Koala

Grupka magów znalazła się na pokładzie statku. Ten wyglądał na nieco podstarzały, jednak dzielnie pokonywał dystanse. Magowie mieli okazje w tym czasie się zapoznać ze sobą, czy porozmawiać ze zleceniodawcami, którzy przebywali w kajucie na górnym pokładzie niemalże cały czas. Tak właśnie minęły dobre dwa dni ich leniwej wędrówki, a właśnie... wraz ze zbliżającym się południem, grupka magów zbliżała się do celu! Ostatnie pytania, czy niejasności mogły zostać wyjaśnione właśnie teraz, a potem... będą mogli działać?!

Czas na odpis do 26.10.2015.
P.S. Jeśli chcecie do tego czasu możecie dać więcej postów. W sensie... możecie ze sobą popisać, poznać się etc.

Jako że Zenek był tu jedynym policjantem, a raczej osobnikiem, który miał największą styczność z prawem - postanowił się mianować komendantem wyprawy. Nie tyle co to powinna być jego powinność, a po prostu chciał. Uważał, że to zabawne dyrygować grupą osób. Wszakże gildie mu zabrali, a teraz w policji to jemu rozkazywali, a nie on im, tak więc...
Pierwszym postanowieniem 'szefa' było zebranie grupy magów w kajucie na górnym pokładzie. Chciał przedyskutować z badaczami wstępny plan działań i ich cele, bo jak wiadomo, na suchym lądzie wszystko mogło się zmienić. A jeśli ktoś nie chciał wykonać polecenia - zagrozi mu wywaleniem za burtę. Jeśli to nie poskutkuje, przekuje słowa w czyn i serio wywali gagatka do morza.
- Nazywam się Arai Daiichi i przynależę do oddziału fioletowo-czarnych Policji Magicznej. Ale jako że mój udział w misji nie jest oficjalny, mówcie mi po prostu Arai-san. - odezwał się, gładząc po fioletowym futerku Fufusia, którego trzymał.
- Jak mniemam. - odezwał się do badaczy. - Oczekują państwo od nas przede wszystkim ochrony przed... zwierzętami, oraz pomocy przy ich ewentualnym schwytaniu, czyż nie? Dlatego przypomnę, że na pierwszym miejscu stawiamy własne zdrowie, więc nie będę tolerował brawury i narażania życia, któregoś z nas. - rzecz jasna miał na myśli pozostałych magów. Poza tym nieco ubawiła go ta kwestia: 'nie pozwolę na narażanie czyjegoś życia', większego bullshitu chyba nie dało się powiedzieć. Ale wczuwał się. Musiał grać prawego i dbającego o ludzi funkcjonariusza.
- Tak więc jeśli uznam, że jest niebezpiecznie, bez sprzeciwów macie się wycofać. W przeciwnym razie porzucamy misje. Wy robicie swoje, my swoje. Rozumiano? - rozejrzał się po obecnych wzrokiem nieprzyjmującym sprzeciwów. - Dobrze, myślę, że plan działania ustalimy na miejscu, chyba że mają państwo/panowie już jakiś obmyślony, to zamieniam się w słuch. W każdym razie po wyjściu na ląd zaczniemy od rozbicia obozu. - i to by było na tyle. Odstąpił ze 'sceny' i pozwolił mówić innym.

A jeśli nie będzie o czym gadać, to pozostały czas przeleży w swojej koji, co i raz wyglądając na pokład, by rozprostować kości i pozwolić Fufusiowi odetchnąć świeżym powietrzem.

- Oczywiście. Życie najważniejsze, zrozumiałem. - Odrzekł policjantowi uśmiechając się szczerze, gdy skończył mówić. Przez ostatnie dwa dni nie mało odzywał się do swoich towarzyszy misji, raczej obserwując ich po cichu, lub podsłuchując. Nie robił tego w sposób zbyt dosadny by ktoś mógł coś podejrzewać. Ot zerkał kątem oka, lub nastawiał uszu, a zmysły miał całkiem niezłe.
W ogóle strasznie cieszył się, że tu był. Naprawdę, tego typu misje jaką mają zamiar zaraz odbywać, to był miód na jego serce. Nareszcie coś w miarę spokojnego. Ba, nawet ma współpracowników, którzy mogą mu pomagać, a on im.
Zastanawiał się co może ich napotkać?
Ale to nie było teraz ważne, ważne, że pragnął nawiązać relacje z nowo poznanymi towarzyszami broni, albo magii. Lecz by to było możliwe, trzeba było najpierw się z nimi poznać. I to miał zamiar teraz zrobić.

