Deszczowy Tancerz vs Dax

Arena na której przyszło wam walczyć ma kształt 'klepsydry'. Dwie płaszczyzny połączone są długim, wąskim przewężeniem. Połączone ze sobą okręgi mają po 20 metrów średnicy, samo przewężenie ma natomiast długość 15m, a szerokości w najwęższym punkcie 3m.
Niemalże cała arena wysypana jest piaskiem przez co zawodnikom trudniej poruszać się szybko, a i zmiana położenia pochłania większe ilości energii. Zostały jednak umieszczone tutaj drewniane chodniki o szerokości 2 metrów.
Jest chłodno (ale to dla was raczej nie problem), wieje silny wiatr, co chwila zmieniając kierunek. Niebo jest szare, zachmurzone, jednak mimo wszystko zdaje się, że na deszcz się nie zanosi.

Każde z was stoi na skrzyżowaniu chodniczków w swoim kole. Widzicie siebie nawzajem. Mapka
Atak: Deszczowy Tancerz
Obrona: Dax

Niech moc będzie z wami.

Arena bynajmniej nie sprzyjała bieganiu - przynajmniej po piasku, bo przecież tancerz mógł skakać po kroplach, prawda? Niestety, jeśli jego przeciwnikiem byłby jakiś geniusz magiczny, którego moc opiera się na miotaniu coraz mocniejszych zaklęć, to Deszczowy był w gorszej sytuacji. Prawdę powiedziawszy, nasz zakompleksiony bohater prawie nigdy czuł się na tej lepszej pozycji. Zawsze jednak musiał coś udowodnić, niekoniecznie innym, lecz głównie sobie - to ciągnęło go do przodu.

- Nie przepadam za walkami podczas zawodów, jednak nie pogardzę zastrzykiem sławy - skomentował sytuację, wyciągając rękę w przód i otwierając mecha-parasol. Po chwili jednak odsłonił twarz mocnym zamachem ręki, tak, że parasol został oparty na ramieniu. Wymówionych zostało jeszcze kilka zdań, mających małe w tej chwili znaczenie, po czym postać zaczęła iść chodnikiem w stronę przeciwnika, wykonując pieczęć. Tak oto, w nieco flegmatyczny sposób rozpoczął się pojedynek.

- Fajnie- skomentował tylko chłopak wypowiedź swojego przeciwnika. Zdecydowanie było narazie spokojnie, więc nie trzeba było się zbytnio przejmować . Niech sobie podchodzi, dopóki nie próbuje żadnych sztuczek i nacierania. Fajnie, że w sumie idzie spokojnie, nie trzeba na razie się wysilać nad większą obroną, ale co mu tam. Jednak chłopak nie będzie sobie stał i postanowi rzucić do niego śnieżką(PWM)! Taka tam prosta śnieżka, która sobie poleci w jego stronę, aby go odrobinę wystraszyć. Pomału oczywiście też zaczął się zbliżać w kierunku deszczowego.

Deszczowy Tancerz zaczał teatralnymi gestami i słowami, za którymi ukryte zostały kolejne ruchy, wykonywanie przez maga. Najpierw butelka, a potem woda przemieszczona za plecy i już znowu Dax mógł widzieć całą postać przeciwnika - parasol wylądował na ramieniu, odsłaniając widok.
Mag Deszczu ruszył przed siebie, wykonując kolejne pieczęcie. Członek Fairy Tail natomiast ulepił swoją śnieżkę i rzucił nia wprost w przeciwnika. Jako, ze było to PWM Deszczowy nie podjął próby uniknięcia tej zaczepki, bo czym innym można to nazwać, i dalej robił swoje. Ale w sumie nie musiał silić się na unik - śnieżna kulka przefrunęła nad nim i wylądowała za, zatrzymując się jakieś pół metra nad drewnianym chodnikiem.
W tym czasie Deszczowy zdążył zrobić swoje i zaklęcie zaczęło działać. Zawiał mocny, zimny wiatr, a z nieba lunęła ulewa. Krople deszczu, niesione podmuchami, siekły uciążkiwe o ciała. Woda wsiąkała w grunt, pozbawiając jak na razie jedynie sypkości. Jasne jednak było, ze szybko zmieni się to i podłoże stanie się grzązką breją. Dodatkowo chodnik robił się śliski i należało pozostawać ostrożnym, szczególnie tyczyło się Daxa, któremu naprzykrzał się wiatr - każdy kolejny krok był chwiejny.

