Farmy i Jaskinie Gobloidów

First topic message reminder :


MG:
Słońce świeciło, pogoda była ładna. Dom, do którego Seishuu miał się zgłosić w sprawie zadania, dało się odnaleźć bez większych problemów. W zasięgu wzroku od niego znajdowało się wzniesienie, w którym to ponoć żyły złośliwe Gobloidy. Co zaś do samej chatki i zlecenia, to problem był taki, że na maga nie czekał nikt na zewnątrz. Nikt go nie przywitał z otwartymi ramionami, z chlebem, solą, pieczarkami i grillowanymi kiełbaskami. Właściwie to było w okolicy całkiem pusto. Prawie, że żadnej żywej duszy. Nawet owieczki gdzieś wszystkie poznikały i tak bardzo pasujące do swojskiego klimatu krowy.

Po tym jak Sei powiedział, że wejdzie do tej groty jak nie przyprowadzą do niego porwanej kobiety Gobloid zniknął w jaskini. Chociaż bardziej wyglądało na to, że po prostu się przestraszył i porzucił swój posterunek niżeli pognał po kobietę. Mimo to, chociaż blondyn nie wierzył, że faktycznie ją przyprowadzą postanowił poczekać. Kilka minut po tygodniowym zniknięciu jej nie zbawi, a zawsze szansa na to, że ją przyprowadza istniała. Niewielka bo niewielka, ale jednak.
A czekając Sei podszedł bliżej wejścia. Nie po to, aby przyjrzeć się bliżej grzybom. Nie, nie miał zamiaru tykać jakiś podejrzanych widzianych pierwszy raz na oczy grzybków. Kosz zostawił w spokoju. Podniósł za to porzuconą przez potworka broń. Nie umiał czymś takim walczyć, z resztą nawet jakby umiał to pewnie wiele pożytku z niej by nie było. Ale zawsze mógł nią postraszyć Gobloidy w razie czego, albo nią rzucić. I to właściwie wszystko co zrobił. Po tym po prostu czekał przed wejściem trzymając prowizoryczną włócznie tych włochatych stworków.

MG:
Niewiele się działo od momentu, kiedy gobloidy zniknęły gdzieś w jaskini. Seishuu sobie wziął jedną dzidę, która w jego rękach zdawała się doprawdy niewielka. Dopasowana do rozmiarów gobloidów, była długości zwykłej strzały. No ale ponoć lepsza jakaś broń, niż żadna! I z tą bronią mag ognia podszedł do wejścia do jaskiń, gdzie to widział rozległy, kamienny korytarz, w którym odbijały się echem pojedyncze sylaby, które tworzyły konwersacje między gobloidami. Zza zakrętu nawet wychyliło się kilka nosatych główek, ale kiedy tylko spostrzegały Seia, chowały się z powrotem za zakrętem. Zaś czas mijał, a kobiety wciąż nie było. Najwyraźniej stworki nie były chętne aby ją oddać, albo po prostu nie zrozumiały polecenia maga.

Seishuu westchnął. I to wcale nie z powodu włóczni, która okazała się mniejsza niż mu się początkowo wydawało. Kiedy wziął ją w dłoń to można by raczej uznać ją za rózgę niż broń, tyle że miała ostrze na końcu. Ostrzu na moment Sei się przyjrzał, czy nie było czymś pokryte? Jeśli nie to raczej wielkiej krzywdy mu nimi nie zrobią.
Wracając jednak do westchnięcia. Blodnyn zrobił to widząc jak włochate potworki przyglądają mu się zza zakrętu. Widocznie nie miały zamiaru kobiety przyprowadzić, albo nie miały pojęcia o co mu chodzi. Tak czy siak prawdę mówiąc Sei się tego spodziewał. Byłoby to zbyt łatwe. Nie pozostało mu więc nic innego jak wejść do korytarza. Stworzył też trzy ogniste kuleczki, które miały oświetlać ponure wnętrze (PWM: Świetliki). I tak mag ognia sobie szedł sobie mając dwie kuleczki światła bo bokach i jedną przed sobą. Mimo, że nie traktował Gobloidów jako poważnego zagrożenia wolał, aby nie skryły się w jakiejś dziurze, aby potem całą gromadą na niego wyskoczyć.
- Sio mi stąd. - rzucił od niechcenia gdyby jakieś potworki stały mu na drodze. A nawet zamachnąłby się ich włócznią, żeby je odstraszyć. Ale dalej starał się nie mieć żadnego z nich za sobą, starał się je przegnać gdzieś dalej w głąb jaskini.

