Saburo

Imię: Saburo
Pseudonim: Kiske
Nazwisko: Imaizumi
Płeć: mężczyzna
Waga: 85kg
Wzrost: 185cm
Wiek: 25
Gildia: Fairy Tail
Miejsce umieszczenia znaku gildii: Na prawej ręce na przedramieniu.
Klasa Maga: 0

Wygląd:
Wysoka osoba, niebieskie oczy, blond włosy o średniej długości, średnio umięśniona, ale strój zasłania całą figurę więc nikt nie może ocenić jak wygląd. Zaczynając od dołu, białe buty sięgające do połowy łydek z kilkoma małymi niebieskimi przyszywkami i jedną dużą, która zasłania piszczel i jest przyciśnięta przez czarny pas, a u czubka butów wystają niebieskie cholewy. Idąc do góry, białe spodnie które są częściowo zakryte od tyłu białym płaszczem, jest on przytwierdzony do pasa. Górną część ciała od dolnej oddziale pas który zrobiony jest z dwóch połączonych ze sobą zwykłych skórzanych pasków, połączone są z metalowym łączenie który znajduje się na brzuchu. Górna część stroju to biała bluzka z długimi rękawami na którą nałożona jest górna część płaszcza, jest ona połączona niebieskim krzyżykiem z czarną otoczka która znajduje się na klatce piersiowej i łączy też się z pasem. Na ręka założone są niebieskie karwasze które są zapinane na dwa skórzane pasy, a na dłoniach czarne rękawice z niebieskim utwardzeniem na górną część dłoni.

Charakter: Saburo, hhmm... trudno w ogóle o nim coś powiedzieć jaki jest, ale można stwierdzić, że pomoże każdemu w potrzebie. Nie pozostawia nikogo, a zwłaszcza kompanów, bo przeżycia nauczyły go, że ratuje wszystkich, a każdego kto jest wrogo nastawiony tępić. Jest raczej przyjaźnie nastawiony, choć podchodzi do wszystkiego z dystansem, a w bitwach daje z siebie wszystko, a nawet więcej jeśli potrzeba. Uwielbia walczyć aż do upadłego i rywalizować z innymi, walka to jego żywioł i narkotyk bez którego nie może żyć.

