Obsydianowa Twierdza

P-Przyprawiać wodę!? Czy on dobrze słyszał? Chyba jednak nie polubi tej kobiety. Ale może wypiła za dużo wina i teraz bredzi?-Mamma Mia, Madame! Chyba nie sugeruje pani że zupa to tylko przyprawiona woda! Prawdziwy kucharz dostrzeże piękno i sztukę w przystawce, zupie, deserze czy daniu głównym! Dobra zupa może być dziełem sztuki na miarę dziczego udźca!-Odpowiedział nieco oburzony Marco i przywołał 50l garnek.-Ludzie nie chcą ładnego i ekstrawaganckiego jedzenia. Chcą dobrego i pełnego miłości posiłku. A tym co rozświetli buzie tutaj zebranych to nisamowity barszcz z uszkami ala Marco Polo, Mamma mia!-I to powiedziawszy zabrał się za robienie barszczu. Tak, Barszczu.

Salomon:

Twoją głowę wypełniały wątpliwości, które postanowiłeś rozwiązać z pomocą Druisa.
Spytałeś więc małego, wystraszonego człowieczka...
On zaś rozejrzał się dookoła, jakby bał się, że ktoś go podsłuchuje, odetchnął głęboko i pokręcił głową...
-Nic nie jest w porządku. Nie powinniście tu przyjeżdżać.-
Powiedział to szeptem, tak, by słyszał go tylko chłopiec.
-Starych, wiernych żołnierzy już nie ma-
Druis zdecydowanie był osobą, którą trzeba było ciągnąć za język...



Marco:

Magda spojrzała na Marco, kwitując całość kilkoma słowami.
-Tego jeszcze nie widziałam. Proszę cię bardzo, Marco Polo, zrób ten barszczyk... Prawdziwy pojedynek i tak odbędzie się przy deserze...-
I tak Magda zabrała się za robienie udźca, raz po raz spoglądając na wysiłki Marco...
Po kilkunastu minutach mięso stało już w brytfannie, nasmarowane olejem i przyprawami, posypane świeżymi ziołami, hodowanymi w malutkim, zakrytym ogródku obok kuchni...
-Tak właściwie, to czego ty tu szukasz, Marco?-
Zadała pytanie Magda, chcąc trochę umilić im czekanie na koniec zmagań...

Jednak moje obawy się potwierdziły. Brak żołnierzy, dziwne zachowanie barona oraz strach Droisa wyraźnie pokazywały, że coś jest nie tak. Nie wiedziałem jednak nadal, co takiego się stało oraz co może nas czekać w tym miejscu. Sama zmiana warty i wyrzucenie zaufanych żołnierzy wcale nie świadczyły o tym, że w zamku rozszerzyło się zło i na pewno nie mogłem po kilku nic nie znaczących słowach uznać barona za siewcę całego zła świata. Być może był jakiś dobry powód, aby odesłać tych żołnierzy i zatrudnić nowych. Być może dawni zginęli broniąc granicy. Nie należałem do osób, które po kilku słowach zaczną mordować wszystkich wokół wierząc, że czynią to w słusznej sprawie, wcześniej chciałem poznać powody. Obecnie jedyną osobą, która mogła je znać był nieco małomówny służący.
- Takie dostaliśmy zadanie, musieliśmy przyjechać i mam wrażenie, że dobrze zrobiliśmy - oznajmiłem - Co się stało ze starymi żołnierzami? I gdzie jest lord, do którego przybyliśmy? Możesz nam powiedzieć wszystko co wiesz? Obiecuję, że zajmiemy się tą sytuacja i jak najszybciej ją wyjaśnimy.
Podczas mówienia tych słów uśmiechałem się licząc na to, że moja postawa wzbudzi zaufanie u Droisa i przedstawi nam jak najwięcej informacji. Nie chciałem jego krzywdy, ale zdawałem sobie sprawę, że każde słowo mogło przysporzyć mu problemów. Zauważyłem również, że służący rozgląda się nerwowo. Czyżby obawiał się śledzenia, a może assasinów, którzy nie pozwolą na zdradzenie przez niego prawdy? Rozejrzałem się również będąc gotowym do obrony służącego zasłaniając go własnym ciałem (najlepiej ręką) lub blokując uderzenie za pomocą guan dao. Jeśli zauważę wroga natychmiast do niego podbiegnę z próbą przyłożenia mu do gardła ostrza mojego guan dao uniemożliwiając atak. Jeśli będzie ich kilku o pomoc poproszę również jednego z moich duchów Sajr, aby natychmiast pojawiła się przy drugim przeciwniku. Oczywiście nad schwytanie zabójców przekładam obronę Droisa. Wolałem nie mieć żadnych zwłok niż zwłoki służącego, który starał się nam pomóc. Po udzieleniu informacji będę musiał porozmawiać z naszą pracodawczynią.
- Księżniczko wydaje się, że coś tutaj jest nie tak - powiem - To ty nas wynajęłaś i chciałbym usłyszeć co proponujesz zrobić w zaistniałem sytuacji. Jeśli chodzi o mnie z wojskowego punktu widzenia poczekałbym na powrót Marco Polo z kuchni starając się nikomu nie zdradzić naszej wiedzy. Potem możemy, albo porozmawiać wprost z baronem i przedstawić mu co wiemy czekając na jego wyjaśnienia. Drugą możliwością jest rozdzielenie się w nocy. Marco Polo mógłby cię ochraniać, a ja zbadałbym zamek i spróbował odkryć jego tajemnice, gdy większość powinna spać. W nocy mam małą przewagę więc powinno być w porządku. Oczywiście to ty Pani tutaj wydajesz rozkazy i wybierasz, co powinniśmy zrobić.
Potem czekałem na polecenia naszej pracodawczyni, które bez względu na sens zamierzałem wykonać. To ona tutaj wydawała polecania, a ja zamierzałem się jak najlepiej do nich dostosować.

