Regina Regit Colorem

Wzrostem nie wybija się ponad tłum. To raczej jej jest dane zadzierać głowę do góry, by spojrzeć rozmówcy prosto w oczy. Ramiona i biodra ma dość wąskie. Wcięcie w talii jest raczej delikatne. Nie możemy w jej przypadku mówić o żadnych kobiecych kształtach. Brakuje też jako takich piersi. Oczywiście są! Lecz nie powalają one swoim rozmiarem. Ramiona ma szczupłe, ciut za długie, uwieńczone są zgrabnymi dłońmi.
Ubiór ma zawsze elegancki, jednak nie strojny. Zazwyczaj są to sukienki dość proste w kroju, sięgające zawsze za kolano. Do tego obowiązkowo buty na obcasie, by choć na chwilę poczuć się nieco wyższym. Najczęściej można ją ujrzeć w kolorach pastelowych. Strój dopełnia licznymi dodatkami. Czarne kolorkowe rękawiczki, kapelusz o szerokim rondzie, nadający szczyptę tajemniczości, biżuteria imitujące perły. Tak mniej więcej rysuje się jej codzienny ubiór.
Jednak nie tylko wygląd zewnętrzny tworzy prawdziwe odbieranie danej osoby. Ważne są Take inne aspekty.
W przypadku Senki ważnym elementem będzie chociażby styl w jakim się porusza. Wszystko, co robi, zdaje się być niepewne. Jakby nie do końca chciała uczynić krok na przód, jakby nadal się zastanawiała, czy warto to czynić. Czy może lepiej poczekać na lepszą okazję? Zupełnie jakby trzymała rękę nad płomieniem. Może oparzyć, ale też ogrzać. Ona boi się spalenia, więc próbuje go uniknąć, pozostają jednak nadal w jego cieple.
Głosu nie ma donośnego. Mówi raczej cicho i czasami trudno ją usłyszeć. W wypadku jednak, gdy coś chce osiągnąć, potrafi go podnieść. Jednak nawet wtedy może zostać zwyczajnie olana. Widać niektórym nie pisana jest kariera mówcy.
Najważniejszym aspektem jest jednak mimika, jaką dysponuje. Niestety nie posiada ona rozbudowanego wachlarza wyrażania emocji. Zazwyczaj na jej twarzy pozostaje łagodny uśmiech, lecz nie wiadomo czy w danym momencie jest ona szczęśliwa, czy to po prostu wyćwiczona mina. Jeżeli się denerwuje prostuje wargi lekko je przygryza, marszczy brwi i nos. W chwilach strachu stara się go nie okazywać. Skupia się na innych rzeczach. To samo tyczy się smutku. Trudno wtedy odgadnąć, co jej chodzi po głowie interpretując same ruchy. Nigdy nie płakała pięknie i nie zamierza się tego uczyć. Życie to nie ckliwy film. Gdy się cieszy- na pewno to zauważysz. Ma wtedy iskierki w oczach, cała promienieje.

Charakter to jedynie zbiór ogólnych cech, ale postaram się go opisać dość jasno, by odzwierciedlił całą postać.
Przede wszystkim w oczy rzuca się bierność, jaką okazuje do większości wydarzeń, jakie mają miejsce dookoła niej. Nie miesza się zazwyczaj w nieswoje sprawy. Świetnie tutaj pasuje wcześniejszy opis strachu przed płomieniem. Raczej trzyma się na uboczu. Problem sprawia jej moment, w którym to ona znajduje się w centrum uwagi. Można by nawet odnieść fałszywe przeświadczenie, że obawia się ona ludzi. Jest ono dość błędne, gdyż nie czuje przed nikim absurdalnego lęku. Po prostu jej instynkt podpowiada, by nie wkładać dłoni między futrynę, a drzwi, gdy nie wiem, kto jest po drugiej stronie. Lepiej po prostu stać bezczynnie niż potem cierpieć. Jest zaprzeczeniem teorii, że lepsze jest jakiekolwiek działanie niż jego brak.

W momentach, gdy sytuacja wymaga jej ingerencji, jest bardzo spokojna. Analizuje każdy punkt po kolei, szuka zawsze najlepszego i zarazem najłatwiejszego wyjścia. Nie poddaje się zbytnio w takich momentach uczuciom, szczególnie gdy coś zagraża jej lub innym. Upust emocją da dopiero w momencie, gdy znów poczuje się bezpiecznie i będzie z dala od ludzi.
Stara się grać osobę w miarę odważną i pewną siebie, choć samotną. Nieczęsto okazuje prawdziwe intencje i uczucia. To może doprowadzić ją do ponownego upadku.

