Deteremiko

First topic message reminder :

Miejsce to nie jest znane szerszej publiczności. Co dziwi, biorąc pod uwagę branżę w jakiej się znajduje, oraz charakter tego miasta. Nie jest też zamknięte, tylko kto by chciał wchodzić do niezbyt przyjemnego miejsca?
Tak na plaży stoi mała drewniana lekko zaniedbana budka. Z drugiej strony jakby plaża ja pochłonęła i piasek przysypał ją nieco tak do połowy, a może celowo krzywo stoi? Wygląda na opuszczoną, podmyta budkę rybacką, a u góry szyld
" Deteremiko"
Miejsce z otwartymi drewnianym drzwiami z tyłu ich napis, "prosimy zamykać" napisane byle jak kredą. Nie kusi to zbytnio, lekki zapach pleśni. Jednak jak wejdziecie do środka i przejdziecie kilka kroków dzieje się coś dziwnego. Ten usyp piasku przy przeciwnej ścianie z zewnątrz pełni jakąś jednak funkcje, mianowicie widzicie, że jest zejście w dół, szerokość może 180 cm. Tunel ten ciągnie się jakieś 160 metrów i...

Spoiler:

Hol restauracji, dalej idąc wyznaczonym chodnikiem dojdziemy do recepcji. Po bokach są odnóża.

Restauracyjne

Spoiler:

Czy pokoje

Spoiler:

Cenna uwaga, system ma funkię noc, w tedy szyby w magiczny sposób stają się absolutnie czarne i nic przez nie nie widać.

--------------------------------------------------


Anulej prowadził Senchi po dzikiej plaży, cięgnie za sobą, szybkim krokiem, po mimo uciążliwego piasku. No tak, po nim gorzej się chodzi, człowiek się zapada. W końcu widać, że kieruje się prosto do jakiejś starej niewielkiej budki.
- Tam cię wykorzystam
Nie da jej uciec i jeszcze bezczelnie tak
- Nie uciekaj, to namiętne uczucie, jesteś moja i tylko moja i nikt cię nie uratuje
Dalej wciąga ja do środka, potem prowadzi tunelem i... z uśmiechem
- Mam cię,
Ukłon i elegancko
- Czy Pani byłaby tak dobra i zechciała zjeść ze mną kolacje we dwoje?
Oczy skierowane w jej spojrzenie, czekał na jej reakcję. Lekko zadrżał, troszkę głupio ja sprowadził w to miejsce, ale chciał zrobić niespodziankę, zaskoczyć.
- Przepraszam za swoje zachowanie, to część niespodzianki. Mam nadzieje, ze cie nie obraziłem czy przeraziłem
Po czym po cichu mroczniej
- Ale i tak lecę na ciebie
Teraz podszedł ktoś z obsługi okazuje się że czekano na nich. Ciekawe kiedy ten Anulej to wszystko załatwił. Stolik, na nim jedna świeca zamiast lampy z lakrymą. Pusto nikogo w tej sekcji, nie gra też żadna muzyka, widać tylko pływające rybki.
Zapomniał jej odsunąć krzesła, w sumie był nieco zestresowany, jednak chyba jakoś zasiedli.