MG:
Tak oto Seishuu wkroczył do jaskini, ze świetlikami po swych bokach. Te oświetlały mu drogę, która była w miarę równa. Dotarł do pierwszego zakrętu i stamtąd przepędził grupkę gobloidów. Te czmychnęły prędko w głąb jaskini, bojąc się wielkiego maga. Przynajmniej takim był Seishuu z perspektywy niewielkich stworków. Przez kilkadziesiąt metrów stworki cały czas umykały przed magiem, a korytarz pomimo kilku zakrętów nie miał żadnych rozwidleń. Do czasu, aż Seishuu nie dotarł do całkiem sporej jamy, gdzie to było zbudowanych parę lepianek i całkiem spora liczba gobloidów grzała się przy kilku ogniskach. Z tego pomieszczenia wychodziły trzy kolejne korytarze. Jeden prowadzący prosto, jeden z prawej i jeden z lewej. Lecz wpierw należałoby się jakoś uporać z całkiem sporą ilością goboidów, które to już zostały ostrzeżone przez spanikowane gobloidy uciekające przed Seishuu. I choć może stworki nie wyglądały na niebezpieczne, to jednak w danej chwili mogły mieć dość sporą przewagę liczebną. Tak jeden do czterdziestu, mniej więcej.

Sei nie napotkał żadnych problemów. Szedł sobie spokojnie korytarzem, a potworki po prostu przed nim umykały. Nie było też żadnych rozwidleń co maga trzeba powiedzieć ucieszyło. Do czasu. Bo kiedy korytarz trafił do jakiegoś większego pomieszczenia, czy raczej jamy. Tam już niestety blondyn dostrzegł kilka korytarzy. A i potworków zebrało się całkiem sporo. Gdyby teraz całą bandą się na niego rzuciły to pewnie sprawiłyby problem. Ale nie chciał z nimi walczyć. Nie chciał, bo pewnie w końcu wszystkie by spalił, a nie chciał tego robić. Nie przyszedł tu niszczyć ich siedliska czy ich wszystkich wybijać, tym bardziej że naprawdę wyglądały na nieszkodliwe. Nie potrafił sobie wyobrazić jak one mogłyby kogoś porwać. Postanowił więc je zostawić w spokoju i ruszyć na dalsze poszukiwanie. Chciał zacząć od lewego korytarza, potem środkowego i na końcu prawego. I po prostu tak zrobił, ruszył w kierunku lewego korytarza. Tym razem obracał się co chwila przez ramię. Nie chciał z potworkami walczyć, to fakt ale trzeba było uważać czy czegoś nie kombinują. Ognisty mag miał się przy swojej eksploracji na baczności.