No i gdy tylko Marco zakasłał rękawy rozpoczął gotowanie! Wpierw woda na wywar, przyprawy, ugotowanie buraków, dodanie wina, szczypta magii[PWM] i Voilla, barszczyk ala Marco na wolnym ogniu powoli się gotował. Pozostawało szybko machnąć uszka, czyli wiadomo, kapusta i grzyby na patalnie, podsmażamy, jednocześnie szybciutkie zrobienie ciasta, farsz nakładamy na ciasto, zwijamy w uszka i gotujemy. A jak już ugotowane to potem wiadomo, ale na razie czekał aż będzie pora obiadowa, dopiero potem nadejdzie czas nakładania.-Hmm... niczego. Eskortujemy panią Florę.-Odpowiedział spokojnie Marco bo nie była to według niego żadna tajemnica.

///Hej moje owieczki. Jako, iż mam zbyt dużo na głowie, po pracy zero chęci i... no cóż, mój pomysł na tą misję był zbyt... ambitny, czas przeprosić was za czekanie i rozdać zadośćuczynienie za stracony czas. A więc, wybaczcie i do zobaczenia na innej misji, tym razem jako gracz vs gracz.///


MG:

Magda Gessler pochwaliła zupkę Marco. Była wręcz fantastyczna, jakby dodano do każdego talerza szczyptę magii. Wszyscy zjedli z uśmiechem na twarzy, choć w milczeniu.
W nocy, kiedy Salomon chciał wyjść ze swojej komnaty, okazało się, że jest zamknięta na klucz.
Rano, Flora de la Rosa zechciała wybrać się na spacer, który został jej "zasugerowany" przez namiestnika twierdzy. Jako jej ochroniarze, Marco i Salomon, wybrali się z nią.
Kiedy wrócili do zamku, nigdzie nie spotkali ani żywej duszyczki, więc mogliście się wziąć za przeszukiwanie zamku. Wszyscy dotarliście do głównej sali, w której panowała całkowita ciemność.
W jednej chwili zapalono świetlne lacrymy, a zewsząd usłyszeć można było huczne "WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!".
Z różnych kątów wyłaniali się słudzy, dostojnicy, był nawet Baron Berenil i ojciec Flory.
Wszak Flora właśnie obchodziła 18 urodziny. Niespodzianka w tak niespodziewanym miejscu widocznie się udała, wszak dziewczyna była niewątpliwie bardzo zdziwiona.
Magda Gessler wraz ze swoimi ziomeczkami zastawiła suto stoły i wszyscy bawili się do nocy...
Jako, iż grubej kucharce spodobał się Marco, on i jego malutki przyjaciel dostali od niej specjalny podarunek na drogę.
To malutkie ciasteczka w kształcie serduszek dla Marco i w kształcie koron dla Salomona. Do paczuszki Marco była przyczepiona karteczka.
"To specjalne ciasteczka, według przepisu mojej Babci, najsłynniejszej Kuchennej Magini we Fiore. Podobno mogą przywracać utraconą Moc Magiczną, niech wam dobrze służą. Do zobaczenia Marco"
I tak udaliście się w drogę powrotną do bardziej cywilizowanej części Fiore.

Salomon: 15PD, 10k klejnotów, 5x ciasteczko, przywracające 5MM za jedno, 3 dni na fabule
Marco: 15PD, 10k klejnotów, 5x ciasteczko, przywracające 5MM za jedno, 3 dni na fabule