W kajucie zebrało się łącznie sześć osób. Jak można było się domyślać w pomieszczeniu znajdywały się trzy panie oraz trzech panów, wliczając w to Zenka. Poza małomównymi, a i jakby nieprzytomnymi Frau i Yumi znajdowała się tam jeszcze kobieta o sięgających za łopatki, falowanych włosach w kolorze ciemnego blondu i brązowych oczach. Przyodziana była w ciemnogranatowy, jeśli nie czarny skórzany kombinezon, zaś po swoich bokach miała broń palną wraz z magazynkami przy nich. Obok niej, czy też nieco za nią stał z dobrych kilka centymetrów wyższy od Zenka, który miał krótkie brązowe włosy i czerwone oko. Drugie skryte było za przepaską, a i przechodziła przez nie blizna, więc najpewniej obraz nie był zbyt ładny. Co więcej - on miał na plecach kuszę, a przy pasie jakieś krótsze ostrza, zaś jego strój przypominał coś na wzór ubioru łowieckiego. - Nie musisz tego mówić. Poza załogą są tu sami magowie, którzy mają polować na zwierzęta - powiedział tylko mężczyzna, na co jego towarzyszka przytaknęła mu tylko głową. Zapadła dość niezręczna cisza, którą przerywały chyba tylko płonące świece. - Zrobicie, co uważacie. Płacimy od zwierzęcia, a nie za czas poświęcony - dodał jeszcze tylko nim opuścili pomieszczenie, ignorując pozostałe kwestie, a i zostawiając magów samych sobie. Oczywiście później mieli nieco więcej czasu dla siebie, który niestety stracili na... ciszy. Co więcej - powoli dopływali do brzegu, czy też raczej ich statek zatrzymywał się, a niedługo później nadszedł dość prosty komunikat, obwieszczony na pokładzie: - Każdemu z was przysługują trzy szklane kule. Oczywiście nie złapią one stworzenia ot tak, ale jeśli będzie ono odpowiednio osłabione to powinny uwięzić w swoim wnętrzu pojedyncze monstrum. Są silniejsze niż zwykłe szkło, ale i tak uważajcie, aby go nie uszkodzić bo potwór ucieknie. Jeśli macie jeszcze jakieś pytania - TERAZ. Potem nie będzie okazji...

Czas na odpis 01.11.2015

Frau otrząsła się z letargu. Cała podróż nie za dobrze się czuła. Chyba miała to... co nazywali chorobą morską. Większość czasu spędziła wymiotując do wiadra, a kiedy już tego nie robiła - spała. Właściwie dziewczyna nie wybrała się na tą misje, aby polować. Co to to nie. Nie miała zamiaru krzywdzić biednych zwierząt i chciała dopilnować, aby te faktycznie nie cierpiały za dużo. Chociaż nie wiedziała, na ile będzie jej dane wykonać tą misje. Ale oprócz tego miała jedno główne zadanie! Otóż na takiej zapomnianej wyspie, mogłby mieszkać jakieś Kitsune. A ona, jako Strażniczka, musiała dopilnować, aby nikt ich nie zranił, albo złapał! To było najważniejsze. Kiedy dowiedziała się o tej misji, z początku w ogóle się nią nie zainteresowała, ale potem pomyślała właśnie o biednych Kitsune. Będą potrzebować jej pomocy! Chyba... Zamierzała obronić wszystkie. Siedząc już w kajucie ze wszystkimi, czuła wciąż nasilające się mdłości, jednak na szczęście nie było aż tak źle, co by musiała biec po wiaderko. Przysłuchiwała się z uwagą ludziom. Powiedziała tylko:
-Jestem Frau... Lamia Scale.
Po czym siedziała cicho w kącie. W sumie nie była pewna, czy dobrze zrobiła mówiąc z jakiej gildii jest. Lamia nie miała najlepszej reputacji...
Nie miała narazie żadnych pytań, więc po prostu słuchała. I czekała.