MG:
Choć po wejściu gobloidy uciekały przed Seishuu, to kiedy zebrała się ich większa liczba, wtedy to też stworki nabrały pewności siebie. I tak też trochę nie miały zamiaru pozwolić magowi na bezkarne zwiedzanie ich jaskiń. Tym oto sposobem zaczęły rzucać w maga wszystkim, co tylko miały pod rękoma. W stronę Seishuu poleciały drobne kamyczki, grzybki, muszelki, pierogi, resztki niedojedzonego spaghetti, gliniane kubki, miedziane naszyjniki, plastikowe pierścionki, klamki od drzwi, świeczki, papierowe kulki, kapsle, pudełka, pączki, wianki, orzechy, puszki, myszy, gałki oczne, ołówki, karty, zegarek, chrząstki oraz jedna cegła. Ta akurat przeleciała magowi tuż przed głową. Do tego jeszcze gobloidy zaczęły krzyczeć, piszczeć, a pięć z nich zagrodziło drogę do lewego korytarza. Nawet jeśli te stworzenia były małe, to jednak pozostawały waleczne, dokuczliwe i liczebne. Zaś magowi, no nie udało się przejść niezauważonym, a respekt wśród gobloidów mu mocno zmalał.

Seishuu: Obrzucany wszelkim śmieciem. Lekko przez to obolały, ale to nic poważnego.

Nie zdziwiło Seia, że potworki w końcu zebrały się w sobie i nie chciały pozwolić, aby mag zwyczajnie sobie po ich siedlisku chodził. Tym bardziej, że było ich więcej. Mimo to blondyn chciał je ignorować i zwyczajnie przemieszczać się dalej w poszukiwaniu kobiety. Chciał nawet zignorować, że Gobloidy zaczęły rzucać w niego jakimiś śmieciami, ale kiedy dostał z jakichś resztek makaronu to się zdenerwował. Co prawda udało mu się powstrzymać przed rzuceniem swojego najmocniejszego zaklęcia w ich grupę, ale zezłościł się na tyle, że nie miał zamiaru ich już całkiem ignorować.
- Lepiej stąd spieprzajcie. - warknął w kierunku potworów zagradzających mu drogę, aby kilka sekund później (jeśli dalej tam stały nie pozwalając mu przejść) wypluć w ich kierunku ogień. Oczywiście w razie czego podszedł dostatecznie blisko znając zasięg swoich czarów (Ognisty oddech[C]).
Blondyn przekonany, że po tym żadna kreatura nie będzie już stała na jego drodze jak zamierzał zaczął przeczesywać lewy korytarz.

Wykorzystywane umki':

MG:
Gobloidy nie ustępowały w obrzucaniu maga rzeczami i choć nie miały zbytnich umiejętności na celowanie, to nadrabiały to sporą ilością tych rzeczy rzucanych. A ponieważ były to w większości brudzące śmieci, to aż tak bardzo nie bolały. Ale istotnie, mogły irytować. Zwłaszcza, że makaron nie był pierwszej świeżości. Jednakże Seishuu postanowił działać, ruszył prosto na gobloidy i spłoszył gromadkę ognistym podmuchem. Z reguły ogień całkiem nieźle odstraszał zwierzęta. Na gobloidy też zadziałało. Stworki zaczęły się rozbiegać. Paru z nich zapaliło się futro i nie dość, że biegały, to jeszcze szaleńczo wrzeszczały. Jednakże chłopak nie musiał się martwić o wyrzuty sumienia, że zabił któreś ze stworków. Te całkiem sprawnie pomagały sobie nawzajem, aby ugasić ogień. Aczkolwiek te odważniejsze dalej rzucały rzeczami w maga i ruszyły w pogoń za nim, kiedy wkroczył do lewego korytarza. Trzymały jednak od niego stały dystans dziesięciu metrów.
Co zaś znajdowało się w owym korytarzu? Ano były tam schody prowadzące w dół, do czegoś co wyglądało jak magazyn, lub wielka spiżarnia. Leżało tam mnóstwo wszelkiego śmiecia, zardzewiałe topory, miecze, siekierki, jakieś stare monety, kamienie i worki z... Czymś szarym... A na samym środku tego pomieszczenia stała dość duża, drewniana skrzynia. Rzecz w tym, że była zamknięta i licho wiedziało, co w niej siedziało.

Seishuu: 123 MM; Obrzucany wszelkim śmieciem. Lekko przez to obolały, ale to nic poważnego.

