Grobowiec Sidriana

First topic message reminder :

Głęboko pod ziemią, po przybyciu dziesiątek kilometrów korytarzy wyżłobionych przez ludzi czy też naturę, wreszcie dociera się do niepozornej ściany. Na całe szczęście droga jest po drodze oznaczona sznurkiem i ogniem odstraszającym jaskiniowe potwory, także dotarcie do tego miejsca jest już bezpieczne.
Płaski kawałek ściany, ok. 5mx5m, ma w sobie świeżo wyciętą dziurę która prowadzi do dużej acz niskiej sali pełnej kolumn, a gdzieś tam na końcu tego pomieszczenia są wąskie schody prowadzące na niższy poziom. Jednak są one zabezpieczone taśmą i tabliczką z czaszką i krzyżykami na oczach, żeby nikomu nie przyszło do głowy próbować tam schodzić.
To tutaj postanowił rozgościć się młody naukowiec Hakai wraz z ekipą innych badaczy którzy dostali uprawnienia do prowadzenia tutaj badań. Przy wejściu po prawej i lewej ciągną się stoły wzdłuż ściany zawalone masą notatek, antycznych ozdób, naczyń i niedokończonego jedzenia...
Jednak jak ktoś zdecyduje się przekroczyć taśmę, trafi na kolejny poziom zbadany tylko na oko przez czyhające w nim niebezpieczeństwo.




Dotarcie dwójce magów wraz z ekipą niosącą zaopatrzenie zajęło trochę czasu, lecz powoli przemierzając podziemia mieli czas aby zapoznać bliżej swoje osoby jak i tych z którymi podążali. Jednak rozmowa z tragarzami niespecjalnie się kleiła - tutejsza ludność nie za bardzo przepadała za naukowcem w grobowcu i woleli mieć z nim jak najmniej do czynienia. Co nie oznaczało, że dobrze im płacił. Na to nie mogli się poskarżyć, ale jego zachowanie już tak. To za stary, to za młody, to kobieta, temu dziwnie patrzy. No wybrzydzał po prostu.
Jednak w końcu dotarli do celu po dwóch godzinach marszu. Ich oczom ukazała płaska i miła w dotyku skała, którą ktoś zniszczył robiąc w niej wejście. Sześciu towarzyszących im tragarzy postanowiło sobie w tym czasie odpocząć, kładąc niesione skrzynie, worki na ziemi i siadając na nich lub opierając się o nie. Jeden nawet im wskazał palcem na środek uprzedzając wszelkie pytania:
- Łysek jest w środku. - no i opuścił niedbale kończynę odchylając głowę do tyłu i stękając mocno lecz satysfakcjonującą. Niczym po ciężkim treningu. No i tak, Hakai otrzymał od nich taki przydomek - Łysek.

Białowłosy mógł teraz naocznie jeszcze przed samym starciem dowiedzieć się o sile jego potencjalnego przeciwnika, który wydawał się obecnie na niego zmierzać w jego kierunku. Niby nie powinien w obecnej sytuacji tego robić, jednak postanowił rzucić okiem na tą dziurę, która była dziełem golema, a o której również wspomniał jego zleceniodawca. Jak i o tym, że jeden z naukowców, który podobno prawie przypłacił życiem przy ich poprzednim spotkaniu. Teraz Wróżek widział, że ten człowiek musiał mieć naprawdę sporo szczęścia, gdyby był chociaż minimalnie wolniejszy wtedy mógłby nie przeżyć. Czarodziej widział, że najwyraźniej szybkość ma spore tutaj znacznie, nie tylko dlatego, że jest znany trochę z tego, że potrafi sam z dosyć dużą prędkością się przemieszczać. Trochę żałował natomiast, że nigdy jakoś nie przykładał się do znajomości jakiś magicznych znaków oraz symboli. A tak nie widział dokładnie na czy stoi i w sumie co to w ogóle było, nie miał nawet obecnie zbytnio czasu, aby się temu przyjrzeć bardziej.
Chcą się nieco dokładniej przez ten ułamek sekundy przyjrzeć zarówno otworowi w ziemi oraz szybciej dostrzec nadciągającego przeciwnika, mag błyskawic korzystać z PWM Iskierka . Niby nie dawała to nie wiadomo jakiej ilości światła i także nie na długo, jednak zawsze to było coś pomocnego, szczególnie w takich słabo oświetlonych miejscach jak tutaj. Rękę z elektryczną kulką podnosi nad siebie, aby jak największy obszar wokół siebie oświetlić, dzięki czemu również z niewiele większej, ale jednak odległości powinien zauważyć nadciągające niebezpieczeństwo. Bo właśnie tak się Samowi wydawało, wszak do niczego innego czego mógł się tutaj spodziewać nie mógł połączyć. Bardzo szybka ocena dziury, jeszcze szybsza ocena kupy kamieni oraz to czy i pod nim świecą znaki czy tam symbole i nie dać się zranić na samym początku ich spotkania. I nie wpaść do tej całej dziury podczas robienia uników to mogło być bardzo niefortunne jak i także świadczyć, że w dniu dzisiejszym Mistrz Fairy Tail nie ma zbytnio szczęścia.