Widząc, że pojawiła się jeszcze jedna dodatkowa osoba, Charles nie miał już żadnych skrupułów do tego by zostać w stanie milczka, którym był ostatnimi czasy. To nie było w jego stylu, ale jednocześnie ciężko było mu funkcjonować w nowych warunkach. Z towarzyszami misji. Dość dawno nie wypełnił z kimś zadań i zleceń, więc ciężko było się przyzwyczaić do takiego stanu rzeczy.
Blondyn spojrzał się, na dość kiepsko wyglądającą Frau. Na podstawie dźwięków, oraz obserwacji które podjął wcześniej, stwierdził, że cierpi na chorobę lokomocyjną. Biedaczka, trzeba było jakoś ją pocieszyć, ale najpierw formalności powitalne!
- Właśnie, nie przedstawiłem się wcześniej. Mówcie mi Hyde, miło mi was wszystkich poznać. Chciałbym zapytać się, czy są jakieś gatunki zwierząt, które wyjątkowo mocno chcecie schwytać? Wówczas wiem na czym mógłbym się mocniej skoncentrować. Prócz tego jak będziemy się komunikować? - Odezwał się sympatycznie, ze szczerym uśmiechem. Schwytanie tych stworzeń może być naprawdę fascynującym zajęciem. Nie mógł się już doczekać by dotrzeć na ląd.
W między czasie postanowić jeszcze ofiarować chwilę uwagi dla Araia, oraz Frau. W końcu wydawali się takimi ciekawymi osobowościami(Przeszukuje bazę danych...), poznanie ich bliżej może okazać się pierwszym krokiem do zaawansowanej znajomości!
- Bardzo miło mi Cię poznać Frau. - Powiedział do niej uprzejmie, obarczając ją pocieszającym uśmiechem. Szkoda mu było jej. Jednak zaraz dopłyniemy na miejsce więc nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem.

Byli prawie jak trenerzy Pokemonów, którzy poszukują nowych gatunków. Różnicą było tylko to, że większość nie robiła tego dla wytrenowania ich, a dla kasy. Zenek był jednym z nich, nie obchodziły go jakieś głupie zwierzaki, wziął się za to zlecenie tylko dlatego, że akuratnie potrzebował schwytać Hipciomisiaczka, coby panna ze sklepu magicznego zrobiła mu potrzebny przedmiot. Tak więc wpakował kule do kieszeni, czy związał inną siatką (zależnie jak duże były), a następnie skierował się na górny pokład, gdyż dopływali na miejsce. Fufuś rzecz jasna siedział pod pachą właściciela, co i raz 'Fufając' na wszystko wokół, zaś Zenek dla pewności przyozdobił go w miniaturowe szeleczki ze smyczą. Równie fioletowe, co jego futerko.
- Mam nadzieje, dzieciaki, że nie kłamaliście z tym, że jesteście magami. Walka i jednoczesne bronienie nie należy do wygodnych rzeczy. - głównie kierował uwagę do Frau, bo nie żeby Muto był jakimś seksistą, ale na silną to ona nie wyglądała, choć wspomniała o przynależności do Łuski Lamii. No cóż, najwyżej zdechnie, niezbyt to wielka strata.
- Hipciomiasiaczek. - wzruszył ramiona i wrócił do obserwacji zbliżającego się lądu. Miał cichą nadzieje, że znajdzie tą pokrakę w miarę szybko i z tą samą prędkością będzie mógł się ewakuować z powrotem do sklepu, gdzie otrzyma swoje dobro. - Nawet nie pytaj jak on wygląda, bo i tak nie uwierzysz. Mnie samemu ciężko uwierzyć, że się w ogóle na to pisałem. Jak będziemy się komunikować? Nie-nie wiem... trzymajmy się razem to nie będzie problemu. Wygląda na to, że tamci są dobrze przygotowani, to nie potrzebują naszej pomocy. - westchnął. Ten jego ciągły uśmiech był irytujący...

