Wyspa Ember

No cóż, nie wszystko poszło zgodnie z planem. Chociaż czy można było mówić w tej sytuacji o jakimkolwiek planie? Ogólnie rzecz biorąc, miał po prostu wejść do środka i znaleźć cel, zatrzymać go wystarczająco długo by przybyły "oddziały szturmowe". Jego interwencja oszczędziłaby życie na pewno jakiejś grupie ludzi, jednak żeby to wykonać musi dostać się do środka.. co najwidoczniej łatwe nie było za sprawą obecności strażników, którzy ewidentnie nie zamierzali go wpuścić, przez co utrudniali ratowanie życia innym. Yhy... dodatkowo byli na tyle dyskryminacyjni, że jakiś randomów przepuszczali. Jego nie. Dlatego w momencie, gdy tylko zobaczył iż ktoś wychodzi, a następnie kolejna osoba zbliżała się do wejścia, a straż nie wyglądała na takich coby chcieli tą osobę zatrzymać. Dlatego też w momencie gdy przechodziła przez drzwi... wilczek mocno uderzył jednego strażnika, a na drugiego popchnął ową osóbkę która w pośpiechu chciała znaleźć się w ratuszu. Następnie Villen zerwał się do biegu by wpaść do środka ratusza i odnaleźć vice-gubernatora. Pierwszy cel to oczywiście jego gabinet, następnie jeżeli go tam nie będzie to "Infekcja". Później najwyżej zacznie przeszukiwać pomieszczenia przy pomocy węchu. Starannie unikając starcia z wojskiem. Główne jego działania będą polegały na próbach ogłuszenia przeciwnika i ucieczki. ... Jeżeli trafi na vice-gubernatora, weźmie go na spytki... siłą, najlepiej obezwładni i weźmie go jako zakładnika...

Jeżeli akcja przy wejściu od tak się nie powiedzie, to chwilę zawalczy ze strażnikami, starając się ich ogłuszyć i dalej uciec wgłąb budynku. Jeżeli mu się to nie uda przy pomocy siły... ludzkiej, będzie zmuszony użyć magii, jednak nie zamierza zbytnio skrzywdzić tych ludzi... o dziwo, ale rozszarpane ciała na zewnątrz nie były by zbyt dobre...

Nigdy nie lubiła wojen - zwłaszcza, iż w tym konkretnym przypadku obawiała się, że jej pomoc nie na wiele może się zdać. Aczkolwiek i tak miała zamia zamiar - spróbować - nikogo nie zawieść, z nadzieją, iż Villen poradzi sobie dobrze w swej robocie. Fakt faktem teoretycznie ułatwiłoby to chyba owy 'spór'. Tak czy inaczej, tylko dwójka osób została wyznaczona do obezwładnienia żołnierzy...uh...czy dwójka sobie poradzi? Jasnowłosa co prawda była gotowa pomóc, ale Krynik lepiej znał swe plany i swych ludzi, więc nie chciała mu w tym przeszkadzać. Z tego też powodu postanowiła zrobić co jej się powiedziało - zwłaszcza, iż chwilkę wcześniej, Foche informował innych co mają robię, więc akurat ona, jako nowa, nie powinna się wywyższać czy coś podobnego.
- Dobrze.
Zgodziła się z trzymaniem się blisko by przypadkiem nie było wątpliwości, że postara się zrobić co w jej mocy by jakoś pomóc. Następnie wyszła na zewnątrz za 'wodzem' i...huh...osiem osób na cały 'pałac'...liczba niezbyt imponująca...jak widać, nadzieja w tym momencie, była bardzo mile widziana bo nawet jeśli Marone posługuje się magią to raczej nie jest jeszcze na takim poziomie by rozwalać wojska. Uh, oby Villen sobie poradził, a oni zaskoczyli żołnierzy...może wtedy szanse chociaż troszeczku wzrosną?
W każdym razie przyszedł czas na kolejny bieg - dobrze, że chociaż chwilkę odpoczęła, ale i tak trzeba będzie się wybrać na siłownię...Co prawda wróżka starała się biec szybko, ale niestety zazwyczaj mężczyźni mają szybszy krok od kobiet, więc...była rada, że tym razem Krynik nie pędził tak jak ostatnim razem.
Naturalnie po drodze miała oczka szeroko otwarte, co by w razie czego móc innych poinformować o ewentualnym zagrożeniu, kogoś odepchnąć itp. Może i nie miała super wzroku, ale dzięki pewnej umiejętności, mogła widzieć czasem lepiej niż inni, więc...w tym momencie naprawdę pozostawała uważnie co by nie przegapić czegoś ważnego!

