Zhu Que

GODNOŚĆ: Zhu Que (dosł. „szkarłatny ptak”). W mitologii chińskiej był jednym z czterech strażników nieba. Są to dane zmyślone, prawdziwymi nie posługuje się od dawna.
PSEUDONIM: Mały Smok, Płomiennowłosy, Rudy, Rudzielec, Ludzka Pochodnia.
PŁEĆ: Mężczyzna.
WAGA: 54 kg (plus minus dwa kilo; różnie u niego bywa z jedzeniem).
WZROST: 167 cm.
WIEK: 15 lat.
GILDIA: Żadna. Przynależy za to do Szczurów.
ZNAK GILDII: Nie dotyczy.
KLASA MAGA: 0.

Zhu Que niełatwo byłoby zgubić w tłumie. Tego chłopaka po prostu ciężko przeoczyć, gdyż jak nie zwraca na siebie uwagi zachowaniem, to wyglądem. Zaczynając od początku – wzrostu jest, jak na swój wiek, średniego. Na chwilę obecną mierzy dokładnie metr sześćdziesiąt siedem. Waga młodziana, o dziwo, jest w normie. Jak widać, wprawił się spryciarz w zdobywaniu jedzenia. Wygląda szczupło i jest raczej drobnej postury. Ma wąskie ramiona i biodra oraz długie, smukłe kończyny. Dzięki ciągłemu byciu w podróżny, Zhu Que jest wysportowany, a doskonałym dowodem na to są delikatnie rysujące się pod skórą mięśnie.
Gdy przyjrzeć się bliżej jego licu, można spokojnie stwierdzić, że jest to dzieciak naprawdę urokliwy. Rysy twarzy ma wciąż dość delikatne, dopiero nabierające typowej mężczyznom ostrości. Jego nos jest mały i lekko zadarty do góry, a wąskie usta mają jasnoróżowy kolor. Policzki i ramiona ma poznaczone drobnymi, ledwie widocznymi piegami. Oczy Zhu Que są lekko skośne i wręcz dziecięco duże. W dodatku wyglądają, jakby były zarysowane ciemną kredką (choć, oczywiście, nie są), a to dodaje spojrzeniu Rudzielca nieco upiorności. Tęczówki mają barwę brązową, przez którą gdzieniegdzie przebijają się jaśniejsze, piwne plamki. Oczy młodziana otacza wachlarz długich, ciemnych rzęs. Jego karnacja jest bardzo jasna, niemal alabastrowa. Skórę ma w wielu miejscach poznaczoną większymi i mniejszymi bliznami, a największe ich skupisko znajduje się na rękach i nogach. Zważając na tryb życia Zhu Que, szramy w ilości hurtowej nie są niczym dziwnym. Na ramiona chłopca opadają gęste, intensywnie rude włosy. Przeważnie chodzi tak rozczochrany (choć sam uparcie nazywa to „artystycznym nieładem”), że każdy kosmyk sterczy mu w inną stronę, jakby od dawna nie miał okazji odwiedzić fryzjera i w istocie jest to prawdą. Gdy potrzebuje, sam przycina sobie włosie nożem. Grzywkę ma trochę za długą, najczęściej prowizorycznie zaczesaną na prawą stronę w taki sposób, że zachodzi na jedno oko.
Co zaś się tyczy ubioru Zhu Que, różnie to bywa. Ciężko mówić tu o kierowaniu się, bądź nie, modą czy radami innych, gdyż chłopak nosi to, na co go aktualnie stać. Nie śmierdzi groszem, toteż wybiera ubrania wytrzymałe, które dosyć długo mu posłużą. Preferuje mundury i stroje w stylu militarnym, choć gdyby posiadał wystarczającą ilość pieniędzy, nie pogardziłby kreacją o bardziej orientalnym kroju. W lewym uchu nosi mały, pozłacany kolczyk-kółko, będący pamiątką z pierwszej dokonanej przez Rudzielca kradzieży. Warto nadmienić, że przeważnie chowa twarz za maską chińskiego smoka. Nie robi tego wyłącznie wtedy, gdy niezbędna jest mu jego smutna, wzbudzająca litość mina.