- Im rzadsze tym lepsze - wymamrotała tylko kobieta, mierząc chłodnym spojrzeniem Hyde'a. Chciałoby się powiedzieć, że chłopaka przeszły ciarki, jakby to nieznajoma spoglądała na niego, jak na chodzącego trupa. Aż nasuwało się pytanie, czy ona na pewno jest tutaj by łapać zwierzęta, czy może po prostu dla... polowania? Te kilka słów wywołało sporą ciszę, która została wykorzystana przez magów na względną rozmowę, a w międzyczasie dziewczyna zniknęła gdzieś za drzwiami. - Nijak. Komunikacja jest zbędna. Łapiemy i wracamy - będziemy tutaj dwie doby, a potem statek wraca z wami lub bez was - rzuciłby tylko mężczyzna, kierując się do łódki. Nie miał zamiaru się cackać, a lepiej by dzieciaki, czy policjant wiedzieli, z czym mogą się spotkać. Praca, jak każda inna, a czas był raczej dość ważny. Nawet jeśli magowie mieli inne powody, aby być tutaj. Ponadto Hyde spróbował poznać swoich sojuszników, jednak we własnej bazie danych nie mógł sobie przypomnieć, aby to kiedyś spotkał któregoś z nich (sorry jeśli nie ogarnąłem pwm, ale tak wskazuje opis). - Jeśli wpadniecie w kłopoty, użyjcie rac. Może jakoś się was uratuje... może... - rzucił tylko, wskakując do jednej z łódek w czasie w którym pod nogi grupki magów upadły trzy torby. Ich wygląd przypominał podniszczone plecaki, które mimo wszystko jakoś trzymały się razem. W środku znajdowała się odpowiednia ilość prowiantu, scyzoryk, latarka oraz wcześniej wspomniana raca. Do tego wszystkiego przy jednym z ramion znajdywały się trzy szklane kulki, które przypominały - Pokeball'e. Ostatecznie jednak znaleźli się w łódkach. Panie w jednej, a panowie w drugiej. Podpływając do brzegu mogli już dostrzec niecodzienne odmiany ryb, czy też niektóre żyjątka, co bardziej przypominały pływające pod wodą psy, koty i szczury. Mimo wszystko płynęli dalej, aż dotarli na plażę. Piaszczysta i spokojna, a od niej w oddali widać było ścieżkę, która pewnie prowadziła w góry, a także drogę wiodącą do lasu. Inną z atrakcji było oczywiście samo morze, a także... oddalona nieco mielizna. Wszystko po to, aby mężczyzna kiwnął głową w kierunku kobiety, a ta z zadziwiającą sprawnością pobiegła w kierunku górskiej ścieżki - on sam zaś ruszył powolnym krokiem w kierunku lasu, spoglądając tylko ostatni raz na grupkę magów i mówiąc jeszcze: - ...czterdzieści osiem godzin.

W następnym poście jak coś przygotuję mapkę, acz na razie wystarczy wam chyba taki opis tego, co widzicie.
Czas do 04.11.2015

I tak zawstydzona już Frau, dostała dosłownie zalana falą wstydu, po słowach Zenka. Wcześniej jednak uśmiechnęła się niepewnie do Hyda, mamrocząc coś, że jego też miło poznać. Przyjrzałaby mu się, ale nie było okazji, zresztą nie była tutaj, żeby się gapić na chłopców! Wsadziłą szklane kule do kieszeni, chociaż nie była pewna, czy w ogóle jej się przydadzą, po czym ruszyłą za Zenkiem, ponieważ z tego co widziała, czuł się najpewniej i mimowolnie potraktowała go jak lidera.
-J-jestem magiem!-wykrzyczała, patrząc na mężczyznę i czerwieniąc się ze wstydu niczym świeżo wyciągnięty z ziemi burak. Co prawda, nie była jakoś szczególnie silna, ale wierzyła w swoje Liski, a to było najważniejsze... I wtedy zobaczyła Fufusia i z trudem powstrzyła się, aby po prostu podbiec i go nie pogłaskać.
-A-ale słodki.-powiedziała, podchodząc prawie pod samego Zenka i przyglądając się futrzanemu zwierzakowi. Kiedy wsiedli do łódki, złapała swoją torbę i przerzuciłą ją przez ramię. Więc race... w razie kłopotów. Nie wiadomo, co znajdą na tej wyspie, ale to mogłbyć cokolwiek, prawda? Brzuch bolał ją coraz bardziej, chociaż im bliżej była brzegu, tym lepiej się czuła. Może to kwestia psychiki... w każdym razie kiedy już się tam znaleźli, postanowiła, że narazie przyczepi się do Zenka, więc stanęła tak blisko niego, że pewnie czuł jej oddech na ramieniu. Jeśli gdzieś się ruszył, to ona za nim. Przy okazji spojrzała na Hyda takim spojrzeniem, które mówiło "TY TEŻ SIĘ NIE ODDALAJ". Może i była magiem, ale czuła się bezpiecznień w ich towarzystwie. No i ten puchaty stworek!

