Osiedle bohaterskie

Liczba postów : 3064 Dołączył/a : 14/11/2012

First topic message reminder :

Jedno z wielu osiedli w Oshibanie, posiadające charakterystyczną, niemożliwą do pomylenia z inną, nazwę. Sam teren nie dorasta jednak do pięt posiadanemu mianu - na obszar ten składa się sześć kilkupiętrowych, szarych bloków, które otaczają z wszystkich stron duży plac z gęstymi elementami zieleni (drzewa, krzaki, krzewy, kwiaty). Pomiędzy terenami zielonymi biegną rozliczne, żwirowane ścieżki, które pozwalają mieszkańcom tego osiedla na pospacerowanie w wolne dni, przy ścieżkach rozsiane co parę metrów znajdują się również ławeczki, prawdopodobnie przeznaczone dla osób starszych czy romantyków lubiących poczytać na "świeżym" powietrzu. Przy jednym z bloków (numer 3) znajduje się niewielki kiosik, w którym można dostać różności - od gazet po tictaci. Każdy z bloków posiada numer, poczynając od numeru jeden do sześć (łatwo zauważyć, numer pokrywa bowiem całą ścianę boczną budynku). Warto przy tym zaznaczyć, że blok oznaczony numerem jeden prezentuje się najładniej, przy czym każdy kolejny budynek wygląda coraz gorzej, a w bloku numer sześć można zauważyć nawet powybijane szyby. Teren mimo zielni wydaje się być opustoszały, nie licząc kilku pijaczków i paru "dresów", którzy często widziani są na dworze.
__________________________________________

MG:

Wasza zleceniodawczyni, pani Margery Hopes, była niesamowicie uprzejmą i sympatyczną starszą kobietą. Gdy tłumaczyła wam szczegóły zadania zdążyła poczęstować was ciastkami, nalać pysznej herbatki, przez kilkadziesiąt minut opowiadała też o tym jakim to wielki bohaterem był osobnik, którego zadanie miało dotyczyć. Poza jednak rozlicznymi historiami i peonami wzbijanymi nad osobą "bohatera" bardzo mało dowiedzieliście na temat jego samego. Ot, kobieta powiedziała, że ma on na imię Nicholas, mieszka na osiedlu bohaterskim i jest "niezbyt wysokim, ale za to bardzo słodkim chłopcem, o złotym sercu". Nie potrafiła wam jednak podać żadnych konkretniejszych informacji na jego temat, w zamian za to błagając was o to, byście zrobili co w waszej mocy by pomóc mu powrócić do swojego zawodu. Kobieta roztoczyła przed wami obszerną wizję, w której opisywała jak to Nicholas musi na pewno, zdecydowanie, być przez kogoś szantażowany lub też zastraszany, niewątpliwie za pomocą jakichś nieczystych zagrań.

Tak czy siak - waszym celem było osiedle bohaterskie i tutaj też rozpoczęliście swoją przygodę z superbohaterem. ...superbohaterem, którego najpierw trzeba było jednak znaleźć... Osiedle w tym momencie wydawało się opustoszałe, nic dziwnego biorąc pod uwagę niezbyt przyjemną, deszczową aurę, nie licząc jednej, brudnej, śpiącej w łachmanach kobiety, która leżała sobie na ławeczce przykryta kartonem. Deszcz jeszcze nie lunął, ale zapewne za chwilę już miał. Godzina była 16:00.

______________
Możecie opisać, czy byliście razem u Margery, czy dopiero się poznajecie, jak chcecie. Ach, nakładam maleńki limit dot. walk - gdyby takie nastąpiły: macie prawo do opisania trzech akcji pokroju "jeśli on tak, to ja tak", nie więcej (jeśli pojawi się więcej, zignoruję następne, a uznam tylko pierwsze trzy). To wszystko, terminu póki co nie ma.

Liczba postów : 3064 Dołączył/a : 14/11/2012

MG:

Ostatni tytaniczny wysiłek Cala, rzucenie bandażów w kierunku grupki leczącej mężczyznę, zakończył się sukcesem. Bandaże wylądowały na głowie Laviego (a to ci dopiero rzut), odbiły się od niej i upadłyby na ziemię, gdyby nie szybka reakcja kobiety znajdującej się przy alchemiku, która momentalnie złapała i podała je magowi. Ten miał już przygotowany plan działania dotyczący tego jak ma się zająć Nicholasem i dość powiedzieć, że plan ten wykonał wzorcowo. Może nie wszystkie założone przez niego PWMki zadziałały tak jak sobie tego zamarzył, ale Nicholas oddychał, nie krztusił się własną krwią, a i ona sama płynęła zdecydowanie wolniej niż wcześniej, dodatkowo blokowana warstwą bandażu, a nie tylko ubrania Laviego. Sytuacja uspokoiła się na chwilę, stan Nicholas był względnie stabilny, a kobieta którą wcześniej uratował Cal miała chwilkę czasu do przyjazdu karetki by wytłumaczyć wam sytuację, która właśnie miała miejsce.

