Chata starego czarownika Gordona

Dwie rzeczy przekrzykiwały się właśnie w jej umyśle, dwie uwagi walczyły o jej atencję, a ona sama nie mogła zdecydować się, która z tychże była w tym momencie ważniejsza i której powinna była poświęcić więcej uwagi. Być może posiadały kompletnie tę samą wagę i być może nie powinna była w ogóle trudzić się próbą rozróżnienia ich w ten sposób. Może po prostu tak musiało być, że akurat teraz chciała naraz powiedzieć mu o dwóch rzeczach, których nie rozumiała, co do jednej z nich domagała się dodatkowych wyjaśnień, co do drugiej natomiast kompletnie nie mogła się z nim zgodzić. I być może dlatego, gdy on przecierał jej twarz, w jej oczach zabłyszczało coś w rodzaju płomyka i przybrały one bardziej żywy wyraz. Zupełnie jakby to samo jej spojrzenie domagało się od Dziewiątego zauważenia, tak jakby przez samo spojrzenie Ayame chciała wyrazić swoje wątpliwości w sprawach, które obwieszczał jej Dziewiąty. W końcu jednak jedna sprawa wzięła górę nad drugą, jak to zwykle w życiu bywa nie dało się bowiem opowiedzieć o dwóch kwestiach naraz, a dziewczyna musiała zdecydować się na to, od czego zamierzała zacząć.

- Nigdy się z tobą nie zgodzę, wiesz? Nigdy. Na tym świecie jest tak wiele dziwnych i niezrozumiałych rzeczy, że nigdy nie można powiedzieć "nigdy". Czym jest niemożliwe? Niemożliwe jest tylko tymczasową niemożnością znalezienia odpowiedzi na nurtujące pytania. Nie mów, że coś jest niemożliwe. - chciała go przekonać różowowłosa będąc jednocześnie świadomą tego, że nie jest w tym momencie najlepszą osobą pod tym kątem. Jak mogła go przekonać do swojego zdania, gdy rzeczy, w które sama wierzyła okazywały się jedna po drugiej nieprawidłowe, błędne lub po prostu nieprawdziwe? W to co Dziewiąty mówił Ayame nie chciała jednak ani trochę wierzyć. Nie podobało się jej stawianie kropki na końcu tego zdania i kończenie dyskusji tego typu stwierdzeniem. "Tego się nie da". Próbował? Pewnie próbował. A może nie spróbował? Nawet jeśli jednak on próbował i zawiódł to nie znaczyło to, że kolejna próba też tak się zakończy. A jeśli on nie mógł, to może ktoś inny mógł dla niego. Tak samo jak ona sama nie mogła często zrozumieć wielu spraw i dopiero wpływ innych ludzi nastawiał ją na to, w jaki sposób winna była myśleć. Nawet jeśli czasem ten wpływ był destrukcyjny lub zły to jednak pokazywał, że na tym świecie nie ma absolutów i rzeczy, których nie dało się zmienić. I w tej kwestii nie chciała dać za wygraną.