Wyszło całkiem dobrze, udało się Seiowi odstraszyć zagradzające mu wejście Gobloidy i nawet żaden ze stworków przy tym nie ucierpiał, za bardzo. Ale chociaż udało mu się przejść to Sei spodziewał się lepszego efektu... psychologicznego? Po prostu był przekonany, że przestraszy potworki na tyle, że dadzą mu spokój. Jednak tak długo jak trzymały dystans mu nie przeszkadzały. Przynajmniej dopóki znów nie trafią go jakimś śmieciem, co znów może go zdenerwować.
W każdym razie blondyn dotarł do czegoś co można było nazwać magazynem. I raczej nie spodziewał się tutaj znaleźć tego po co przyszedł. Nie mniej postanowił do drewnianej skrzynki, które zwróciła jego uwagę podejść. Podejść, otworzyć i zobaczyć co tam w środku było. Naprawdę nie wydawało mu się, żeby znalazł w niej poszukiwaną kobietę, ale sprawdzić to należało. Gdyby skrzynka była zamknięta jakąś kłódką próbował ją rozwalić. Liczył, że jeśli faktycznie jakaś kłódka jest to będzie w na tyle kiepskim stanie, że ustąpi po kilku kopnięciach.

MG:
Przeszukiwanie jaskiń miało to do siebie, że można w nich było znaleźć wszelkiego rodzaju skarby. Czasem cenniejsze, czasem mniej. Skrzynia, która skrywała w sobie tajemniczą zawartość została otwarta dzięki dwóm kopnięciom. Wieko rozwarło się, ukazując wewnątrz mnóstwo pierza, szkła i naczyń. Jednakże było tam jeszcze coś co mogło przykuć uwagę nawet doświadczonych poszukiwaczy przygód, a konkretnie był to łańcuch. Gruby, złoty, długi na jakieś trzydzieści centymetrów. Ciężko było stwierdzić na pierwszy rzut oka, czy miał specjalne właściwości, ale czy warto było go tak zostawić. biorąc pod uwagę, że taka kradzież mogłaby rozzłościć gobloidy?

Seishuu: 123 MM; Obrzucany wszelkim śmieciem. Lekko przez to obolały, ale to nic poważnego.

Seishuu nie spodziewał się w skrzyni znaleźć poszukiwanej kobiety i nie znalazł. Zauważył jednak coś co zwróciło jego uwagę. Coś co nie pasowało do pozostałych śmieci. Był to gruby złoty łańcuch, na pewno dość drogi. Blondas stwierdził, że szkoda aby taki skarb marnował się w jaskini tych potworków. A w dodatku mógł mieć jakieś specjalne właściwości. Sei sięgnął po niego i schował do kieszeni, najlepiej tak żeby potworki tego nie widziały, bo mogły mu uprzykrzać życie jeszcze bardziej. A nie chciał znów niepotrzebnie się denerwować. Oczywiście mógł łańcuch zostawić, ale no... Szkoda było go zostawiać.
W każdym razie skoro nic więcej ciekawego w tym korytarzu nie było mag ognia miał zamiar zawrócić i kontynuować poszukiwania tym razem wybierając zgodnie z ruchem wskazówek zegara kolejny - środkowy - korytarz. Chyba, że potworki jakoś mu znów przeszkadzały. Wtedy coś będzie trzeba na to poradzić.

MG:
Mag ognia przywłaszczył sobie łańcuch i wyruszył w celu dalszej ekspansji jaskiń. I choć raz udało mu się przegonić gobloidy, to jednak te pozostawały uparte i jeszcze raz uprzykrzyły życie chłopakowi. Tym razem już nieco skuteczniej, aniżeli poprzez zwykłe obrzucanie rzeczami. Kiedy mag zajęty był ograbianiem magazynu, stworki przygotowały bardzo wymyślną pułapkę. Przed wejściem do głównej jamy rozciągnęły sznurek, o który Seishuu niefortunnie się potknął i przewrócił. Wtedy też spadła na niego siatka, która bardziej nadawałaby się do łapania królików niż ludzi, ale jednak była nieco uciążliwa. Parę gobloidów także od razu wskoczyło na maga i zaczęły go okładać patykami. Inne w tym czasie przygotowywały sznury, aby związać magowi kończyny. Czyżby miało i dojść do tego, że i Seishuu zostałby uprowadzony, przez tak niepozorne stworzonka?