Zhu Que jest wprost skomplikowany w swej prostocie. Na ogół pod względem charakteru sprawia wrażenie dosyć przeciętnego chłopca, który wiecznie chodzi z głową w chmurach. Jest żywiołowy, przyjacielski i ciekawy świata. Zwykle otacza go pewna aura tajemnicy. Jest rozmowny, jednak zawsze uważa, by nie zdradzać zbyt dużo na swój temat. Rzadko jednoznacznie odpowiada na pytania, a i rozmawiając z nim, można wywnioskować, że jest wielbicielem wszelakich zagadek i tym podobnych. Zhu Que wprost kocha przygody, choć potrafi docenić także ciszę i spokój. Jest ciekawski, nawet bardzo. Przed nim po prostu nie można mieć sekretów, bo prędzej czy później i tak się dowie, w ten czy inny sposób. Zachowanie Zhu w bardzo dużym stopniu zależy od różnorakich czynników, jak rozmówca, kontekst spotkania, stopień wypełnienia żołądka czy nawet aktualna pogoda. Przeważnie jest miły i wesoły, jednak bywają dni, gdy markotnieje do tego stopnia, że lepiej nie zbliżać się doń bez kija. Zdarza się, że jeżeli dana osoba wybitnie nie przypadnie mu do gustu, perfidnie ignoruje to, co do niego mówi, nawet nie sprawiając pozorów, iż jej słucha tudzież odpowiada zupełnie nie na temat, wprost bredząc od rzeczy. Poczucie humoru posiada i to dosyć specyficzne. Bywa, że śmieje się z rzeczy zupełnie nieśmiesznych dla ogółu, gdyż on uzna to za doskonały czarny humor. Potrafi także żartować z siebie, a zwłaszcza ze swojej kiepskiej sytuacji materialnej.
Jak na swój wiek, Zhu Que jest bardzo dojrzały. Poniekąd jedynie sprawia wrażenie lekkoducha, bo gdy tylko może sobie na to pozwolić, woli zapomnieć o wszystkich problemach, które codziennie trawią go od środka. Myśli o domu i kochającej rodzinie, której nigdy nie miał, są dla niego wyjątkowo bolesne. Dochodzi do tego także troska o przeżycie kolejnego dnia, jakiej nie powinien doświadczyć żaden dzieciak. Nie uchodzi wątpliwości, że jest dosyć samotny. Choć nie sprawia wrażenia osoby przesadnie lgnącej do ludzi, przebywanie w otoczeniu pozytywnie nastawionych do niego osób jest dla Zhu niezwykle budujące. Właściwie, tworzenie głębszych relacji przychodzi mu z trudem. Wydaje się być towarzyski, a jednak da się wyczuć pewien dystans, jaki zawsze zachowuje względem innych. Inteligencji i sprytu zdecydowanie nie można mu odmówić. Mimo, iż często zachowuje się jak w gorącej wodzie kąpany szczeniak, to jednak daleko mu do bycia naiwnym, nierozważnym dzieckiem, które chowa głowę w piasek, gdy tylko znajdzie się w niedogodnej sytuacji. Rozmawiając z nim lub obserwując jego zachowanie, niemal zawsze odnosi się wrażenie, że jest starszy, niż wskazuje na to jego aparycja i data urodzenia. W dodatku instynktownie zna się na ludziach. Opanował granie na ludzkiej naiwności wręcz do perfekcji, zupełnie niczym wirtuoz instrumentu muzycznego. On również wie za jaką strunę pociągnąć i jaki klawisz nacisnąć, by uzyskać pożądaną reakcję. Głównie dzięki tej umiejętności tak dobrze radzi sobie z życiem na ulicy.
Zhu Que lubi być podziwiany. Nigdy nie poświęcano mu wiele uwagi, ale teraz, odkąd rozpoczął nowe życie, nareszcie ma szansę to zmienić. Z tego powodu, zawsze stara się pokazywać z najlepszej strony. Bywa, że niczym dziecko, próbuje się popisywać. Choć wytrwale twierdzi, że wcale tak nie jest, przejmuje się opiniami innych, szczególnie tymi negatywnymi i dokłada wszelkich sił, by nie zawieść ich oczekiwań.


