Koniec Świata

First topic message reminder :

Wszystko zaczęło się od jednej osoby. Miał na imię Moździerz i był bardzo ... charyzmatyczny. Na tyle, że pociągnął za sobą ogromną ilość ludzi, którzy gotowi byli iść za nim wszędzie. Tak więc rzucając tekst "Na koniec świata i jeszcze dalej", mężczyzna zabrał ich ze sobą. Zawędrowali daleko, z jednego końca Fiore na drugi i tutaj spotkali się największy problem - przed nimi znajdowało się morze. Moździerz stwierdził jednak, że dla niego to nic takiego i ... postanowił, że rozstąpi wody, aby jego wierni mogli przejść dalej. Niestety nie udało mu się to i tak cały lud osiedlił się tutaj, a na część Moździerza nazwali wioskę Końcem Świata. Przynajmniej wszystko się zgadzało - bo właśnie tam miał ich zaprowadzić.

Wioska przerodziła się w sporej wielkości miasto, żyjące głównie z łowiectwa i tego, że tutejsze ziemie bogate były w minerały. Po latach doszła również turystyka - na jednym z klifów znaleziono bowiem miecz wbity w skałę i zaraz powstała o nim legenda. To sprowadziło tutaj ludzi.

MG:

Każdy z was dotarł tutaj inaczej, ale w końcu i tak spotkaliście się przed bramą miasta. Kiedy zapisaliście się na misje dostaliście mała, wymięta karteczkę, na której napisane było " Za 3 dni przed Bramą, rozpoznacie mnie po marchewce w buzi."

Minęło więc trzy dni. Dzień dopiero co się zaczynał, słońce dopijało poranną kawę, drzewa powoli się budził ze snu, księżyc wykrzykiwał oszczerstwa w kierunku święcącej na ziemie kuli ognia, Bogowie podnosili się z podłogi po całonocnych balangach w klubach. A wy staliście przed bramą i marzliście. Było zimno, wiatr był silny i zdawało się, że przeszywał was zostawiając mróz na kościach. Chmury ukrywały słońce, które czasem tylko wyjrzało zza nich, tylko po to aby oświetlić brudne mury miasta i zniknąć znowu. W dodatku zanosiło się na deszcz.

Mury wyglądały jak gdyby kamienie z których zostały zbudowany bawiły się w kanapkę i zgniatały ten, który był na samym spodzie, ale w każdej chwili jeden z nich mógł powiedzieć "koniec zabawy" i rozeszłyby się do domu. Ułożone zostały tak chaotycznie, że aż musiało to być zaplanowane. W niektórych miejscach widać było dziury, przez które spokojnie przełożyć można by głowę. Na nich stało kilku strażników, ale ... stało to za dużo powiedziane. Jeden spał, opierając się na włóczni, drugi zaś gibał się w tą i z powrotem. Najwidoczniej był pijany.

Brama była otwarta i widać było pierwsze budynki owego miasta. Ale nigdzie nie widać było mężczyzny z marchewką w buzi. Najwidoczniej musieliście zaczekać.

Czas na odpis: 10.05 godzina 20:30

- Hej, jestem prawowitym właścicielem całych ziem w Clover. Może wychowało mnie jakieś pospólstwo i nie mówię tak -ę -ą jak Ty, ale mam w sobie geny arystokraty - powiedział mało realistycznie brzmiącą prawdę. Potem, strategią na złego i dobrego glinę, znów dodał swym ciepłym głosem - Możesz nam oczywiście powiedzieć, kim jest ten kto ma Cię dzierżyć i gdzie go znaleźć, albo coś w tym stylu.

Następnie podrapał się po głowie, a dokładnie po kapeluszu zakrywającym głowę, mówiąc sam do siebie:
- Czy tylko mnie się wydaję, że wszyscy we 3 mówimy jakby sami do siebie?

Biały ludek pomachał wesoło nogami, kiedy wisiał w powietrzu, a Shinji go straszył. Ten mrugnął kilka razy, wydając przy tym dziwny, gumowy dźwięk, po czym nabrał powietrza w płuca i dmuchnął chłopakowi w twarz. Jego oddech śmierdział starą piwnicą i metalem. Potem zignorował Deszczowego i wysłuchał tego, co białowłosy miał do powiedzenia, jednak zamiast odpowiedzieć zaczął podskakiwać na jednej nodze w koło niego.
-ALEŻ JA NIE MAM ŻADNEGO PROBLEMU, TO ONI GO MAJĄ. PRZECIEŻ BYŁEM TUTAJ OD ZAWSZE I NIGDY IM NIE PRZESZKADZAŁEM!-wyjaśnił swoim piszczącym głosem i na chwile przystanął. Nagle odezwał się zupełnie innym głosem. Grubszym i dochodzącym jak gdyby z oddali.-Przyszedł do mnie Duch życzeń i powiedział, że spełni moje życzenie jeśli pozwolę mu we mnie zamieszkać.-nagle ludek pokręcił głową, dwa razy zamrugał i przyłożył Deszczowemu laską.
-TYLKO KRÓL FIORE MOŻE MNIE DZIERŻYĆ. ALBO BÓG. TEN TAKI... HADES, O. CZĘSTO DO MNIE PRZYCHODZI.-wyjaśnił, znowu swoim piskliwym głosem.