[Wybacz Kajl, ale czas ucieka, to się wbijam przed ciebie z postem]

Spojrzał na Frau, którą najwyraźniej zabolały słowa czerwonowłosego. Lecz nic nie odpowiedział. Poprawił tylko Fufusia i chciał już wsiąść do łódki, gdy dziewczyna do niego doskoczyła i jakby nigdy nic zaczęła się zachwycać jego zwierzakiem. Nie trzeba chyba tłumaczyć jak zareagował na to Zenko?
- Czyż nie?! To moje oczko w głowie, nazywa się Fufuś ~ - odpowiedział wesoło, głaszcząc świnkę po futerku. Dobra, zdała. Od teraz jest pełnoprawnym kolegą Zenka, może nawet uratuje jej życie, gdy ta będzie miała problemy.
48h, race, prowiant i wiele jeszcze innych rzeczy. Ci goście faktycznie byli nieźle przygotowani, trzeba to przyznać bez bicia. ...Nie żeby to jakoś obchodziło naszego Zenka, ale dobrze, że mieli jakąś zagrychę. W każdym razie: po dotarciu na plażę pierwsze co zrobił, to rozprostował kości i pozwolił ciału czerpać przyjemność ze stanie na stabilnym, nie bujającym się gruncie. Zaś panu i pani pomachał na odchodne bez słowa w stylu 'tak, tak, spierdalajcie'.
Westchnął. Widoki go mało obchodziły. Chciał jak najszybciej załatwić swoje i zmyć się z tej przeklętej wyspy, by robić swoje. Chaos na świecie sam się nie zasieje. Tak więc na początku zajrzał do plecaka, coby sprawdzić, czy aby na pewno nie było tam żadnej mapy, czy czegoś takiego. Nawet niespecjalnie zwrócił uwagę na to, że dziewczyna zmieniła się w glonojada i przyssała mu się do pleców. W KOŃCU SIĘ KOLEGOWALI. W każdym razie - z mapą, czy bez, Zenko zakręcił kółko paluchem, a następnie obrał jakiś randomowy kierunek, gdzie wypatrzył ścieżkę, czy inną drogę prowadzącą w chaszcze.
- Dobra, kompanijo, wymarsz. - po czym zaczął kroczyć przed siebie. - Ty tam. Idziesz pierwszy, będziesz czujką. Jak cię coś zeżre, to będziemy wiedzieli, że trzeba uciekać. - zwrócił się do Hyde bez słowa sprzeciwu. A następnie wręczył Frał Fufusia z całymi szeleczkami i smyczką. - Tylko wiesz, żeby mu futro z łepka nie spadło. - poinstruował. Okej, skoro wydał rozkazy to mógł się opitalać. Wyciągnął pognieciony rysunek Hipciomiasiaczka by Ruda ze sklepu Magicznego i zaczął go studiować.

Drużyna musiała załatwić swoje sprawy - z tego też powodu grupka magów początkowo skupiła się na rozmowie, a po rozdzieleniu obowiązków ruszyli w... lewo. Powolnym, niespiesznym krokiem szli przed siebie, acz Hyde zdawał się nieco nieobecny. Wszystko to miało tylko jeden cel, a dokładniej to - iż znaleźli mapkę! Mieli jakiś pogląd jak powinni działać, jednak nic na razie nie wyskoczyło. Jedynie przez środek piaszczystej plaży zdawało się sunąć jakieś żyjątko na prawo od nich. Zaś kilkanaście metrów przed nimi znajdywało się pasmo górskie, prowadzące do... lasu? Do tego po ich lewej stronie piasek zdawał się nieco bardziej ubity, a w kilku miejscach jakieś dziesięć metrów od nich z ziemi wyłoniło się kilka par oczu, które to obserwowały magów. Tak przynajmniej mogło się wydawać, ale co mieli teraz do roboty?