Anulej nie planował tego, lecz ... wyszło tak że wylądował z ukochaną w pościeli. Noc musiał być burzliwa, bowiem pościel była mocno pogięta. Co więcej on sam myślał, że ich pierwsza noc będzie polegała na upojnym tuleniu się do siebie i wyznawaniu miłości, westchnięciach, tuleniu, na małych pocałunkach, słodkich i niewinnych. Tak, sam sobie zepsuł plany, tym swoim postępowaniem.
Co gorsza, wszystko działo się tak szybko i było ciemno i.. i ogólnie to, co oni zrobili? Anulej wiedział tylko tyle że czuł się spełniony i to nie jeden raz, oraz ze kocha ją, a wiec jak zacząć nowy dzień? Czuł jej ciepło, jej piękne pachnące ciało zaplatane o niego i jakoś nie zamierzał jej puszczać, ani wstawać.
- Bierzesz mnie?
Tak, oczka się świecą radośnie
- Nie masz ubrań i to ty jesteś moja
Tu ją mocno do siebie przyciska,tuląc bardzo czule wręcz pomrukując z zadowolenia. Nazwisko Nekozuma, czyli Neko- kot, zuma- mroczny, ciemny , zobowiązuje.
Pogładził jej ciało, tak chyba sprawdzając czy wywołuje jeszcze dreszcze, ona jest taka milutka w dotyku, cieplutka, po prostu
- Kocham cię
Delikatny całus, uwaga w nosek a co, trzeba podroczyć się. Anulej najwyraźniej chciał troszkę poleżeć, to luksusowy hotel, śniadanie jest w tedy, kiedy sobie je zażyczysz. Na własnie hotel i tu pojawia się coś dziwnego, mianowicie ten pokój był dziwnie potulny. Nie był taki zimny, chłodno wystrojony surowo, bezdusznie tylko właściwie, odnosiło się wrażenie, że jakby ktoś tu czasami mieszkał. I ta pościel, zazwyczaj na ręcznikach, na pościeli jest logo, nazwa hotelu, tu nie było inaczej tylko że "Deteremiko Fami rī hoteru Nekozuma" co jest grą słów angielskich i japońskich, Deter - ang. zniechęcać odstraszać; nawiązanie do butki u góry, Emiko to imię. Czyli Deteremiko oznacza odstraszać, zniechęcać Emiko ( siostra Anuleja) Fami ri hoteru jap. hotel należący do....Anulej jakby celowo zgiął w łapce ten napis.
- Słyszałem, że dzisiaj można udać się na festyn, ale pierw nie wiem jak wyjśc z łóżka
Tu udaje ze nie moze bo Senchi na nim leży
- Nie da się, musisz mnie pocałować... znaczy się... ok całuj

Miłe pieszczotki przed wstaniem, jakoś żadne z nich nie kwapiło się, żeby opuścić ciepłe łóżeczko.
- A, bo ty rzeczywiście masz ich dużo.. - odpowiedziała uszczypliwie, z chęcią pozwalając się dalej tulić. Dotyk rąk Anuleja nadal przyprawiał ją o miłe dreszcze, co zapewne mroczny Nekozuma zauważył.
- Ja też cię kocham, bardzo - po uzyskanym całusku, Senchi potarła delikatnie noskiem o jego nosek, tak na eskimoska. Mogła przy tym zajrzeć w jego oczy z bardzo bliska i przesłać wzrokiem miły uśmiech na dzień dobry.
Emblematów z pełną nazwą hotelu jeszcze ciągle nie zauważyła, no ale przecież ktoś inny skupiał teraz całą jej uwagę. Tak mile się wylegiwało przy nim, ale powoli docierało, że chyba cośtam mówił ciekawego.
- O? Jaki festyn? - zainteresowała się. Co prawda, leżała już obok niego, ale Anulej nadal się zgrywał, jak to ona przeszkadza we wstawaniu. Niemniej, jak ma całować swego ukochanego, to nie trzeba prosić dwa razy. Uczyniła to z wielką chęcią, i naprawdę wielce porządnie.

Cisza, spokój, ciepło ukochanej osoby. Wszystko to sprawiało,że Nekozuma moze spać, leżeć tu aż do kolejnej nocy. Chociaż zdaje sobie sprawę, ze nie w każda można tak szaleć, lecz teraz jest taki "miodowy okres" kiedy to nie wyobraża sobie nawet chwili bez Senchi. Za pewne jednak to mu nie minie, on strasznie boi się samotności, nie tylko przez swoją magię. Po kolejnym pocałunku, cicho zaczął mówić.
- Nie no festyn, dzień patrona tego miasta. W sumie co tam , skoro i tak nie wychodzimy z łóżka.
Cicho, bowiem nie zamierzał jeszcze się budzić, on za dnia własnie śpi, w nocy grasuje. Jednak po chwili leżenia słuchać burczenie w brzuszku i pytanie
- To był twój czy mój?
Uśmiech
- Chyba jednak trzeba wstać zjeść śniadanie, ale.. ale to oznacza ze się ubierzesz?
Tu mina zszokowana
- Stracić taki widok, czy umrzeć z głodu... jestem w kropce.
Tu z smutno-poważną-przerażoną minką, łapka w górę i próbuje zabrać jej pościel, czy odchylić od góry wkładając głowę ( łaskocząc), chce dorwać się do jej okrągłości. Pozostaje pytanie jak zareaguje strona zaatakowana.