Zamiast pisać z Caps lockiem to piszę trzymając shifta XD Przepraszam za zwłokę z odpisem.

Czas na odpis: 3.06 godzina 19.00

- Luz... To gdzie znaleźć tego Hadesa... Albo może poczekamy razem, aż przyjdzie? - to powiedział, przygotowując się na kolejne pacnięcie w łeb. Właściwie to nawet położył się na ziemi, aby było prościej go trafić. Jakkolwiek Deszczowy nie potrafił się zirytować, tak teraz, nawet on odczuwał "lekkie poddenerwowanie" faktem, że z kurduplem ciężko się rozmawia. Swoją drogą, to ma być ten wszechpotężny Excalibur? I czy Fiore ma Króla?

- Był raz Hades mistrz Fairy Tail, ale umarł kilka epok temu - przypomniało mu się nagle, więc wspomniał o śmierci Hadesa, poczym pożałował tego od razu i przygotował się na kolejny ciąg irytujących opowieści.

- Właśnie o to mi chodziło. O problem mieszkańców z tobą. - poprawił się długowłosy. - Taa, może byłeś tu zawsze, ale wcześniej siedziałeś grzecznie w skale jako miecz. A nie to co teraz, włóczysz się po miasteczku i psocisz. - tak było. Ale mimo, że Shinji przedstawił pokrótce w czym leży problem nie spodziewał się, że mały ludek okażę skruchę i zmieni się z powrotem w miecz.

Wtem jego głos był inny. W dodatku powiedział coś co Shinjiego zaciekawiło. Czyżby to właśnie to był właśnie Excalibur, a ten mały psotnik był tym duchem życzeń? To by miało sens jak dla długowłosego. Bo Excalibur, miecz o którym krążą legendy raczej średnio pasuje mu do takiego stworka, który zajmuje się głupimi żartami. Chłopak widział go raczej jako jakiś poważny byt.
- Więc ty jesteś Excaliburem, tak? Jak się go pozbyć? Jest jakiś sposób? - Chciał zapytać tamten drugi głos, ale nie wiedział czy zdąży. - I... Jakie było twoje życzenie? - zapytał z czystej ciekawości. Shinji nie był pewien czy dobrze myśli, ale to dla niego miało największy sens.

[center]MG:[center]

Nie było mnie do czwartku jak coś.

Biały ludek milczał przez bardzo długi czas. To mogło zaniepokoić jego rozmówców, głównie dlatego, że wcześniej cały czas gadał i coś robił, a teraz po prostu stał i wpatrywał się w ziemię. Pytania Mejiro odbiły się od niego jak grochem o ścianę, to samo z wypowiedziami Deszczowego. W końcu Biały ludek trochę się powiększył i spojrzał Shinjiemu prosto w oczy.
-... Berek!-powiedział, po czym pobiegł w stronę miasta i tyle go widzieliście. Wiatr zaczął mocniej wiać, a tuż obok was znowu pojawiła się Zui.
-Coś załatwiliście?-spytała, lekko przekrzywiając głowę.

Deszczowy spojrzał spod kapelusza na swego towarzysza. Na tyle, co zdążył juz poznać swego członka drużyny, ocenił, że skory będzie bardziej do dialogu (pełnego bluzg?) niż do zabawy z białym ludkiem. Pochwycił więc dłoń Mejiro, dotknął siebie, poczym ruszył w pogoń za białym ludzikiem. Czy to miało sens? Nie wiadomo. Było w każdym razie zabawne, a deszczowy, który samemu nie miał zbyt udanego dzieciństwa, obecnie pragnął czerpać każdą chwilę na doczesnych przyjemnościach. Tak oto, pobiegł za białym ludkiem, ciesząc się jak on, niczym głupi do sera.

Bo co miał robić, płakać?

Dancer postara się dogonić ludka i go złapać. Jak mu się uda, bądź prawie uda, zapyta: A jest jakaś zabawa, w której zmieniasz się w miecz?