Wróżek swoją ciekawość przypłacił porządnym ciosem skałą wprost na klatę. Siła uderzeniowa była tak mocna, że oderwała go od podłoża i posłała kilka metrów do tyłu, gdzie wylądował i przeturlał się kilka razy aż pod schody prowadzące na górę.
Początkowo nie mógł się podnieść ani zbytnio ruszyć z powodu paraliżującego bólu w klatce piersiowej oraz żołądku. Był również problem ze złapaniem oddechu po zakończeniu lotu, jednak to szybko przeszło. Na szczęście jak sprawdzał swoje ciało to nie doznał jakichkolwiek obrażeń. No... tylko ubranie było lekko podarte w kilku miejscach, ale to pewnie z powodu niekontrolowanego upadku. Czy była to odpowiednia cena za bliższe poznanie wroga?
Swoim niewielkim światełkiem dostrzegł oczywiście to co uderzyło go - długą, znikającą w ciemności kamienną mackę zaokrągloną na końcu. Kamień jak kamień, wyglądał normalnie bez żadnych udziwnień. Słuch mu jednak podpowiadał wtedy, na chwilę przed ciosem, że przeciwnik zmierzał na niego nie tylko z przodu.
Po tym wszystkim dźwięk kamieni powoli oddalił się, jakby wracał tam skąd przyszedł.


//na przyszłość pisz w którą stronę zamierzasz uniknąć

Białowłosy już kiedyś słyszał, zapewne to od swojej Mistrzyni, która nauczyła go wiele nie tylko o magii jak i o życiu, że czasami tak bywa, iż ciekawość prowadzi do zguby. Skąd on posiadała taką wiedzę, do końca Wróżek nigdy się nie dowiedział, w sumie to nawet jakoś bardzo nie pytał się o to jej. Teraz natomiast miał okazję tego doświadczyć jak i zauważyć, że tym razem szczęście mu dopisywało. Bo musiało tak teraz być, inaczej trudno wytłumaczyć jakoś sensownie to, że po uderzeniu skałą w klatkę piersiową i przeleceniu pewnej odległości w stronę schodów i nie otrzymaniu jakiś większych obrażeń. W sumie jak tak po otrzepaniu i przyjrzeniu się swoim ubraniom oraz chwili zastanowienia czarodziej doszedł do pewnej sugestii. Że było to albo po prostu ostrzeżenie, aby nie próbował dalej, bardziej odepchnięcie lub po prostu jego nie do końca w pewni widziany jeszcze przeciwnik nie trafił w Wróżka dobrze.
Obydwa pomysły wydawały się na swój sposób sensowne, lecz mag błyskawic do końca nie był pewnej żadnego z nich, miał na chwilę obecną za mało informacji. Dlatego raz jeszcze jak się upewnił, że z nim w raczej wszystko jest dobrze, postanowił raz jeszcze ruszyć przed siebie w kierunku z którego został zaatakowany przez kamień. Tym razem jednak żwawiej niż poprzednio, można powiedzieć, że takim szybkim marszem, był ciekaw co tym razem zrobi jego oponent. Tym razem jednak nie zamierza doprowadzić do czegoś takiego jak przed chwilą, jeśli uzna, że jego przeciwnik wykona na nim swój atak zaraz, wtedy zamierza rzucić się w lewy bok. W razie potrzeby, jeśli to nie wystarczy, zamierza skorzystać z zaklęcia B Rīpu i ruszyć bardziej po skosie dalej w lewo i do przodu, jednocześnie uważając, aby na nic się nie nadziać.
Interesowało go, jak teraz zareaguje ta kupa kamieni jak i jak zareaguje otoczenie na użyte przez niego zaklęcie. To, że lekko świeciło jak to opowiadali naukowcy nie znaczyło, że po użyciu przez Sama magii będzie tak samo, iż oprócz światełek nic więcej. W razie dalszej potrzeby robienia uniku polegając na swoich nie jakoś bardzo wyspecjalizowanych zmysłach, wtedy zamierza zrobić kolejny unik w bok, tym razem w stronę w które wyda mu się być to bardziej bezpieczne.