Historia: Dawno, dawno temu, w odległym, zniszczonym już wymiarze, panował nieogarnięty chaos. Działo się tak z dwóch powodów. Po pierwsze, ludzie i inne istoty tam żyjące nie umieli znaleźć rozwiązania na zakończenie wiecznych, zrodzonych z nienawiści sporów. Po drugie, tamtejszym wymiarem władał potężny, bezwzględny demon. Sam siebie nazywał Kasem. Jego rządy były bardzo okrutne, ale skuteczne. Szybko przejął całkowitą władzę nad całym tamtejszym światem [wymiarem] i taki stan rzeczy utrzymywał się przez eony. Dopiero, gdy jego potęga była zbyt wielka, zwrócił on na siebie uwagę bogów, którzy postanowili zlikwidować chaotyczny wymiar i jego króla. Kas został pokonany i praktycznie zniszczony. Niestety, z powodu braku ostrożności zabójców demona, jego geny zostały rozniesione po całym świecie. Wiele istot je wchłonęło i z nimi żyło. Tak było dopóki ostateczny wróg Kasa, mityczny wąż, nie pojawił się w miejscu pobytu jego genów. Ten oto wąż zdołał wyzwolić ostateczne oblicze demona i w takim stanie pokonał go na obraz swoich poprzedników, jednak tym razem nie został on zabity. Został zabrany przez boga śmierci i poddany wieloletnim torturom, gdzie miał oczekiwać rytuału spalenia duszy - jedynej szansy na to, żeby zostać całkowicie zniszczonym. W końcu ten czas nadszedł. Demon został zabrany i rozpoczęto odprawianie tajemnej, potężnej magii, która miała wszystko zakończyć. Dusza Kasa została spalona i podzielona na pięćdziesiąt części, jednakże zamiast zniknąć została w stanie wiecznego zastoju i osłabiona, podzielona przystąpiła do próby ucieczki. Dwadzieścia osłabionych kawałków duszy zdołało przedostać się do fantastycznego wymiaru. Każdy ze swoimi własnymi myślami i własnym nastawieniem. Mimo iż rytuał się nie udał, demon nie mógł istnieć z tak małą częścią swojej własnej duszy. Zamiast niego,
powstał ktoś inny.
Rozdział 1.: Gildia:
Dwadzieścia odłamków przeklętej, wiecznie palącej się duszy spadło w postaci ognistego deszczu (przez obcych mylnie nazwanym deszczem meteorytów) do świata fantasy. Zaniepokojona tym dziwnym zdarzeniem, na miejsce zdarzenia przybyła potężna i znana w tamtych regionach gildia magów. Mieli oni na celu opanowanie tego kataklizmu i wyniesienie jak największej ilości materiałów do swoich badań. Magowie żywiołu wody ugasili piekielny ogień i zniszczyli dziewiętnaście części potężnej duszy. Potrafili to zrobić tylko dlatego, że duszyczki były bardzo wyniszczone poprzez ucieczkę między wymiarami. Mimo że mieli oni możliwość unicestwienia wszystkich palących się istot, jednego z nich postanowili zabrać, aby przeprowadzić na nim swoje eksperymenty. Żywiołak ognia - bo tak zaczęli go nazywać obcy - przebył w magicznej gildii około sto lat, w ciągu, których powoli, acz systematycznie odzyskiwał świadomość. Pewnego dnia, gdy był już świadomy swojego istnienia, na gildię magów napadła mroczna gildia. Była to bardzo dobrze zorganizowana grupa ciesząca się respektem w tamtych terenach. Choć magowie bronili się zaciekle, nie mieli szans z falami wrogów, które stopniowo przejmowały kolejne tereny gildii. Napastników nie interesowało nic prócz bogactwa, więc w swojej głupocie zabijali wszystkie rzadkie stworzenia mozolnie gromadzone przez magów. Wśród nich, poległ także żywiołak zabrany w czasie deszczu ognia. Nie mógł on jednak zginąć ( jedyna szansa na jego unicestwienie była wtedy, gdy był osłabiony po podróży do nowego wymiaru), więc pojawił się niedaleko spalonego już wtedy budynku gildii w postaci człowieka.
Rozdział 2.: Laddazar:
Tam błądził nie znając swojego celu przez wiele godzin, aż spotkał młodego, początkującego maga. Zwał on się Laddazar i był dawnym uczniem miasta magów. W tamtych terenach ogniste żywiołaki były bardzo rzadkim widokiem, więc czarodziej szybko zaproponował mu przyłączenie się do siebie. Saburo, bo tak został nazwany przez swojego nowego pana, przyjął tę propozycję i od tego momentu zaczął się w jego życiu nowy okres. Laddazar był bardzo specyficznym magiem. Dołączył on do szkoły czarodziejów, aby szlifować swoje zdolności wyniesione z domu. Jego ojciec był łowcą mrocznych gildii. Matka zajmowała się domem. On, pełen szacunku do rodziców, postanowił pójść w ślady ojca i zostać sławnym magiem. Kiedy nauczył się już wszystkiego czego mógł na temat magii, zaczął podróżować próbując określić swój życiowy cel. Właśnie niedługo po odnalezieniu swojego kompana, Sabura, odnalazł tę ambicję. Była to walka z dziwnymi stworami. Bohaterowie zaczęli podróżować od kraju do kraju i stawiać czoła coraz to większym wyzwaniom. Mijały lata i młody mag oraz jego towarzysz mocniej się ze sobą zżywali. W ciągu wielu lat ćwiczeń Laddazarowi udało się wypracować wiele niezbędnych mu zaklęć. Najbardziej znanym był tak zwany Rytuał Wykrycia Życia, pozwalający mu na wyczucie miejsca pobytu istot. Dzięki temu zaklęciu, a także wielu udanych walkach ze swoimi wrogami, młody mag zyskał przydomek Łowcy potworów i stał się znany w wielu krainach. Wszystko szło w dobrym kierunku, dopóki nie przyszło do niego wezwanie z miasta magów. Nie wiedząc co go czeka, Łowca Potworów ruszył pełen złudnej nadziei. Na miejscu zastał Xaddara, swojego mistrza i osobę, którą podziwiał. Od razu został mu przedstawiony cel jego przybycia. Miastu była potrzebna jego umiejętność wykrywania życia. Krążyły plotki, jakoby mieszkańcy byli napadani przez przeklęte istoty. Mimo iż całe miasto było bardzo dobrze chronione, jego przywódcy chcieli się upewnić, że to tylko plotki. Pod czujną ochroną Laddazar zaczął rytuał. Okazało się, że w pobliskim lesie była wyczuwalna energia. Natychmiast została utworzona drużyna, w skład której wszedł Laddazar (z własnej chęci) i siedmiu innych czarodziei. Kiedy drużyna przybyła na miejsce, wszyscy zostali w jakiś dziwny sposób rozdzieleni, po czym osobno musieli stawić czoła armiom potworów. Łowca Potworów zawołał Saburo i razem stawili czoła przydzielonej im armii. Laddazar wykorzystał swój rytuał i odkrył miejsce pobytu istot. Osoba, którą zobaczył, okazała się jego dawnym przyjacielem. Po długotrwałej batalii, Laddazar otrzymał ostateczny cios i konając, pożegnał swojego kompana. Dla Sabura to było bardzo silny przeżycie. Jego pan i przyjaciel nauczył go prawie wszystkiego co umiał i to on go wychował i przystosował do życia na tym świecie. Powinien być zawsze konsekwentny i obierać odpowiednią stronę. Patrząc na tę zasadę, Saburo nie miał obowiązku, a nawet prawa, kontynuować walki z potworami, które zabiły Laddazara. Jednakże postanowił ten jeden, ostatni raz zachować się nie jak dziwadło, ale jak człowiek. Zaatakował osłabione istoty i w swoim gniewie nie dał im żadnych szans. Gdy został on odnaleziony przez Xaddara, ciała potworów było już dawno prochem.
Zakończenie [Moc]:
Mistrz jego dawnego pana wziął go ze sobą i przystosował go do życia jako jeden z głównych żywiołów. Nauczył go wszystkiego i nakazał mu zachowanie neutralności. Mimo tego, w jego sercu na zawsze pozostały słowa i ideały Laddazara. 1/50 duszy demona, która zapaliła się niegasnącym ogniem, w świecie odnalazła swoje przeznaczenie jako moc która może zmienić świat. Saburo, w swoim życiu widział jeszcze jeden cel, który miał do spełnienia musiał się stać silniejszy by pomścić osobę która go dużo nauczyła. Po kilku latach dołączył do gildii Fairy Tail, która pomoże dojść do jego celu.