Jesteście mniej więcej w połowie swoich chodniczków.
Info: Coby nie było: ściany areny, tworzące lejek są z przeźroczystego materiału. Obraz nie jest może wyraźny, ale jest - widać położenie przeciwnika, ale nie da się odczytać gestów.

Atak: Dax 100% MM
Obrona: Deszczowy Tancerz 84% MM

Tak, wiaterek dobrą rzeczą nie jest, trzeba przyznać. Na szczęście zimno nie jest, aż tak specjalnie pro, bo Daxiu ma PWMke, dzięki której mu takie coś przeszkadzać nie będzie jeśli chodzi o ten cały wiaterek. Oczywiście musiał się nieco pośpieszyć bo wiatr zbierał na sile, a to raczje nie wróży nic dobrego. Uważnie stawiał kroki, a dobre buty powinny mu też pomóc. Jak widać przeciwnik posługiwał się magią podpadającą pod pogodę. W końcu jednak pokazał przeciwnikowi środkowy palec...
- A ja się tej ulewy nie boję~~!- krzyknął starają się zwrócić na siebie jak największą uwagę, by sprowokować przeciwnika. Pomału jednak robił kroki, by znaleźć się przy samym końcu chodnika. Tym razem znowu stworzył sobie kostki lodu z kolejnej PWMki(co ja sobie myślałem tworząc PWMkę kostek lodu, a nie normalne bryłki..?), by następnie posłać je w stronę przeciwnika przy pomocy kolejnej PWMki, zwanej panem zimy! Uprzednio kontrolując je ukształtować z nich inną formę w postaci stożków, które mają wbić się w przeciwnika. Jak sprawić, by przeciwnik miał problem z uniknięciem? A no... posłać jeden prosto, a dwa po bokach po planie łuku. Wszystkie będą lecieć na wysokości kolan. Cóż, przejście przez ten piasek może być uciążliwe, więc trzeba będzie uważać, by nie wpaść w niego, więc pozostaje próba zachowania równowagi na drewnianym chodniku. Podbiegnąć do niego trudno, więc raczej ciężko o jakiekolwiek inne akcje, a raczej brak umiejki ninji nie pozwoli na dorzucenie do niego shurikenami...

Deszczowy poruszał się wolniej, niż przypuszczał. Te chodniki to jednak były cholernie długie. Co więcej, po skończeniu chodników był tylko piach. Możliwości były dwie: albo frajerem, który rzuci się na wroga, będzie deszczowy, albo trzeba będzie poczekać, aż przeciwnik wytraci część many na miotanie odległościówkami, po czym dopiero rzucić się do ataku. Spodziewając się trzepnięcia jakimś mocnym fireballem, zaczął biec w kierunku przeciwnika, ot, początkowo truchtem, z czasem jednak coraz szybciej i coraz bardziej na poważnie. Ataków odległościowych z broni innej niż pistolet, unikać nie będzie zbyt specjalnie: ot, uchyli się tylko, biegnąc dalej. Zakłada, że wiatr i tak zrobi swoje. Z PWM podobnie: ot, tak od niechcenia, żeby nie oberwać. Podobnie jak wcześniej, przed B odskakuje wilgotnym podmuchem wiatru, przybliżając się tym samym do wroga, przed C ucieka robiąc przewrót na ziemie lub skacząc w bok i odbijając się od deszczu do pozycji początkowej. W między czasie stara się określi, ile metrów zdoła przeskoczyć podmuchem-impuls (D).

Początkowo udawać będzie, że nie posiada żadnych mocy. Kiedy skończy się chodnik, pobiegnie nieco w powietrzu, ale tylko nieco nad piaskiem.

(Sorka za taki spóźniony zapłon, nie wyświetliło mi wcześniej, że jest nowy post w temacie, a potem już przestałem sprawdzać to podforum... ;/ )

MG:

Deszczowy Tancerz: 3 PD
Dax: 2 PD