Ruszył. Ruszył na ponowne spotkanie z nieznanym tym razem mając jednak pewien plan. Jednak czy okazał się on skuteczny albo przynajmniej możliwy do wykonania? O tym już zaraz.
W try miga przeszedł przez tą samą drogę, ale znacznie szybciej, co zresztą zaznaczył. Jakby liczył teraz i wcześniej kroki, pewnie wyszłaby ich mniejsza liczba. Kogo jednak by to obchodziło w robocie gdzie trzeba pokonać jakieś przeciwnika i w sumie tyle? Stanął więc ponownie w miejscu z którego został uprzednio wyrzucony w powietrze i czekał na cel misji. Słabo słyszalne z daleka szmery ponownie ustały na moment i skierowały się w jego kierunku robiąc znacznie większy hałas. Cały scenariusz powtórzył się.
Atak nastąpił ponownie wymierzony nieco powyżej półtorej metra, ale Samaela i jego klatki piersiowej tam już nie było. Zamiast tego znaczki na podłodze pod jego stopami na moment zabłysnęły mocniej i chłopak wręcz frunął na ukos. W tym samym momencie kamienna "macka" uderzyła w dziwną barierę i na moment zrobiło się tak jakby jaśniej. Jakieś czerwone błyskawice wyskoczyły z niej pokrywając sobą przeciwnika na moment. Pozwoliło to wróżkowi dojrzeć wroga, a wyglądał jak... kupka splecionych dredów? Do czegoś takiego mógł porównać przeciwnika. W sumie nasuwała się na myśl jeszcze miska spaghetti ale pierwsze wyobrażenie ze względu na ilość kończyn było chyba lepsze. No i te czerwonawe błyskawice jeszcze do tego. Mogły nieco przysłonić prawdziwy wygląd.
Kiedy wylądował na swojej kolejnej pozycji, prawie ułamek sekundy później zapaliła się lekkim światełkiem, taki samym jak przed użyciem magii podłoga. Jednocześnie poczuł jak podłoga lekko wibruje, a z lewej i prawej coś się sunie ku niemu.

Samael - mm: 180/200

Białowłosy lekko zaskoczył się wyglądem tego co widział, a dokładnie to jak prezentował się jego oponent, przez ten krótki czas. Spodziewał się bardziej, no nie wiem, chyba humanoidalnej postaci, jeśli oczywiście mógł to tak nazwać, no po prostu golema, coś podobnego do posągu. A tutaj coś takiego dane było mu widzieć, jednak szybko postanowił tego zaskoczenia pozbyć się, gdyż po pierwsze może prawdziwa postać przeciwnika znajdowała się pod lub z tą kupką splecionych dredów. No i po drugie ciągle musiał pamiętać, że choć za pierwszym razem został bardziej odrzucony, to już następne ataki w kierunku maga błyskawic mogą być bardziej odczuwalne przez niego. No i jeszcze warto było zauważyć te niestandardowy kolor błyskawic, czerwony, w sumie to nie do końca bo sam Wróżek mógł o takiej bardzie wytworzyć jednak tym razem to mogły być innego rodzaju. Podłoga też wydawała się być niezwykła, w sumie to wiedział od początku, jednak po tym jak zareagowała na jego użycie magii bardziej zaciekawiła Mistrza Fairy Tail. Czy te błyskawice zabolały jego przeciwnika, to było intrygujące pytanie, podłoga ze znakami jak i to coś mogło niezbyt przepadać za sobą tak w skrócie.
Ciągle coś mu zagrażało, teraz jednak z więcej niż jednej strony, a chciał jednocześnie znaleźć się bliżej swojego przeciwnika. Wiedział, przez krótką chwilę, acz jednak przez krótką chwilę, gdzie on się znajdował, tak więc postanawia użyć kolejnego, tym razem innego zaklęcia, a mianowicie A Raisoku Arashi. Pod postacią błyskawicy jest w stanie ciągle w pewnym sensie wyczuwać otoczenie wokół niego i właśnie w ten sposób gdzie zobaczyć jak wiele ataków zostanie skierowanych w jego stronę jak i zmniejszyć ponownie dystans. Stara się przy tym znaleźć takie miejsce w którym będzie przynajmniej przez chwilę bezpieczny, w którym będzie mógł powrócić do ludzkiej formy jak i do użycia kolejnego zaklęcia. Takiego, które pokaże, że tak jak kupa dredów go zaatakowała, tak i on również to może zrobić przy pomocy B Kaminari Hebi. Czy jego pioruny miały szanse na przynajmniej jakieś zranienie tej istoty, na to pytanie Białowłosy miał zaraz otrzymać odpowiedź.