Ganianie za tym małym dziwacznym ludkiem na pewno nie było czymś na co samotnik miał ochotę. Pozwolił więc deszczowemu na jego ruch, aby to on uganiał się za ich celem. Ostatecznie jednak była to jego misja więc i on ruszył na poszukiwanie Excalibura - to jest ludka który się tak przedstawiał. Zbyt zadowolony z tego powodu nie wyglądał, ale co miał zrobić? Przecież misja sama się nie zrobi. Ale kiedy Zui znów się pojawiła pozwolił towarzyszowi pognać za uciekinierem, przecież potem i tak ich znajdzie, a sam został z dziewczyną. Znaczy, nie stanął żeby z nią porozmawiać, po prostu nie biegł za tamtą dwójką, a szedł w ich kierunku jednocześnie chcąc zamienić kilka słów z panią od marchewki.
- Niewiele. - odpowiedział - Poza tym, że wydaje mi się, że ten psotny ludek to wcale nie sam Excalibur, a jakaś wróżka, która spełniła jego życzenie. Powiedział, że pozwolił temu czemuś zamieszkać w sobie w zamian za tą przysługę... Ale ty pewnie niczego więcej mi o tym nie powiesz, co? - zapytał zerkając na nią podejrzliwie, żeby po chwili znów spojrzeć na Deszczowego i uciekającego przed nim człowieczka. Lepiej było mieć na uwadze gdzie pobiegną, aby ich potem odnaleźć.
- Swoją drogą, jak to jest że przedtem tak nagle zniknęłaś, a teraz równie niespodziewanie się pojawiłaś? - zapytał ponownie. W razie jakby tamci zniknęli albo przyspieszyli Shinji robi to samo oczekując, że i Zui podąży za jego przykładem. Jeśli nie chwyta ją za nadgarstek i ciągnie za sobą licząc, że jednak czegoś przydatnego się od niej dowie.

Deszczowy:

Nasz bohater postanowił pobiec za białym ludkiem, zostawiając Mejiro samego z problemami. Przez jakiś czas podążał za Excaliburem, jednak po kilku minutach wbiegli na bardzo ruchliwą ulicę i biały jegomość zniknął z pola widzenia Deszczowego. Raz na jakiś czas słychać było krzyk "Excalibur", dochodzący z różnych kierunków świata. W tej chwili kapelusznik stał pomiędzy dwoma straganami, których właściciele dziwnie się na niego patrzyli.
-Turysta?-zapytał jeden z nich, wysoki mężczyzna, którego dolna część twarzy ukryta była za czarną chustą. Posiadał długie czarne włosy i przenikliwe spojrzenie.-Szukasz czegoś?-zapytał i gestem dłoni wskazał na swój stragan, gdzie błyszczały w słońcu jakieś srebrne ozdoby.

Mejiro:

Pomimo tego, że chłopak powoli szedł w stronę dwójki uciekinierów, bardzo szybko stracił ich z oczu. Został sam z Zui i problemami. Dziewczyna wyglądała na zdziwioną i szybko pokręciła głową.
-Nie, pierwsze słyszę o czymś takim. Co prawda ludzie ostatnio dużo mówią o duchach, które nawiedzają różne miejsca Fiore i dzieją się dziwne rzeczy. Na przykład ostatnio jakiś duch pojawił się w wiosce, przez co wszyscy jej mieszkańcy oprócz magów bez przerwy się śmiali. I musieli się ewakuować... Ciekawe.-odpowiedziała, chociaż nie patrzyła na niego, a na kamień w którym powinien znajdować się miecz. Ten gdyby mógł pewnie by się uśmiechnął, ale w końcu był zwykłym głazem, więc po prostu sobie leżał. I wychodziło mu to naprawdę dobrze. Właściwie to jedyna umiejętność która mu w życiu wychodziła.
Chłopak pociągnął ją za nadgarstek i pognali w kierunku miasta, ta zaś na ostatnie pytanie nie odpowiedziała. Znaleźli się na zatłoczonej, głównej ulicy. Nigdzie nie było widać ani Deszczowego, ani Excalibura, chociaż co jakiś czas słychać było jego piskliwie krzyki. Problem w tym, że nie dało się zlokalizować ich pochodzenia. Białowłosy został sam z Zui, która nie wiadomo skąd wyjęła marchewkę i zaczęła ją gryźć.
-Szukasz czegoś?-zapytał Shinjiego czarnowłosy mężczyzna, którego dolna część twarzy zasłonięta był przez maskę, po czym gestem wskazał na swój stragan, gdzie w promieniach słońca połyskiwały srebrne przedmioty.