I się zaczęło. Było oczywistym, że tamci dwaj nie odpuszczą. Do głosu doszły zatem bomby i w barze powstało małe piekiełko. Wszystko układało się dobrze... Głuche uderzenie o posadzkę, boląc jak sam skurywsyn lewa dłoń. Ill czuł silny ból, jednak nie mógł pozwolić, by uzurpator dokonał swojej zemsty i przejął posiadłość. Przez dziurę w dłoni mógł dostrzec fragment podłogi.
-To gówno się wygoi?-ból towarzyszący ranie szybko jednak postawił go z powrotem do pionu. Na szczęście miał osłonę w postaci barowej lady. Mógł znowu działać. "Działającą" ręką przerzucił torbę na stronę, z której będzie mu łatwiej wyjmować bomby, a następnie ruszył w stronę zaplecza, używając bomby do otwarcia tylnych drzwi, jeżeli zajdzie taka potrzeba, jeżeli ktoś z osób na zapleczu będzie chciał go powstrzymać również. Po wyjściu z lokalu, Ill nastawia jedną z bombek na 5 sekund (Time Bomb) od położenia jej na ulicy i zostawia ją przed drzwiami. Jeżeli ten z pistoletem będzie chciał go gonić, czeka go niemiła niespodzianka już na starcie. Następnie Ill kieruje się prosto w stronę pałacu Quena, by zdać raport o ostatnich wydarzeniach i być może uzyskać coś w rodzaju pierwszej pomocy. Postanowił jednak nie wchodzić główną bramą. Ranny mag obszedł teren ogrodzony płotem, by nie natrafić na straż, po czym gdy znajdzie taki punkt, używa jednej z bomb do zrobienia sobie przejścia, poprzez umieszczenie ładunku na metalowej części płotu i dostania się do posiadłości detonując go. Następnym krokiem jest oczywiście znalezienie Quena, lub wysokiego rangą strażnika i poinformowanie go o sytuacji i o gościu, który po nich przybył. Postanowił darować sobie wzmiankę o zdradzie. Powiedzmy, że nacierający powstańcy pochwycili tamtą dwójkę, a jego ranili, kiedy udało mu się zwiać.

"Wpadł" na Foch'a tak jak zamierzał. Dostał się do środka i nie było to takie trudne! Idealnie! No poza faktem, że celując w splot słoneczny zdzielił żołnierza po twarzy, to wszystko skończyło się tak jak zamierzał! Mimo, że pościg miał niemal za plecami, nie przejmował się tym zbytnio. Zamknął od razu drzwi za sobą, nie odwracając wzroku od zebranych. Teraz pojawiało się pytanie, czy vice-gubernator już wie o ich planach. Czy też wydał taki, a nie inny rozkaz, bo szykują się właśnie do dużej akcji? Dowie się zapewne po chwili... jeszcze nie zamierza się na nich rzucać, chyba że Ci staną się agresywni. Powoli podchodzi do narady nie spuszczając z wszystkich oczu.
- Możecie mi powiedzieć, dlaczego nasz przewodnik chciał nas zabić? - warknął patrząc na Focha, a jego wzrok co jakiś czas wędrował na żołnierzy obok. Będzie przeciągał rozmowę jak tylko może... im później będzie musiał go złapać tym lepiej. Dlatego też poczeka z interwencją i zobaczy jak zareaguje "zleceniodawca" na jego osobę... będzie musiał uważać na pościg... W razie potrzeby ruszy z kopyta, wybijając się w stronę stołu i zmieniając się w wilkołaka, by z łatwością poderwać stół i uderzyć nim w znajdujących się za nim. Później obezwładni resztę i pojmie Foch'a. Idealne prawda?