- ...po pierwsze, dziękuję wam bardzo! - powiedziała, przecierając nerwowo łzy z własnych powiek, nie mogąc nawet dobrze spojrzeć na wasze buźki, zwłaszcza, że znajdowaliście się w oddaleniu od siebie wzajemnie. Kobieta mówiła jednak na tyle głośno, że Cal wszystko dobrze słyszał. - Rok temu ja... ach, w ogóle na imię mam Anna, nigdy się nie przedstawiłam, prawda? - słowa wyraźnie skierowane były do szczurka - W każdym razie rok temu mieszkałam na tym osiedlu, w bloku numer dwa. Byliśmy z Nicholasem blisko, na tyle blisko by planować ze sobą przyszłość, ale nie na tyle blisko bym wiedziała o wszystkich jego sekretach. Nicholas, widzicie... był bohaterem. Nosił pelerynę, miał wygrawerowany znak na piersi, wyglądał jak kretyn, szczerze tak wtedy myślałam, ale miał w sobie to coś, tę magię pozwalającą mu pomagać innym bez patrzenia na osobiste korzyści i straty. Po prostu chciał robić coś dla innych i robił to kiedy tylko mógł. Ja sama dowiedziałam się o tym niechcący, gdy kiedyś wracałam do domu i mnie napadnięto. Jak widzicie osiedle to jest trochę dziwnym miejscem, mieszkają tu i bogaci i element społeczny... Dziwne, prawda? Nigdy nie rozumiałam czemu to tak działa. Nicholas pojawił się wtedy w swojej pelerynie, kostiumie, czarnej masce i pomógł mi... - kobieta zaśmiała się delikatnie, sprawdzając dłonią temperaturę czoła swojego ukochanego.

- Cóż, głupia ja, gdy mnie ratował zdjęłam mu maskę i poznałam prawdę... i tak też poznali ją jego przeciwnicy. Widziano nas wtedy razem, jego bez maski i mnie z nim. W tym czasie Nicholas był strasznie zajęty, mówił że ma dużo obowiązków w pracy, ale gdy poznałam jego tożsamość jasne dla mnie było, że ten bohater o którym tyle się mówiło ostatnio to on i zamiast pracować walczył z gangiem białego. Biały, widzicie... pojawił się tu jakieś 2 lata temu od teraz i od zawsze miał tu jakieś pokątne interesy, zwłaszcza z blokami numer 6 i 5. Handel jakimiś prochami, mała wojenka przeciwko rządowi, ciężko właściwie zrozumieć czym się faktycznie zajmował. Ponoć był zapaśnikiem, którego magia była na tyle nieuczciwa, że nie było sensu wchodzić z nim w pojedynek. Białemu przeszkadzał tylko Nicholas... - kobieta zacisnęła mocniej piąstkę na zakrwawionym ubraniu mężczyzny - ...i Biały dostał ode mnie co chciał. Tożsamość i sposób na dobranie się do Nicholasa. Przeze mnie. I poprzez mnie. Rok temu porwał mnie. Nie było to trudne, Nicholas był zajęty czymś innym, ja miała swoje własne sprawy, szybka robota dla kilku sprawnych typków i nagle Nicholas został zmuszony do tego, by zaprzestać swoich dobrych uczynków, bo inaczej zostałabym zabita, tak mu powiedziano. Biały miał mnie i moje życie gdzieś, tydzień w tydzień próbowałam uciec mu, kombinowała jak się tylko dało, ale trwało to i trwało. Dopiero niedawno udało mi się w końcu zwiać... Pewnie dlatego Biały się tu dzisiaj pojawił. Sprawdzić czy Nicholas mnie nie znalazł, być może porwać ponownie. Jakże cudownie, że los zesłał mi waszą dwójkę do pomocy. Nicholas dysponuje jak widzicie niezłą mocą, ale sam nigdy nie byłby w stanie pokonać Białego i jego przydupasów... - z wyraźną ulgą odnotowała kobieta.

W tym momencie na Osiedle Bohaterskie zajechała wreszcie karetka na sygnale. Pielęgniarze wpierw przerazili się tym co zastali na miejscu, koniec końców urządzono sobie tu regularną strzelaninę nie tak dawno, dużo krwi walało się to tu, to tam, szybko jednak zajęli się tym co ważne - całą czwórkę - Cala, Laviego, Nicholasa i Annę zabrano do szpitala. Najwyraźniej misja dobiegła do końca. Niekoniecznie tak jak miało to wyglądać, ale w pewien sposób Cal i Lavi doprowadzili do tego, że Nicholas wrócił na drogę bohaterstwa. Bo czy nie była bohaterstwem chęć oddania własnego życia by komuś innemu pomóc? Teraz również Nicholas mógł wrócić do swojego wcześniejszego zawodu - o ile tylko to było jego marzeniem. Najpierw czekał go jednak długi i żmudny proces hospitalizacji...

Nagrody:

Cal - 3 dni w szpitalu + 3 dni na fabule, 8PD, 11.000 klejnotów
Lavi - 1 dzień w szpitalu + 3 dni na fabule, 10PD, 11.000 klejnotów + 2.000 klejnotów i 2 pistolety, oba mające magazynek na 6 nabojów, ale w tym momencie bez amunicji wewnątrz nich.