Scena jak na razie niewiele się zmieniła. Wyglądało, jakby czas nagle przesał płynąć tylko zastygł tej jednej niekończącej się leniwej chwili.
Dopiero odgłos żołądka domagającego się pożywienia nietaktownie przerwał tę sielankę. Na pytanie Anuleja Senchi postanowiła dojść do prawdy drogą empiryczną. Zmieniła nieco pozycję przykładając ucho do brzucha chłopaka, nie bacząd na to, że jej włosy mogą go łaskotać. Posłuchała przez chwilę robiąc wielce poważną i mądrą minę, w końcu zawyrokowała zgrywając się i udając nadal naukową powagę:
- Chyba jednak twój.
Jak słusznie zauważył Nekozuma, pasowało coś zjeść, i czarnowosa szybko potwierdziła jego obawy związane z tą czynnością.
- Oczywiście, że się ubiorę.
Anulej zapewne bardzo wziął do serca tę pogróżkę, gdyż w desperackim akcie protestu (czy też z zemsty za wczeniejsze łaskotki) zaatakował z wyraźnym zamiarem odebrania dziewczynie kołderki. Ona nie była przygotowana na tak nagły i energiczny ruch z jego strony, a więc jego zamiary zakończyły się powodzeniem. Przynajmniej w pewnym stopniu. Bo jednak gdzieniegdzie miała trochę gilgotek, wsuketk czego zaczęła piszczeć i się śmiać wierzgając, by trochę uśmierzyć uczucie łaskotania. Przeturlałi się zaplątani w pościel, a że brzeg łóżka był blisko, w końcu oboje dokładnie splątani wylądowali na ziemi.
- Ałć.. - powiedziała Senchi, przygnieciona ciężarem swego partnera. Spadając miała chyba mniej szczęścia, bo trafiła na spód. Albo może w przeciwieństwie do Nekozumy nie miała dość kocich zdolności.  
Oczwiście nic jej się nie stało i wesoło śmiała się razem z nim z tej nowej zabawy. Ale chwilowo była unieruchomiona, bo jednak chłopak był dosyć ciężki.
Ciekawe, czy mroczny mag nocy wypuści ją, albo wykorzysta sytuację do swoich niecnych zamiarów.

Niecne zamiary, były oj były. Pocałował ją namiętnie, przygniatając swoim ciałem by mu się nie wyrwała. Ich biodra były niebezpiecznie blisko siebie, wręcz się pocierały. Jednak po długim całowaniu i masowaniu jej , a raczej jego ulubionych okrągłości, kleknął tak, że ona była pomiedzy jego kolanami, spojrzał figlarnie na gołą ukochaną w lepszym świetle
- Jesteś za piękna, jednak też... jesteś tylko moja
Zszedł z niej i zaczął podawać jej obrania, sam byle nie zapomniał się ubrać. Bo byłoby bardzo nieciekawie. Gdy ona zakładała spodnie dopiero on zaczął się szykować. Szybko mu to poszło.
- No to śniadanie
Z uśmiechem otwiera drzwi a tu, człek w długim płaszczu , ręką u góry w piąstkę, chyba miał właśnie zacząć pukać.
- Dzień dobry, przepraszam za najście
Tak, Anulej cofnął się kroczek.
- Oto wiadomość do Pana
Tu podał kopertę Anulej, ten bez słowa ją zabrał ukłonili się i tyle. Człowiek wyszedł Anulej zamknął drzwi i otworzył kopertę, potem kartkę, jakby zwykła wyrwana ze zeszytu w kartkę. Zaczął czytać, trwało to chwilkę i jakby coś poważniejszy był, kartkę i kopertę schował do kieszeni
- Zjedzmy pierw, a potem co ty na to by udać się do Shirotsume?
Tak coś musiało być na rzeczy, ze tak nagle podaje konkretną miejscowość.