Naprawdę...musi zacząć codziennie biegać, albo chociaż skombinować zaklęcie, które wyczarowałoby automatyczny wachlarz, który sam z siebie by ją ochładzał. Swoją drogą ciekawe czy dałoby się coś takiego zrobić...Aktualnie jednak działy się rzeczy o wiele ważniejsze! Przyjmując tą misję nie przypuszczała, że będzie faktycznie brać udział w jakiejś wojnie, ale jak widać zawsze musi być ten pierwszy raz - a skoro to misja to tym bardziej trzeba było się postarać!
Niedobrze niedobrze...widząc żołnierzy w bocznych uliczkach i w oknach, od razu poinformowała o tym Foche by ten - jak i reszta - nie byli zaskoczeni i żeby uważali...i chociaż dalej zachowywała ostrożność i powagę to im więcej mundurowych się pojawiało, tym bardziej Marone martwiła się o powodzenia najazdu. Uh...ciekawe jak sobie Villen radzi...W dodatku przed nimi 'wyrosła' blokada! Niby niewielka, ale jeśli wszyscy mundurowi w okolicy mieli broń palną to nie było dobrze...Tak czy inaczej jeden z ludzi Krynika, postanowił sam się tym zająć. Czy było to mądre? Jasnowłosa potrafiła by na to odpowiedzieć, gdyby coś wiedziała o tych ludziach - potrafią dać sobie radę, ot tak? Są wyszkoleni? Czy jedna osoba przeciw dwóm ma szansę zwyciężyć? Cóż...skoro wybiegł naprzód to Sam się nie wtrąciła, ale biegła dalej, uważnie przyglądając się mundurowym-blokującym by w razie czego zainterweniować. Wszak jeśli faktycznie sytuacja nie będzie zanosić się zbyt dobrze dla 'rebelii' - ściślej mówiąc dla persony, która chciała zająć się blokadą - to wróżka ma zamiar przywołać cztery, grube pnącza, które miałyby wyrosnąć tuż przed blokadą - napastnikami - by nie tylko zabrać im broń, ale i samych żołnierzy opleść, unieść do góry, 'zamachnąć się' i wyrzucić w stronę budynków. Dwóch mundurowych, cztery pnącza, więc roślinki powinny dać radę. Dodatkowo owa fasolka mogłaby przy okazji zasłonić rebeliancką grupkę, która miała się przedrzeć przez ów blokadę.

Drzwi wyjściowe były już tak blisko. Już prawie przez nie przeszedł, ale znowu ktoś, lub coś powaliło go na ziemię.
-Kurwa.-Ill syknął, jednak kiedy pocisk przeszył przestrzeń nad jego głową, mógł tylko dziękować Bogom, o ile jeszcze któryś ma jeszcze ochotę nad nim czuwać. Chwilę później znalazł się w ciemnym pokoju, pośród kilku niewyraźnych sylwetek. Słowa pierwszej z osób utwierdziła go w przekonaniu, że ma do czynienia z właścicielami tego miejsca. Odezwał się dopiero w momencie, kiedy goniąca go osoba opuści knajpę.
-Proszę wybaczyć.-zaczął cicho, uważając, by nie zwrócić uwagi goniących go ludzi. Kto wie, może ten, który oberwał wezwał posiłki.
-Jeżeli będzie trzeba zapłacę za szkody. Naskoczyli na mnie. Musiałem się bronić.- nie za bardzo wiedział, w którą stronę spoglądać, gdyż nie był w stanie określić dokładnego położenia swojego rozmówcy. Jedna lampa naftowa nie była dobrym źródłem światła.
-Dziękuję za pomoc, życie mi Pan uratował...-chłopak zaczął się chwile zastanawiać, czy ma kończyć to zdanie. A może niech się pozabijają i wszystko samo się wyjaśni. Z zapłatą za misję mógł się już praktycznie pożegnać. Jeżeli to Quen był faktycznym zleceniodawcą, to pewnie skończyłoby się na jego ucieczce z wyspy i pieniędzy nie będzie. Od Foche'a tym bardziej nie dostanie zapłaty, bo przecież niejako odmówił mu wykonania zlecenia i do tego próbował zabić.
-Jakie to jest popierdolone.-rzekł sam do siebie w myślach. Chociaż mógł złapać trochę oddechu. Prawie po omacku, zdrową ręką, Ill starał się dojść do najbliższej ściany, by zwyczajnie się o nią oprzeć. Musiał zrobić coś z tą ręką.
-Macie może jakiś bandaż pod ręką. Oberwałem.-po chwili chłopak ponownie cichym głosem odezwał się w stronę sylwetek.