Rodziców Zhu połączyła miłość od pierwszego wejrzenia. Był to burzliwy romans, który skończył się równie szybko, jak się zaczął – na wieść o ciąży kobiety. Mężczyzna uznał, że nie jest gotowy na bycie ojcem i czym prędzej wziął nogi za pas.
Matka Zhu Que nie mogła pogodzić się z porzuceniem przez ukochanego. Im starszy był jej syn, tym bardziej przypominał jej człowieka, który niegdyś złamał jej serce. Wszystkie negatywne emocje wyładowywała na nim. Praktycznie nigdy nie było momentów, gdy była dla chłopaka miła. Wciąż krzyczała i karała za każde, nawet najmniejsze głupstwo. Czasem bywała obojętna, co i tak odbierał, jako dobry znak, że być może jeszcze kiedyś go polubi.
Mając siedem lat, Zhu Que zauważył u siebie coś niesamowitego – umiejętności, które przypisywane były magom. Matka nie podzielała jego zachwytu i kategorycznie zabroniła mu używać swoich mocy. Chłopak ćwiczył więc w ukryciu, nie chcąc zaprzepaścić daru, jaki otrzymał od losu. Tak minęło pięć lat. Jako dwunastolatek, Zhu był bardzo samodzielny. Na wiele rzeczy patrzył inaczej, niż przeciętne dziecko w jego wieku. Można powiedzieć, że w wielu aspektach wychował się sam. Niestety, relacje z matką tylko się pogorszyły. Kłótnie stawały się coraz częstsze. Któregoś dnia z ust kobiety padło, że wolałaby, aby chłopak nigdy się nie urodził. Te słowa przelały czarę goryczy. Jeszcze tego samego wieczoru, Zhu Que spakował plecak i uciekł z domu. Przez kilka tygodni włóczył się po gospodach i innych miejscach, w których mógłby spędzić noc. Zaoszczędzone klejnoty dosyć szybko się skończyły. Wtedy zaczął utrzymywać się z ulicznych pokazów swojej widowiskowej magii oraz okazjonalnego żebrania (które dobrze mu wychodziło, bo któż nie zlitowałby się nad biednym, bezdomnym chłopczykiem?). Dochody nie były wysokie, ba, coraz częściej zdarzało mu się spać pod gołym niebem, jednak spokojnie wystarczały na to, by mógł przeżyć.
Podczas jednego ze swoich wstępów, w niewielkim zbiorowisku ludzi, dostrzegł urokliwą, nieco starszą od niego dziewczynę. O dziwo, nie odchodziła do końca występu, dlatego też Zhu postanowił do niej podejść i rozpocząć rozmowę. Tak zaczęła się ich znajomość. Wkrótce okazało się, że była złodziejem. Namawiała Rudzielca, by pomógł jej w kradzieży. Przekonywała go długo i wytrwale, aż w końcu się zgodził. O dziwo, za pierwszym razem poszło im znakomicie. Udana akcja zachęciła ich do kontynuowania złodziejskiego procederu. Niestety, co dobre, szybko się kończy. Chłopak popełnił błąd i zostali przyłapani. Nagle cała sympatia dziewczyny do Zhu prysła. Zanim uciekła, powiedziała tylko, że teraz musi radzić sobie sam. Na szczęście, poradził sobie i cudem udało mu się wymknąć. Nigdy więcej się nie spotkali. Zhu zaczął schodzić bardziej do podziemia, chwilowo nie chciał być w centrum uwagi. Krążył po ciemnych zaułkach, myśląc o byłej przyjaciółce i czasami o matce, o domu rodzinnym. Pewnego dnia spotkał osobę, która zaoferowała mu pomoc. Dowiedział się, że należała ona do Szczurów. Niedługo po tym, Zhu Que przystąpił do ich organizacji.


✘ Wytrzymałość (lvl 1).
✘ Kumulacja Energii (lvl 1).
✘ Zapasy magiczne (lvl 1).
✘ Żebranie (lvl expert). (przepraszam za ten głupi żart, nie mogłem się powstrzymać)


✘ Maska chińskiego smoka.
✘ Stary, połatany plecak.
✘ Zapalniczka.
✘ Tabliczka z przydługim, acz chwytliwym napisem „Jestem biednym, bezdomnym chłopcem. Mój karton mieszkalny przecieka. Pomożesz mi uzbierać na wodoszczelny dom?”.
✘ Nóż myśliwski.
✘ Sztylet x2.
✘ Sztylety do rzucania x10.
✘ Rzutki x20.
✘ 1990 klejnotów.


Magia Chińskiego Smoka – Rodzaj magii czerpiącej z chińskiej mitologii oraz uroczystości chińskiego Nowego Roku. Jej zaklęcia są widowiskowe i pełne barw, nierzadko także wybuchowe, a przy tym ogromnie różnorodne – od przywołania chińskiego smoka, przez magiczne fajerwerki, aż po możliwość wyczarowania kolorowych, papierowych lampionów.