Gdy jednak wyraziła tę kwestię słowami momentalnie naszedł ją strach spowodowany kwestią numer dwa. Mogła komuś podarować życie? Mogła kogoś uratować od śmierci? Pierwszy raz poczuła się tak zdjęta strachem jak w tym momencie, a jednocześnie przecież świadoma była tego, że nie powinna się była tak czuć, bo to co zostało jej dane było niesamowitą nagrodą i miało niesamowitą wartość. Ba, gdyby ktoś zechciał tę zdolność jej wykupić to pewnie Ayame zarobiłaby niesamowitą fortunę, tymczasem jednak ona czuła się sparaliżowana tym czego się dowiedziała. No bo... jak miała zdecydować? Kiedy miała podjąć taką decyzję? W stosunku do kogo? Kiedy? Gdzie? Jak? Czemu? I czy? Mogła uratować jedną osobę spośród milionów ludzkich istnień? Czym miała się kierować? Miała wybrać osobę, którą lubiła? Miała zachować tę zdolność na kogoś wybitnego? Miała jakieś kryteria czy ich nie posiadała? Jej wzrok teraz wyrażał autentyczne przerażenie, przerażenie z powodu daru, który uzyskała. "Nie jestem w stanie dokonać takiego wyboru!" krzyczał jej wzrok, lecz Ayame przełknęła tylko nerwowo ślinę, a następnie tym samym przerażonym spojrzeniem zerknęła ponownie na Dziewiątego. - ...rozumiem. - odpowiedziała mu. Może to był dla niej test? "Rozumiem" było powiedziane mocno na wyrost o czym świadczyła wyliczanka pytań sprzed chwili. Chciała jednak spróbować samej dojść do jakiegokolwiek wniosku. Chciała sama zrozumieć kilka kwestii. Chciała zrozumieć... dlaczego w ogóle to jej przydzielono taką moc? To chyba najbardziej zaprzątało jej uwagę. Kto wpadł na ten pomysł? Kto pomyślał, że akurat ona ma posiadać taką moc? Ze wszystkich osób na świecie? Akurat ona? Już sam wybór osoby, którą mogła "wskrzesić" ją przerażał, ale według słów Dziewiątego to nie było wszystko, bowiem człowiek taki miał przejść przez inne trudne doświadczenia nim stałoby się co miało stać. A Ayame mogła decydować i była autentycznie w tym momencie przerażona. - ...spróbuję zrobić tak by było dobrze. - powiedziała nieco trzęsącym się głosem, po którym próżno było słyszeć faktycznej pewności siebie. Ale kto czułby takową w tej sytuacji?

"Wracać do siebie". To zabrzmiało dopiero dziwnie w kontekście wszystkiego co się teraz zdarzyło. Wracać do siebie. Nagle to zdanie brzmiało najbardziej absurdalnie z wszystkich, które tego dnia padły w jej obecności. Tak po prostu wrócić do siebie. - Kiedy się zobaczymy następnym razem? - zapytała jednak Ayame, która wiedziała, że to nie jest ostatnie spotkanie z Dziewiątym. A przynajmniej była o tym bardzo mocno przeświadczona. Choćby po to, by odsunąć ten cholerny kamień z drogi Dziewiątego. Nawet jeśli miałaby to zrobić kompletnie sama.

Przyjęła słowa pielęgniarki lekko kiwając na nie głową, by dać jej znać, że rozumie, a następnie spokojnie zsunęła się z łóżka i zaczęła pakować swoje rzeczy, a ktokolwiek to spojrzałby w tamtym momencie na nią łatwo dojrzałby, że dziewczyna była myślami zdecydowanie gdzie indziej. Nie wiedziała czy Dziewiąty faktycznie wierzył w to co sam powiedział, ale to nie miało żadnego znaczenia. Ona w to wierzyła, a to wystarczyło za nich obydwoje. Jedyne co musiała teraz zrobić to kiedyś po prostu udowodnić mu, że miała rację. Najlepiej byłoby, gdyby zrobiła to przy okazji zmuszając go do przyznania się do błędu, więc przekornie miała nawet nadzieję, że teraz jej nie wierzył. Będzie musiał później swoje słowa odwołać i będzie mu głupio. Tak musiało być.

Spojrzała jeszcze raz na swój znak, a następne zabrała się z miejsca, w którym się znajdowała. Gdzie teraz pokierują ją nogi, tego dokładnie nie wiedziała, ale zastanawiała się co Dziewiąty miał na myśli w kwestii wykorzystania danej jej mocy. Tutaj się z nim zgadzała. To wszystko było bardzo trudne i nie wiedziała jak możliwie mogłaby być w stanie podjąć sensowną decyzję w tej materii. Rozejrzała się jeszcze przed wyjściem po pokoju, poszukując wzrokiem Jacoba, ale tu go nie było. Ciekawie gdzie teraz się znajdował. Tak samo jak ciekawe gdzie był Dziewiąty. O tej dwójce właśnie myśląc Ayame opuściła teren szpitala.

[z/t]