Seishuu: 123 MM; Obrzucany wszelkim śmieciem. Lekko przez to obolały, ale to nic poważnego. Leży, zaplątany w siatkę. Przygnieciony ciężarem czterech gobloidów i okładany przez nie patykami. Uderzenia bardziej irytujące, aniżeli bolące, ale jest ich dużo.

Sei nie spodziewał się, że Gobloidy w tak krótkim czasie przygotują pułapkę i w ogóle trochę je lekceważył. Chyba to było głównym powodem, że wpadł w ich sidła. Następnym razem na pewno będzie bardziej uważał. Tymczasem jednak musiał się uporać z siatką, która na niego spadła i irytującymi razami jakichś badylów tych stworków. W sumie nie bolało za specjalnie, ale było naprawdę irytujące. Od razu więc spróbował się szarpnąć, żeby zrzucić z siebie ty kilka Goboidów, które się na nim znalazło. Spróbował też zrzucić z siebie sieć. Jeśli się udało to dobrze, wtedy spróbował tylko kopnąć najbliższą kreaturę złorzecząc i wrócić do poszukiwań. Jeśli zaś nie udało mu się uwolnić trzeba było podejść do sprawy poważniej.
I w takim wypadku Blondyn po prostu chciał aktywować jedno ze swoich zaklęć, aby otoczyć się ognistym pierścieniem (Ognisty krąg [D]). Jeśli nawet zaklęcie nie przepłoszy całkiem Gobloidów to przynajmniej utrudni im ciągłe obijanie. Liczył też, że może dzięki temu te włochate potworki, które na niego wskoczą się wystraszą i jeśli nie uciekną to chociaż stracą pewność w tym co robią i uda mu się je zrzucić. Wtedy spróbowałby wstać i zrzucić z siebie sieć. A będąc już oswobodzony przygasiłby swoje płomienie (PWM: Wygaszenie), nie całkiem ale na tyle aby mógł przez ogień przejść.
- Następnym razem nie będę się powstrzymywał i spalę tu wszystko. - nie krzyczał ani nic, powiedział to raczej spokojnie. Nie wydawało mu się też, żeby potworki zrozumiały słowa. Liczył jednak, że poważna mina oraz sztuczka jaką wykonał na niedogaszonym płomieniu (ot sprawił, żeby ogień buchnął w powietrze przybierając jakieś złowrogie kształty - PWM: Władca ognia) wystarczą, aby przekaz zrozumiały. Chociaż to był raczej blef. Fakt, potworki go zdenerwowały, ale nie na tyle żeby je tu żywcem popalić. Przynajmniej jeszcze nie. W każdym razie po tym oświadczeniu chciał ruszyć na eksploracje środkowego korytarza. Chyba, że mu się nie udało uwolnić. Wtedy jeszcze bardziej zirytowany będzie zmuszony użyć czegoś poważniejszego.