Czas na odpis: 15.06 17.00

Uwadze długowłosego umknęło to, że dziewczyna nie odpowiedziała na jego pytanie. Pytanie brzmiało czy było to coś było ważne i miała ona powód, aby tego nie robić czy raczej nie i Zui zwyczajnie nie chciało się odpowiadać. Póki co Shinji dał temu spokój z zamiarem zapytania o to jeszcze raz gdy nadarzy się okazja, albo powód. Tymczasem zaczął się rozglądać za Excaliburem, albo przynajmniej deszczowym. Tego pierwszego co chwile dało się słyszeć więc nie mogli być daleko.
- Taa, szukam. - Odpowiedział mężczyznie nie zwracając na niego większej uwagi. - Niedużego białego ludka. Jako sprzedawca stąd powinieneś wiedzieć o kogo chodzi. - dodał. Dopiero po tym rzucił okiem na przedmioty przy jego straganie. Raczej dlatego, że jego spojrzenie przyciągnął ruch jego dłoni niż czegoś tam szukał.
- Zui... - Zaczął mag odwracając spojrzenie w jej kierunku. Zdziwił się ponownie widząc w jej ustach warzywo. - Znów marchewka? Spodziewasz się, że jeszcze jakiś mag ma przybyć czy coś? - rozejrzał się szukając... trzeciego maga? Tylko czy faktycznie był jakiś 3 mag? - W każdym razie wiesz coś jeszcze co mogłoby mi pomóc w pozbyciu się problemu? Na przykład zdarzyło się w miasteczku coś w tym czasie od kiedy Excalibur zaczął rozrabiać? Zapytał i znów zaczął się rozglądać.

Handlarz, jak to kupiec, pojawił się w idealnym momencie (pewnie miał ustawione stoisko w strategicznym miejscu. A może był jakąś iluzją?). Deszczowy jednak nie był idealnym klientem, gotowym do pozbycia się swoich pieniędzy.
- Szukam ducha życzeń, Króla Fiore, Hadesa i innych takich dziwnych rzeczy. Na życzenie Excalibura, rzecz jasna - poprawił kapelusz i zaczął się rozglądać po towarach - Jak mniemam, nie jestem pierwszym, który mówi takie rzeczy. Zapytam więc, co udało się wskórać moim poprzednikom, zarówno jeśli chodzi o uzyskane informacje, jak i efekty ich pracy.

Wzruszył ramionami, patrząc na świecidełka, bądź inne obiekty wystawione na sprzedaż. Nawet on, zazwyczaj pogodny złodziej, zaczynał tracić cierpliwość podczas tej misji. - I żeby nie było, nie kupię jakiejś mikstury sympatii, ducha w lampie, albo innych tego typu banałów - dodał pół żartem, pół serio.

MG

Dzieją się różne dziwy na ziemi. I to był jeden z nich. Deszczowy i Shinji powoli rozwarli powieki odkrywając z niemałym zdziwieniem że leżą w polu ziemniaków, całkiem zziębnięci a nad nimi z widłami stoi farmer. Farmer jak farmer, gumiaki, jeansy na szelkach i głupi wyraz twarzy.-A dobrze Heluta mówiła żeście mi tu na zimniukach z głodu i niedożywienia padli. A teraz szorować mi ino stont bo wezwem strażników cło by wom skóre wygarbowoli a co. A jokże.-Powiedział farmer odsyłając magów z powrotem. Jak później się dowiedzieli, Cała misja była pułapką, której celem miało być okradzenie magów i handel nerkami do Icebergu. Niestety plany zabójczyni z marchewą zostały pokrzyżowane, karzeł w przebraniu i dziewczyna zostali aresztowani za zepsucie excalibura i handel nerkami, a nasi bohaterowie pod narkotycznym działaniem zaklęcia, włócząc się po polach przy mieścinie, padli z głodu i niedożywienia. Mimo wszystko dostali odszkodowanie.

//Wybaczcie za taki a nie inny koniec. Może chcociaż wynagrodzenie was usatysfakcjonuje.//

Nagroda: 5.000 klejnotów i 20 PD
2 dni przerwy od misji

W drodze powrotnej z północnych krańców królestwa długowłosy miał sporo czasu an rozmyślanie. Popadł przez to w nieco przygnębiający nastrój. Po raz kolejny zawalił... Co prawda wszystkie jego ostatnie misje kończyły się powodzeniem, a tym razem nie była to misja a pułapka mimo to we własnych oczach Mejiro to wszystko zawalił. Powinien być bardziej czujny, bardziej się do wszystkiego przykładać. Wtedy może wszystko wyglądałoby inaczej. A tak było mu głupio, że dał się tak łatwo oszukać. Przez kiepski humor szedł wolniej i powrót zajął mu więcej czasu niż początkowo zakładał, ale za to po drodze otrzymał wiadomość, że nie straci na niczym, a może nawet zyskać jeśli uda się do Magnolii do katedry Kardii na spotkanie z niejakim Panem E...

[z/t]