Mieszkanie Sei'a

- Faktycznie, jeśli tak na to spojrzeć to ma to sens. - blondyn szybko zgodził się z wyjaśnieniem Emila. Całkowicie go to przekonało chociaż była to sklecona naprędce odpowiedź na jaką wpadł mag snów. Oczywiście Sei widział to jako niezachwianą prawdę, a którą się zgadzał. Bo przecież czy słowo dziadek nie kojarzy się z dobrotliwym staruszkiem, który opiekuje się dziećmi czy wnukami? Co prawda Sei niczego takiego nie doświadczył ze strony swojego prawdziwego dziadka, ale kiedy Emil wypowiedział słowa to własnie takie było jego wyobrażenie. Był całkowicie usatysfakcjonowany odpowiedzią, z którą zgadzał się bezsprzecznie. Sprawa dziwnego pseudonimu była rozwiązana, a skoro ciekawość została zaspokojona nie było sensu dalej zagłębiać się w ten temat.
Porzucił ten temat i szczerze przyznał co myśli o umiejętnościach Emila. Jego odpowiedź szczerze mówiąc zaskoczyła go. Blondyn wydał się nią zmieszani i widać było, że nie wie co na to odpowiedzieć. W chwili kiedy mówił myślał po prostu o magii jaką posiada Emil i porównał ją do swojej, ale odpowiedź mężczyzny wprawiła go w zakłopotanie. Z dziewczynką było chyba podobnie, spojrzała na Piaskowego Dziadka pierwszy raz od dłuższej chwili kiedy się odezwał, aby po tym nie wiedząc co zrobić z oczami znów skupiła się na naleśniku i zaczęła go jeść.
Ciszę jaka zapanowała po dłuższej chwili przerwał Seishuu.
- Nie o to mi chodziło... - odezwał się nieco niepewnie. - Miałem na myśli twoją moc. Widzisz, ja też potrafię używać magii. Tylko, że to magia ognia. Za jej pomocą mogę jedynie zaszkodzić innym. Nie mogę nią pomagać innym jak ty swoją mocą. - wyjaśnił.

Nie dziwiło go ich zaskoczenie. W końcu mógł nie mieć tego na myśli lub niespodziewał się takiej wypowiedzi ze strony Piaskuna. Jednakże nie mógł nic nie mówić kiedy ktoś uznaje siebie za gorszego. To było kłamstwo, które sobie wmawiał. Kiedy się odezwał i wyjaśnił o co mu chodziło zrozumiał lepiej co miał na myśli, ale nie akceptował tego. Magia ognia służy do zniszczenia? To człowiek ujarzmia magie, a nie ona jego. Zamrugał parę razy niczym w zwolnionym tempie zbierając kolejne myśli do wypowiedzi, a następnie powiedział:

Nie zgadzam się z tobą. Ogień, którym władasz to jedynie narzędzie. Narzędzie ujarzmione przez człowieka. Od ciebie zależy do czego go wykorzystasz. Może ono służyć jako przedmiot zniszczenia, ale może też dawać ciepło w mroźnych chwilach. Może stanowić bezpieczeństwo, pomóc przyrządzić posiłek i dać światło w chwilach gdzie spowiewa nas mrok. Twoja magia nie służy do szkodzenia ludziom. Od twoich decydzji zależy jak ją wykorzystasz, a wiem, że wykorzystasz ją mądrze. Bo jesteś dobrym człowiekiem Seishuu.

Po swojej wypowiedzi uśmiechnął się szczerze do chłopaka i dziewczynki. Miał przed sobą dwójkę wspaniałych ludzi. Fakt, że blondyn należał do grona magów i do tego takich, którzy posiadali w sobie dobroduszne zamiary sprawił, że musiał zaproponować mu członkostwo. Wiedział, że będzie się nadawał. Nie wiedział jednak czy pragnął pomagać innym tak bardzo jak on. Nie mógł jednak się dowiedzieć jeśli się nie odezwie i tak też zrobił.

Jeśli naprawdę chcesz pomagać to mam dla ciebie propozycje. Zbieram ludzi dla wspólnego celu. Ludzi którzy chcą dobrze, którzy chcą przeciwdziałać konfliktom. Spotykamy się za tydzień w górach północnych. By dotrzeć na miejsce odnajdź główny trakt górski i kieruj się nim, aż nie dostrzerzesz symbolu oka wyrytego na ścianie skalnej. W okolicy znajdować się będzie drzewo kasztana, którego wyrosło samotnie na zboczu niewielkiej półki skalnej. Po odnalezieniu oka zbocz ze ścieżki i szukaj dalszych symboli oka. Doprowadzą cię one do groty. Tam też będziemy.
Teraz... na mnie już czas.