Ludzki sposób postrzegania historii skupia się głównie na zdarzeniach złych. Mimo to w ich życiu jest wiele szczęścia. Czemu nie potrafimy go dostrzec?

Zazwyczaj narodziny dziecka jest to zdarzenie obchodzone hucznie. Nowy członek rodziny jest witany z uśmiechem na twarzy. To kolejny powód, by dalej żyć. Pojawiają się nowe cele. Ale też wymagania i potrzeby. Ten przypadek nie był wcale inny od wszystkich pozostałych. Schemat zawsze pozostaje taki sam. W końcu historia zawsze zatacza koło. Czasami większe, czasami mniejsze.
Maleństwo otrzymało imię Senka. Zdaje się teraz, że było idealnie dobrane, a ten, kto je wymyślił, musiał patrzeć w przyszłość, jak dalej potoczą się losy dziecka.
Swe dzieciństwo spędziła szczęśliwie. Niczego jej właściwie nie brakowało, choć trudno w tym wypadku mówić o wystawnym życiu. Starzało jednak na życie. Od zawsze uśmiech na jej twarzy był powodowany przez jedną i tą samą osobę. Czym może się bowiem zajmować kochany starszy brat, jak nie pilnowaniem małej siostrzyczki? Szczególnie, że ta nie była zbytnio uważna i często wpadała w kłopoty. Zazwyczaj były to błahostki jak stłuczony wazon czy potoczne złapanie zająca. Zdarzały się jednak takie sytuacje, gdy nadal nie jest nikomu do śmiechu wspominając dawne wypadki. Najboleśniej wspomina ten, gdy o mało nie podpaliła całego domu, przewracając świeczkę. Niewiele dzieliło ją wtedy od tragedii. Tylko dzięki braterskiej pomocy udało jej się przeżyć pierwsze lata w miarę spokojnie.
Była przede wszystkim ciekawskim dzieckiem, które koniecznie chciało zajrzeć w każdą szparę. Zrobi to, mimo że rodzice ostrzegają, że nie powinna tak robić, że zostanie pokarana. Ból nie by dla niej ważny, jeżeli tylko udało się jej odkryć coś nowego. Wydawała się całkiem mądra i inteligentna. Matka miała tylko cichą nadzieję, że ta ciekawość nie wpędzi ją kiedyś w coś gorszego.
Matka. Od zawsze w pamięci rysował się obraz pięknej kobiety, zawsze uśmiechniętej i pełnej dobrego słowa. Przy tym piekielnie sprytnej. To ona nauczyła dziecko pewnego zimowego wieczoru grać w szachy, gdy ojciec z synem poszli szukać drzewka w lesie. Gra tak bardzo jej się spodobała, że od tamtego momentu nie wtykała już wszędzie swojego nosa, bo zbyt ciągnęło ją do kilku figurek z drewna. Jednak nowe zainteresowanie nie znalazło ujścia, z powodu braku dobrego przeciwnika. Czasami miała tylko szansę zmierzyć się z dziadkiem, ale ten musiał wkrótce odejść.
Została więc sama. Brat nie nadawał się do takich zabaw.

Nadszedł też czas, kiedy to ojciec zainteresował się młodszą latoroślą. Najlepszym sposobem na zacieśnienie stosunków wydawało się nauczenie malucha magii, którą ojciec sam się posługiwał. Jego starania spełzły na niczym, bo Senka nie przejawiała zdolności w kierunku, w którym chciał ją prowadzić. Zdawała się być nie zainteresowana takimi dziwnymi zabawami. O wiele bardziej kochała swoje szachy.

Senka bowiem posiadała zdolności magiczne, jednak były ukierunkowane one trochę inaczej niż można było przypuszczać. Dzięki magii potrafiła na chwilę ożywić swoje szachy. To jeszcze bardziej ją odizolowało, bo nie czuła już potrzeby rozmowy z prawdziwymi ludźmi skoro mogła ich zastąpić czymś lepszym. Na szczęście sekret szybko wyszedł na jaw.

Lata mijały. Nadszedł w końcu moment, gdy, już nie jako dziecko, Senka dołączyła do jednej z małych gildii. Ludzie w takim wieku popełniają wiele głupst, z których zazwyczaj się potem śmieją. Czasami trafia się jednak taki błąd, którego nie da się naprawić, bo zabrnęło się za głęboko. Nie posłuchawszy słów swoich rodziców pozostała w tej grupie ludzi, którzy powoli zaczynali się okrywać złą sławą. Wykorzystać magię do własnych celów? Czemu nie. Właśnie po to przecież ona jest!
Rozum szybko wrócił na swoje miejsce. Senka opuściła gildię tuż przez jej ostatecznym sądem.