✘ W Smoczej Skórze – Na zawołanie Zhu potrafi wyczarować maskę chińskiego smoka w dowolnym kolorze, a jeżeli się postara – nawet cały kostium. Wszak co to za chiński Nowy Rok bez smoków (nawet udawanych)? Mogą one posiadać różne magiczne właściwości lub być całkowicie zwyczajnymi ozdobami bez czarodziejskich profitów. Ta pasywna umiejętność pozwala właśnie na stworzenie niegroźnego stroju.
✘ Płomiennowłosy – Włosy chłopaka mogą rozbłysnąć iskrami i tlić się niemalże, jak prawdziwy ogień. Wygląda to ciekawie i jest przy tym całkowicie bezpieczne (ogień nie zrobi krzywdy ani używającemu, ani osobie, która zapragnie pogłaskać go po głowie). Właściwość ta często objawia się samoistnie, kiedy Zhu Que jest podekscytowany lub wściekły.
✘ Strażnicy Papierowego Nieba – Zhu Que potrafi wyczarować 4 miniaturowe smoki z origami we wszystkich kolorach tęczy. Mogą one unosić się w powietrzu i poruszać, jednak poza tym, są zwyczajnymi, niegroźnymi kawałkami papieru.
✘ Podniebne Lampiony – Magiczne tworzenie papierowych lampionów w najróżniejszych kształtach i kolorach. Bardzo przydatne, gdy nie ma się pod ręką latarki. Ich jedyną niestandardową właściwością jest możliwość samoistnego unoszenia się w powietrzu, a nie licząc tego – to zwyczajne, papierowe lampiony. Na raz można wyczarować 1, który pali się przez 2 posty. Stworzyć kolejny można po odpoczynku trwającym 1 post.
✘ Fajerwerki – Właściwość magii umożliwiająca wyczarowanie małych, kolorowych, a przy tym niegroźnych fajerwerków.
✘ Zwiększona odporność na ogień i wysokie temperatury, poparzenia są dla niego mniej bolesne, niż dla przeciętnej osoby. Jest to dosyć istotna właściwość dla osoby, która wciąż ma styczność z ogniem i fajerwerkami.


✘ Lung (B) – Przyzwanie jednego latającego smoka chińskiego. Wygląda jak teatralny rekwizyt, jednak jest w stanie poruszać kończynami i paszczą zupełnie, jak żywe stworzenie. Mierzy około 2 metrów; posiada ostre pazury i zębiska oraz twarde łuski. Jego magiczną umiejętnością jest plucie niewielkimi, kolorowymi fajerwerkami, które wybuchając, ranią przeciwnika (siła zaklęcia D, 2 razy na post). Zaklęcie działa przez 3 posty.
✘ Iskrzące Pociski (C) – Czymże byłoby świętowanie Nowego Roku bez fajerwerków? Owe zaklęcie wytwarza 3 samonaprowadzające się pociski w kształcie podłużnego smoka o długości około metra. Twór ten w momencie kontaktu z czymkolwiek wybucha z siłą ⅓ zaklęcia C, wytwarzając przy tym bardzo jasne światło. Osoby w zasięgu „eksplozji” mogą zająć się ogniem.
✘ Łuskowata Zbroja (C) – Dzięki temu zaklęciu, Zhu Que błyskawicznie wytwarza na sobie smoczy kostium. Sztuczne, smocze łuski mają działanie ochronne – skutecznie blokują obrażenia fizyczne lub zaklęcia rangi D, a także osłabiają działanie zaklęć na wyższych poziomach. „Zbroja” utrzymuje się przez 2 posty.
✘ Ognisty Oddech (C) – Niczym prawdziwy smok (lub połykacz ognia), Zhu Que potrafi zionąć ogniem. W ustach wytwarza łatwopalną substancję, którą następnie wypluwa. Chopak jest w stanie stworzyć przed swoimi ustami niewielki płomyczek, który zapala płyn. Ognisty Oddech obejmuje zasięg 4 metrów. Przy pomocy tego zaklęcia można coś podpalić lub poparzyć przeciwnika, jednak używającemu nic nie grozi.
✘ Smocze Skrzydła (C) – Dzięki temu zaklęciu, na plecach Zhu Que wyrasta para smoczych skrzydeł w kolorze jego włosów. Wyglądają one, jak element karnawałowego przebrania zrobionego z połyskującego materiału, imitującego smoczą skórę. Umożliwiają latanie na krótkich dystansach. Do kompletu można wyhodować także ogon (również wyglądający, jak część kostiumu), który wspomaga utrzymanie właściwej pozycji będąc w powietrzu. Zaklęcie działa przez 3 posty; po bezpośrednim przyjęciu zaklęcia rangi C, skrzydła rozpadają się.