Położył dłonie na stoliku i pomału odsunął krzesło do tyłu by wstać bez większych problemów. Poprawił torę w oklicy pasa i ręce założył za plecami, obserwując dwójkę i oczekując jakichś słów na pożegnanie zanim wyruszy dalej w drogę. W głębi serca liczył, że przyjmie, a raczej przyjmą jego propozycje. Wiedział, że wielce pomoże jego sprawie. Bowiem ludzkość zasługiwała na pokój, a by to osiągnąć każda para dłoni się przyda.

Sei spokojnie słuchał sprzeciwu Emila wobec jego wcześniejszej wypowiedzi. Jednak blondyn nie mógł się z tym zgodzić, nie do końca przynajmniej. Faktycznie magia była jedynie narzędziem i tylko od maga zależało jak ją wykorzysta. Magia ognia mogła się przysłużyć innym chociażby wymienione przez Piaskowego Dziadka przykłady były tego dowodem, ale... Miała po prostu znacznie więcej potencjału jeśli chodziło o zniszczenie. Poza tym była niebezpieczna i mogła niszczyć nawet jeśli jej użytkownik wcale tego nie chciał, mogła łatwo wymknąć się spod kontroli. Samemu Seiowi jeszcze nic takiego się nie zdarzyło, ale miał cały czas świadomość, że może do tego dojść.
- Tak, masz rację. Ma swoje plusy i staram się z niej dobrze korzystać. - zgodził się z Emilem nie dzieląc się swoimi wszystkimi przemyśleniami. Po prostu nie miał zamiaru się tu użalać nad sobą czy swoją magią, którą tak właściwie nawet lubił. Poza tym Sei był raczej pozytywną osobą, która nie zaprzątała sobie głowy czymś co może pójść nie tak.
Nieco zaskoczyły go kolejne słowa Emila. Zaskoczyły, ale jednocześnie zainteresowały dlatego starał się słuchać uważnie i zapamiętać. Z tym drugim nie mógł powiedzieć, że poszło idealnie, bo nigdy nie był dobry w zapamiętywaniu szczegółów. Zapamiętał najważniejsze, tak mu się przynajmniej wydawało. W każdym razie kiedy Emil skończył Sei milczał jeszcze chwilę. Oczywiście od razu na myśl cisnęła się masa pytań odnośnie tego co usłyszał, ale ostatecznie żadnego nie zadał. Po prostu pokiwał głową.
- W takim razie do zobaczenia. - odezwał się w końcu z uśmiechem. - Przyjdę, a przynajmniej jeśli uda mi się nie zgubić. - dodał wyjaśniając dlaczego jego pożegnanie brzmiało tak, a nie inaczej.
Dziewczynka w międzyczasie zdążyła skończyć jeść i w chwili obecnej nie wyglądała na zachwyconą usłyszanymi rewelacjami. Chyba nie podobało się jej, że blondyn ma zamiar udać się w jakieś podejrzane miejsce tylko dlatego, że zaprosił go tam tajemniczy nieznajomy. W przeciwieństwie do Sei'a ona nie ufała ludziom i ten pomysł kompletnie się jej nie spodobał. Wiedziała jednak, że nic nie jest w stanie powstrzymać go jeśli coś sobie postanowi. Spoglądała ponuro to na Emila to na Seishuu i z pewnością powie temu drugiemu co o tym myśli kiedy już Piaskowy Dziadek się ulotni. Nawet jeśli miało to niczego nie zmienić.
- Więc do zobaczenia, mam nadzieję. - powtarzając się mag ognia tym razem wyciągnął dłoń w kierunku Emila, aby uścisnąć jego prawice w pożegnalnym geście.

Koniuszki jego ust sięgnęły jeszcze wyżej kiedy usłyszał, że przyjdzie. To była dobra wiadomość, a takich potrzebowali jak najwięcej. Ostatnimi razy wiele osób zamartwiało się i przejmowało problemami na świecie w szczególności wojnami, które za niedługo mogą dotrzeć do Fiore. Trzeba było temu zaradzić, a im więcej osób będzie działało dla dobra sprawy, tym lepiej. Zerkając na dziewczynkę widział wyraźnie jej niezadowolenie z obecnej sytuacji, choć to było tylko przypuszczenie. W końcu zachowywała się niepewnie już od samego początku. Coś jednak mówiło mu, że czuła dyskomfort z jego propozycji. Kiedy spotkają się w grocie dopilnuje by zapewnić jej komfort.
Po tej wypowiedzi podał dłoń chłopakowi skupiając się by nie wyleciał przypadkiem z niego piasek. To byłoby nierozważne uśpić go w takim miejscu. Potrząsnął ręką w popularnym geście, obdarzył dwójkę ostatnim miłym uśmiechem i ruszył swoim standardowym tempem w dalszą podróż. Czyli do tych co go potrzebowali.

z/w