Wykorzystywane umki':

MG:
Potworki były uciążliwe, ale ognia to one się bały. Nawet przewaga liczebna nic nie mogła zdziałać wobec niszczycielskiego żywiołu, więc przerażone gobloidy prędko odstąpiły od maga. Choć bez wątpienia chciały się go pozbyć ze swych jaskiń, to jednak nie były w stanie tego dokonać. Seishuu zatem mógł spokojnie ruszyć dalej, do środkowego korytarza, pozbywając się po drodze uciążliwej siatki. Co prawda poleciało w jego kierunku kilka śmieci, ale to nic raniącego.
Miejsce do którego dotarł chłopak było kolejną, dużej rozmiaru jamą. Tylko, że w tej było mniej gobloidów, a te które mag zostawił za sobą, jakoś nie ośmielały się do niej zbliżyć. Gobloidy, które tym razem napotkał mag były nieco wyższe. Może o dziesięć centymetrów od swych pobratymców. Było ich też dziesięć i stały wokół kamiennego tronu, na którym siedział ponad półtorametrowy gobloid z kościanym berłem, z wiankiem na głowie. Tenże właśnie stwór wskazał berłem na chłopaka i zaczął mówić.
- Udź! O! Rać go! - wrzeszczał, ale gobloidy wokół niego się tylko tępo gapiły. Temu też gobloid ciężko westchnął. - Ego ce? - zapytał, a raczej brzmiało to jak pytanie.
Przy okazji, Seishuu zauważył za tronem wielką, mosiężną bramę. Ale ta wyglądała na doprawdy solidną i zamkniętą.

Seishuu: 117 MM; Obrzucany wszelkim śmieciem. Lekko przez to obolały, ale to nic poważnego. Ognisty Krąg 1/2

Seishuu chyba był idealną osobą do eksplorowania jaskini Gobloidów. Nawet on doszedł do takich wniosków widząc jak potworki reagują na ogień. Jego magia była idealna, aby je odstraszać. I to bardzo dobrze, bo gdyby nie to pewnie blondas nie dość, że musiałby włożyć więcej wysiłku, aby się tutaj poruszać to także posługując się inną magią musiałby się Gobloidów pozbyć, a nie tylko je wystraszyć. A tego chłopak nie chciał. I on i potworki miały w tym względzie szczęście.
Jak tylko pozbył się futrzaków, które na niego wskoczyły nie było większym problemem podnieść się i oswobodzić z sieci. Mag ognia mógł też od razu ruszyć kolejnym korytarzem co od razu zrobił. Te głupie potworki nadal w niego czymś rzucały, ale starał się to ignorować. W końcu i tak rzucając śmieciami krzywdy mu nie zrobią. Co prawda dalej go to irytowała i raz odwrócił się w ich kierunku, aby wrzasnąć, aby dały już spokój, ale było to pewnie bezcelowe.
W końcu dotarł do kolejnej jamy. W pierwszej chwili chciał westchnąć przekonany, że będą z niej wychodzić kolejne korytarze co tylko pewnie przedłuży poszukiwania, ale szybko zorientował się, że to pomieszczenie różni się od poprzedniego. Potworki w nim były większe, ale najważniejszą różnicą był naprawdę spory Gobloid siedzący na tronie. Musiał to być król czy wódz, a ci wokół niego to może jego gwardia? Cholera tam wie. Na szczęście to co w myślach Sei nazwał gwardią nie kwapiło się do spełnienia rozkazu swojego króla. Na szczęście, bo choć nie do końca chłopak go zrozumiał to miał wrażenie, że było to coś w rodzaju rozkazu zabicia go albo pojmania. Gwardziści nie spieszyli się z tym rozkazem, bali się? Może. Król zareagował na to bardzo szybko, widocznie nie był głupi. Zwrócił się tym razem do samego Seia.
Chłopak miał wrażenie, że tamten pyta go czego tutaj szuka. Może z tym wielkim dało się porozumieć? Nie zaszkodziło spróbować.
- Szukam kobiety. Przyprowadźcie ją do mnie i odejdę. - starał się używać prostych słów. - Jeśli nie będę szukał, aż jej nie znajdę. I spalę każdego kto wejdzie mi w drogę. - dodał znów starając się zabrzmieć groźnie. Chociaż tak naprawdę nie chciał tutaj nikogo, ani niczego spalić. Pytanie brzmiało czy Gobloidowy król go zrozumie. I czy będzie chciał współpracować.