Kolejnym ważnym zwrotem w jej życiu, o którym warto wspomnieć był zapewne ślub, czy raczej jego brak. Sama o tym zdarzeniu niewiele wspomina, a jakikolwiek próby podjęcia tego tematu ignoruje i próbuje sprowadzić rozmowę na inny tor. Jeżeli jej towarzysz nadal będzie drążył tę samą rzecz prawdopodobnie coś mu zrobi.

Obecnie całym jej życiem jest mała kawiarenka, z której zazwyczaj nie wyszczubia nosa. Magii używa rzadko, wręcz unika tego.

Umiejętności:

Ekwipunek:

Piękny zestaw szachowy, w którego skład wchodzi szachownica wykonana w dużej mierze z mahoniu. Dopełnieniem tego dzieła sztuki są marmurowe bierki. Nieczęsto pokazuje ten mały cud. Nikt nie wie, że wśród figur brakuje czarnego króla.

Magia:
Magia Ożywienia: Szachy

Użytkownik danej magii może powołać do życia dość znany przedmiot jakim są szachy. Zwykłe bierki nabierają wtedy ludzkiego wyglądu jak i cech. Mag ma do dyspozycji 16 pionów i 16 figur. Każde z nich jest indywidualne. Właściwości zależą zarówno od koloru jaki reprezentują, ale także od zajmowanej pozycji na planszy. Głównymi minusami danej magii są dość spore ograniczenia. Mag nie może przyzwać jednocześnie dwóch bierek posiadających różne kolory (biały i czarny). Oznacza to, że może korzystać tylko z jednej ze stron. Nieprzemyślane decyzje mogą mieć w tym przypadku bolesne konsekwencje. Ponad to trzeba zawrzeć więź z danym przedmiotem. Tylko dzięki niej jesteśmy w stanie nadać im charakter.
Samo przywołanie bierki przypominać może przywołanie Gwiezdnego Ducha. W tym jednak przypadku nie zostaje otworzona żadna brama. Dana figura lub pion znikają po prostu z rąk właściciela, a na ich miejscu pojawiają się odpowiednie personifikacje. Szachy nadal jednak pozostają bytem nieożywionym. To znaczy mogą się poruszać, walczyć, mówić, jednak nie oddychają, nie jedzą. Nie mają własnego życia. Powstały jedynie, by służyć właścicielowi. Mimo to każdy posiada własną świadomość.
Odsyłanie następuje w głównie z woli mag lub gdy bierka dozna obrażeń uniemożliwiających jej ciągłość gry (dla każdej inna wartość). W danych wypadkach ludzka postać rozpada się (znika), a właściciel odzyskuje zabawkę.
Ilość przyzwań danej persony jest ograniczona przez ilość posiadanych bierek. Dla przykładu pionów jest aż osiem, wież dwie, a król tylko jeden. Ograniczenie to obowiązuje na cały dzień (misję etc.). Dodatkowo jednocześnie możemy przyzwać tylko jednego reprezentanta. (np. jeden pion, lecz gdy zostanie odesłany może zostać przyzwany inny, musi jednak „odpocząć”).

Pasywne Właściwości Magii
Strateg
Jako osoba grająca w szachy, Senka jest w stanie zaplanować swoje ruchy. Stara się przewidzieć także posunięcia swojego przeciwnika. Nie ma w tym żadnej magii. Po prostu czysta kalkulacja. Dodatkowo jako osoba dość pasywna podczas walki jest dobrym obserwatorem. Stara się wyciągać wnioski z danej chwili.
Opanowanie
Przez większość czasu stara się zachować spokój, choćby miał być tylko pozorem. Trudno jest ją podczas walki wyprowadzić z równowagi. W sytuacjach patowych nadal zachowuje się normalnie. Nie panikuje. Oczywiście nie znaczy to, że nie da się jej przestraszyć.
Racjonalizm
Całkowity brak pewności siebie, jak i niepewności. Stara się pozostać neutralna, nie świętuje przedwcześnie zwycięstwa. Ocenia szanse swoje, przeciwnika.
W jedności i zgodzie
Nie potrzebuje słów, by porozumieć się ze swoimi bierkami.
Wersja pomniejszona
Jest w stanie przywołać swoje bierki w wersji pomniejszonej. Nie posiadają one wtedy prawie żadnych umiejętności. Mają maksymalnie 20 centymetrów wysokości. W takiej formie można z nimi co najwyżej porozmawiać o pogodzie.