Umiejętności: Wytrzymałość Lvl1, Sprinter Lvl1, Kumulacja Energii Lvl1
Ekwipunek: brak
Rodzaj Magii: Magia lawy – pozwala na opanowanie mocy która drzemie wewnątrz naszej planety i także jej wytwarzanie, a temperatura która towarzyszy wytworzeniu lawy nie wpływa na użytkownika.
Pasywne Właściwości Magii:
Podgrzanie i obniżenie temperatury ciała która pozwala na przystosowanie się do terenu na którym znajduje się użytkownik.
Zaklęcia:
C ranga:
1.Pocisk - w ręce użytkownika tworzy się kula lawy o wielkości 15cm którą może ciskać w co tylko chce, może ją podzielić na pół, a także i na mniejsze części co skutkuje zwiększoną szybkością lotu, ale zmniejszone zostają w tedy obrażenia zadawane przez owe zaklęcie.
B ranga:
1.Ręce lawy – lawa zaczyna oblewać całe dłonie aż do połowy przedramienia, obrażenia zadawane dzięki temu zaklęciu zwiększają się. (Czas trwania: 5 postów)
2.Tarcza lawy - pozwala na wytworzenie przed użytkownikiem 2 metrowej ściany o szerokości 3 metrów, która broni go przed dużą ilością ataków, głównie ataki fizyczne, zaklęcie 1 B lub 2 C lub 5 D niszczy ją.

Cytat :

jedną dużą która

Przed KTÓRA zawsze przecinek.

Cytat :

połączone są z metalowym łączenie który znajduje się na
brzuchu.

Czemu tu się enter pojawił to ja nie wiem.