Dlaczego była taka powolna?! Przez jej niekompetencje, jeden człowiek z grupy Foche, stracił życie! Co prawda poinformowała Krynika o innych mundurowych, ale już wcześniej obwiniała się za to co stało się z dwójką, która chciała ich przejąć w lesie, a teraz...czy ona naprawdę im pomagała? Starała się jak mogła, a mimo to, kilka osób straciło już życia! Dobrze przynajmniej, że pnącza zrobiły jednak swoje i reszta mogła się schować w ich cieniu - dzięki temu kule ich nie trafiły...póki co...Bo kto wie ile to wytrzyma? Jej magiczna fasolka nie jest wieczna - tak samo jak pokłady many...W dodatku zdała sobie sprawę, że ma na serio niewiele przydatnych zaklęć - które teraz szybko wertowała w głowie.
Swoją drogą nie dziwiło ją wcale, że Foche był zły - miała tylko nadzieję, że faktycznie nie na nią...acz sama wiele sobie zarzucała...nawet tłumaczenie się, że chciała dobrze, nie byłoby teraz dobrymi słowami. Dobre słowa to takie, które dadzą wszystkim iść dalej i...uh...mogłaby zatrzymać mundurowych i wziąć wszystko na siebie, ale równałoby się to ogromną - jeśli nie całą stratą many. Chwila...przecież...no właśnie!
- Mam zaklęcie, które może ich uśpić, ale wymaga chwili czas - zwróciła się do innych - No i każdy z Was musi zatkać sobie uszy bo to działa na każdego, niezależnie od tego, po której stronie stoi.
Nie miała zamiaru robić niczego jeśli Krynik się nie zgodzi - w końcu on tu dowodził. Jeśli jednak pojawiła się zgody i każdy zatkał uszy, użyła zaklęcia Małej Syrenki. Syrenka miała pojawić się tuż obok - dlaczego? Bo jakby ją wyczarowała, gdzie indziej to pewnie by ją wystrzelali, a tak była w miarę raczej bezpiecznym miejscu, gdzie od razu, gdy tylko się pojawiła miała zacząć śpiewać. Problem był taki, że potrzebowali chwilki czasu (jednego postka śpiewu), więc przy okazji Samantha - jako jedyna, która miała uszy odetkane, bo na nią nie działała jej magia - nasłuchiwała...no, wszystkiego. W dodatku, pnącza, które oplatały żołnierzy, powinny próbować odebrać broń - JEŚLI się dało, bo jeśli faktycznie byli tak spętani by nie mogli się ruszyć itp. to fasolka nawet nie próbowała...grunt by nie było wystrzałów. Dodatkowo dla lepszej ochrony, wróżka, postanowiła przywołać 'Sumienie' - małego świerszcza, który miał jej relacjonować co się dzieje. A gdzież to go wyczarowała? Na ramieniu jednego z żołnierzy, trzymanych przez jej pnącza. Wszak byli wysoko to i Jimini będzie miał dobry widok na okolicę - o wszystkim miał ją informować telepatycznie.

