiej stronie. Technika wykorzystuje naprężenie liny jako czynnik blokujący i zwolnienie naprężenia i potrząśnięcie liną powoduje jej rozwiązanie, tak więc będę mógł ją odzyskać. Na końcu liny, mocnym wiązaniem zawiązuje plecak, tak, by z pewnością się nie odwiązał... Kiedy odkręcę linę, ściągnę plecak razem z nią. Nie dam rady przejść z nim...

- Thetciuuu, jesteś nawet troszkę silny - powiedziała Lilcia i chwyciła swojego towarzysza za rączkę. Wpatrywała się z dołu swoimi błękitnymi oczkami w jego. No cóż, była słodką dziewczynką i źle się czuła.
- Theeeetciu - nadęła poliki - nogi i brzuszek mnie bolą. Zrób coś z tym- smutna minka i w ogóle dziewczyna była pierwszy raz taka smutna i źle się czuła. Prawie wtedy jak na ostatnim evencie Asthora jak została zeżarta [ dop. aut. Tak Asth dalej to pamietam =.=]. Kiedy zobaczyła przepaść trochę się przelękła, ale cóż miała w tej chwili zrobić? Mała, bezbronna, bo się źle czuła, a jeszcze nie miała sprzętu. Popatrzyła na Thetcia wielkimi oczami, a na każdego innego patrzyła z istną nienawiścią w oczach. Jakby chciała go zabić.
Żart.
Tak, naprawdę patrzyła tak, bo się źle czuła, a niektórzy mogą myśleć, że jest ciężarem dla ich podróży, otóż tak. Dziewczyna w razie, co pomaga Thetciowi w jego działaniach.

Udało się zabić Wyvernę, wyciągnąć Reevesa z opresji.
-Być może. Masz u mnie dług.-Rō odpowiedział strzelcowi, kiedy bezpiecznie wyciągnął chłopaka na bezpieczną skałę. Wszystko ładnie pięknie. W drodze Black zjadł 2 konserwy. To powinno zaspokoić głód na jakiś czas. Kiedy grupka dotarła nad przepaść, mag właśnie dokańczał swój posiłek. Nie było czasu na postój, więc trzeba było jeść podczas marszu. Jego Szerszeń przekazał mu wiadomość, którą po krótkiej chwili mogli ujrzeć wszyscy zebrani. Na ich drodze stanęła teraz przeszkoda naturalna - głęboka przepaść. Black zaklął cicho. Musiał teraz pogłówkować nad pokonaniem tej przeszkody. Nie mógł użyć swoich owadów, gdyż nawet spora ilość tak małych stworzonek nie dałaby rady przenieść jego i całego sprzętu. Pozostała więc tylko jedna droga. Musi zejść na dół i potem wejść na górę. Po raz kolejny używając PWM wypuścił i posłał jednego ze swoich owadów wgłąb dziury, by ocenić jej głębokość, a następnie poszukać czegoś, o co można by zaczepić hak. W międzyczasie Rō nałożył na siebie cały swój dostępny sprzęt do wspinaczki (raki, czekany oraz lina i haki). Kiedy jego szerszeń wróci z potrzebnymi informacjami, Rō zdecyduje nad sposobem przejścia. Jeżeli dół nie jest aż tak bardzo głęboki, Black zaczepi hak o najbliższą skałę i pomału zejdzie w dół. Drogę na górę pokona w podobny sposób, tzn. wejdzie na górę, korzystając ze swojego oprzyrządowania.

Thetmayer uśmiechnął się lekko pod nosem na słowa Lilianne. Bestię zabił przecież po to, by wszyscy tu byli już bezpieczni i mogli iść dalej. Jednak to blondynki pilnował jak oka w głowie. Była tu najmniejsza i najbardziej bezbronna, zwłaszcza po... tym zjedzeniu plecaka.
-Reeves, nie słyszałeś? To była bestia, która przesądzała o zwycięstwie- odpowiedział, spoglądając raz jeszcze na wielkie truchło wiwerny, a następnie w myślach przywołując wygląd Vulcanów. W stosunku do tej gadziny wyglądały mizernie. Choć analizując dalej, już Vulcany były duże w stosunku do takiego Kazia, nie wspominając już o Wild, czy Lilianne.
Ścisnął rączkę dziewczyny i patrzył w jej oczka. Pogłaskał ją po głowie a następnie spojrzał na przepaść przed nimi.
-Hmm.. myślę, że może coś wykombinuję na Twój ból nóżek- odpowiedział, z niecierpliwością oczekując na wbicie liny przez Reevesa. (dop. aut. Reeves zgadza się na pozostawienie liny dla reszty drużyny). Jeśli Reeves przejdzie bez problemu, np. dzięki pomocy zleceniodawcy z wbiciem haka w skałę, Thet powoli zabierze się do przechodzenia. Najpierw zakomenderował Lilce, że gdy tylko powie 'już' to dziewczyna ma mu wskoczyć na klatkę piersiową. Kaziu bowiem, chciał zawisnąć nad przepaścią tak, by rękoma i nogami zaprzeć się i trzymać linę. Gdy tylko się ustabilizuje, powie umówione 'już' by dziewczyna mogła na niego wskoczyć. Gdy Lilianne usadowi się wygodnie na Thetmayerze, ten ruszy powoli, stawiając za każdym razem delikatnie, lecz pewnie ręce i nogi na linie.
-Trzymaj się mocno i nie puszczaj choćby nie wiem co- przestrzegł dziewczynę dodatkowo, choć wiedział, że była na tyle mądra by i bez tej rady to uczynić. Zresztą, Lilka pomoże Thetowi w przeniesieniu siebie podciąganiem się o linę co i rusz, by zredukować swój ciężar. Tak przynajmniej myślał Człowiek-Armia.
Nieważne ile czasu mu to zajmie, musi przetransportować dziewczynę na drugi brzeg i zapewnić jej bezpieczeństwo tak, by nie spadła. Przed samym urwiskiem zatrzymuje się, by dziewczyna mogła skoczyć na skałę, a następnie sam się nań wdrapuje.