Cytat :

Łączenie pasa łączy

Masło maślane.

Cytat :

Łączenie pasa łączy ze sobą następną część płaszcza które nie jest połączona z nią

Po pierwsze za dużo 'łączenia'. Po drugie, przed KTÓRY zawsze przecinek. Po trzecie - którA.

Wygląd ogółem - ...tylko jedno zdanie to wygląd, a reszta to ciuchy...

Cytat :

trudno w ogóle o nim coś powiedzieć jaki jest,

Albo COŚ POWIEDZIEĆ albo JAKI JEST bo teraz to wygląda źle...

Cytat :

powiedzieć jaki jest, ale można powiedzieć

Powtórzenie.

Cytat :

że pomoże każdemu w potrzebie niezależnie od wieku osoby którą ratuje.

Nie wiem co wiek ma tu do rzeczy.

Cytat :

Nie pozostawia nikogo, a zwłaszcza
kompanów, bo przeżycia nauczyły go nie zostawiać nikogo

Powtórzenie.

Cytat :

Dopiero gdy

Przecinek przed GDY.

Cytat :

została spalona i podzielona na pięćdziesiąt
części, jednakże zamiast spłonąć została

Powtórzenie.

Cytat :

coraz to większym wyzwaniom. Mijały lata i młody mag oraz jego towarzysz coraz

Powtórzenie.

Cytat :

cios i konając, pożegnał swojego kompana. Dla Sabura to był bardzo
silny cios

Powtórzenie.

Cytat :

Wśród
nich był też Seth

No dobra...był Seth i co? Po co jest o nim wzmianka skoro potem w ogóle nie ma nic na temat tej osoby?


Ogólnie sporo błędów i wiedz, że większości nie wypisałam. Najbardziej rażą mnie te niepotrzebne entery prawie wszędzie. Jeśli pisałeś w notatniku to trzeba było to zedytować po wrzuceniu na forum...Oczywiście ta 1/50 demona co masz w sobie, nie daje Ci żadnych korzyści - wiesz o tym? Chyba, że jakiś mg coś z tym sobie zrobi, ale tak to nic Ci to nie daje.
Dałabym pewnie akcept opisowej, ale...ten Seth mnie zastanawia, więc ja wyjaśnisz o co chodzi to się da - póki co brak akceptu.

Poza tym RODZAJ MAGII musi być opisany, więc opisz go.

Rodzaj Magii - opisać... nawet jednym zdaniem, ale opisać, bo co? Kontrolujesz już istniejącą lawę dookoła? Wytwarzasz nową?

PWM:
Kula lawy - skoro chroni przed atakami to raczej już na spell... zwłaszcza, że jeszcze obrażenia by zadawało w defensywie.... więc odpada...

Zaklęcia:
C ranga:
1.Pocisk - ołk... czyli załóżmy, że kula tak o średnicy 15 cm, zadająca adekwatne do rangi obrażenia. Podzielenie kuli może skutkować zwiększeniem ilości pocisków jak i prędkości, ale maleją wtedy obrażenia. W końcu mniejszy pocisk nie podziała tak samo jak większy.
B ranga:
1.Ręce lawy - co mają ręce do podłoża? I ta lawa pokrywa całe ręce, czy 20 cm od dłoni? Czas trwania?
2.Morze lawy - 2 metrowa? Niech będzie, ale rozprzestrzenia się w formie stożka da? (tuż przy tobie jest zwykłym słupem, a w odległości 20 metrów ma jakieś... 10 metrów długości, wysokość bez zmian) I maksymalnie 20 metrów, po czym zastyga i w sumie robi za zwykłą ściankę... Gorącą po przemieszczeniu, a po upływie posta temperatura się normuje. A rozprzestrzeniając się działa jak ściana ognia, nie?

PWM:
Zależne od mg, bo w końcu temperatura może być uber na minusie, a wtedy raczej nie dasz rady się przyzwyczaić, a będziesz po prostu nieco lepiej znosić od reszty.

Zaklęcia:
1 ołk
2. niech będzie...
3. głównie ataki fizyczne, zaklęcie B lub 2 C lub 5 D niszczy ją...

Poprawione.

Akcept części opisowej...