Z pustego w próżne. Nie mógł zwyczajnie wyjść z tego baru, skierować się z powrotem do pałacu, załatwić swoje i zmyć się stąd. Był na pastwie tajemniczych ludzi, którzy nie wydawali się przyjaźni. Do tego ten idiota...
-Siedzę, za nikim i jeżeli chcesz wyjść na zewnątrz, nie ma problemu.-Raekwon miał w głowie tylko jedną myśl. Zniknąć z tej wyspy jak najszybciej się da. Był ranny, znikąd pomocy, a ten frajer jeszcze czegoś próbuje. Wciąż miał swój arsenał, wciąż mógł używać jednej ręki, wciąż miał ten ohydny kolor włosów... Postanowił jednak przynajmniej opowiedzieć łysemu, dlaczego się tutaj znalazł:
-Jestem podróżnikiem. Dostałem zlecenie zbadania tej wyspy i zlikwidowania jej "palącego problemu", jednak żadnego tutaj nie widzę, prócz nadgorliwej Policji...-zakończył, trzymając się za ranną rękę. Nie wiedział, czy oni reprezentują Foche'a, czy tego drugiego. To była bez wątpienia najbardziej zagmatwana misja, na jaką mógł się wybrać. Brak konkretnych danych dotyczących zleceniodawcy, skakanie z kwiatka na kwiatek, pierdolenie się z wojskiem i partyzantką, która zabiera się do swojej "rewolucji" jak świnia do ruchania. Nigdy więcej ponownego pakowania się w takie gówno.

Wilczek uśmiechnął się w myślach do samego siebie. Tak, jego plan zadziałał, a reakcja vice gubernatora wskazywała na to, że jeszcze nie wie o zmianie stron przez magów. Villen pozwolił sobie podejść spokojnie do stołu, patrząc cały czas na Focha.
- Tak jak słyszysz, twój zaufany szpieg chciał nas zabić... no może nie tylko on. Tam była też reszta... pozostała dwójka dalej się z nimi "bawi" w lesie. Ja z racji szybkości musiałem Cie poinformować... - wykrzywił usta - przydałaby się pomoc... raczej ich nie zostawimy na śmierć co?
Liczył na to, że Foche wyśle część żołnierzy do miejsca wskazanego przez Villa, a jakie to było miejsce? Mniej więcej po drugiej stronie od miejsca w którym mniej więcej uderzy Sam z rebeliantami... Po co to wszystko? Osłabienie twierdzy.
Jeżeli plan znów się powiedzie, to doskonale. Będzie można później obezwładnić tego człowieka i po problemie... .