Wraz z zapadnięciem decyzji w temacie użycia Raisoku Arashi, nagle zrobiło się ciemno, głucho, lżej... Każdy z podstawowych zmysłów wróżka został wyłączony na jego życzenie. Miało to też swoje plusy. Wcześniej w ciemności nie widział nic, a teraz w sumie niewielka była różnica. Lecz tak było tylko na początku, bowiem pod nim zaczęło bić światło, wróć, pokazywać się ślady elektryczności, jego elektryczności. Czyżby więc podłoga poza lekkim i mocniejszym świeceniem coś jeszcze czyniła?
Jego jednolitość również została naruszona. Oczywiście nadchodzących ataków pewnie się spodziewał, ale ich liczba oraz przybliżone źródło nadal po części było nieznane. Cóż, rozpadł się na trzy mniejsze błyskawice, które przed połączeniem się przybierały wyklęsłe kształty. Albo czuł, że się tak wygina?
Z przemieszczaniem też był problem, tudzież brak informacji. Skoro jedyne co "dostrzegał" w te formie to jego własny ślad na podłodze, to czy był w stanie stwierdzić jakikolwiek swój ruch nie mając stałego punktu odniesienia? No poza tym, że na samym uniknął ciosów. A czas tej postaci był już na wyczerpaniu...

Samael - mm: 147/200
Raisoku Arashi: 3/4 posta

notka:
W sumie nie wiem czy poprawnie postąpiłem, ale skoro odpaliłeś to zaklęcie po mniej więcej połowie posta uznajmy, że jeszcze na początku tej kolejki masz tą formę. Tym samym zadecydujesz co dalej.

Białowłosy już miał kilka razy dziękować, że posiada właśnie takie zaklęcie w swoim arsenale, które nie raz nie dwa pomagało mu wyjść z opresji i nie tylko. Pomimo wyłączenie na własne życzenie tych swoich podstawowych zmysłów to jednak jego głowa ciągle funkcjonowała normalnie. Widząc, że jego oponent postanowił zaatakować go prawie tak samo jak wcześniej, mag błyskawic zaczął uważać, że najwyraźniej nic poza wysyłaniem w jego stronę kamiennych macek. Jeśli to był cały zestaw umiejętności jego przeciwnika, wtedy oczywiście teoretycznie, szanse na jego pokonanie wzrosną. Chociaż równie możliwe było to, że po prostu ta kupa kamieni nie wiedziała jak dokładnie zareagować na to co zrobił Wróżek, tak więc postanowiła po prostu wykonać taki, a nie inny ruch. Zaczął też większą uwagę zwracać na tą całą podłogę wraz z znakami, która wydawała się jakby w pewnym sensie robić to samo co sam Sam robił. Chociaż zastanawiające było to, dlaczego na początku tylko trochę ona świeciła, czarodziej tego nie wiedział, a czego żałował. Może, jeśli dane będzie mu wyjść z tego starcia cało, dowie się czegoś więcej.
Czuł, że niedługo powróci do swojej cielesnej formy, przez co mógł ponownie oberwać kamieniem, tak więc postanowił nieco to utrudnić i ruszyć w dowolnym kierunku z maksymalną prędkością jaką uda mu się osiągnąć. Orientacja w terenie teraz była utrudniona dlatego też właśnie postanowił coś takiego zrobić, interesowało go również, jak będzie reagować ta cała podłogę, gdy będzie pod postacią błyskawicy nad nią się przemieszczał. Gdy już będzie w swojej ludzkiej postaci spróbuje szybko zorientować się gdzie jest na tyle ile jest to możliwe, po czym zrobić dwa szybkie susły jeden w tył, a drugi w prawo. Kamienne macki mogą być gdzieś blisko, dlatego też chce im utrudnić trafienie w niego.

No i pognał przed siebie ile miał sił w nogach, błyskawicy, magii... nieważne. Czas się kończył a to było odczuwalne dla wróżka. Wreszcie Przemienił się stawiając w ludzkiej formie kilka kroków aby wytracić impet, a każdy ze zmysłów wracał. Znów dały się słyszeć kamienny zgrzyt, w powietrzu zapach siarki ewidentnie zyskał na sile. Wzrok natomiast tak jak wcześniej okazywał się najmniej przydatny tak też było teraz - przed oczami Samaela nadal panowała ciemność. jedynie widział kilka metrów przed sobą, a to było tyle co nic.
Mag od razu wykonał susła do tyłu, trafiając na coś ciekawego. Trafił na ścianę tudzież inną przeszkodę o której istnieniu dowiedział się moment później, unikając kolejnego ataku. Macka trafiła w nie wiadomo co, rozrzucając wokół kurz i pył. Nie brzmiało to aczkolwiek jak coś groźnego, macka dalej ryła w górę. A może się wspinała?

Samael - mm: 147/200