Poglądowo
o - miejsce gdzie byliście/startowe;
X - wasza lokacja;
Y - gdzie poszedł male NPC;
Z - gdzie ruszyła female NPC;

Frau normalnie była zszokowana. Przez chwile nie wiedziała jak się zachować, po czym przyjęła Fufusia wraz z "wyposażeniem" i przytuliła go lekko.
-Będzie ze mną bezpieczny, panie Daiichi.-powiedziała poważnie, głaskając stworka po futerku i zastanawiając się jaka to rasa. Przez chwile chciała zapytać o to swojego towarzysza, ale stwierdziła, że jest to nieważne. Był słodki, futrzasty i to się liczyło! Upita radością i słodyczą zwierzaka Zenka, szła nie patrząc zbytnio na okolicę, aż w końcu prawie się wywaliła, więc trochę się ogarnęła. Postanowiła nawet, że przywoła Tenko, aby te pomogły im w poszukiwaniach. W końcu to lisy. Mają dobry węch. Dlatego użyła swojego zaklęcia i przy niej pojawiły się dwa białe lisy, które spojrzały dziwnie na Frau. Ta uśmiechnęła się do niech i schyliła głowę w formie ukłonu, one zaś zrobiły to samo. Formanolność dopełniona. Teraz dziewczyna mogła się nimi posługiwać.
-Tenko, pomóżcie mojego koledze w poszukiwaniach. Jeden niech węszy po okolicy, drugi niech nas pilnuje. Tu jest dużo dzikich stworzeń... I... Czy wyczuwacie w tym miejscu jakieś Kitsune?- powiedziała dziewczyna w ich mowie przy pomocy swoojego PWM. Sama zaś zaopiekowała się Fufusiem, tak jak Zenek kazał.

- Dobra! Mamy szklane kule to możemy ruszać-ruszać-ruszać-ruszać-ruszać-ruuuuuusza-a-a-a-a-aćććććććć...(Nastąpiło chwilowe zawieszenie systemu. Debuguje...)
Minęło parę chwil nim umysł chłopaka z powrotem zaczął działać w sposób poprawny. Kiedy się to już stało, byli już w drodze do lasu, a on był z przodu. Spojrzał się na Zenka lekko zdziwiony, a potem na Frau.
- Eee.. długo mnie nie było? - Spytał się nieco skonfundowany sytuacją. To pewnie wszystko przez tą wodę morską. Niech szlag trafi tę przeklętą korozje.
Szybko rozglądnął się orientując się w sytuacji. Oczy w piasku, zwierzak policjanta, mapa, która mimo paru prób wysilenia swojej wyobraźni za Pergrande nie przypominała mu Koali z kilofem i burgerem, zaklęcie przywołujące dwa lisy Frau... zaraz. Czyżby używała magii? Hmm... to nie dobrze. Będzie musiał się tym zająć.
- Coś sądzę, że nie wyglądałbym zbytnio apetycznie dla tych stworów. - Uśmiechnął się lekko w stronę Zenka, odgryzając mu się za tekst apropos bycia czujką.
Przy okazji starał się dobrze zarejestrować przyzwane przez towarzyszkę stworzenia do bazy danych. Wydawały się interesujące.
Kiedy tylko zakończył tą czynność, przystąpił do intensywnej obserwacji stworzeń w piasku. Starał się podjeść do nich, tak by wyraźniej je zobaczyć, wcześniej używając przybliżenia w oku(PWM).
Starał się zdobyć z obserwacji możliwie jak najwięcej danych.