Foche jak i reszta grupy nawet nie dyskutowali, zgadzając się na plan Marone. Swoją drogą sama była nieco zaskoczona, że wpadła na coś takiego bo dawno nie używała zaklęcia Syrenki...Na szczęście - teoretycznie - wszystko poszło po myśli jasnowłosej. Tak - summon zaczął śpiewać, wywołując skądś pojedynczy lub podwójny strzał, jednak pnącza go zatrzymały, uff...Dodatkowo pnącza zabrały broń trzymanym mundurowym, chociaż ci dalej się wiercili - uparciuchy! Przez to, biedny Jimini spadła na ziemię, ale grunt, że sobie nic nie zrobił - dzielny świerszcz!
W każdym razie Syrenka śpiewała i zrobiło się cicho. Problem polegał na tym, iż wróżka nie była w stu procentach pewna czy wrogowie już zasnęli. Poza tym kto wie czy jacyś nie są na tyle odporni by zamiast snu wpaść w hipnozę? To właściwie nie taka zła opcja...Gorsza to ta, w której ktoś nie jest pod działaniem jej czaru, ugh...Z tego też powodu, postanowiła wysłać Sumienie na zwiady - bokiem ulicy i wpierw od razu Cricket powinien zerknąć czy złapani żołnierze śpią u góry. Wszak summon był malutki, ale oczy miał, więc powinien się rozglądać po uliczkach i oknach dość uważnie - jak będzie możliwość wejścia na górę to też skorzystać powinien, jeśli miałoby to przynieść lepsze efekty ogarnięcia tego co się dzieje. Bo kto wie czy to nie cisza przed burzą? Oczywiście Syrenka śpiewała nadal - fakt faktem więcej śpiewu nie zaszkodzi, a powinno dotrzeć w razie czego do uszu tych, którzy jeszcze nie byli pod jego działaniem...albo umocnić sen troszku!
Tak czy inaczej jeśli Jimini nie trafi na nic podejrzanego - albo zobaczy, że mundurowi śpią (chociażby jeden) - Samantha ma zamiar zacząć ostrożnie. Wzięłaby jakiś mały kamień z drogi - jakby nie znalazła to wyczarowuje malutką filiżankę dzięki pwm - i rzuca ów przedmiot w...no, najdalej jak może, ale wzrokiem szukała głównie czegoś co zrobiłoby hałas - jak śmieci, jakieś puszki czy szkło...ale nie szyby. Jakby znalazła to tam rzuca kamyczek - jakby nic takiego nie znalazła to jednak faktycznie wyczarowuje filiżanką by to nią rzucić o ścianę...w końcu powinna zrobić hałas sama z siebie, prawda?
Jeśli po tym nic się nie wydarzy, a Jimini nie przyniesie żadnych złych i niepokojących wieści, wtedy Marone ma zamiar opuścić 'schron' jako pierwsza. Wpierwej jednak dzięki pw miała zamiar wyczarować zwykłą kartkę i pióro - jakich wiele w wielu księgach, baśniach itp. - by napisać na niej by nie odsłaniali uszu póki widząc syrenkę, albo póki Samantha nie da im znać, że mogą uszy odsłonić oraz, że jak wyjdą to trzeba dalej biec prędko - informacje pokazałaby oczywiście całej grupce. Po tym wzięła kilka głębszych wdechów...obawiając się, że nie przyda się na głównym polu walki przez swój stan...i wyszła z 'schronu' - w stronę, w którą oczywiście biegli wcześniej. Nie miała zamiaru uciekać bo nie chciała zostawić reszty, więc, gdy wyszła to po prostu stanęła, rozglądając się - oczywiście jeśli nie stała zastrzelona od razu...Jeśli nic by się jej nie stało to machnęła ręką w stronę grupy, na znak, że ruszają i...tak, musiała - dopiero wtedy - dezaktywować syrenkę. Wszak niebezpiecznie biegać z zasłoniętymi uszami po takich uliczkach...

Nareszcie nadeszła pomoc. Jego przestrzelona dłoń była w końcu oczyszczona i opatrzona. Chłopak mógł w końcu odetchnąć z ulgą. Kiwnięciem głowy podziękował swojemu, jakby nie powiedzieć, wybawcy. Dodatkowo dostał prezent w postaci pięknej broni, która w połączeniu z jego magią będzie zbijać czerepy każdemu, kto się napatoczy. Mag poczuł się w obowiązku pomóc łysemu mężczyźnie, więc ruszył za nim ku wyjściu z knajpy. Stanął w drugim szeregu, w niewielkiej odległości od tego człowieka, spoglądając na trójkę przybyszów. Na ich twarzach rysowało się przerażenie i trwoga, a to tylko przez kilka bomb Raekwona i jeden celny strzał łysego brodacza. Buława na razie spoczywała na ramieniu Spinebreakera, zaś trzy bomby znalazły się w naprawionej ręce. Ill oczekiwał na ruch funkcjonariuszy, lub na jasną komendę brodacza do ataku. Racja, był zdenerwowany i chciał w końcu posunąć się na przód ze swoim zadaniem, ale sprawiedliwość wobec jego oprawców została została już wymierzona i nie było potrzeby przelewać niewinnej krwi. Teraz pozostało tylko się rozeznać, po której stronie obecnie stoi. Czy będzie musiał skonfrontować się ze swoją dawną załogą, czy może ponownie staną ramię w ramię, by powstrzymać ten "palący problem wyspy", o którym mówi się tutaj już od dłuższego czasu, a może narodziła się trzecia strona konfliktu, która nie życzy sobie ani obecności gubernatora Quena, ani buntowniczych zapędów Foche'a.