Na skutek działań swego mężczyzny Senchi zpewne niebawem rozpłynęłaby się kompletnie na mokrą plamę, ale jednak należało się w końcu ruszyć i zacząć dziaać także poza pościelą. Anulej nawet usłunie podał jej ubrania, wyprana bluzka też wyschła, wszytko grało. Ubrała się szybko, gdy mieli opuścić pokój, poczuła dopiero, że też jest straszlwie głodna.
Niemniej za drzwiami czekała niespodzianka w postaci osobnika w długim płaszczu o wyrazie twarzy zupełnie pozbawionym jakichkolwiek emocji.
Zupełnie jak kamerdyner z filmu - pomyślała Senchi obserwując scenę przekazywania wiadomości.
W liście usiało być chyby coś ważnego, gdyż Anulej nagle nabrał bardzo konkretnych planów co do dalszej podróży.
Senchi, choć ciekawa z natury, nie pytała 'a po co', 'dlaczego', czy 'czemu akurat tam', tylko na ogół gotowa do działania, teraz też odrzekła tylko z ochotą:
- Oczywiście. Możemy iść - niemal gotowa już do wyjścia. Z toku wydarzeń i tak coś się okaże. Rzeczy podróżne miała spakowane, już przy sobie, mogła z nim iść choćby na koniec świata.

Za rączkę , grzecznie ją pochwycił i wyprowadził z pokoju, zamknął go na klucz. Wyglądało na to iż chce zostawić tutaj ich rzeczy i podróżować "lekko" czyli tylko z podstawowym ekwipunkiem. Nastepnie zaprowadził Senchi długim korytarzem aż do głównego holu z tamtego miejsca na boczną restaurację. Było tym razem widno, błękitna woda, rybki pływają i kilka osób, dwie rodziny z dziećmi, jakiś samotny staruszek z trzy inne pary. Tak było coś ludzi już, ale ich stolik był wolny. Jak po sznurku zaprowadził ją do niego i zasiadł naprzeciwko.
- Co tym razem mi zamówisz dobrego do jedzenia?
Zaciekawiony jak zawsze
- Tylko dobre, bym miał siły działać w nocy, bo wiesz nie dasz mi jeść to w nocy powiem że nie mam sił. wykorzystają ta okazję bo przed nami daleka droga, aż w góry, czyli trzy dni jedzenia kanapek , szybkich zupek, i suchego prowiantu... chociaż konserwa turystyczna i sałatka rybna nie jest zła, tylko gdzie temu do normalnego jedzenia.
Niby zmartwiony spoglądał jakby to Senchi miałby ochotne zjeść

Wyszli do jadalni gdzie kilka osób już spożywało swoje drugie śniadanie.Jak ten czas leci, dzień się ma już blisżej południa, a oni dopiero na śniadanko wychodzą. Co więcej, Senchi zdążyła już zapomnieć że jest to hotel, dopiero obecność zupełnie obcych ludzi przypomniał jej o tym.
Znowu ona ma zamawiać, ale co tam.
- Skoro tak mówisz, to potrzeba naprawdę obfitego śniadania. Osłabienie się brakiem prządnego pożywienia z pewnością nie jest wskazane - roześmiała się i złożyła zamówienie uzgadniając coś tam po cichu z kelnerem. Ona sama co prawda lubiła śniadania typu 'szwedzki stół', gdzie moża było sobie wybiera ile, i co się chciało,  ale o tak później porze już sprzątnięto wszystko i można było już tylko zamawiać.
- Trudno poradzimy sobie. Co to jest trzy dni... - powiedziała pogodnie. Rzeczywiście, nieraz i dłużej musieli znosić niewygody i żywić się trwałymi półproduktami zasępującymi normalne jedzenie.
Po chwili czekania oto pzyniesiono Anulejowi:
[Only admins are allowed to see this image]
Senchi tak się uśmiecha pod nosem widząc minę głodnego rekina, zanim jednak Nekozuma mógł okazać niezadowolenie z powodu skąpej porcji, zostało podanie główne danie:

Spoiler:

oraz oczywiście zimne przekąski, soki owocowe, kawa i ciasta, słowem, pozostale części sytego i różnorodnego śniadania:

Spoiler:

Ze względu na porę i tak byliby w stanie zjeść nawet obiad, więc wbrew pozorom, porcje nie były przesadzone. Jedyne ryzyko, jakie się kryło tej sytuacji, odnosiło się do tego, czy będą w stanie wyruszyć z tak pełnymi brzuchami..

Ta to potrafi zarządzać, tak Anulej spoglądał na nią rozmarzonym wzrokiem
- Ty to byś nawet i zamkiem zarządziła
Po czym zaatakował mięsko, tak mięsko jest mięskiem to znaczy się mięskiem. Jedzenie mu dobrze szło, mimo, ze nie dawno miał smutniejsza minkę po przeczytaniu wiadomości, teraz jakoś mu to jakby przeszło.
- Potrzebujemy tez eleganckich ubrań, czyli po śniadaniu pójdziemy na miasto, kupimy prowiant i co trzeba i odszukamy tutejszą kolej.
Czyli kolejnego zachodu, ani nocy w pewnym motelu raczej nie będzie. Anulej się rachunkiem za hotel nie martwił tylko bardziej..
- Ciekawe ile taki będzie kosztować, a i jak nazywa się wagon sypialny? Trzy dni w pociągu to troszkę sporo.

- Nie wiem. Daj zamek, to się okaże - roześmiała się Senchi pałaszując dla odmiany jajka ze żwieżymi bułeczkami. Chociaż na jedną kielbaskę też się skusiła.
Anulej zaś najwidoczniej układał już program. Czarnowłosa nie miała nic przeciwko eleganckim strojom, wręcz przeciwnie, ale niestety nadal nic nie byo wiadomo.
- A można wiedzieć, na jaką okazję? Dobrze byłoby ten strój dopasować... -spytała. Sądząc po wcześniejszej minie chłopaka, mógł to być nawet pogrzeb wujka.
- O ile wiem, wagony sypialne są drogie - odpowiedziała na pytanie. To znaczy jej nigdy nie było stać na ten luksus.
- Kuszetki są tańsze, ale więcej osób w przedziale, i towarzystwo może być różne - rozważała. - W ostateczności to potrafię spać na siedząco też.Tylko najlepiej na przemian, żeby nam nikt nie podebrał bagażu. Na szczęście u nas łatwo o podział. Ja mogę spać w nocy, ty w dzień, i wszycy mogą być zadowoleni - szczebiotała dolewając sobie soku pomarańczowego.
- Szkoda, że nie mam zbyt silnej mocy magicznej. Inaczej możnaby wynająć pojazd magiczny - westchnęła.

Anulej na jej pytanie posmutniał i
- Pogrzeb, zmarła mi babcia, jadę na odczytanie testamentu. Nie chciałem ci ot tak powiedzieć, w sumie to nawet jej nie znałem, mała jednego syna mego ojca, którego wydziedziczyła, jednak tuż przed śmiercią.. w sumie jedzmy
Mu jednak chyba przestało smakować, tymczasem ktoś z obsługi przyniósł ich rzeczy. Oraz spakowany prowiant, co więcej dwa bilety i godzina... że za 35 minut mają pociąg! Normalnie bosko, trzeba się spieszyć. Szybko wiec zjadł jeszcze coś z mięsem zapił i już... a no musi poczekać na nią i gdy ta skończyła śniadanie
- Wybacz pośpiech, ciekawe czy nie było późniejszych, eh ta obsługa
No to teraz w te pędy na dworzec i na pociag

NMMT+Senchi