I tak se szli, Zenek nie zwracał zbytniej uwagi na drogę, jeno zerkając pod nogi, coby się o coś nie wyrżnąć. Był pochłonięty tym co na mapie oraz na rysunku, który zresztą po dłuższej chwili na nowo upchnął do kieszeni. Raczej niezbyt trudno będzie się zorientować, że mają do czynienia z Hipciomisiaczkiem jak go spotkają, trzy głowy, dwie niedźwiedzie, jedna hipopotama. Tak więc no. Problematyczną kwestią pozostawało, gdzie powinni się udać, by spotkać owy okaz. Odbić na północ, czy może dalej przeć na zachód i potem zwiedzić południe? Dwa dni wydawały się kupą czasu, ale cholera wie jak ta wyspa jest wielka.
Spojrzał na Hyde i po prostu olał, to co powiedział, następnie złożył mapę i przeniósł wzrok na Frau i jej lisy. A więc umie przywoływać zwierzaki i do nich gadać. Okej.
- Niech szukają trzygłowej paskudy. Nie powinna być trudna do znalezienia. - mruknął.
- To czy jesteś apetyczny to się dopiero okaże, jak już wylądujesz w żołądku, ale nam nie będzie dane się tego dowiedzieć. - zripostował chłopaka, rzecz jasna z uśmiechem na ustach. Następnie wygrzebał z kieszeni paczkę papierosów i umieścił jednego w ustach, by po chwili odpalić. Kij, że to mogło bardziej zaszkodzić, niż pomóc w 'polowaniu', ale on myśliwym nie był, to się nie znał. A chciało mu się palić, to palił. Proste. - Przy najbliższym rozwidleniu pójdziemy dalej prosto, a potem na południe, jak będzie droga. Jak się uda to zwiedzimy wpierw zachód, a dopiero później zobaczymy, co dalej. - zakomenderował, jak przystało na dowódcę tego małego oddziału 'taktycznego', po czym szedł dalej, co i raz zerkając, czy aby na pewno Fufuś ma się w porządku.

Słonko świeciło wysoko na niebie. Jego blask był na tyle silny, że najwyraźniej przygrzało ono ciut za bardzo niektóre przewody, a mag z prorodzinnej gildii musiał się przez pewien moment ogarnąć. Lekkie zwarcie minęło, jednak to nie był jedyny problem na jaki natknęła się grupka. Czerwonowłosy policjant pragnął odnaleźć jak najszybciej poszukiwane stworzenie, ale pierwszy problem pojawił się przy dość prostym bodźcu - zapachu. Mężczyzna nie wiedział jak pachnie upragnione żyjątko, więc liski Frau miały problem z rozpoczęciem poszukiwań. Mimo wszystko całość ruszyła do przodu, a z nią pozostał jeden lisek. Drugi pomknął rozejrzeć się w kierunku lasu, gdzie też aktualnie się znajdował, będąc na skraju wzroku dziewczyny. Nic póki co nie znalazł, a przynajmniej poza nietypowymi szyszkami, które miały usta i oczy, a do tego coś na kształt... nóżek? Ale wisiały na drzewach. Może to normalne? W międzyczasie blond reprezentant drużyny ruszył do ocząt wystających z piasku, a z każdym krokiem ów oczka zdawały się drżeć, jakby to żyjątko obawiało się czegoś. Wszystko tylko po to, aby po czymś na kształt kichnięcia mag Grimoire został zaatakowany przez krótką, piaskową zamieć, która opadła chwilę później odkrywając niewielką, a i jakby dziecięcą głowę hipopotama w odcieniu piaskowo-ziemnym, czy jak kto woli kremowo-brązowym. Co zaś z szarżującym za ich plecami piaskiem? Ten zdawał się odbić w kierunku morza, jakby to ono było jego pierwotnym celem, a nie magowie. Wszystko jednak przerwał donośny ryk, który najlepiej usłyszał jeden z lisków Tenko. Oczywiście ten bliżej lasu. Mógł zauważyć, jak kilka szyszkowych rzeczy spada na ziemię, a jakieś cięższe kroki zostały postawione na ziemi. Jakby tego było mało to drugi z Tenko wydawał się dość... zaniepokojony? Czyżby coś wyczuwał? A może coś groziło Frau?

Hyde - 100MM;
Zenek - 130MM;
Frau - 120MM, Tenko 1/3;